Forum

Michael.

Ik wist ook niet zo goed wat ik nog moest vertellen aan iemand die mij al een beetje kende? Het was echt belachelijk hoeveel er op het internet stond! Zelfs wie mijn vriendinnetjes waren geweest toen ik een jaar of zestien was geweest! Ik snapte echt niet hoe mensen daar allemaal achter konden komen, maar het kon blijkbaar wel en daardoor was het lastig om nog iets te vertellen over jezelf, terwijl het meeste al open en bloot op het internet stond! Nu wist ik ook wel dat Edyn lang niet alles over me wist. Misschien dat ze zo nu en dan wat mee had gekregen van Rosa, maar meer dan dat was het ook niet? Toch had ik er niet veel voor gevoeld om te vertellen dat ik mijn haar vaak verfde en dat ik van pizza hield. Dat waren toch ook wel een beetje de standaard dingen. Dit waren tenminste dingen die iemand niet zo snel zei? Ik doelde er echt niet op dat Edyn nu precies hetzelfde zou vertellen als wat ik had gedaan, maar het was wel wat interessanter dan de standaard onderwerpen? Al wilde ik ook best naar Edyn luisteren terwijl ze vertelde wat haar favoriete kleur was en wat ze graag at, of welke films ze leuk vond. Dat kon soms ook heel interessant zijn? Al was dat meer iets voor een relatie. Niet dat ik het erg zou vinden om eindelijk weer een relatie te krijgen, want dat was al een hele tijd geleden! Soms had je gewoon de behoefte aan iemand naast je. Zeker nu Ashton het toch wel goed leek te kunnen vinden met een meisje dat hij had ontmoet. Ik had haar zelf nog niet gezien, maar als Ashton haar leuk vond, was ze vast ook wel leuk? Ik glimlachte toen Edyn moest lachen. Ze had een leuke lach! Ze kreeg er een heel schattig gezichtje van? Dat was niet verkeerd om te denken, toch? ‘Misschien. Misschien ook niet,’ zei ik grijnzend en ik haalde mijn voeten van de grond, zodat ik rond begon te draaien. Ik kneep mijn ogen dicht, aangezien ik anders meteen misselijk zou worden! Ik voelde hoe ik langzamer begon te gaan en uiteindelijk draaide de kettingen nog een paar keer in elkaar, maar ze draaiden al snel terug. Ik opende mijn ogen weer en knipperde een paar keer. ‘Oké, dat was geen goed idee.’ Alles draaide! Echt alles! Zelfs Edyn! Die het overigens wel goed had gehad. Misschien had ik er wel een klein beetje op gedoeld, maar het was niet heel erg bewust gegaan? Het was niet zo dat ik het had gezegd omdat ik iets voor elkaar wilde krijgen! Ik zou het echter niet erg vinden als het wel zou gebeuren! Ik knipperde nog een paar keer en de wereld leek langzaamaan minder rond te draaien. Dat was maar goed ook, want Edyn begon over haarzelf te vertellen en het was wel belangrijk dat ik daar iets van mee zou krijgen! Ze wilde duidelijk geen onenightstand, want dat had ze net wel duidelijk benadrukt. Ze had het er niet zo op. Ik kon nu wel zeggen dat ik haar ideeën daar over zou kunnen veranderen, maar iets in me zei me dat ik dat beter niet kon doen. Waarschijnlijk zou ze het niet echt waarderen. ‘Dus, baseball?’ vroeg ik aan Edyn, aangezien we het toch niet over dat laatste zouden hebben en ik had geen zin om over school te praten? Ze was er slecht in geweest, maar dat vond ik niet belangrijk? Ik was ook niet altijd de beste geweest! ‘Dat is toch gewoon honkbal? Of is dit weer iets Amerikaans en speciaals, dat het anders heet?’ Volgens mij was het gewoon honkbal! Ik had echter nog nooit een meisje honkbal zien spelen? Al gebeurde het vast wel. Je had ook vrouwenteams bij voetbal? Dus wie weet hadden ze dat ook wel bij honkbal! Of ze had voor een honkbalteam gecheerd, dat kon natuurlijk ook nog!

Michael.

Het was wel duidelijk dat het niks zou worden vanavond! Dat was echter geen reden om nu op te staan en weg te lopen? Edyn was wel een heel erg leuk meisje en ze deed wel haar best om mij beter te leren kennen, dus ik vond dat ik hetzelfde bij haar moest doen! Seks was echt geen reden om het meteen allemaal af te blazen, toch? Ik kon net zo goed weer terug gaan en een ander meisje zoeken, maar ik vond Edyn gewoon leuk? Ze was grappig en best interessant. Ik betwijfelde of ik hier ooit meer inspiratie van zou krijgen, maar dat hoefde ook niet meteen? We waren gewoon even weg gegaan in de hoop dat het zou helpen, maar we wisten allemaal wel dat je dat soort dingen niet kon forceren. Inspiratie kwam als je het had! Dat soort dingen gebeurden gewoon, daar viel weinig aan te doen! Misschien dat ik morgen wel iets zou kunnen schrijven, maar het was ook niet erg als dat niet zo was? Het was immers niet zo dat we echt druk hadden gezet achter het volgende album. Natuurlijk wilden we onze nieuwe muziek snel aan de fans en de rest van de wereld laten horen, maar we wisten ook wel dat er geen goede muziek zou komen als we een deadline op zouden zetten en liedjes zouden forceren. Het kwam wel. Het zou natuurlijk mooi zijn als er dit jaar nog iets nieuws uit zou komen en daar deden we ook echt ons best voor, maar we konden nu ook nog niet zeggen of dat in september zou gebeuren of pas in november! Dat soort dingen bepaalden we meestal pas later, als we ook echt een selectie hadden gemaakt van de liedjes die we hadden opgenomen! Dat laatste stond binnenkort wel op het programma en daar had ik echt heel erg veel zin in! Ik vond het leuk om liedjes op te nemen, want het uiteindelijke resultaat was vaak heel erg gaaf! Dan viel alles gewoon op zijn plaats en dan hoorde je opeens hoe het liedje al die tijd al had moeten klinken. Het was echt heel gaaf om iets te horen wat iemand in zijn hoofd had bedacht! Het was een speciaal iets en ik vond het mooi dat ik daar deel van uit mocht maken? Soms met het bedenken en mee schrijven, maar soms had ik niks te maken met het hele liedje! ‘Hoe kun je nou niet het verschil weten als je zo van Baseball houdt?’ vroeg ik lachend aan Edyn. Ze leek het echt niet te weten! Maar misschien was het ook wel een domme vraag van mij geweest? Dan was het logisch dat ze geen idee had waar ik het over had! Dus dan was het allemaal mijn schuld. Het was ook niet heel erg als ze iets niet wist? Je kon niet alles weten! Dat was gewoon onmogelijk! Niemand wist alles, zelfs niet de mensen die dachten dat ze alles wisten! ‘Maar dan was je dus een cheerleader en je speelde baseball?’ vroeg ik nieuwsgierig, ondanks dat ik nog wel een beetje misselijk was van wat ik net had gedaan. Ik pakte een flesje cola, aangezien dat nog wel eens kon helpen? Ik nam voorzichtig een paar slokken en klemde het vervolgens tussen mijn benen, zodat ik daarna niet meer zou hoeven te bukken om mijn drinken te pakken. Ik keek weer naar Edyn en glimlachte. Ze was gewoon leuk? Ik kon om haar lachen en het was gezellig! Dus het maakte me niet heel erg veel uit dat er vanavond niks zou gebeuren. Dat was wel mijn insteek geweest, maar ik zou ook wel genoegen willen nemen met haar nummer? Misschien dat ze die wel aan me zou willen geven! We waren nu toch nog zeker een maand in Los Angeles, dus we zouden vast nog wel een keer af kunnen spreken! Als ze dat tenminste zou willen, maar daar hoopte ik wel op! 

Michael.

Volgens mij was baseball en honkbal wel echt hetzelfde? Gewoon een andere benaming! Edyn wist het echter niet, maar dat was ergens best wel grappig? Ze speelde het wel, dus eigenlijk zou ze het ook wel moeten weten? Aan de andere kant, dat hoorde ik ook niet van haar te verwachten! Ik vergat ook wel eens dingen en soms wist ik iets ook niet? Een mens kon ook niet alles weten in zijn of haar leven! Het was ook veel belangrijker dat Edyn er goed in was! Want je speelde toch wel een spelletje om te winnen! Ik wist ook wel dat het er om ging dat je mee deed en dat het niet echt uit maakte of je zou winnen of verliezen, maar ik vond dat het er wel een beetje toe deed? Je speelde toch om te winnen!? Ik deed dat in ieder geval wel als ik bezig was met gamen en ik wist zeker dat Edyn ook wel wilde winnen als ze bezig was? Dat leek me in ieder geval van wel! ‘Het maakt ook niet uit. Je speelt gewoon baseball,’ zei ik lachend. Als ze het maar speelde! Dat was toch wel het belangrijkste? En blijkbaar deed ze het met haar familie! Dus ook met Rhi! Ik wist niet of ik in de buurt wilde komen van Rhi als ze een knuppel bij zich had. Ze was misschien wel heel leuk, maar ze was net niet heel aardig geweest en ze kwam nou niet echt als iemand over die ruzies op zou lossen met woorden. Eerder met die knuppel! ‘Hoe zit dat eigenlijk met die familie? Zijn er veel verschillende pleegkinderen?’ Misschien wel! Misschien was Edyn wel de enige die echt van haar ouders was? Je wist nooit wat voor verhaal er achter mensen zat! Iets wat ik toch wel heel interessant vond! Iedereen had weer een ander verhaal en ik was toch wel heel nieuwsgierig naar dat van Edyn! Ik knikte toen ze vroeg of het weer ging. Dat was wel een hele lieve vraag? Het was niet echt een vraag die we vaak te horen kregen. Misschien wel uit beleefdheid, maar ook omdat mensen dat dan aan ons moesten vragen. Edyn vroeg het omdat ze het duidelijk niet leuk vond dat ik misselijk was, wat alleen maar heel erg lief was? ‘Het gaat weer, dankjewel,’ zei ik glimlachend. Ik moest alleen niet meer ronddraaien, maar dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken! Daar werd je gewoon heel erg misselijk van. Ik deed gewoon dingen wat eerder dan dat ik nadacht, maar daar was niks mis mee? Soms was het juist heel erg goed om te doen! Soms ook niet, maar dan hield iemand me vaak wel tegen. En het was niet zo dat ik vroeger nooit rond had gedraaid op een schommel? Ieder kind deed dat toch wel? Ik had het in ieder geval altijd gedaan en het was ook heel erg leuk om te doen! Ik begon langzaam weer heen en weer te schommelen, maar stopte al snel toen Edyn zei dat ze nog iets wist. Ze had vroeger een zeemeermin willen worden! Dat was echt heel erg schattig! De meeste meisjes riepen toch wel dat ze prinses wilden worden, maar Edyn had een zeemeermin willen worden! Ik zag het al wel voor me. Een kleine Edyn die vast altijd in bad wilde, want een zeemeermin hoorde toch echt in het water! ‘Dat is echt heel schattig. Je hebt er het haar voor.’ Ze had heel erg lang haar en ik vond het ook wel heel mooi? Iets wat zeemeerminnen volgens mij altijd wel hadden! Al werden zeemeerminnen sowieso wel beschreven als mooie wezens. Ze waren alleen niet zo heel vriendelijk en zeker niet voor mannen! Al had Edyn vast een ander soort zeemeermin willen zijn. Eentje die zong en vriendjes was met een krab, want die had je natuurlijk ook!

Michael.

Het leek me dat Edyn een meisje was dat van veel verschillende dingen hield! Ze had al aangegeven dat ze een cheerleader was geweest, maar blijkbaar vond ze baseball ook heel erg leuk om te doen! Ze deed het dan wel met haar familie, maar dat maakte het niet minder goed? Misschien was ze er wel heel erg goed in, net zoals de rest van haar familie? Volgens mij was ze ook nog eens heel erg zorgzaam, want ze was een nanny! Ze zorgde voor drie andere kinderen, die ze een jaar geleden misschien niet eens had gekend! Ik vond dat wel heel erg knap, want het was lastig om voor kinderen te zorgen? Zeker als je zelf helemaal nog niet zou oud was en Edyn was net zo oud als ik! Dat betekende dat ze eigenlijk nog niet aan kinderen moest denken! Al was dit natuurlijk wel weer anders dan een eigen kind! Het ging er eigenlijk ook helemaal niet om wat ik er van vond, maar wat Edyn er van vond! Als zij het leuk vond om te doen, was dat goed! Ik vond het juist ook wel weer bij Edyn passen. Ze was heel lief? Ze had me net gevraagd of het wel weer ging! Ik was alleen maar een beetje misselijk geweest van al dat gedraai, wat mijn eigen schuld was geweest. Ze had me er ook om uit kunnen lachen, maar in plaats daarvan was ze juist heel erg lief geweest en had ze me gevraagd of ik me nog wel goed voelde! Alleen daardoor al zag ik haar wel als een persoon die echt een nanny was! Het plaatje klopte gewoon! ‘Dus met Rhi nog vier pleegbroertjes en zusjes, dus dat is vijf, en dan nog twee broers en jou er bij, dat zijn acht kinderen!’ riep ik verbaasd uit. Acht! Vijf pleegkinderen en drie biologische kinderen! Tenminste, ik ging daar maar vanuit, anders had Edyn ook wel gezegd dat ze pleegbroers waren in plaats van gewoon “broers”! Maar alsnog! Acht! Dat was echt heel erg veel! Dan kwamen er ook nog twee ouders bij! Dan was dat huis vast echt heel vol? Of ze zouden in een heel groot huis moeten wonen! ‘Woont iedereen nog thuis? Ik bedoel, jij bent een nanny, dus je bent daar vast bijna nooit, maar de rest?’ Dan waren daar alsnog negen mensen! Dat was echt heel erg veel! Al vond ik het ook wel weer heel erg mooi dat haar ouders dus vijf kinderen op hadden willen vangen! Dat was echt heel erg mooi om te doen! Die kinderen hadden misschien wel heel wat achter de rug en nu hadden ze in ieder geval een mooie en warme plek waar ze op konden groeien! Tenminste, als de ouders van Edyn een beetje op haar leken, dan kon het haast niet anders dat ze een hele mooie plek hadden gecreëerd voor alle kinderen die daar nu woonden, of misschien al wel hadden gewoond. ‘Half één? De nacht begint pas!’ sputterde ik tegen, maar het was wel duidelijk dat Edyn echt graag naar huis wilde. Ze bood me ook nog eens een lift aan, die ik waarschijnlijk wel kon gebruiken! Dus dan zat er niet heel erg veel anders op dan terug gaan? Ik wist ook niet waar Luke was en iets in me zei me dat het niet heel goed zou gaan als ik nu in mijn eentje opzoek zou gaan naar die jongen! ‘Ik ga mee, maar op één voorwaarde, Edyn. Ik wil op de achterkant zitten en schreeuwen!’ Dat wilde ik dan toch wel heel erg graag doen! Ik kwam overeind en pakte de spullen van de grond, aangezien we nog een hoop chips en drinken hadden. ‘Misschien is dit wel een smoes en moet je op tijd terug naar de zee, omdat je anders veranderd in een zeemeermin,’ zei ik grijnzend. Half één was echt niet heel erg laat! Al snapte ik ook wel dat ze op tijd naar huis wilde.

Michael.

Tien mensen in één huis was echt heel erg veel? Ik was misschien niet heel erg veel gewend, aangezien ik altijd met drie in een huis had gewoond, maar bij Ashton waren ze met vier geweest, net zoals bij Calum! Bij Luke zelfs met vijf, maar dat was nog steeds heel erg weinig in vergelijking met tien! Ergens was het wel heel erg mooi dat Edyn haar ouders dit wilden doen? Dat ze kinderen in hun gezin opnamen alsof het hun eigen kinderen waren en volgens mij dacht Edyn er ook wel zo over? Ze had Rhi ook haar zusje genoemd toen ik voor het eerst naar haar had gevraagd! Dus dat betekende toch wel dat ze haar als een zusje zag en dat vond ik wel heel erg lief? Dan leek het toch alsof ze één grote familie waren. Al leek Rhi me nou niet echt het type dat gezellig meedeed aan een spelletjesavond, of iets in die richting. Dat kon ik natuurlijk fout hebben, maar ik zag haar niet zo? Ik zag Edyn nog wel aan de tafel zitten, met een grote doos met puzzels en allerlei andere spelletjes! Misschien kwam dat ook wel weer omdat ze een nanny was! ‘Dus dan zijn er nog vijf kinderen over,’ rekende ik uit. Dat was nog steeds heel erg veel? Edyn was dan wel weg, en haar broers dus ook, maar dan waren Rhi en de anderen er dus nog wel! Dat was nog steeds heel erg veel! Al was het wel echt iets om te bewonderen. Die mensen deden wel echt wat voor de wereld! Dat was toch mooi? Ik vond in ieder geval van wel. Als je iets kon veranderen aan de wereld, dan hoorde je dat ook te doen! Misschien was dit iets kleins, maar ik wist zeker dat het wel heel belangrijk was voor die kinderen! ‘Twee uur is nog steeds niet heel erg laat,’ zei ik lachend. ‘Maar ik zal de zeemeermin niet langer ophouden.’ Als zij wilde gaan, dan zouden we maar gewoon moeten gaan! Als ze inderdaad om acht uur op moest, zou ze niet heel erg veel slaap krijgen en dat was voor haar ook niet heel erg fijn! Ik vond het ook niks als ik niet veel kon slapen. Dan probeerde ik overdag toch nog wel een paar uurtjes te pakken, zodat ik in ieder geval iets meer energie had. Zonder slaap was ik namelijk echt niks! Tenminste, niet als ik naar interviews moest of als ik moest optreden! Al leerde je dat uiteindelijk wel te combineren. Ik volgde Edyn naar de auto en wachtte daar tot ze klaar was met het dak. Het ging echt nog helemaal handmatig! Het was toch wel heel lief van haar dat ik dit mocht doen! Aan het begin had ze het volgens mij best vreemd gevonden, maar nu liet ze het me toch doen en dat zei ook wel wat? Al had ik niet het idee dat ze straks heel hard zou gaan rijden, maar dat was juist de bedoeling! Zodra Edyn klaar was, stapte ik in en legde ik de spullen op één van de stoelen neer. Ik keek even naar mijn schoenen en schopte die maar uit, voordat ik op de bank klom en vervolgens op de rand ging zitten. Dit was echt heel erg cool! We reden misschien nog niet, maar ik vond het echt heel erg cool! ‘Ik zal niemand jouw geheim vertellen, maar alleen maar omdat ik nu dit mag doen. Je moet wel mee schreeuwen!’ Dat moest wel echt! Het was leuk om in je eentje te schreeuwen, maar het zou nog veel leuker zijn als we samen zouden schreeuwen! Al wist ik nog niet zo zeker of Edyn dat wel zou doen, want volgens mij vond ze het ergens toch een beetje vreemd om te doen. Ze moest het maar zien als een soort van cheerleaden! Dan deed ze het vast wel? 

Michael.

Edyn was die drukte duidelijk wel gewend en volgens mij vond ze het ook niet heel erg om al die mensen om haar heen te hebben. Ik vond het ook niet heel erg? Al had ik op sommige momenten wel even de behoefte om ergens alleen te zitten. Ik was dol op mijn vrienden en ik was blij dat we met z’n vieren waren en dit samen konden doen, maar op sommige momenten had ik echt de behoefte om gewoon ergens te zitten en na te denken over alles. Ik was mijn hele leven gewend geweest om alleen te kunnen zijn, omdat er vrijwel nooit iemand thuis was geweest. Geen broers en zussen tenminste. Gelukkig kon ik mijn rust vaak genoeg pakken. Dat deden de anderen ook wel? We hadden vaak allemaal een eigen kamer in het hotel waar we verbleven, als we ergens anders waren, en ook hier in Los Angeles hadden we allemaal een eigen kamer. Iets wat soms wel nodig was? Zeker als één van ons een keer een meisje mee zou nemen. Dan wilde je toch ook niet iemand anders de kamer uit kicken? Dus het was maar goed ook. Niet dat er nu nog iets zou gebeuren tussen mij en Edyn, dat had ze wel duidelijk gemaakt. Het hoefde nog niet meteen te gebeuren? Ik zou al blij zijn als ik haar nummer zou krijgen, maar dat zat er volgens mij wel in? Anders was ze wel heel erg vriendelijk, ze had me immers een lift aangeboden! Dat deed je toch ook niet zomaar? ‘Nee, ik ben enig kind. Ik heb wel een hond? Al is die in Sydney.’ Een hond was natuurlijk niet hetzelfde als een broer of zus, maar een hond was soms wel heel erg fijn? Dan had je gewoon iemand in de buurt die naar je luisterde, iemand die je sowieso niet veroordeelde. Meestal omdat hij er toch geen woord van begreep, maar dan was je in ieder geval je verhaal kwijt en dat was toch ook wel heel erg fijn? Ik vond in ieder geval van wel! Op sommige momenten had je ook helemaal geen mening nodig, maar wilde je gewoon dat het irritante en opgelaten gevoel weg ging, wat dan wel gebeurde? Dus dat was alleen maar goed! Ik ging zelf nog iets beter zitten toen Edyn de motor had gestart. Ze zou echt niet te hard gaan rijden, zeker niet met mij achterop. Als ze verantwoordelijk was, wat ze vast wel was als ze op drie kinderen moest passen, dan zou ze waarschijnlijk niet eens harder gaan rijden dan wat hier toegestaan was! Zo hoorde het ook wel, maar hiervoor was een beetje snelheid wel nodig! ‘Gewoon, schreeuwen! Het maakt niet uit wat!’ riep ik naar Edyn. Je ging toch niet nadenken over wat je wilde gaan schreeuwen? Je schreeuwde gewoon! Dat was het hele punt van dit alles! Het was duidelijk dat Edyn een hoop nadacht over dingen. Iets wat misschien ook wel moest als je constant bezig was met kinderen, maar nu was het alleen ons twee? Ze mocht heus wel even gek doen en misschien iets doen wat niet heel erg logisch was. Dat was eigenlijk hetgeen wat ik de hele dag door deed! Ik keek om me heen en vervolgens naar Edyn, die al weer op de weg lette. Waarschijnlijk zou ze niet veel harder gaan rijden dan wat ze nu deed, maar we gingen hard genoeg om gewoon te schreeuwen! Daarom stak ik mijn handen ook in de lucht en schreeuwde ik: ‘Whoo!’ Het voelde wel echt heel erg gaaf om dit te doen! Om gewoon even niet te denken aan wat er allemaal kon gebeuren en gewoon voor me te kijken. Het zag er echt heel mooi uit! Gewoon alles! ‘Hé, Edyn!’ Ze wist niet eens waar ze heen moest rijden! Dat was misschien wel handig om te weten? Anders zou ik niet eens thuis komen!

Michael.

We hadden allemaal een hond, op Calum na. Iets wat hij zelf echt niet leuk vond, hij had het eigenlijk nooit leuk gevonden! Hij was dol op honden en als het aan mij had gelegen, hadden we hem wel een hond kunnen geven voor zijn verjaardag, maar dat was toch wel een beetje onhandig? Die hond zou dan constant bij zijn ouders zitten. Dat was misschien niet verkeerd, maar het zou dan niet echt de hond van Calum zijn! Bij mij was het zo dat mijn hond al een hele tijd bij ons thuis was, al voordat we door waren gebroken en dat was ook zo bij Ashton en Luke ook zo! Die hadden Molly en Indie ook al een hele tijd en daardoor was de band toch weer anders? Al moest iemand dat joch toch een keer een hond geven, want hij rende letterlijk op elk beest af dat vier poten had! Dat was ook niet goed! ‘We hebben een poedel, hij heet Federer.’ Het was een hele lieve hond? Ik snapte niet echt wat mensen tegen poedels hadden! Het was echt niet zo’n vervelend beest als mensen dachten? Aan de andere kant, hij was wel heel anders dan bijvoorbeeld de hond van Luke! Niet dat het erg was, want ik was dol op mijn hond en dat was toch ook wel het belangrijkste! Het was toch altijd fijn om weer thuis te komen en ook even te knuffelen met de hond. Dat was echt het grootste welkom wat je kon krijgen! Natuurlijk was het ook zo dat er veel fans in Sydney stonden te wachten en het was ook weer fijn om mijn familie te zien, maar een hond was altijd zo enthousiast! Alsof je maar een paar uurtjes weg was geweest. Het maakte honden echt helemaal niks uit! Ik glimlachte toen ik Edyn ook mee hoorde gillen, dat was toch wel hetgeen wat ik had willen bereiken! Net had ze het nog een beetje vreemd gevonden, maar misschien was dat ook wel omdat we elkaar niet echt hadden gekend? Nu was het toch al iets beter tussen ons! We hadden in ieder geval wat dingen over elkaar geleerd, zoals dat Edyn een zeemeermin wilde zijn! Of had willen zijn, natuurlijk. Ik vond het wel echt heel erg lief? Dat arme kind was vast heel teleurgesteld geweest toen ze er achter was gekomen dat het echt niet mogelijk was! Dan was prinses misschien nog iets realistischer, maar soms hoefde dromen niet realistisch te zijn? Wij hadden ook nooit gedacht dat onze band meer zou worden dan een dom groepje dat covers op Youtube gooide en keek nu eens waar we waren! We waren veel meer dan dat! We hadden het echt gemaakt en we zouden over ongeveer twee maanden beginnen met onze eigen tour! Een echte, eigen tour! Dat was iets waar we alleen maar van hadden kunnen dromen en nu zou het echt gaan gebeuren! Dus dromen konden best uitkomen? Al bleef een zeemeermin nog wel iets heel anders dan dit! ‘Je weet niet waar je heen rijdt,’ zei ik lachend. Dat wist ze echt niet! Toch reden we wel, dus ik had geen idee waar we heen gingen! Misschien dat ze op automatische ergens heen reed, maar het was wel de bedoeling om mij af te zetten! Tenminste, dat was net nog wel haar bedoeling geweest! ‘Ik woon aan de andere kant van de stad,’ zei ik en daarna noemde ik mijn adres, zodat Edyn in ieder geval wist waar ze moest zijn, als ze het al kende! Deze stad was immers behoorlijk groot! Wij hadden er in de taxi ook wel even over gedaan? Dus het zou Edyn waarschijnlijk ook wel een tijdje kosten om bij ons huis te komen. Dan was het al helemaal lief dat ze me een lift wilde geven! Al mocht ze me ook best ergens anders afzetten, dan zou ik wel een taxi nemen. Ik zou het wel begrijpen als ze het te ver zou vinden. 

Rhi.

Het was een goede keuze geweest om met Luke mee te gaan, want uiteindelijk hadden we het heel erg leuk gehad samen? We hadden ons prima vermaakt in het motel en uiteindelijk waren we nog een hele tijd bezig geweest met elkaar. Ik had geen idee hoe laat ik precies in slaap was gevallen, maar volgens mij had ik het zeker een uur of drie zien worden. Nu was het iets over negen, wat ik kon zien op de klok die naast het bed stond. Ik kwam langzaam overeind en haalde mijn haren uit mijn gezicht. Ik keek opzij naar Luke, die nog in een diepe slaap leek te zijn. Iets wat ook maar beter was, want ik had geen zin in een hoop geklets en gepraat. Zeker niet als hij door zou hebben dat ik weg zou gaan. Dat was toch iets wat niet altijd iedereen even leuk vond. Al gokte ik dat Luke dat wel zou begrijpen? Alsof dit de eerste keer was dat hij met een meisje naar bed was gegaan? Vast niet! Als hij echt zo bekend was, dan stonden er elke avond vast een hoop meisjes om hem heen. Dan had hij het voor het uitkiezen! Het was dus alleen maar beter dat ik nu weg zou gaan. Ik wist ook niet wat ik hier in godsnaam nog zou moeten doen. Er waren misschien meisjes die nog even dicht tegen de jongen aan zouden kruipen, maar ik zag er nou niet heel erg veel nut in? Wat had je er nou aan? Het was alleen maar ongemakkelijk en ik hoefde ook niet echt tegen Luke aan te kruipen? Eén avondje was genoeg en waarschijnlijk dacht hij er ook wel zo over? Dat kon haast niet anders. Ik zwaaide mijn benen over de rand van het bed en viste mijn kleding bij elkaar, waarna ik het aantrok. Ik pakte mijn schoenen en trok die zo stilletjes mogelijk aan, want ik wilde hem niet wakker maken. Uiteindelijk was ik helemaal aangekleed en kon ik er vandoor. Ik liep naar de deur en keek nog even naar Luke, die gelukkig nog steeds aan het slapen was. Waarschijnlijk zou ik hem nooit meer zien, wat ook maar beter was. Ik had in ieder geval een leuke nacht gehad en hij had ook nog eens voor het motel betaald? Dus ik had me eigenlijk geen betere nacht kunnen wensen? Ik opende de deur en liep naar buiten, waar het nog best fris was. Ik sloot de deur achter me en liep de trap af, waarna ik terug begon te lopen richting de bar. Mijn auto stond daar nog en die wilde ik toch wel heel erg graag hebben! Ondertussen bedacht ik me wat ik nu zou gaan doen. Ik kon terug gaan naar huis, maar ik wilde ook nog met Edyn praten? Ze had zelf nog geroepen dat het gesprek niet over was geweest en ik was wel benieuwd naar wat ze nog meer te zeggen had, of waarvan ze dacht dat ze iets te zeggen had, want uiteindelijk had ze helemaal niks over me te zeggen! De kinderen waar ze oppaste waren vast al naar school, en als ze niet op school waren, maakte het me ook niet heel erg veel uit. Na een stuk of tien minuten kwam ik aan bij de parkeerplaats van de bar en ik liep met een lichte glimlach naar mijn auto. Edyn had het vaak genoemd een barrel genoemd, maar ik was er blij mee? Het was mijn autootje! Ik had er zelf voor gespaard en ik had hem ook nog zelf een beetje op kunnen knappen. Daarnaast reed hij ook nog eens heel erg fijn en kon ik soms in de achterbak slapen, als ik daar behoefte aan had. Ik was gewoon liever alleen dan in dat drukke huis! Zeker als ik mijn dag niet had. Ik stapte in en zocht mijn sleutels op, waarna ik ze in het contact stopte. Na een paar keer lukte het om de auto te starten en reed ik richting Edyn.