Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOS AU♦ So open your eyes and see

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Vanaf het eerste moment dat Edyn, Linn had gezien, had ze besloten dat de twee vriendinnen zouden worden. Op de eerste dag van school had Edyn een huilende Linn gevonden in één van de coupes. Nu waren ze heel wat jaren verder, maar Edyn vond het absoluut vreselijk om hetzelfde meisje in tranen te zien. Niemand verdiende tranen. Als het aan Edyn lag waren er alleen maar glimlachen en plezier. Iets wat niet mogelijk was, dat wist ze zelf ook wel. Ze probeerde daarom ook haar best te doen om Linn te troosten.
Calum was misschien niet vanaf de eerste dag bevriend geraakt met Linn, maar heel erg veel tijd had het niet gekost. De eerste keer dat hij de twee meiden in de trein tegen was gekomen, had hij niet heel erg goed geweten hoe hij met ze had moeten praten. Ondertussen had hij daar helemaal geen problemen mee.
Nu vond Calum het echter wel een beetje moeilijk om de juiste dingen te zeggen. Natuurlijk was het niet iets wat hij ooit zelf in zijn mond zou nemen. Die woorden zouden zelfs nooit in zijn hoofd opkomen. Op dit moment was Linn echter heel erg verdrietig, wat betekende dat zelfs de kleine dingetjes verkeerd aan zouden komen.
"Het zou heel erg laag zijn om je dan daar op te pakken." Calum wist dat er mensen waren die er toe in staat waren. Op het moment kwam vooral één naam naar boven: Rhi. Ze was misschien het zusje van Edyn, maar dat had haar nooit tegengehouden in haar haat richting hem en Linn. Rhi was zeker in staat om Linn haar angst tegen haar te gebruiken.
Edyn haalde haar hand voorzichtig door het haar van Linn. Calum keek toe en zag dat het niet alleen een kalmerende handeling was. Er verschenen ook wat bloemen in het haar van Linn. Natuurlijk had Calum het vaker zien gebeuren, maar op het moment had iets liefs. Edyn zei misschien niets, maar omdat Calum haar al vijf jaar kende, wist hij precies wat ze dacht. Iedereen werd wat vrolijker van bloemen. Dus het zou Linn nu ook wel kunnen helpen. Calum wist niet in hoeverre dat de waarheid was, maar hij vond het lief dat Edyn hier ook voor haar vriendinnetje was.
Het tweetal werd tegen Linn aangetrokken en van beide kanten, gleden er handen om de middel van de brunette. Ze werd goed tegen haar beide vrienden aangetrokken. Ze wilden allebei helpen.
"Misschien kun je oefenen? Volgens mij is dat wat Naylene heeft gedaan om het onder de knie te krijgen?" stelde Calum voor. De meeste leraren waren er gek op als je voorstelde om iets meer te doen aan de vakken. Professor Lowell had vast wel gezien dat Linn er echt problemen mee had gehad om de Boggart onder bedwang te houden. Calum wilde ook wel voorstellen dat ze konden oefenen door haar angsten onder ogen te komen, maar hij zat er niet op te wachten om de woorden die hij net zelf had gehoord, uit te spreken! Ze waren echt vreselijk geweest.
"Het komt vast goed." Zei Edyn zachtjes. "Misschien wil Naylene zelfs wel helpen? Dat doet ze ook altijd bij mij. Dat wil ze vast wel." Edyn wist zeker dat Naylene wil zou helpen. Ze had niet geweten dat het meisje ook een hele vervelende Boggart had gehad, maar nu ze dat wist, was ze honderd procent zeker dat Naylene wel wilde helpen.
Edyn had Linn ondertussen los gelaten en ging zachtjes met haar handen langs het gezicht van Linn, zodat ze de tranen weg kon halen. Ze vond het echt een heel naar gezicht om haar beste vriendinnetje te zien huilen.
"Het is echt niet hoe we over je denken. Dat was ook helemaal niet aardig om te doen." Vertelde Edyn nog een keer. Ze had het zelf ook naar gevonden om te zien. Ze had er helemaal niets van begrepen, want hoe had ze daar kunnen staan, terwijl ze al naast Michael stond! Er waren ook nog genoeg gemene dingen over haar lippen gekomen, dat het echt helemaal niet had geklopt.
"Misschien kunnen we zelfs een keer oefenen, dat we naast je komen staan, want dan zie je ons en weet je dat de neppe Calum en Edyn, nep zijn." Ondanks dat haar idee warrig klonk, vond Calum het nog niet eens zo heel erg gek! Misschien zou dat zelfs wel kunnen helpen. Als Linn hen ten alle tijden kon zien, zag ze misschien in dat iets wat de Boggart haar wilde laten zien en het niet echt was.
Het was even stil bij de drie vrienden. Ze zaten in de rust van de gang. Edyn en Calum hielden beiden in de gaten hoe het met Linn ging.
Na een tijdje leek het allemaal een beetje afgekoeld te zijn. "Zullen we weer terug naar binnen gaan?" stelde Calum voorzichtig voor. Toen hij geen weerwoord van Linn kreeg, hielp hij haar overeind en liep hij samen met haar en Edyn terug naar binnen.
In de klas waren ze weer verder gegaan met de angsten, maar op het moment dat het drietal terug kwam, leek iedere blik op hen gericht te zijn. "Wat fijn dat jullie nog bij de rest van de klas kunnen zijn." Zei Professor Lowell. Ze leek het wel echt te menen. Ze was geen onaardige lerares. Op dat moment kon Calum haar echter wel even neerschieten, want ze gaf aan dat hij en Edyn vooraan moesten gaan staan, zodat ze in ieder geval nog aan de kant zouden komen.
Calum kwam vooraan te staan, waardoor er niets anders op zat dan zijn toverstok te pakken. Hij was er op het moment helemaal niet klaar voor. Hij kwam net van buiten! Hij was helemaal niet in de stemming meteen te lachen.
Wachtend totdat de Boggart zou veranderen, keek Calum even rond. Hoeveel mensen waren ondertussen al geweest. Waren hij en Edyn de laatste twee? Dat leek hem niet. Hij had Rhi ook ergens zien staan.
Uit het niets was het ineens daar. Hij zag misschien niets, maar ineens voelde hij alles in zijn lichaam pijn doen. Eén voor één leken de botten in Calum zijn lichaam te breken. De pijn was overal te voelen en hij zag ook aan zijn ledematen dat ze alle kanten op stonden.
Hoe kon hij hier ooit uitkomen? Er was weinig te zien, dus hoe was het ooit grappig te maken? Het duurde even voordat Calum het verzon, maar daardoor dat hij behoorlijk pijn had, was het nogal moeilijk om zijn toverstok op te heffen. Uiteindelijk kreeg hij het voor elkaar. "Riddikulus!" Op dat moment begon zijn lichaam te bewegen. Het leek rechtstreeks uit een Bollywood film, die muggles wel eens keken, te komen.
Er klonk gelach in het lokaal. Als sneeuw voor de zon leek de pijn die Calum in zijn lichaam had gevoeld, verdwenen te zijn, alsof het er echt nooit was geweest.
Luke had de deur een paar keer goed in de gaten gehouden. Het duurde best lang voordat Linn, Calum en Edyn terug kwamen. Hij was zich toch wel een beetje zorgen gaan maken. Zijn eigen angst was geen pretje geweest, maar hij had er nog iets aan kunnen doen. Kleine ruimtes was iets waar hij vaker mee te maken had gekregen. Het was immers vaak genoeg voorgekomen dat hij en Rhi de geheime gangen van Hogwarts hadden gebruikt. De angst van Linn was iets heel anders, het was iets wat in haar zat, maar waar ze nog nooit mee geconfronteerd was.
Toen Michael aan de beurt was geweest had Luke geïnteresseerd toegekeken. Sinds het eerste jaar konden de twee het niet goed met elkaar vinden. Daar was nooit verandering in gekomen. Ondanks dat Rhi wel altijd om was gegaan met Michael. De angst van Michael had volgens Luke niet heel erg veel voorgesteld, maar hij moest toegeven dat hij er op een goede manier uit was gekomen.
Het was veel interessanter geweest toen het drietal het lokaal weer binnen was gekomen. Calum en Edyn werden meteen naar voren getrokken. Daardoor kwam Linn alleen te staan. Voordat er andere mensen op haar af konden stappen, om gemene dingen te zeggen, stapte Luke zelf op haar af.
Luke sloeg zijn armen om Linn heen. "Hee het gaat het? Dat was echt heftig." Zei hij zachtjes. Hij kon wel aan haar zien dat ze had gehuild. Het was ook behoorlijk zichtbaar aan haar rode ogen. Luke vond het naar om te zien. Linn was normaal gesproken zo’n vrolijk meisje. Als ze samen hun rondes deden, konden ze elkaar altijd wel aan het lachen maken. Luke was haar wel echt als een vriendin gaan zien en het was altijd vervelend om iemand dan op die manier te zien.
Luke hield zijn armen even goed om Linn heen, terwijl hij naar Calum keek, die ondertussen aan de beurt was. Zijn hele lichaam leek over genomen. Het lichaam begon alle kanten op te bewegen. Het zag er heel erg pijnlijk uit. Voorzichtig trok Luke, Linn wat dichter tegen zich aan. Ze had net haar eigen angst onder haar ogen moeten zien. Nu moest ze ook nog eens toekijken hoe haar vriendje, ongeveer elk bot in zijn lichaam brak. Het leek hem echt vreselijk om Linn te zijn op dit moment. Hij wilde er daarom zoveel mogelijk voor haar zijn, al was het maar door haar dicht tegen zich aan te trekken.
Zelfs toen Calum klaar was, hield Luke, Linn nog even vast.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Met haar twee beste vrienden was Linn weer teruggekeerd naar de lesruimte. Jammer genoeg hadden Edyn en Calum weer aan moeten sluiten in de rij, wat betekende dat Linn de rest van de les nog alleen zou staan. Gelukkig was Luke er die zich om haar ontfermde. Linn was dol op de jongen en ze vond het ontzettend leuk om samen met hem in de avond haar ronde te doen als Prefect. Ashton was er natuurlijk ook nog, maar toch liep ze liever met Luke. Het waren hun kleine momentjes, waarop ze over van alles konden praten. Zo was Linn dit jaar al veel meer over Luke te weten gekomen. De reden van de “haat” tussen hem en Michael, maar ook waarom hij geen vrienden meer was met Rhi en dat hij haar soms miste. Linn deed haar best om dan niet al te negatief over het meisje te praten, maar de waarheid was dat ze een hekel aan haar had. Iets wat Luke ook wel door had.
Calum was degene die als eerste aan de beurt was en op het moment dat Linn hem hoorde schreeuwen, verborg ze haar gezicht in Luke zijn borstkas. Ze vond het vreselijk om het geschreeuw van Calum te horen, misschien nog wel erger dan toen ze daar zelf had gestaan. Als er iemand was wie ze absoluut geen pijn gunde, dan was het haar vriendje. Zeker niet na de lieve woorden die hij haar net had toegefluisterd. Ze durfde dan ook niet te kijken, maar ze kon merken aan haar klasgenoten dat het zicht op Calum alles behalve prettig was.
Plotseling veranderde de reactie van haar klasgenoten en klonk er gelach. Toen Linn weer keek, zag ze dat Calum op een bollywood-achtige stijl aan het dansen was. Iets wat er zo grappig uit zag, dat ook Linn moest lachen.
Uiteindelijk kwam Calum weer hun kant op, wat betekende dat Linn naar hem toe kon. Dat deed ze echter niet zonder Luke een kus op zijn wang te geven, om hem te bedanken. Hij had haar immers een beetje gerust gesteld in de tijd dat Calum dat niet had gekund. Dat was waar vrienden voor waren, net zoals dat Edyn haar had geprobeerd op te vrolijken door de bloemen in haar haren en het opperen van het idee dat Naylene haar misschien wel zou kunnen helpen, of iemand anders die de Boggart al wel onder de knie had.
Linn liep naar Calum en sloeg haar armen stevig om hem heen. ‘Wat goed dat het je gelukt is,’ fluisterde ze zacht. ‘Maar het was echt niet fijn om te horen.’
Linn had ondertussen niet door dat er twee ogen op haar gebrand waren. Het waren de lichte ogen van Rhi. Al vanaf het moment dat ze het meisje bij Luke had zien staan, had haar blik op hen gestaan. Het irriteerde Rhi mateloos dat Linn en Luke zo goed bevriend waren. Zelf wist dat ze het een hele andere vriendschap was dan die zij en Luke hadden gehad. Rhi en Luke hadden grappen uitgehaald, met elkaar, maar ook met de rest van de school. Toch hadden ze ook hun serieuze momenten gehad. Linn en Luke leken echter altijd aan elkaar te plakken en dat zinde Rhi echt niet, al zou ze dat nooit hardop toe durven geven.
Terwijl Calum, het vriendje van Linn, het behoorlijk moeilijk had gehad met de Boggart, had Linn bij Luke gestaan alsof ze al een nieuw vriendje uit had gezocht. Iets wat Rhi haar vermoedens alleen maar bevestigde. Ze was er haast zeker van dat Linn en Luke samen iets uitspookten tijdens hun nachtelijke wandelingen. Het was niet zo dat ze elke avond op de kaart keek om Luke in de gaten te houden, alleen als ze wist dat het zijn beurt was om rond te lopen. Bijna altijd was de naam van Linn dan naast hem te zien.
Calum leek er niets van te weten, of misschien maakte het hem wel niks uit. Dat maakte Rhi verder ook niet uit, want ze zag Calum liever op zijn slechts. Dat zou immers betekenen dat Ravenclaw geen kans zou maken op de Quidditch-cup dit jaar. In de tijd dat Rhi in het team zat, wat al sinds haar tweede jaar was, had ze nog maar één keer gewonnen. In het derde en vierde jaar was de cup beide keren naar Ravenclaw gegaan.
Uiteindelijk had Linn zich weer losgemaakt van Luke en was ze naar Calum gegaan, wat betekende dat de volgende aan de beurt was. Rhi was nog altijd één van de laatsten. Ergens had ze gehoopt dat ze niet meer had gehoeven, omdat Linn zo’n dom drama had gemaakt. Het leek er echter op dat iedereen nog aan de beurt zou komen, wat betekende dat ook zij haar angsten onder ogen zou moeten komen.
Michael had dat al wel gedaan en daar was hij maar wat blij mee. Hij hoefde nu nog maar enkel te kijken. Toen Calum aan de beurt was geweest, was het hem heel even naar het hart gegaan om zijn voormalige beste vriend zo te horen schreeuwen. Hij had zelfs moeten lachen toen hij Calum op een vreemde manier had zien dansen, wat de rest van de klas ook had gedaan.
Michael had nooit geweten dat Calum er bang voor was geweest om alle botten in zijn lijf te breken, maar hij snapte het wel. Michael had wel altijd al geweten dat Calum dol was geweest op Quidditch en een blessure zou betekenen dat hij dat niet meer zou kunnen spelen.
Degene die nu aan de beurt was, ging er redelijk snel doorheen. Michael had zijn blik gevestigd op het meisje dat na de Gryffindor aan de beurt was: Edyn.
Michael had al gezien dat Edyn haar best had gedaan om haar beste vriendinnetje op te vrolijken. Linn was immers teruggekomen met prachtige bloemen in haar haren. Bloemen die alleen maar van Edyn konden zijn. Michael had er een aantal keren een paar gekregen. De meeste bloemetjes waren nu nog steeds in leven, wat hij best bijzonder vond.
Toch was Michael wel benieuwd waar Edyn bang voor was. Hij wist dat ze bang was om haar vakken niet te halen, om te zakken voor de O.W.L’s, maar die angst had hij zelf ook deels weggenomen door haar te verzekeren dat er echt wel een paar vakken waren waarin ze heel goed was. Dus Michael vroeg zich af of er zoiets naar voren zou komen, of dat Edyn toch bang zou zijn voor totaal iets anders.
‘Succes,’ zei Michael zachtjes, toen Edyn langs hem liep met haar toverstok. Hij zou niet willen dat Edyn helemaal overstuur zou raken, zoals dat ook met Linn was gebeurd. Hij zou haar dan wel willen troosten, maar hij wist ook dat Calum en Linn daar ook voor waren. En als Calum er al zou zijn, dan zou Michael er niet zo snel op af stappen.
Hij hoopte dan ook dat het niet nodig was en dat Edyn de Boggart zou overwinnen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De groep die stond te wachten op hun beurt werd steeds kleiner. Er waren niet veel lessen waarbij alle vier de afdelingen bij elkaar waren, daardoor was het hier best wel druk. Voor deze les hadden professor Lowell de twee lessen die na elkaar kwamen, gecombineerd. Op het moment was het fijn voor de meeste mensen dat ze hun vrienden uit andere afdelingen hadden en natuurlijk ook diegene met wie ze normaal de les doorbrachten.
Edyn en Michael hadden zo haast nog lessen samen. Ze had het best even fijn gevonden om bij hem te staan, maar ze had geen moment getwijfeld toen Linn naar buiten was gerend. Sinds ze weer binnen was, stond Edyn best ver van haar vrienden vandaan. Alleen Calum had voor haar gestaan, maar die was ook meteen aan de beurt geweest.
Waar de angst van Linn vreselijk was geweest omdat Edyn haarzelf had gezien, was de angst van Calum weer heel anders. Ze zag hoeveel pijn haar vriend had en ze had zichzelf echt in moeten houden om niet naar hem toe te rennen. Eigenlijk had hij gewoon meteen naar de Ziekenzaal gemoeten. De kreten van pijn gingen echt door merg en been. Edyn had maar al te goed kunnen zien dat het echt heel erg was.
Op het moment dat ze naar voren had willen stappen, was er ineens wat veranderd aan het lichaam van Calum. Er waren hele grappige danspasjes uitgekomen, waardoor het uiteindelijk allemaal weer goed was.
Het meisje voor Edyn was al snel klaar, waardoor ze zelf naar voren moest stappen. Haar vingers waren goed om haar toverstok geklemd. Ergens was ze bang, wat nou als ze de spreuk niet goed uit kon spreken? Linn was veel beter in dat soort dingen dan Edyn dat was, dus ze was bang dat het helemaal de verkeerde kant op zou gaan.
De Boggart had bij iedere leerling na moeten denken over een angst. Het had iedere keer even geduurd, bij de ene iets langer dan bij de andere, om de juiste angst naar voren te halen. Bij Edyn kwam geen clown, slang of iets naar voren wat helemaal niet te zien was. Uit de rook die was ontstaan, doemde een klein wezen op. Niet veel groter dan een huiself, maar hij was niet te vergelijken met de wezens uit de keukens. Het was een mollig wezen, met een wat nors gezicht, wiens ogen geschrokken om zich heen leken te kijken.
Edyn, die helemaal blij was om een nieuw wezen te zien, ging door haar knieën heen. Ze stak haar handen uit, zodat het wezen kon zien dat ze vriendelijk was. Het wezen zijn niets, maar kwam wel voorzichtig in de richting van Edyn gelopen. Toen hun handen elkaar raakten, leek er iets te veranderen op het gezicht van de Boggart, die zijn waren aard aan Edyn liet zien.
"Ooh je bent zo schattig! Ik ben Edyn. Heb jij een naam?" De Boggart begon triest te schudde met zijn hoofd. Iets wat Edyn zielig vond, iedereen verdiende een naam. "Wat vindt je van Ops?" Het hoofdje begon weer te schudden. "Damu?" Weer een nee. "Artio?" Uiteindelijk kwam er een glimlach op het gezichtje van de Boggart. "Ooh vindt je Artio leuk?" Er werd geknikt, waardoor Edyn ook wel blij raakte. Ze stak haar armen uit, zodat ze het wezen even kon knuffelen.
"Ik vond het niet heel erg lief wat je bij Linn en Calum deed." zei Edyn voorzichtig, toen ze de Boggart los liet, zag ze wel dat hij een schuldig gezicht trok. "Ik weet dat je er niet heel erg veel aan kan doen." Ze wilde niet dat de Boggart zich echt slecht voelde. Ergens had ze wel medelijden met het wezentje, aan wie iedereen een hekel leek te hebben.
Luke was blij om te zien dat het goed leek te gaan met Calum. De pijn leek helemaal weg te zijn, wat allemaal maar goed was. Natuurlijk wilden Calum en Linn beiden kijken wat er gebeurde met hun vriendin. Edyn stond nu vooraan en ergens was Luke ook wel benieuwd wat voor angst er uit kwam. Hij wist dat Edyn niet altijd even goed was in de vakken. Hij had van Rhi wel eens gehoord dat het niet alleen ging om de spreuken, maar ze soms ook gewoon te goed gelovig was.
Het leek alsof de rest van de klas ook geïnteresseerd was in de angst van het blonde meisje, maar pas toen er iets verscheen leek het helemaal stil te vallen. Luke kon zijn ogen haast niet geloven. Er was een wezen verschenen. Hij kende Edyn niet heel erg goed, maar hij wist zeker dat ze niet bang was voor wezens, ze was er juist heel erg gek op.
Er ontstond een beetje geroezemoes in het lokaal. Van alle kanten kwam de vraag of het de ware vorm van de Boggart zou zijn. Luke keek naar Calum, die veel over het onderwerp leek te weten. De jongen was wel vaker van de feitjes. "Nog niemand heeft ooit de ware vorm van een Boggart gezien." Fluisterde de jongen, alsof hij Luke zijn gedachten had kunnen lezen.
Onbewust keek Luke, in de richting van Rhi. Hij wist wel dat Edyn anders was dan andere mensen, maar dat ze geen angsten had was gek? Of ze had misschien wel angsten, maar er was zo iets anders aan Edyn dat de Boggart niet durfde te veranderen in één van haar angsten. Zelfs op Rhi haar gezicht kon Luke een soort van verbazing aflezen. Hij wist zelf ook gewoon niet hoe hij er op moest reageren, ergens vond hij het wel lief om te zien hoe Edyn gewoon met het wezen praatte. Hij moest zelfs een klein beetje lachen toen ze aangaf dat het niet lief was geweest wat hij bij Linn en Calum hadden gedaan. Op hun gezichten waren ook wel glimlachen te zien.
Professor Lowell leek er op een gegeven moment klaar mee te zijn. Het duurde even, misschien wel vijf minuten, maar Edyn was nog steeds in gesprek met de Boggart. De lerares had al een paar keer aangedrongen dat ze op moest schieten, maar uiteindelijk werd Edyn naar achteren getrokken door haar lerares, waardoor het kleine trolmannetje in rook op ging, klaar voor de volgende angst.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi had zich afgevraagd waar Edyn bang voor zou zijn. Ze had haar pleegzusje eigenlijk nog nooit over een angst gehoord. Niet dat zij die ooit wel met Edyn had gedeeld, maar kinderen waren altijd wel ergens bang voor. Ze hadden ergens nachtmerries over. Edyn leek echter altijd zo vrolijk te zijn dat angst niet eens leek te bestaan. Als ze al bestonden, dan leek de Boggart ze niet te kunnen vinden. Rhi had namelijk toegekeken hoe Edyn een gesprek had gevoeld met een wezentje dat Rhi had doen denken aan een trol.
Het was niet de eerste keer dat Rhi, Edyn had horen praten tegen wezens en dieren. Dat was iets wat ze wel vaker deed. Ze praatte met dieren alsof ze haar echt begrepen. Ondertussen was Rhi er van overtuigd dat ze dat ook echt deden. Er was altijd al iets aan Edyn geweest wat anders was geweest dan anderen. Haar magie was anders en Rhi vermoedde dat het wel degelijk te maken had met het verhaal over de bos en hoe het haar had geholpen om haar weg terug te vinden naar haar familie.
Nu was Edyn echter aan het praten met een Boggart. Rhi las niet altijd haar boeken, maar ze had goed genoeg opgelet om te weten dat niemand de Boggart in zijn ware vorm kon zien. Dat was nog nooit gebeurd en nu speelde het voor hun ogen af. Edyn had het over namen, maar ook over wat hij had laten zien aan andere leerlingen en dat het echt niet had gekund, ondanks dat hij er eigenlijk niks aan had kunnen doen.
Na een tijdje had professor Lowell het blonde meisje naar achteren moeten trekken, zodat ze niet nog langer in gesprek zou zijn met de Boggart. Meteen was het wezen weer veranderd in rook en wachtte hij zijn volgende slachtoffer af. Ondertussen staarde iedereen naar Edyn, zoals ze dat wel vaker deden. Rhi was het rare gedrag van haar pleegzusje wel gewend, maar ze moest toegeven dat dit behoorlijk nieuw was en zij ook niet zo goed wist hoe ze hier op moest reageren. Daar leek de rest van de groep het over eens te zijn, want er ontstond behoorlijk wat geroezemoes.
‘Dames en heren, er is geen reden om te blijven praten. We gaan gewoon door met de les. De laatste paar leerlingen moeten ook nog en ik wil graag iedereen de kans geven om te oefenen!’
Het geroezemoes nam niet meteen af, maar uiteindelijk leek de les zich alsnog voor te zetten. Edyn nam echter al plaats bij Michael, wie meteen wat naar haar fluisterde. Rhi wist maar al te goed dat Edyn en Michael bevriend waren. Iets wat Rhi niet zo graag zag, omdat ze Michael af en toe een vreemde jongen vond en eerlijk gezegd had ze hem liever niet in de buurt van Edyn, maar Edyn had haar verteld hoe Michael haar had opgevrolijkt en hoe hij haar probeerde te helpen. Iets wat Rhi wel had geaccepteerd, maar ze hield Michael wel degelijk in de gaten en dat had ze hem ook behoorlijk duidelijk gemaakt.
Terwijl de lijn verschoof, keek Rhi toe hoe de anderen voor haar aan de beurt waren. Toen de jongen voor haar opeens tegenover een grote draak stond, pakte Rhi haar toverstok vast en dacht ze na over wat haar angst zou worden. Angst was een gevoel en over het algemeen hield ze haar gevoelens verborgen in een diepe kist, ver onder de grond. Daarnaast kon ze zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst echt bang was geweest. Hetgeen wat er dan nog in de buurt zou komen, waren de spinnen in het bos. Rhi ging er achter niet vanuit dat ze opeens tegenover een spin zou staan. Ze had die immers al eens verslagen en weggejaagd, dus dat zou ze zo nog een keer kunnen en dat betekende dat ze er onmogelijk bang voor kon zijn.
De draak werd veranderd in een kleine hagedis, wat betekende dat Rhi aan de beurt was. Zonder echt over na te denken wat er voor haar zou kunnen verschijnen, liep ze op de Boggart af. Heel even leek het wezen er over na te moeten denken, maar daarna verdween de rook en verscheen er een reusachtige spin voor Rhi, ongeveer net zo groot als de grootste spin die ze in het Verboden Bos had gezien.
Een paar meisjes in het lokaal slaakten een gil, anderen leken er niet veel om te geven. Rhi kon alleen maar denken aan hoe ze Edyn tussen alle spinnen had zien zitten. Ze hoorde de afgrijselijke, enge stem van de spin in haar hoofd die zijn kinderen vertelde dat ze mochten eten en in haar hoofd speelde zich de hele scène af waar zij en Edyn werden achtervolgd door de spinnen.
Achter zich hoorde Rhi iemand lachen. Een lach die herkende. Een lach waarvan zij heel vaak de oorzaak was geweest, maar op een positieve manier. Nu wist ze vrijwel zeker dat hij haar uitlachte. Iets wat ze niet zou pikken, ongeacht de spin die voor haar neus stond.
‘Wie is er nou bang voor spinnen?’ vroeg Luke aan iemand anders, hard genoeg, zodat Rhi het zeker zou horen. Zonder er nog langer over na te denken, draaide Rhi zich om en beende ze op Luke af. De grote spin boeide haar op dit moment niets. Ze zou Luke laten zien dat ze niet bang was voor spinnen en dat ze zich al helemaal niet uit zou laten lachen door hem.
‘Alsof jij zo’n held bent! Met die domme muren van je. Alsof dat wel iets is om bang voor te zijn!’ snauwde Rhi naar Luke, waarna ze haar toverstok op hem richtte. ‘Furnunculus!’
Luke werd getroffen door het gouden licht en kon zichzelf nog net overeind houden. Linn en Calum, wie naast Luke stonden, keken geschrokken van Rhi naar hun vriend. Luke zijn gezicht zat volledig onder de puisten. Niet de standaard tiener-puisten, maar grote, rode puisten waarvan het pus er haast uit wilde springen.
‘Mevrouw Whitmore!’ riep professor Lowell uit, maar Rhi bewonderde enkel het resultaat van haar spreuk. ‘Wat denkt u wel niet? U kunt niet zomaar een medeleerling vervloeken! Ik zal vijftig punten van Slytherin moeten halen, minstens!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Puisten waren een zorgen van iedere tiener. Ook de leerlingen van Hogwarts hadden er mee te maken, ondanks dat er wel spreuken waren die het een beetje konden bedekken. Tegen magische puisten, waren echter niet heel erg veel te doen. Luke had een paar dagen op de Ziekenzaal gelegen, wachtend totdat de puisten één voor één zouden knappen. Het waren vreselijke dagen geweest. Zijn huid had puin gedaan, daarbij was het gewoonweg smerig geweest.
Ondertussen had Luke de Ziekenzaal verlaten en waren er al een paar dagen overheen gegaan. In de tijd dat hij alleen maar had kunnen liggen, had hij wel nagedacht. Misschien was het niet netjes van hem geweest om Rhi uit te lachen, maar het was een angst geweest die hij totaal niet van haar had verwacht. Daarbij was ze zelf ook niet netjes geweest tegenover Linn en daar had niemand haar over aangesproken of zelfs aangevallen.
Luke had echter besloten dat hij diegene zou zijn die er het meest volwassen mee om zou gaan, wat betekende dat hij het nu had laten rusten. Hij was dan ook gewoon verder gegaan met zijn dagelijkse bezigheden. Lessen, huiswerk, leren voor de O.W.L.’s maar ook zijn rondes als prefect.
Het was behoorlijk laat, wat betekende dat de rondes nu vooral bestonden uit mensen terug sturen naar hun leerlingenkamer. Soms baalde Luke er wel echt van dat hij alleen maar punten van zijn eigen afdeling af kon trekken. Sommige mensen hadden het gewoon nodig om gestraft te worden. Die leerden het namelijk nooit.
Je hoorde Luke echter niet klagen. Hij vond het altijd leuk als hij zijn ronde met Linn kon lopen. Vaak planden de twee het ook wel een beetje. Het was immers beter om twee mensen uit een andere afdeling te hebben. Luke had er ook geen problemen mee als hij zijn rondes moest doen met Ashton en zelfs niet als het met iemand anders moest. Al moest hij bekennen dat sommige Slytherins gewoon vervelend waren. Hij kon het dan wel weer goed met Carole vinden, die ook een jaar hoger zat en met wie hij ook wel eens zijn rondes deelde.
Luke en Linn hadden al een tijdje gelopen. Er waren een paar stelletjes geweest die ze terug hadden moeten sturen naar hun leerlingenkamer. Ergens kon Luke daar wel om lachen. Helemaal omdat hij het helemaal voor zich zat hoe Linn en Calum op die plaats hadden gezeten. Het was ook iets voor hen om een rustig plaatsje op te zoeken om even van elkaar te genieten. Daar had hij Linn ook wel een klein beetje mee geplaagd, maar hij vond het vooral heel erg lief dat die twee elkaar hadden gevonden. Zeker nadat ze al een hele tijd vrienden met elkaar waren geweest.
Luke had net even zijn armen om Linn heen geslagen, omdat hij toch een soort van sorry wilde zeggen voor zijn geplaag. Hij wist wel zeker dat het bij haar niet verkeerd aan kwam, maar hij had haar angst ook gezien en soms maakte hij wel een beetje zorgen dat zijn grapjes niet goed aan kwamen. Hij was immers gewend geweest om dat soort dingen tegen Rhi te zeggen, die heel wat anders was. Die zou hem een duw geven en dan was het weer goed. Linn had wel moeten lachen, maar een knuffel was ook op zijn plaats.
Net toen Luke zijn armen om Linn vandaan wilde horen, hoorde hij geluid in de verte. Hij kon echter niet bepalen uit welke gang het precies kwam. Dat het echter niet goed was, was wel duidelijk. "Het lijkt me goed als we opsplitsen, als we iemand vinden, dan roepen we elkaar? Als het Peeves is helemaal oké?" Peeves was de laatste jaren nog vervelender geworden. In het begin had hij ook iets tegen Rhi en Luke gehad, maar al snel had hij juist de lol wel ingezien van hun grapjes en had hij hen soms proberen te helpen. Natuurlijk was proberen een heel groot woord en had hij er meer van genoten als ze zelf in de ellende terecht waren gekomen. De laatste tijd was Peeves echt niet meer uit te houden, soms vond Luke het echt belachelijk dat hij dan moest proberen het tegen te houden. Dat was iets wat de school zou moeten doen.
Tot zijn grote verbazing vond Luke en paar gangen verder niet de plaaggeest, maar zag hij Rhi zitten. Iets wat hij gek vond, want ze wist precies wie waar was. Ze had immers de kaart die haar precies vertelde waar iedereen liep. "Dus je hebt tegenwoord niet een meer het fatsoen om weg te lopen? Het boeit je niet meer?" Het was wel duidelijk dat Rhi de veroorzaker was van het lawaai, maar Luke kon zo snel niet zien wat het precies was. Er was niets kapot, er had alleen lawaai geklonken.
"Of…" Luke keek Rhi even aan. Als ze de kaart had, dan had ze precies geweten dat hij er was geweest, samen met Linn. Daardoor wist ze ook dat hij haar helemaal niets aan kon doen, niet meer dan haar naar haar leerlingenkamer sturen, ondanks dat Luke nu echt de behoefte had om eens flink wat punten van Slytherin af te trekken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De dagen waren voorbij gekropen door de straffen die Rhi op zich had gekregen. Zowel van haar professor had ze straf gekregen, als van het hoofd van haar afdeling. Nablijven was nog de minste sanctie geweest, maar wel één van de saaiste, vond Rhi. Ze had immers maar in een lokaal moeten zitten, zonder toverstok, en vervolgens had ze voor zich uit moeten staren en zogenaamd moeten nadenken over de fout die ze was begaan. Dat terwijl de jinx in haar ogen juist heel goed was gelukt. De jinx van Rhi had behoorlijk wat schade gedaan aan Luke zijn huid. Tenminste, dat was wat Rhi had gehoord. Ze had van verschillende leerlingen begrepen dat hij bij Madam Pomfrey had moeten blijven totdat alle puisten vanzelf waren geknapt. Iets wat Rhi uiterst pijnlijk leek, aangezien een kleine puist soms al pijn kon doen. Laat staan de grote die Rhi had veroorzaakt met de spreuk. Haar professor had toen al punten van haar afgenomen en ook het hoofd van Slytherin had haar nog eens goed aangesproken, omdat het verboden was om zomaar een andere leerling aan te vallen. Haar pleegouders waren dan ook ingelicht, maar Rhi had er nog niet veel van gehoord. Ze vond het over het algemeen allemaal maar een beetje overdreven, aangezien Luke ondertussen al weer vrolijk door de gangen liep en hij er niks aan over had gehouden.
Diep van binnen was er ook wel een deel van Rhi dat zich schuldig voelde tegenover Luke. Hij was ooit haar beste vriend geweest. Iemand met wie ze waarschijnlijk zou lachen om de spreuk die ze op hem had af gericht. Daarnaast had het haar ergens ook pijn gedaan dat Luke om haar angst had gelachen, wetenede dat hij ooit de persoon was geweest, of had kunnen worden, aan wie ze haar angst zou vertellen. In plaats daarvan had Luke haar uitgelachen en daarom had ze er, zonder na te denken, op gereageerd door hem te vervloeken.
De spijt en het gemis van haar beste vriend had ze echter aan de kant gedrukt. Ze was er van overtuigd dat Luke zijn verdiende loon had gekregen en ze zou dan ook niet zo snel haar excuses aanbieden, ondanks dat ze dat wel had moeten doen van het hoofd van Slytherin. Rhi was echter van mening dat ze toch niet zouden kunnen controleren of ze dat wel zou doen, dus daarom had ze het ook zo gelaten. Toch had ze ergens wel behoefte aan contact met Luke, op wat voor manier dan ook.
Daarom was ze de gangen op gegaan. Ze had op de kaart gecontroleerd of Luke één van de Prefects was geweest die deze avond rond had moeten lopen, wat het geval was geweest. Hij liep vaker met iemand uit een andere afdeling, zodat ze een grotere kans hadden om leerlingen te straffen. Iets wat Rhi best slim vond, maar aangezien Luke met Linn had gelopen en zij beide niet in Slytherin zaten, had ze niets te vrezen. De enige Slytherin Prefect die op dit moment rondliep was een meisje genaamd Carole. Rhi kende haar omdat het een vriendin was van Bailey, die weer bij Rhi in het Quidditch team zat. Erg dol was Rhi echter niet op de blondine. Zeker niet toen ze had gezien dat Luke ook wel eens met haar over de gangen liep.
Nu had Rhi echter gezien dat Luke er met Linn had gelopen. Ze hadden zelfs een tijdje stil gestaan en aangezien Rhi in de buurt was geweest, had ze met een spreuk voor heel wat geluid gezorgd. Meteen hadden de twee namen verder van elkaar af gestaan en toen ze had gezien dat Luke haar kant, de kant van het geluid, op kwam, had ze de kaart snel verstopt. Ze was echter blijven zitten waar ze toen al had gezeten, wachtend op Luke.
‘Waarom zou het me iets boeien dat jij voor me staat?’ vroeg Rhi, terwijl ze opkeek naar de blonde jongen. Het leek erop dat hij eindelijk de puberteit had gevonden, want hij was langer geworden en zijn gezicht was al iets veranderd ten opzichte van de eerste keer dat Rhi hem had gezien. Daarnaast droeg hij zijn haar nu ook in een kuif.
‘Of… Wat?’ vroeg ze, waarna ze overeind kwam. ‘Je moet wel je zinnen af maken, anders is het heel verwarrend en weten mensen niet wat je bedoelt, Hemmings. Zo weet ik toch helemaal niet wat jij als Prefect tegen me zegt? Moet ik weg, moet ik blijven zitten?’ Rhi haalde haar schouders, als teken dat ze het niet wist. Natuurlijk wist dat Luke zich bewust was van de kaart. Hij was de enige die er verder nog van wist, dus waarschijnlijk was Luke nog wel zo slim geweest om zich te beseffen dat ze hem waarschijnlijk had opgezocht, of dat ze hem in de gaten had gehouden.
‘Ik hoop trouwens niet dat mijn spreuk je teveel heeft afgeleid van de latinabarbie? Ik had eigenlijk gehoopt dat ze wel af zou kicken van je, nadat ze al die puisten had gezien. Maar misschien was ze nog te druk bezig met haar tweede vriendje om door te hebben wat er precies aan de hand was.’ Rhi vond het belachelijk dat het meisje zo om ging met de twee jongens, al was het misschien nog wel dommer van Luke dat hij er in mee ging.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Er waren niet veel Prefects. Voor het kasteel waar iedereen in leefde, waren er eigenlijk te weinig. Vaak moesten de leerlingen met z’n tweeën rond lopen, waardoor ze lang niet het hele kasteel konden bemannen. Er waren dan ook wel leraren die hun rondes liepen, waardoor het toch wel wat makkelijker werd.
Luke vond de positie die hij had gekregen, heel leuk. Hij had er heel wat mensen door leren kennen, mensen die ondertussen ook wel echt zijn vrienden waren geworden. Mensen die hij anders echt niet had leren kennen, zoals Carole.
Natuurlijk kwamen er ook privileges bij het zijn van een Prefect. Luke kon zeker niet klagen over de badkamers, waar hij terecht kon als Prefect. De ritjes met de speciale koetsen waren ook iets wat Luke prettig vond. Het was er iedere keer weer gezellig. Iets wat hij ook wel merkte tijdens de bijeenkomsten die ze hadden. Ze hadden zo’n gezellige groep dat ze het al wel gehad over een feestje aan het einde van het jaar. Dan zouden er immers weer mensen weggaan, die volgend jaar werden vervangen door de nieuwe vijfdejaars.
Naast alle leuke dingen, hoorde het er ook bij om medeleerlingen terecht te wijzen. In het begin had Luke dat moeilijk gevonden. Zeker omdat hij wel eens punten van zijn eigen afdeling af hadden moeten trekken. Niemand deed dat graag. Iedereen wilde de House Cup winnen aan het einde van het jaar! Iets wat niet ging als er maar punten van het totaal af bleven gaan.
Luke was Rhi het laatste jaar niet vaak tegen gekomen. Ondanks dat hij best wist dat ze door de gangen sloop. Ze wist precies hoe ze iedereen moest ontwijken, daar zorgde de kaart wel voor. Luke moest toegeven dat hij het soms wel miste. Er waren genoeg gangen waar hij het bestaan van wist, terwijl andere mensen dat niet wisten. Toch was het dan maar de vraag of hij ze wel kon gebruiken. De kans om betrapt te worden lag in een klein hoekje en aangezien hij nu Prefect was, hoorde hij dat soort dingen helemaal niet te doen.
Rhi had er nooit problemen mee gehad dat ze gepakt werd, dat wist Luke maar al te goed. Natuurlijk hadden ze de meeste dingen stiekem gedaan, maar soms wilde je ook gewoon dat mensen dingen zag? Dat ze bang voor je werden. Of juist naar je opkeken. Rhi had misschien niet echt verificatie van andere mensen nodig. Het boeide haar vaak niet. Toch wist Luke maar al te goed dat het soms een act was. Het had haar wel degelijk iets geboeid dat hij om haar angst had gelachen. Iets wat hij misschien niet had moeten doen, want iedereen had een angst. Aan de andere kant, ze had Linn wel belachelijk gemaakt en ze had best mogen weten hoe dat kon voelen.
"Je wist dat ik hier was." Zei Luke hardop. Hij en Rhi wisten het allebei. "Je wist dat ik hier was en maakte dat lawaai bewust." Hij wist niet of zij hem had willen lokken of misschien Linn. Als dat laatste het geval was, was hij ergens blij dat ze Rhi niet had gevonden. Er kon van alles gebeuren als die twee samen waren. Vooral de woorden van Rhi konden behoorlijk heftig zijn. Zeker als Linn haar iets had verteld wat ze niet had willen horen.
Toen Rhi over Linn begon, viel alles op een rijtje. Luke begon zachtjes te lachen. De twee kenden elkaar lang genoeg, zelfs nu ze een hele tijd niet met elkaar hadden gepraat, wist Luke waar de woorden van Rhi op sloegen. "Vond je het niet leuk om me met Linn te zien?" Vroeg Luke lachend. Het was misschien geen goed idee om Rhi uit te dagen, dat had hij wel gemerkt bij Defence Against The Dark Arts, maar Luke kon zijn mond nu ook niet dicht houden. "Was je jaloers Rhi?" De grijns was goed zichtbaar op het gezicht van Luke.
In de jaren dat Luke en Rhi goed met elkaar om waren gegaan, had Luke genoeg van de karaktereigenschappen van Rhi kunnen leren kennen. Jaloezie was geen eigenschap dat vaak bij het meisje naar voren kwam. Vrijwel niet. Nu was het wel duidelijk dat ze het totaal niet leuk had gevonden dat Luke met Linn had gestaan. Ze hadden elkaar even omhelsd en dat was natuurlijk ook te zien op de kaart.
Luke besloot verder niet te reageren op de woorden die Rhi had gezegd. Hij wist zelf maar al te goed dat er niets tussen hem en Linn was. Ze waren goed bevriend en op sommige momenten gaven ze elkaar wel eens een knuffel. Voor Luke was dat ook nieuw in een vriendschap, maar hij moest toegeven dat hij het prettig vond. Hij en Rhi hadden echt niet zomaar ergens knuffelend gezeten. De knuffels die hij van Linn kreeg, waren echt wel anders dan die tussen haar en Calum waren. Die twee waren heel erg klef en soms draaide Luke zijn hoofd ook wel ven weg om ze hun eigen momentje te laten plakken.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rondsluipen in de gangen was iets wat elke leerling wel één of meerdere keren deed. De één deed het omdat ze nog lang niet moe waren, de ander wilde graag nog zijn of haar vrienden bezoeken. Ook waren er stelletjes die het niet konden laten om elkaar stiekem te bezoeken, omdat de sfeer in de avond perfect was om in het donker ergens te rotzooien. Rhi had een andere reden. Eentje die ze al jaren had, namelijk het uithalen van kattenkwaad. Dat ze Luke daar nu mee kon pesten, was een leuke bijkomstigheid.
‘Wauw, je bent zo slim. Zeker weten dat je niet in de verkeerde afdeling zit?’ vroeg Rhi sarcastisch. Natuurlijk had ze expres het geluid gemaakt, in de hoop dat Luke er op af zou komen. Het had haar ook niet uitgemaakt als Linn degene was geweest die voor haar neus had gestaan. Ze kon Linn immers met genoeg pesten, zeker nu ze had gezien hoe bang het meisje was voor afwijzing. Ze was zelfs bang voor het feit dat haar kleffe vriendje haar niet meer moest hebben. Zo lang ze zich gedroeg als een toegankelijke barbie, zou dat vast niet het geval zijn. Mocht Calum, Linn uiteindelijk dumpen, dan zou Luke er altijd nog zijn om haar op te vangen. Toch was het Rhi haar intentie geweest om Luke te lokken en dat was haar nu gelukt.
‘Niemand zou het leuk vinden om dát te zien.’ Ze haalde haar schouders op, alsof het haar niet veel deed. Ze wist dat Luke en Linn vrienden waren, al had ze wel haar twijfels bij de twee. Ze sneakten immers samen in de avond door het kasteel. Iets wat heel veel stelletjes deden, omdat het dan rustig was en ze zo ergens elkaar konden bevredigen zonder dat iemand het door had. Dat was in ieder geval wat Rhi zou doen als ze een rustig plekje zou vinden met iemand.
‘Ik was niet jaloers!’ zei Rhi meteen. Diep van binnen was ze dat wel, maar dat deel haatte ze. Zij was degene die haar vriendschap met Luke had verbroken. Ze had de bui zien hangen toen hij de brief van zijn moeder had gekregen en nog voordat hij er iets over had kunnen zeggen, had ze de vriendschap beëindigd. In principe had ze dus niks meer te maken met wat Luke deed en zeker niet met wie hij om ging. Toch had ze het niet leuk gevonden om Luke met Linn op de kaart te zien, zeker omdat ze wist dat het vaker dan één keer was gebeurd, wat ze dan ook precies hadden gedaan.
‘Veeg die domme grijns maar van je gezicht, Hemmings. Vlei jezelf niet met het idee dat ik jaloers ben op die domme barbie.’ De grijns op Luke zijn gezicht gaf aan dat hij haar door had, maar dat betekende niet dat Rhi zich zo gemakkelijk gewonnen zou geven. Ze had haar muur opgetrokken voor Luke en ze zou hem niet zo gemakkelijk laten zakken, hoe graag hij misschien ook wilde dat ze dat zou doen.
De waarheid was dat ze Luke wel degelijk mist een dat ze enigszins jaloers was op het feit dat zij niet meer met Luke rond kon lopen. Ze hadden vroeger vaak over de gangen gezworven. Met de kaart hadden ze de leraren en Prefects altijd weten te ontlopen en ze waren vrijwel nooit in de problemen gekomen. Nu spraken ze elkaar niet eens meer en was het ook nog eens zo dat haar afwezigheid Luke zijn leven goed had gedaan. Hij was zelfs Prefect geworden. Iets wat Rhi en hij normaal gesproken hadden kunnen gebruiken voor hun grappen, maar dat was nu niet meer het geval.
Rhi bekeek Luke en sloeg vervolgens haar armen over elkaar. ‘Je bent niet echt goed in dit Prefect-ding. Je probeert me niet eens weg te sturen.’ Iets wat hij eigenlijk wel hoorde te doen. Rhi was dan wel geen Prefect, en ze had er ook absoluut geen interesse in, maar ze wist dat het hun taak was om leerlingen naar hun leerlingenkamer te sturen en eventueel punten af te trekken. Dat laatste kon Luke nu niet doen en van wat Rhi had gezien, was er ook geen andere Slytherin Prefect in de buurt geweest.
‘Of je moet dat natuurlijk niet willen?’ zei Rhi, waarna ze een stap naar Luke toe zette. Misschien wilde Luke haar wel helemaal niet weg hebben, ondanks dat ze elkaar als vreemden hadden behandeld het afgelopen jaar. Misschien genoot hij wel van dit moment, omdat ze eindelijk weer eens in gesprek waren met elkaar. Dat was voor het eerst sinds dat Luke de Howler had gekregen. Daarna hadden ze nooit echt de moeite genomen om met elkaar te praten. Iets wat ze nu wel deden, ondanks dat ze elkaar alleen maar probeerden uit te lokken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Soms dacht Luke na over de aller eerste dag van school. De dag dat zijn ouders hem, samen met zijn broers, af hadden gezet op het station. Ergens was het fijn geweest dat hij zijn broers had gehad, daardoor had hij niet meteen door de hele trein hoeven te lopen om een plaatsje te zoeken. Toch was hij door de trein gaan struinen en daar was hij Rhi op een hele rare manier tegen het lijf aan gelopen. Ze had op het dak gelegen. Vanaf dat moment had Luke eigenlijk al besloten dat ze vrienden zouden willen. Dat hij haar op de een of andere manier in zijn leven had willen hebben.
Het had een tijdje geduurd, maar de twee waren echt vrienden geworden. Ze hadden zich niet tegen gehouden door de mensen die probeerden te vertellen dat Gryffindors en Slytherins elkaar niet lagen. Luke vond die theorie maar belachelijk. Er was niemand met wie hij zo op één lijn had gelegen als Rhi dat was. Zelfs de vrienden die hij nu had, konden daar niet aan tippen. Toch had Rhi besloten dat de woorden van Luke zijn moeder belangrijker waren dan de zijne. Geen één moment had hij er over nagedacht.
Nooit had Luke gedacht dat ze hier zouden staan. Er was een spanning, iets wat hij nooit bij Rhi had gevoeld. Ze hadden gewoon vrienden kunnen zijn. Sinds die ene dag was er echter van alles veranderd. Luke had geen idee wat er allemaal in Rhi haar leven speelde en andersom natuurlijk ook niet. Al was Luke bij iedere wedstrijd geweest die Rhi had gespeeld. Ondanks dat hij zich behoorlijk rustig had gehouden, was hij diep van binnen wel voor Slytherin geweest. Gewoon om de manier waarop Rhi haar werk deed, samen met Bailey, wie weer een vriendin was van Carole.
"Ik weet niet wat je denkt dat je hebt gezien. " Het leek voor Luke echt een beetje op jaloezie, maar er was helemaal niets gebeurd tussen hem en Linn. Iets wat ook nooit zou gaan gebeuren. Hij was gek op Linn, maar enkel als vrienden. Daarbij was de jongen ook bevriend geraakt met Calum. Er vandoor gaan met het vriendinnetje van een vriend, was niet iets wat je kon doen. Luke wist ook wel zeker dat Rhi hem beter kende dan dat en dat hij nooit zoiets zou doen?
"Weet je dat wel zeker?" De woorden van Rhi kwamen verdacht bij jaloezie. Luke vond het niet erg als ze dat voelde. Het betekende dat Rhi nog steeds om hem gaf, ondanks dat ze het niet liet zien. Luke had soms iets meer moeite. Er waren genoeg momenten geweest waarop hij de verleiding had moeten weerstaan om gewoon in Rhi haar richting te lopen. zijn armen om haar heen te slaan en haar uiteindelijk te vertellen dat hij haar had gemist, gevolgd door de woorden dat hij haar nu niet meer liet gaan. Ook nu vocht hij een beetje met die gedachten.
Door de woorden van Rhi leek Luke weer een beetje op de wereld te komen. Hij moest er zachtjes om lachen. "Alsof je naar mij zou luisteren als ik je terug zou sturen naar je leerlingenkamer." Luke kende Rhi beter dan dat. Waarschijnlijk zou ze hem zelfs uitlachen als hij dat van haar vroeg. Wat terecht was, op zijn plaats zou hij precies hetzelfde doen als Rhi zoiets van hem zou vragen.
De woorden van Rhi waren wel on point. Ondanks dat Luke ook wist dat Rhi geen spier zou verrekken als hij haar vroeg om terug te gaan naar haar leerlingenkamer, wilde hij ook gewoon bij haar zijn. Het was veel te lang geleden dat ze echt met elkaar hadden gepraat. Daar waren ze nu ook niet mee bezig. Toch leken de twee het voldoende te vinden om deze manier met elkaar te praten.
Op zijn beurt deed Luke een stap naar Rhi toe. Er was een tijd geweest waarop Rhi flink boven Luke uit had getorend. Meiden begonnen immers eerder met groeien en dat soort dingen. Nu had Luke, Rhi weer ingehaald. Ondanks dat ze niet heel erg veel kleiner was. Niet zoals Linn in ieder geval.
De twee voormalige vrienden stonden nu strak tegenover elkaar. Dichter dan dat ze in maanden waren geweest. Luke vond het ergens best prettig, maar hij wilde niet te veel aan zijn gezicht af laten lezen. Hij kende Rhi beter dan dat, als hij nu één zwakte liet zien, dan zou ze daar zeker misbruik van maken. Dan hoorde hij het nog in het einde der dagen. "Wat wil je doen Whitmore?" Daagde Luke zijn voormalige vriendin uit. Hij wist niet hoe lang ze nog samen waren. Misschien was Linn wel een hele andere kant opgelopen en was ze daar nog steeds mee bezig. Het kon echter ook maar al te goed zijn dat ze door had dat het lawaai van deze kant af was gekomen. In dat geval zou het niet heel erg lang duren voordat ze hier ook zou staan. Op het moment zou Luke het zeker jammer vinden als Linn ineens achter hem stond. Zij zou namelijk wel echt proberen om Rhi naar haar leerlingenkamer te krijgen. Niet dat ze daar naar zou luisteren.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Genoeg om te weten dat niemand zo lang stilstaat om enkel dingen te “bespreken”,’ zei Rhi, waarna ze haar armen over elkaar heen sloeg. Waar ze zich niet van bewust was, was dat zij en Luke al een hele tijd bij elkaar stonden, wat betekende dat hun namen ook dicht bij elkaar op de kaart zouden staan. Dat terwijl zij ook niets deden waarvan ze Luke en Linn verdacht. Toch bleef het haar niet lekker zitten, wetende dat Luke en Linn close genoeg waren. Natuurlijk vond ze dat niet leuk. Luke was immers ooit haar beste vriend geweest en zij waren nog vele malen closer geweest.
‘Pff, natuurlijk. Wat is er om jaloers op te zijn?’ vroeg Rhi. Terwijl er wel degelijk genoeg was om jaloers op te zijn. Ze wilde ook weer met Luke door de gangen lopen, met hem lachen. Ze wilde samen met hem op haar kamer zitten om allerlei grappen te plannen en te bedenken met wie ze die uit zouden halen. Ze wilde met hem mee naar zijn huis om daar Quidditch te spelen tegen zijn broers. Ze wilde de nachten doorbrengen op de gangen van Hogwarts, net zoals ze dat nu deed, maar dan met Luke aan haar zijde. Linn kon al die dingen doen, maar ze deed er lang niet alles van.
‘Wat ken je me toch goed,’ zei Rhi grijnzend. Natuurlijk zou ze niet luisteren naar Luke, of iemand die dezelfde taak als hem had. Zelfs vroeger had ze al een grote mond gegeven aan de Prefects, zeker als ze niet van Gryffindor of Slytherin waren geweest. Veel hadden ze haar en Luke op die momenten toch niet kunnen doen. Ze hadden er eventueel een Prefect van hun huis bij kunnen halen, maar tegen die tijd waren Luke en Rhi al lang weer weg gerend en hadden ze de Prefects ontlopen. Vaak waren ze ook beide een andere kant op gegaan, maar met de kaart hadden ze elkaar zo weer gevonden.
‘Maar je kan het altijd proberen? Laat me eens wat van die Prefect-houding zien,’ daagde ze hem uit. Ze had Luke eigenlijk nog nooit iemand zijn punten af zien pakken, of wat dan ook. Dat terwijl er genoeg Gryffindors waren die zich wel misdroegen. Rhi haar theorie was dat Luke nooit veel punten van zijn eigen huis af zou nemen. Hij had immers alle punten nodig als hij boven Slytherin of Ravenclaw uit wilde komen, aangezien die de twee beste Quidditch teams hadden en daardoor baak bovenaan eindigden.
Luke kwam dichter bij haar staan, waardoor ze recht tegenover elkaar stonden. Daardoor werd Rhi er aan herinnerd hoe blauw de ogen van Luke altijd waren geweest, hoe ze hadden getwinkeld van enthousiasme als ze weer eens op de gang hadden gezeten en toe hadden gekeken hoe hun grap zich uit had gewerkt. Ook herinnerde ze hoe zijn blonde haren in de wind hadden gewapperd toen ze door het trappenhuis hadden gevlogen om iedere trap te bevriezen. Uiteindelijk was dat de trap die hen hun vriendschap had gekost.
Luke vroeg haar wat ze wilde doen, op een uitdagende toon. Rhi kon er vele antwoorden op geven. Een tiental van comebacks vlogen door haar hoofd, maar niks kwam er uit. In plaats daarvan kwam ze nog iets dichter bij Luke. De spanning tussen hun gezichten was voelbaar, alsof er iets tussen hen prikkelde. Heel even dacht Rhi er aan om haar lippen op die van Luke te leggen, maar dat zou betekenen dat ze waarschijnlijk de plakkende lipgloos van Linn zou proeven en dat was iets waar ze geen behoefte aan had.
‘Ik wil de Prefect-badkamer zien,’ zei ze, waarna ze weer afstand van Luke nam. ‘En jij gaat hem me laten zien.’ Er waren wel meerderen die de badkamer binnen mochten, zoals de andere Prefects en de captains van alle Quidditch-teams. Bij Ravenclaw en Hufflepuff hoefde Rhi het niet eens te proberen, wetende dat ze nooit de regels zouden breken. Ze had zelf al rond gevraagd in Slytherin, maar ook daar hadden de Prefects haar niet geholpen. Haar plan was nog om het aan Bailey te vragen, wie op dit moment captain was van het Slytherin-team was, maar daar was ze nog niet aan toe gekomen.
‘Ik kan het natuurlijk ook aan Bailey vragen? Maar jij bent hierin toch mijn eerste keuze.’ Dat was niet helemaal waar, aangezien ze het al aan verschillende Prefects en Quidditch-captains had gevraagd. Luke was echter iemand met wie ze al vaak genoeg kattenkwaad uit had gehaald en met wie ze de regels had gebroken. Daarom hoopte ze dat hij nu ook toe zou zeggen. Of hij zou haar door sturen naar Bailey, maar daar zou ze nog wel even mee wachten.
‘Wat zeg je er van, Hemmings? Een avondje de regels breken is vast wel goed voor zo’n brave Prefect als jij.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Vroeger hadden de twee samen door de gangen gelopen, opzoek naar kattenkwaad dat ze uit hadden kunnen halen. Nu zou Luke dat juist tegen moeten gaan. Luke vond het vooral leuk om zijn tijd door te brengen met de verschillende mensen. Door zijn positie als Prefect had hij heel wat leuke mensen leren kennen en daar was hij zeker blij mee. Toch had hij met niemand zo’n band als hij met Rhi had gehad. De twee hadden elkaar soms alleen maar aan hoeven kijken en ze hadden van de andere precies geweten wat diegene had bedoeld.
Wat was er om jaloers te zijn? Er waren geen rare dingen gebeurd en die zouden ook nooit gebeuren tussen Luke en Linn. Luke wist ook niet of het daar aan lag, het leek hem meer dat Rhi het vervelend vond dat ze niet meer bij elkaar konden zijn. Ze waren hele goed vrienden geweest en nu Luke, Linn als vriendin had, was er wel zeker iets veranderd. "Je mist me gewoon, geef maar toe."
Luke kon voor zichzelf spreken dat hij Rhi ook echt miste in zijn leven. Soms wilde hij gewoon naar haar toe lopen om haar te vertellen dat het nu wel genoeg was geweest en ze best weer terug konden naar waar ze ooit waren geweest. Op het moment waren ze daar wel een beetje. Ze stonden dicht tegenover elkaar en het was wel duidelijk dat geen van beide zomaar weg zou gaan lopen.
"En wat dan?" Vroeg Luke lachend. Alsof Rhi dan ineens een andere houding tegenover hem aan zou nemen. Echt niet! Luke kon echt wel streng zijn als het nodig was. Het was zelfs wel eens voorgekomen dat hij punten van zijn eigen afdeling af had getrokken, ondanks dat hij dat niet heel erg leuk had gevonden. Uiteindelijk had hij zichzelf daar mee. Toch was het soms ook wel nodig?
Luke wist ook wel dat hij Rhi al lang terug had moeten sturen naar haar leerlingenkamer. Haar zelfs had moeten begeleiden als ze echt moeilijk had gedaan. Soms was het wel vervelend dat ze geen magie mochten gebruiken en ook geen mensen aan mochten raken. Luke had nog wel eens de neiging gehad om iemand aan zijn arm mee te trekken naar de plaats waar ze eigenlijk hoorde te zijn. Bij Rhi had hij niet die behoefte, ze moet uiteindelijk wel terug naar de leerlingenkamer, voor nu wilde Luke genieten van de tijd die ze samen hadden. Wat vast niet heel erg lang meer zou zijn.
Voor nu was het even zoals het altijd was geweest. Rhi en Luke. Luke en Rhi. Vaak waren die namen wel samen uitgesproken. Als ze in de problemen waren geweest hadden die namen overal geklonken. Vaak was het echter maar een gerucht geweest. De twee waren immers best wel voorzichtig met wat ze precies deden. Ze hadden genoeg hulp gehad van de kaart, waardoor ze met van alles en nog wat weg waren gekomen. Er ware genoeg leerlingen die op hadden gekeken naar hen. Andere mensen die hen hadden veracht. Nu waren ze niet meer een tweetal en daar baalde Luke soms echt van.
"De Prefect badkamer?" Luke snapte niet hoe ze daar ineens op kwam. Natuurlijk was hij er vaak zelf genoeg geweest. Het was een fijne plek om even rustig te kunnen zitten. Voor zover het rustig was. Omdat alle Prefects en natuurlijk ook de captains van het Quidditch team er naar binnen kwamen, waren er soms meerdere mensen. Daardoor was het toch een soort van ongeschreven regel om niet zomaar naakt in het bad te gaan zitten. In sommige gevallen werd het ook meer als een soort van zwembad gebruikt en waren er meerdere mensen die er in rond zwommen
Luke snapte niet heel erg goed waarom Rhi met het idee kwam en waarom het gesprek nu in de richting ging alsof hij haar iets schuldig was. Hij hoefde haar helemaal niets te geven. Al kende hij Rhi en zij vond vast dat het wel zo was. Dan kon Luke in ieder geval van haar vragen om terug te gaan naar de leerlingenkamer. Hij moest toegeven dat het totaal niet vervelend klonk om met Rhi naar de badkamers te gaan. Wat ze daar dan wilde doen, was ook maar de vraag. Luke zag haar er nog voor aan om daar kattenkwaad uit te halen en ergens
"Als jij dan nu netjes naar de leerlingenkamer gaat, hebben we een deal." Kwam Luke met tegenvoorstel. Hij kon nu zelf helemaal niet naar de Prefect badkamer. Hij moest nog minstens een half uur door het kasteel lopen, als het niet langer was.
"Sta donderdagavond klaar om 9 uur." Besloot Luke. Dan was het rustig in de badkamers. Er waren mensen die in de avond les hadden, het andere deel was dan bezig met hun rondes, wat betekende dat ze de badkamers waarschijnlijk voor zichzelf zouden hebben. Hij wilde niet meteen in de problemen komen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Over het algemeen was Rhi een behoorlijk nieuwsgierig persoon. Ze wilde graag weten hoe dingen in elkaar staken, ze wilde weten wat voor geheimen sommige mensen voor haar achterhielden. Ze was niet zo geïnteresseerd in de leerstof, maar dat was voor haar een groot verschil. Ze vond de geschiedenis van de magie gewoon lang niet zo interessant als het ronddwalen in het kasteel, zodat ze het zelf zou kunnen te ontdekken. Daarbij stonden de meest interessante boeken in een sectie waar ze niet zomaar mocht komen in de bibliotheek, wat alleen maar een uitdaging voor haar was. Net zoals dat het nu een uitdaging voor haar was om hier zo lang mogelijk te blijven.
‘Ja? Wel een beetje blijven opletten, Hemmings,’ zei Rhi, omdat Luke verbaasd was over haar plotselinge wending. 'Het schijnt een geweldige badkamer te zijn en dat wil ik wel eens van wat dichterbij zien.’ Van wat Rhi had gehoord, was het zo groot dat je zelfs in de baden zou kunnen zwemmen. Ze vroeg zich af in hoeverre er echt gebaden werd, maar ze was heel nieuwsgierig naar hoe het eruit zag en wat er daar allemaal gebeurde onder de grote lagen schuim waar ze had gehoord. Als Rhi daar elke avond in zou kunnen, had ze het namelijk gewest.
Luke opperde dat als Rhi naar de leerlingenkamer zou gaan, hij haar de badkamer zou laten zien. Dat was niet echt hetgeen wat ze wilde, want voor haar gevoel was het nog lang geen tijd om weg te gaan van de gangen. Luke was echter wel degene die de positie had om te onderhandelen, aangezien hij hetgeen had wat zij wilde: toegang tot de badkamer. Toch voelde Rhi er niet veel voor om meteen op hem in te gaan en te zeggen dat ze een deal hadden, ondanks dat hij haar zelfs een tijd en dag had gegeven waarop ze de badkamer zou kunnen zien.
‘Luke? Luke?!’ riep iemand plotseling, wat eigenlijk maar één iemand kon zijn. De Prefect waar Luke zijn ronde mee was begonnen: Linn. Als er iemand was waar Rhi op dit moment echt geen zin in had, dan was zij het wel. Zeker niet nu ze op het punt had gestaan om te onderhandelen over Luke zijn aanbod. Al had ze eigenlijk al gekregen wat ze wilde. Luke zou haar donderdagavond om negen uur meenemen aar de Prefect badkamer. Ze voelde er echter niet zoveel voor om nu al terug te gaan naar haar leerlingenkamer. Ze bleef liever nog op de gang, zeker als dat betekende dat ze Luke en Linn nog zou kunnen irriteren.
‘Je hebt een deal, Hemmings. Maar ik kan niet beloven dat ik zonder gedoe ga,’ zei ze tegen Luke, net voordat Linn om de hoek tevoorschijn kwam.
‘Oh, daar ben je!’ Linn haalde een hand door haar zwarte haren, die om één of andere reden nooit in de war leken te zitten. Daarna viel haar blik op Rhi. ‘Oh, dus dat zorgde voor het geluid.’
‘Wauw, zo slim,’ zei Rhi sarcastisch. ‘Misschien was ik het wel niet, maar kwam ik Luke toevallig tegen.’
‘Alsof jullie normaal nog met elkaar praten,’ zei Linn, waarna ze naar Luke keek. ‘Wil ze niet luisteren?’
‘Ja, dat is hier overduidelijk het probleem,’ mengde Rhi zich in het gesprek dat Linn probeerde te beginnen met Luke, duidelijk geïrriteerd dat Linn over haar sprak alsof ze niet aanwezig was. Luke had haar al niet eens naar de leerlingenkamer kunnen krijgen, al had ze hem dat wel beloofd in ruil voor de Prefect badkamer. Toch zou ze niet zo gemakkelijk gaan, zeker niet nu Linn ook nog eens voor haar neus stond.
‘Het is de regel dat alle leerlingen na tien uur niet meer buiten hun leerlingenkamer mogen komen,’ zei Linn. ‘Dat betekent dat je nu terug moet. Anders halen we één van de Slytherin Prefects erbij en dan kan je serieuze punten verliezen. Dat zou zonde zijn, na de overwinning van een paar weken geleden.’
‘Oh ja, haal Carole er bij! Want zij kan me wel aan,’ zei Rhi lachend. Carole was enkel een Prefect geworden voor haar goede gedrag, niet omdat ze nou een duidelijke overwicht had en iedere leerling van Slytherin terug zou kunnen sturen als ze er eentje tegen zou komen.
‘Eigenlijk is Carole geen Prefect vandaag,’ zei Linn.
‘Alsof dat me wat boeit?’ Rhi haalde haar schouders op. Welke prefect er tegenover haar zou staan, ze zou toch niet luisteren. Toch zag ze aan Luke zijn blik dat als ze de badkamer wilde zien, ze toch wel zou moeten luisteren en naar haar leerlingenkamer zou moeten gaan.
‘Maar ik ga wel. Dan kunnen jullie weer verder met jullie stiekeme zoen-afspraakjes.’ Rhi draaide zich dan ook om en liep verder de gang in, ondanks dat dat niet in de richting was van haar prefectkamer. Ze wist zeker dat ze Linn nu genoeg had afgeleid om er voor te zorgen dat er niemand achter haar aan zou komen.
‘Wat? Luke, waar heeft ze het over?!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De donderdag kon Luke niet snel genoeg komen. Hij had er best naar uitgekeken. Het was lang geleden dat hij echt iets samen had gedaan met Rhi. De twee waren al eventjes geen vrienden meer geweest en daar had bij gehoord dat ze totaal niet met elkaar hadden gepraat. Het momentje dat ze hadden gehad in de gang, had Luke goed gedaan. Niet alleen dat, hij had nu ook wel echt beseft dat hij Rhi echt heel erg miste.
De dagen waren slomer voorbij gekropen dan Luke had gewild. Er hadden nog veel dingen moeten gebeuren voordat hij weer bij Rhi had kunnen zijn, normaal met had kunnen praten. Een deadline had Luke zijn gedachten van Rhi afgehaald. Met veel pijn en moeite had Luke het verslag voor Potions afgekregen, vanmiddag was het ingeleverd, dus op het moment verdiende hij ook wel een goed bad.
Ondanks dat de twee geen plaats af hadden gesproken, had Luke ook wel geweten dat het niet echt had gehoeven. Een tijd was meer dan voldoende geweest. Luke had zichzelf naar een deel van het kasteel begeven en hij wist maar al te goed dat Rhi hem wel zou vinden, door middel van de kaart. Zo hadden ze het vaak genoeg gedaan, want op vaste plaatsen afspreken, was gewoon te riskant geweest.
Het was iets voor negen en Luke stond zelf al eventjes te wachten, hij wist dat Rhi haar weg door het kasteel nog had moeten maken. Er was echter geen twijfel over mogelijk of ze zou komen of niet. Luke wist zeker dat ze dat wel zou doen. Zelf had hij niemand verteld over wat er zou gaan gebeuren, het was immers ook niet iets wat mocht!
Luke had van de week maar al te graag een keer naar Rhi willen stappen, om haar te vertellen dat hij best zin had in deze avond. Zo konden ze misschien weer iets dichter tot elkaar groeien. De keren dat de jongen van de week op Rhi af had willen stappen, waren niet meer op één hand te tellen geweest. Hij had echter ook geweten dat het te opvallend was geweest als hij dat uit het niets had gedaan. Bijna de hele school wist wat er was gebeurd, de Howler was ook behoorlijk duidelijk geweest en het feit dat de twee daarna niet meer samen te zien waren geweest, had voor heel wat mensen alles duidelijk gemaakt.
Luke hoorde voetstappen in zijn richting komen. Aangezien dit stuk van het kasteel vaak rustig was, kon het maar één iemand zijn.
Het duurde niet lang voordat Luke gelijk kreeg en hij Rhi inderdaad de hoek om zag komen. Zelf had hij wat spulletjes mee, zodat ze netjes zouden kunnen zwemmen in de baden. Hij dacht dat dat de bedoeling van Rhi was geweest, maar zelfs als je haar goed kende, kon Rhi nog behoorlijk onverwachts uit de hoek komen. Misschien wilde ze wel een streek uithalen? Ergens had Luke daar ook wel weer zin in. De twee hadden dat al een hele tijd niet meer gedaan, terwijl dat hetgeen was, wat ze het liefst deden.
Voor Luke voelde het een beetje ongemakkelijk. Het liefst liep hij nu naar Rhi toe om haar te omhelzen, dat was wat hij gewend was met mensen zoals Linn en Carole. Hij wist echter ook wel dat Rhi het niet altijd even goed had kunnen waarderen. Ze had zich wel eens in zijn armen laten trekken, zeker als ze elkaar voor een lange tijd niet hadden gezien. Nu voelde dat voor Luke ook het juiste om te doen, maar hij wilde niet meteen de hele avond verpesten.
"Hey." Bracht Luke uit, hij had zelf geen idee of er mensen om hun heen waren. Hij wilde niet te verdacht doen, wat ze al wel waren als ze samen rondliepen. Daar kwam de kaart toch wel van pas en aangezien Rhi hem had gevonden, ging Luke er vanuit dat ze hem wel mee had genomen. Luke moest toegeven dat hij de kaart soms graag bij zich wilde hebben. Er waren momenten waarop hij ook eventjes alleen wilde zijn of juist gewoon rond wilde sluipen om te kijken wat er op zijn pad kwam. Met de kaart had dat makkelijk gekund. Natuurlijk had hij nu ook geen moeite om het te doen, omdat hij er altijd wel onderuit kon komen, door zijn rol als Prefect.
Luke wist dat hij Rhi niet hoefde te vertellen waar de badkamers waren, dat was duidelijk aangegeven op de kaart. De ingang was echter een andere vraag. Die veranderde eens in de zoveel tijd, samen met het bijbehorende wachtwoord. Luke wenkte Rhi dan ook mee, de twee liepen voor een paar gangen in stilte, totdat ze bij de juiste ingang aankwamen, verstopt achter een groot harnas wat als beeld diende. Luke ging in stilte over de juiste tekens over het pantser heen en uiteindelijk verscheen de toegang tot de badkamers.
Toen ze eenmaal binnen waren, durfde Luke pas echt te praten. "Waarom wilde je hier naar toe?"

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Iets voor negen was Rhi vertrokken uit de leerlingenkamer van Slytherin. Ze had de kaart in de gaten gehouden en had gezien dat Luke zich ergens naar toe had bewogen. Zo hadden ze het vroeger ook altijd gedaan. Meestal was Rhi degene geweest die de kaart in haar bezit had gehad en had ze zo Luke opgezocht, maar het was ook wel eens andersom voorgekomen. Dan was zij ergens naar toe gelopen en had Luke haar opgezocht. Ondanks dat ze al meer dan een jaar niet meer bevriend waren met elkaar, leken ze dit soort dingen nog steeds te weten en ook te gebruiken.
In stilte hadden ze naast elkaar gelopen. Na hun begroeting aan elkaar was er niets meer gezegd, maar het voelde niet gek. Rhi had nooit het idee gehad dat ze bij Luke moest praten om de stilte te vullen. Ze hadden met gemak een tijdje ergens kunnen zitten, wat ze ook hadden gedaan. Daarbij hadden ze voor vele grappen ook stil moeten zijn, waardoor ze door de jaren heen elkaars gezichtsuitdrukkingen redelijk goed hadden leren lezen en herkennen.
Nu ze weer bij elkaar waren, voelde het haast alsof hun vriendschap nooit weg was geweest. Iets wat natuurlijk wel zo was. Het was immers Rhi haar eigen schuld dat het was gebeurd. Iets waar ze, op momenten zoals deze, wel spijt van had. Ze wilde zichzelf echter niet die spijt laten ervaren, wetend dat ze eenmaal een keuze had gemaakt en Luke ondertussen ook genoeg andere vrienden had met wie hij om ging.
Ze waren aangekomen bij de badkamers, die Luke had geopend met een bepaald patroon. Rhi had hem, op dit moment, in zich opgenomen en ze zou hem zo snel mogelijk proberen op te schrijven, als ze hem nog zou weten. Dan zou ze immers zonder Luke de badkamer in kunnen. Al gokte ze dat het patroon ongeveer net zo vaak en willekeurig zou veranderen als het wachtwoord van haar eigen leerlingenkamer en waarschijnlijk zou Luke haar deze keer geen updates geven, zoals ze dat vroeger altijd hadden gedaan over de wachtwoorden van hun eigen leerlingenkamers.
De badkamer had een warme lucht in zich, door al het warme water, en hier en daar zweefden wat bellen van het schuim rond, terwijl de afbeeldingen op de ramen van glas in lood bewogen. Het was een goede plek om te ontspannen.
‘Omdat dit een plek is waar niet veel mensen komen?’ beantwoordde Rhi, Luke zijn vraag. ‘Het was één van de plekken die we altijd op de kaart zagen.’ Ze haalde haar schouders op. Ze had vele avonden samen met Luke op haar bed gelegen, met de kaart voor hun neuzen. Ze kon zich nog goed herinneren dat ze alles hadden bekeken. Elk klaslokaal, elke gang. Ze hadden alle geheime gangen opgezocht en vervolgens ergens opgeschreven, zodat ze die later weer terug zouden kunnen vinden. Er waren altijd een paar plekken geweest die ze op de kaart hadden zien staan, maar waar ze beide van overtuigd waren geweest dat ze die nooit zouden kunnen bezoeken. Dit was er eentje van, al had Luke al minstens een half jaar toegang tot deze kamer en nu deelde hij het met Rhi.
Rhi had zelf niet direct haar zwemspullen mee genomen. Ze had wel ergens een bikini liggen, maar zwemmen was nooit haar favoriete activiteit geweest. Ze zag er het nut niet echt van in. Daarnaast kon ze het ook niet heel erg goed, maar deze baden waren nog zo ondiep dat ze er met gemak zou kunnen staan.
Om haar heen bevonden zich verschillende baden. Er waren eigenlijk geen andere mensen te zien. Waarschijnlijk hadden de andere Prefects al gebadderd, of gebruikten ze alsnog hun eigen badkamer. Iets wat Rhi nog wel zou kunnen begrijpen, want vanuit sommige plekken van een kasteel, was dit nog behoorlijk ver lopen. Het zag er, voor zover ze kon zien, wel erg ontspannend uit. Het leek zelfs zo te zijn dat de mensen die in bad gingen, nog konden kiezen voor bubbels en verschillende soorten zeep. Iets wat Edyn vast geweldig vond, bedacht Rhi zich. Misschien was Edyn er ook wel eens geweest, als Linn zo dapper was om de regels te verbreken, zoals Luke dat nu deed.
‘Dit is wel echt een goede plek,’ merkte Rhi op, waarna ze haar trui over haar hoofd trok. Omdat het een schooldag was, had Rhi haar uniform nog aan. De grijze trui belandde echter al snel op de grond, net zoals haar rokje, schoenen en de sokken die er bij hoorden. Uiteindelijk stond ze alleen nog maar in haar onderbroek en de witte blouse die ze onder haar trui aan had. De groen met zilveren stropdas had ze net losgeknoopt en plagend mikte ze die naar Luke.
‘Sta daar niet zo, Hemmings. We zijn hier niet voor niets.’
Stiekem voelde het weer als vroeger. Rhi en Luke die samen ergens waren waar ze niet mochten zijn. Het duo dat meerdere malen vele grappen uit had gehaald met hun mede-leerlingen en de school zelf. Het voelde als vanouds, iets wat Rhi ook merkte. Het was iets waar ze op moest letten, wetend dat ze zichzelf anders weer te snel lachend naast Luke zou bevinden. Ze had niet voor niets hun vriendschap verbroken en nu zat er een bepaalde afstand tussen hen. Het was echter wel een afstand die heel snel te overbruggen was en dat zou op een avond zoals deze zomaar kunnen gebeuren.
Als laatste trok Rhi haar witte blouse uit en legde ze deze bij de rest van haar eigen spullen. Vervolgens liep ze naar het dichtstbijzijnde bad. De trap leek er in te verdwijnen, zoals dat ook gebeurde bij een normaal zwembad. Dit bad was echter aangenaam warm, wat het wel vreemd maakte om er in te zwemmen.
Rhi draaide zich om naar Luke, die nog altijd aan de kant stond. Of hij haar had nagekeken, wist ze niet. Hij was echter niet de eerste jongen die haar in haar ondergoed zag en hij zou ook zeker niet de laatste zijn, dus zelf vond ze het niet heel erg speciaal. Zo preuts was ze niet. Daarnaast zat er in haar ogen ook weinig verschil tussen een bikini en een stuk ondergoed, dus het maakte haar vrij weinig uit wat ze precies liet zien.
‘Kom je nog?’ vroeg ze aan Luke. ‘Als je daar blijft staan, is het ook zo stom.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De twee oude vrienden, hadden elkaar een hele tijd niet gesproken. Het kwam wel vaker voor dat vriendschappen vervaagde, zomaar weggingen. Luke had er wel eens met Calum over gesproken, die blijkbaar vroeger altijd bevriend was geweest met Michael. Iets wat Luke zich zelf helemaal niet voor kon stellen. Sinds de eerste les, had hij een hekel aan de jongen. Calum was één van Luke zijn vrienden en hij kon zich niet voorstellen dat hij en Michael het goed met elkaar hadden kunnen vinden.
Er waren ook genoeg mensen die zo over Luke en Rhi dachten. Die het gek vonden dat ze ooit bevriend waren geweest. Linn was er eentje van. Luke snapte het wel een beetje, maar de leukste tijd had hij toch echt gehad met het meisje met wie hij nu in de badkamer stond. Ondanks dat hij andere vrienden had gemaakt, mensen die ook dicht bij hem stonden, was er niemand die in de buurt kon komen van Rhi. Iets wat hij haar natuurlijk niet zou vertellen.
Luke zag zichzelf weer zitten in de slaapkamer van Rhi, een plaats waar ze vaak samen afspraken. Hij kon zich maar al te goed herinneren dat ze deze plek vaak genoeg op de kaart hadden gezien. Ze hadden zelfs wel een keer geprobeerd om er binnen te komen, maar dat was niet heel erg makkelijk gegaan. Het tweetal had zich nooit uit het veld laten slaan, ze hadden gewoon verder geprobeerd en anders hadden ze wel een andere plaats gevonden die ze konden ontdekken. Er waren maar weinig mensen die het kasteel zo goed kende als hij en Rhi dat deden. Iets wat hem goed uitkwam nu hij Prefect was.
Luke keek toe, hoe Rhi zich voorzichtig van haar kleding ontdeed. Hij had haar altijd al gekend als iemand die zelfverzekerd was. Ze wist wat ze wilde, maar ze wist ook zeker wie ze was en dat ze daar best trots op mocht zijn. Waar iedereen van hun leeftijd ongeveer in de puberteit begon te komen en daar onzeker van werd, leek Rhi daar totaal geen last van te hebben.
Natuurlijk stopte het wel op een zekere hoogte en Rhi er genoegen mee te nemen om in haar ondergoed te zwemmen. Zelf had Luke zijn zwembroek al aangetrokken, de andere spullen had hij meegenomen, zodat hij zich na de tijd nog om kon kleden.
Pas toen Rhi er iets over zei, begon Luke zich langzaam van zijn kleding te ontdoen. Hij gooide ze op een stapeltje ergens in de hoek, waar ze nog veilig zouden zijn voor eventuele spetters van het water. Een van de eerste keren dat Luke hier was geweest, was het allemaal een beetje uit de hand gelopen en had hij met zeiknatte kleding terug moeten lopen naar zijn leerlingenkamer. Natuurlijk waren er haakjes waar de spulletjes op konden worden gehangen, maar wie had daar tijd voor?
Toen Luke alleen nog in zijn zwemshort stond, liep hij naar de rand van het grote bad. Hij liet zichzelf zakken, waardoor de aangename warmte zijn benen leken te omarmen. De eerste keer had hij het vooral gek gevonden om in het bad te zwemmen. Juist omdat het zo warm was. Er waren ook genoeg plekken waar je even rustig kon zitten en echt kon genieten van het warme water en de bubbels, die iedere keer weer een andere geur en kleur leken te hebben.
Luke liet zich helemaal in het water zakken en zwom in de richting van Rhi. Hij wist dat hij er niet te veel van moest verwachten. Ze waren hier omdat Rhi hem gechanteerd had. Toch wist Luke maar al te goed dat ze dit niet bij de andere Prefects had gedaan. Ze had zelfs Bailey kunnen vragen of ze haar mee had willen nemen, wat best had gekund? Want die twee waren best goed bevriend, wat Luke er van wist.
Er waren genoeg opmerkingen die Luke wilde maken. Over het feit dat ze hier nu samen waren. Dat Rhi dit graag met hem had willen doen, maar hij wist niet of hij het wel wilde zeggen. Ze wisten beiden dat het zo was, daar hoefden geen woorden aan vuil te worden gemaakt.
"Het is fijn om weer even samen te zijn." Eén van hen twee moest het zeggen. Luke vond het niet erg dat hij nu weer diegene zou zijn, die als softie werd gezien. "Ik heb je gemist." Hij wist dat Rhi dat ook had gedaan, maar hij had geen idee of ze dat daadwerkelijk toe zou geven. Want dan was het zo dat ze een fout toe moest geven. Want het was een fout geweest dat ze deze vriendschap had beëindigd. Al was het dan weer Luke zijn fout, dat hij het toe had gelaten.
Luke zwom naar de verhoging waar bankjes in het water waren gemaakt. In de tijd dat hij hier kwam, was hij duidelijk al gegroeid. Hij kwam nu echt met zijn schouders boven water, terwijl dat aan het begin van het jaar nog niet was geweest. Soms had de jongen het wel lastig dat hij ineens de lucht in schoot, zeker omdat daar ook pijn bij kwam kijken. De puberteit was iets waar zelfs tovenaars niet onderuit kwamen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld