Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Constrained

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Nog diep in mijn gedachte verzonken staar ik voor mij uit. Soms vraag ik mij echt af hoe het zal eindigen in dit dorpje. Zullen de mensen een keer in opstand komen, of blijf ik de enige met mijn vrienden die de boel willen veranderen? Ik leun met mijn hoofd tegen een strobaal achter mij en zucht een keer diep. Ooit vermoorden ze mij hier, dat weet ik, maar wanneer is en blijft de vraag. Natuurlijk hoop ik nog heel lang niet, maar soms... Nee, ik moet niet zo gaan denken. Waarom zou ik? Ik doe mijn cape, die ik al die tijd gewoon nog aan had, wat beter om en trek mijn cap over mijn hoofd heen, zodat er een schaduw over mijn halve gezicht valt. Ik wil zo snel mogelijk weer terug naar het dorp. Ontsnappen is hier geen optie, daar zijn de poorten veel te goed voor bewaakt. Mijn ogen vallen op het boek naast me, het boek dat Lilian mij had meegegeven. Ik laat mijn vingers over de kaft glijden en glimlach zwak. Ik heb dit boek nog niet eerder gelezen, dus ik zou er maar al te graag aan willen beginnen.
Ondertussen zit ik al bij het vierde hoofdstuk. Het boek is romantisch, maar ook heel spannend. Het gaat over een dief, een goede dief. Hij steelt voor de arme dorpelingen, iets dat ik vroeger ook een beetje deed. Maar deze man is anders. Hij heeft helemaal niemand meer en zijn grote liefde dreigt te sterven aan een of ander virus. Het steel gedoe herken ik eigenlijk wel een beetje, want zelf was ik vroeger ook zo. Ik stal vooral in de tijd dat het net over was met Aurora, en ik mijn frustraties echt even kwijt moest. Ik heb er wel van geleerd en ben er ook gauw mee gestopt, maar ach, verkeerd vond ik het ook niet toen. Er vormt zich een klein glimlachje op mijn gezicht die niet meer weggaat. Als ik zo terugdenk aan al het slechte wat ik heb gedaan en hoe ik mij heb gedragen tegenover de adelijke familie, ben ik er gewoon trots op.
Ik schrik op uit mijn boek als ik wat gerommel hoor in de verte. Ik kom van de strobalen af en zie dat de lucht inktzwart is geworden. Ik slik een keer moeizaam en kijk dan naar de stal waar ik in zit. Brandbaar is het zeker, maar de bliksem zal wel niet inslaan hier. Ik zit droog hier, en daar gaat het mij eigenlijk om. Ik plof weer neer op het plekje waar ik de hele tijd heb gezeten en begin dan maar weer aan het volgende hoofdstuk in het boek.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik vraag me eigenlijk wel af of die stal waarin Maerlynn moet slapen eigenlijk wel waterdicht is. Veilig is de stal niet, want als de bliksem op dat houten stalletje zou slagen, zou het meteen in brand vliegen en dat is niet echt de bedoeling. Ik hoop ook maar dat de stal waterdicht is, want ik heb nog steeds geen manier gevonden hoe ik haar binnen zou kunnen krijgen in het kasteel. 'Die stal waar Maerlynn moet verblijven he, is die eigenlijk wel waterdicht?' vraag ik toch voor de zekerheid aan Aurora. 'Het houdt het water wel tegen, maar het is niet volledig water dicht, dus als het regent is er een kans dat het binnen gaat regenen,' hoor ik Aurora dan antwoorden. 'Je weet toch dat het vannacht gaat stormen he?' vraag ik dan aan haar. 'Dat weet ik maar al te goed,' hoor ik haar dan antwoorden met een kleine gemene grijns op haar gezicht. 'Dat kan je toch niet menen? Zo wordt ze nog ziek,' zeg ik dan, dit is zo gemeen van haar. 'Waar moet ik haar anders laten verblijven? Ze verdient geen kamer in het kasteel,' zegt Aurora dan waardoor ik even met mijn ogen rol. ' Je moet echt ophouden met die dorpelingen te verdedigen, hoe kan je ooit een goede koning worden als je zo met die dorpelingen blijft inzitten?' hoor ik Aurora waar zeggen waardoor ik haar even niet begrijpend aankijk. 'Ben je dom of zo? Een koning moet juist met zijn dorpelingen inzitten,' zeg ik dan. Aurora is zo raar, ze komt ook heel erg dom over vind ik. Het lijkt wel of ze geen idee heeft hoe de wereld hoort te werken en dat idee heb ik dus wel. Ik weet precies hoe de wereld in elkaar zit. Naja, eigenlijk in elkaar hoort te zitten. Als ik koning word, zullen ook de dorpelingen veel gelukkiger zijn want ik zou wel luisteren naar hen en ze niet zomaar laten vermoorden want dat deed mijn vader dus wel.
Ik hoor plots wat gerommel, het komt uit de lucht. De lucht is ondertussen al aardig donker geworden en dat wil dus zeggen dat het niet lang zal duren voor het gaat onweren en stormen. 'Misschien moeten we maar weer naar binnen toe gaan,' zeg ik dan waarna ik me dus omdraai om weer de weg terug te nemen. Al snel komt Aurora me achterna, maar ik voel dat ze haar arm in de mijne wilt inhaken zoals het eigenlijk hoort. Ik trek mijn arm dan een beetje weg, ik heb er gewoon geen zin in. Ik hoorde Aurora dan wel even zuchten maar dat maakt me niet echt uit. Ik wandel dan met haar weer naar binnen toe. 'En, was het gezellig?' hoor ik de koning van Schotland vragen. 'Ja, het was heel erg gezellig,' hoor ik Aurora dan antwoorden. Ik besluit niets te zeggen aangezien mijn vader bij de koning zit. Ik ga dan gewoon weer naar mijn kamer toe.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Zuchtend leg ik het boek aan de kant. Ik heb wel genoeg gelezen voor nu. Het gerommel komt steeds dichterbij, en ik ben bang dat het binnen nu en een uur losbarst. Ik doe mijn cap af en kom weer van de strobaal af. Ik hoop dat deze stal de hoeveelheid water aankan, want ik heb gehoord dat er een enorme storm opkomst is. Ik slik even als ik aan mijn moeder denk. Ze is nu zo alleen thuis. Ik hoop wel dat ze verstandig genoeg is om thuis te blijven met dit weer en niet hierheen te komen om mij te halen. Ze zal me toch niet meekrijgen voordat Tyrrell en zijn ouders weg zijn. Ik schrik als er ineens een harde klap klinkt, maar besef me dat het gewoon het onweer is. De wind neemt flink toe, en mijn cape waait open. Ik trek hem om mij heen en kijk naar buiten. Ik heb vroeger, toen mijn vader er nog was, geleerd dat je voordat het windstil is thuis moet zijn. Een storm begint meestal met enorme windvlagen die na een tijdje plots verdwenen zijn. Dan is het doodstil. Als het doodstil is moet je echt maken dat je wegkomt, want vlak daarna barst het altijd los.
Wanneer ik weer naar de tuin kijk, zie ik dat Tyrrell en Aurora alweer weg zijn. Natuurlijk, het barst zo los dus het is ook logisch dat ze nu niet meer buiten zijn. Zou Tyrrell echt van haar houden? Hij moet wel van zijn ouders, maar zou hij echt verliefd op haar zijn? Nee, natuurlijk niet. Aurora is aan hem gekoppeld omdat ze toch nooit zo'n perfecte jongen gaat vinden... Wacht, denk ik nu echt zo over hem? Hij is niet perfect... Of wel? Ik schud de gedachte algauw weer weg en kijk weer naar de strobalen achter mij. Ik vind het eigenlijk niet eens zo heel erg om hier te verblijven, maar alsnog. Aurora heeft mij deze plaats aangeboden en dat is hetgeen waar ik nu boos van word. Ze had mij net zo goed in een kamer in het paleis kunnen laten slapen. Niet dat ik dat had gewild, maar het gaat om het idee.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Als ik in mijn kamer aangekomen ben, plof ik neer op mijn bed. Ik weet eigenlijk totaal niet wat ik moet doen hier, het is hier gewoon saai. Dat ik bijna constant met Aurora opgescheept zit hier, maakt het nog erger. Waarschijnlijk zit iedereen beneden wat te praten of zo, maar ik heb geen zin om bij dat gezeur te zitten. Ik zit altijd een beetje op mezelf. Ook thuis bij ons eigen kasteel ben ik altijd wat op mezelf, alhoewel ik daar ook vaak praat met die mensen die voor het kasteel werken. Die mensen zien me altijd graag aankomen, maar dat is wel normaal aangezien ik aardig tegen ze doe. Dan is het logisch dat ze het leuk vinden als ik weer even met ze ga praten. Ik vind het fijn om mensen blij te maken en als ik dat kan door even met ze te praten doe ik dat maar al te graag.
Na een tijdje ga ik weer opstaan en loop ik naar het raam toe. Ik kijk even naar buiten toe waardoor ik merk dat de eerste druppels regen al beginnen te vallen. De lucht ziet er ook behoorlijk donker uit wat dus wil zeggen dat het niet lang meer zal duren voor de storm gaat beginnen. Ik hoor opeens iemand op de deur kloppen waarna de deur opengaat, ik zie dat Aurora de kamer binnenkomt. 'Je hebt eindelijk leren kloppen,' zeg ik dan waardoor ik haar met haar ogen zag rollen. 'Waarom doe je eigenlijk zo tegen me?' vraagt ze dan. 'Hoe doe ik dan tegen je?' vraag ik dan weer aan haar. 'Je bent steeds zo kortaf,' zegt ze dan. 'Is dat niet normaal? Hoor je zelf niet hoe arrogant je bent?' vraag ik dan aan haar. 'Ik ben helemaal niet arrogant,' hoor ik haar dan zeggen waardoor ik even zucht. 'Wat jij wil,' zeg ik dan maar gewoon, ik heb geen zin in nog meer gezeur van haar. Oké, ik moet toegeven dat ik soms wel een beetje kortaf ben tegen haar, maar wat verwacht ze dan? Ik zag dat ze naar me toe kwam en mijn hand vast pakte, maar ik trok mijn hand weer weg. 'Kan je me niet gewoon met rust laten? Ik heb hier echt geen zin in, Aurora,' zeg ik dan. Ik heb gewoon geen zin in dit gedoe. Ik begrijp zelfs niet waarom ze dit doet, het is fijn voor haar dat zij het wel leuk vindt om met mij te trouwen, maar dan hoeft ze nog niet zo aanhankelijk te worden. 'Komaan Tyrrell, doe niet zo moeilijk,' zegt Aurora. 'Ik doe helemaal niet moeilijk, ik vraag gewoon om rust. Kan je me nu alleen laten?' vraag ik dan weer aan haar. Ik zucht even opgelucht als ze uiteindelijk toch weg gaat.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Een zucht verlaat mijn mond als ik de eerste regendruppels al zie vallen op het gazonnetje voor mij. In de stal wordt het ook steeds donkerder omdat de zon nu niet meer schijnt. Ik had nog best zin om in het boek te lezen, maar ik steek de olielamp liever niet aan nu. Stel nou dat er iets gebeurd, bijvoorbeeld dat het omvalt, dan vliegt deze stal in de brand. Ik zet mijn kiezen op elkaar bij de eerst volgende klap onweer en ga dan op de grond zitten. Ergens ben ik wel bang dat deze stal in de fik zal vliegen, maar ik probeer mijzelf maar wijs te maken dat dat niet gaat gebeuren. En als het wel gebeurd vlucht ik gewoon naar het kasteel toe. Ik kijk naar het kasteel en merk dat ik wat boos begin te worden. Dit kan eigenlijk gewoon niet... Het is al erg genoeg dat ik een slaafje mag spelen hier, maar dit slaat echt alles. Ik strijk mijn jurk wat glad en begin zachtjes wat te zingen.

With our backs to the wall, the darkness will fall
We never quite thought we could lose it al
Ready, aim, fire, ready, aim, fire
An empire's fall in just one day
You close your eyes
And the glory fades
Ready, aim, fire, ready, aim, fire away
Ready, aim, fire, ready, aim fire away

Ik stop abrupt met zingen als ik een nog hardere knal hoor dan hiervoor. Het onweer komt steeds dichterbij en het begint ook steeds harder te regenen. Ik kijk omhoog als ik een druppel op mijn hoofd voel vallen en zie dat het begint te lekken in de stal. Ook dat nog. Zuchtend doe ik mijn cap weer op en kom ik overeind van de grond. Ik denk dat ik maar niet naar het kasteel ga als het zover is. Ze zullen me alleen maar wat aan willen doen als ik zeik nat op de drempel sta. Ik haal een stukje stro uit mijn haar en gooi het naast mij neer op de grond.
Dan opeens wordt de hele stal verlicht door een flits, die na nog geen honderdste van een seconde wordt gevolgd door een enorme knal die mijn oren doet piepen. Gillend van de schrik val ik achterover in het stro. Voor een paar tellen blijf ik wat geschrokken liggen, maar de geur van brandend hout haalt mij uit mijn gedachtes. Ik spring overeind en zie dat de stal is getroffen door de bliksem. 'Nee toch,' fluister ik paniekerig. Ik gris het boek van de strobaal en wil naar de uitgang rennen, maar op dat moment valt er een brandende balk voor mij neer, waardoor de ingang wordt geblokkeerd door een vlammenzee. Het vuur grijpt als een gek om zich heen, en achter mij staan al wat strobalen in de fik. 'Help!' Schreeuw ik, ook al weet ik dat niemand mij zal horen hier. 'Help!' Met het boek in mijn armen geklemd sta ik midden in de brandende stal. Dit is waarschijnlijk het einde, míjn einde. Ik begin te hoesten door de hoeveelheid rook die er is en val voorover op mijn knieën. 'Help me alsjeblieft!' Schreeuw ik met het laatste beetje stem dat ik nog over heb.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Na een tijdje kijk ik toch weer wat naar buiten toe aangezien ik toch niets beter te doen heb. Ik hoop echt dat die stal waarin Maerlynn zit, waterdicht is. Het is al erg genoeg dat ze daar in een stal tussen het stro moet zitten, laat staan dat ze nog helemaal nat zou worden door de regen. Ik blijf gewoon wat naar de stal kijken. Zou er geen manier zijn om haar uit die stal te krijgen zonder dat iemand het door heeft dat ze uit die stal is? Als ik daar een manier voor kan vinden zou ik dat meteen doen, maar ik weet niet hoe ze hier onopgemerkt binnen zou kunnen komen. Ik vind het zo erg voor haar. Ik vind het echt vreselijk dat dit bij haar gebeurd. Dat ze Aurora maar eens in een stal zouden zetten, dan zou ze wel anders piepen. De manier hoe ze tegen haar doen is echt vreselijk, alsof ze niets waard is want dat is ze wel. Ze heeft een veel betere persoonlijkheid dan iedereen hier samen, dus ze is wel degelijk iets waard.
Ik bleef wat naar de stal kijken, maar ik zag dat er een schicht bliksem recht op de stal slaagt. Ik zie opeens een vlam ontstaan. Ik ren meteen mijn kamer uit en ren dan naar beneden toe, er is hier blijkbaar niemand meer. Iedereen is al naar hun kamers toe. Ik loop dan naar buiten toe, maar voor ik de stal in wil gaan zie ik dat de uitgang/ingang versperd is door een balk die in brand staat. Ik kijk dan even om me heen of ik een emmer kan vinden. Als ik een emmer vind, vul ik die snel met water en blus ik de balk dus met het water zodat ik haar uit de stal kan halen. Ik leg de emmer op de grond neer, eigenlijk gooide ik hem zodat ik haar sneller uit de stal kan halen. Ik zag dat ze op haar knieën zat dus trek ik haar een beetje recht en neem ik haar mee de stal uit. Aangezien het regent neem ik haar natuurlijk ook mee naar binnen toe, ik wil niet dat ze ziek wordt. 'Gaat het?' vraag ik dan toch een beetje bezorgd aan haar. Ik ben bezorgd om haar ja, maar dat mag ik ook zijn. Als ik niet gezien had dat die stal in brand gevlogen was, was ze nu misschien wel dood geweest...

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik begin steeds moeizamer te ademen door alle rook dichte rook hier en merk dat ik steeds banger word. Wat als dit echt het einde is? Ik wil niet sterven door een lullig ongeluk. Nee, ik wil sterven als ene held. Een held die heeft gevochten voor haar mede dorpelingen. Het boek heb ik nog steeds in mijn armen geklemd en laat ik ook geen seconde meer uit het oog.
Plotseling hoor ik een sissend geluid, alsof het vuur wordt geblust. Ik kijk op en zie Tyrrell tot mijn grote verbazing voor mij staan. Ik word wat duizelig en heb nog moeite om helder na te denken. Waarom is hij naar buiten gegaan in dit weer? Ik voel dat hij mij meeneemt naar het paleis. Ik begin opeens weer te hoesten en houd pas na een paar tellen op. 'J-ja het gaat wel,' zeg ik schor. 'Tyrrell, waarom ben je naar buiten gegaan? Je had zelf getroffen kunnen worden door de bliksem,' zeg ik vervolgens wat zachter. Straks raakte hij gewond omdat hij mij wilde redden. Mij, een dorpsmeisje. Aurora zou hem uitlachen als ze dit hoort. Of wel erger. Ik slik even en kom daarna weer in een hoestbui terecht. 'Sorry,' zeg ik tussen het hoesten door. 'Ik h-heb teveel... Rook inge...Ademd,' weet ik er nog uit te krijgen. Na een paar tellen is het goddank weer over en kijk ik in Tyrrell's ogen. 'Bedankt. Je hebt mijn leven gered.' Het dringt nu pas tot mij door. Ik had dood kunnen zijn net. Ik sla mijn armen om zijn nek heen en trek hem dicht tegen mij aan. 'Ik ben je echt dankbaar, Tyrrell,' zeg ik op een fluistertoon, puur omdat mijn keel pijn doet.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik ben erg blij dat ik op tijd gezien heb dat de stal in brand stond. Maerlynn kon er niet uit doordat de uitgang versperd werd door een balk die in brand stond, dus het was goed dat ik voor mijn raam stond te kijken. Wie weet was ze anders wel gestikt door de rook of helemaal verbrand door het vuur... Daar wil ik zelfs helemaal niet aan denken, ook al ken ik haar nog maar een dag, ik zou het echt vreselijk vinden als dat met haar gebeurd was. Het lijkt me ook gewoon een vreselijke dood.
Ik hoor haar dan zeggen dat het wel gaat, overtuigend klonk het niet maar dat begrijp ik ook wel. Ze was vast heel bang daarnet in die stal. Ik hoor haar dan vragen waarom ik naar buiten ben gegaan omdat ik zelf getroffen had kunnen worden door de bliksem. 'Ik nam liever dat risico dan dat ik jou in die brandende stal liet zitten,' zei ik dan toch serieus. Ik meen ook wat ik zeg, ik nam liever het risico om zelf getroffen te worden door de bliksem dat ik haar liet zitten in die stal. Dan had ik het op zijn minst geprobeerd om haar te helpen. Waarschijnlijk zou ik problemen krijgen als mijn vader er achter kwam dat ik haar geholpen had, maar dat maakt me niets uit. Ik laat haar in ieder geval niet meer in een stal slapen, dan slaapt ze maar op mijn kamer. Zij kan in mijn bed slapen en dan slaap ik wel op de bank die op mijn kamer staat. Ik glimlach even zwak als ik voel dat ze haar armen rond mijn nek slaat hem me dicht tegen haar aan drukt, wat ik eigenlijk verrassend fijn vond. 'Ik kon je moeilijk in die stal laten zitten,' zeg ik dan als ze zegt dat ze me echt dankbaar is. Ik vond het fijn dat ik haar nog kon helpen en dat ik niet te laat was. Ik was daar heel erg blij om. Als ik zoals mijn vader was geweest, had ik haar gewoon in die stal laten zitten, maar ik ben dus niet zoals mijn vader. Helemaal niet zelfs. Ik heb haar eigenlijk al meerdere keren geholpen vandaag. Vanochtend door haar dat geld te geven en daarnet door haar uit die stal te halen, maar ik vond het fijn om haar te helpen. Ze is het dan ook waard om door de regen en de bliksem naar buiten toe te gaan en haar uit die brandende stal te halen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik laat hem weer langzaam los en merk dat er een verlegen glimlachje op mijn gezicht ontstaat. Het voelde best... Prettig om hem zo vast te houden. 'Er is nog nooit iemand van jouw stand geweest die zijn leven riskeerde voor een doodgewone dorpeling,' zeg ik zacht. Ik slik een keer moeizaam en kijk even naar buiten. Er is haast niks meer over van de stal, de stal waar ik eigenlijk in zat net.
'Wat is er aan de hand?' Hoor ik Lilian plots achter ons zeggen. Ik draai me om en kijk haar zuchtend aan. 'Waarom ruikt het zo naar rook?' Ze kijkt naar buiten en legt binnen een paar tellen de link tussen de afgebrande stal en ons. 'Majesteit, heeft u haar uit de brandende stal gered?' Vraagt ze verbaasd, maar ergens ook opgelucht. Ik glimlach zwak naar Lilian en kijk vervolgens weer naar Tyrrell. 'Ik zal wel wat handdoeken voor jullie halen zo,' zegt ze vervolgens, aangezien we in de regen hebben gestaan net. Ik heb er gelukkig niet al te lang in gestaan, maar Tyrrell volgens mij wel. 'En ik haal voor jou wat schone kleding zodat ik jouw jurk en cape kan wassen,' zegt ze met een zwak glimlachje tegen mij. Ik glimlach zwak naar haar en geef haar het boek terug. 'Ik heb het nog niet uit, maar ik ben bang dat er straks iets mee gebeurd of zo,' zucht ik. 'Ben je gek lieverd, houd het boek maar. Hij is van jou,' lacht. Mijn ogen worden groot als ze dat zegt. 'Serieus? Is dit nu mijn boek?' Vraag ik aan haar. Ze knikt lachend en kijkt weer naar Tyrrell. 'Ik neem aan dat u zo weer wilt slapen, majesteit. Ik zal u dan ook zo met rust laten,' zegt ze met een kleine buiging.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik hoor Maerlynn dan zeggen dat er nog nooit iemand van mijn stand zijn leven geriskeerd heeft voor een doodgewone dorpeling. 'Gewone dorpelingen hebben ook het recht om geholpen te worden,' zeg ik dan. Het is waar, het wil niet zeggen dat omdat ik van adel ben ik geen mensen van onder mijn stand mag helpen, ik moet ze juist helpen. Daarbij wilde ik niet dat dat haar dood ging zijn, dus ik kon niet anders dan haar helpen ook al kon ik er zelf ook geweest zijn. Ik knik even als de vrouw vraagt of ik haar uit die brandende stal heb gered, is dat dan zo raar? Ik bedoel, ik weet dat iemand van mijn stand zich vaak te goed voelt om een dorpeling te redden, maar is het dan zo raar dat ik haar wilde redden uit die stal? Wat moest ik anders doen? Haar daar levend in laten verbranden en haar laten stikken? Zo iemand ben ik niet, helemaal niet zelfs. Zelfs Aurora zou ik uit zo'n brandende stal halen, aangezien dat levensgevaarlijk is. Ze gaat in ieder geval niet meer in één van de stallen slapen, dat laat ik niet toe. Ik glimlach even zwak als ik zie hoe blij Maerlynn is met het boek, ik vind het fijn dat sommige mensen zo blij kunnen zijn met zo iets, naja, niet dat er wat mis is met een boek hoor. Bij ons in Engeland hebben we in het kasteel een kamer die vol met boeken staat, als ze in Engeland woonde in plaats van hier, mocht ze er van mij zo veel boeken komen lezen die ze wilde, er kwam toch nooit iemand in die ruimte dus kwaad zou het niet kunnen. Ik hoor dat de vrouw me weer met majesteit aanspreken, zoals Maerlynn al weet, vind ik het verschrikkelijk om majesteit genoemd te worden. 'Je hoeft me geen majesteit te noemen, je mag me gewoon Tyrrell noemen,' zeg ik dan. Ik weet dat het eigenlijk niet hoort dat mensen van onder je stand je met je voornaam aanspreken, maar mij maakt het niets uit. De mensen in het dorp in Engeland, spreken me ook meestal met Tyrrell aan omdat ze weten dat ik dat fijner vind.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik klem het boek wat beter in mijn armen en kijk dan naar Tyrrell. 'Jongens, zullen we even ergens anders gaan staan? Straks hoort iemand ons nog en dan-'. Ik slik kort als ik denk aan de koning. Hij mag mij hier niet zien. Hij zal woedend worden als ik hier in zijn paleis sta terwijl ik in die verdomde stal hoor te zijn. Ergens hoop ik wel dat hij het dit keer zal begrijpen, ik bedoel, niemand vindt het toch "leuk" als een persoon omkomt in een brandende stal? De koning misschien wel, maar zou hij niet één keer een uitzondering kunnen maken als het zover is en Tyrrell en mij ermee weg kunnen laten komen?
Ik kijk op als Tyrrell dat tegen Lilian zegt en merk dat er een klein glimlachje op mijn gezicht staat. 'Het spijt me, maar als de koning hoort dat ik u bij uw voornaam aanspreek zal hij niet blij zijn ben ik bang,' zucht ze. Lilian moet daar inderdaad mee uitkijken inderdaad. 'Oh, wat stom van me. Ik heb mij niet eens voorgesteld,' zegt ze met grote ogen. 'Lilian Smith, aangenaam.' Ze maakt vlug een buiging en kijkt ons met een onschuldige glimlach aan. 'Eh, ik ga denk ik zo weer naar een andere stal toe of zo. De koning mag echt niet zien dat ik nu hier ben namelijk,' zeg ik vervolgens wat zachter tegen zowel Lilian als Tyrrell. 'Wat? Je kan bij mij slapen, dat weet je toch?' Zegt ze gauw. 'Nee dat kan niet, omdat je al zo weinig ruimte hebt voor jezelf en daarbij; de koning kan nog wel eens in jouw kamer komen heb je mij verteld,' zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw tegen haar. Ze mag het risico gewoon niet lopen. De koning komt er sowieso achter, en dan? Dan zal ze ontslagen worden en op straat belanden. Ze heeft verder niemand en dit was haar enige uitweg om nog te overleven. Mijn moeder en ik hebben altijd wek met haar te doen gehad. Ze is van mijn moeders leeftijd, maar alsnog, we zijn erg goede vriendinnen geworden toen ik nog met Aurora omging.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik hoorde Maerlynn dan zeggen dat ze zo weer naar een andere stal zou gaan, ze was natuurlijk bang dat de koning er achter zou komen dat ze hier binnen was. Ik wist niet of de koning het zou begrijpen dat ze binnen was doordat de stal in brand vloog. Van de stal was niets meer over, maar ik wist niet of de koning dat zou begrijpen of dat hij haar terug naar een andere stal zou sturen. Ik begrijp niet waarom ze haar gewoon geen kamer in het paleis gegeven hadden, er waren kamers genoeg. De koning was gewoon onmenselijk, net als zijn dochter. Zij was minstens even erg als de koning. Ik keek even naar buiten toe, het stormde nog steeds heel hard buiten, dus ik kon haar in die toestand niet meer buiten laten gaan. Wie weet gaat er weer een stal branden, ik wilde niet dat ze levend verbrand ging worden of ging stikken. Of de koning het erg ging vinden als ze omkwam in een brandende stal wist ik niet, maar ik wilde dat niet, ook al kende ik haar helemaal niet zo goed. Ik wenste niemand zo'n dood, zelfs Aurora niet, dus Maerlynn zeken niet. 'Je kan wel bij mij slapen, ik slaap wel gewoon op de bank in mijn kamer en er is niemand die erachter komt,' zei ik dan. Ik wist dat dat riskant was, want Maerlynn kon nog erger gestraft worden als ze binnen kwam slapen, maar de koning moest niet zo onredelijk zijn. Er was niets mis mee als je eens aardig was voor mensen onder je stand, helemaal niet zelfs. Dat maakte je juist machtiger en de respect die je er voor terug kreeg als je aardig was, was nog geweldiger. Wat voor koning was je als iedereen je haatte? Dan kon ik je zelfs helemaal geen koning noemen. Een koning moest respect krijgen van de dorpelingen, maar andersom moest een koning ook respect geven aan de dorpelingen. Het draaide niet allemaal om geld en onschuldige mensen vermoorden, voor mij toch niet. Mijn had me altijd gezegd dat ik nooit een goede koning kon worden als ik zo bleef inzitten met de dorpelingen, maar dat was toch juist wat een koning moest doen? Een koning moest inzitten met de dorpelingen en naar ze luisteren, anders was je in mijn ogen niet eens een koning.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Je hebt al zoveel voor mij gedaan, Tyrrell, het hoeft niet,' zeg ik met een klein glimlachje. De koning mag er echt niet achterkomen dat ik hier ben nu. Wat er zal gebeuren als hij er wél achterkomt, dat wil ik al helemaal niet weten nu, maar ik ben bang dat het niet door de vingers wordt gezien. 'Maar Maerlynn, de koning zal nooit zonder te kloppen bij Tyrrell naar binnengaan,' zegt Lilian. Ik slik even en kijk haar aan. 'Hoezo niet?' Vraag ik wat verward. 'Tyrrell is een prins en heeft het recht op privacy. De koning mag niet naar binnen totdat Tyrrell toestemming geeft.' Er ontstaat een lichte grijns op mijn gezicht. Dit heb ik nooit geweten. 'Maar alsnog, ik wil niet dat we dit risico gaan lopen, en Tyrrell moet niet op de bank gaan slapen voor mij. Ik kan dat namelijk ook,' zeg ik. Ik kijk naar Tyrrell en glimlach zwak naar hem. Het verbaast mij dat hij zoveel over heeft voor een dorpeling. Misschien is dat wel normaal in Engeland, maar hier in ieder geval niet. Hier geven ze niks om ons, alleen om ons geld. Nou ja, het kleine beetje geld dat wij hebben. Af en toe komen er wachters naar ons huis en plunderen ze zowat de boel leeg, uit opdracht van de koning. Ik kan mij nog herinneren dat ze bijna mijn zwaard hadden meegenomen, maar die had ik nog net op tijd verstopt in een luik dat in onze houten vloer zit.
Ik kijk weer naar buiten als ik een harde knal hoor. Het weer is alleen maar erger geworden sinds ik hier binnen ben. 'Jongens, ik weet niet of het wel verstandig is om mij hier nog binnen te laten nu,' zeg ik wat zachter. Ik ben niet gauw bang voor de koning, maar nu moet ik wel echt oppassen met wat ik doe en wat ik zeg. Als ik het nu verknal, dan denk ik dat ik er echt geweest ben. Ik wil het mijn moeder niet aandoen. Straks is ze echt alleen en heeft ze helemaal niemand meer...

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik hoorde haar dan zeggen dat ik al zo veel voor haar gedaan had, dat had ik al wel verwacht van haar. Ik wist dat ze zoiets ging zeggen en ik had ook wel veel voor haar gedaan, maar toch. Wat moest ik dan doen? Haar in een stal dumpen met het risico dat ook die stal in de fik kon vliegen? Waarschijnlijk kon ik geen tweede keer op tijd zijn om haar te redden, dus dat in een andere stal slapen konden we uitsluiten. Dat ze bij de vrouw die bij ons staat, Lilian, zou slapen kunnen we ook al uitsluiten. Het was waar dat de koning zo maar kon binnenvallen en dat was ook een te groot risico. Het was niet alleen gevaarlijk voor Maerlynn, maar ook voor Lilian. Ze konden haar zo op straat zetten en dan had ze niets meer, dus dat konden we ook uitsluiten. Er was nog maar één optie over, Maerlynn moest op mijn kamer slapen. Naja, dat moest ze natuurlijk niet als ze dat echt helemaal niet wilde, dat kon ik ook begrijpen natuurlijk. Het was wel de veiligste optie. De koning zou inderdaad zoals Lilian al zei, niet zomaar mijn kamer binnen komen aangezien ik nog recht had op privacy. Oké, Aurora liep wel zo maar mijn kamer binnen, maar ik kon Maerlynn ook wel op tijd wakker maken zodat niemand merkte dat ze in het kasteel geslapen had. 'Niemand merkt het als je in mijn kamer slaapt, ik maak je wel op tijd wakker zodat er zeker niemand zal zijn die er wat van merkt dat je hier in het kasteel geslapen hebt,' zei ik dan. Dat op de bank slapen maakte me ook niet uit, ik deed het maar zodat het ook niet ongemakkelijk zou worden of iets. Naja, ik zou er ook geen problemen van maken om samen met haar in mijn bed te slapen aangezien het bed echt groot genoeg was, maar wie weet vond zij dat ongemakkelijk. Ik ging haar niet op de bank laten slapen, dat hoefde een meisje niet voor een jongen te doen, maar andersom. Ik vond dat trouwens ook geen probleem, het was niet zo comfortabel als het bed natuurlijk, maar het kon er nog mee door. Ik wist dat Maerlynn het vast een beetje raar vond dat ik haar zo wilde helpen, maar ik was gewoon zo. Ik hielp gewoon graag mensen, ongeacht de stand.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik kijk Tyrrell weer aan als hij wat zegt. Meent hij dit? Wilt hij dit nou echt doen? Oké, ik vind het hartstikke aardig en ook een beetje bizar na alles wat hij al voor mij heeft gedaan vandaag, maar hij hoeft het gewoon niet te doen. Stel nou dat de koning er wél achterkomt. Ik loop maar al te graag een risico, dat doe ik altijd, maar dit keer vind ik het toch iets anders. Dit zijn mijn laatste kansen, en als ik die verpest ben ik er geweest. Maar aan de andere kant wil ik ook niet in zo'n stal nu het onweert. Wat nou als de bliksem weer inslaat en ik er weer niet uit kan? Ik kan de verantwoordelijkheid niet bij Tyrrell leggen als ik weer in een brandende stal zit, het was gewoon puur geluk dat hij zag dat de stal in de fik vloog en naar buiten kwam om mij te redden. 'Oké, ik eh, kom wel op jouw kamer slapen als dat echt geen probleem is,' zeg ik uiteindelijk met een zwak glimlachje. Morgen moet ik waarschijnlijk weer hard aan het werk, dus ik kan maar beter een goede nachtrust hebben. In een stal gaat dat nu niet lukken met dit weer, maar bij Tyrrell op de kamer wel.
'Goed, zal ik wat droge kleding voor jullie halen en hetgeen dat jullie nu aanhebben wassen?' Vraagt Lilian dan. 'Lilian, jij moet ook gaan slapen zo. Straks ben je kapot morgen en val je halverwege de dag in slaap,' zeg ik. Lilian mag dan wel een aantal jaar ouder zijn dan ik, als het erop aankomt luistert ze wel naar me. Oké, meestal niet en is het andersom, maar soms geeft ze mij wel gelijk. 'Anders was ik het morgenvroeg wel,' zegt ze met een klein glimlachje. 'Maak je maar geen zorgen om mij hoor, dit is wat ik nou eenmaal doe.' Ik knik even en kijk dan naar Tyrrell. 'Weet je het echt honderd procent zeker?' Vraag ik nog wat twijfelend aan hem. Hij moet dit niet met tegenzin doen of omdat hij medelijden of iets in die richting met mij heeft. Ik ben nog steeds niet echt bijgekomen van de schrik van net, aangezien ik dit nog nooit zodanig heb meegemaakt. Zonder Tyrrell zou ik echt allang dood zijn besef ik mij nu pas...

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld