Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg~ Ghost aren't real

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
'Tuuuurlijk meen ik het!' Zeg ik en begin weer te lachend, dit hele ding is prima vermakelijk. Als ze zegt dat ze me haat leg ik mijn hand op mijn hart, als of ik er diepgekwetst door ben. Jokes on her ik ben niet zo makkelijk te kwetsen, ik kijk op als ze omhoog begint te klimmen, had het niet van haar verwacht. Rustig wacht ik tot ze boven is en naast me zit, ' Oh oh is dat een bedreiging?' vraag ik en lach, 'Van mij part mag je me proberen te duwen. Gaat je toch niet lukken.'

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Je meent het niet. Je meent niets van wat je zegt." Mompel ik. "De dag dat jij gekwetst bent dan ben ik waarschijnlijk al dood." Ik zucht diep om zijn reacties, "ja dat is een bedreiging, ga nu naar beneden want jou vertrouwen was duidelijk een grote fout." Ik doe niet echt moeite om hem te duwen, want hij zou dat toch al willen. Zolang hij mij maar niet begint te duwen vind ik het goed. Het zou me echt verbazen moest hij ooit gekwetst worden. Hij stoot iedereen alleen maar af. "Weer je, moest je nu eens wat aardiger doen tegen de mensen om je heen dan had je meer vrienden dan enkel je denkbeeldige."

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
'Vertrouw je me niet? Wow that hurts' zeg ik lachend en kijk opzij. Als ze begint over dat vrienden ding schudt ik mijn hoofd 'Denk je nou echt dat ik dat niet heb geprobeerdt?' vraag ik ongelovig, 'Al die jaren is mij verteldt hoe raar ik wel niet ben en dat ik ver van mensen weg moet blijven.' Zeg ik boos. 'Jij weet bijna niks over mij Yasmine, alles wat je over mij weet staat in een map, en geloof me dat is 1/5 deel.' Ik klink nu redelijk boos maar ik ben niet echt boos op haar, ik ben meer boos op iedereen die er voor heeft gezorgt dat ik hier zit.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Neen en ik betwijfel of ik jou ooit zal vertrouwen." Ik rol met mijn ogen en zucht als hij boos wordt. "Wat wil je dan? Met jou valt niet te praten. Het enige dat je doet is eigenwijs zijn, dreigen en lachen. Je probeert me al vanaf het eerste moment weg te jagen en loopt alleen maar koppig te doen." Ik haal even diep adem. "Dat eten ligt er al een week en je weigert het op te ruimen. Je zegt niets over jezelf dus natuurlijk moet ik het dan uit dossiers halen waar 1/5 in staat en zelfs minder. De mensen zijn al zo wanhopig aan het worden dat ze verzwijgen wat je allemaal al gedaan hebt bij de vorige mensen."

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
'Dat is weer teleurstellend Yasmine.' zeg ik en kijk voor me uit. Als ik de hele rant over me heen krijg begin ik boos te worden, 'Laat me je wat vertellen, als je het aan de rest vraagt ben ik tien keer minder erg dan normaal. Geloof me. Plus je weet niet al meer dingen dan al die andere bij elkaar, als ik je echt weg had willen hebben was je al lang geleden huilend weg gerent.' Zeg ik luid en kijk haar boos aan 'En als ze je alles hadden verteldt wou je dit rot baantje geeneens.' zeg ik en door mijn pure woede geef ik haar een duw.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Dus eigenlijk wil je me wel als je begeleider." Probeer ik uit zijn woorden te vertalen aangezien hij zei dat die me anders al lang bad weggepest. "Tuurl....." Ik begon net met praten en voel dan een harde stoot tegen mijn borstkas. Nog voor ik het goed en wel besefte, voel ik hoe mijn hele lichaam met een klap op de grond komt. 'Mmm' kreun ik. Dat was niet bepaald zacht. Mijn hoofd doet echt pijn en waarom doet mijn schouder ook zo belachelijk veel pijn. Ik duw mezelf met mijn andere arm omhoog en voel aan mijn hoofd. Ik zie niet meteen iets dus het zal wel niet bloeden. Ik ben volledig op mij rechterzijde en hoofd neergekomen. Mijn linker heeft weinig van de klap opgevangen. Ik kreun weer als ik mijn schouder probeer te bewegen. Dit voelt zo verkeerd.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Mijn ogen worden groot als ze naar beneden stort, dat was verre van de bedoeling. 'Yasmine! Gaat het?' vraag ik terwijl snel naar beneden klim, ik ren naar haar toen en kniel bij me nier 'Fuck, sorry dit was niet de bedoeling' zeg ik en kijk of ik op het eerste gezicht verwondingen zie. Op het eerste gezicht lijkt ze okay maar ze heeft pijn als ze haar schouderbeweegt, 'Wacht ik breng je naar een van de doktors.' zeg ik en til haar heel voorzichtig is bruidsstyle op, ik loop snel maar voorzichtig naar de ingang terwijl ik semi-bezorgde blikken naar Yasmine to werp. Ookal hadden we net ruzie wou ik haar niet serieus verwonden.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik ben te druk met de pijn in mijn schouder om zijn bezorgdheid ook maar een beetje door te hebben. Ik voel hoe hij me optilt en wil zeggen dat hij van me af moet blijven, maar hij drukt op mijn schouder waardoor ik een schreeuw onderdruk. "Zet me neer!" Zeg ik boos tegen hem als we op de gang zijn. "Ik wil niet dat je me met 1 vinger aanraakt!" Ik zie ook al meteen een paar verzorgers aansnellen die mij meteen overpakken en twee pakken Lewis vast aan beide kanten 1. "Je flikt het hem weer." Hoor ik een verzorger tegen Lewis zeggen. "Gaat het?" Vraagt de verzorger die me vast heeft. Ik knik klein, maar besef zelf ook wel dat die schouder waarschijnlijk gebroken of uit de kom is. "Kom maar weer mee naar je kamer jij!" De verzorgers slepen 'Lewis' terug mee en ik word naar de dokter gebracht die me door verwijst naar het ziekenhuis.
na een scan en een heel onderzoek krijg ik de uislag dar mijn schouder gebroken is en ik een lichte hersenschudding heb van de bal. Ze verzorgen mijn schouder en ik moet minstens 1 week thuis zitten. Met een diepe zucht aanvaard ik maar wat de dokter zegt. "Ik vraag wel of ze je terug bij de lichte gevallen zetten." Zegt mijn collega tegen me. Anke was zo lief me naar de spoed te brengen en bij me te blijven. Ze is dan ook een goede vriendin van me. "Kom, dan breng ik je naar huis. We zijn hier lang genoeg geweest."

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Eenmaal in de gang begint ze te schreeuwen en komen er al gelijk een stuk of 5 doktors aan rennen, ik leg haar op de grond maar word bijna gelijk door een van de mensen tegen de muur aangeduwt. 'Ik bedoelde het niet zo!' schreeuw ik boos maar niemand luisterdt naar me, ik vloek zacht en probeer los te komen. Ze beginnen me mee te slepen en ik kijk nog even naar Yasmine, sowieso dat ze me nu niet meer gaat begeleiden. Ik werk flink tegen en de doktoren lijken het niet zo te waarderen, niet veel later krijg ik dan ook een prik in mijn nek en ik weet dat het een of andere zwaar kalmeringsmiddel is. 'Waarom deden jullie dat?!' schreeuw ik boos en wil me los trekken naar het lukt niet, dat verdomde spul begint nu al te werken. Ze gooien me zowat mijn kamer in en ik neem geeneens de moeite om op mijn bed te gaan liggen, als ik mijn ogen open staat iedereen er. Alle 5 de personen zijn hier, dit gebeurdt altijd als ik dit middel krijg maar de doktors boeien het niet dat ik hier gek van wordt. Iedereen begint te gelijk te praten en die rare man staat luid te lachen en ik word er gek van. Ik grijp naar mijn hoofd en ga zonder dat ik het echt door heb ik foetus houding liggen 'Ga weg, ga alsjeblieft weg' mompel ik en blijf het herhalen omdat ik niet weet wat ik anders moet doen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Ts: een week later

Yasmine:
Het is al een week geleden dat ik hier in de kliniek was. Eigenlijk mocht ik nog altijd van de dokter niet komen. De hersensschudding is bijna weg, maar hij raadt het gewoon niet aan met mijn schouder. Ik heb deze week genoeg gevloekt voor mijn hele leven. Elke keer als ik iets wou pakken ging dat niet, slapen was altijd op 1 zij, probeer je eens te wassen,... Ik heb me soms heel even afgevraagd hoe het met Lewis is geëindigd. Anke heeft gezegd dat hij een nieuwe begeleider heeft, maar dat die nu ook langzaamaan begint gek te worden. Ik heb gezucht om de gedachten en herinnerde me wel dat hij had gezegd dat het niet met opzet was. Opzet of niet, het was hem toch gelukt om me binnen de week weg te krijgen. "Yasmine? Wat doe jij hier nu? Je moest toch thuis zitten?" Hoor ik Marie zeggen. "Nou, ik wou iets anders te doen hebben dan enkel klagen over mijn schouder. Mijn kat begint een beetje zot te worden van me." Lach ik. "Nou, we hebben je niet echt ingepland vandaag. Kom je morgen?" Ik knik. "Dan zullen we je er vanaf nu weer bij nemen in de planning." "Super, is er iets dat ik kan doen vandaag?" Vraag ik nieuwsgierig. "Je kan niet echt iets doen. Enkel dit moet naar de zware afdeling." Ze toont me een map. "Is goed, ik breng die wel even en zal kijken of ik daar nog wat kan doen." Ik pak de map aan en ga naar de afdeling. Ik sukkel wat met mijn badge, want die hangt aan mijn broek en de scanner hangen op bortshoogte. Ik leg eerst de map op de grond en trok met mijn goede hand aan de badge en neem de map terug. Hehe dat was moeilijk. Ik hou mijn badge stevig vast en hang hem terug als ik op de afdeling ben. "YASMINE!" Hoor ik achter me geroepen. "Ja?" Ik ken het meisje niet meteen. "Zeg me alsjeblieft dat je die jongen terugkomt nemen. Ik jou het niet meer vol met hem." Zegt ze. "Uhm, Neen daar kom ik niet voor en besef dan dat we wel voor zijn kamer staan. "Neen, hij is helemaal van jou." Zucht ik en hoor haar hoor diep zuchten.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
De afgelopen week was echt een hel, ik ben in die ene week dan ook verslechterd kwa gezondheid. Ik heb wallen onder mijn ogen en er staan verschillenden borden met eten op mijn bureau. Het enige wat ik binnen krijg zijn de tonnen medicijnen die ik moet nemen sinds ik Yasmine uit de boom duwde, en door die verdomde medicijnen is iedereen er. Nog steeds. Ze zijn er sinds de eerste dag dat ik die zware kalmerings medicijnen kreeg, ze maken zo veel herrie. Mijn begeleider is 5 minuten geleden weg gerent, ze vondt het verhaaltje wat ik haar vertelde niet zo leuk. Wat ik ergens wel begrijp want het was vrij... moordlustig. Ik zit de grond tegenover de deur, hopend dat iedereen straks weg gaat of zijn mond houdt want ik trek het niet meer. Ze hebben zelfs het kleine beetje spullen wat ik had weg gehaaldt omdat te gevaarlijk zou zijn, ik heb geen boeken of papier meer. Yasmine had mijn tekeningen mee genomen naar de tuin waar we ze zijn vergeten, iets waar ik wel van baal vooral omdat ik geen nieuwe kan of mag maken.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik bezorg de map aan de mensen en hoor ondertussen nog de verhalen van Lewis. Ik vind het ze maar niks, maar ook niet hoe zij hem behandelen. Op de lichte afdeling heb ik deze dingen nog nooit gehoord dus misschien dat het daarom zo schokkend voor me is. "Hij was wel bezorgd om je." Hoor ik dan vanuit een hoek. "Om mij?" Vraag ik verbaasd. "Jup, de begeleider is eens binnen geweest toen hij sliep en hoe was de hele tijd om jou aan het roepen." Ik trek een raar gezicht. Om mij? Dat verzinnen ze hier ter plekken om mij terug naar hem te krijgen. Ik haal diep adem en loop terug, maar hou halt aan zijn deur. Misshcien moet ik gewoon even kijken. Heel even maar om te zien hoe het met hem is. Puur automatisch pak ik mijn badge en maak zijn deur los. Het voelt alsof ik naar binnen word geduwd en zie meteen de afwas aan borden met daar het eten nog op. "Je weet toch dat je moet eten Lewis." Ik kijk hem aan aangezien hij zo zielig op de grond zit, maar ik kom niet in ee beurt. Ik blijf de deurknop vasthouden voor het geval dat.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Zonder op te kijken schudt ik mijn hoofd, 'Heb geen honger.' mompel ik en haal mijn hand door mijn haar. Tot ik me bedenk dat dit niet mijn begeleider is, want ik betwijfel of die terug komt. Ik kijk op en als ik haar zie worden mijn ogen groot 'Yasmine?' vraag ik twijfelend, door die vage medicijnen hallucineer ik nog wel is. Ze is vast niet echt, waarom zou ze me ooit nog willen zien na dat ik haar freaking schouder heb gebroken. 'Yasmine, als je niet echt bent kun je dan weg gaan..'mompel ik zacht want dat zou betekenen dat er 7 mensen zijn in de kleine ruimte, en dat trek ik echt niet.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"ja?" Zeg ik verward terug als hij mijn naam noemt met een groot vraagteken boven zijn hoofd. Hij ziet er echt niet gezond uit zo'n wallen en dan nog niet eten. Ik zie nog minder spullen dan eerst. "Waarom zou ik niet echt zijn? Of begin je soms al van me te dromen." Probeer ik wat plagerig te zeggen en laat de klink los. "Kom Lewis, sta op en eet je bord vandaag op." Ik stap heel voorzichtig naar de bureau en pak het bord waar er nog damp vanaf komt. Ik zet het bij hem neer en neem dan toch voor de veiligheid weer wat afstand. "Of zet je op z'n minst op je bed. De grond is maar koud en hard." Ik herken de jongen van een week geleden hier niet meer in en ik weet niet echt welke ik leuker vind.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Ik schudt mijn hoofd en schuif het eten weer aan de kant, 'Daar zit mijn medicatie in..' mompel ik, ik krijg er al genoeg van en heb het niet nodig. Ik krijg nu elke ochtend al een injectie met daar in een of ander vaag kalmerings middel, het maakt me gek. 'I-ik weet het verschil niet meer tussen wat echt is en wat niet echt is..' mompel ik zacht 'Hell voor het zelfde geld zit ik nu tegen de lucht te praten.' zeg en zet mijn handen in mijn haar, ik trek het niet meer. En die medicijnen maken het alleen maar erger.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld