Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Soms was het even fijn om weg te zijn van alles. Om je terug te trekken en even de rest van de wereld te vergeten. Zeker als de laatste tijd had bestaan uit veel reizen, verschillende steden en het grootste deel van de tijd in de avond een concert geven. Calum begreep maar al te goed dat ze even deze ademruimte in hadden gelast. Zeker omdat het voor Michael zijn verjaardag was. Ondanks dat hij zelf niet super veel om zijn verjaardag gaf, had hij wel vaak het geluk dat hij thuis was rond die tijd. De rest had dat niet en ondanks dat ze probeerde om er zoveel mogelijk omheen te plannen, lag dat vaak niet in hun handen en hadden ze soms de pech dat ze de dag niet op de perfecte manier konden vieren. Voor Michael hadden ze dat dit keer wel zoveel mogelijk proberen te regelen. Niet zelf, maar het was voor hen geregeld.
Zo waren ze dan ook bij een prachtig huisje uitgekomen in de sneeuw. Ze hadden zojuist de omgeving een beetje verkend. Ze hadden een heel eind door de sneeuw gelopen, er waren foto’s en zelfs wat filmpjes gemaakt en uiteindelijk was er zelfs een behoorlijk sneeuw gevecht ontstaan. Calum vond het heerlijk. Er was niets wat hen tegen hield. Ze konden doen en laten wat ze wilden, zonder dat mensen meteen met hun mening zouden gooien. Geen mensen die hun staande hielden voor een foto of een handtekening. Gewoon even echt alleen wat er toe deed. Bijna alles dan.
Ergens vond Calum het wel jammer dat Linn er op het moment niet was. Ze hadden er echt voor gekozen om Halloween samen te vieren . Het was gewoon het beste uitgekomen voor Linn en Naylene om dan de reis te maken. Beiden waren ze nu druk .Wat ook wel logisch was. Linn was zich zelfs al een beetje aan het voorbereiden op de feestdagen.
Calum stuurde nog een laatste berichtje naar Linn. Een paar van de foto’s die ze net hadden gemaakt, had hij al gestuurd en die had ze duidelijk heel erg leuk gevonden. Zelf vond Calum ze ook wel leuk om te zien, zeker omdat hij zo weer begon te lachen als hij er aan dacht.
In het laatste berichtje had Linn hem gevraagd of hij bij haar vaders met Thanksgiving. Al in de tijd dat ze samen in New Orleans waren geweest, had Calum ingestemd met het plan om de feestdag bij Linn haar ouders te vieren. Ondanks dat Calum er even over had getwijfeld, had hij er mee ingestemd. Ondanks dat het een grote stap in een relatie kon zijn de ouders te ontmoeten, waren ze al lang over die stap heen. Calum had Brent en Byron al ontmoet op de verjaardag van Linn, toen ze nog bevriend waren geweest. En ondanks dat het ontmoeten van ouders, hem nog een beetje eng in de oren klonk, wist hij wat voor mensen hij voor zich zou hebben. De mensen met wie hij eerder al eens heel erg had kunnen lachen. Dus zo erg zou het toch niet zijn?
Calum keek op naar Ashton, die op het andere bed zat. Het huisje was niet heel erg groot, dus ze hadden wel kamers moeten doen. Voor hen was het al snel besloten, niet dat ze echt een andere keuze hadden.
“Heb jij eigenlijk plannen voor Thanksgiving?” Vroeg Calum zich hardop af. Ieder jaar werden ze wel ergens uitgenodigd. Ze hadden heel wat grote feesten gehad. Voor hen was het natuurlijk geen feestdag waar ze bekend mee waren, waar veel waarde aan werd gehecht. Een feest was dus ook alles wat ze hadden gewild. Nu vond Calum het wel een prettig idee om het gewoon op een rustige manier te vieren, met veel lekker eten, als hij Linn moest geloven.
Ashton haalde zijn schouders op “Niet echt. Ik denk dat ik gewoon naar Nay ga en daar wat gaan koken?” Het was natuurlijk ook wel anders omdat Naylene de feestdag ook niet echt was gewend. Linn wel, die was er mee opgegroeid en waarschijnlijk hadden Brent en Byron alle tradities opgezet.
“Jij wel dan?”
“Ja, Linn heeft me gevraagd om het bij haar vaders te vieren.” De bed en breakfast bleek dan ook gewoon dicht te zitten, wat betekende dat ze alle ruimte hadden die ze maar wilden hebben.
“Wow Cal, bij haar vaders?” Tot nu toe had Calum niet echt getwijfeld over hun plannen. Zoals Ashton het nu zei. “Dat is een heel grote stap?”
“Is dat het?” Normaal gesproken had Calum er misschien anders over gedacht. Hij wist echter wie hij tegenover zich zou hebben, daar hoopte hij in ieder geval op. Ze zouden hem echt niet ineens heel ander gaan behandelen nu hij een relatie had met hun dochter, toch?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het moment was precies goed. Een paar dagen vrijheid, in de sneeuw. Voor Ashton betekende het dat het tijd was om te reflecteren op de afgelopen tijd. Echter was het ook Michael zijn verjaardag geweest en hadden ze daar erg van genoten. De komende paar dagen zouden voornamelijk gevuld zijn met vrienden en familie, aangezien de feestdagen ook om de hoek kwamen kijken. Ook de shows in Californië zaten er aan te komen, wat Naylene de gelegenheid zou geven om hem nogmaals op te zoeken en de show te bekijken. Ze zouden in Los Angeles spelen in The Forum, wat voor Ashton en zijn band een lange tijd geleden was.
Calum had hem gevraagd naar plannen voor Thanksgiving. Iets waar Ashton niet bewust mee bezig was geweest. Hij wist dat sommige families groot uitpakten en hun best deden om een hele maaltijd neer te zetten, maar dat was niet iets wat hij voor zichzelf zou doen. Naylene zou hoogstwaarschijnlijk wel aanwezig zijn die dag en ze zouden vast en zeker samen in de keuken staan om iets lekkers voor die avond te maken. Echt grootste plannen hadden ze niet, in tegenstelling tot Calum en Linn. Calum zou zelfs naar het ouderlijk huis van Linn gaan.
‘Ja, kinda?’ Ashton vond het in ieder geval een grote stap. Hij wist dat dit niet de eerste keer was dat Calum de twee vaders van Linn zou ontmoeten. Hij kon zich haar verjaardagsfeest nog herinneren. Daar waren ze ook aanwezig geweest. Toch was het wel een ding om de ouders van je partner te ontmoeten. Bij Ashton was dat niet goed gegaan, zoals Naylene al had voorspeld. Hij wilde het niet op die manier benoemen, aangezien hij niet de oorzaak wilde zijn van Calum zijn zorgen.
‘Het is niet alsof we elkaar niet kennen?’ zei Calum dan ook. Ashton knikte. Dat was ook zo. Dat zou hem zeker helpen en als ze elkaar die ene keer al hadden gemogen, dan zou er vast geen gevaar zijn. Ashton bleef er echter bij dat het een belangrijk moment was in hun relatie. Het betekende dat het best serieus was. Misschien wel serieuzer dan dat ze zelf door hadden. Dat was niet iets waar hij over mocht oordelen.
‘Het is wel een feestdag met familie? Linn nodigt je uit in een ander deel van haar leven.’ Zo zag Ashton het in ieder geval. Hij kon niet meer echt oordelen over Linn en wat haar beweegredenen waren. Ondertussen wist hij ook dat ze dol was op Calum en in de relatie echt haar tijd probeerde te nemen om hem de ruimte te geven die hij nodig had. Iets wat Ashton zeker waardeerde.
‘Niet dat het echt veel zal veranderen. Jullie kennen elkaar allemaal al. Als ze je al mochten, dan zal dat niet veranderen.’ Ashton kende de ouders van Linn daar ook niet goed genoeg voor, maar iedere ouder wilde uiteindelijk dat hun kind goed terecht zou komen. Daar konden soms echter verschillende opvattingen over ontstaan, zoals dat bij Naylene het geval was. Zij had voor hem gekozen. Haar ouders leken dat niet goed te keuren, maar tot op heden hadden ze zich daar niets van aangetrokken. ‘Komen er nog anderen?’
‘Nee, het is alleen ons viertjes,’ antwoordde Calum. Ashton knikte. Dat viel in ieder geval nog mee. Er zouden geen andere familieleden bij aanwezig zijn. Iets wat wel een optie was geweest, aangezien het toch een familiegelegenheid was. Het had zomaar gekund dat Calum straks oog in oog had gestaan met de halve familie van Linn en de vraag was maar hoe blij hij daar mee zou zijn geweest.
‘Ik vind het knap.’ Dit alles was bedoeld om Calum een compliment te geven over hoe hij met de relatie om ging. Ashton wist hoe moeilijk dat voor hem was, wat het voor een invloed op hem had gehad de vorige keer dat zijn relatie uit was gegaan. Voor een lange tijd had hij niet meer in de liefde geloofd en het was ontzettend bijzonder dat Calum iemand had gevonden die hem anders over de liefde had kunnen laten denken. Hij had al heel wat stappen gemaakt als het ging om de relatie en hij leek klaar te zijn voor nog veel meer dan dat.
‘Een paar maanden geleden was je hier nog niet eens klaar voor! En kijk nu eens.’ Aan het begin had hij het niet eens een naam willen geven. Iets wat zijn eigen keuze was geweest en wat ook prima was geweest. Nu hadden ze het een naam gegeven en was Linn echt zijn vriendin. Daar deden ze nu nog een schep bovenop, door samen Thanksgiving te vieren.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Calum had er nog helemaal niet over nagedacht hoe het over zou komen. Niet alleen naar Linn toe, maar ook naar haar vaders. Daarin had Ashton wel gelijk, het was een hele stap om zo’n feestdag te vieren met familie. Een paar maanden geleden had Calum er nog niet over na willen denken. Op het moment dat hij weg was gegaan voor tour, had hij pas de stap durven te nemen om te laten weten wat er precies tussen hem en Linn was. Om dan na te denken dat hij nu, een paar weken later, het prima vond dat hij Thanksgiving
“Bedankt.” Ondanks dat het wat onwennig voelde, wist Calum dat Ashton het goed had bedoeld. Hij wilde alleen maar aangeven dat hij was gegroeid en dat was alleen maar goed. Ergens in het hoofd van Calum vond hij het zelf ook allemaal wel gek, maar het was goed.
“Ik wil er niet te veel gedoe van maken.” Gaf Calum aan. Niet van het feit dat hij deze stap nam, maar ook zeker niet van de dag zelf. Hij wist dat Linn er niet meteen verwachtingen aan zou gaan hangen. Het was echt niet zo dat hij over een maand ook kerst moest komen vieren of dat ze dan juist zijn ouders gingen bezoeken.
“Dat hoeft ook helemaal niet, maar je mag er best even bij stil staan en ook het gevoel hebben dat je vooruitgang hebt geboekt. Daarna mag je het ook meteen weer loslaten als dat beter voelt” Soms verbaasde het Calum nog steeds hoe wijs Ashton soms was. Dat had er altijd al wel gezeten, maar hij had zijn beste vriend ook mogen zien groeien, iets wat hij nog steeds iedere dag deed. Andersom was het ook zo, iets waar Calum zeker dankbaar voor was, zeker als hij dit soort dingen te horen kreeg. Toch leek Ashton precies te begrijpen dat Calum er ook niet te lang bij wilde blijven hangen.
“Ik ben gewoon blij dat je je zo voelt. Het is te zien dat je geniet van de tijd, tijdens de tour maar ook daarbuiten.” Calum moest toegeven dat het wel het geval was. Hij zat beter in zijn vel dan hij de afgelopen jaren had gedaan. Hij vond het altijd fijn om op te kunnen treden. Op dat podium staan was anders dan wat hij ooit had gevoeld. Er waren avonden waarop hij overrompeld was hoe mensen mee zongen met de muziek, zelfs als ze het net uit hadden gebracht.
“Soms verbaast het mij ook.” Er waren dagen waarop Calum stil stond bij hetgeen wat er in zijn hoofd om ging. Hij en Ashton leken wat dat betreft heel erg op elkaar. Ashton was echter de persoon die zijn woorden ook meteen op tafel legde. Zelf deed Calum dat niet, hij kon soms zelfs uren malen over hetgeen wat er door zijn hoofd heen spookten. Dat kon hem ook zeker op hele slechte plaatsen brengen. Natuurlijk was dat niet ineens over, maar toch kon hij echt genieten van alle tijd die door kon brengen met de mensen die dicht bij hem stonden.
“Maar het is goed zo.” Alles was goed. De relatie die hij met Linn had. De tijd die hij door kon brengen met zijn vrienden. Deze hele tour. Het was heel wat anders dan dat hij gewend was, maar soms waren de nieuwe dingen alleen maar goed.
“Toch vind ik het ook wel fijn dat we hier nu even kunnen zijn.” Natuurlijk vond Calum het ergens ook wel jammer dat Linn hier niet was, hij wist dat Ashton datzelfde ook wel had met Naylene. Toch hadden ze allemaal hun eigen ding en dat idee maakte Calum gewoon meer rustig. Linn had geen hoge verwachtingen van hem. Hij zou nooit kunnen doen wat Michael met Crystal deed. Op een gegeven moment was het in zijn ogen juist goed om even eigen wegen te hebben. Linn leek dat ook te vinden, daarbij had ze een drukke baan, iets wat veel moeilijker ging onderweg. Het maakte de momenten samen sowieso fijner.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De dagen in de sneeuw hadden iedereen goed gedaan, dat had Ashton al wel gemerkt. Iedereen had behoefte gehad aan pauze. Dat ze vlak daarna ook de mogelijkheid hadden gehad om terug te keren naar Los Angeles en daar te genieten van hun vrije tijd met de mensen die er het meeste toe deden, was voor Ashton alleen nog maar beter. Vandaag had hij samen met Naylene boodschappen gedaan voor Thanskgiving. Ondanks dat ze hadden besloten om het rustig aan te doen en voornamelijk te genieten van de tijd samen, hadden ze een gevulde kar gehad en waren ze met minstens twee tassen weer bij Ashton zijn huis gearriveerd. Wellicht zouden ze straks al beginnen aan een gerecht, als het meer voorbereiding nodig had.
Naylene en Ashton waren net begonnen met het uitpakken van de boodschappen toen Ashton zijn telefoon ging. Hij zette het vlees aan de kant en haalde zijn telefoon uit zijn zak. ‘Oh, het is mijn moeder!’
‘Neem maar op,’ zei Naylene, waarna ze naar de boodschappen gebaarde. ‘Ik doe dit wel.’
Ashton glimlachte en knikte, waarna hij de telefoon opnam. ‘Hé, mam!’
‘Hi, Ash! Ik had net echt een geweldig idee!’ Ashton trok zijn wenkbrauwen op, omdat hij niet goed wist waar zijn moeder heen ging met dit soort dingen. Soms waren het ideeën waar hij net zo enthousiast over kon zijn, op andere momenten stond hij er minder om te springen. Iets waar hij soms wat moeite mee had, maar zoiets was lastig te communiceren naar iemand die altijd haar best voor je had gedaan.
‘Wat is je idee?’ vroeg Ashton dan ook, toch wel nieuwsgierig naar wat zijn moeder nu weer had bedacht.
‘Je vertelde dat je samen met Naylene Thanskgiving zou gaan vieren en het leek me zo leuk om dat samen met jullie te doen! Dus wat denk je er van als ik ook naar Los Angeles kom?’
‘Met Lauren en Harry?’ vroeg Ashton, in de hoop dat zijn broertje en zusje ook mee zouden gaan. Hij had ze al een lange tijd niet meer gezien, dat terwijl Lauren binnenkort zou beginnen met studeren en Harry ook al het één en ander mee had gemaakt. Als zijn broertje en zusje mee zouden kunnen komen, dan zou hij daar erg van kunnen genieten. Hij wist ook zeker dat in ieder geval Harry het goed zou kunnen vinden met Naylene.
‘Nee, die gaan dan niet mee. Die blijven bij vrienden. Maar ik heb net al naar tickets zitten kijken e ik had er eentje gevonden waar ik dan aankom op de zevenentwintigste, dat is één dag voor Thanskgiving, toch?’ Ashton rekende in zijn hoofd en knikte. Dat was inderdaad al over een paar dagen.
‘Zal ik hem kopen?’ vroeg zijn moeder, omdat Ashton nog niet had gereageerd.
‘Eh ja, is goed.’ Het was een snelle beslissing, maar hij kon moeilijk nee tegen haar zeggen. Wanneer hadden ze elkaar voor het laatst gezien? Ergens in mei of juni. Hij wist het niet eens meer. Hij wist hoe graag ze hem zag en als ze dit soort dingen aanbood, dan vond hij het moeilijk om haar af te wijzen. Hij zou zo waarschijnlijk ook nog het geld naar haar overmaken, aangezien een ticket van Sydney naar Los Angeles erg duur was.
‘Ik kan niet wachten! Ik ben echt blij dat we elkaar dit jaar weer kunnen zien,’ zei zijn moeder enthousiast, wat Ashton al iets minder slecht liet voelen over de hele situatie. Ondanks dat zijn broertje en zusje niet mee zouden kunnen en zijn moeder min of meer haarzelf uit had genodigd, zou het vast een leuke tijd worden.
Ashton nam afscheid van zijn moeder en liep terug naar de keuken, waar Naylene ondertussen de boodschappen al had opgeruimd. Ze had de deur naar buiten open gedaan, zodat Watts de tuin in kon en kon genieten van het frisse herfstweer.
‘Hoe was het met je moeder?’ vroeg Naylene uit belangstelling. Iets waarvan Ashton wel wist dat ze dat moeilijk vond, dus hij waardeerde dat ze altijd haar best deed om dit soort dingen na te vragen.
‘Goed. Ze komt over een paar dagen ook naar Los Angeles, voor Thanksgiving,’ kondigde hij aan. Het was allemaal behoorlijk snel gegaan. Een uur geleden had hij nog niet eens dit plan gehad, maar in zijn ogen was het prima zo. Zijn moeder en Naylene zouden elkaar dan ook iets beter kunnen leren kennen en ze zouden met z’n drietjes kunnen koken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Als je maar een paar dagen de tijd had om samen door te brengen, moest je het er ook van namen. Naylene had haar best gedaan om de dagen dat Ashton in Los Angeles was voor de tour, ook zoveel mogelijk tijd vrij te hebben. Emily had voor haar gepland dat ze zoveel mogelijk afspraken binnen de deur had en als ze al weg moest, zou het niet voor lang zijn. Daardoor kon ze genieten van de tijd die ze samen met Ashton had. Morgen zou hij het concert hier in Los Angeles hebben, daarna was hij een paar dagen vrij omdat het Thanksgiving was, om vervolgens nog de rest van de tour af te maken.
Ondanks dat de feestdag voor hen beiden weinig betekende, ze waren er immers niet mee opgevoegd, had Ashton er wel op gestaan om het samen te vieren. Niet te uitbundig, maar wel met veel lekker eten, waar ze vandaag al vast een paar dingetjes voor in hadden geslagen. Door het enthousiasme van Ashton was ze ook wel een beetje aangestoken en had ze best wel zin in de feestdag, juist omdat ze het zo rustig aan zouden doen.
Dat was het geval totdat Ashton terug was gekomen van zijn telefoontje met zijn moeder, dat in Naylene haar hoofd nog geen vijf minuten had geduurd, maar waarin ze blijkbaar wel voor elkaar had gekregen om zichzelf uit te nodigen voor de feestdag, vanuit Australië! Ze wist dan ook niet echt hoe ze op het nieuws moest reageren. Ondanks dat hij het fijn vond Ashton dat hij de kans kreeg om zijn moeder te zien, was het wel het laatste waar ze zelf op zat te wachten. In haar hoofd probeerde ze dan ook de juiste manier te verzinnen hoe ze dit uit moest spreken.
“Dat is een last minute beslissing.” Het betekende dat ze morgen of de dag er naar al weg zou moeten. Natuurlijk kon dat prima, toch vond Naylene het niet prettig. Toen ze mee was gereisd met de promotour, had ze de familie van Ashton voor het eerst ontmoet en ondanks dat het toen niet heel vervelend was geweest, had vooral de moeder van Ashton niet de beste indruk op Naylene achter gelaten, ze voelde zich niet bij de vrouw op haar gemak.
“Ja, maar ze was naar tickets aan het kijken en ze zag er een goede tussen zitten. Ze zou het niet doen als het niet uitkomt. Het leek haar leuk om samen Thanksgiving te vieren.”
“Mmh ja leuk.” Alles wat uit Naylene haar mond kwam, was niet hoe ze zich voelde en ze zag aan Ashton dat hij dat ook in de gaten had.
“Wat is er Nay?” Naylene haalde haar schouders op, terwijl ze twee kopjes uit de kast pakte, om de koffie in te schenken die ze had gemaakt. Ze gaf één van de mokken aan Ashton en liet de andere op het aanrecht staan, waar ze op ging zitten. Ashton leunde op zijn beurt tegen de tafel aan. Zo voelde het voor Naylene alsof er een veilige afstand tussen hen beiden was. Het klonk gek, maar daardoor kon ze misschien iets beter nadenken. Ze wilde haar woorden voorzichtig kiezen, zodat ze Ashton misschien wat pijn kon besparen, maar ze wist ook wel dat het niet zomaar ging.
“Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het heel erg fijn dat je je moeder weer kan zien, dat jullie samen wat tijd door kunnen brengen.” Naylene wist maar al te goed dat Ashton het soms jammer vond dat hij zijn familie niet vaak kon zien. Zeker zijn broertje en zusje. Dan moest hij iedere kans die hij met ze kon hebben, aangrijpen. Dit voelde echter alsof Anne Marie zich zelf had uitgenodigd en Ashton niet echt een keuze had.
“Ik denk alleen niet dat het een goed idee is om samen Thanksgiving te vieren.” Naylene zag nu al voor zich hoe het zou gaan. Ze zou zich de hele dag gespannen voelen, nadenken over alles wat ze kon zeggen en wat niet. Het voelde niet prettig om de hele dag op haar tenen te moeten lopen. Zo had ze toch ook wel een beetje gevoeld toen ze in Sydney was geweest. Nu zouden ze samen geforceerd een dag door moeten brengen Dat was niet iets wat Naylene wilde, ze had eindelijk een keer een lang weekend vrij. Ze wilde juist genieten van die tijd, er voor zorgen dat ze weer wat op kon laten. Met het aangekondigde bezoek zou dat zeker niet kunnen.
“Waarom niet?” Ashton had genoeg reden om die vraag te stellen, daar had hij ook echt wel het recht op. Toch vond Naylene het in haar hoofd vervelend. Ze wilde niet dat Ashton zich slecht voelde, door hetgeen wat er in haar hoofd om ging.
“Ik ben bang dat het te veel wordt? Dat ik de hele dag moet oppassen met wat ik doe of zeg en daar heb ik geen zin in?” Ze had echt uitgekeken naar een rustige dag samen met Ashton. Eentje zoals ze vandaag ook hadden, maar dan de hele dag. Het kwam niet veel voor, dus daar moesten ze van genieten. Toch wilde ze niet dat ze zichzelf in een situatie plaatste die ze zelf niet prettig vond, alleen om Ashton een plezier te doen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een eerste ontmoeting verging altijd een beetje ongemakkelijk. Ashton had ook niets meer verwacht van de ontmoeting tussen Naylene en zijn moeder, een tijdje geleden in Australië. Hij wist dat Naylene het soms lastig vond om met ouders om te gaan, waar hij ook begrip voor had. Toch had hij het meer geweten aan de sociale onhandigheid en het feit dat het toen al teveel was geweest voor zijn relatie met Naylene. Hij had gehoopt dat het, nu ze al wat langer een relatie hadden, het gemakkelijker zou zijn en dat Naylene het juist leuk zou vinden om zijn moeder wat beter te leren kennen. Ze leek echter niet heel enthousiast over de komst van zijn moeder. Ze stelde zelfs voor om Thanskgiving niet meer samen te vieren.
Gelukkig konden ze er rustig over praten. Dat Naylene koffie voor hen allebei had gemaakt en plaats had genomen aan de keukentafel, bewees dat voor Ashton. Ze konden het hier over hebben, op een rustige en veilige manier. Al betekende dat niet meteen dat Ashton de juiste woorden had gevonden om te delen met zijn vriendin.
Ashton wist niet wat Naylene nu van hem verwachtte. Dat hij zijn moeder zou terugbellen met het bericht dat het toch niet goed uit zou komen? Dat was waarschijnlijk niet meer mogelijk. Zijn moeder kennende had ze het ticket al geboekt en omdat het zo last minute was, was de kans dat ze haar geld terug zou krijgen erg klein. Diep van binnen wist hij ook wel dat Naylene dat nooit van hem zou vragen. Als zijn moeder zou komen, zou dat echter betekenen dat Naylene zich niet prettig zou voelen en dat was ook niet iets wat Ashton op zijn geweten wilde hebben.
‘Ik weet niet zo goed wat ik nu moet zeggen,’ bekende hij. Naylene was eerlijk met hem geweest en had haar grens aangegeven. Dat ze dat nu pas deed, kon hij haar moeilijk kwalijk nemen. Wellicht had hij haar eerst moeten vragen of ze er voor open had gestaan om het samen te vieren met zijn moeder, maar zijn moeder was zo snel gegaan dat hij daar niet over na had kunnen denken. Iets wat hij zelf ook wel eens deed.
‘Ik keek zo uit naar deze dagen samen.’ Hij hoopte dat Naylene nu niet dacht dat hij haar een schuldgevoel aan probeerde te praten. Dat was niet zijn bedoeling. Hij wilde echter wel zijn gevoelens kwijt en het was waar dat hij zich erg had verheugd op de momenten waarop hij Naylene had kunnen zien. Thanksgiving kon hem gestolen worden, maar niet de dagen die hij met haar door zou brengen. Het was immers al een tijd geleden dat hij haar had gezien en ze hadden al plannen gemaakt. Plannen die nu misschien niet door zouden kunnen gaan.
‘Dat weet ik. Ik ook,’ gaf Naylene aan. Ashton knikte, daar twijfelde hij ook niet over. Hij wist dat Naylene graag tijd met hem doorbracht. Ze hadden altijd wel iets te doen. Zelfs als ze samen op de bank zaten, wisten ze nog wel iets om over te praten of lazen ze allebei in stilte.
‘Als je het echt niet wil…’ Ashton bewoog zijn handen omhoog. Hij kon daarin niks. Naylene moest zelf beslissen of ze nog bij hem wilde zijn als zijn moeder zou komen. Het was haar keuze en dat zou hij moeten respecteren. Het was juist goed dat ze haar grens aangaf. Toch vond hij het jammer, want hij zou ook veel aan Naylene hebben als zijn moeder er zou zijn. Ze zou het hem in ieder geval gemakkelijker maken.
‘Zou je het niet willen proberen?’ vroeg Ashton voorzichtig. ‘Niet een hele dag! En als je het echt niet wil, dan is dat ook goed. Maar we hebben ons allebei zo verheugd op deze tijd samen en het zou jammer zijn als het meteen allemaal van de baan is. Dus misschien iets kleins? Alleen eten?’ stelde hij voor. Hij wist niet of hij nu al teveel vroeg van Naylene. Of haar grens nu al volledig afgebakend was, of dat er nog ruimte was voor een kleine kans dat ze in ieder geval een deel van Thanksgiving nog samen zouden kunnen vieren.
‘En waarschijnlijk redt ze het concert niet eens. Wil je daar nog wel naar toe komen?’ Iedereen die iets voor Ashton of zijn vrienden betekende, zou langskomen! Linn, Michael zijn verloofde, Luke zijn vriendin. Andere vrienden die ook in Los Angeles woonden.
‘Ik vind het nog steeds geen goed idee, Ash,’ zei Naylene zuchtend. Ashton wist dat zijn vraag misschien al te ver was gegaan en dat dat ze zucht veroorzaakte, maar hij had gehoopt dat ze het nog over een aantal opties zouden kunnen hebben. Dat Naylene daar voor open zou staan, zodat ze misschien toch voor een paar uur samen zouden kunnen zijn. Het hoefde niet de hele dag, maar slechts een aantal uur. ‘We kunnen vanavond nog samen koken? En het concert zal ik echt niet missen, maar het lijkt me beter als we de dagen erna niet samen doorbrengen. Ik voel me daar niet comfortabel bij.’
Ashton zuchtte. Natuurlijk, ze zouden nu nog hun tijd samen door kunnen brengen. Dat zou echter niet hetzelfde zijn. Hij wilde er niet over doorzeuren, want hij had duidelijk gehoord dat Naylene er geen zin in had en niet af zou wijken van haar gedachten, maar het zat hem wel zichtbaar dwars en dat was iets wat Naylene ook kon opmerken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Hoe erg Naylene hem ook de tijd gunde met zijn familie, was het niet iets waar ze zelf bij hoefde te zijn. De vorige keer dat ze familie van Ashton had gezien, was het misschien redelijk goed gegaan. Achteraf had ze er pas echt op kunnen reflecteren, zeker na hetgeen wat er in Korea was gebeurd. Alles was te veel geworden. Ergens was het ook wel hetgeen wat haar nu beangstigde. Dat het te veel werd.
Hoe goed het ook tussen hen beide gingen, familie er bij betrekken was niet hetgeen waar Naylene zich goed bij voelde. Niet eens omdat ze zelf niet de beste band had met haar ouders. Ashton zijn moeder hier hebben, samen tijd met haar door brengen. Het betekende dat ze een deel uit zou gaan kunnen maken van een familie. Van een geheel. Mensen die altijd in zijn leven waren geweest en er ook altijd zouden zijn.
Ashton probeerde haar nog zo ver te krijgen, iets wat te man typeerde, maar nu niet zo heel erg goed viel bij Naylene. Zelf vond ze het ook echt jammer dat ze de dag niet samen door zouden brengen en natuurlijk lag dat aan haar. Ze wist echter ook wel dat er meer dagen kwamen waar ze meer van konden genieten. Het duurde nu niet lang meer voordat Ashton klaar was met de tour, waardoor ze een paar maanden de ruimte kregen.
Zelf met haar woorden leek Ashton nog zichtbaar geïrriteerd te zijn. Ondanks dat Naylene er best in kon komen dat hij baalde omdat hun geplande dagen in één klap weg werden gevaagd, dat was in haar ogen echter net zo goed zijn schuld als het de hare was. Ze wilde zich er niet schuldig om voelen, dit was haar gevoel, maar dat was wel wat ze deed.
“Ik wil me niet moeten verontschuldigen voor hetgeen wat ik voel. Ik snap dat het vervelend is, ik vind het ook niet leuk dat de we dagen niet samen door kunnen brengen, maar mij pushen gaat er niet bij helpen.” Natuurlijk wilde Ashton wat het beste was voor iedereen. Hij wilde ze kwam, maar daarin leek hij net even te vergeten dat Naylene een lijn had getrokken en hij er overheen probeerde te gaan, misschien een klein beetje, maar dat was ook al genoeg.
“Ik ben je niet aan het pushen! Ik zou het gewoon heel erg zonde vinden dat we deze dagen niet door kunnen brengen door iets wat jij voelt.” Naylene moest de woorden een paar keer in haar hoofd uitspreken, iets wat Ashton duidelijk niet had gedaan. Nu voelde het niet meer als pushen, maar meer dan dat, haar zo’n schuldgevoel aan praten dat ze misschien toch wel van mening zou veranderen. Voor Naylene was dit echter te ver. Ze had er over willen praten, Ashton wel uit willen leggen wat ze precies voelde, dit soort woorden gaf haar echter aan dat hij het totaal niet leek te begrepen.
Naylene liet zichzelf dan ook van het aanrecht afglijden en zette haar mok weg. “Als je er echt zo over denkt, is het wel duidelijk dat je het niet begrijpt.” Ze liep naar de grote tuindeuren, van waar ze Watts in het beetje zon dat er vandaag was, was gaan liggen.
“Kom Wattsie, we gaan naar huis.”
Ashton was wat met haar meegelopen. “Kom op Nay, doe niet zo kinderachtig. We hebben hier amper over gesproken en je loopt al weg. Dat is niet de oplossing.”
Naylene draaide zich wat bij, om Ashton aan te kunnen kijken. “Soms is het verstandiger om even niet meer te praten. Iets wat je je net misschien ook wel in had kunnen denken. Het is juist kinderachtig om maar uit te spreken wat er precies in je hoofd opkomt.” Naylene was van mening dat Ashton zijn woorden niet uit had moeten spreken. Nu hij het wel had gedaan, gaf het haar heel wat inzichten, gepaard met de nodige pijn.
Watts was ondertussen naar haar toe komen lopen. Naylene liep voor hem uit naar de hal, waar ze haar jas pakte. Het was misschien zonnig buiten, maar het was alles behalve warm.
Naylene voelde hoe Ashton haar arm vastpakte, waarschijnlijk zodat ze nog samen konden praten. Toch voelde het voor haar alles behalve goed. “Kijk uit, Ashton.” Er was een soort van angst dat door haar lichaam heen trok. Iets wat Watts misschien ook wel kon zien, want hij liet ook weten dat het genoeg was door te grommen. Daardoor liet Ashton haar ook al snel los.
“Sorry.” Zei hij nog zachtjes, dat was echter ook het laatste wat Naylene hoorde, omdat ze heel snel weg was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Zodra de deur achter Naylene dichtviel, besefte Ashton zich dat hij het had verpest. En flink ook. Hij was te snel gegaan. Dat niet alleen, hij had zijn zin ook door willen drukken. Hij had dan wel geroepen dat hij haar niet had gepusht, maar dat had hij wel geprobeerd te doen. Hij had haar moeten laten, net zoals dat hij haar ook had moeten laten gaan. Hij had haar niet tegen moeten houden. Het gegrom van Watts was daar genoeg bewijs voor geweest. Watts was dol op hem, maar dit was duidelijk een verkeerde actie geweest en nu was Naylene weg. Hij zou haar de eerst komende dagen niet zien. Wie weet zou ze nu ook niet meer bij het concert verschijnen.
Ashton wist dat hij nu niet alleen moest zijn. Dat zou niet goed eindigen. Of hij zou Naylene bestoken met berichten en telefoontjes, iets wat hij nu sowieso niet zou moeten doen, of hij zou zijn gevoelens uiteindelijk weg proberen te drinken. Dat laatste was nog erger. Hij wist dat hij iets anders moest zoeken om er mee om te gaan, maar op dit moment kon hij het niet bedenken. Hij had iemand nodig om tegen aan te praten. Iemand die hem rustig zou kunnen krijgen.
‘Fuck,’ vloekte Ashton, terwijl hij zijn telefoon pakte. Calum was de meest logische optie. De enige optie. Hij vroeg zijn beste vriend dan ook of hij thuis was. Met een beetje geluk was hij dat, maar er bestond ook een kans dat hij bij Linn was. Dan zou Ashton iemand anders moeten vragen, maar hij ging het liefste naar Calum. Calum begreep hem en zou hem een uur laten praten als dat nodig zou zijn.
Al snel trilde zijn telefoon in zijn handen en zag hij het berichtje. Calum was thuis, maar Linn was er ook. Op het moment maakte het Ashton niks uit. Linn moest zelf maar weten wat ze deed. Ashton had iemand nodig bij wie hij zijn hart zou kunnen luchten. Misschien zou Linn hem zelfs nog begrijpen, aangezien zij ook graag Thanksgiving met Calum wilde vieren. Wellicht was het wel een goed iets dat ze aanwezig was.
Ashton liet weten aan Calum dat hij er aan kwam. Het was lopend te doen, maar voor het gemak pakte hij toch zijn auto. Die zorgde er voor dat hij in tien minuten de oprit van Calum op reed. Calum had al door gehad dat hij er bijna had moeten zijn, want hij stond in de deuropening te wachten. Ashton stapte uit en deed zijn auto op slot, waarna hij langs Calum heen naar binnen liep.
In de woonkamer zat Linn op de bank, met Duke dicht tegen haar aan. Hij zag dat Linn een blik wierp naar Calum, waarschijnlijk omdat ze de blik in Ashton zijn ogen had gezien. Ze was niet blind. Calum was dat ook niet. Ze hadden vast door dat er iets aan de hand was.
‘I fucked up,’ deelde Ashton mee, terwijl hij zich op de bank liet zakken. Hij wist niet hoe hij dit nu goed moest maken. Of hij het even moest laten, of dat hij Naylene zo snel mogelijk zou moeten laten weten dat het hem speet. Hij was niet goed in dit soort dingen. Zeker niet bij Naylene. Soms voelde hij haar goed aan, maar op dit soort momenten was ze echt een raadsel voor hem. Hij hoopte dat Calum wat advies voor hem zou hebben, of desnoods Linn.
‘Ik kan ook wel weg gaan? Dan kunnen jullie even praten?’ stelde Linn voor. Ashton schudde enkel zijn hoofd. Linn mocht het best horen. Het maakte hem vrij weinig uit. Ze zou het verhaal misschien ook wel van Naylene horen. Die kans bestond.
‘Wat is er gebeurd?’ vroeg Calum, terwijl hij naast Ashton kwam zitten. Zo kon hij zijn beste vriend nog wat troost bieden, mocht het nodig zijn.
‘Mijn moeder komt last minute naar Los Angeles. Ze belde en ik stond achter haar idee, maar ik had het eerst met Nay moeten overleggen. En Nay gaf aan dat ze het niks vond, maar ik heb zo lang gewacht om wat tijd met haar door te brengen…’ Ashton haalde wanhopig zijn handen omhoog. Calum en Linn wisten vast hoe dat was. Hoe lang een paar weken konden duren als je er naar verlangde om elkaar weer te zien. Ashton had dat in ieder geval wel gehad.
‘Ik had gewoon moeten zeggen dat het oké was.’ Als hij dat had gedaan, dan was alles opgelost geweest. Als hij Naylene haar standpunt had geaccepteerd en niet door was gegaan, dan hadden ze in ieder geval vanavond nog gehad. Dan hadden ze er later misschien nog een keer over kunnen praten en dan hadden ze een redelijke oplossing kunnen vinden. Nu had hij geen tijd voor haar genomen en was dat alles van de tafel. Hij zou Naylene de komende dagen niet zien of spreken en dat was zijn eigen schuld.
‘That sucks, Ash,’ zei Linn voorzichtig. ‘Ik snap dat je deze dagen graag met haar door had willen brengen.’ Ashton knikte langzaam. Dat was hetgeen waar hij echt naar uit had gekeken. Natuurlijk had hij ook zijn andere vrienden willen zien, maar het was hem met name om Naylene gegaan. Dat hij haar nu niet eens bij zich zou hebben tijdens het concert, vond hij erg jammer en best moeilijk. Met name omdat het zijn eigen schuld was.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een paar vrije dagen kwamen als een soort verlichting in het midden van de tour. Calum vond het heerlijk om die dagen met Linn door te kunnen brengen. Ze hadden dan wel nog een optreden in het midden, maar omdat het in Los Angeles was voelde het als thuis. Daar zouden ze dan ook veel vrienden hebben die naar hen kwamen kijken. Omdat ze de dag erna naar de ouders van Linn zouden gaan, hadden de twee vandaag besloten om het rustig aan te doen. Linn was samen met Mitten naar het huis van Calum gekomen, waar ze het met z’n allen rustig aan hadden gedaan. Zelfs Mitten had al snel zijn plaats gevonden bij Duke.
Het laatste wat Calum had verwacht, was Ashton vandaag zien. Zeker niet zonder Naylene. Daar kregen ze echter al snel uitleg van, toen zijn vriend zich eenmaal bij hen had gevoegd. Hij had van Naylene verwacht dat ze de feestdag met hem en zijn moeder zou vieren. Natuurlijk had Ashton er weinig aan kunnen doen dat zijn moeder op het laatste moment er voor had gekozen om over te komen voor Thanksgiving. Daar had Ashton zeker geen aandeel in. Van Naylene verwachten om dat ook te doen, was echt een stap die hij nooit had mogen maken.
Waar Linn heel erg begripvol reageerde, voelde Calum zich ergens helemaal niet zo. In zijn ogen was Ashton hypocriet bezig geweest met hetgeen wat hij van Naylene had verlangd. Zeker als hij naast hetgeen legde wat Ashton hem nog niet zo heel erg lang geleden had verteld toen ze hadden gesproken over Thanksgiving. Ashton was immers degene geweest die hem had verteld dat een feestdag doorbrengen met de familie van Linn een hele grote stap was geweest. Eentje waar Ashton toch best wel wat aan had gehangen. Van Naylene had hij echter verwacht dat die stap prima was geweest. Nu waren de twee al langer samen dan Calum en Linn dat waren, toch mocht Ashton daar in zijn ogen geen verwachtingen aan hangen.
“Ik vind het heel erg vervelend voor je.” Natuurlijk vond Calum het vervelend dat het zo was gelopen. Ashton zag zelf ook wel in dat hij iets verkeerds had gedaan. Daarin wilde Calum hem echt we helpen, hij wilde echter ook eerlijk zijn. Iets wat ze altijd tegen elkaar waren.
“Maar ik ga even heel erg hard voor je zijn en dat is waarschijnlijk niet hetgeen wat je wil, maar misschien helpt het ook wel een beetje.” Ergens hoopte Calum dat Ashton dan in het vervolg eerder na zou denken over hetgeen wat er aan de hand was. Hij kende Ashton en meestal floepte er wat uit, waarna hij pas echt nadacht wat hij had gezegd. In dit geval had het hem vast geholpen als hij gewoon even goed na had gedacht wat hij van Naylene verlangde.
“Ik kan me nog heel erg goed herinneren dat we een gesprek hadden over wat voor grote stap het was om een feestdag bij familie te vieren.” Probeerde Calum, Ashton te herinneren.
“Oh Ashton.” De stem van Linn was zachtjes, maar het was wel duidelijk wat ze er mee wilde zeggen. Calum hoorde in haar stem dat ze het vervelend voor hem vond, maar ook zeker dat hij een fout had gemaakt. Een behoorlijk grote in Calum zijn ogen.
“Ik heb er helemaal niet over nagedacht? Op dat moment vond ik het gewoon zo jammer dat ze er niet kon zijn en gewoon alleen aan het idee dat ik haar daar wel wilde hebben. We hebben hier nu eindelijk de tijd samen en ik..” Ashton zuchtte en legde zijn hoofd in zijn handen, waardoor Calum zijn hand even op zijn schouder legde.
“Het is je niet aan te rekenen dat je met haar door wilde brengen Ash, echt niet. Natuurlijk wil je dat.” Calum had zelf ook niets liever gewild, Linn was hetzelfde en hij wist ook zeker dat Naylene dat ook wel had gewild. Er waren echter grenzen die misschien niet eens goed zichtbaar waren, waarvan niemand, zelfs Naylene niet wist waar ze precies zaten. En ze mocht van Ashton verwachten dat hij die aanhield, wanneer ze aangaf dat die er was.
“Maar het moet niet onder jouw voorwaarden gaan.”
“Dat weet ik. Ik weet het. I really fucked up.” Calum snapte ook wel dat Ashton hier niet was gekomen om te horen dat hij het verkeerd had gedaan. Hij was hier gekomen om alles er even uit te kunnen gooien, misschien zelfs een oplossing te kunnen vinden.
“Ik denk dat je haar nu even de ruimte moet geven.” Calum keek naar Linn, om te weten of zij er hetzelfde over dacht.
“Ja dat denk ik wel. Dat je het haar nu even moet laten bezinken wat er is gebeurd. Maar dat je haar vandaag nog wel moet laten weten dat het je spijt. Verder niets van haar verwachten, maar gewoon dat laten weten. Dan kan ze daar mee doen wat ze zelf wil doen.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Calum had gelijk. Het was compleet onredelijk om van Naylene te verwachten dat ze zomaar de feestdagen met zijn familie door zou willen brengen, terwijl hij Calum daar juist voor had gewaarschuwd. De lengte van de relatie had bij Ashton niet eens een rol gespeeld. Het was allemaal zo snel gegaan en hij had er niet eens over nagedacht hoe het voor Naylene zou zijn geweest als zijn moeder was gekomen. Hij had meteen toegezegd en dat had hij niet moeten doen. Nu was het echter te laat. Hij kon moeilijk aan zijn moeder vragen of ze toch thuis zou willen blijven en er was geen enkele mogelijkheid dat Naylene alsnog naar hem zou komen voor Thanksgiving.
Linn en Calum hadden Ashton allebei al duidelijk gemaakt dat hij niet het juiste had gedaan. Iets wat hij zelf ook wel wist. Toch leken ze hem nog wel te willen helpen, bijvoorbeeld door hem te adviseren om Naylene voor nu even te laten. Dat leek hem ook het beste. Hij was al over haar, zeer duidelijke, grens gegaan en ze was net niet voor niks samen met Watts vertrokken. Ze had even uit zijn buurt willen zijn en daar moest hij respect voor hebben. Linn adviseerde hem echter wel dat hij zou moeten laten weten dat het hem speet. Dat hij wist dat hij iets fout had gedaan.
‘Wat als ze me niet eens wil spreken?’ vroeg Ashton, terwijl hij naar zijn handen staarde. Wat afwezig speelde hij met zijn vingers. Er bestond een kans dat Naylene nu even klaar met hem was. Dat ze het bericht niet eens zou openen of misschien zelfs zou verwijderen. Wat had het dan voor zin om zijn excuses aan te bieden? Moest hij niet wachten totdat zij klaar was om zoiets te horen? Aan de andere kant, hoe moest hij dat nou weten als ze niet eens met elkaar spraken?
‘Je kunt haar altijd een berichtje sturen,’ zei Linn. Ze kwam overeind van de bank waar ze op zat en ging vervolgens naast Ashton zitten. ‘Dan is het nog altijd aan Naylene wat ze er mee doet. Ze kan het lezen en reageren als ze dat wil. Als ze niet wil reageren, dan is dat op dat moment aan haar. Maar jij hebt dan tenminste je excuses aangeboden en vroeg of laat gaat dat ook iets voor haar betekenen.’
Ashton knikte langzaam. Hij zou haar een berichtje kunnen sturen, zonder verwachtingen. Niet nu. Nu was ze waarschijnlijk nog niet eens thuis en hij wilde haar wel eerst even laten landen. Misschien was ze niet eens onderweg naar haar eigen huis, maar ging ze naar Andy. Of iemand anders.
‘Ik stuur haar vanmiddag wel een bericht,’ nam Ashton zich voor. Dan zou hij zelf ook nog de tijd hebben om na te denken over hoe hij zijn excuses het beste zou kunnen verwoorden. ‘En misschien kan ik dan vragen of ze alsnog naar het concert wil komen.’
‘Ash.’ Ashton keek op naar Calum. ‘Eén ding tegelijk. Ik weet dat je soms te snel gaat en het misschien niet eens door hebt, maar een vraag bovenop een excuus kan al weer teveel zijn voor Nay.’ Ashton keek opzij naar Linn, die beamend knikte op de woorden van Calum. Zuchtend liet hij zijn hoofd hangen. Hij had het inderdaad niet door hoe snel hij soms kon gaan, ook al waren het de beste bedoelingen. Hij wilde Naylene niet overvragen. Hij wilde haar gewoon graag bij zich hebben, voordat hij weer door zou gaan. Ze zouden nog minstens twee weken op tour zijn. Pas daarna zou hij Naylene weer kunnen zien.
‘Ik snap het wel,’ zei Linn voorzichtig tegen hem. ‘Ik snap dat je haar graag wil zien en dat je hoopt dat dit alles de komende tijd samen niet verpest. Dus je wil er alles aan doen om te zorgen dat het weer zo snel mogelijk goed komt.’
Ashton knikte. Dat wilde hij inderdaad. Hij wilde liever dat het snel opgelost zou worden, zodat hij en Naylene misschien nog tijd door konden brengen voordat zijn moeder langs zou komen. De tijd die hij daarvoor had was echter beperkt. Dat maakte dat hij hoopte dat Naylene morgen alsnog langs zou komen.
‘Je moet het haar laten beslissen. Dat is soms moeilijk, omdat de kans bestaat dat zij iets anders wil dan jij. Maar meer dan straks je excuus aanbieden, kan je op dit moment niet doet. Als je dat hebt gedaan, dan ligt de bal bij haar en het is aan Naylene om te kijken hoe het verder gaat. Als zij niet naar het concert wil komen, dan is dat jammer. Maar er zijn nog meer concerten, zelfs nog hier in de buurt. Dus ze kan altijd later komen als ze daar behoefte aan heeft.’
Ashton had niet verwacht dat hij het advies van Linn waardevol zou vinden, maar er zat een kern van waarheid in haar woorden. Dat ze zijn gevoelens deels herkende en ook snapte, vond hij ergens wel fijn. Want hij wist ook dat Calum zich op dit moment identificeerde met Naylene. Calum kon wel objectief kijken, maar het was fijn om iemand te hebben die zijn kant van het verhaal ook begreep.
‘Ik ben trouwens echt heel blij voor jullie, dat jullie wel samen Thanksgiving gaan vieren.’ Het was niet Ashton zijn intentie geweest om Calum er vanaf te praten, al begreep hij dat het misschien wel zo over had kunnen komen. Linn en Calum verdienden die tijd samen en het was een grote, maar goede stap.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Door Ashton zijn bezoek had Calum toch nog wel even na moeten denken over Thanksgiving. Niet omdat hij zich niet op zijn gemak had gevoeld bij het idee het bij de vaders van Linn te vieren, maar juist omdat hij het wel deed. Het was misschien een grote stap in hun relatie, maar voor Calum voelde het natuurlijk. Een goede stap, waar hij juist heel erg veel zin in had. Een prettige dag, met fijne mensen en waarschijnlijk goed eten.
Deze ochtend had Linn hem dan ook opgehaald om samen naar het huis van haar vaders te rijden. Samen met Duke, die zich al helemaal op zijn gemak had gevoeld in de auto van Linn. De twee hadden op hun rit nog genoeg tijd gehad om te praten over hetgeen wat er allemaal was gebeurd. Het bezoek van Ashton was dan ook zeker nog langsgekomen. Maar Linn had Calum ook nog willen laten weten dat ze trots op hem was geweest voor de stap die hij had genomen. Veel had Calum er niet over gedacht, totdat hij argumenten had gehoord. Ondanks alles wat Ashton had gezegd, had Calum de keuze gemaakt dat hij het prettig had gevonden om de dag door te brengen met de mensen die het belangrijkst waren in Linn haar leven. Dat was best een grote stap. Het beangstigde hem echter niet en dat vond hij zelf heel erg prettig.
Eenmaal aangekomen bij het huis, wat tevens ook een Bed and Breakfast was, waren de twee hartelijk begroet door Brent en Byron. Al snel hadden ze aan wat lekkers gezeten, samen met een goede kop koffie. De pumpkin roll die de twee hadden gemaakt, had zo goed gesmaakt dat Linn en Calum een tweede stukje samen hadden gedeeld.
Na een korte rondleiding door het prachtige gebouw, met mooi ingerichte kamers, had het viertal besloten om een kort stukje te wandelen. Zo kon Calum zien waar Linn op was gegroeid, maar konden ze alles ook een beetje laten zakken. Er kwam immers vandaag nog genoeg eten bij.
Ze waren net buiten, maar Calum vond het nu al heerlijk. De geur van de zee was maar al te goed te ruiken, zeker nu ze de duinen op liepen. Omdat er niemand om hen heen was, had Calum de hand van Linn vastgenomen, waarop hij een tevreden glimlach had gekregen.
“Wat een geweldige plaats.” Natuurlijk had Calum van Linn wel genoeg verhalen gehoord over waar ze op wat gegroeid, maar er was niets zo bijzonder om het te zien. Hij zag het al helemaal voor zich hoe een kleine Linn haar vaders had gesmeekt om naar het strand te gaan. Hoe ze in de zee had leren zwemmen, voordat ze dat in een zwembad had kunnen doen. Hoe tiener Linn weg was gesneakt met een jongen om hem te ontmoeten in de duinen. Er waren zoveel verhalen en Calum vond het bijzonder dat hij daar nu een deel van uit mocht maken. Het gaf hem ergens rust in plaats van een paniekerig gevoel.
“Ja he? We hebben er wel een lange tijd over moeten doen om de perfecte plaats te vinden, maar op een gegeven moment vonden we dit en ik zou hier echt nooit meer weg willen.” Vertelde Brent. Het verhaal van de twee mannen was misschien nog wel het meest bijzonder. Ze hadden in Australië gewoond. Een deel waar ze samen geen kindje hadden mogen adopteren. Daarom waren ze verhuisd naar Amerika, omdat hier meer kansen waren. Ze hadden een groot deel van hun leven achter gelaten, om een nieuw deel te beginnen. Om Linn een huis te geven.
“Dat doet me denken.” Linn was heel zachtjes met haar woorden, alsof ze bijna met de wind mee werden gedragen. Ze waren er toch wel echt.
“Wat is er Linn?” Calum kon aan Linn merken dat ze iets graag wilde vertellen. Als hij opzij naar haar keek, kon hij zien dat het iets leuks was. Ze was enthousiast over hetgeen wat er door haar hoofd heen ging en het leek hem dat ze het ook best kon vertellen.
“Ik ben al een tijdje aan het nadenken en zoeken en door wat Brent net zei, weet ik het gewoon zeker. Ik wil een andere plaatsje gaan zoeken om te wonen. Het appartement is gewoon niet de plaats waar ik wil blijven wonen.” Calum had zelf op een paar plaatsen gewoond. Een tijdje had hij zelfs met Ashton gewoond. Totdat ze er beiden achter waren gekomen, dat het toch niet de beste aflossing was geweest. Nu hij samen met Roy woonde, voelde het voor Calum toch wel alsof hij de juiste plaats had gevonden. Natuurlijk gunde hij Linn precies hetzelfde.
“Oh lieverd, dat is een hele bijzondere stap.”
“Ja, het lijkt me een goed moment om iets te kopen. En ik denk dat ik toch het liefste weg wil uit het centrum.”
“Dat is wel een heel goed idee.” Zei Calum lachend. Ondanks dat hij vond dat Linn een geweldige plaats was, was het nooit makkelijk om er te komen. Het was druk, en het parkeren er omheen was gewoon niet te doen. Dat was ook wel een reden waarom ze vaak bij Calum afspraken in plaats van andersom.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was niet zozeer de feestdag die Linn blij maakte, maar vooral de mensen om haar heen. Nadat ze had begrepen dat Ashton en Calum ook een gesprek hadden gehad over deze dag, en dat Ashton het naar Calum toe had bestempeld als iets heel groots, was ze blij dat Calum alsnog naast haar liep. Dat de woorden van Ashton hem niet banger hadden gemaakt en dat Calum er nog altijd voor had gekozen om de dag samen met haar en haar ouders door te brengen. Zoals verwacht was het tot nu toe ook goed gegaan. Brent en Byron hadden Calum het huis en het Bed and Breakfast laten zien en ze waren maar a te blij geweest met de kleine gast die Calum mee had genomen. Het gaf hen een excuus om de buurt door te wandelen met z’n allen.
Het gesprek was over de ideale plek gegaan. De plek waar als je er eenmaal woonde, je niet meer weg wilde. Dat was iets wat Linn ook wilde voelen. Ze was blij met haar appartement in het centrum van Los Angeles, maar het was niet dé plek. Ze deelde het zwembad met anderen en in en uit het centrum rijden was al moeilijk genoeg. Daarom sprak ze vaak bij anderen af, zodat haar vrienden en Calum in ieder geval niet teveel moeite moesten doen. Nu ze had gezien waar Calum woonde en hoe fijn het was om buitenaf een plek te hebben waar je écht tot rust zou kunnen komen, verlangde ze daar ook naar. Niet met Calum. Dat was nog veel te vroeg, maar ze zou het niet erg vinden om dichter bij hem in de buurt te wonen.
‘Jij wil gewoon niet bij mij in de buurt parkeren,’ grapte Linn. Iets wat ze heel goed begreep. Het was altijd druk en hij kon wel in de parkeergarage onder haar gebouw, maar dat kostte hem veel geld. Om echter steeds met de taxi of een uber naar haar te gaan, was het ook niet waard. Zeker niet als Calum toch steeds voor zijn werk ergens buiten de stand moest zijn, al was daar nu natuurlijk geen spraken van. Hij was nog altijd bezig met zijn tour.
‘Heb je al gekeken naar iets wat je fijn lijkt?’ vroeg Brent aan haar, waarop Linn knikte. Ze had vooral heel veel social media afgezocht, om te kijken naar verschillende soorten huizen. Toen ze er een aantal had gevonden die haar wel wat hadden geleken, was ze gaan zoeken of dat soort huizen überhaupt wel in Los Angeles waren en of het ook mogelijk was om daar naar toe te verhuizen.
‘Ik vind de Spaanse huizen heel mooi? En ik heb al gekeken op verschillende sites. Ze worden in ieder geval al te koop aangeboden!’ Dat was het begin. Linn wist dat ze er veel meer voor zou moeten regelen. Het zou handig zijn als ze een makelaar in zou huren, zodat die zou kunnen bemiddelen tussen haar en de verkopers. Misschien zou ze zelfs een keertje Brent of Byron meenemen, omdat ze hun oordeel toch wel het meeste vertrouwde van iedereen.
‘Wat is een Spaans huis?’ vroeg Calum nieuwsgierig. Linn hield haar hand omhoog en pakte haar telefoon, waarna ze naar haar galerij ging. Ze had al een heel album gemaakt met verschillende huizen en hoe ze deze dan zou inrichten. Het was voornamelijk leuk om er over te dromen, maar het zou ook zeker van pas komen op het moment dat ze echt zou gaan verhuizen en haar eigen huis op een bepaalde manier in zou kunnen richten.
Linn liet één van de huizen zien aan de anderen om haar heen, stiekem met een beetje een trots gevoel. Het was niet haar huis, maar dat ze binnenkort misschien wel zoiets zou mogen bezitten, vond ze heel bijzonder. Daarnaast was het ook nog eens een grote stap, misschien wel weer richting nog meer volwassen zijn dan dat ze al was. Als ze in staat zou zijn om zoiets zelf te kunnen kopen en te onderhouden, dan was dat toch best wel knap.
‘Oh ja, dit is echt iets voor jou!’ zei Byron bij het aanzien van het plaatje op Linn haar telefoon. ‘Daar zie ik je wel echt in wonen.’ Linn knikte met een brede glimlach op haar gezicht. Het leek haar ook echt een goede plek voor haarzelf. Eentje waar ze tot rust zou komen na haar drukke dagen, maar ook een huis waar ze genoeg mogelijkheden had om te filmen en al haar benodigdheden op te bergen. Dan zou ze niet alles in één kamer hoeven proppen, zoals ze dat nu deed.
‘Dat is echt een heel gaaf huis, Linnie. Ik hoop dat je zoiets snel kan vinden,’ zei Calum. Linn glimlachte en gaf hem een kus op zijn wang. Zelf hoopte ze daar ook op.
‘Kom je dan bij me klussen? Dat zal ik wel nodig hebben!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een huis kopen was een hele grote stap. Calum wist zeker dat Linn het wel aan kon. Ze woonde nu in een huisje in de stad en ondanks dat het een goede plaats was, pasten de huizen die ze op de foto’s liet zien, veel beter bij Linn. Misschien was het voor hen beiden dan ook wat makkelijker om bij Linn af te spreken. Niet alleen door de afstand, maar ook door de ruimte die Duke er bij zou krijgen. Hetzelfde was voor Mitten natuurlijk zo, nu was hij niet gewend om ver buiten het appartement te komen. Als de kater bij Calum was, genoot hij al zo van de tuin, al had hij nog nooit geprobeerd de tuin te verlaten.
“Natuurlijk.” Als Linn hem zou vragen om mee te helpen met haar huisje, zou Calum dat zo doen. Het was niet zo dat hij er veel verstand van had, maar een muurtje verven of wat meubels verslepen moest hem wel lukken.
“Krijgt je make-up dan een eigen kamer?” Vroeg Calum lachend. Nu had Linn een kamer waar ze filmde, maar daar stond ook tevens al haar spullen die ze er voor moest gebruiken. Ze had al een paar keer aangegeven dat ze dat anders had gewild, maar niet had gekund omdat daar de ruimte niet voor was.
“Echt wel!” Calum moest er wel om lachen, al wist hij dat het echt serieus was. In het begin had hij niet heel erg veel begrepen van hetgeen wat Linn precies deed, maar door vragen te stellen en vooral goed naar haar verhalen te luisteren, was het hem wel duidelijk geworden dat er genoeg bij kwam kijken. Dat Linn soms dagen druk was om alles te regelen. Daarvoor moest ze natuurlijk ook een eigen kantoortje hebben. Nu ze een huisje voor het uitzoeken had, kon ze dat allemaal regelen. In een huurhuis had je nogal wat restricties.
“Dat komt vast allemaal goed. Als we klaar zijn met de tour heb ik genoeg tijd om je te helpen.” Een huis kopen ging niet van de ene op de andere dag, dus misschien kwam het een beetje goed uit qua tijd. Volgend jaar zat er namelijk wel weer een tour aan te komen, maar ook een nieuw album waarvoor ze nog promo moesten doen.
“Dat is echt heel erg lief van je Cal. Dat komt vast wel goed. Je hoeft je niet verplicht te voelen, maar het is wel heel erg lief dat je wil helpen.”
Calum keek om te weten hoeveel mensen er op het strand waren. Op een stel dat een heel eind verder liep, was er helemaal niemand.
“Kan ik Duke los laten lopen?” Vroeg Calum een Brent en Byron. Op sommige stranden was het verboden om te doen. In Los Angeles zelf was het haast onmogelijk en als Calum daar al kwam en Duke was mee, deed hij het nooit.
“Ja natuurlijk!”
Calum riep Duke dan ook bij zich, zodat hij zijn riem los kon maken van de halsband. De hond vond het geweldig. Hij zat nu al helemaal onder het zand, omdat hij er lekker in had gerold. Nu hij de vrijheid had, pakte hij die ook door in de richting van het water te rennen. Calum vond het nog warm genoeg voor de hond om te kunnen zwemmen. Ver zou Duke nooit gaan, alleen met zijn pootjes in het water.
“Als je gaat verhuizen kun je misschien nog een kat nemen?” Dat was iets waar Linn het wel vaker over had gehad. Ze was echt gek op Mitten, maar ze leek het ook wel een fijn idee te vinden om er nog eentje te hebben. Nou hadden katten niet zo zeer het gezelschap nodig van een soortgenoot nodig. Toch had Calum wel af en toe foto’s gekregen van kleine kittens die Linn helemaal geweldig had gevonden.
“Misschien wel!” Calum snapte maar al te goed dat Linn daar niet zomaar in kon duiken en het was alleen maar goed dat ze het ook niet deed.
“Mitten moet zich eerst thuis voelen, voordat er een broertje of zusje voor hem komt.”
“Dat komt vast wel goed.” Katten waren daar misschien anders in, maar een rustige omgeving voor Mitten was fijn. “Hij vindt het bij mij ook fijn?”
“Dat is waar! En het komt vast wel goed! Ik heb er heel erg veel zin in!”
“Groot gelijk!” zei Brent. “Het is allemaal heel erg spannend, maar op een goede manier en als je ergens anders hulp mee nodig hebt, zijn we er. Ik weet zeker dat je vader het geweldig vindt om mee te gaan naar een bezichtiging, die ziet vast alles al voor zich net zoals jij, dat had hij ook met ons huis, ik ben daar echt niet goed in.”
Calum vond het geweldig om dat soort kleine dingetjes te horen. Zo kon hij niet alleen Linn maar ook haar vaders een heel stuk beter leren kennen. Daarom was hij alleen maar blij dat hij mee was gegaan met Linn. Het voelde nog zoveel beter dan hij had gedacht.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Linn was het belangrijk dat de mensen die het meeste voor haar betekenden, achter haar stonden in een grote beslissing. Ze had al wel verwacht dat Calum haar zou steunen, omdat hij dat van nature bij iedereen deed om hen heen. Haar vaders waren ook altijd zo geweest, maar zij waren in haar ogen nog altijd de volwassenen. Ouders hadden soms net iets meer te zeggen en zij hadden ervaring in het kopen van een huis. Ze leken te denken dat Linn hier klaar voor was en dat voelde goed. Als ze het haar hadden afgeraden, dan had ze er waarschijnlijk nog wel een keer goed over nagedacht of dit inderdaad de juiste stap zou zijn geweest.
‘Als Pinterest toen een ding was geweest, had hij vast tig borden aangemaakt ter inspiratie,’ zei Linn lachend. Zij had dat zelf in ieder geval gedaan en ze wist zeker dat Byron daarin hetzelfde was geweest. Als het toen al had bestaan, dan had hij vast voor iedere kamer een bord apart gemaakt, met allerlei ideeën en meubels die hij daar had zien staan. Linn was blij dat ze die visuele eigenschap ook had. Ze wist niet of het mogelijk was dat ze dat aan had geleerd, of dat het genetisch bepaald was geweest en ze geluk had dat het overeen kwam, maar ze was blij dat ze bepaalde dingen toch samen met haar vaders deelden, ondanks dat ze niet biologisch gerelateerd waren aan elkaar.
‘Het is zo bijzonder dat jullie toch zoveel dingen gemeen hebben.’ Calum sprak haar gedachten uit, waardoor Linn wat dichter tegen hem aan leunde. Ze stonden nu toch stil, zodat ze Duke in de gaten konden houden. Meestal rende hij niet ver weg van Calum, maar in de nieuwe omgeving leek hij erg nieuwsgierig te zijn naar alles wat ook maar een beetje bewoog.
‘Het was de beste match die ze konden maken,’ zei Linn tevreden. Ze wist dat het niet eens met intentie was gebeurd. Brent en Byron hadden het geluk gehad dat ze in aanmerking waren gekomen en dat ze niet al te veel eisen hadden gehad. Het geslacht had ze niet gedeerd, net zoals eventuele complicaties. Ze hadden een kindje gewild en Linn voelde zich elke dag gelukkig dat ze op die manier in elkaars leven waren gekomen. Soms had zij meer geluk met haar ouders dan anderen, wiens ouders wel biologisch waren. ‘Al zou ik niet hebben geklaagd als ik een zus als Mali had kunnen krijgen.’
‘Hé! Niet mijn zus stelen!’ zei Calum lachend. Linn wist hoeveel zijn zus voor hem betekende en hoeveel ze aan elkaar hadden. Calum had haar naam niet voor niks op zijn arm laten tatoeëren. Dat was al een hele tijd gebeurd, nog voordat zij hem had gekend, maar Linn wist dat sindsdien de relatie tussen broer en zus alleen nog maar meer gegroeid was en dat de tatoeage elke keer meer en meer betekenis kreeg, wat heel bijzonder was. Het was een bijzondere band. Eentje die lang niet alle broers en zussen hadden, wist Linn.
‘Woont je zus ook hier in de buurt, Calum?’ vroeg Byron, terwijl Brent ondertussen afgeleid was door Duke die weer terug was komen waggelen. Zijn vacht zat ondertussen al onder het zand, maar met een handdoek zou dat probleem wel weer worden opgelost.
‘Nee, ze woont in Londen. Ze werkt daar aan haar muziek, op haar eigen manier.’ Linn knikte. Ze vond het heel knap van Mali dat ze het op haar eigen manier wilde doen. Dat ze er voor had gekozen om naar Londen te gaan. Niet naar Los Angeles, waar haar jongere broertje werkte en al een groot succes had opgebouwd. Ze stond los daarvan en leek ook niet willen te teren op zijn werk. Iets wat haar sierde. Linn had alleen maar bewondering voor de vrouw en ze deed het echt ontzettend goed. Iedere keer als ze met nieuwe muziek kwam, dan moedigde Linn haar aan, net zoals haar trouwe fans dat deden.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Thanksgiving was totaal niet geweest wat Naylene van te voren had gedacht. Toch was ze blij dat ze de beslissing had genomen om de dag niet met Ashton en zijn moeder door te brengen. Na het hele gebeuren, had ze maar één persoon geweten waar ze naar toe had willen gegaan. Die dag had ze dan ook nog uren samen met Andy gezeten. Sarah had hen de tijd gegund om samen te praten. Ze had zich er later ook bijgevoegd, waarna ze hadden geprobeerd om met z’n drieën nog een leuke avond te hebben.
De rest van de dagen had Naylene vooral in haar eentje door gebracht. Ze had kunnen genieten van de rust, had zelfs wat achterstallig werk kunnen doen. Toch had ze vooral veel nagedacht over hetgeen wat er was gebeurd. Zelf wist ze maar al te goed dat Ashton het niet op deze manier had bedoeld. Hij had zich misschien onredelijk gedragen, maar dat was vooral gekomen omdat hij graag iets voor elkaar had willen krijgen. Hij had juist uitgekeken naar de dagen samen. Nu ze die niet samen door hadden gebracht, had Naylene het idee dat het punt wel was gemaakt. Het restte hen nu alleen nog dat ze er over moesten praten.
Om zeker te weten of Ashton er op een zelfde manier in zat, had Naylene eerst contact opgenomen met Calum. Ze had zeker willen weten dat haar komst gewild was en niet dat er nog eens een tweede ruzie achter aan zou komen. Dat wilde ze haar zelf, Ashton en iedereen om hen heen niet aan doen.
Toen Calum haar er van had verzekerd dat het juist een goed idee was geweest om met Ashton te komen praten, had Naylene de auto gepakt en de rit naar San Francisco gemaakt.
Ondanks dat het met stops haar meer dan zeven uur had gekost, had ze het alleen maar fijn gevonden. Het had haar tijd gegeven om na te denken wat er nou precies was gebeurd, wat ze met Ashton wilde bespreken, maar ze had ook al snel het gevoel gekregen dat ze echt nog graag één van de optredens had willen zien. Dit was daar wel de laatste kans voor. Van wat ze wist duurde de tour nog maar één week. Daarna waren er nog wel optredens, maar dat waren voor festivals.
Toen ze bij het gebouw aan was gekomen, had het nog wel even wat moeite gekost om er echt naar binnen te komen. Gelukkig was Linn haar komen halen, met een pasje dat Calum voor haar had geregeld en was het daarna behoorlijk snel gegaan.
Naylene had Watts in de kamer achter gelaten die Linn haar aan had gegeven.
“Ze zijn net richting het podium gegaan om de soundcheck te doen, dus ik denk niet dat we heel erg veel hebben gemist!”
Naylene kon aan Linn zien dat ze echt aan het stralen was. Ze had al een paar foto’s gekregen van Thanksgiving, waar Calum precies dezelfde glimlach op zijn gezicht had gehad. Het was duidelijk dat het goed ging tussen hen beiden, waar Naylene alleen maar blij mee was. Ze vond het knap dat Calum de stap had durven te maken en dat hij nu ook in leek te zien dat het hem alleen maar goede dingen had gegeven.
“Kom we kunnen hier door.” Naylene liet zich meevoeren door Linn, die precies wist waar ze langs moest. Al snel klonk de muziek en nadat ze door een gang waren gelopen, kreeg Naylene ook zicht op de zijkant van het podium. Naylene was haar al lang dankbaar dat ze niet midden in de grote zaal waren gelopen, waarvan ze Crystal ook zag staan kijken.
Andy was de eerste die de twee opmerkte, waardoor hij even zijn hand opstak. Naylene schudde met haar hoofd, maar stak haar hand wel even op om naar hem te zwaaien.
Door Andy leek het Calum ook op te vallen dat ze er waren komen staan. Toch was de blik van Naylene vooral op Ashton gericht. Ondanks dat hij er heel erg gefocust uitzag, kon ze ook maar al te goed zien dat hij moe was. Er waren zeker momenten waarop ze hem eerder zo had gezien. Soms sloop de slaap er een beetje bij in. Wat nu vast moest betekenen dat hij ook veel na had gedacht over hetgeen wat er was gebeurd. Op de verkeerde momenten, dat wel.
Calum liep het stukje over het podium om bij Ashton te komen, terwijl Easier nog door de zaal heen klonk. Naylene probeerde nog met haar hoofd te schudden, ten teken dat het niet nodig was. Ze wilde niet de hele soundcheck verpesten, of zelfs stilleggen alleen met haar aanwezigheid. Zij en Ashton hadden nog tijd genoeg om met elkaar te praten. Een paar minuten maakte daar echt niet in uit. Toch was het al te laat en had Calum de aandacht van Ashton getrokken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld