Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The chosen one

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Wat zij allemaal deed liet ik maar achter mij, als ze wat wilde doen, kon ze het gemakkelijk doen. Als ik beweging opmerkte, keek ik even op en zag dat ze het water in stapte. Mijn hoofd schudde ik en ging verder met mijn eigen ding. Het masker was weer heel en bekeek het even goed, gelukkig miste er geen grote stukken, misschien enkel stukjes maar dat maakte niets uit. Het zat voornamelijk aan de zijkanten. Deze hing ik dan terug aan mijn riem en keek even naar haar toen ze onder water ging. Even trok ik een wenkbrauw op, maar als ik dan de lucht weer voelde trillen, stond ik op. Wat was ze van plan? Dit was niet de goede magie! Als ze zo door zou gaan was ze er niet meer. Ik wilde naar haar toe, maar iets hield mij tegen. Mijn ogen sloot ik meteen en opende deze meteen wijd open als ik de energie van Lord Odis voelde. Nee dit was niet goed! Ik sprong toch het water in, met moeite om bij haar te komen. De tijd dat ze bezig was, probeerde ik nog steeds bij haar te komen tot de trilling stopte en ik eigenlijk vol in het water belandde met mijn gezicht eerst. Gelijk kwam ik omhoog en stapte verder, stak mijn hand naar haar toe en trok haar omhoog. "Ben je helemaal gek geworden!" riep ik zowat en keek haar strak aan. Haar haren waren nu weer wat zwarter geworden. "Nooit een pakt sluiten met Lord Odis, maar het is al te laat." zei ik en kneep haar bovenarmen zowat fijn. Als ik dat door had, liet ik haar los. Waarom deed ik dit? Het was haar beslissing. "Verdomme!!" gromde ik kwaad, draaide mij zelf om en liep terug naar de kant. Mompelde wat dingen en schudde weer mijn hoofd. Waar was ze mee bezig? En waarom maakte ik mij zorgen om haar? Dat was ook nog de grote vraag. Ik wist het gewoon niet meer en greep naar mijn hoofd. Nu was mijn hoofd een chaos. "Aaaaarghhh." gromde ik kwaad en hield mijn hoofd nog vast.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Geschrokken keek ik de jongen aan. "Waar heb jij het over? Wie is Lord Odis?" Vroeg ik en kroop een beetje in elkaar omdat hij flink in mijn bovenarm kneep. "Hoe weet jij dat überhaupt?" Zei ik wanneer hij mijn arm had los gelaten. Al kreeg ik geen antwoord omdat hij alweer weg was gelopen. Ik keek hem na en volgde hem al snel omdat ik meer wilde weten. Hij leek verward en voor het eerst had ik het gevoel dat ik hem hier mee kon helpen. Of tenminste wilde helpen. Zijn arm greep ik vast en trok die bij zijn gezicht weg, wat ik daarna ook bij de andere arm deed. Beide hield ik ze stevig vast en keek hem aan. "Jij hebt precies het zelfde als mij, maar dan andersom." Voelde ik aan de energie. Ik stond er al niet eens bij stil dat ik nog steeds half naakt was, maar hij had net nu toch al gezien. Ik moest toch eerst drogen voor ik mijn kleren weer kon aantrekken. Ik deed een stap naar voren, maar hield zijn armen nog stevig vast. Voorzichtig legde ik mijn oor op zijn borst neer, zodat ik naar zijn hart kon luisteren. Die ging vreselijk snel te keer, waardoor ik eigenlijk wel even moest ingrijpen voor er iets mis zou gaan. Zonder te vragen maakte ik zijn blouse los en trok die bij hem uit. Daarna liep ik een klein rondje om hem heen en zag hoe zijn rug er aan toe was. "Blijf stil staan." Zei ik kort en bleef achter hem staan. Even haalde ik diep adem en drukte toen met mijn handpalm tegen de snee op zijn rug en zo langzaam omhoog. Zonder een litteken achter te laten genas de wond. "Dit moet het al iets aangenamer maken." Zei ik dan en kwam weer voor hem staan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Haar vragen hoorde ik nog wel, maar moest eerst even mijn gedachten goed zetten. Tot zij naar mij toe kwam en mijn armen vast pakte om ze bij mijn gezicht weg te trekken. Voor even keek ik haar in de ogen aan maar keek dan weg. Ik hoorde wat ze zei, maar zei er niets op terug. Ook keek ik niet meer terug naar haar omdat ik merkte dat ze amper wat aan had. Dat had ik wel weer zelf aan geleerd, niet zomaar naar iemand kijken die amper kleding aan had. Ik haalde diep adem en sloot mijn ogen. Ik voelde dat ze naar voren stapte, en voor ik het wist voelde ik haar tegen mij aan, mijn ogen opende ik en zag dat ze naar mijn hart luisterde, wat als een gek tekeer ging, dat moest ik toegeven. Mijn armen trok ik los uit haar greep en hield ze zo omhoog van overgaven. Waarom ik dit deed, wist ik niet, maar goed. Dan opende ze mijn blouse, waarom dat weer wist ik ook niet en trok het daarna uit. Mijn armen liet ik langs mijn lichaam hangen terwijl zij om mij heen liep. Ze bleef achter mij staan en ik keek kort over mijn schouder als ze zei dat ik stil moest blijven staan. Wat ze van plan, maakte mij niets uit. Maar dan voelde ik hoe haar hand over mijn rug heen ging en de wond op mijn rug, met magie, liet verdwijnen. Een heerlijk gevoel trok al snel over mijn rug heen. Mijn schouders bewoog ik even zodat de spieren op mijn rug even rolde. "D-dankje." zei ik en keek haar aan als ze weer voor mij stond. Mijn ogen hield ik strak op haar gezicht gericht. "Euhmmmm, je kleding, dan zal ik vertellen wie Lord Odis is." zei ik uiteindelijk en draaide mijzelf om, bukte om mijn blouse weer te pakken en trok deze aan.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
"Geen dank. Minste wat ik nu kan doen. Jij hebt mij al twee keer geholpen." Zei ik en glimlachte even kort naar hem. "Oh, ja. Uh was ik helemaal vergeten." Meteen rende ik terug naar waar ik mijn kleren had uitgetrokken en pakte die op. Rustig kleedde ik me aan en trok als laatste mijn laarzen aan. Ik had het een beetje op gegeven om tegen hem te vechten. Helemaal nu we eigenlijk beide het zelfde probleem hadden, maar dan omgekeerd. Wanneer ik klaar was liep ik terug naar hem toe. Ik zag dat zijn kraag niet goed zat en deed er toen ook meteen wat aan. "Mijn naam is Idda, voor als je dat wilde weten." Zei ik zachtjes en deed daarna vlug een stap achteruit toen zijn kraag goed zat. Ik wist niet waarom ik nu opeens zo vaak bij hem in de buurt kwam, maar ik voelde me op een of andere manier best tot hem aangetrokken nu ik er open voor stond. "Maar vertel. Lord Odis?"

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Kort knikte ik als ze dat zei, en daarna rende ze meteen naar haar kleding, ik bleef met mijn rug naar haar toe staan tot ze terug kwam. Rustig draaide ik mij om en keek even naar de jonge draak die nog bij het water stond om weer wat vis te vangen. Ik ging dan op een boomstronk zitten en keek haar aan. Nog voordat ik zat ,deed ze mijn kraag goed, voor mij maakte het niet uit of die verkeerd zat of niet. Ach wat maakte het uit. Ik schudde even mijn hoofd en wreef over mijn gezicht. "Jayden, maar Jay is prima." zei ik en glimlachte kort, maar deze verdween snel weer als ze vroeg over Lord Odis. "Hij is de Lord van de duistere kant, zo lang ik weet zit ik bij hem." zei ik en keek naar de grond. "En hij wilt Eragon over meesteren doormiddel met een van de draken, maar dat gaat dus niet meer gebeuren omdat die uitgekomen is." zei ik en keek naar mijn linker hand. Nog steeds kon ik het gewoon niet geloven. "Ik hoop niet dat hij weet dat er nog een ei is en daar nu achter aan gaat." zei ik met een zucht. "Maar goed, wat je daarnet deed en gisteren, was geen goede zet. Maar het is al te laat, hij kan al contact met je opnemen en nu al helemaal omdat jij contact op zocht met hem." mompelde ik wat kwaad.
Maar als ik verder wilde praten, kwam de jonge draak op ons afgerend en maakte squeek geluiden. Ik trok een wenkbrauw op, maar sloot dan mijn ogen. "We moeten gaan!" zei ik, stond op, pakte haar pols en trok haar op. Ik begon te rennen, maar dan merkte ik dat ze niet zo snel kon en tilde haar dus op in mijn armen en rende snel richting de grot. De jonge draak rende achter ons aan. Eenmaal in de grot, en allemaal binnen, zo ook mij hengst. Gooide ik een groot schild om ons heen zodat we niet te voelen waren. "Urgals" mompelde ik als ik haar vragende blik zag.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
"Hij kwam in mijn droom." Probeerde ik mezelf te verdedigen. "En ik weet niet hoe ik het geactiveerd heb. Opeens kwamen die woorden in mij op en waren ze al uitgesproken." Ik snapte niet helemaal waarom Lord Odis Eragon wilde overmeesteren. De wereld was net weer goed in balans en dan wat er weer iemand die chaos wilde maken. Het bleef ook altijd het zelfde verhaal. Nooit kon het lang vrede zijn. Er stond altijd wel weer iemand op die er tegen in wilde gaan. "Ik dacht dat hij me kon helpen met mijn duistere krachten. Dat kan hij vast ook zeker, maar niet op de manier dat ik wil." Ik zuchtte en keek toen op toen de kleine draak onze kant op kwam. Jay pakte mijn pols vast en trok me met zich mee. Ik deed mijn best om hem bij te houden, maar waarschijnlijk was het te langzaam want hij tilde me op. Ik hield me goed aan het vast en was blij wanneer we eenmaal terug in de grot waren. Ik knikte op wat hij zei en maakte nog niet echt aanstalten om weer te gaan staan. Op een of andere manier voelde ik me veilig in zijn armen. Ik sloot mijn ogen even en kroop iets meer tegen hem aan. Tot ik door had waar ik mee bezig was, liet ik hem snel los en stond weer. Zoveel soorten energie trokken aan me en ik wist niet naar welke ik nu moest luisteren. De duistere dat was logisch, maar dan waren er nog meer. Ik keek naar Jay en daarna naar het rode draakje. Het was echt een prachtig beest, maar ik voelde me er niet helemaal op mijn gemak. Ik wist dat het draakje me zou aanvallen als er iets mis ging en ik eindigde liever niet tussen die tanden.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

"Door duistere magie te gebruiken, als iemand dat ook maar één keer doet, weet hij het meteen." zei ik en zuchtte. Mijn schouders haalde ik op als ze dat zei over hem. "Ik heb geen idee, hij heeft een heel land voor zichzelf. Hij kan er doen wat hij wilt, maar blijkbaar is het niet genoeg." zei ik en wreef in mijn nek.
"Hij wilt je alleen maar aan zijn kant." zei ik. "Dus probeer niet in zijn verleidelijke trucjes te vallen, hij doet aardig, maar daar is het ook mee gedaan." zei ik en zuchtte. Ik was er zelf één van, maar naarmate ik ouder werd, werd het minder, maar deed alsof ik nog onder zijn vloek zat.
Nadat de jonge draak naar ons toe kwam gerend en ik de Urgals voelde, waren we snel terug gegaan naar de grot. Ik had haar opgetild en zo verder gerend. Tijdens het rennen, voelde ik dat ze haar armen strak om mij heen had geslagen. In de grot, wilde ik haar neerzetten, maar ze bleef toch nog zitten. Ik liet het maar zo, maar uiteindelijk wilde ik haar toch los laten en zij weer op haar eigen benen kon gaan staan. Gelukkig liet ze al snel los en stond ze weer. Ik ging zelf zitten en keek naar de verkoolde takken van het vuurtje wat ik gisteren nacht had gemaakt. Met een andere stok porde ik er in. Even keek ik er naar, tot ik op schrok, mijn waard lag nog in het water. Vloekend stond ik op en liep naar de doorgang. "Blijf hier." zei ik. Even keek ik naar de jonge draak en zag het knikken alsof hij hoorde van wat ik wilde wat die moest doen. Dan verliet ik de grot en liep zo rustig mogelijk terug naar de rivier. Hopend dat de Urgals er niet eers waren. mijn masker deed ik op, mijn haar naar achteren en trok mijn capuchon over mijn hoofd heen.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Mijn blik ging de grot weer rond en keek toen naar Jay wanneer hij in beweging kwam. "Wacht, wat?" Zei ik toen hij de grot verliet en zei dat ik hier moest blijven en dan wel samen met de draak. Het liefst rende ik achter hem aan, maar ik had geen idee wat hij van plan was. Waarschijnlijk als hij terug kwam hoopte hij dat ik was opgegeten, wat ik liever ook niet wilde. Snel pakte ik mijn zwaard bij mijn harnas weg en deed die aan mijn riem vast. Mocht er wel wat gebeuren dan had ik die tenminste in de buurt. Mijn pijl en boog lagen helaas nog op het kasteel, waar ik op dit moment wel van baalde. Ik keek naar het paard dat ook in de grot stond en liep er naar toe. Zachtjes aaide ik weer over zijn snuit. Mijn oog viel op de pijl en boog die aan het zadel vast zaten. Dat me dat niet eerder was opgevallen. Ik haalde het los en keek er nieuwsgierig naar. "Perfect." Zei ik zachtjes en sloeg de pijlenkoker over mijn schouder. Nu voelde ik me tenminste een beetje gewapend. Niet alleen voor de draak, maar ook voor de vreselijke wezens die buiten de grond waren.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Zo voorzichtig mogelijk liep ik terug, dit keer niet over het pad wat er was, maar door de varens die er stonden. Ze waren allemaal nog vochtig van de regen. Dat maakte mij niets uit, omdat mijn kleding toch nog wat nat was van daarnet. Mijn ademhaling hield ik zo traag mogelijk en liep gehurkt verder. De geur van de Urgals rook ik al van ver en trok een vies gezicht. Ze hadden echt nooit van wassen gehoord. Zelf roken ze het blijkbaar niet meer. Toch liep ik door, tot ik dicht bij de rivier kwam, zag ik ze daar zitten. Even vloekte ik, waarom moesten ze precies daar zitten? Geruisloos liep ik verder door de varens tot ik bij de waterkant aan kwam. Het was fijn dat de varens door liepen tot aan het water. Alleen was het een stuk verder van mijn zwaard af dan ik had gepland. Zo stil ik kon, liep ik het water in naar de overkant, dan moest het maar zo. Aan de overkant, liep ik langs de kant naar de plek waar ik mijn zwaard had laten vallen. Er kwam weer beweging bij de Urgals en ik ging meteen liggen achter één van de boomstronken die er lagen. Dan kroop ik verder en kwam aan bij de plek waar mijn zwaard dus lag. Het water was helder dus kon je hem zo zien liggen. "perfect, hij ligt er nog." zei ik fluisterend en kwam omhoog, stapte het water in en liep naar het midden van de rivier, maar dan kwam er weer beweging bij de Urgals. "Shit!" gromde ik en greep zo snel ik kon naar het zwaard, deze gleed eerst uit mijn handen, bij een tweede poging lukte het wel en kwam ik omhoog, op dat moment kwam één van de Urgals het water in gestormd en greep mij bij mijn boven arm. "Wat hebben we hier." zei hij. Meteen trok ik een vies gezicht, maar dat kon je niet zien door het masker. Hun adem was ook niet te harden. "Pfff, ooit gehoord van mond frisser?" vroeg ik spottend, maar dat kon hij niet hebben en smeet mij op de oever bij de andere voor de voeten. Nu zat ik echt in de nesten. Ik kwam overeind en keek rond. "Ah, kom op jongens, 5 tegen één is toch niet eerlijk." zei ik nog, maar dat maakte totaal niets uit en ze haalde meteen uit. Ik kon hun uithalen nog wel tegen houden, en enkele spreuken eruit gooien, maar na een tijdje werd het te zwaar en voelde ik hoe ze mij tegen een boom aan smeten. Ik kon niet terug naar de grot, dan zouden ze haar ook grijpen. "Oke, jullie vroegen er om." gromde ik dan kwaad waarna ik mijn hand omhoog deed, alles deed pijn maar ik kon niet anders. Ik begon duistere woorden te mompelen, de lucht trilde hevig waardoor zij ook onrustig werden. Nog geen minuut later, haalde ik met mijn zwaard uit en flinke bliksemschichten schoten op hun af en lagen niet veel later roerloos op de grond. Hijgend zakte ik op mijn knieën en hapte naar adem.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Bij het paard was ik blijven staan en aaide hem langs zijn hals. Het draakje kwam naar me toe en drukte zijn kop tegen mijn been. Een beetje angstig deed ik een stap achteruit, maar zag dat hij niks kwaads in de zin had. Voorzichtig aaide ik over zijn kop en glimlachte. "I'm sorry for what I did to Jay." Zei ik zachtjes en voelde toen een flinke trilling door de lucht gaan. "Dit is niet goed. Jij blijft hier, niemand kan weten dat er nog een draak is." Zei ik en rende de grot uit. Ik rende richting de rivier omdat het trillingen daar sterker waren. Ik had al een pijl in mijn boog, maar toen ik die wilde afvuren hoorde ik de duistere woorden die Jay uitsprak. Angstig stapte ik achteruit en zag wat er met de urgals gebeurde. De pijl deed ik terug in de koker en deed de boog over mijn schouder toen ik Jay in elkaar zag zakken. Ik kon het niet maken om hem daar te laten liggen, dus rende ik naar hem toe. Voor hem knielde ik neer en keek hem aan. Ik trok zijn rug recht, zodat hij beter kon ademen. "Wat hebben ze jou aangedaan?" Zei ik zachtjes. Ik moest hem in het water zien te krijgen, want zijn energie was niet goed. Meteen stond ik op, ging achter hem staan en trok hem mee de rivier in. Op zijn rug liet ik hem in de rivier drijven en haalde diep adem. Het water begon om hem heen te stromen en met mijn hand ging ik langs al zijn wonden en blauwe plekken om die te genezen. "Probeer te ontspannen, dan is het sneller over." Er zaten wat blokkades die ik probeerde weg te halen, maar het ging met moeite. Toen het eenmaal gelukt was keek ik hem weer aan. "Hoe voel je je?"

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Mijn hand had ik tegen mijn keel aan gedrukt, omdat het voelde alsof er iets naar binnen was gegaan. Mijn ogen had ik gesloten en had mijn rug gehold, als ik het recht probeerde te houden deed alles pijn. Deze pijn had ik voor een lange tijd niet gehad. Jaren geleden, toen Lord Odis het nog wel eens leuk vond om een spel er van te maken om de jongens tegen elkaar te laten vechten, tot er één of bleef en tegen de Urgals moest gaan vechten. Op dat moment begon ik dus de duistere magie te gebruiken. Als ik dan een hand op mijn rug voelde, die het naar beneden duwde zodat die recht zat. Zette ik mijn kaken strak op elkaar en jammerde van de pijn. Haar vraag hoorde ik en keek haar aan. "Niets bijzonders, wat gestoeid." zei ik half lachend, maar de pijn kwam al snel weer terug en kromp weer even in elkaar. Ik had het gevoel dat alles in mijn lichaam was gebroken. "Het gaat wel weer over." zei ik nog, maar voor ik het wist had ze mij vast gepakt en trok mij mee richting de rivier. "Idda, ik ben oke, het trekt wel weg." probeerde ik nog maar ze legde mij het water al in. De verkoeling van het water op mijn huid voelde wel heel fijn aan om eerlijk te zijn en sloot mijn ogen. Voor even liet ik alles los, maar als ze dan met haar hand over de wonden heen ging voelde ik de druk even toe nemen en moest enkele pijn kreten inhouden. Mijn kaken zette ik strak op elkaar en kneep mijn ogen dicht. Ik hoorde haar zeggen dat ik moest ontspannen, maar dat ging lastig. Toch probeerde ik het tot de ontspanning weer terug in mijn lichaam kwam en mijn spieren ontspanden. Langzaam opende ik mijn ogen weer en keek haar aan. "Beter, dank je." zei ik. Even snapte ik niet waarom ze mij hielp, maar toch was ik haar dankbaar. Rustig ging ik zitten in het water en haalde diep adem. De Urgals lagen nog steeds roerloos op de grond en keek naar mijn linker had, deze tintelde nog steeds. Waarschijnlijk omdat ik donkere magie had gebruikt. Deze balde ik even tot een vuist en liet mijn ogen naar het water kijken. Ik zag mijn spiegelbeeld, maar sloeg meteen tegen het water, stond op en stapte op de kant, pakte nog mijn masker die in het gras lag en haakte deze aan mijn riem en ook zo mijn zwaard, plofte dan neer in het gras en begon wat grassprieten te plukken, één stak ik in mijn mond en staarde voor mij uit. Haar energie voelde al wat beter aan dan daarnet, of het kwam omdat ze in haar element was.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Het was maar goed dat ik hem behandeld had, want hij had meer pijn dan hij toe wilde geven. Waarom deden mannen dat altijd? Net als op het kasteel als ze geraakt waren. Altijd was altijd prima zeiden ze als ze zwaar gewond waren. Zuchtend keek hem na toen hij het water uit ging. "Je energie is iets schoner, maar dat kan zo weer veranderen. Pas er alsjeblieft mee op." Zei ik en ging zelf op mijn rug in het water drijven. Ik kon makkelijk praten, want ik deed het net zo goed zelf fout. Net als hem had ik duistere magie gebruikt en sloop het nog steeds in mij rond. Elk moment kon het de kop opsteken en me weer diep neerhalen. Niet veel later stapte ik toch het water uit en ging naast Jay in het gras zitten. "Hoe ben jij bij Lord Odis terecht gekomen? Als ik dat tenminste mag weten." Vroeg ik nieuwsgierig en zag dat ik nog een blauw plek was vergeten. Op mijn handen en knieën kroop ik naar hem toe en ging op zijn schoot zitten. "Ik ga er niet vanuit dat vrijwillig naar hem toe bent gegaan door alleen zijn trucjes.." Vervolgde ik en keek naar zijn hals. Mijn hand legde ik er op en liet er wat energie heen gaan zodat de blauwe plek verdween. Al snel merkte ik dat ik nog veel meer was vergeten en maakte dan ook weer zonder schaamte zijn blouse los. "Ze hebben je echt goed te pakken gehad." Zei ik even tussendoor en ging rustig verder met het helen van zijn blauwe plekken en nog een paar wonden.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik haalde even diep adem en kauwde op het einde van de grasspriet. Toen ik het water uit stapte zei ze iets over dat mijn energie schoner was, dat zou toch zo weer veranderen. Zelf bleef ze nog even in het water en ik staarde voor mij uit. Dan sloot ik mijn ogen even. Maar dan hoorde ik een kwade stem waardoor ik mijn ogen opende. "Lord Odis!" gromde ik binnensmonds en keek op als ze ook het water uit kwam en naast mij, een meter ofzo, ging zitten. Haar vraag had ik verwacht en keek even kort naar haar, maar keek dan weer voor mij uit. "Ik was een jaar of 3, misschien wel 5" zei ik. "Toen ik was gevonden vlak bij zijn kasteel door enkele wachters." zei ik. Met mijn hand ging ik door mijn haar heen en zuchtte. "Hij behandelde mij als zijn eigen zoon." zei ik en plukte weer enkele sprieten van de grond af en draaide deze tussen mijn vingers. Waarom vertelde ik haar dit? Het ging haar niets aan, maar toch, iets in mij, wilde geen geheimen stil houden. Elke keer als ze in de buurt was, of zij mij aanraakte of ik haar, voelde het alsof we elkaar al jaren kende. Terwijl ik in gedachten was verzonken, voelde ik haar hand weer op mijn huid en keek haar direct aan met een schok. Nog voor ik iets kon doen, zat ze al op mijn schoot en knoopte mijn blouse los om nog meer plekken aan te raken. Ik pakte meteen haar polsen en keek haar aan. "Die genezen wel, dank je Idda." zei ik en keek haar even aan in de ogen, keek dan weg. "Je wilt niet weten wat ik mee gemaakt heb." zei ik, wacht zei ik dat nou luid op? Ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan. "We moeten terug." zei ik dan en maakte aanstalte om op te staan. De jonge draak zou wel ongerust zijn. Nu we een soort van bond hadden, voelde ik dat het ongerust was.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Geschrokken keek ik hem aan toen hij mijn polsen vast pakte. Zo makkelijk liet ik hem daar niet van af komen. Ik trok mijn handen los. "Ik geloof dat je genoeg meegemaakt hebt en ik ga je niet met pijn laten lopen die ik kan weghalen." Zei ik kort toen ik door had dat hij wilde gaan opstaan. Zonder pardon drukte ik hem achterover in het gras. "En nu blijf je stil liggen." Kwaad keek ik hem aan en bleef boven op hem zitten. "Je stoort nooit iemand halverwege het helen. Ik had toch wel verwacht dat je een beetje meer manieren had." Mompelde ik en heelde de laatste paar blauwe plekken en daarna nog een paar wonden. Zodra ik klaar was knoopte ik zijn blouse weer netjes dicht en ging van hem af. Zonder op hem te wachten liep ik terug naar de grot. Nog steeds was ik best wel kwaad op de manier dat hij me behandeld had. Dat deed je gewoon niet tijdens het helen. Wat nou als ik net iets verkeerd deed, dan had ik het erger kunnen maken. "Ik wacht nog op je." Hoorde ik opeens en keek wild om me heen. Waar kwam dat vandaan? De stem herkende ik en wist dat het Lord Odis was, maar ik kon hem nergens zien. "Ik kan je helpen Idda." Kwam er nog achteraan. Angstig keek ik rond. "Ga uit mijn hoofd." Schreeuwde ik uit toen de stem bleef doorgaan. "Ga weg, ga weg!" In de grot zakte ik door mijn knieën en kroop in elkaar. "Laat me met rust!" De stem bleef door gaan en ik kreeg het niet weg. Die twee zinnen bleven zich maar herhalen en ik werd er echt helemaal gek van.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Haar blik veranderde toen ik haar polsen vast had gepakt zodat ze stopte, maar al snel veranderde haar blik naar een kwade blik. Meteen keek ik kwaad terug en zette mijn kaken op elkaar waardoor deze even heen en weer bewogen. "Last had ik daar niet van." zei ik nors terug. Oke, misschien later wel, maar het voelde al beter aan dan daarnet. Dan drukte ze mij ruw achterover op het gras. Ze ging ook op een bepaalde manier zitten waardoor ik wel stil moest liggen. "Pff, alsof ik dat wist." zei ik en keek haar nog steeds aan. Ik had verwacht dat ze weg zou gaan, maar ze ging door tot ze klaar was. Nadat mijn blouse weer dicht was, stapte ze van mij af en liep zonder iets te zeggen weg. Waar heen, dat wist ik niet, maar wat maakte dat uit. Nog even bleef ik liggen en schudde mijn hoofd. Waar was ik mee bezig?! Mijn gezicht verborg ik weer even in mijn handen. Na een tijdje gelegen te hebben, kwam ik toch overeind en liep ik, langzaam, terug richting de grot. Ik was niet ver meer van de grot af, tot ik een kreet hoorde. De lucht trilde ook niet op een fijne manier. "Odis!" siste ik en begon te rennen. Eenmaal binnen in de grot, zag ik hoe Idda op de grond in elkaar gekrompen lag. Ik snelde naar haar toe, maar voelde al snel een steek in mijn hoofd. "Heb je het ei!" hoorde ik hem vragen, hierdoor knielde ik automatisch en liet mijn hoofd zakken. "Ik heb het ei meester." zei ik op een toon van hoe ik hem altijd aan sprak, gehoorzaam. "Mooi, breng het nu zo snel mogelijk terug, je bent al te lang onderweg en het is al snel vollemaan." zei hij. "Ja meester." zei ik en hij verdween. Een steek kwam weer door mijn hoofd heen en hapte even naar adem. "Idda" zei ik en liep naar haar toe, een schild gooide ik om haar heen, hopelijk dik genoeg zodat Odis er niet door heen kon. Hijgend liep ik naar de grotwand en ging daar tegen aan zitten. Om zo'n dik schild neer te zetten koste heel wat energie. Ik wreef over mijn gezicht en zag hoe de jonge draak naar mij toe kwam en zijn of haar hoofd op mijn schoot legde. Mijn hand legde ik op de rug van het dier en haalde diep adem. "Jayden." hoorde ik dan en keek richting Idda, mar zij het was het niet, deze stem klonk net, net als die keer in het kasteel. Mijn paard kon het niet zijn, dus het moest wel de draak zijn. "Jayden, rustig het komt allemaal goed." hoorde ik weer en zag hoe de jonge draak naar mij keek. De stem klonk als een jongen, dus dan moest het een jongens draak zijn. Een vrouwelijke was ook wel leuk geweest, straks was de blauwe de vrouwelijke. Wat maakte het uit. "Maar hoe kan ik rustig zijn met al dit?" vroeg ik dan en leunde tegen de wand aan met mijn hoofd, met mijn ogen gericht naar het ruwe plafond. "Samen zijn jullies sterker dan hem." Wat, dat snapte ik niet, hoe kon hij dat weten? "Hoe?" vroeg ik. "Door samen te werken." ging hij verder. Dit snapte ik nog steeds niet en schudde mijn hoofd. "Vertel dit maar een andere keer, als alles weer rustig is." zei ik. De jonge draak knikte en sloot zijn ogen. Toch maakte ik mij zorgen om Idda, ze had het niet makkelijk. En ik nu zelf ook niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld