Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton kon niet blijer zijn met de beslissing die hij en Naylene samen hadden gemaakt. De couples yoga was er misschien als grap door hem uit gegooid, maar het was al snel gebleken dat het daadwerkelijk erg helpend was. In ieder geval voor hen. Het was een hele andere manier van communiceren. Ze moesten elkaar aanvoelen op een fysieke manier en daardoor werd ook het mentale stukje meegenomen. Het was eens per week, maar Ashton kon er echt naar uitkijken. Met name omdat het een uurtje was dat hij gegarandeerd met Naylene door zou brengen, ongeacht hun drukke roosters en de tijd die ze voor zichzelf wilden reserveren.
Ook ging het erg goed. Hij had het idee dat Naylene en hij elkaar goed aanvoelden. Er was, tot nu toe, nog geen oefening geweest die hen niet was gelukt. Ze hadden het misschien een paar keer moeten proberen voordat het echt het gewenste resultaat had gehad, maar het was wel duidelijk dat ze allebei flexibel waren en dat ze daardoor behoorlijk wat aan konden. Soms zelfs meer dan hun groepsgenoten. Ashton wist dat het daar niet om ging, maar hij was er wel trots op.
Daarnaast ging het ook echt goed tussen hen. Hij deed zijn best en Naylene ook. Dat mocht gezegd worden. Er was echter wel een nadeel. Over een paar weken zou dit alles stoppen, omdat hij op tour zou gaan. Dan zouden ze de lessen moeten missen, maar ook elkaar. Natuurlijk zouden ze elkaar kunnen bellen en appen, maar het zou toch anders zijn. Ze zouden dit moment, wat ze nu iedere week samen hadden, niet meer hebben en Ashton wist niet of dat nu iets zou gaan veranderen aan hetgeen wat ze samen hadden opgebouwd.
‘Ik vind het jammer dat we dit straks niet meer kunnen doen. We kunnen natuurlijk wel verder gaan als de tour is afgelopen, maar er zitten wel drie maanden tussen,’ deelde Ashton zijn gedachten. Hij hoefde nu niet op de weg te letten, waardoor hij zijn gedachten de vrije loop kon laten gaan. Daardoor bedacht ij zich dat er iets was wat hij Naylene wilde vragen. Hij wist alleen niet goed hoe.
‘Dat is inderdaad jammer,’ zei Naylene, die haar ogen vooral op de weg gericht hield. ‘Maar hetgeen wat we nu hebben opgebouwd, valt niet zomaar weg. En we kunnen het gewoon weer oppakken als je terug bent.’ Naylene keek vlug opzij en wierp hem een glimlach toe.
Ashton knikte. ‘Daarover…’ begon hij twijfelend. Het liefst wilde hij het meteen vragen. De tour zou drie maanden duren en ondanks dat hij behoorlijk onafhankelijk was, zou hij het prettig vinden als Naylene hem een keer op kon zoeken. Omdat de tour enkel in Amerika zou zijn, zou dit best gemakkelijk te regelen zijn. Het was echter zo dat de laatste keer dat ze een ruzie hadden gehad, het vooral was gegaan over het feit dat Naylene voor een langere tijd met hem mee was gegaan op de promotietour en dat het haar te snel was gegaan. Hij wilde niet weer zo’n ruzie opstarten.
‘Ja?’ vroeg Naylene, omdat Ashton nog niks had gezegd. Ashton sloeg zijn ogen neer. Hij was een man van veel woorden, maar dit onderwerp maakte hem best nerveus. Hij wist niet goed wat hij nu moest zeggen.
‘Nou, ik dacht… Misschien…’ Ashton zuchtte en ging met zijn handen over het gezicht. Hij kon dit gewoon zeggen. Naylene was zijn vriendin. Natuurlijk wilde hij haar zien in de komende paar maanden. Ze hoefde niet eens naar de andere kant van het land te vliegen. Als ze naar de paar shows in Californië zou komen, zou hij er ook al ontzettend blij mee zijn.
‘Moet ik de auto even aan de kant zetten?’ Naylene gebaarde naar de kant van de weg, maar Ashton schudde zijn hoofd daar op. Zo erg was het niet. Hij had de tijd nodig om het zo te formuleren dat het zou klinken alsof hij iets reëels zou vragen van haar. Dat het niet te groot en teveel zou worden. Tegelijkertijd had hij juist het idee dat hij het nu veel groter maakte dan dat het was, doordat hij er zelf zo tegenaan zat te hikken.
‘Ik wilde je vragen of je misschien naar een show wil komen kijken? Hier in Los Angeles, of misschien wat eerder? Want die show is best aan het eind, zodat we hier zijn met Thanksgiving.’ Niet dat Ashton veel om die laatste feestdag gaf, maar hij wist dat er andere bandleden waren die graag de feestdag door wilden brengen met hun geliefden hier in de stad.
Afwachtend keek Ashton opzij naar Naylene. Hij kon haar reactie niet goed pijlen. Hij had geen idee wat ze zou zeggen, wat ze er van vond. ‘Ik wilde je trouwens niet overvallen, of het vragen op een moment dat je wel moet antwoorden. Wat misschien nu wel zo lijkt, omdat we in een auto zitten. Maar dat was niet mijn bedoeling.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Na de lessen had Naylene vaak wel het idee dat het wat makkelijker ging om met elkaar te praten. Ze hadden elkaar net aangegeven hoeveel vertrouwen ze wel niet in elkaar hadden. Ze hadden elkaar moeten dragen, om door de poses heen te komen. Woorden waren dan iets makkelijker met elkaar te delen. Wellicht dat Ashton er voor had gekozen om zijn vraag op dit moment te stellen. Al kende Naylene hem beter dan dat. Ze wist zeker dat hij het in zijn hoofd had gehad, maar dat het nu weer omhoog was gekomen.
Ze kon zelfs aan Ashton merken dat hij behoorlijk nerveus was, wat waarschijnlijk kwam door hetgeen wat er in Korea was gebeurd. Naylene had het toen zelf niet aan zien komen, toen in ieder geval niet. Nu zou ze zich misschien iets meer bewust zijn van de gevolgen van een lange tijd samen weg zijn van huis. Toch wist ze ook wel dat een lange tijd zonder Ashton ook alles behalve prettig zou zijn. Ze hadden elkaar nu wel bewezen dat ze het leven van elkaar verrijken. Iets wat ze zeker zou gaan missen wanneer Ashton voor een hele tijd weg zou gaan.
“Nee het is goed dat je er nu over begint.” Gaf Naylene aan, ze nam het hem niet kwalijk. Als Ashton iets in zijn hoofd had, moest het er vaak gewoon uit, ze was blij dat hij het voor had gesteld, ondanks dat ze niet precies wist wat ze ervan vond. Ze wilde graag bij Ashton op bezoek, maar ze wilde niet dat er meteen zoveel druk op zou komen te liggen.
Ergens was Naylene wel blij dat ze zich kon richten op de straat, daardoor kon ze de gedachten in haar hoofd nog een beetje op een rijtje zetten. Want ondanks dat ze het geen verkeerd idee vond om Ashton op te zoeken tijdens de tour, wilde ze niet weer dat er een moment kwam dat het te veel voor haar werd.
“We kunnen kijken wanneer het uitkomt.” Naylene wist niet precies wanneer het voor haar het beste uitkwam. In haar hoofd was ze altijd druk en vaak was ze dat ook wel echt wel. Toch kon Emily iets beter aangeven wanneer ze tijd kon maken, dan Naylene dat zelf kon. Ze liet het dan vaak aan haar assistente over. Toch was er nog iets wat Naylene dan graag wilde.
“Misschien kunnen we vragen of Linn dan ook kan komen?” Dat was wel een voorwaarde die Naylene aan dit alles wilde stellen. Ze vond het maar niets als alle aandacht naar haar uit zou gaan, wat er van zou komen als ze mee ging. Daar ging het echter niet alleen om. Linn was een goede vriendin geworden en ze had al meerdere keren geholpen met gesprekken. Ze had zelfs met Ashton gesproken om in Korea. Naylene wilde Linn echter niet alleen mee hebben zodat ze wat aan haar had, helemaal niet zelfs. Ze moest terug denken aan de tijd die ze samen hadden gehad in Seoul en hoeveel ze daar wel niet van had genoten.
“Linn?”
Naylene knikte. “Het is natuurlijk niet aan ons, maar ik denk dat we het wel voor kunnen stellen aan Linn en Cal?” Naylene had begrepen dat het goed tussen hen twee, ze had er niet te veel over gevraagd, want ze hoefde echt niet te weten wat er precies zat. Niet zolang ze dat zelf nog niet wisten. Ze wist echter zeker dat ze het beiden wel heel erg leuk vonden. Als vrienden vonden ze het al fijn om elkaar op te zoeken. Nu dat meer was, zou dat ook zeker zo zijn.
“Misschien dat we ze zo dan even kunnen bellen?” Naylene had het antwoord van Ashton niet verwacht en keek dan ook even verbaasd opzij. Ondanks dat het hen niets aanging, had Ashton al wel wat twijfels gehad bij Linn, vanaf het begin eigenlijk al wel. Iets wat hij niet onder stoelen en banken had gestoken.
“Jij en Cal hebben gelijk. Linn verdient een kans, ze heeft nog niets gedaan waardoor ik haar zal moeten wantrouwen.” Misschien was het de yoga dat er voor had gezorgd dat Ashton zijn geest meer verruimd was. Hij het niet erg vond.
“Dat is vast moeilijk voor je om te zeggen.” Naylene legde even een hand op de bovenarm van Ashton. “Ik vind het knap van je.”
“Je hoeft het niet verder te vertellen. En als ze wel iets doet dan hoor je met toch told you so zeggen.” Zachtjes moest Naylene lachen, ze was niet van plan om het door te vertellen. Ze vond het echter wel fijn om te horen, want Linn verdiende een normale kans. Zeker in hetgeen wat ze met Calum had. Iets wat niet zou gaan werken als zijn beste vriend er recht tegenin ging.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het hoge woord was eruit.
Hij had het aan Naylene gevraagd. Ze had positiever gereageerd dan dat Ashton had verwacht. Ze zou echter Naylene niet zijn als ze er een soort voorwaarde aan zou verbinden. Nu was de voorwaarde dat Linn ook mee kon gaan, zodat zij niet de enige zou zijn en minder aandacht zou trekken. Ashton had besloten om er mee in te stemmen en tevens Linn een kans te geven. Hij kon niet ontkennen hoe blij Calum de afgelopen weken was geweest voor Linn. Als ze hem echt zo blij maakte, dan moest hij zijn best doen om haar een kans te geven.
Naylene was naar zijn huis gereden, waar ze voor hun les haar hond ook al had afgezet. Zodra ze binnen waren, vertelde Naylene dan ook dat ze op zoek ging naar Watts. Het zou Ashton niks verbazen als de hond alles nog eens goed had willen verkennen, zeker nu er niemand thuis was geweest. Ashton had ondertussen plaatsgenomen op de bank en hij had zijn telefoon ontgrendeld, zodat hij Calum via FaceTime op kon bellen.
‘Hey buddy!’ Ashton stak zijn hand op naar zijn beste vriend, die hij via het beeldscherm kon zien. ‘Nay is hier trouwens ook, maar die loopt ergens rond. Ze zoekt Watts.’
‘Oh, Wattsie?’ Ashton lachte. Het was typisch voor Calum om meer interesse te tonen in de labrador dan wat dan ook de reden was dat Ashton precies belde. Als Watts straks hier in de buurt was, dan zou Ashton de telefoon wel zo draaien dat Calum ook nog even naar de hond kon kijken. Al was Watts nog niet zo gek op Calum als andersom, maar dat had tijd nodig. Zodra Watts door had dat ook Calum geen kwade bedoelingen had, zou hij vast dol zijn op Calum. Alle honden waren dat.
‘Ik zal straks kijken of we Watts ook nog even in beeld kunnen krijgen,’ beloofde Ashton. ‘Maar ik belde om iets te vragen. Want ik had het met Nay over de tour en ik heb haar gevraagd of ze een paar dagen op bezoek wil komen.’
‘Heb je het gevraagd? Goed zo.’ Calum had wel geweten dat Ashton er moeite mee had gehad. Ashton ad hem een paar dagen geleden al laten weten dat hij het lastig had gevonden om er over te beginnen, omdat hij bang was dat hij Naylene af zou schrikken. Calum had hem toen verteld dat hij zelf het beste in kon schatten of hij het wel of niet moest vragen, maar dat hij er ook niet te lang mee moest wachten. Want hoe langer hij wachtte, hoe sneller hij weg zou zijn. En als hij eenmaal aan de andere kant van Amerika zou zitten en hij zou het dan pas aan Naylene vragen, zou het waarschijnlijk niet meer gebeuren.
‘Ja, en ze wil waarschijnlijk wel een keertje langskomen!’ vertelde Ashton enthousiast. Hij wist dat ze nog niks hadden afgesproken. Het was nog niet zeker. ‘Maar ze vroeg zich wel af of Linn dan ook mee zou gaan? Volgens mij zou ze dat fijner vinden, maar ik weet natuurlijk niet of jij en Linn het er al over hebben gehad. En of jij er wel behoefte aan hebt dat Linn ook langskomt.’
Het bleef even stil aan de andere kant. Ashton zag aan Calum dat hij het aan het overwegen was. Zijn hoofd bewoog heen en weer, waarschijnlijk bewoog het mee op de stem die hij in zijn hoofd had en de verschillende afwegingen die hij maakte. Uiteindelijk knikte Calum. ‘Ja, ik zou het wel fijn vinden als Linn ook een paar dagen kan komen. Zal ik haar toevoegen aan het gesprek?’
Ashton knikte. Het was prima als hij Linn toe zou voegen aan het gesprek. Als Naylene er dan ook nog bij kon komen, dan hadden ze meteen iedereen bij elkaar die van belang was. Calum belde ondertussen Linn en al snel verscheen ze naast Calum in beeld op Ashton zijn telefoon. Ashton zag nog net hoe ze haar haren in model bracht.
‘Hé! Vanwaar de groepschat?’ vroeg Linn.
‘Ash kwam met een idee,’ legde Calum uit. Heel even had Ashton getwijfeld of hij degene was die Linn het idee uit moest leggen, zodat hij toe kon lichten dat Naylene haar graag mee wilde hebben. Hij liet het echter bij Calum, aangezien zijn gezicht net wel was opgelicht toen hij had besloten dat hij Linn uit had willen nodigen. ‘Ik zou het leuk vinden als je een paar dagen tijdens de tour zou kunnen komen. En als het uitkomt, kan Nay tegelijkertijd komen.
Ashton had verwacht dat Linn enthousiast zou reageren. Elke kans om bij Calum te zijn leek ze aan te grijpen. Daarom verbaasde het Ashton dat ze stil bleef. Het leek zelfs even alsof haar scherm was bevroren, maar hij zag toch wel degelijk dat ze bewoog.
‘Wanneer dan?’ vroeg ze uiteindelijk.
‘Nay is Watts even zoeken, maar ze zou ook in haar agenda kijken. Volgens mij dacht ze zelf aan ergens in oktober,’ antwoordde Ashton. Als Linn rond die tijd ook vrij was, dan zouden ze met gemak samen kunnen gaan.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Dit was iets waar Naylene dagen over na had kunnen denken. Soms wilde ze dat niet. Alles overdenken zorgde voor een leegloop aan energie, het kon in haar hoofd blijven hangen, met haar gaan spelen. Er was nu ook een kans dat het gebeurde, ze had nu echter al een knoop doorgehakt en zolang Linn ook de reis wilde maken, vond Naylene het best een leuk idee om een weekje achter Ashton aan te reizen, samen wat leuke dingen te doen en hem op het podium te zien staan.
Vanaf beneden had Naylene al gehoord hoe Ashton met Calum aan het praten was. Ondertussen was ze zelf bezig geweest met haar weekendtas, waar ze haar spulletjes in had gestopt, waaronder haar laptop. Ze was niet van plan dit weekend te werken, maar op sommige momenten kon ze niet anders. Werd ze gebeld met wat vragen, die ze wel moest kunnen beantwoorden.
In de slaapkamer van Ashton had ze echter al wel Watts gevonden, die hen misschien wel binnen had horen komen, maar weinig op uit had gedaan. Iets wat niet veel gebeurde, maar de hond leek zich helemaal lekker te voelen in het huis, waar hij zichzelf op het bed van Ashton had genesteld in een shirt van de man. Naylene wist niet precies hoe ze er aan kwam. Ze ging even over de kop van haar hond heen. “Ga je mee naar beneden, Ash is er ook.” Ze kon niet boos op hem worden omdat hij op het bed had geslapen, dan hadden ze de deur maar goed dicht moeten doen.
Met haar laptop in haar handen en Watts naast zich, liep ze terug naar beneden waar ze Ashton op de bank aantrof en haar vrienden op het scherm van zijn mobiel zag. Het leek echter alsof het niet helemaal lekker ging. Zelf had Naylene ook geen gat in het lucht gesprongen om het idee, ze wist niet of er enthousiasme in haar stem had geklonken, bij Linn had ze dat echter wel verwacht. Misschien dat Calum het wel niet wilde.
“Hallo!” Naylene zwaaide even naar het film, voordat ze om de bank heen liep, waar ze op kroop. Ze startte haar laptop op, waar ze inlogde met haar gegeven, wel op zo’n manier dat niemand het kon zien. “Heeft Ash jullie verteld over zijn voorstel?”
“Ja.” mompelde Calum. “We waren op jou aan het wachten om te kijken wanneer het is. Dat wilde Linn graag weten.”
Ondanks dat Naylene zag dat er van alles aan de hand was, wilde ze het onderwerp niet aansnijden, niet als het betekende dat ze het gesprek alleen maar meer ongemakkelijk maakte. Dat was wel het laatste wat ze wilde doen.
“Ik heb mijn agenda er even bijgepakt. Ashton en ik hadden het er al even over gehad en ik denk dat de laatste week van oktober mij het beste uitkomt zeg maar vanaf de vijfentwintigste tot aan drie november.” In die week had ze sowieso geen zaken staan en als ze het nu in zou blokken, werden die ook niet zomaar meer gepland. Als ze al afspraken had staan met cliënten, dan kon Emily die vast wel verzetten. Er waren genoeg mensen bij bedrijven die eens in de zoveel tijd eens bij wilden kletsen om de relatie onderling goed te houden, waar niet echt een bepaalde tijd aan gebonden zat.
“Als jou dat ook uitkomt Linn? Want ik weet niet hoe je zit met Halloween?” Naylene deed zelf niet heel erg veel aan de feestdag, als ze thuis was dan had ze altijd wel wat snoep in huis voor de kinderen in het gebouw die langs wilden komen. Misschien dat Linn juist filmpjes wilde maken rondom de feestdag.
“Ik denk dat het wel moet lukken, meestal neem ik dingen voor de tijd op.” Naylene kon aan Linn merken dat er iets miste, een soort van energie die ze normaal had, een fonkeling. Het leek nu net alsof ze haar uit bed hadden gebeld. Misschien voelde ze zich niet heel erg lekker, maar Naylene had het idee dat het te maken had met het voorstel. Het leek haar niet haar plaats dat ze daar naar moest vragen.
“Ik heb net even gekeken op mijn mobiel en tegen die tijd zijn we in Orlando en Texas volgens mij.” Vertelde Ashton. Naylene knikte, dat zou best wel kunnen, het maakte haar niet zoveel uit waar ze precies naar toe zou gaan. Het was leuk om een nieuw deel van het land te ontdekken, maar ze wist ook dat ze het niet voor het uitkiezen hadden wanneer ze precies allemaal konden. Het ging niet alleen om haarzelf, maar ook om Linn, die moest kijken of ze tijd vrij kon maken.
“Ik moet wel even kijken of ik kan.” Linn was best wel afstandelijk en dat was niet iets wat Naylene van haar was gewend. “Dat is oké, we hoeven het ook niet meteen nu te regelen, maar nu kunnen we wel even kijken of het mogelijk is?” Naylene wilde echt niet meteen alles afzeggen wanneer Linn niet kon koen. Als ze in haar eentje moest, dan zou ze wel zoveel mogelijk proberen er sterk genoeg in te gaan.
“Ja is goed. Is het goed als ik jullie later even spreek. Ik moet nu nog even wat dingen doen.”
“Ja dat is prima!” Vertelde Naylene.
Al snel zeiden de drie gedag tegen Linn, waardoor Calum alleen op het scherm bleef. Hij was al een hele tijd stil geweest.
“Lag het aan mij of was dat echt een heel erg raar gesprek? Straks wil ze niet mee?” Het leek Calum een beetje pijn te doen wat er zojuist was gebeurd en Naylene snapte het ergens wel, want de persoon die ze net had gezien, was niet de Linn die ze kende.
“Dat was echt heel erg vreemd! Ik dacht dat ze juist heel erg blij zou zijn met het voorstel. Enthousiast, misschien iets te en daarom wilde ik jou eerst bellen om te vragen of je het wel een goed idee vond. En…” Ashton wilde nog genoeg zeggen, Naylene legde echter even haar hand op zijn been.
“Ash baby.” Fluisterde ze zachtjes om hem stil te krijgen, want dit ging Calum niet helpen. “Het hoeft niet meteen iets te betekenen, misschien voelt ze zich vandaag niet heel erg lekker?” Dat kon best, Naylene hoopte dat hetgeen was wat er aan de hand was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Linn was de tour alles behalve een onderwerp waar ze het graag over had. Zelfs het eerst leuke idee van Calum, waarin ze hem zou helpen met het uitkiezen van kleding en het combineren van setjes, hield ze nu een beetje af. Hoe dichterbij de tour kwam, hoe meer Linn zich besefte dat Calum weg zou gaan. En als hij weg zou gaan, zou er misschien wel een einde komen aan hetgeen wat ze nu hadden. Ze hadden dan wel geen relatie, zoals zij eerder met haar ex had gehad, maar dat was juist hetgeen wat haar beangstigde. Als er niks was om officieel te beëindigen, was het wellicht makkelijker voor Calum om te zeggen dat het nu genoeg was. En Linn wilde dat voorkomen.
Ze wist echter ook dat ze dit niet zo vol kon houden. Calum probeerde met haar een afspraak te plannen en zij hield hem af. Dat was niet hoe het hoorde. Ze durfde echter niet eerlijk te zijn over haar gevoelens, bang dat hij zou vinden dat ze het te groot maakte en dat ze hem daarmee juist zou afschrikken. Dat was dan weer het laatste wat ze wilde.
Omdat ze er zelf niet uit kwam, had ze de hulp ingeschakeld van Naylene. Omdat zowel Naylene als Linn ontzettend druk waren met hun baan op het moment, hadden ze er voor gekozen om een moment te prikken waarop ze elkaar konden videobellen. Het liefst was Linn even langs gegaan om met Naylene te praten, maar dit was nu het beste wat ze konden doen. Daarnaast hadden ze ook besloten om allebei wel wat te eten. Zo zou het toch een soort van lunchafspraak zijn en zouden ze allebei even pauze hebben van hun drukke werkdag.
Linn zat klaar voor haar macbook met haar oortjes in, zodat ze Naylene voldoende zou kunnen horen. Toen er een melding omhoog kwam poppen waar stond dat Naylene haar uitnodigde voor een videogesprek, accepteerde Linn die snel. Ze verschoof een aantal dingen op haar bureau, waaronder de salade met garnalen die ze had besteld en enkele minuten geleden af was geleverd.
‘Hoi!’ zei Linn vrolijk, waarna ze zwaaide naar haar vriendin. Naylene begroette haar met een glimlach.
‘Ik hoop dat het niet erg is dat we het zo doen?’
‘Nee, dit is prima! Ik heb het ook erg druk, anders had ik je wel opgezocht.’ Als ze er de tijd voor had gehad, dan had ze Naylene op kunnen zoeken op haar werk en hadden ze daar in de buurt iets kunnen eten. ‘Hoe is het op werk? Red je het allemaal?’
‘Het is druk, maar ik denk dat we wel echt vooruitgang boeken met de zaak.’ Linn knikte. Ze wist niet veel van Naylene haar vak. Ze had ook geen idee waar Naylene nu precies mee bezig was. Niet omdat ze het niet zou begrijpen, maar omdat Naylene het geheim moest houden. Dat liet Linn wel weten dat het waarschijnlijk iets groots en belangrijks was. Want ze had Naylene wel eens in meer detail horen vertellen wat haar bezighield.
‘En jij? Ben je ook druk? Je make-up ziet er goed uit!’
Linn glimlachte en bekeek haarzelf even in het kleine scherm op haar telefoon. ‘Ik was net bezig met het uittesten van een paar nieuwe producten, maar het ziet er echt goed uit hè?’
Naylene knikte. Linn zag dat ook zij wat te eten had besteld.
‘Nay?’ Linn wist dat ze het maar beter nu meteen kon vragen. Als ze er te lang mee zou wachten, dan zouden ze het over andere onderwerpen hebben en dan zou het er uiteindelijk niet meer van komen. Dat terwijl Naylene juist de persoon was met wie ze dit kon bespreken. Zij zat immers in dezelfde situatie. Ook Ashton zou op tour gaan. ‘Ik wil het eigenlijk even hebben over de tour en jouw idee om samen Ash en Cal op te zoeken.’
‘Dat is goed,’ zei Naylene. ‘Is er iets aan de hand?’
Linn haalde haar schouders op. Er was niet echt iets aan de hand. Niet in een hele erge zin. Ze zat vooral met haarzelf in de knoop. ‘Ik ben gewoon een beetje bang dat wat Cal en ik nu hebben, dat dat over gaat als hij op tour gaat? Of als hij daar eenmaal een tijdje is?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Waarschijnlijk was het totaal anders gelopen als iedereen had verwacht. Toen Ashton Naylene had gevraagd om hem op te komen zoeken tijdens de tour, was hij daar zichtbaar nerveus over geweest. Naylene had maar al te goed begrepen waarom, de laatste keer had alles perfect geleken maar was dat achteraf niet het geval geweest. Toch had ze het voorstel van Ashton serieus in overweging genomen en had ze er vrijwel gelijk een goed gevoel bij gehad. Toch had ze haar eigen voorwaarden gehad, een paar waar in haar ogen makkelijk aan voldaan kon worden. Alles had anders gebleken, nu ze nog geen duidelijk antwoord had gegeven.
Ergens had Naylene al verwacht dat het gesprek waar Linn om had gevraagd, ook precies daarover zou gaan. Wat ze elkaar echter niet hadden kunnen geven, was een afspraak met elkaar. Door hun drukke agenda’s, die in veel gevallen totaal langs elkaar heen liepen. Voor nu hadden ze een plaatsje vrij gevonden, maar ze hadden beiden geen tijd gehad om te reizen. Deze manier was echter prima.
Naylene bekeek haar laptop, maanden geleden had ze wel met Linn kunnen praten, maar ze had nooit gedacht dat ze de vrouw ook echt haar vriendin zou noemen. Nu was niets minder waar. Ondanks Naylene zichzelf niet zag als iemand die heel goed was met gevoelens of op het gebied van relaties, maar ze was blij dat Linn haar erover belde. Het was immers naar aanleiding van haar voorstel, dat de woorden van Linn over haar lippen heen kwamen, dat ze vol onzekerheid aan de andere kant van de laptop zat.
Naylene ging iets meer rechtop zitten in haar stoel en sloeg haar armen over elkaar. De woorden van Linn waren zo serieus en er was van alles te zien in haar ogen, het deed haar pijn. Het idee wat er allemaal kon gebeuren. Natuurlijk probeerde ze zich zo goed mogelijk in te leven in hoe Linn zich op het moment voelde, een begin van een relatie kon zoveel onzekerheid met zich meebrengen en in dit geval werd het niet beter als één van de twee voor een langere tijd weg ging en er nog niet zoveel woorden waren gesproken over wat hun status was. Voor Naylene kwam echter ook iets anders naar boven, iets waardoor Linn zich misschien wel op deze manier voelde.
“Het is rot om je zo te voelen.” Begon Naylene, onzeker zijn over een relatie, was vervelend. Er waren moment waarop Naylene zich ook op die manier voelde, ze had gemerkt dat Ashton dat ook had en het beste was waarschijnlijk nog wel om erover te praten. Naylene snapte ook wel dat het voor Linn en Calum het was lastiger was aangezien ze nog niet heel lang in deze nieuwe situatie zaten.
“Maar ik denk dat Cal je niet zomaar mee heeft gevraagd. Het was het idee van Ash om mij mee te vragen en ik vond het een goed idee om jou mee te vragen, maar we wilden eerst Cal vragen of hij het ook een goed idee vond. Ik weet niet wat hij en Ash hebben besproken, maar hij leek er enthousiast over te zijn? Dat zou hij echt niet zomaar zijn?” Dat leek Naylene in ieder geval. Als Calum het niets had gevonden had hij er echt niet mee ingestemd. Als Ashton maar enigszins twijfel had gezien, had hij vast niet met Linn gebeld en waren ze nooit met het voorstel gekomen.
“Maar wat als hij nu enthousiast is en zich straks bedenk dat het niet echt wat hij wil. Er kan van alles gebeuren als hij op tour is. Misschien bedenkt hij zich dan dat dit alles niet is wat hij wil. Wil hij misschien niet eens dat ik kom, laat staan dat hij nog iets als dit wil.” Naylene kon aan Linn zien dat ze hier al veel te lang over na had gedacht, ondanks dat ze er niet moe uit zag, was dat wel in haar ogen te zien.
“Linn.” zei Naylene zachtjes, om haar wat rustiger te krijgen. Ze wist niet of het ging helpen, maar op het moment draaide het hoofd van Linn overuren en ze wist maar al te goed dat het dan niet eenvoudig was om te stoppen, om niet helemaal door te gaan in de gedachten die op waren gekomen en je er in mee te laten trekken. Ze gunde Linn zoveel beter dan dat.
“Mag ik wat vragen?” Vroeg Naylene echter. Ze kon van alles zeggen, maar ze wilde Linn proberen te helpen met het probleem zo snel mogelijk te vinden, helemaal omdat ze daarmee pas echt met Calum kon praten, iets wat nu wel echt nodig was.
“Natuurlijk.” Linn knikte en hield zich even stil, maar ging wel met haar handen door haar haar heen.
“Ik weet niet of ik het goed heb of niet en je moet het zeggen als ik een lijn overga waar je liever niet hebt dat ik er ben.” Naylene wilde wel dat Linn wist dat het niet verplicht was om er verder over te praten en ze wist ook niet eens of het juist is, toch had ze zo haar eigenlijk herinneringen als ze naar haar gezicht keek. “Kan het iets te maken hebben met Benjamin?”
De naam van de man leek al heel veel bij Linn te doen en Naylene zuchtte er even om, want ze vond het vervelend om er over te beginnen, maar misschien was het juist wel even goed dat Linn het besef had. Al was er maar één ding en dat was met Calum alles bespreken.
“Want ik kan me best indenken dat je bang bent voor wat er gaat gebeuren door wat hij heeft gedaan?”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Naylene was voor Linn een goede vriendin geworden. Ze wist niet of de advocate daar ook zo over dacht, maar Linn waardeerde hun gesprekken heel erg. Linn had meerdere vriendinnen, zowel in haar werkwereldje als daarbuiten. Ze was zelfs voor een lange tijd bevriend geweest met Crystal, maar niemand leek haar zo goed te kunnen helpen als Naylene. Ook omdat ze in veel opzichten op Calum leek en soms leek het ook alsof ze hem kon begrijpen zonder daar echt veel moeite voor te doen. Een kwaliteit waar Linn soms wel jaloers op was. Het zou het een stuk gemakkelijker maken om Calum te peilen. Tegelijkertijd was dat juist hetgeen wat ze leuk vond aan hem en zou ze ook niet alles willen weten.
‘Het heft alles te maken met Benj,’ zei Linn tegen Naylene. Daar had ze zelf ook al aan gedacht. Benjamin had hun relatie beëindigd om naar het buitenland te gaan voor zijn werk. Iets wat Linn nooit aan had zien komen. In haar ogen waren ze echt geweest, hadden ze samen ergens voor gestaan en hadden ze het allebei verder zien willen gaan, maar hij had zijn werk als een goede reden gezien om het uit te maken. Er was niet eens een discussie geweest, een compromis. Hij had besloten dat het zo beter was geweest en zij had er maar mee moeten dealen. Linn was bang dat Calum ook zo zou handelen. Ze wist dat dat oneerlijk was tegenover hem, maar haar hoofd liet het niet met rust.
‘Cal is niet zoals Benj?’ zei Naylene. Het klonk als een logische herinnering. Dat was het ook. Want Calum was geen Benjamin. In vele opzichten niet. Benjamin had zijn liefde naar haar veel sneller geuit. Niet alleen fysiek, maar ook met woorden. Linn had hem kunnen lezen en kunnen inschatten. Dat kon ze bij Calum niet. Maar Calum keek haar op een bepaalde manier aan die ze niet kon beschrijven, en bij hem was ze iedere keer weer nieuwsgierig naar wat er in zijn hoofd gebeurde. En ze was zo ontzettend verliefd op hem. ‘En ik snap dat het eng is, maar hij heeft je meegevraagd, Linn. Als je niet mee wil, dan hoeft dat niet. Maar hij verdient wel een antwoord en alleen jij kan dat aan hem geven.’
Linn zuchtte en haalde een hand door haar haren. Ze wist dat Naylene gelijk had. Ze moest met Calum praten en hem vertellen wat er in haar hoofd omging. Maar ook daarvoor was ze bang. Want als ze aan zou geven dat ze het moeilijk vond dat hij weg ging, zou ze hem misschien afschrikken en dat was juist niet wat ze wilde bereiken. ‘Ik vind het zo moeilijk? We hebben afgesproken dat we er nu geen label op plakken, dat we gewoon doen wat we nu doen en kijken hoe het gaat. En als ik hem vertel dat ik bang ben dat dit misschien gaat stoppen als hij op tour is, dan ben ik bang dat hij gaat denken dat ik er al een label op heb geplakt en dat ik dat ook van hem verwacht? Ik wil niet teveel van hem vragen.’
Naylene leunde wat voorover, naar het beeld toe. ‘Denk je dat je dat nodig hebt? Dat je weet wat het is?’
‘Ja? Nee? Ik weet het niet.’ Linn schudde haar hoofd. ‘Bij Benjamin was ik er zo zeker van. We hadden echt een relatie en ik dacht dat die sterk genoeg was, maar ook dat deed er niet toe op het moment dat hij weg ging? Dus eigenlijk maakt het niks uit hoe we het noemen. Ik ben gewoon bang dat hij zich beseft dat hij dit niet nodig heeft, dat hij mij niet nodig heeft.’
Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Linn wist niet of Naylene dat bewust deed, of dat ze zelf ook niet wist wat ze moest zeggen. Het gaf Linn echter wel de kans om na te denken over wat er aan de hand was en wat ze nu moest doen. Naylene had het eigenlijk al gezegd: het was Calum met wie ze dit gesprek aan moest gaan. Ook al was het eng en onduidelijk.
‘Ik moet met Cal praten,’ besloot Linn. ‘Hij heeft me gevraagd of ik hem kon helpen met het inpakken van zijn koffer, zoals we vorig jaar ook samen hebben gedaan. Als ik dat ga doen, dan kan ik met hem praten.’ Dat leek haar het beste moment. Dan zouden ze samen zijn en dan zouden ze het rustig kunnen bespreken.
Linn besefte zich plotseling dat haar beslissing over de tour ook invloed zou hebben op Naylene haar beslissing. Ze had immers echt gevraagd of zij mee kon. Dat zou ze fijner vinden. Dus als Linn niet zou gaan, bestond er een kans dat ook Ashton een tijdje zonder zijn vriendin zou moeten. ‘Want nou als ik niet mee ga? Ga jij dan niet?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene begreep maar al te goed dat een relatie die in het verleden lag nog altijd invloed uit kon oefenen op het dagelijkse leven. Dat voor Linn het afscheid van Calum moeilijk was, omdat er een grote onzekerheid was voor wat er ging gebeuren. Ze zou zichzelf kunnen vertellen dat Calum geen Benjamin was en dat was misschien wel de eerste stap. Toch was het meer dan dat. Het hoofd moest er in mee kunnen gaan. Alles in haar zou er van overtuigd van moeten zijn dat het niet ging gebeuren. Het was echter niet zo makkelijk, het ging niet zomaar. Iets wat niemand van Linn mocht vragen. Naylene hoopte dat Calum haar daarin kon helpen, het kon verlichten en op den duur misschien zelfs kon laten verdwijnen.
Gelukkig leek Linn door te hebben dat een gesprek aangaan met Calum het slimste was om nu te doen. Naylene hoopte dat ze daar iets aan had. Aangezien ze ook wel echt een verandering in Calum had kunnen zien, ging ze er vanuit dat het toch een soort van verlichting zou gaan geven.
Naylene moest even nadenken over de vraag die Linn haar had gesteld. Haar voorwaarde naar Ashton toe was immers geweest dat Linn ook mee zou gaan. Het idee vond ze niet alleen fijn, maar ook heel erg gezellig. Ze had Linn goed leren kennen en ondanks dat het op het eerste gezicht niet leek alsof ze veel overeenkomsten hadden, hadden ze dat zeker wel en konden ze juist goed met elkaar praten. Niet alleen op een dit soort serieuze manier, maar ook gezellig en luchtig.
“Ik denk het wel?” Naylene had er nog niet zo heel erg goed over nagedacht, maar het was wel iets wat Ashton van haar had gevraagd. Hij deed het niet heel erg veel, echt iets van haar vragen, dus ze vond het helemaal niet erg om daar iets mee te doen.
“Ash vraagt me niet vaak iets, dus ik denk het wel.” Het was niet zo dat Ashton veel van haar vroeg, hij liet haar de juiste tijd juist haar eigen weg gaan. Het had heel veel lef gekost om met deze vraag te komen, dat had ze aan alles kunnen zien.
“Maar je moet wel aan jezelf denken, Nay?” Linn haar stem klonk heel erg wijs en Naylene wist ook dat ze dat echt was. Ze had wel een punt, ze moest aan haarzelf denken.
“En je moet het niet doen als je het zelf niet wil.” Naylene keek naar het wat bezorgde gezicht van Linn, wat haar duidelijk maakte dat de vrouw het beste met haar voor had. Dat ze hierin ook niet wilde dat ze iets deed wat ze niet wilde.
“Dat is het niet echt denk ik. Ik heb er gewoon nog niet heel erg goed over nagedacht.” Naylene had nog niet nagedacht over alle opties die er waren. In dit geval had ze dat bewust even weggestopt, omdat ze haarzelf maar al te goed kende. Als ze haar hoofd daarin zijn gang liet gaan zou ze niet zomaar stoppen met piekeren. Iets wat ze misschien nu alsnog zou doen, maar ze wilde Linn ook niet meetrekken in een soort van schuldgevoel.
“Maar ik denk wel dat ik het wil, als het voor een weekje is, vind ik het denk ik wel prima. Zeker als het rond eind oktober is, want dan is het een goede verdeling?” Ashton zou best een langere tijd weg zijn, om hem dan in het midden van die tijd op te kunnen zoeken was toch wel prettig. In dit geval was het nog weer wat anders dan de tijd was geweest dat het haar te veel was geworden. Ashton was nu echt druk met de concerten, ze zouden zelfs moeten reizen. De tijd die ze samen door zouden brengen was heel anders.
“Dat is goed. Maar je moet het wel zeker weten dat je het voor jezelf doet Nay en niet voor iemand anders. Ik wil niet dat je je er slecht over voelt.”
“Dat is lief van je Linn.” Fluisterde Naylene. “Ik ga mijn best er voor doen en mocht het echt nodig zijn dan zal ik dat aangeven. Bij jou en misschien bij Ash.” Soms vond Naylene dat nog best wel eng en ze snapte dat Linn dat in het geval van Calum ook deed.
Naylene zag op haar scherm oppoppen dat haar lunchpauze afgelopen was. “Ik denk dat we dit gesprek hier moeten eindigen. Ik moet weer aan het werk.”
“Ja natuurlijk, bedankt voor het luisteren Nay! Ik laat je nog weten wat er uit komt en als er iets is, dan moet je dat aangeven.”
“Komt goed! En we moeten snel weer ergens afspreken samen.” Naylene vond het altijd gezellig om met Linn te kletsen, ze konden best van de week ergens wat samen eten, als ze daar beiden de tijd voor konden vinden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat Linn, mede dankzij Naylene, had bedacht dat ze met Calum een gesprek aan had moeten gaan, had ze het inplannen van het gesprek best lastig gevonden. Toch had ze uiteindelijk, na veel twijfelen, aan hem gevraagd wanneer ze langs had kunnen komen om samen met hem de koffer in te pakken en verschillende outfits bij elkaar te zoeken voor de tour, die nog maar een paar dagen van hen was verwijderd. Calum kon ieder moment vertrekken naar een andere staat, waar de tour zou beginnen. Veel tijd had Linn dan ook niet meer en dit was iets wat ze graag wilde bespreken voordat Calum zou verdwijnen.
Samen met Calum had ze zich teruggetrokken op zijn slaapkamer. Zijn bed was bezaaid met kleding en een koffer. Linn zat op het bed, naast de koffer en pakte de kleding in waarvan Calum zeker was dat hij het graag mee wilde nemen. Ze had al verschillende basics ingepakt, die hij aan zou kunnen trekken op de dagen dat hij geen show had, of die hij kon verwerken in een outfit voor op het podium.
Calum had zojuist een ander shirt aangetrokken bij de zwarte broek die hij aan had gehad. Linn wist het niet anders te omschrijven dan een jersey van een voetbalclub, of een ander sportsteam. De blauwe kleur paste echter heel goed bij zijn pas geverfde haren. ‘En, wat vind je er van?’
‘Het staat je goed! Vooral het blauw!’ Linn glimlachte om het aanblik van Calum. Ze merkte aan alles dat hij enthousiast was voor de tour die er aan zat te komen. Hij kon zijn nieuwe muziek spelen. Niet alleen voor zijn eigen fans, maar ook voor fans van het duo waarmee ze op tour gingen. Daardoor bestond er de kans dat ze veel meer nieuwe fans erbij zouden kunnen krijgen. Dat was iets wat ze hem heel erg gunde. ‘Kom eens?’
Calum liep naar Linn toe, terwijl zij iets naar voren schoof. Ze pakte het shirt en stopte deze in de broek van Calum. Ze keek omhoog naar Calum, die haar met twee vriendelijke, bruine ogen aankeek. Hij had niet meer gevraagd naar de tour. Niet direct, in ieder geval. Waarschijnlijk omdat hij ook door had dat het een onderwerp was waar Linn nog over na had moeten denken. Dat waardeerde ze. Hij verdiende echter wel een antwoord op zijn vraag, vooral omdat het best bijzonder was dat hij haar graag mee wilde hebben.
‘Cal? Ik vroeg me af of we het konden hebben over jouw vraag? Of ik wil komen?’ vroeg Linn voorzichtig. Ze wist dat ze het nu maar beter kon doen, als een pleister die ze er snel af zou trekken. Om zichzelf een beetje moed in te praten had ze die ochtend wat langer voor de spiegel gestaan om wat meer aandacht te besteden aan haar make-up dan dat ze normaal deed als ze Calum opgezocht. Het voelde voor haar fijn, een beetje extra zelfvertrouwen.
‘Natuurlijk.’ Calum schoof een paar kleren aan de kant en nam naast haar plaats op het bed. Linn knikte, zich beseffend dat ze hem nu moest vertellen wat ze al aan Naylene had verteld. Ze draaide zich iets, zodat ze hem goed aan kon kijken.
‘Ik vind het best moeilijk,’ gaf Linn aan, zodat hij wist dat dit niet iets makkelijks voor haar was. Normaal wist ze wel wat ze moest zeggen en hoe ze haar gevoelens moest uiten, maar ze wist niet hoe Calum het op zou vatten en dat beangstigde haar. ‘Niet alleen dit gesprek, maar ook de tour. Dat je weg gaat.’
Calum was de eerste persoon geweest die ze had gesproken nadat Benjamin het met haar uit had gemaakt. Ze had zijn veiligheid opgezocht en hij had haar goed geknuffeld en met haar gepraat. Ze hadden samen heel veel eten besteld en ze hadden een realityshow gekeken, met misschien iets teveel alcohol.
Calum bleef stil, wat Linn de tijd gaf om goed na te denken en haar woorden op een rijtje te zetten. ‘Benj zag een soortgelijk moment als een reden om onze relatie te beëindigen. En ik weet dat wij op het moment geen naam eraan geven, en dat hoeft voor mij ook niet. Maar tegelijkertijd maakt dat me wel bang dat het daarom makkelijker kan worden beëindigd?’ Linn wilde niks van hem eisen. Ze hoefden het geen relatie te noemen. Zij en Benjamin hadden dat wel gedaan end at had haar uiteindelijk ook niks opgeleverd, want hij had de relatie willen eindigen toen hij te horen had gekregen dat hij naar het buitenland had kunnen gaan.
‘En ik weet dat jij in niks te vergelijken bent met Benjamin, en dat je mij juist hebt uitgenodigd om langs te komen. En dat je dat hebt gedaan, vind ik echt heel erg fijn.’ Het liet immers zien dat hij haar graag erbij wilde hebben en hetgeen wat zo ontzettend belangrijk voor hem was, met haar wilde delen.
Linn haalde haar schouders op. ‘Ik weet het niet. Ik dacht dat Benj en ik op een goede plek stonden en dat zoiets er niet tussen zou kunnen komen, maar dat gebeurde wel en ik denk dat ik daar nu weer bang voor ben. En dat is niet jouw schuld, totaal niet. Maar dat is wel de reden dat ik zo afwezig reageerde op de tour en het een beetje van me af probeerde te duwen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Soms leek het echt maanden, zelfs jaren te duren voordat een nieuwe tour zich aandiende. Zelfs nu had het voor Calum gevoeld alsof hij al heel lang niet meer op het podium had gestaan en hij had niet kunnen wachten om zich er weer op te bevinden. De laatste weken waren echter zo snel voorbij gegaan dat hij niet eens echt het besef had gehad dat het tijd was geweest om de koffers te pakken en afscheid te nemen van alles in Los Angeles voor een paar maanden. Door zijn eigen voorstel had hij nu echter Linn bij zich om hem te helpen met de koffers en wist hij dat ook een deel van het afscheid er toch ook echt aan zat te komen.
De afgelopen dagen had Calum veel nagedacht over het voorstel dat Naylene had gedaan, maar ook vooral Linn haar reactie daarop. In de tijd dat ze vrienden waren geworden, had Linn, Calum nog iedere keer bezocht. Soms een paar dagen, vaak voor een iets langere tijd. Het was zelfs door een tour dat ze echt bevriend met elkaar waren geraakt. Voor Calum was het toch ook een beetje een traditie geworden, een gevoel waar hij veel waarde aan had gehecht. De koele reactie van Linn had hem wel even pijn gedaan, maar hij had geprobeerd er niet te veel achter te zoeken.
Nu Linn met hem wilde praten, viel het allemaal behoorlijk snel op zijn plaats. Waarom ze dat wilde. Het was ook iets wat Calum had gewild, maar voor hem had het niet gevoeld alsof het zijn plaats was geweest. Er had Linn iets dwars gezeten, dus zij had zich op haar gemak moeten voelen om er over te praten. Calum had zich er zelfs al bij neergelegd dat het misschien helemaal niet ging gebeuren. Nu waren de woorden toch daar, iets waarvoor hij Linn heel erg respecteerde. Niet iedereen zou dat zomaar doen, hij waarschijnlijk zelf niet eens.
Al snel kwam ze met de uitleg over haar vorige relatie. Calum wist nog maar al te goed hoe Linn er aan toe was geweest toen Benjamin het uit had gemaakt. Het was uit de lucht komen vallen en de reden die hij er voor had gegeven was belachelijk geweest. Ondanks dat Calum wist dat hij zelf nooit zoiets kon doen, zeker niet bij Linn, snapte hij maar al te goed waar de gevoelens vandaan kwamen. Soms was het moeilijk gevoel tegen te houden, zelfs al was er een rationele kant in je hoofd die nog zo aan het roepen was dat het nergens op sloeg. Gevoel was gevoel en daar was moeilijk doorheen te slaan.
Zoals ze eigenlijk waren gewend, liet Calum, Linn uitpraten totdat hij zeker wist dat er geen woorden meer uitkwamen. Hij wilde het hele verhaal horen, alles wat ze nu in haar hoofd had, iets wat hij misschien niet kreeg als hij er nu doorheen zou praten. Voorzichtig sloeg Calum een arm om Linn haar middel en zuchtte zachtjes. Niet door de situatie, maar meer omdat hij zich voor kon stellen hoeveel er in Linn haar hoofd omging en dat was veel.
“Ik vind het echt heel erg knap dat je het vertelt.” Dat was het eerste wat Calum kwijt wilde. Het was niet zomaar iets. Het waren duistere gedachten die met Linn haar hoofd hadden gespeeld en het was niet makkelijk om die zomaar te voorwoorden. “Het is niet iets om angsten uit te spreken.” Hij wilde dat Linn wist dat hij het bijzonder vond, want daar was echt wel een ruimte voor.
Voorzichtig gaf Calum, Linn een kus op haar wang, terwijl hij in zijn hoofd nog even zocht naar de juiste woorden. “Ik weet niet of je er iets aan hebt om het te horen, maar ik zou je zoiets nooit aan doen? Dat zou ik niet kunnen, echt niet.” Fluisterde Calum. Niet alleen door de situatie waar ze nu inzaten, een relatie of niet. Hij had het ook niet als vrienden gekund.
“Ik kan me niet indenken hoe het is om je niet in mijn leven te hebben en het is ook niet iets wat ik uit wil vinden, zeker niet aan mijn eigen hand.” Daarvoor was Linn veel te belangrijk voor hem geworden. Ashton vertelde hem altijd dat sommige mensen in het leven waren gekomen met een reden en dat die er onder andere omstandigheden er ook zeker waren geweest. Linn was één van die mensen, dat wist Calum zeker. Hij had zoveel van haar kunnen leren, maar hij merkte ook aan haar dat ze veel van hem leerde. Ze konden elkaars leven verrijken en dat was misschien wel het belangrijkste in een relatie of die nou romantisch of platonisch was.
“En ik zou het heel fijn vinden als je een keer op bezoek komt. Juist omdat ik het niet in kan denken om al die maanden zonder je te moeten.” Daarom had Calum het voorstel ook een goed idee gevonden. In het begin misschien een klein beetje eng, maar hij wist waar hij en Linn stonden. Het was al lang geen vriendschap meer en ze had hem zelfs de ruimte gegeven om het geen naam te geven. Iets wat hij voor even nodig had gehad, als Linn het nodig had om het juist wel een naam te geven, vond Calum dat hij ook dapper kon zijn.
“En aangezien jij zo dapper bent geweest. Dat je mij de ruimte hebt gegeven om dit geen naam te geven, voelt het voor mij ook goed om dapper te zijn.” Calum wilde niemand anders, niet op de manier waarop hij en Linn nu met elkaar met elkaar omgingen. Dus het een naam geven was niet erg. Hij wist het van zichzelf al, het hardop zeggen was misschien even eng, maar het was het juiste moment. “Dus wat als we dit wel een naam geven?”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn was veel romantische woorden en gebaren van Benjamin gewend, maar hij had nog nooit zo gesproken tegen haar hoe Calum dat nu deed. Hij vertelde haar dat hij juist graag bij haar wilde zijn en dat hij zich niet kon indenken dat hij al die maanden zonder haar zou moeten. Dat hij haar zelfs heel graag in zijn leven wilde hebben en dat hij er ook niet achter wilde komen hoe dat zou zijn als het wel zou gebeuren. Linn wist dat het geen garantie was, maar het nam een groot deel van haar angst weg. Calum stelde zich nu zo open naar haar, dat ze er warm van werd. Hij deed echt zijn best om haar op haar gemak te stellen. Hij opperde zelfs om het wel een naam te geven.
Linn boog zich naar voren en gaf hem een kus, al was deze maar van korte duur. Want ondanks dat ze heel veel behoefte had om hem te zoenen, had ze nog meer behoefte aan een goede knuffel. Daarom sloeg ze haar armen ook om zijn middel en legde ze haar hoofd tegen zijn schouder. ‘Weet je het zeker? Ik wil je niet dwingen om iets een naam te geven als je er niet comfortabel mee bent.’
Calum knikte enkel en gaf haar een kus in haar haren. Linn glimlachte. Ze had veel van het gesprek verwacht, maar dat Calum haar aan zou geven dat hij dit ook heel erg graag wilde en dat hij niet bang was om hier een naam aan te geven, was iets wat ze volledig buiten beschouwing had gelaten. Het stelde haar ontzettend gerust. Nu durfde ze hem al iets meer te laten gaan, met het vertrouwen dat niet opeens de boodschap zou komen dat hij liever toch zonder haar wilde.
Duke was ondertussen de kamer binnen gewandeld en sprong tegen Calum zijn benen op, in een poging om uiteindelijk het bed op te komen. Calum liet Linn los, zodat hij zijn hond op kon tillen en tegen zich aan kon leggen. ‘Kom eens bij pops.’
Linn glimlachte en aaide Duke over zijn hoofd. Ze vond het niet erg dat de hond hun gesprek voor even onderbrak. Duke had de meest lieve oogjes en er was geen enkele manier waarop je die zou kunnen negeren. Daarbij konden ze gewoon door praten terwijl Duke bij Calum op schoot lag.
‘Je kent aunty Linnie nog wel, hè?’ vroeg Calum aan Duke, waardoor Linn begon te lachen. Het was begonnen toen Calum zichzelf uncle Cal had genoemd tegen haar kat Mitten. Daardoor had Linn geopperd dat zij aunty Linnie was geweest voor Duke.
‘Aunty Linnie en ik doen nu heel veel dingen samen. Maar dat zijn eigenlijk dingen die mums en pops vaak samen doen.’ Linn moest lachen, deels om hoe Calum het verhaal bracht, maar ook deels omdat ze niet helemaal snapte waar Calum naar toe ging met dit verhaal. Ze besloot echter te blijven luisteren, met haar hoofd tegen zijn schouder en één hand in de zachte vacht van Duke.
‘Maar Linn is natuurlijk niet jouw mums. Ze is die van Mitten. Hier blijft ze gewoon aunty Linnie, ondanks dat er soms wel dingen gebeuren die mums en pops samen doen,’ legde Calum uit. Linn schudde lachend haar hoofd. ‘Ga je dit ook aan Mitten vertellen als je hem weer ziet?’
Calum knikte lachend. ‘Ik moet ze toch op de een of andere manier uitleggen dat je mijn vriendin bent?’
Een brede glimlach kwam op haar gezicht. Zijn vriendin. Dat klonk erg goed. Ze hoefde het niet meteen met de hele wereld te delen. Dat was niet nodig. Het belangrijkste was dat Calum het zojuist hardop had gezegd en dat hij het had gemeend. Hij wilde dat ze zijn vriendin was, en hij haar vriend. Dat ze samen een echte relatie hadden en dat ze die konden opbouwen. En ondanks dat Linn niet ontzettend had verlangd naar het geven van een naam, gaf het haar wel een heel blij gevoel.
‘Je hebt gelijk, ze moeten wel goed worden voorgelicht,’ zei Linn lachend. Ze keek op naar Calum en ze gaf hem nog een kus. ‘En ik ben heel graag jouw vriendin. En ik wil je ook heel graag opzoeken in oktober, zodat we een paar dagen samen kunnen zijn.’ Dan kon ze naar zijn shows kijken, samen met hem in de ochtend ontbijten in de tourbus of in een stad als het schema dat toeliet.
‘Ik zal met Nay overleggen welke data haar echt het allerbeste uitkomen,’ beloofde ze aan Calum. Naylene haar baan was toch iets drukker dan die van Linn. Zij moest echt vrij vragen, terwijl Linn dat vaak iets gemakkelijker kon regelen. En aangezien ze nog meer dan een maand had om voor te bereiden, zou ze de video’s van tevoren kunnen opnemen en dan inplannen, zodat ze ook nog content zou hebben op het moment dat ze bij Calum zou zijn.
‘Dankjewel, Cal.’ Linn kneep zachtjes in zijn arm. ‘Voor dat je zo eerlijk nu bent, en dit voor mij en voor ons wil doen. Dat is echt heel knap.’ Een jaar geleden had ze zoiets nog niet zien gebeuren. Toen had Calum de liefde afgezworen, in ieder geval voor zichzelf. En nu leek hij steeds gewilliger om kleine dingen te proberen, met haar. Hij had Linn daarvoor uitgekozen en dat liet haar heel erg speciaal voelen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een relatie. Het woord was gek. Calum had enkele maanden geleden niet verwacht dat hij dat woord bij zichzelf zou gebruiken. Veel kon veranderen in een paar maanden. Dit was daar wel het perfecte voorbeeld van. De manier waarop hij naar Linn had gekeken was totaal veranderd. Van een vriendschap, naar iets wat Calum alleen maar had kunnen omschrijven als seksuele aantrekkingskracht. Dat was weer uitgegroeid in dit. Een relatie. Ondanks dat hij degene was die het had geopperd, vond hij het wel eng. De laatste tijd had hij dat vaker gehad en Linn had telkens bewezen dat zij diegene was geweest die hem daarin had kunnen helpen. Hierin zou dat niets anders zijn. Linn had er immers eerst zeker voor willen zorgen dat hij zich er comfortabel bij voelde. Hoe eng het ook was, comfortabel voelde het wel.
Calum knikte enkel op Linn haar woorden, hij wist niet zo heel goed hoe hij zich er tegenover moest gedragen. Het was een stap, maar hij wilde het ook niet groter maken dat het was. Dat zou het alleen nog maar enger maakte. Hij vond het zelf echter ook prettig om te weten wat hij hier achterliet. Zijn vriendin.
“Ik vind het fijn dat je wil komen.” Fluisterde Calum terug. Hij was blij dat hij Linn het vertrouwen had gegeven dat het een goed idee was. Dat hij haar er van had kunnen verzekeren dat er niets zou gaan gebeuren. Ook wanneer ze nog geen naam hadden gegeven aan dit alles, had Calum zich zo gevoeld over dit alles.
“Is het goed als ik weer…” Calum wees naar de kast. Op het moment was het een zooi, er lagen overal stukken kleding. Hij had ze zelfs over de bovenkant van de kast heen gegooid. Er waren een paar setjes die ze samen op het bed hadden gelegd, maar zelfs daar was de chaos nog maar al te goed te zien. Soms vond Calum het fijn dat ze grotendeels zelf verantwoordelijk waren voor de kleding die ze droegen, op dit soort momenten vond hij het wat minderen.
“Ja, ja natuurlijk! Maar niet voordat ik je zeg hoe fucking handsome je er uit ziet in blauw.” Linn gaf hem nog een kus, voordat zij de eerste was die op stond van het bed. Calum stond niet veel later op, waar hij ergens spijt van had, want daardoor kon hij zich grijns in de spiegel zien, waardoor hij alleen even met zijn hoofd kon schudden.
Linn maakte haar weg door de kast heen en haalde er een grijns colbert uit. “Wil je deze eens proberen met een witte tanktop. Ik denk dat het de overgang tussen de volgende tour en deze heel erg goed naar voren laat komen.” Calum was zich er van bewust dat zijn kledingstijl heel anders was, iets wat in zijn ogen paste met de nieuwe muziek die ze nu aan het opnamen waren. De vibe klopte gewoon. Dat Linn daar rekening mee hield, liet hem echter glimlachen.
“Je ziet ook alles.” Calum kon het niet laten om zijn hand even om haar middel te leggen en dichter bij te trekken voor een kus, terwijl hij met zijn andere had het jasje vastpakte. Met nog een kneepje in haar middel, liet hij haar weer los. Dit was wel wat hij waardeerde in Linn. Niet nu, maar ook de vorige keer dat ze hem had geholpen, was ze er heel serieus over. Ze gaf hem een eerlijke mening over wat goed bij elkaar kon en wat ze vond van de stijl.
Nadat Calum ook een tanktop had gepakt en Linn de bijpassende broek had gevonden, begon Calum zich om te kleden. Linn was nog even door de kleding gaan kijken en had al wat klaar gelegd om hierna aan te passen. Zelf had Linn haar telefoon erbij gepakt.
“Dicht of open?” vroeg Calum toen hij het jasje over de rest van zijn outfit heen had getrokken. Linn leek echter niet helemaal mee te krijgen dat hij iets zei.
“Linn?” vroeg Calum, waardoor Linn nu wel opkeek. “Is er iets?”
Linn schudde meteen haar hoofd. “Niet echt.” Ze haalde haar schouders op. “Ik zag dat Benjamin terug is in Amerika, maar dat is totaal niet belangrijk.” Calum waardeerde het dat Linn eerlijk tegen hem was en moest zelfs een beetje lachen toen ze haar mobiel op het bed gooide.
“Totaal niet belangrijk.” Linn liep naar hem toe met een ketting die ze al een tijdje geleden had gevonden, hij bestond uit schakels en was in Calum zijn ogen echt 90s. Ze maakte hem vast om zijn hals en knoopte vervolgens ook de knoopjes van zijn jasje dicht.
Calum wist niet of het nieuws van Benjamin er voor had gezorgd, maar vervolgens werd hij in een zoen getrokken, waarin hij wel kon merken dat Linn blij was met hetgeen wat ze net met elkaar af hadden gesproken. Calum ging op het bed zitten en trok Linn mee op haar schoot.
Daar ging de zoen nog even door, totdat hij door Linn onderbroken werd. Iets op het bed leek haar aandacht te hebben getrokken. Calum keek om en zag een groene hoodie liggen bij de stapel die hij uit had gekozen om thuis te laten. “Moet je die niet mee?” Op die vraag schudde Calum zijn hoofd. Hij had genoeg comfortabele kleding en hij kon niet echt voor zich zien dat het ergens mee te combineren viel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Afscheid was nooit leuk. Ook niet voor Naylene en Ashton. Toch was het afscheid tussen hen redelijk goed verlopen toen Ashton zijn vlucht naar Cincinnati had moeten halen. Naylene was enkel blij voor hem geweest dat hij eindelijk weer kon doen waar hij het meeste van hield: optreden. En omdat hij blij was geweest, was ook zij er blij om geweest. Daarnaast stond de afspraak dat Naylene aan het einde van oktober hem op zou komen zoeken. Ze zouden samen halloween kunnen vieren. Niet dat Ashton echt veel waarde hechtte aan de feestdag, maar hij vond het fijn om te weten dat er een dag aan zat te komen die hij samen met Naylene door zou kunnen brengen.
De tour was slechts een paar dagen bezig. Ze waren al een paar uur geleden aangekomen in Chicago en het meeste was al gereed voor de show die avond. Hun eigen kleedkamer was ingericht zoals ze het graag wilden hebben en Ashton had de gelegenheid gehad om wat yoga oefeningen te doen. Jammer genoeg kon hij voor een langere tijd het niet samen met Naylene doen. Hij keek nu al weer uit naar hun lessen samen, er vanuit gaande dat ze er mee door zouden gaan als hij weer terug zou zijn in Los Angeles.
Ashton had zich teruggetrokken in de kleedkamer en had op zijn telefoon door social media gescrolld toen hij een bericht had gekregen van Naylene, waarin had gestaan dat zij en Watts weer thuis waren geweest. Dat was voor Ashton een reden geweest om meteen Naylene te bellen via facetime. Naylene had namelijk haar hond bloed laten doneren en dat was een behoorlijke prestatie voor Watts. Ashton wist dat het afnemen van bloed bij een mens wel wat gevolgen had, dus hij wilde dan ook graag weten hoe het met de hond ging.
‘Hé Ash!’ Naylene had opgenomen. Ashton kon zien dat ze op de bank zat, met Watts tussen haar benen. Zijn hoofd had hij tegen haar bovenlichaam aangelegd, zodat hij kon uitrusten. ‘Kijk, Wattsie. Het is Ash!’
‘Hé buddy!’ zei Ashton vrolijk. Hij zag dat de hond zijn stem wel degelijk herkende, maar dat hij toch een beetje verward was over waar Ashton dan precies was. Lachend stak Ashton zijn hand op. ‘Ik ben hier.’ Ashton keek naar Naylene. ‘Is hij erg moe?’
‘Het valt best mee eigenlijk!’ zei Naylene. ‘Het duurde ongeveer anderhalf uur, maar hij heeft het erg goed gedaan! Hij was erg rustig en kon genoeg bloed geven. En toen het allemaal klaar was, heeft hij iets lekkers gekregen en een penning!’
‘Een penning?’ vroeg Ashton nieuwsgierig. Naylene knikte en draaide de halsband van Watts iets bij, zodat ze kon laten zien. ‘Such a good boy!’ zei Ashton enthousiast. Zelf had hij niet eens geweten dat honden ook bloed konden doneren voor andere honden, maar Naylene had het via haar oom te horen gekregen en ze was er al meteen erg enthousiast geweest. Ze had Watts laten keuren en hij was geschikt geweest!
‘Oh, Nay! Heb je het gezien?!’ Omdat veel leden van hun crew een hond of een kat hadden, hadden ze besloten om in iedere venue een klein plekje in te richten om daar een foto op te hangen van zijn of haar huisdier. Zo hingen de honden van Michael er, en Duke en Petunia ook. Ashton had aan Andy gevraagd of hij Watts daar ook op zou kunnen hangen of dat misschien wat vreemd was geweest. Andy had er juist heel enthousiast op gereageerd en ze hadden dan ook meteen een goede foto van Watts gezocht, zodat ze die uit hadden kunnen printen en op de muur hadden kunnen plakken bij de andere honden.
‘Wat heb ik gezien?’ vroeg Naylene.
‘De muur! Hij zat in een video van Andy.’ Het was Ashton al duidelijk dat Naylene geen idee had waar hij het over had. Hij schoof zichzelf van de bank en kwam overeind. Met zijn telefoon in zijn hand liep hij al naar de gang, opzoek naar de plek waar voor vandaag alle honden en andere huisdieren op de muur waren geplakt.
‘Ik heb de video van Andy gezien, maar ik weet niet welke muur je bedoelt, Ash,’ zei Naylene.
‘De dogwall! Jeez, woman. Let je dan ook niet op?’ vroeg Ashton lachend. In de gang waar hij liep kwam hij Andy tegen, die al meteen door leek te hebben dat Ashton met Naylene aan het bellen was.
‘Hé, Nay! Hoe is het met Watts? Is hij blij met zijn foto?’ Andy kwam achter Ashton staan, zodat hij ook in beeld was.
‘Ze heeft het nog niet gezien, dude!’ zei Ashton tegen hem. Zelf snapte Ashton niet hoe Naylene het nog niet had kunnen zien in de video. Andy had er best een duidelijk shot van in gestopt. Zeker de honden die van de band waren. Zowel South, Moose, Duke als Petunia waren even te zien geweest en Watts ook!
‘Weet je waar ze vandaag hangen?’ vroeg Ashton aan de fotograaf. Andy knikte en wees al een kant op. ‘Ja, kom. Ik laat het wel zien.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Watts was het belangrijkste wat Naylene in haar leven had. Ze wist dat er genoeg mensen waren met dieren die een hele goede band op hadden gebouwd. Dieren die misschien wel ziek waren geworden. Baasjes die hopeloos toekeken hoe hun beste vriend pijn had. Daarin kon Naylene niet veel helpen. Er waren mensen die gestudeerd hadden om dat te doen, zoals haar oom had gedaan. Vanuit daar had Naylene ook genoeg verhalen meegekregen waarop het goed, maar soms ook slecht af was gelopen. Er was één ding wat een hond in sommige gevallen kon redden en dat was bloed. Watts had gelukkig wat bloed kunnen doneren en voelde zich nog goed genoeg. Het was iets wat ze zeker vaker wilde doen, al wilde ze eerst afwachten hoe Watts zich de komende dagen gedroeg.
Voor nu ging het heel erg goed. Watts wilde zijn knuffels en bleef rustig liggen, terwijl Ashton op het beeld te zien was en enthousiast vertelde over een muur. Naylene had daadwerkelijk geen idee waar Ashton het over had. Iets wat wel vaker het geval was, zeker omdat Ashton soms de meest random dingen kon bedenken. Waarom zou ze ineens naar alle muren gaan kijken in een filmpje? Dat deed niemand!
Naylene ging zachtjes met haar vingers over de kop van Watts heen. Hij verdiende alle knuffels, iets wat hij ook zeker kreeg. Als hij zo bij haar kwam liggen, kon ze hem weinig weigeren, zelfs als hij het probeerde te doen als ze thuis aan het werken was.
Ondertussen probeerde Naylene wel zo goed mogelijk het beeld in de gaten te houden, waar Andy ook op verscheen. Ook hij had het over een foto van Watts, waardoor Naylene moest lachen. “Ik weet niet wat jullie hebben verzonnen, maar dit is echt totaal niet logisch.” Ze waren iedere dag ergens anders en als ze iedere dag foto’s op wilden hangen, dan was iemand daar behoorlijk druk mee bezig. Zeker als ze alle huisdieren van mensen die achter de schermen werkten er ook op wilden hangen.
“Het is heel erg logisch! Wacht maar af!” Naylene trok haar wenkbrauwen even op, waarna ze moest lachen. Ze vond het leuk dat Ashton soms zo makkelijk op de kast te jagen was. Nu had ze het toch wel een beetje bewust gedaan. Zeker omdat hij zo enthousiast over het idee leek te zijn. De grote glimlach op zijn gezicht vertelde alles.
“Alles goed Andy? Zijn ze nog een beetje aardig voor je. Laten ze je niet te hard werken?” Vroeg Naylene ondertussen aan Andy die nog achter Ashton liep, waardoor ze hem prima kon zien. Ondanks dat de telefoon echt iedere kant op leek te bewegen.
“Nou.”
“Ash!” Bracht Naylene lachend uit. “Je moet wel goed voor Andy zorgen. Vraag je hem weer om weet ik niet hoeveel artsy foto’s te maken?” Het was vaak Andy die gewoon niet kon stoppen en maar door ging. Hij leek overal een stilstaand beeld in te kunnen zien, alsof hij een hele andere wereld zag als haar of de rest van de mensen. Soms was ze er wel een beetje jaloers op, hij leek van ieder klein moment te kunnen genieten, er alles uit kunnen halen. Dat was iets wat heel veel mensen nog konden leren.
“Het is eerder andersom!” Naylene knikte, want dat wist ze maar al te goed. Andy kon overal en nergens zijn.
“We zijn er!” Andy liep uit het beeld, Naylene hoorde nog hoe een deur werd geopend. Op dat moment draaide Ashton ook het beeld van zijn mobiel om, zodat ze de kamer kon zien. De kamer was niet volgepakt zoals de kleedkamer van de jongens soms kon zijn. Het voelde juist wel rustig aan, op alle foto’s na die op de wand waren geplakt. Zoals ze al had gedacht hingen er heel wat foto’s van honden.
Naylene zag al snel een foto van Duke hangen, waardoor ze moest glimlachen. Het hondje was ook echt een schatje. Zelfs als hij met Watts speelde, hij was misschien wat ouder en heel wat kleiner, maar hij liet zich echt niet onderdoen voor Watts.
Toen Ashton dichterbij liep, zag Naylene echter ook dat haar eigen hond er hing. Zoals ze al wel had verwacht door de rest van de woorden die Ash en Andy hadden gesproken. Toch maakte haar hart een klein sprongetje. Een tijdje geleden had Watts al aangegeven dat hij Ashton vertrouwde, dat hij ook werd gezien als iemand die het waard was om te beschermen. Dat Ashton er nu voor had gekozen om een foto van Watts op te hangen tussen allemaal huisdieren van anderen betekende dat Ashton haar maatje ook had accepteert en genoeg miste om er een foto van op te hangen.
“Ash...” Zei Naylene ook zachtjes. Ze vond het echt heel erg bijzonder. “Dat is zo lief. Het betekent echt heel erg voor mij en voor Watts.” Naylene richtte zich op haar hond, die ze even achter de oren kriebelde. Ze bewoog haar mobiel zo dat Watts goed in beeld was, hij zou niet veel meekrijgen van wat er aan de andere kant aan de hand was, maar dat maakte niet uit. “Look, who is that handsome boy?” vroeg ze aan Watts, waardoor hij zijn neus wel even tegen de mobiel aan drukte, maar meer door Naylene haar stem dan iets anders. “Ja dat ben jij.” Ze boog wat voorover om Watts een kus te geven en vervolgens richtte ze mobiel weer op haarzelf. “Echt Ash, ik heb even geen woorden.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het waren de kleine gebaren die ze nu voor elkaar konden doen die er voor zouden zorgen dat hun relatie nog zou blijven bestaan. Ashton had er al wel ervaring mee. Het was al eens voorgekomen dat hij een vriendin had gehad toen hij weg had gemoeten. Toen was hij echter nog een stuk jonger geweest en had hij nauwelijks begrepen wat liefde precies in had gehouden. Nu wist hij dat wel en hij had de juiste persoon gevonden om die ideeën mee te delen.
Als het kon dan belden ze elkaar. Naylene was een druk iemand en soms werkte ze door. Ashton probeerde het, vanaf een afstandje, wel in de gaten te houden. Hij was vaak de persoon die haar weg kon trekken van haar werk en nu hij niet fysiek aanwezig was, moest Naylene zelf opletten dat ze niet te hard door zou gaan. Ashton hoopte dat ze dat deed. Gelukkig held ze zich altijd aan de momenten waarop ze af hadden gesproken te bellen en Naylene stuurde hem vaak ook een aanmoedigend berichtje voordat hij het podium beklom.
‘Dus je vind het leuk?’ vroeg Ashton hoopvol. Aan het begin had Ashton er wel over getwijfeld. Hij had graag gewild dat Watts daar ook zijn plekje had gekregen, maar hij had niet teveel van Naylene willen vragen. Het was niet zo dat Watts zijn hond was, of dat hij er ook maar zo over dacht. Watts was van Naylene en dat zou hij ook altijd blijven. Watts had echter wel laten zien dat hij Ashton vertrouwde en juist ook heel blij was met zijn aanwezigheid. Voor Ashton zijn gevoel zorgde dat er toch wel voor dat Watts ook op de wand had mogen komen, samen met alle andere huisdieren van de band en van de crew.
‘Ik vind het echt heel erg lief.’ Naylene had al aangegeven dat ze er niet veel woorden voor had, maar dat maakte voor Ashton ook niet uit. Het zei juist al genoeg. Ze vond het niet gek of raar. Ze leek het juist heel erg leuk te vinden dat Ashton de moeite had genomen om een goede foto te zoeken, samen met Andy, zodat ze hem daar op hadden kunnen plakken.
‘Gelukkig had Andy heel veel foto’s van Wattsie, dus was het erg gemakkelijk om een goede te vinden!’ Andy had zoveel foto’s gemaakt van de hond. Met of zonder Naylene. De hond was ook dol op de fotograaf, waardoor er ook behoorlijk wat vrolijke foto’s uit waren gekomen.
Ashton draaide de camera weer, zodat hij zelf in beeld kwam. Hij haalde een hand door zijn haar, wat pas geverfd was. Hij was nog vertrokken met zijn donkerbruine haren, maar nu waren zijn haren pikzwart. Een goede verandering, vond Ashton. Het paste bij het beeld dat hij uit wilde stralen. De persoon die hij wilde zijn op het podium.
‘That’s hot,’ merkte Naylene op, waardoor Ashton een brede grijns op zijn gezicht kreeg. Hij was erg benieuwd geweest naar de reactie van Naylene op zijn nieuwe haar. Toen hij haar de foto’s had gestuurd, had ze al heel enthousiast gereageerd.
‘Oh, get a room you two!’ zei Andy lachend.
‘Het is niet onze schuld dat jij hier nog steeds bent.’ Zoals gewoonlijk was Naylene ontzettend snel met haar opmerkingen. Iets waarvan Ashton erg blij was dat hij dat nog niet zozeer hoefde te missen. Het zou natuurlijk leuker zijn als ze hier naast hem stond om Andy een beetje te pesten, maar Ashton wist dat het snel weer zou komen. ‘Really, fucking hot,’ benoemde Nay het nog een keer, waardoor Andy al de kamer uitliep. Ashton keek hem lachend na.
‘Andy is weg, dus je mag doorgaan met vertellen hoe hot ik ben.’ Ashton wist dat Naylene er niet te lang over door zou gaan en dat ze allebei niet in staat waren om nu zo’n soort gesprek te voeren. Die zouden vast nog wel een keer komen, maar nu was niet het moment. Hij vond het echter wel heel leuk om van haar te horen en daarnaast ook nog eens te merken dat ze echt heel blij was met hetgeen wat hij voor haar had gedaan, namelijk Watts op de muur plakken.
Ashton besloot om weer terug te wandelen naar de kleedkamer waar hij aan het begin van hun gesprek al had gezeten. Het kon goed zijn dat één van de anderen daar ondertussen ook was, maar het maakte hem vrij weinig uit wat ze zouden horen van het gesprek. ‘Ze hebben trouwens verschrikkelijke pizza in Chicago, maar jij vindt het waarschijnlijk geweldig,’ vertelde hij tijdens zijn wandeling. ‘Deep dish pizza, maar het lijkt meer op een mislukte taart.’ Veel kaas en veel vlees, dat had erop gezeten. Wat in principe hetgeen was waar Naylene dol op was.
‘Hoe is LA?’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld