Elysium schreef:
Edyn.
Het was niet verboden om je zo te voelen? Iedereen voelde zich wel eens onzeker of iets? Nerveus misschien! Ik kon maar al te goed begrijpen dat het voor Michael ook iets heel grootst was! Wat ik er van had begrepen waren dit wel echt de eerste echte grote shows die ze alleen zouden doen. Iets wat wel echt groot was! Ik wist echter wel zeker dat het echt goed zou komen! Ze hadden laatst ook heel erg goed geklonken bij de Kids’ Choice Awards! De liedjes waren ook echt heel erg leuk! Linn en ik hadden ze best wel vaak geluisterd. Daarbij moest het ook wel altijd op als Rosa bij me in de auto zat. Iets wat ik echt helemaal niet erg vond! Ik had het al best wel leuke muziek gevonden, nu was er toch nog iets anders bij? Ik was ook wel heel erg benieuwd naar morgen, hoeveel liedjes ik kende, maar vooral hoe ze daar op het podium zouden staan? "Meer dan dat kan ook niet?" Ze hadden er rekening mee gehouden en dat was goed, maar volgens mij zou het nooit zo kunnen zijn dat ze iedereen blij konden maken met alles. Je kon nou eenmaal niet meer doen dan je best? Dat had ik Rosa ook wel verteld als ze met een slecht cijfer thuis kwam. Natuurlijk was het wel belangrijk dat ze goede cijfers haalde, maar je kon niet overal goed in zijn! Ik had het best wel vaak gehad. Iets wat wel echt vreselijk voelde. Op een gegeven moment had ik zelfs niet verder gekund! Ik had niet kunnen slagen, dus toen had ik een jaar over moeten doen. Toen had ik wel echt hulp nodig gehad! Dit was iets anders dan een goed cijfers, al ging het wel over je best doen en dat hadden ze gedaan! Dat zouden ze morgen ook gaan doen dus het kwam allemaal goed! "En ik weet zeker dat het goed gaat. Je gaat het goed doen. De rest ook." Ik wist niet waar hij zich nu precies zorgen over maakte. Over zichzelf of over het geheel, maar het zou allemaal goed gaan! "Iedereen gaat het geweldig vinden." Ik wist zeker dat Rosa het geweldig zou vinden, want ze ook precies zouden spelen! "Ik ga het sowieso geweldig vinden." Dat was in ieder geval al iets. Ik was één iemand, maar als één iemand al achter je stond was dat fijn? Ik had het altijd fijn gevonden om familie in het publiek te hebben zitten als ik moest cheeren! Het betekende gewoon dat iemand echt achter je stond! Iets wat ik ook bij Michael wilde doen, ik hoopte dat dat een beetje zou helpen! Ik streek zachtjes langs zijn zij, omdat het misschien zou helpen. Ik wist niet waar hij zich op het moment rustiger door zou voelen. Het ijsje leek al wel iets te helpen! "Dat snap ik. Maar dat doen ze echt wel. Ze vinden het vast al heel bijzonder dat jullie hier zijn? Zo lang in het vliegtuig hebben gezeten voor hen?" Het was een heel eind geweest! Echt een heel stond! En ze stonden hier wel, in een land waar ik eerlijk gezegd nog niet heel erg veel over had gehoord? Het was wel echt een heel erg leuk, van wat ik er van had gezien! "Graag gedaan." Fluisterde ik. Ik was blij dat ik hem een beetje had kunnen helpen? Het was wel echt de waarheid? Ze zouden het echt goed gaan doen en hij mocht zich er echt wel zorgen om maken, al zou het echt allemaal goed gaan komen. Ik keek naar onze ijsjes, aan Michaels ijsje zat nou echt heel erg veel roze, wat heel lekker was! "Het smaakt wel lekker he?" Ik vond het een lekker ijsje! Het was geen ijsje als thuis, maar dat maakte het niet uit? "Wil je straks nog een stukje lopen? Of wil je terug naar het hotel?" Ik vond het niet erg om een stukje te lopen! We waren nu toch buiten en het was hier echt heel erg leuk!
Edyn.
Het was niet verboden om je zo te voelen? Iedereen voelde zich wel eens onzeker of iets? Nerveus misschien! Ik kon maar al te goed begrijpen dat het voor Michael ook iets heel grootst was! Wat ik er van had begrepen waren dit wel echt de eerste echte grote shows die ze alleen zouden doen. Iets wat wel echt groot was! Ik wist echter wel zeker dat het echt goed zou komen! Ze hadden laatst ook heel erg goed geklonken bij de Kids’ Choice Awards! De liedjes waren ook echt heel erg leuk! Linn en ik hadden ze best wel vaak geluisterd. Daarbij moest het ook wel altijd op als Rosa bij me in de auto zat. Iets wat ik echt helemaal niet erg vond! Ik had het al best wel leuke muziek gevonden, nu was er toch nog iets anders bij? Ik was ook wel heel erg benieuwd naar morgen, hoeveel liedjes ik kende, maar vooral hoe ze daar op het podium zouden staan? "Meer dan dat kan ook niet?" Ze hadden er rekening mee gehouden en dat was goed, maar volgens mij zou het nooit zo kunnen zijn dat ze iedereen blij konden maken met alles. Je kon nou eenmaal niet meer doen dan je best? Dat had ik Rosa ook wel verteld als ze met een slecht cijfer thuis kwam. Natuurlijk was het wel belangrijk dat ze goede cijfers haalde, maar je kon niet overal goed in zijn! Ik had het best wel vaak gehad. Iets wat wel echt vreselijk voelde. Op een gegeven moment had ik zelfs niet verder gekund! Ik had niet kunnen slagen, dus toen had ik een jaar over moeten doen. Toen had ik wel echt hulp nodig gehad! Dit was iets anders dan een goed cijfers, al ging het wel over je best doen en dat hadden ze gedaan! Dat zouden ze morgen ook gaan doen dus het kwam allemaal goed! "En ik weet zeker dat het goed gaat. Je gaat het goed doen. De rest ook." Ik wist niet waar hij zich nu precies zorgen over maakte. Over zichzelf of over het geheel, maar het zou allemaal goed gaan! "Iedereen gaat het geweldig vinden." Ik wist zeker dat Rosa het geweldig zou vinden, want ze ook precies zouden spelen! "Ik ga het sowieso geweldig vinden." Dat was in ieder geval al iets. Ik was één iemand, maar als één iemand al achter je stond was dat fijn? Ik had het altijd fijn gevonden om familie in het publiek te hebben zitten als ik moest cheeren! Het betekende gewoon dat iemand echt achter je stond! Iets wat ik ook bij Michael wilde doen, ik hoopte dat dat een beetje zou helpen! Ik streek zachtjes langs zijn zij, omdat het misschien zou helpen. Ik wist niet waar hij zich op het moment rustiger door zou voelen. Het ijsje leek al wel iets te helpen! "Dat snap ik. Maar dat doen ze echt wel. Ze vinden het vast al heel bijzonder dat jullie hier zijn? Zo lang in het vliegtuig hebben gezeten voor hen?" Het was een heel eind geweest! Echt een heel stond! En ze stonden hier wel, in een land waar ik eerlijk gezegd nog niet heel erg veel over had gehoord? Het was wel echt een heel erg leuk, van wat ik er van had gezien! "Graag gedaan." Fluisterde ik. Ik was blij dat ik hem een beetje had kunnen helpen? Het was wel echt de waarheid? Ze zouden het echt goed gaan doen en hij mocht zich er echt wel zorgen om maken, al zou het echt allemaal goed gaan komen. Ik keek naar onze ijsjes, aan Michaels ijsje zat nou echt heel erg veel roze, wat heel lekker was! "Het smaakt wel lekker he?" Ik vond het een lekker ijsje! Het was geen ijsje als thuis, maar dat maakte het niet uit? "Wil je straks nog een stukje lopen? Of wil je terug naar het hotel?" Ik vond het niet erg om een stukje te lopen! We waren nu toch buiten en het was hier echt heel erg leuk!