Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOS AU♦ So open your eyes and see

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De tranen waren weer weg. De rare gedachten waren uit Edyn haar hoofd gebannen .Verdriet was nooit eindeloos. Ooit stopte het. Bij Edyn was dat vaak wat sneller dan bij andere mensen. Het meisje was snel af te leiden door andere dingen. Nu was ze voor even echt op andere gedachten gebracht. Michael had gelijk, er waren vakken waar ze wel goed in was en misschien redde ze het daar wel mee. Natuurlijk had ze dan nog wel wat hulp nodig bij de rest. Die zou ze echter wel krijgen. Naylene hielp haar heel goed. Linn en Calum wilden dat ook altijd wel doen. Misschien zou ze zelfs een keer met Michael oefenen als hij dat ook zou willen. Dan kon ze hem misschien wel helpen met Herbology, wat ze graag deed.
Edyn vond het soms wel moeilijk om weer dezelfde persoon te vragen. Ze had misschien niet heel erg veel door, maar ze snapte het ook wel dat mensen andere dingen te doen hadden. Naylene had een vriend. Ze wilde vast graag tijd met Ashton door brengen en daar wilde Edyn ook niet tussen komen. Linn en Calum gedroegen zich soms net zoals Naylene en Ashton, dan ging Edyn ook niet vragen of ze haar wilden helpen.
"Misschien kunnen wij een keer samen dingen oefenen?" stelde Edyn voorzichtig voor. Het leek haar wel gezellig om een keer met Michael te oefenen. Ze wist niet waar de jongen allemaal goed in was. De twee hadden niet heel erg veel lessen samen. Iedereen had echter sterke punten, dat had Michael haar net wel duidelijk gemaakt. "Dan kan ik altijd helpen met Herbology of Care of Magical Creatures." Edyn wilde nou ook niet dat het maar één kant kwam. Ze wist wel dingen en daar praatte ze juist heel erg graag over. Als Michael samen met haar wilde leren, konden ze elkaar dingen vertellen. Daarbij leerden de twee elkaar dan ook wat beter kennen. "Dan kunnen we elkaar ook een beetje leren kennen?" Edyn wist namelijk niet veel van de jongen die haar vandaag heel erg had geholpen! Iets wat ze nu wel heel erg jammer vond.
Edyn kon niet anders dan verbaasd naar Michael kijken toen hij haar vertelde dat hij nog nooit een zonsopgang had gezien. Iedereen zag dat toch? Edyn was iemand die niet heel erg veel slaap nodig had. Vaak was ze al wakker voor iedereen in haar slaapzaal dat was. Dan kleedde ze zich voorzichtig aan in de badkamer en ging ze naar buiten. Ze vond het heerlijk om buiten te lopen in de ochtend, zelfs als het koud of regenachtig was. Het kasteel was dan nog stil, de omgeving zo rustig dat ze ieder dier bijna kon horen. De geur van de natuur goed in haar op kon nemen. Het was misschien wel haar lievelingsding aan de hele dag.
Gelukkig stelde Michael zijn woorden al wat bij. Al vond Edyn het voor haarzelf niet denkbaar dat ze een hele tijd geen zonsopgang meer had gezien. Het was bijna iedere dag en als ze dan een keer langer bleef liggen, voelde zich eigenlijk een beetje verdrietig omdat ze het mooie moment had gemist. Ergens had ze dan ook wel medelijden met Michael dat hij het heel erg vaak miste.
"Misschien dat we het een keer samen kunnen gaan kijken. In het weekend als je wil?" Als het dan te vroeg was, dan kon Michael altijd nog weer naar bed. Edyn wilde ook niet dat de jongen de hele dag uitgeput in de les zat omdat ze hem had gevraagd samen naar buiten te gaan.
"De zonsopgang is zo mooi. Het is zo rustig en het maakt het kasteel en alles er om heen zo anders." Vertelde Edyn dromerig. Ze werd even naar het moment getrokken. Hoe ze naar buiten liep en alles ineens opviel. Dat er niemand was die de rust verstoorde. Dat wilde ze best delen met Michael. Ze wist zeker dat hij er ook wel van kon genieten. Hij was vast niet iemand die perse de stilde wilde doorbreken, maar juist van de rust kon genieten. Daarna konden ze nog genoeg praten.
"Ik kan zelfs eten mee nemen als je wil. Dan kunnen we daarna buiten eten." Edyn ging zelf nog wel eens naar de keukens voordat ze naar buiten ging. Dan kon ze daar ook een tijdje blijven en hoefde ze niet perse naar de grote zaal om te eten. In het begin hadden haar vrienden het raar gevonden, maar ondertussen waren ze er wel aan gewend dat Edyn niet aan de lange tafel van Hufflepuff zat in de ochtend. Ze was er wel eens, maar soms ook gewoon niet.
"Maar alleen als je wil natuurlijk." Iedereen had zijn eigen inspraak in dingen die zouden gebeuren. Het leek Edyn leuk om meer dingen met Michael te doen. Hij had net wel bewezen dat hij een hele lieve jongen was. Zo iemand wilde je toch ook wel stiekem in je leven? Edyn in ieder geval wel. Ze snapte ook helemaal niet waarom Michael en Calum op het moment geen vrienden meer waren. Ze kon het namelijk heel erg goed voor zich zien dat die twee het wel waren! Dat waren ze ook geweest. Soms was het zomaar over. In dit geval vond Edyn dat best jammer, want anders had ze Michael wel wat beter kunnen leren kennen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het deed Michael goed om te zien dat Edyn haar tranen waren opgedroogd. Hij hoopte dat ze nooit meer zou denken dat ze dom was, want in zijn ogen was ze dat echt niet. Michael wist echter ook wel dat het niet zo gemakkelijk was. Het was heel gemakkelijker om te luisteren naar wat anderen zeiden in plaats van dat je naar dat stemmetje in je hoofd luisterde, dat eigenlijk probeerde te zorgen dat je weer in een beetje in jezelf zou geloven. Michael hoopte dat hij Edyn in had kunnen laten zien dat ze in haarzelf moest geloven, want dom was ze absoluut niet. Alleen een beetje anders.
‘Herbology?’ Michael vroeg zich meteen af of Edyn wist dat hij er slecht in was. Of nou ja, slecht. Soms zag hij er het nut niet echt van in. De spreuken die ze er leerden konden wel heel cool zijn, zoals het produceren van vuur uit hun toverstokken, maar het maakte hem echt niet uit wat sommige planten konden en waar hij ze voor kon gebruiken. Hij had niet echt interesse in de planten, wat resulteerde in planten die te weinig water hadden gekregen, of juist teveel. Misschien dat zijn planten het al beter zouden doen als hij eens wat meer aandacht zou besteden aan de les. Michael zou echter liever naar Edyn luisteren die over planten vertelde, in plaats van naar professor Longbottom. Daarnaast zou hij het ook niet erg vinden om Edyn beter te leren kennen, want zij leek dat ook te willen!
Edyn was niet de eerste persoon aan wie iemand bijles zou vragen. Misschien dat ze zelfs wel ergens helemaal onderaan de lijst zou staan, maar het lag maar net aan om welk vak het ging? Michael had net een aantal vakken opgesomd waar ze echt heel erg goed in was, waaronder Herbology. Dus waarom zou iemand haar daar niet voor vragen, aangezien ze er heel erg goed in was? Michael vermoedde dat het kwam doordat Edyn af en toe wat vreemde dingen deed. Dingen die hij ook wat apart had gevonden, dat moest hij toegeven. Nu vond hij ze echter speciaal en maakten ze Edyn juist wel leuk en grappig. Bijzonder zelfs.
‘Ik denk dat ik wel wat hulp kan gebruiken met mijn planten,’ gaf hij zachtjes toe. Misschien dat als Edyn het aan hem zou vertellen, hij wel zou onthouden hoeveel water zijn Mandrogora zou moeten hebben, of juist hoe weinig.
‘En ik wil je graag beter leren kennen. Misschien kan ik je zelfs wel helpen met Defense Against the Dark Arts? Of Transfiguration? De meeste spreuken lukken me wel na een paar keer, maar we kunnen ze ook gewoon samen oefenen als het niet lukt.’ Stiekem was Michael best enthousiast over wat Edyn net voor had gesteld. Ze had hem letterlijk verteld dat ze hem graag beter wilde leren kennen. Dat was iets waar Michael alleen maar over had kunnen dagdromen, stiekem als niemand naar hem had gekeken. Nu was Edyn degene die het zomaar aan hem voor had gesteld en hij was er, stiekem, heel erg blij mee.
Alsof het nog niet genoeg was, opperde Edyn ook nog eens om samen een zonsopgang te bekijken. Michael zijn woorden waren enkele en grapje geweest. Hij had er heus wel eens eentje gezien, maar hij bleef op dit soort dagen eigenlijk ook veel liever in zijn bed liggen. Hij wilde er dan ook zeker niet vroeg uit om naar de zonsopgang te kijken. Althans, niet in zijn eentje. Edyn bood aan om samen met hem te kijken. Het klonk haast als een date, maar Michael wist wel beter dan te denken dat dit een date zou zijn. Edyn bood het enkel aan omdat ze het oprecht naar vond dat hij nog nooit een zonsopgang had gezien, of dat dacht ze in ieder geval.
‘Ja, dat lijkt me wel leuk,’ zei Michael uiteindelijk, omdat het hem wel leuk leek om samen met Edyn te zitten. Dat zou het vroege opstaan waarschijnlijk wel een stuk minder erg maken. Daarnaast was Edyn ook over eten begonnen, dat ze dat mee zou kunnen nemen. Dan zouden ze eigenlijk gaan picknicken. Ook dat klonk meer als een afspraakje dan zomaar iets doen met vrienden, maar misschien was Edyn gewoon heel bedachtzaam en dacht ze aan dat soort dingen.
‘Nee, het lijkt me heel erg leuk! Het picknicken ook, en het samenwerken voor Herbology. Ik denk dat ik wel wat hulp kan gebruiken met mijn planten.’ Het was ook wel een groot deel disinteresse, maar hij wist zeker dat Edyn dat interesse wel op zou kunnen wekken. Hij keek graag naar haar, vooral hoe ze bezig was met het creëeren van allerlei soorten planten en bloemen, dus hij wist zeker dat het ook leuk zou worden als hij toe zou kijken hoe ze bezig was met het verzorgen van haar planten. Hij had er zelfs al wel een klein beetje zin in.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
In het leven was het geven en nemen. Er waren veel mensen die meer namen dan dat ze gaven. Andere mensen die gaven juist heel erg veel, zonder dat ze er iets terug voor verwachten. Edyn viel vaak bij de laatste groep. Ze probeerde haar best te doen om andere mensen vrolijk te houden, of dat nou kon foor iets wat ze zei of ze probeerde iets te maken. Ze gaf heel erg veel om haar vrienden en ze wilde er graag meer bij hebben.
Michael was één van de mensen die Edyn graag in haar leven wilde hebben. De jongen had haar net heel erg geholpen. Haar verdriet was nu minder geworden. Ze had zelfs hoop in haar vakken. Nu ze er zo over na dacht kon ze wel wat dingen. Ze was goed met planten en dieren. Zelfs sterren en de toekomst lagen Edyn wel. Op het moment zag het blonde meisje het zelf voor zich dat ze andere mensen wel kon helpen, mocht het nodig zijn. Zij en Michael konden elkaar vast wel helpen. Al wist Edyn niet zeker of Michael hulp nodig was.
"Ja, Herbology is heel erg leuk. En eigenlijk leer ik dat nog met niemand, dus misschien kunnen wij het samen doen?" Edyn vond het zelf niet erg om iemand iets meer te leren over hetgeen wat ze leuk vond. Planten waren iets wat natuurlijk kwam bij haar. Ze wist wat ze moest doen, zonder dat ze het in een boek las of ze het van een leraar moest leren. Ondanks dat het meisje wel graag luisterde naar professor Longbottom. Aan de man kon je ook gewoon zien dat hij gek was op planten.
"Dan helpen we elkaar!" Michael had namelijk wel twee vakken opgenoemd waar Edyn niet heel erg goed in was. Soms zelfs ronduit slecht. Als Michael haar daar in wilde helpen, dan had ze daar echt geluk mee. Daarnaast konden ze elkaar dan echt leren kennen, wat Edyn een goed voornemen vond. Michael moest haast wel een lieve jongen zijn. Net had hij dat al bewezen en nu wilde hij haar ook nog helpen met vakken.
Toen Michael ook nog aangaf dat het hem leuk leek om een keer naar de zonsopgang te kijken, werd Edyn al helemaal vrolijk. Ze had er heel erg veel zin in om dat soort dingen met Michael te doen. Naast het leren konden ze genoeg leuke dingen doen! Zoals ze ook wel met Naylene deed. De twee leerden veel met elkaar, maar ze konden ook dingen doen als twee echte vriendinnen. Edyn wilde dat ook met Michael.
"Dan doen we dat!" Het was nu toch wel een soort van afspraak, waar Edyn nu al zin in kreeg. Ze zouden nog af moeten spreken wanneer ze precies iets met elkaar of zouden spreken en hoe het zou gaan. Voor de tijd zou Edyn zeker naar de keukens gaan. Het was vroeg, al kwam de zonsopgang nu wel steeds later. Daarvoor ging ze zeker langs de keukens, een plaats waar ze sinds het eerste jaar al heel erg graag kwam. Nog steeds praatte het meisje graag met meneer Odin en mevrouw Ripple, die Edyn ook zeker onder twee van haar vrienden rekende.
Edyn haar aandacht werd getrokken door het diertje wat de binnenplaats op kwam gelopen. "Ik kom er zo aan." Zei ze zachtjes. Al leek het hondje het wel door te hebben en ging eigenlijk meteen zitten. Niet dat Edyn daar om had gevraagd, maar ergens wilde ze nog wel eventjes de tijd met Michael, zodat ze hem nog goed kon bedenken en hem kon laten weten dat ze zin had in de afspraken die stonden.
"Ik moet gaan." Zei Edyn zachtjes. Waarschijnlijk had Pixie haar al overal en nergens gezocht. Soms deed hij dat omdat haar andere vrienden naar haar zochten. Ze was vanmorgen wel vroeg weg geweest, voordat Linn wakker was geweest. Dus misschien wilde ze weten hoe het ging. Haar vriendinnetje deed dat soort dingen wel vaker.
"Maar we gaan samen de zonsopgang bekijken en oefenen!" Edyn had daar echt heel erg veel zin in. Ondanks dat school niet altijd haar beste kant was, het oefenen met Michael leek haar wel leuk.
Edyn sloeg haar armen om Michael heen, zodat ze hem nog kon bedenken. Daarbij was dat ook de manier dat ze afscheid nam van de rest van haar vrienden. Michael rekende ze daar nu ook al toe. Ondanks dat de twee alleen dit moment hadden gedeeld. Voor Edyn betekende het al heel erg veel.
"Dankjewel voor alles. Het lijkt me echt heel erg leuk om meer dingen samen doen." Voorzichtig trok Edyn zich weer terug en pakte Michael zijn handen vast. Ze wilde de jongen bedanken voor wat hij had gedaan. Hij had het helemaal niet hoeven. Er waren vast genoeg mensen langs Edyn heen gelopen als ze haar zien huilen. Michael was echter gestopt, had haar afgeleid en had er zelfs voor gezorgd dat de nare gedachten uit haar hoofd waren.
Daarom dacht Edyn aan een mooie dahlia in de kleuren van de zonsopgang. Toen ze zeker wist dat de bloem in Michael zijn handen lag, haalde ze haar eigen handen weg en stond ze op van het bankje. "Dankjewel Michael." Fluisterde Edyn nogmaals, voordat ze zich uiteindelijk omdraaide en naar haar hondje liep dat op haar zat te wachten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Michael was het onduidelijk wat hij zojuist met Edyn af had gesproken, maar wel dat ze iets samen zouden gaan doen. Het leek hem ontzettend leuk om Edyn beter te leren kennen en hij voelde zijn blijheid ook door zijn hele lichaam trekken. Hij kon niet wachten totdat ze samen zouden gaan werken aan een vak. Zelfs vroeg opstaan leek nu niet zo erg, als dat zou betekenen dat hij tijd door zou kunnen brengen met het meisje wat hij al weken had bekeken. Hij was er nog steeds niet over uit waarom hij Edyn nu opeens wel interessant en mooi vond, in plaats van vreemd en een tikkeltje apart, maar dat maakte hem niet uit. Hij was heel nieuwsgierig naar hoe ze was en hij zou eindelijk de kans krijgen om haar écht te leren kennen.
Bij het zicht van Edyn haar hondje Pixie, was Michael stiekem een beetje teleurgesteld dat zijn tijd met Edyn voorbij was. Tegelijkertijd was hij verwonderd dat het hondje haar had kunnen vinden. Hij had het wel vaker zien gebeuren, maar toch vond hij het ontzettend knap dat een hondje zo klein, een kasteel zo groot kon doorkruizen als hij opzoek was naar zijn baasje. Daarnaast leken Edyn en het hondje ook nog een magische connectie te hebben, want Edyn leek precies te weten wat het hondje bedoelde. Tenminste, Michael gokte dat ze daarom aan had gekondigd dat ze zou moeten gaan.
‘Ik ben heel erg benieuwd naar de zonsondergang. En ik hoop dat we elkaar kunnen helpen.’ Michael wist wel zeker dat Edyn hem zou kunnen helpen met Herbology. Het was zeker niet zijn beste vak en hij zag er ook niet altijd het nut van in. Iets wat vast zou veranderen als hij het er met Edyn over zou hebben, want Edyn was altijd ontzettend enthousiast over planten. Dat ze ook nog eens samen een zonsopgang zouden gaan bekijken, vond Michael nog een vreemd idee. Het voelde een beetje onwennig, maar hij was wel blij dat hij dat samen met Edyn zou kunnen doen.
Edyn gaf hem een knuffel, waardoor Michael al niet goed wist wat hij moest doen of zeggen, behalve dat hij zijn armen wat ongemakkelijk om haar heen sloeg. Hij kon over haar schouder het hondje zien zitten en Michael kon zweren dat hij oprecht in de gaten werd gehouden door het beestje.
‘Geen dank,’ mompelde Michael, niet wetend wat hij er anders op zou moeten zeggen. Hij had haar gewoon willen opvrolijken, omdat hij haar had zien huilen. Iets wat hij zelf heel erg vervelend had gevonden. Misschien dat anderen daar anders over dachten, maar dat maakte voor hem niets uit. Hij had Edyn zien huilen en hij had er gewoon iets aan moeten doen, anders had hij er de gehele dag nog over nagedacht.
Toen Edyn hem los had gelaten, nam ze zijn handen vast. Iets waardoor hij zich alleen nog maar ongemakkelijker voelde, want wat deed je als een meisje je handen vastnam? Niemand had hem dat ooit verteld, dus hij wist ook niet goed hoe hij moest reageren. Vooral omdat Edyn zich erg leek te concentreren op zijn handen, die weer waren omsloten door die van haar.
Het werd allemaal nog vreemder toen hij iets voelde bewegen in zijn handen. Hij wist niet wat het precies was. Eerst kriebelde het een beetje, vervolgens voelde hij iets zachts langs zijn vingers. Het was duidelijk dat er spraken was van magie, want zoiets kon Michael wel voelen. Wat Edyn echter precies deed, wist hij niet. Misschien was het haar manier om hem te bedanken, net zoals ze dat ook altijd deed bij Naylene. Wat Michael dan zou krijgen, daar was hij wel nieuwsgierig naar.
Uiteindelijk trok Edyn haar handen weer terug. In de hand van Michael lag een bloem met de kleuren van de zonsopgang. De ronde blaadjes liepen uit naar een punt en zowel de kleuren rood, oranje als een beetje geel en roze waren te zien. Michael was te verbaasd om zich te beseffen dat Edyn hem nog eens had bedankt. Toen hij opkeek van de bloem, had Edyn zich al omgedraaid en was ze onderweg naar haar hondje.
‘Dankjewel!’ riep hij haar nog vlug na. Zijn aandacht werd weer getrokken door de bloem die hij in zijn handen had. Wat hij er mee moest, wist hij niet. Misschien in water zetten, maar Michael wist dat Edyn soms ook wel bloemen maakte die zonder water konden. Toch leek het hem het meest logische om te doen, dus hij besloot om met de bloem terug te lopen naar zijn kamer. Op dit moment was hij heel blij dat hij in zijn eentje een kamer had, want hij wist al wat anderen er over zouden zeggen als ze hem een bloem zouden zien verzorgen. Dat paste niet echt bij hem. Hij wilde echter ook niet dat de bloem van Edyn dood zou gaan. Het was haar bedankje voor hem en hij wilde er wel voorzichtig mee om gaan. Hij wilde aan Edyn laten zien dat hij wist hoe hij een bloem moest behandelen, ondanks dat dit niet zomaar een bloem was.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naarmate het buiten kouder werd, ontliepen de meeste mensen de grond rondom Hogwarts. Alleen wanneer het strikt noodzakelijk was, kwamen ze buiten. Tijdens de lessen buiten zoals Care of Magical Creatures werd er vaak gezeurd over de kou.
Afgelopen week had Calum zich totaal niet bezig kunnen houden met dat gezeur. Het was een vak wat hij volgde zonder Linn, maar wel met zijn andere vriendinnetje: Edyn. Het perfecte moment om eventjes met haar te praten. Nadat het meisje uit was gepraat over de wezens en ook het onderwerp, Michael, was aangesneden, had Calum eindelijk zijn eigen vragen kunnen stellen. Hij hield van Edyn, op een vriendschappelijke manier, maar soms was ze wel een klein beetje te veel. Er was eigenlijk een gevoel van spijt door Calum zijn lichaam gegaan toen hij met Edyn had gepraat en ze echt had bewezen wat voor schatje ze precies was.
Calum had namelijk al een tijdje met een idee gezeten. Hij wist van zichzelf dat hij Linn op een hele andere manier was gaan zien dan hij dat altijd had gedaan. Er was een duidelijk verschil te merken tussen haar en Edyn. Het blonde meisje was een goede vriendin, Linn was dat al lang niet meer.
Ashton had Calum er misschien meerdere keren mee gepest en op dat moment had de Ravenclaw ook niet precies geweten hoe hij er op had moeten reageren. Nu wist hij wel dat hij zoiets wilde wat Ashton en Naylene ook hadden. Daarom had hij de knoop doorgehad: hij had Linn op een date willen vragen.
Het idee was simpel geweest, maar met de uitvoering had Calum wat hulp nodig gehad. Eerst had hij van Edyn willen weten wat zij had gedacht dat Linn haar reactie was geweest. Iedereen die Edyn een beetje kende had haar reactie kunnen voorspellen. Ze was heel erg positief geweest en had meteen geroepen dat Linn het geweldig zou vinden. Vervolgens had het meisje voorgesteld om Calum te helpen met de voorbereiden.
Zo gezegd, zo gedaan. Dat was echter de makkelijkste stap van het alles geweest. Calum had op Linn af moeten stappen om haar te vragen of ze op een date wilde. De woorden waren ineens helemaal uit het hoofd van de jongen verdwenen. Alsof hij even niets meer wist te zeggen. Uiteindelijk had hij het er dan toch uitgekregen, op een redelijke manier ook nog.
Nu was het zo ver, de date zelf. Sinds het antwoord van Linn, had het toch twee dagen geduurd voordat de twee tijd hadden gevonden. Twee dagen waarvan Calum had gedacht dat het nog best wel ongemakkelijk had kunnen worden. Iets wat het totaal niet was geweest! Het was juist heel erg gezellig geweest. Calum had zelfs met Linn kunnen praten over Michael. Voor de jongen was het een raar idee dat zijn ouder vriend misschien weer in zijn leven kwam, door Edyn.
Er waren de afgelopen dagen genoeg gedachtes geweest in het hoofd van Calum. Nu was het er nog maar één, dat was Linn. Het meisje dat net door het gat van de Hufflepuff-leerlingenkamer naar buiten was gekomen. Alle zenuwen die Calum net had gehad, leken als sneeuw voor de zon verdwenen toen hij de glimlach op haar gezicht zag.
"Hee." Zei Calum zachtjes. Hij stapte op Linn af, zodat hij zijn armen om haar heen kon slaan. "Ik heb een plaatsje buiten uitgezocht." Calum moest toegeven dat hij wel heel erg veel hulp had gehad van Edyn. Zelf wist hij nog niet precies hoe het er allemaal uitzag, hij had het meisje er net achter gelaten om er zeker van te zijn dat niemand het plaatsje zou verpesten. Niet dat Edyn nou de meest angstaanjagende persoon in de wereld was. Toch was het wel duidelijk geworden dat mensen niets met haar moesten proberen. Niet alleen Calum en Linn waren van de week geschrokken door het verhaal van Edyn, maar het nieuws was ook bij Ashton en Naylene binnen gekomen. Zelfs Rhi had er over geweten. Als Calum iets niet wilde, dan was het Rhi tegenover zich hebben. Het meisje was zelfs op hem en Linn afgestapt om te vragen of zij hadden geweten wie haar zusje zo had laten huilen. Calum wist het ook niet.
Voorzichtig stak Calum zijn arm uit, zodat Linn die van haar er in kon haken. "Je ziet er mooi uit." Calum had al wel aangegeven dat ze naar buiten zouden gaan. Daar was Linn ook op gekleed, ze was zelfs goed ingewikkeld in de sjaal die kleuren van het Hufflepuff huis in zich hadden. Het stond Linn leuk, al had hij haar natuurlijk wel vaker zo gezien. Er staken nu echter ook gele bloemen in haar wat krullende haar, die perfect leken te combineren. Ook kon hij zien dat Linn wat make-up op had gedaan. Het was nog niet heel erg lang dat ze het had ontdekt, maar zij en Edyn waren er allebei gek op en soms konden die twee er uren mee bezig zijn. Voor Calum maakte het niets uit. Hij vond Linn net zo mooi zonder make-up. Zo had hij het meisje leren kennen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Liefde sloop langzaamaan bij iedereen naar binnen. Bij de één wat eerder dan bij de ander, maar er waren leerlingen die er al vroeg bij waren. Of dat nou echt met een zogenoemde relatie was, of met het dagdromen over alle romantiek. Linn hoorde bij die laatste categorie. Al jaren droomde ze over een romantische relatie, over iemand met wie ze zou kunnen knuffelen en misschien zelfs zoenen. Toen Naylene een relatie had gekregen met Ashton, was ze ontzettend blij geweest voor hen. Toch was er stiekem ook een knagend gevoel geweest wat haar had verteld dat zij het ook had wild. En niet met zomaar iemand, maar met iemand die ze al heel wat jaren kende.
Toen Calum wat stuntelend voor Linn had gestaan, had ze nooit verwacht dat hij haar mee uit zou vragen. Niet om iets samen te doen, zoals ze al wel eens deden, maar echt een date. Volmondig en enthousiast had ze ja gezegd, omdat ze het een heel goed idee had gevonden. Calum was niet de enige mannelijke vriend die Linn had, maar hij was zeker de meest speciale. Ze had zelf ook wel gemerkt dat ze onderscheid maakte tussen Calum en de rest. Ze vond hem net wat aardiger, leuker en grappiger. Alles aan hem maakte hem net iets specialer dan ieder ander. Verliefdheid was zeker een woord wat ze er voor zou gebruiken en was ze ontzettend blij geweest dat Calum zo dapper was geweest om de eerste stap te zetten.
In de twee dagen dat Linn op haar date had moeten wachten, had ze eindeloos gefantaseerd over wat het had kunnen zijn. Ze had het er met Edyn over gehad, wie iets te verdacht stil was geweest. Daardoor had Linn al snel geraden dat zij degene was die Calum zou helpen met de date. Om Edyn niet teveel onder druk te zetten, en ook omdat ze niet al Calum zijn harde werk wilde verpesten door het aan Edyn te vragen, had ze er ook met Naylene over gepraat. Naylene had hele andere dates geopperd dan Linn. Linn had vooral heel groots gedacht, aan de dates die ze vaak in haar tijdschriften en romantische boeken las, maar Naylene had haar er aan herinnerd dat Calum in een hele andere wereld was opgegroeid en ook nog eens een stuk rustiger en meer ingetogen was. Iets wat hem eigenlijk juist zo leuk maakte, dus Linn had zich voorgenomen dat elke date met Calum een geweldige date zou zijn.
De hele middag had Linn zich klaargemaakt, al had ze zich vooral warm aan moeten kleden. Calum had al laten vallen dat ze naar buiten zouden gaan. Daarom had ze haar Hufflepuff sjaal erbij gepakt en een paar oorwarmers, die ze zo had geplaatst dat haar donkere haren en de gele bloemen er in er niet onder zouden lijden.
Rond de afgesproken tijd was ze door de doorgang gekropen, waar Calum al voor had gestaan. Met een glimlach had hij haar begroet. Linn dacht wat nervositeit te zien, maar dat begreep ze maar al te goed. Bij haar fladderden de vlinders immers ook rond in haar buik. Daarnaast vond ze Calum er ook heel knap uit zien, met zijn donkere haren, zijn bruine ogen en de blauwe sjaal die rond zijn hals was gebonden.
‘Hoi,’ begroette ze hem, iets minder uitgetogen dan normaal. Ze knikte toen hij zei dat hij een plaatsje buiten uit had gezocht. ‘Dat had Edyn me al verteld. Tenminste, ze had gezegd dat ik me warm aan moest kleden.’ Daaruit had Linn wel kunnen opmaken dat ze naar buiten zouden gaan. Iets wat best romantisch was, midden in de winter met al de sneeuw om hen heen.
Glimlachend nam ze de arm van Calum aan en haar glimlach werd alleen maar groter toen hij haar een compliment gaf over hoe ze eruit zag. Edyn had, zoals iedereen op school wel zou kunnen raden, haar haren gedaan. Linn was er ontzettend blij mee, al had ze Edyn heel vlug moeten bedanken, want ze had nog weg gemoeten. Of dat iets met de date te maken had, wist Linn niet. Misschien zou ze wel iets gaan doen met Michael, want de laatste tijd bracht Edyn veel tijd met de jongen door.
‘Dankjewel. Edyn heeft erg haar best gedaan op mijn haar,’ liet ze Calum weten, al had hij vast al door dat het Edyn was geweest die voor de gele bloemen had gezorgd. ‘Jij ziet er ook echt leuk uit,’ vertelde ze Calum vervolgens. Misschien niet anders dan dat ze gewend was, maar ze vond hem sowieso al een knappe jongen. Hij deed er geen moeite voor, maar juist dat paste bij hem.
Samen met Calum liep ze het kasteel uit. De meeste leerlingen waren al lang binnen, of zaten in de Common Rooms. Sommigen zaten nog in de grote hal, waar ze nu aan hun huiswerk konden werken. Anderen waren nog in de bibliotheek, maar ze waren in ieder geval binnen. Dat betekende dat ze niet veel anderen buiten zouden zien. Iets wat Linn helemaal niet erg vond. Ze was liever alleen met Calum.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
In het begin hadden mensen raar opgekeken omdat Calum zoveel met de twee meiden uit Hufflepuff om was gegaan. Hij wist zelf nog maar al te goed hoe hun eerste ontmoeting was. Het was de allereerste dag, nog voordat ze bij het kasteel aan waren gekomen. In de trein was hij Michael kwijtgeraakt. De twee meisjes hadden hem aardig genoeg geleken om te vragen of ze Michael hadden gezien. Edyn had er meteen alles aan willen doen om hem te helpen. Wat ze duidelijk ook bij Linn had gedaan, die op dat moment nog tranen op haar wangen had gehad. Toch had Calum niet geweten hoe snel hij daar weg had kunnen komen. De meiden waren een beetje intimiderend geweest.
Dat alles was snel veranderd bij de eerste les van Potions. Omdat Michael zo laat was geweest, had Calum ergens moeten gaan zitten. Uiteindelijk was Linn naast hem komen zitten, waar ze eigenlijk meteen goed met elkaar hadden gewerkt. Ondertussen was Linn wel de persoon met wie Calum het liefste samen werkte. Toch probeerde ze het een beetje af te wisselen, zodat ze Edyn een beetje konden helpen.
De elfjarigen die elkaar echt hadden leren kennen tijdens Potions, waren nu uitgegroeid tot twee hele goede vrienden. Calum wist haast wel zeker dat het na vandaag echter weer anders tussen hen werd. Ze hadden nu een date. Het hoefde niet meteen te betekenen dat ze een relatie zouden krijgen. Toch wist hij zeker dat er van beide kanten gevoelens zaten. Linn had niet met de date ingestemd als ze die niet had gehad. Ze was niet iemand die ja zei alleen maar omdat ze medelijden had met iemand. Vandaag was het een oprechte date en Calum had er wel echt veel zin in. Al zaten er ook wel echt zenuwen. Die op een gegeven moment zouden verdwijnen. Calum kende Linn en ze was een schat, dus in zijn ogen zou ze er zeker voor zorgen dat hij zich op zijn gemak voelde.
"Natuurlijk heeft ze dat." Zei Calum lachend. Hij had Edyn het op haar hart moeten drukken om niet te veel aan Linn te verklappen. Misschien was het uiteindelijk niet zo’n hele verrassende date, maar het was iets waar Calum zich op zijn gemak voelde en uiteindelijk was dat belangrijker dan dat hij het zo groots uitpakte. Dan was er ook nog wel eens een kans dat hij zich de hele middag zorgen zou maken.
Uiteindelijk hadden de twee behoorlijk veel aan Edyn te danken. Het meisje had Linn geholpen met zich aankleden en met haar haren. Daarbij had ze ook nog tijd gehad om Calum zo goed mogelijk te helpen. Als het goed was had ze in de keukens allemaal lekkere dingen laten maken. Edyn was veel beter in dat soort dingen dan Calum. Er waren veel Muggle dingen die hij niet had gehad en hij wist dat Edyn wel eens met Linn en haar vaders naar een Muggle restaurant was geweest. Door het eten wilde hij er wel voor zorgen dat Linn zich een beetje thuis waande. Hoeveel plezier ze hier ook hadden, iedereen miste zijn ouders wel eens. Calum had daar zelf ook wel eens last van.
Om alles af te maken had Edyn ook nog voor bloemen buiten gezorgd, het eindresultaat kreeg Calum past te zien toen hij samen met Linn richting het Quidditchveld was gelopen. Het was zijn favoriete plaats op heel Hogwarts. Daarbij was het op het moment rustig, er waren geen trainingen gepland. Veel mensen hielden zich toch schuil binnen.
Zelf had Calum er voor gezorgd dat om het picknickkleed beschermd was met spreuken die het daarbinnen droog hielden, zodat ze niet veel last hadden van eventuele sneeuw die nog zou gaan vallen. Daarbij wist hij genoeg verwarmende spreuken. Die hij en Linn al wel eerder hadden gebruikt.
Al snel kwamen ze aan bij de plaats waar ze de rest van de middag door zouden brengen. Er stond al een mandje klaar, waar Edyn vast het eten in had gedaan.
Calum liet Linn los en hielp haar met zitten op het kleed, waar hij zelf voorzichtig een paar spreuken uitsprak om het een beetje warmer te maken. OP het moment dat het tweetal ging zitten leek er echter van alles te gebeuren. Ondanks dat het nog niet donker buiten was, was het wel duister voor de tijd van de dag. Die duisternis werd verholpen door een paar lichtjes die om hen heen zweefden.
Het duurde niet lang voordat er iets naar beneden dwarrelde. Calum dacht eventjes dat zijn spreuken niet goed hadden gewerkt en dat er sneeuw naar beneden viel. Al snel viel hem op dat het geen witte vlokken waren, maar roze blaadjes. Edyn had goed haar best gedaan.
Calum vond het niet erg dat Linn wist dat hun beste vriendin hier een aandeel in had gehad. Hij had niemand anders willen vragen hiervoor. Edyn kende hen beiden het beste en had het gewoon natuurlijk aangevoeld om haar te vragen. Daarbij wist hij gewoon dat Edyn beter wist hoe ze het romantische, wat Linn stiekem heel leuk vond, moest aanpakken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn haar avond kon nu al niet meer stuk. Ze had gehoopt op een romantische date, maar ze had ook geweten dat ze niets meer van Calum moest verwachten. Hij was een lieve, bedachtzame jongen, maar hij was ook rustig en ingetogen. Tenminste, dat kon hij zijn. Er waren ook momenten waarop hij het hardste aan het lachen was, of het meest enthousiast was. Ergens was de date ook al ontzettend romantisch, omdat ze samen zouden gaan picknicken in de sneeuw. Calum was tot nu toe een echte heer geweest. Hij had haar zelfs geholpen om te gaan zitten en hij had het kleed betoverd met meerdere spreuken om er zeker van te zijn dat het niet nat zou worden en ze droog zouden zitten. De vallende bloemblaadjes waren toch echt het toppunt. Dan was het wel niet Calum die dat had veroorzaakt, want Linn wist dat alleen Edyn hier verantwoordelijk voor kon zijn, maar ze vond het ontzettend lief dat Calum hun beste vriendin had geraadpleegd om de date zo goed mogelijk te laten verlopen.
‘Dit is echt geweldig!’ zei ze tegen Calum, terwijl ze glimlachend omhoog kreeg. In haar schoot hadden al meerdere bloemblaadjes zich verzameld, net zoals bij Calum. Glimlachend nam ze er eentje tussen haar vingers, die weer in waren gepakt met haar handschoenen. Voorzichtig legde ze het blaadje aan de kant, wetend hoeveel moeite Edyn er waarschijnlijk voor had gedaan en hoe verdrietig ze zou zijn als ze zou merken dat de bloemblaadjes zouden worden gekreukt.
Linn boog zich iets naar Calum toe en gaf hem wat verlegen een kus op zijn wang. Net boven zijn moedervlekken bleef wat van haar lippenstift plakken aan zijn getinte huid. Voorzichtig veegde ze het weer weg, waarna ze wat verlegen haar hand terugtrok. ‘Ik vind het echt heel lief dat je dit allemaal hebt geregeld voor ons.’
Hij had een mooi plekje uitgezocht, bij het Quidditchveld in de buurt. Linn snapte wel waarom. Hij kwam er vaak, wat betekende dat dit voor hem een bekende en vertrouwde plek was. Linn vond het zelf ook heel erg leuk om Calum rond te zien vliegen. Ze mocht niet altijd kijken bij de trainingen, wat ze ook wel logisch vond, maar als het mocht, dan stond ze hem aan te moedigen. Calum was immers een behoorlijk belangrijke speler. Hij kon de wedstrijd vaak beslissen, al was het soms ook de truc om de Snitch nog niet te vangen, als het team te ver achter stond. Het vangen van de Snitch stond immers niet gelijk aan winnen. Iets wat Linn aan het begin heel vreemd had gevonden.
Nu begreep ze het spel beter. Vooral omdat Calum het meerdere malen aan haar uit had gelegd. Daarnaast was ze ook naar al zijn wedstrijden geweest. Ze kon zich niet herinneren dat er eentje was geweest die ze niet had gevolgd. Ze was vaak ook met hem naar de wedstrijden tussen Gryffindor en Slytherin gegaan, of tussen Hufflepuff en de andere twee huizen. Calum keek graag naar de wedstrijden, wat Linn dan ook weer heel erg leuk vond om te zien.
Linn richtte zich snel op wat anders, namelijk het eten. Het rook ontzettend lekker en Linn wist haast wel zeker dat het eten uit de keukens van de elven kwam. Misschien had Edyn wel speciaal een mevrouw Ripple gevraagd om wat eten te maken. Als dat het geval was, dan zou Linn de volgende ochtend langs gaan bij haar vriendjes uit de keuken om ze te bedanken voor al het lekkere eten, ongeacht wat er precies in het mandje zat verstopt.
‘Zullen we kijken wat hier allemaal in zit?’ stelde ze voor. Ze trok het mandje naar hen toe en opende de deksel, waardoor verschillende geuren haar neusgaten binnendrongen. Het verbaasde haar dat ze niet alleen maar eten zag wat de tovenaars kenden, maar ook eten wat zij met haar vaders vaak at! Het kon dus niet anders dat Edyn met mevrouw Ripple had gepraat en haar uit had gelegd wat voor eten het precies was geweest.
Linn en Calum laadden samen alles uit en uiteindelijk stonden er een aantal bakjes met eten voor hen. Het was nog perfect warm, waarschijnlijk door een spreuk die mevrouw Ripple er over uit had gesproken. Ook hadden ze een grote fles met Butterbeer en nog een warm drankje dat Linn deed denken aan thee, maar ze was er nog niet zeker van of dat het ook was.
‘Weet je van alles wat het is?’ vroeg Linn aan Calum. Zelf wist ze van alles heel goed wat er voor haar stond, maar Calum was nog niet heel vaak in de Muggle-wereld geweest. Hij had wel eens bij Linn gegeten, en hij bracht er vaak ook wel een paar dagen door tijdens de vakantie, maar in die paar dagen had hij bijvoorbeeld nog nooit sushi gegeten en ook dat stond er voor hen. Linn wilde hem wel uitleggen wat het precies was, voordat hij er iets van zou proberen. Straks zou hij het niet lekker vinden en dat zou Linn heel jammer vinden, want tot nu toe was hun date al perfect gelopen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum was niet het romantische type. Voor hem was het prima geweest om een tijdje ergens met Linn te zitten. Hij kende Linn echter langer dan vandaag en hij wist dat zij wel gek was op de romantische dingen. Ondanks dat Calum het niet te overdreven had willen hebben, had hij er wel iets aan willen doen. Dat was één van de redenen dat hij Edyn had gevraagd om hem te helpen. Zij en Linn hadden het vast wel eens gehad over de geweldige dates die in de boekjes stonden die Linn van haar vaders kreeg. Toch had Calum wel even aangegeven dat Edyn niet te ver had moeten gaan. Naar zijn eigen mening, had Edyn precies genoeg gedaan.
De woorden van Linn vertelde Calum dat zij het ook geweldig vond. Daar ging het vooral om. Zelf moest hij het ook wel naar zijn zin hebben, maar hij had deze date geregeld, dus Linn was dan wel het belangrijkste. Haar woorden werden nog zoveel beter toen Calum de lippen van Linn tegen zijn wang aan voelde, iets wat een heel onwerkelijk gevoel was. De date was er misschien om een relatie te beginnen, maar het betekende niet dat Calum er meteen aan gewend was dat dit soort dingen er bij hoorde. Calum voelde dan ook maar al te goed dat zijn wangen wat warm werden.
De laatste tijd had Calum deze dag wel vaker voor zich gezien, het moment dat ze een date hadden. Toch had hij niet verwacht dat het op deze manier zou lopen. Dat hij na een korte tijd de lippen van Linn al tegen zijn wang aan zou voelen. Hij zag het vaker bij Ashton en Naylene. Die twee waren misschien niet heel erg klef, maar hij had ze wel eens betrapt op de momenten waarop ze zelf hadden gedacht dat ze alleen waren. Stiekem had hij dat ook gewild met Linn. Vanaf vandaag zou hij dat misschien wel krijgen.
"Ik ben blij dat je het mooi vindt." Fluisterde Calum. Hij was er wel heel erg nerveus over geweest. Nu was dat wel helemaal weg. Nu kon hij samen zijn met Linn, konden ze praten en eten of juist andere dingen doen die mensen tijdens een date deden. Calum wist het nog niet precies, maar ze zouden het vanzelf wel zien. Op het moment voelde hij zich namelijk goed op zijn gemak, daarom had hij ook wel deels gekozen voor de plaats, het Quidditchveld was een plaats waar hij graag was, net zoals naast Linn.
Omdat Linn zich richtte op het eten, deed Calum dat ook. Hij had geen idee wat er allemaal in de mand zat, maar het begon wel heel erg lekker te ruiken. Hij had Edyn er op vertrouwd om dingen te halen die ze beiden lekker vonden. Hij had het ook zelf wel willen doen, maar Calum kwam niet graag in zijn eentje in de keukens. Dat kwam niet omdat hij zich ongemakkelijk voelde bij de huiselven, ze waren juist heel erg vriendelijk. Het was echter de plaats van Edyn en hij ging wel graag met haar mee, in zijn eentje voelde hij zich er toch niet helemaal op zijn gemak.
Calum boog zich iets over de mand, zodat hij kon kijken wat er allemaal in zat. Hij had Edyn gevraagd om dingen uit te kiezen waarvan ze zeker wist dat Linn ze lekker vond. Er zaten daarom ook genoeg dingen bij die hij inderdaad niet kende. Voorzichtig schudde Calum ook zijn hoofd, hij had echt geen idee. Hij kwam wel eens bij Linn en dan maakte haar vaders ook wel lekkere dingen, maar vaak waren dat wel dingen die hij kende.
"Ik ken de meeste dingen wel." Gaf Calum toe, er zaten ook echt wel dingen in die ze vaker te aten kregen op Hogwarts, zoals kleine pompoentaartjes. "Ik ken dit sowieso niet." Calum wees naar de dingetjes waar hij wel rijst in zag, maar hij had geen idee wat het verder nog was. Het zag er niet heel erg lekker uit, mede door het groene wat eromheen zat, het leek daardoor op een soort van blad. Linn leek het wel lekker te vinden, anders had Edyn het vast niet uitgekozen. "Wat is het precies?"
Calum was wel blij dat ze er voor hadden gekozen om nu te gaan. Het begon al wat donker te worden, wat betekende dat er minder mensen buiten waren, ook door de kou. Hij wist nog maar al te goed wat er was gebeurd toen hij de vorige keer met Linn buiten had gezeten. Rhi en Bailey hadden geprobeerd om die middag te verpesten. Het was niet heel erg goed gelukt, maar Calum had het zeker vervelend gevonden. Hij hoopte maar dat de twee nu zo ver mogelijk uit de buurt bleven. Hij had ze wel laten zien dat hij goed was in Quidditch, dus daar over zeuren konden ze niet echt meer. Samen met zijn team, hadden ze het Slytherin team verslagen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondertussen werd het steeds donkerder. De bloemblaadjes waren gestopt met vallen, maar lagen nog steeds om hen heen. Hun roze kleur stak mooi af bij de witte sneeuw en hun zwarte mantels. Het was een heel mooi plekje, zeker met de toevoeging van Edyn. Toch had Linn het ook mooi gevonden om hier samen met Calum te zitten, juist omdat ze hier met hem kon zitten en niemand anders.
Al jaren geleden had ze Calum een hele lieve jongen gevonden. Haar eerste indruk van hem was in eerste instantie een beetje snel gegaan, omdat ze hem enkel had horen vragen of ze zijn vriend had gezien. Linn was toentertijd ontzettend verdrietig geweest omdat ze haar vaders voor het eerst zo lang niet zou zien, maar Calum had haar toen wel aardig geleken. Een beetje verlegen. De eerste keer dat ze hem echt goed had leren kennen, en ook een beter oordeel over hem had kunnen vellen, was tijdens hun eerste Potions les geweest.
Daar had Calum in zijn eentje gezeten. Linn en Edyn waren de eerste keer verkeerd gelopen, wat de Potions Lady gelukkig niet heel erg had gevonden. Ze had in ieder geval begrepen dat twee eerstejaars niet in één keer alles hadden kunnen vinden. Doordat Linn en Edyn echter te laat waren gekomen, hadden ze niet meer samen kunnen werken. Edyn was naar haar pleegzusje gerend, waardoor Linn naast iemand anders had moeten zitten. Aan het begin had ze het doodeng gevonden, maar te laat komen bij Potions op haar eerste dag, was misschien wel het beste wat haar in de afgelopen jaren was gebeurd. Daardoor had ze Calum leren kennen. Misschien was het er later ook wel van gekomen, maar daardoor waren ze sinds dag één al heel close met elkaar geworden en als dat niet was gebeurd, hadden ze hier nu misschien wel niet gezeten.
Doordat het wat donkerder werd, werd het lastiger voor Linn om in te schatten wat Calum er precies van vond dat ze hem een kus op zijn wang had gegeven, maar hij leek het leuk te vinden. Iets wat ze stiekem in de gaten hield, ondanks dat ze al over het eten was begonnen. Iemand een kus geven deed je niet zomaar. Dat deed je alleen maar als je iemand echt leuk vond.
Linn knikte. Het meeste wat er voor hen stond, was eten wat Tovenaars ook gewoon eten. Het was niet zo dat ze compleet andere voeding nodig hadden, zoals elfjes vaak wel hadden in de boeken die Linn vanuit vroeger had gekend. Die hadden dan moeten leven op bloemblaadjes en dat soort dingen. Wel waren er echt aparte snacks die Linn alleen maar kende omdat iedereen om haar heen ze nu at. Pompoentaartjes, Fizzy Whissy’s, Butterbeer, dat soort snoepjes en dranken. Dus het was niet meer dan logisch dat mensen ook bepaald eten hadden dat tovenaars niet kenden.
Ze keek naar het eten wat Calum aanwees. Het was één van haar favoriete soorten eten sinds ze samen met haar vaders in een Japans restaurant was geweest. ‘Het is sushi!’ zei Linn enthousiast, al zei dat Calum nog steeds helemaal niks. ‘Het is eigenlijk rauwe vis met rijst? Maar je hebt heel erg veel verschillende soorten. Dit zijn maki rolls, die zijn heel simpel. Je hebt een stukje vis, of groente, daar omheen zit rijst en het groene wat alles bij elkaar houdt, is een stukje zeewier,’ legde ze uit. Ondertussen bedacht ze zich dat mevrouw Ripple en de rest van de huiselven het vast vreemd hadden gevonden om zoiets te maken.
‘En er zit vaak sojasaus bij.’ Linn wees naar het bakje dat er naast stond, met een bruine, dunne saus er in. ‘Die is heel erg zoutig, dat geeft het wat meer smaak.’ Linn pakte één van de maki rolls die gevuld leek te zijn met tonijn. Vervolgens dipte ze het kleine rolletje in de saus en stopte ze hem in haar mond. Daarna herhaalde ze haar handelingen, alleen deze keer hield ze het voor de mond van Calum. ‘Wil je proeven? Het is niet erg als je het niet lekker vindt. We kunnen het vast terugbrengen naar Mevrouw Ripple.’ Al was dat vaak nog niet eens nodig. Het eten wat overbleef tijdens het diner, werd op magische wijze ook altijd van de borden gehaald. Dat zou nu vast ook zo zijn.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De eerste paar jaar was Calum raar aangekeken omdat hij veel met Linn en Edyn om was gegaan. Hij had het ook wel kunnen vinden met de jongens in zijn jaar, zelfs in andere jaren, zoals Ashton. Toch had hij Linn en Edyn wel echt gezien als zijn beste vriendinnen. Als het eventjes had gekund, hadden de drie tijd met elkaar doorgebracht. Ze hadden mooie dingen meegemaakt, maar er waren ook wel eens tranen geweest. Gemis was één van die dingen, waar alle drie de vrienden wel eens last van hadden. Gemis naar alles wat thuis was.
Na een paar jaar rare opmerkingen te hebben gekregen over het feit dat meer met meiden om ging, was dat helemaal omgedraaid. Het afgelopen anderhalf jaar ongeveer, waren er juist jongens op hem afgestapt met de vraag of Calum iets kon regelen met Linn of Edyn. Het hele idee had Calum raar gevonden, zelfs voordat hij echt gevoelens voor Linn had gekregen. Maar ook met Edyn wilde hij liever niet iets ‘regelen’. Zeker omdat het jongen waren geweest die Calum niet helemaal had vertrouwd, daarbij was Calum niet iemand die van alles en nog wat wilde regelen voor anderen.
Nu had Calum toch iets moois voor zichzelf geregeld. Er waren momenten geweest waarop Calum had gedacht dat hij het nooit had gedurfd. Eén vraag kon echt van alles veranderen. Het had de hele vriendschap van Linn en Calum kunnen verpesten. Iets wat het gelukkig niet had gedaan.
Het tweetal zat nu echt hier en Calum kon zich niet gelukkiger prijzen. Hij probeerde van ieder moment te genieten, iets wat helemaal niet zo moeilijk was nu hij naast Linn zat. Gelukkig voor hem was het heel erg goed uitgepakt. Linn leek het namelijk echt naar haar zin te hebben.
De sushi, zoals Linn het noemde, leek Calum niet echt iets. Het had er al niet heel erg lekker uitgezien, maar het klonk niet echt iets wat hij graag at. Vis was dan wel iets wat Calum at, maar vooral het zeewier deed het hem. Toch probeerde Calum niet een te vies gezicht te trekken, wat hem best wel lukte, hij moest juist glimlachen omdat Linn er zo blij mee was.
Calum liet zijn ogen over het gezicht van Linn glijden. Van haar donkere haren die op een nonchalante manier om haar gezicht heen vielen. De gele bloemen staken her en der op door de donkere haren en de oorwarmers lagen zachtjes op Linn haar ogen. De wangen van de Hufflepuff waren wat rood geworden, iets wat niet van de make-up kwam, maar vooral door de kou waar ze zich in hadden bevonden. Er zat wel een beetje make-up op het gezicht van Linn, maar Calum vond dat ze het helemaal niet nodig had. Al met al vond Calum, Linn een heel mooi meisje. De gevoelens waren ontstaan door meer dan alleen haar uiterlijk. Ze lagen samen ook nog eens op een zelfde lijn en dat was iets wat Calum heel fijn vond.
"Wat fijn dat je het lekker vindt." Calum zou het zo zelf wel proberen, maar het klonk voor hem niet heel erg toegankelijk. Voorzichtig schudde Calum met zijn hoofd. "Misschien straks. Het klinkt een beetje gek?" zei Calum eerder. Voor nu keek hij nog even in de mand en daar pakte hij een klein pasteitje uit, die hij altijd lekker vond.
Nadat Calum een paar happen had genomen, keek hij naar Linn. Hij kon echt uren naar haar kijken, het klonk enger dan het eigenlijk was, vond hij zelf. Het betekende namelijk niet dat hij echt uren naar haar keek, dat zou ook ongemakkelijk worden.
"Heb je zin in de vakantie?" vroeg Calum voorzichtig aan Linn. Hij wist niet waar hij anders over moest praten. Zelf vond hij de vakanties altijd wel fijn. Zijn zus zat nu niet meer op Hogwarts, wat betekende dat hij haar ook alleen maar zag in de vakanties, net zoals zijn ouders natuurlijk. Voor Linn was het precies hetzelfde. Zij zag haar vaders ook alleen in de vakanties.
"Misschien kunnen we nog een keer afspreken in de vakantie?" Dat deden ze wel vaker, vooral in de zomervakantie. De Kerstvakantie was nooit heel erg lang, maar genoeg tijd om wel iets samen te doen. Calum vond het altijd leuk om bij Brent en Byron op bezoek te gaan, het waren twee hele aardige mensen. Hij voelde zich altijd welkom. Op zijn beurt hoopte hij ook dat Linn dat ook bij hem thuis deed.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Jawel, ik heb altijd wel zin om naar huis te gaan.’ Linn had nog nooit in haar vijf jaar de kerst doorgebracht op Hogwarts. Stiekem was ze er wel nieuwsgierig naar, wetende hoe mooi alles al was versierd, een paar dagen voordat de vakantie van start ging. Toch zat ze het allerliefste met haar vaders bij de kerstboom. Jammer genoeg miste ze wel het versieren ervan, maar haar vaders maakten er altijd iets ontzettends moois van en dat maakte het al een feest om thuis te komen. Daarnaast was de kerstvakantie altijd het eerste moment wanneer ze hen weer kon zien. De laatste keer was op het persoon van Kings Cross geweest, wat al meer dan drie maanden geleden was.
Glimlachend knikte Linn toen Calum vroeg of ze een keer zouden kunnen afspreken in de vakantie. ‘Dat lijkt me heel erg leuk!’ Normaal had ze geopperd om Edyn ook uit te nodigen, en ergens wilde ze dat nog steeds wel doen, maar Linn besefte zich maar al te goed dat als zij en Calum een relatie zouden krijgen, ze soms ook momenten samen zouden moeten creëren, zonder hun beste vriendin erbij. Al zou Edyn altijd later kunnen komen.
Al pratend over de vakantie, kwamen ze vanzelf op andere onderwerpen. Linn vertelde over Oud en Nieuw, hoe de mensen dat altijd vierden. Dat het bijvoorbeeld een traditie was om elkaar rond twaalf uur een kus te geven. Daar hadden ze beide een beetje verlegen op gereageerd. Calum had vervolgens over zijn eigen tradities verteld, hoe zijn zus hem altijd had gepest omdat hij te jong was geweest om op te blijven, maar ook over het heerlijke eten wat zijn moeder altijd voor hem maakte. Linn was al eens bij Calum over de vloer geweest en ze was het er mee eens dat ze een heerlijke spaghetti kon koken.
Daarna kwam het nieuwe jaar ter spraken. Als eerste ging het natuurlijk over de O.W.L’s, iets waar Linn best nerveus voor was. Niet omdat ze bang was dat ze bepaalde spreuken niet kende, want er waren wel een aantal vakken waar ze heel goed in was. Toch was het maar een momentopname, iets wat ze nog nooit mee had gemaakt in de Tovenaarswereld. Calum had haar echter verzekerd dat het goed zou komen.
Vervolgens was het over Edyn gegaan, voor wie de twee beide toch een beetje angst hadden. Linn en Calum deden beide op hun eigen manier hun best om Edyn te helpen. Uiteindelijk was Linn ook over Michael begonnen. Iemand met wie Calum niet veel meer te maken had, maar vroeger waren ze vrienden geweest en ook hij had al lang gemerkt dat Edyn nu met zijn ex-beste vriend om ging. Linn had hem toch willen uitleggen waarom.
Edyn was op een dag terug gekomen met Pixie in haar armen, waarna ze was begonnen te vertellen over haar bijles die ze die ochtend had gehad. Goed was het niet gegaan, de jongen had haar uiteindelijk zelfs dom genoemd. Michael was degene die haar had getroost, haar zelfs had weten te overtuigen dat er best een aantal vakken waren waar ze goed in was. Daar was Linn hem dankbaar voor. Toch leek Calum nog steeds niet overtuigd te zijn dat Calum een lieve kant had.
Omdat Linn de rest van de avond niet had willen laten verpesten, was ze begonnen over de toetjes die er voor hen waren verschenen. Ze hadden van alles wat geprobeerd en uiteindelijk hadden ze elkaar zelfs gevoerd, waardoor niet alleen hun vingers, maar ook hun gezichten onder al het lekkers hadden gezeten.
Uiteindelijk hadden Calum en Linn zich beide te goed gedaan aan al het heerlijke eten. De avond was steeds kouder geworden, waardoor Linn haar sjaal nog wat strakker rond haar hals had geknoopt. Ook was ze dichter tegen Calum aan gaan zitten en had hij nog een aantal spreuken uitgesproken, zodat ze samen warm zouden kunnen blijven. Toen ze haar handschoenen had willen pakken, had Calum voorzichtig haar handen vastgenomen, om ze zo op te waren.
Nu lag Linn haar hoofd tegen zijn schouder, terwijl ze in stilte voor zich uit staarde naar het Quidditchveld. Ze vond het niet erg om eventjes stil te zijn, ze wilde juist het mooie uitzicht waarderen, samen met de bloemen en de lichtjes die Edyn had geregeld voor hun date.
‘Ik vind dit echt een hele leuke date, Cal,’ fluisterde Linn zachtjes, waarna ze haar vingers tussen die van hem liet glijden. Na de kus die ze aan hem had gegeven, waren er nog niet meer gevallen, maar Linn wist dat het nog zou kunnen gebeuren, mits Calum het ook zag zitten. Soms was hij een beetje lastig te peilen, maar ergens vond Linn dat juist ook mooi aan hem. Hij was niet zomaar te doorgronden en dat maakte hem een tikkeltje mysterieus.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum en Linn hadden in de jaren dat ze vrienden waren, genoeg gesprekken gehad. Vandaag was het toch net even iets anders geweest. Ze hadden misschien dezelfde gespreksonderwerpen gehad, maar Calum had op de een of andere manier nog meer van de gesprekken genoten. Er waren momenten geweest, waarop Calum echt even naar Linn had gekeken en zich had beseft dat ze hier echt met z’n tweeën zaten. Dit was misschien wel de dag dat hun hele vriendschap veranderde. In het begin had hij gedacht dat het misschien iets slechts had kunnen zijn, maar Ashton en Naylene bewezen dat het niet zo hoefde te zin.
Calum was realistisch, hij wist maar al te goed dat hij en Linn heel erg jong waren en dat er nog van alles kon gebeuren. Als hun vriendschap zich nu ontwikkelde in een relatie was er een grote kans dat deze geen jaren stand zou gaan houden. In de tovenaarswereld werkte het alleen wat anders dan Calum van Linn had gehoord. De Ravenclaw kende genoeg verhalen van mensen die snel nadat ze van school waren gekomen, waren getrouwd. Zijn ouders waren ook niet heel erg oud geweest toen ze elkaar het ja-woord hadden gegeven. Van Linn had Calum gehoord dat het in niet-magische wereld normaler was om te wachten totdat je ergens in de twintig, misschien zelfs dertig was, om te trouwen.
Dit was echter niet het moment om te hard van stapel te lopen. Trouwen was iets waar Calum zelf ook nog helemaal niet aan wilde denken. Dat klonk als iets wat volwassenen deden. Op het moment wist de jongen nog niet een helemaal zeker waar hij en Linn stonden. Ze hadden een hele leuke date gehad. Hadden veel gelachen en op een gegeven moment waren ze zelfs dicht tegen elkaar aan gekropen, maar gewoon nog verder te praten.
Alles kwam tot een einde en zo zou de date dat ook gaan doen. Het was donker geworden, wat betekende dat de twee leerlingen zo echt naar binnen zouden moeten, want anders kregen ze echt problemen. Linn was misschien een Prefect, maar dat betekende niet meteen dat ze overal onderuit kon komen. Het zou misschien zelfs kunnen betekenen dat ze eerder in de problemen zou komen, omdat ze het beter zou moeten weten.
"Gelukkig." Zei Calum zachtjes, hij was blij dat Linn het leuk had gevonden. Hij had misschien niet het meest romantische voor haar uitgekozen, maar dit was al heel wat meer dan hij zelf had bedacht. Dat was vooral gekomen door Edyn haar hulp. Zonder haar had het er nooit op deze manier uitgezien.
Uiteindelijk was het natuurlijk niet gegaan om de omgeving, maar vooral de momenten die ze met elkaar hadden gedeeld. De fijne gesprekken, maar ook de kleine kus die Calum had gekregen aan het begin van de date. Over dat moment had hij in de afgelopen uren genoeg over nagedacht. Hij had de lippen van Linn weer willen voelen en dan niet alleen op zijn wang.
"Ik vind het ook heel erg leuk. Ik denk alleen dat we zo terug moeten gaan." Calum vond het jammer, maar hij wist zeker dat dit soort momenten nog wel vaker zouden gebeuren. Misschien niet op deze manier, maar ze konden al heel erg veel plezier hebben als ze weer naar Hogsmeade mochten. Dan wilde Calum zelf toch wel graag alleen met Linn door het dorpje lopen. Hij wist zeker dat Edyn het niet erg zou vinden als ze haar dat zouden vertellen.
Hogsmeade en zelfs de Kerstvakantie waren nog heel erg ver weg. Op het moment zaten de twee hier, voor het Quidditchveld, met z’n tweeën, dat was dan eigenlijk het enige wat nog telde.
Calum besloot hetgeen waar hij de hele avond over had nagedacht, echt te ondernemen. Voorzichtig boog hij iets naar Linn toe. Hij voelde zijn hart ergens in zijn keel kloppen, hij begon nu toch echt weer een beetje zenuwachtig te worden. Het was niet de bedoeling dat hij iets deed wat Linn niet wilde. Toch dacht hij dat hij bij haar te hebben gezien dat ze het niet erg vond. Iets in haar ogen zei dat ze het ook wilde. Daarom legde Calum zijn lippen voorzichtig tegen die van Linn aan. Het was iets wat nog nooit eerder was gebeurd, maar het voelde zeker heel erg bijzonder.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Sprookjesdates bestonden vaak alleen maar in boeken en films. De jongen veraste het meisje dan met een boes bloemen, chocolade en vaak nog een ander cadeautje. Vervolgens werd ze omgekleed tot de mooiste vrouw die de wereld ooit zou hebben gezien en daarna zou ze mee worden genomen naar een prachtig restaurant op de top van het grootste gebouw wat er in de stad was, om zo vervolgens te horen dat de man tegenover haar zo verzot op haar was dat hij haar zag als de liefde van haar leven.
Linn had alle romantische dates al vaak uitgedacht in haar hoofd en ze moest toegeven dat deze date er nooit zo uit had gezien, maar dat hij wel veel beter was dan alles wat ze ooit had bedacht. Ze hadden samen gelachen, eten geproefd en gepraat. Calum had haar naar zich toe getrokken toen ze aan had gegeven dat ze het koud had gehad en toen ze haar handschoenen had willen pakken, had hij in plaats daarvan haar handen vastgenomen om ze op die manier op te warmen. De schattigheid van de jongen tegenover haar was alleen maar gegroeid en Linn was er nu van overtuigd dat ze echt verliefd was geworden op haar beste vriend, en hij ook op haar.
Dat ze zo terug zouden moeten gaan, liet Linn stiekem toch een beetje verdrietig voelen. Als het had gekund, had ze hier de gehele avond met Calum kunnen zitten. Uiteindelijk hadden ze dan ook wel weer naar binnen moeten gaan, want ze zouden hier niet kunnen slapen, maar toch. Ze had graag nog even genoten van het moment dat ze nu met z’n tweetjes hadden. Het kwam niet vaak voor dat ze zo lang alleen konden zitten. Na een tijdje kwam er altijd wel iemand bij. Iets wat Linn nooit heel erg had gevonden, zeker niet als het één van haar andere vrienden waren die er bij kwamen, maar de momenten alleen met Calum waren in haar ogen net iets bijzonderder als ze ook echt alleen met Calum was.
Calum had echter wel gelijk: ze zouden zo terug moeten. Niet alleen omdat het nu steeds kouder begon te worden, maar ook omdat Linn haar taak als Prefect nog uit moest voeren. Per huis waren er twee Prefects die aan werden gewezen in hun vijfde jaar om de eerstejaars te begeleiden én om er voor te zorgen dat iedereen zich een beetje in toom hield. Vooral in de avonden was het belangrijk dat er geen leerlingen meer rondliepen. Daarom was er een schema waarin de Prefects onder waren verdeeld om de gangen in de gaten te houden. Vandaag was Linn haar beurt.
Linn haar hoofd stond op dit moment heel ergens anders dan bij het controleren van de, haar aangewezen, gangen, te controleren. Ze hield iedere beweging van Calum goed in de gaten. Toen zijn gezicht wat dichterbij kwam, voelde ze alle vlinders tegelijk in haar buik kriebelen. Heel even dacht ze een twijfeling in zijn ogen te zien en was ze bang dat hij zijn gezicht weer terug zou trekken, maar uiteindelijk raakten zijn lippen toch de hare.
Alle informatie die ze ooit had gelezen in haar favoriete tienerblaadjes, kwam nu niet eens in haar op. Het enige waar ze zich nog op focuste, waren de lippen van Calum die zo zachtjes rond de hare lagen. Linn probeerde iets te verzitten zonder de hele zoen te verpesten. Ze maakte haar handen los uit die van hem, alleen maar zodat ze één van haar armen rond zijn hals kon slaan en ze met haar andere hand zachtjes door zijn donkere haren kon gaan.
Voorzichtig trok Linn zich weer terug. Met een verliefde blik in haar ogen keek ze naar de jongen voor haar. Hij was zo ontzettend lief voor haar geweest deze avond, net zoals hij dat eerder ook altijd was geweest. Hij had haar geholpen met vliegen, hij had altijd aangeboden om iets uit te leggen als ze echt niks had begrepen van wat de tovenaarskinderen met elkaar hadden besproken en hij had zelfs vele middagen besteed aan het uitleggen van Quidditch, omdat ze het echt niet had begrepen aan het begin. Hij was altijd geduldig en rustig geweest en op dit moment kon Linn zich geen betere jongen voorstellen dan degene die nu recht voor haar zat.
Met een glimlach gaf ze Calum voorzichtig nog een kus, ondanks dat ze wist dat het nu wel goed zat. ‘Zijn we dan nu tovenaars-vriendje en vriendinnetje?’ vroeg Linn aan hem. Ze wist dat het misschien een beetje gek klonk, maar ergens vond ze het wel leuk te zeggen. Vooral als ze er over na ging denken dat ze Calum straks haar vriendje zou kunnen noemen en dat zij dan zijn vriendinnetje zou zijn. Het had iets schattigs en liefs en ze hoopte dat Calum er ook zo over dacht. Daarnaast had Calum haar al verteld dat het in de tovenaarswereld toch wel iets anders ging. Dat veel stelletjes vaak al trouwden na school, ondanks dat ze dan nog maar net twintig waren. Iets wat bij de mensen wel anders zat. Linn hoefde nu ook nog niet te trouwen, en Calum waarschijnlijk ook niet. Dat ze hem echter het komende jaar, of jaren, naast zich zou hebben als haar vriendje, vond ze het meest geweldige wat er kon gebeuren.
‘Als jij het zo wil noemen,’ zei Calum grinnikend. ‘Maar als je gewoon mijn Linnie bent, vind ik dat ook al heel erg leuk,’ zei hij vervolgens wat zachter.
Linn knikte glimlachend. De manier waarop Calum dat zojuist had gezegd, daar kon ze wel aan wennen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het weekend was er voor de leerlingen om bij te komen van de lessen. Sommige weekenden waren gevuld met tripjes naar Hogsmeade, de anderen bestonden juist meer uit het maken van huiswerk. Wat hoe dan ook bij het weekend hoorde, was uitslapen. Het ontbijt werd later geserveerd dan door de week, zodat de leerlingen in hun bed konden blijven liggen totdat zij het nodig vonden om op te staan.
Iemand die nooit lang bleef liggen, was Edyn. Die was vaak al ver voordat de zon op kwam wakker. Zo voorzichtig mogelijk probeerde ze zich dan om te kleden, waarna ze haar eigen weg ging. In het weekend duurde het altijd een hele tijd voordat haar vrienden haar zagen, maar die leken er ondertussen geen erg meer in te hebben.
Vanmorgen was Edyn op tijd opgestaan, omdat ze een afspraak had gehad met Michael. Vaak liep ze in haar eentje rond, maar nu zou ze dat niet doen. Vanmorgen had ze met Michael afgesproken! Omdat het ondertussen winter was, wat betekende dat het nu ook echt koud was, had Edyn zich zo dik mogelijk proberen aan te kleden.
Op de weg van de leerlingenkamer van Hufflepuff, naar die van Slytherin, was Edyn bijna niemand tegengekomen. Alle gangen van het kasteel waren rustig geweest, waar ze over een paar uren vol zouden stromen met mensen die vermaak zochten op de koude zaterdag. Sommige mensen zouden er voor kiezen om naar buiten te gaan, ondanks dat het koud was buiten. Ook Edyn koos er nu voor om naar buiten te gaan.
Daarvoor was Edyn eerst naar de kerkers gelopen waar ze even had staan wachten op Michael. Die nu naar buiten kwam, waardoor Edyn begon te glimlachen. Het was al een tijdje geleden dat ze af hadden gesproken om samen naar de zonsopgang te kijken. Edyn had ook niet gewild dat Michael veel te vroeg op had moeten staan. Nu het midden in de winter was, hoefde het niet zo heel erg vroeg te zijn. Dat was niet het enige, om een goede zonsopgang te zien, moest het helder zijn, wat vandaag eindelijk zo was.
"Goedemorgen." Zei Edyn met een glimlach op haar gezicht. Ze zette een stap naar Michael toe, zodat ze haar armen om hem heen kon slaan. "Heb je lekker geslapen?" De jongen voor haar leek nog best wel moe, maar dat vond ze ook niet zo heel erg gek. Niet iedereen was gewend om vroeg op te staan. Edyn deed het bijna iedere dag, op een gegeven moment werd ze wakker en wist ze niet meer heel erg goed hoe ze dan precies moest gaan liggen, dus dan stond ze maar op en genoot ze alles wat de natuur op de vroege ochtend te bieden had.
"Het leek me beter om eerst naar de zonsopgang te kijken en daarna te eten." Edyn wist maar al te goed dat de huiselven nu heel erg druk waren met het ontbijt. Ze wilde ze dan ook niet lastig vallen. Misschien konden ze ontbijten in de grote zaal, maar het zou ook kunnen dat Edyn, Michael mee nam naar de keukens. Het lag er een beetje aan hoe het, het komende uur zou gaan. Op het moment vertrouwde Edyn, Michael genoeg om hem mee te nemen naar de keukens, maar misschien zou ze het op de manier doen waarop ze Ashton ook een keer meer had genomen.
Voorzichtig haakte Edyn, haar arm in die van Michael, zodat ze samen weer naar boven konden lopen. Ze hadden best af kunnen spreken voor het kasteel of zelfs ergens anders, maar Edyn had geweten dat ze toch als eerste wakker was geweest en dan had ze beter zelf naar de leerlingenkamer van Slytherin kunnen lopen. Ze was er al een binnen geweest, toen had ze Michael daar ook binnen gezien. Ergens wilde ze graag nog een keer naar binnen, omdat ze het uitzicht zo mooi vond. De leerlingen konden op iedere willekeurig moment van de dag, kijken naar alle wezens die in het zwarte meer zwommen.
"Nog maar een weekje en dan is het kerstvakantie. Ga je naar huis?" Edyn ging ieder jaar naar huis. Ze was jarig op 24 december, die vierden ze altijd met haar familie. De dagen er naar stonden in het teken van Kerst. Dan lagen er altijd cadeautjes onder de boom. Al was dat laatste nog wel een ding. Edyn was nog behoorlijk jong geweest toen ze door had gehad dat de boom die ze in het midden van hun woonkamer hadden staan, om was gehakt, wat betekende dat ze de boom hadden vermoord. Die dag had vooral bestaan uit heel erg veel gehuil en gekrijs. Uiteindelijk hadden ze wel een andere boom gekregen. Eentje die ze ieder jaar weer ergens plantten, waar hij kon groeien, met een beetje magie ging dat behoorlijk goed. De Kerstboom mocht echter pas op worden gezet op het moment dat Edyn thuis was en ze zeker wist dat het allemaal ging zoals het hoorde en de boom geen pijn zou hebben.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld