Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// My misfits

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Een van de vliegende mutanten had hen op hoge snelheid richting het bos gebracht, waar ze gedropt waren, zonder enig pardon. Het bos werd alom gevreesd door mensen, zogenaamd zouden de bloeddorstigste wezens zich hier schuil houden. Met deze vier erbij klopte dat in ieder geval. Het was inmiddels ook de eerste keer dat de vier alleen waren, ze hadden die kans nog niet gehad met alle bewakers en de andere prinsen erbij.
Voordat ze vervoerd waren, was Yreal haar wond nog gehecht, maar het was zo snel en ruw gedaan dat het echt alleen het ergste bloed tegen hield. Maakte niet uit, voor haar volgende actie was het goed genoeg. Yreal liep op Alexander af en gaf hem een vuistslag in het gezicht. 'Je had hier drie mensen met ervaring maar nee, meneer moest alles zelf doen!' Ze was nog niet klaar, maar Thomas stond al tussen de twee in en trok Yreal weg van Alexander. Het was altijd al duidelijk dat Alexander sterker was door zijn mutatie, maar met een gewonde Yreal was het zeker geen eerlijk gevecht. Niet dat dat de dame tegen hield.
'Drie mensen die honderden moorden op hun naam hebben staan en jij vond dat je het zelf wel kon regelen. Je liet ons achter op die open plek omdat het zo nodig moest gaan op jouw manier. Nou? Is het uitgepakt zoals je het wilde? Arrogante zak die je bent! Beter kom je met een idee om die broer van je te vermoorden want dit is nog niet over en als ik hem niet kan pakken, dan kan jij beter met één oog open slapen!'
'Genoeg!' Het was Thomas, die een wenkbrauw naar Irina op trok, ten teken dat ze best even mocht helpen. 'Iedereen hier wil wraak en dat gaan we niet krijgen als we elkaar eerst van kant maken.' Hij hoopte maar dat het de twee uit elkaar zou halen, hoewel het voornamelijk Yreal was die opzoek was naar oorlog. Hij snapte het ergens wel. Alexander had haar duidelijk op haar zenuwen lopen werken, zeer expres ook nog, en nu kreeg hij de volle laag terug. Volle laag was een groot woord, maar Thomas wist vrij zeker dat het binnenkort een keer fout zou gaan tussen de twee.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ze was net te snel en hij ontving de vuist in zijn gezicht. Woest gromde hij. 'Pardon? Ik moest alles zelf doen? Wat had je dan willen doen? Je bent nog niet in staat om normaal te praten in het bijzijn van anderen, laat staan jezelf nuttig maken!' Hij liet Thomas haar wegtrekken, maar zijn vingers tintelden. Al snel omcirkelde de duisternis hen. 'Natuurlijk regel ik het zelf jij idioot! Wat dacht je dan? Dat jij iets had kunnen bedenken? Je was niet eens in staat om hem echt te verwonden, dus kennelijk heb je niet genoeg moorden op je naam! Het was eerder een fout om te denken dat je in staat was om ook maar een simpele taak uit te voeren!'
Irina slikte, er was weinig aandacht besteed aan haar wonden en dat had ze gedaan op het moment dat ze de grond hadden geraakt. Ze had de twee genegeerd tot Thomas haar aan keek. Ze kwam overeind en terwijl Thomas Irina nog vast had greep ze Alexander beet. "Bek dicht nu." Siste ze en ze trok hem mee. Dan was hij in ieder geval even weg van Yreal. Wat uit het zicht duwde ze hem hard tegen een boom aan. "Thomas regelt het nu met Yreal, maar jij moet ook je bek dicht houden. Je bent nu geen prins meer en je hebt misschien nog wel krachten, maar ik ben er vrij zeker van dat je ons nodig gaat hebben." Irina greep zijn kaak beet en liet haar nagels groeien zodat ze zich erin boorden. "Ik hoop dat ik duidelijk ben geweest, want ik heb hier geen zin in." Erna liet ze hem los en liep terug.
"Thomas, denk je dat je kan veranderen om te kijken of er ergens water in de buurt is? Dan kan ik vuur maken." Ze had geen geduld voor deze ruzie. Irina was ook kwaad, maar hetgeen dat ze nu moesten doen was overleven. Om Ivan en Kain af te maken moesten ze wel in staat zijn om iets te doen, niet zelf vermoord worden in dit bos door iets of gewoon door de honger of dorst.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
'Misschien als jij details door had gegeven, dat ik in staat was geweest om wat te doen! Het is niet alsof je daadwerkelijk iets met ons deelde, of wel?' Ze schreeuwde gewoon terug. Hij had het recht niet om nu tegen haar te schreeuwen. Hij was niet gewond, de overige drie wel. Het enige waar hij last van had, was een gekrenkt ego. Nou, ze wilde het wel voor hem platstampen, als dat beter was. Dat deed ze met liefde en plezier voor hem.
Irina sleurde Alexander met zich mee en Yreal wilde er gerust achteraan gaan om dit gesprek voort te zetten, maar Thomas hield haar in zijn armen. Een andere keer dan. 'Relax, Yreal, het gaat je nergens brengen om hem nu van kant te maken. Of om jezelf een vroege dood te bezorgen. We hebben dit overleefd, zullen de bossen en elkaar overleven en komen terug wanneer we een plan hebben om die twee prinsen te vermoorden. Dat kan echter niet, als jij en Alexander elkaar nu van kant maken. Dus ontspan.' Op datzelfde moment kwam Irina weer terug en hij keek haar aan toen ze zijn naam noemde, voor hij echter kon antwoorden, deed Yreal dat al.
'Volg mij maar,' koppig als ze was, liep ze de bossen in. 'Ik ben een sirene, weet je nog, ik kan voelen waar het water zich bevindt.' Bovendien was ze flink uitgedroogd. Haar lichaam wilde heel graag het water in, hopelijk kon ze de rest dan achter zich laten. Waarschijnlijk niet, ze was nog nooit in deze bossen geweest en dat was omdat er geen rivieren liepen. Heel veel meren wel, naar eentje daarvan waren ze nu onderweg, maar rivieren niet. Dat betekende dat ze nog vrij lang aan deze mensen vastzat. Geweldig.
'En loop een beetje door, ik heb geen behoefte om aan de rand van het bos te blijven waar we de perfecte prooi zijn voor de monsters die hier zogenaamd schuilen.'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Alexander was na Irina terug gekomen, maar had niet veel meer gezegd. Eigenlijk had hij helemaal niets meer gezegd. Hij keek naar de andere drie en volgde, hij behield echter zijn afstand. Er waren hem dingen kwalijk te nemen, maar in zijn ogen waren dit geen dingen die daaronder vielen. Het was niet zijn schuld.
Irina keek even naar haar en volgde haar. "Ik ging er vanuit dat jij nog even tijd nodig had om af te koelen, maar dit is prima." Antwoordde ze rustig. Ze keek even naar Thomas en volgde de vrouw toen, het was fijn dat er in ieder geval beweging in deze groep zat. Hopelijk vond Yreal snel iets zodat ze een vuur konden maken. 'Ik ben heel benieuwd wat achterlijk genoeg is om te proberen om ons af te maken.' Mompelde ze en hoewel ze het tempo van Yreal makkelijk aankon bukte ze soms even om wat droog hout mee te nemen als ze het zag. Dat scheelde straks weer tijd.
Irina had geen idee hoe lang ze gelopen hadden, maar uiteindelijk stopte Yreal. Ze ging er vanuit dat dit goed was. Kalm legde ze het hout neer en keek even naar Alexander en Thomas. 'Kunnen jullie nog wat meer vinden? Dan kan het blijven branden." Ze bekeek de twee en keek toen naar Yreal. 'We zien je wel weer.' Ze wist dondersgoed dat de vrouw in het meer zou duiken en daar het liefste zo lang mogelijk zou verblijven. Het deed haar niet veel. Irina had niets tegen Yreal, ze zou echter ook niet meteen mee gaan in haar woede richting Alexander omdat ze daar nu niets mee opschoten.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Ze had inderdaad tijd nodig om af te koelen, maar dit deed ze liever in het water, dan hoefde ze zich in ieder geval niet bezig te houden met het drietal dat nu achter haar aan liep. Daar had ze vrij weinig behoefte aan.
Het duurde dan ook niet lang voordat ze bij het meer aankwamen en Yreal doorliep, het water in. Ze hoorde Irina wel, daar niet van, maar het interesseerde haar vrij weinig. Als zij per se vuur moesten maken, dan wisten ze heel goed dat Yreal ervandoor ging. Als de kans daartoe aanwezig was. Een paar stappen het water in, hield ze echter halt. Langzaam ging ze achteruit weer het water uit. Ze draaide om en richtte haar aandacht op de overige leden van haar groep, terwijl ze wegliep van het water.
'Het is beter om het water niet in te gaan, tenzij jullie opgegeten willen worden,' sirenes waren niet de engste dingen die zich in het water konden bevinden. Voor mannen was een volbloed sirene wel een van de gevaarlijkste zolang je op of om het water was, maar in het water waren er beesten die je gewoon in één keer naar binnen werkten. Toen ze het water in was gelopen, had ze aan de trillingen gevoeld dat er zo'n beest aanwezig was. Als ze op volle kracht was, dan had ze hem misschien duidelijk kunnen maken dat ze een vriend was, een waterwezen, maar hij zou haar bloed meteen opmerken en aanvallen. Beter om het risico niet te lopen.
Thomas had gehoord wat Yreal zei en nam de waarschuwing ter harte. Als een sirene zei dat je het water beter niet in kon gaan en de daad bij het woord voegde, dan kwam hij liever niet in de buurt van dat water. Een enger wezen dan Yreal, zeker dan een boze Yreal, hoefde hij niet tegen te komen. 'Was je dan nog van plan te helpen met het vuur of niet?' Ze richtte haar blauwe ogen op hem. Duidelijk verward.
'Nee.'
'Het is een zwakte als je niet bij vuur in de buurt durft te komen. We kunnen zwaktes momenteel niet gebruiken, dus help en kom hier zitten zodat je niet doodvriest.'
'Nee.' Chagrijnig keek Thomas haar aan.
'Kijk maar uit, ik sleep je gewoon naar het vuur,' hij zag haar grommen en haar tanden laten zien, maar ze bleef wel uit de buurt van de plaats waar ze het vuur gingen maken. Het was algemeen bekend dat vuur een van de weinige dingen was waar sirenes echt bang van waren, maar hij vond het belachelijk dat ze niet eens haar handen uit de mouwen wilde steken.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Irina keek eigenlijk verbaasd bij die mededeling. Ze had niet verwacht dat er zoiets in het meer zou zitten, kennelijk waren de verhalen toch niet helemaal op onzin gebaseerd. Even beet ze op haar lip, ze hadden geen idee wat hier nog meer in de bossen zou zitten. Ongeacht de waarschuwing was ze al wel op haar knieën gaan zitten begonnen aan een poging om vuur te maken. Ze zuchtte even toen de volgende discussie begon. "Jongens.. Jullie helpen allebei niet echt op deze manier.' Verzuchtte ze even en ze concentreerde zich vervolgens op het maken van het vuur. Alexander had nog wat hout verzameld en neergelegd. Hij keek even naar Thomas en toen naar Irina. 'Het lijkt me slim als we de wacht houden, we weten niet wat hier nog meer is." Het was het eerste wat hij gezegd had sinds hij terug was gekomen na Yreals uitbarsting. Hij had niet meer te zeggen en zodra Irina eindelijk het vuur een beetje aan had deed hij zijn best om haar te helpen. Dit was training, niets meer dan dat. Hij had geleerd hoe hij moest overleven zonder iets en dat kon hij prima voor zich gebruiken. Even keek hij naar Yreal. Ze zou vanzelf beseffen dat ze hem nodig had.
'Dat lijkt me een slim idee, ik neem de eerste wacht wel. Yreal, ik weet dat je niet van vuur houdt... Maar is het mogelijk dat jij er ook een kan doen? Nu je niet in het water kunt, lijkt het me dat je op die manier wel kunt bijdragen?'
Irina keek afwachtend naar de jonge vrouw. Ze was benieuwd of ze er tegenin zou gaan of kwaad zou worden. Op dit moment verwachtte ze alles en ze kon er nog maar weinig om geven. Het vuur was aan en ze moest het nu groter krijgen zodat het zou blijven leven. Of Yreal blij was of niet kwam absoluut veel lager op haar lijstje van prioriteiten.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Thomas was zeer beledigd, aangezien hij wel degelijk aan het helpen was geweest met het hout verzamelen. Hij had daarnaast echter een discussie gevoerd met Yreal, die inderdaad niets deed. Het enige dat zij momenteel deed was naar het water staren. Schijnbaar vond ze het niet zo leuk dat zij niet het gevaarlijkste wezen in het water was.
'Dat zal geen probleem zijn,' de kans dat ze buiten het water kon slapen, was toch heel klein. Ze kon het wel, maar meer dan een paar uur lukte haar meestal niet, daarna was ze te onrustig om door te slapen. Bovendien deed haar buik nog steeds pijn. 'En ik wil nog even aankaarten dat zowel Irina als ik jouw broers hebben laten bloeden, Alexander, dus we hebben altijd nog meer voor elkaar gekregen dan jïj. Misschien de volgende keer toch de dames het werk laten doen.' Ze schreeuwde niet meer, maar ze was echt nog niet klaar met die zogenaamde prins. Hij mocht blij zijn dat ze hem liet leven om die twee andere prinsen te pakken te krijgen, maar door hem was ze gewond, verbannen en had ze geen geld. Geen goede basis van vertrouwen voor een volgende plan.
Thomas was naar de rand van de open plek gelopen en was wat planten gaan verzamelen. Hij had een van de planten herkend en wist wat het effect ervan was. Als ze hier dood gingen, dan konden ze dat net zo goed gelukkig doen. Hij plukte de bladeren ervan en liep weer terug om ze aan iedereen uit te delen.
'Neem niet teveel, maar deze planten hebben een genezende gave. Je wordt er alleen wel een beetje licht van in je hoofd, dus let daarmee op.' Zelf nam hij drie blaadjes, dus Yreal deed hem na. Ze realiseerde zich alleen niet dat het effect van de blaadjes te maken had met de hoeveelheid lichaam die iemand had en Thomas was iets groter dan Yreal. Ietsje maar.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Irina knikte. "Dat is goed om te horen.' Ze was blij dat Yreal in ieder geval met iets mee zou werken. Erna rolde ze even haar ogen bij de woorden van de vrouw richting Alexander. Hier schoten ze echt helemaal niets mee op. Zelf negeerde ze het dan ook en wist het vuur groter te krijgen. Even beet ze op haar onderlip terwijl ze zich eraan warmde. Ze was nou niet perse heel warm gekleed in haar jurk. De mannen droegen in ieder geval nog een heel pak.
Alexander keek even naar Irina en schudde zijn hoofd. "Ben je nou nog niet klaar met zeuren? Je gejammer gaat ons hier niet weg krijgen en jij was zonder mij niet eens binnen gekomen. Als ik het al aan iemand over had moeten laten was het Irina en had ik jou in z'n geheel uit het plan moeten schrappen." Hij nam plaats bij het vuur en negeerde haar verder. Hij had geen zin hierin. Diep zuchtte hij even tot Alexander terug kwam. Hij nam de blaadjes aan en pakte er zelf ook drie om de laatste paar aan Irina te geven. Deze pakte er twee en bestudeerde ze even.
"Heb je veel kennis van planten Thomas?"
Het zou handig zijn hier in het bos als hij wist wat ze wel en niet konden eten, bovendien was er misschien wel een mogelijkheid om van planten een zalfje te kunnen maken voor de wonden die zij en Yreal hadden opgelopen. Ze ging er vanuit dat de kans anders groot was dat die zouden gaan ontsteken en dan waren ze veel verder van huis.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
'Natuurlijk wel, ik was helemaal je broers type,' als ze de handen op haar lichaam moest geloven in ieder geval. Ze voelde de blaadjes al, ze maakten haar een beetje licht in haar hoofd en ze ging op de grond liggen om het effect te verminderen. Thomas had gelijk, de blaadjes verzachtten de pijn, maar ze deden nog heel veel meer. Haar blik ging richting de sterrenhemel, het was een heldere nacht en ze kon de sterren tellen. Ze waren zelfs zo lief om voor haar te dansen. Wat een schatjes!
'Als je een ster aan kon raken, zou dat dan pijn doen?' Thomas keek verbaasd om naar Yreal, die op de grond lag en naar de sterren staarde. Vroeg ze nu of het pijn deed om een ster aan te raken?
'Yreal, hoeveel van die blaadjes heb je genomen?' Hij liep naar haar toe en knipte met zijn vingers voor haar gezicht, wat hem een brede glimlach opleverde.
'Drie, is dat erg?' Ze draaide op haar buik en keek naar het drietal.
'Als antwoord op je vraag, Irina, ja ik weet vrij veel van planten. Deze specifieke plant verzacht de pijn en zorgt voor een goed gevoel, maar waarom het bij Yreal zo buiten proportie en zo snel gaat, weet ik niet.' Als ze nadachten dan wist hij het wel, Yreal was een waterwezen met een heel ander metabolisme dan de rest van de groep. Ze reageerde anders op aardse planten. Normaal gesproken had het geen effect of was het effect heel anders, maar in dit geval was het effect gewoon tien keer erger dan bij een aards wezen.
'Misschien moeten we iemand anders de wacht laten houden.' Hij trok de sirene overeind en nam haar mee richting het vuur. Ze reageerde er niet eens op. Hij liet haar vlak naast Irina weer los en Yreal begon te lachen. Ze draaide om en keek het vuur in.
'Het schittert, wat is het mooi!' En ze stak haar hand recht het vuur in, ware het niet dat Thomas haar weer terug trok. 'Wat doe je? Ik wil meedansen!' Hulpeloos keek Thomas naar Irina en Alexander.
'Ik ben bang dat ik Yreal kapot gemaakt heb.'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Irina keek verbaasd naar Yreal en fronste. Ze leek meteen heel erg ver heen te zijn en dat leek haar niet goed. 'Yreal..." Zei ze zachtjes en ze beet op haar onderlip. Ze leek een totaal ander persoon. 'Ja.. Iemand anders kan de wacht wel houden want dit zal niet heel erg goed gaan." Ze keek even op naar hem en voor ze iets kon doen kwam Alexander overeind.
'Ja ik denk zeker dat je haar kapot hebt gemaakt. Gaan jullie maar slapen,' hij zuchtte even en kwam bij Yreal zitten. 'Ik let wel op haar.' Hij schudde zijn hoofd en keek naar het meisje. 'Je moet je gedragen Yreal.. We dansen niet.' Hij bleef bij haar zitten en zorgde dat ze wat afstand hield tot het vuur. Hij wist zeker dat het voor haar nog extra gevaarlijk kon zijn.
Zachtjes beet ze ophaal onderlip en Irina keek even naar Thomas. 'Ik zat te denken, misschien kan je me morgen wat uitleggen en kunnen we kijken of we eten kunnen vinden. Misschien ook planten om een zalfje mee te maken. Ik ben bang dat onze wonden anders gaan ontsteken.' Ze keek hem even aan in het schijnsel van het vuur. Ze was blij dat hij deze kennis had en zo voor hen kon zorgen. Even keek ze naar Alexander en Yreal. Nu ze beiden die blaadjes op hadden leken ze in ieder geval niet meer te vechten en dat was wel al een hele vooruitgang. 'Misschien moeten we inderdaad maar gaan slapen? Dan kunnen we straks in ieder geval de wacht zonder problemen overnemen?' Stelde ze voor. Ze schoof wat dichter bij het vuur om er te kunnen liggen.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Thomas ging aan de kant zodat Alexander erbij kon. Hij vond het absoluut niet erg dat de man besloot om zijn taak over te nemen, op Yreal letten was niet bepaald zijn favoriete bezigheid, zelfs al was dit misschien een klein beetje zijn schuld. Hij liep richting Irina en ging in haar buurt zitten, aan de andere kant van het vuur.
'Ik zal mijn best doen, maar ik kan je niets beloven. Ik ben nog nooit in dit bos geweest, ik weet niet zeker of de planten die ik ken, hier ook allemaal groeien. Er zal in ieder geval meer groeien dan ik ken, maar wie weet hebben we geluk en vinden we iets voor jullie wonden.' Ze had wel gelijk, het werd een nog groter probleem als de wonden van de dames gingen ontsteken. 'Slaap lekker, Irina,' hij glimlachte en ging zelf ook liggen. Zijn ogen werden heel snel zwaar en binnen een mum van tijd viel Thomas in slaap, waardoor hij niet meer door had wat er allemaal aan de andere kant van het vuur gebeurde.
'Hoezo, we dansen niet?' Het was Alexander die haar onverdeelde aandacht nu kreeg. 'Ik dacht dat je zo van dansen hield, of is het gewoon mijn lichaam?' Ze draaide zich naar hem en ging voor hem zitten, er zat een zeer ondeugende blik in haar ogen. 'Want als het gewoon om mijn lichaam ging... Dan kunnen we nog wel even verder gaan hoor.' Langzaam ging ze naar voren, richting Alexander. Ze zat nog net niet op zijn schoot, maar haar handen traceerden wel de lijnen van zijn borst. Ze voelde zijn spieren, de harde lijnen van zijn buik en uiteindelijk legde ze haar handen om zijn nek heen.
'Daar heb ik geen problemen mee,' ze boog naar voren en fluisterde de woorden in zijn oor, waarna ze hem hard achterover duwde en op hem terecht kwam. 'Of jij moet er moeite mee hebben?' Hij kwam niet bepaald over als een preuts type en zelfs als hij dat was, dan maakte het Yreal nu niet uit. Ze had haar zinnen op hem gezet, als ze dan toch niet mocht dansen, en knappe vent die haar ging afwijzen.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Irina had naar hem geluisterd, maar het was fijn dat hij het eens was met haar idee. Het leek haar zelf ook wel slim. Kalm ging ze even goed liggen. 'Slaap lekker Thomas,' antwoordde ze zachtjes waarna ze haar ogen sloot. Het knapperende vuur zorgde ervoor dat ze al snel in slaap viel. Het was dan ook een lange dag geweest en haar lichaam was ook uitgeput door de wonden op haar rug. Ze was Thomas heel dankbaar voor de blaadjes die ervoor zorgde dat ze dat wat minder voelde en in ieder geval in slaap viel.
Alexander keek naar Yreal en glimlachte even. 'Ik hou ook zeker van dansen, maar jij bent er niet zo goed in.' Hij bekeek haar even en grijnsde kort. 'Hmm je lichaam is zeker niet verkeerd lieverd.' Hij hield haar niet tegen en voelde al snel haar handen over zijn lichaam glijden en uiteindelijk om zijn nek. Genietend bekeek hij haar en hield zichzelf niet tegen om zijn handen over haar heupen te laten glijden. 'Ik heb daar zekerden moeite mee,' antwoordde hij zacht terug. Zodra ze bovenop hem lag kneep hij genietend in haar kont. Ze was van hem. Hij wilde haar en hij zou haar nu zeker niet wegduwen, zo achterlijk was hij niet.
Gretig begon hij haar jurk op te trekken, hij wilde meer voelen dan alleen de stof die haar lichaam bedekte. 'Ik hoop dat je er klaar voor bent schoonheid, ik heb hier meer dan genoeg ervaring in.' Hij had jaren ervaring en hij wist inmiddels wel wat het gros van de vrouwen lekker vond. Hij had het echter nog nooit met een siren gedaan, dus was er toch nog iets nieuw voor hem. Wie weet wat deze ervaring hem zou brengen.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Note; haar nagels en tanden zijn echt vlijmscherp he, dus beter dat hij tegen pijn kan

Ze drukte haar lichaam nog iets dichter tegen dat van hem aan toen hij besloot om zijn handen over haar heupen en billen te laten glijden. Normaal gesproken was Yreal heel terughoudend met fysiek contact, laat staan dat ze vrouwen over mannen koos als het om seks ging, maar alle gereserveerdheid leek verdwenen te zijn met het innemen van de planten. Later ging ze daar waarschijnlijk spijt van hebben, als ze het zich al kon herinneren. Het was een beetje hetzelfde effect als alcohol en dat kon ook voor gaten in iemands geheugen zorgen.
Yreal liet toe dat Alexander zich met de stof om haar lichaam bezig hield, het was aan hem om haar uit die jurk te krijgen. Het had al veel te veel moeite gekost om hem zelf aan te krijgen. Terwijl hij zich met haar kleding bemoeide, rukte zij zonder pardon zijn shirt open. Haar nagels scheurden door de stof alsof het niets was. Soms waren hele scherpe nagels wel handig. Net als haar tanden overigens, waar Alexander echt nog wel te maken mee zou krijgen.
Haar lichaam ging nog iets verder naar boven, zodat ze bij zijn nek kon. In eerste instantie drukte ze wat kusjes erop terwijl ze omhoog ging, maar haar tanden kwamen er al snel bij. Het was niet alsof Alexander zachtjes was met haar lichaam, dus dan hoefde zij dat ook zeker niet te zijn met dat van hem.
'Duurt te lang,' fluisterde ze, waarna ze haar nagels in haar eigen jurk zette en de halve onderkant open scheurde. Yreal was niet iemand die gemiddeld heel veel geduld had, zeker niet als ze ergens haar zinnen op had gezet. Momenteel stonden die op Alexander en het spel dat hij was. Bovendien, hoeveel mensen konden zeggen dat ze met een verbannen prins seks hadden gehad? Niet dat Yreal daar een seconde over nadacht, ze dacht eigenlijk helemaal niet. Haar lichaam wilde dit, dus ze deed het. Haar hersenen kwamen niet bepaald voor in deze acties.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Alexander voelde hoe zijn shirt los werd gescheurd, het maakte hem nu niet veel uit. Misschien morgen wel weer, als hij echt opmerkte dat hij geen andere kleding had. Op dit moment was Yreals lichaam echter het enige waar hij aan dacht. Hij gromde toen hij haar tanden voelde, hij was niet bepaald zacht bij haar maar dit had hij niet verwacht. Opwindend vond hij het echter wel. 'Ik weet het, jurken zijn veel te moeilijk,' mompelde hij tegen haar lippen aan. Hij trok hem verder weg en nam haar vast. Genietend draaide hij hen om en kwam boven haar hangen.
Hongerig kuste hij haar en duwde haar benen al uiteen. Hij had weinig geduld en zij leek op dit moment ook niet de meest geduldige persoon op aarde. 'Wist je dat ik nog nooit seks met een sirene heb gehad?' Hij fluisterde het in haar oor waarna hij daar plagend beet. Hij liet zijn handen hongerig over haar lichaam glijden, strelend en knedend. Hij wilde haar voelen en zij was verleidelijk genoeg om hem, zonder echt veel te doen, te laten verlangen naar haar. Zijn aandacht ging weer naar haar lichaam en al snel maakte hij haar jurk wel los om haar borsten te ontbloten. Dat was misschien wel zijn favoriete deel van een vrouwenlichaam. Elke man had die nu eenmaal toch? Hij kuste omlaag vanaf haar hals naar haar borsten en glimlachte soms tussendoor. Hij had nooit verwacht dat Yreal, na die uitbarsting, nog in zijn buurt zou komen. Het tegendeel had zich echter bewezen. Hij had kunnen weten dat ze wel voor hem zou vallen.
Zelf merkte hij dat hij ook steeds minder geduld had en al snel maakte hij zijn broek los met een hand terwijl hij op zijn andere steunde. Hij keek Yreal even aan, kijkend of zij er ook klaar voor was. Als hij haar pijn zou doen dan zou hij de andere twee misschien wakker maken en hij was niet van plan om deze vrouw te delen met Thomas.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
'En ik niet met een prins, eens moet de eerste keer zijn,' sowieso deed ze het niet heel vaak met mannen, maar dat was een detail dat ze achterwege liet. Het klonk niet als een goed idee om het over andere mannen te gaan hebben als er eentje onder je lag. Of boven. Ze had het amper door, maar Alexander kreeg het voor elkaar om de rollen om te draaien en binnen een paar seconden lag ze onder hem. Heel even keek ze hem verbaasd aan, maar de ondeugende blik in haar ogen kwam snel genoeg weer terug. Zelfs als hij boven haar lag, betekende dat nog niet dat zij niets meer kon.
Hij wist haar borsten al snel te ontbloten en hij genoot duidelijk van wat hij daar vond. Ze wist niet eens meer zeker of hij haar lichaam al eerder gezien had, maar aan zijn blik te zien, maakte dat niet uit. Duidelijk dat hij uren naar haar kon kijken. Ze was er wel van op de hoogte dat ze er goed uitzag. Dat hoefde hij haar niet te vertellen. Haar rug bolde toen zijn mond de weg omlaag vond richting haar borsten, ze beet hard op haar lip, maar er gebeurde niets. Hij wachtte op haar. Zachtjes grinnikte ze.
'Niet bang zijn, zo hard bijt ik niet,' ze sloeg haar armen nogmaals om zijn nek en trok hem dichterbij. Haar lichaam paste perfect bij dat van hem. Er zat niets meer tussen hen in en ze vond het fantastisch. Yreal zoende hem vol op zijn mond en gebruikte haar tong hierbij. Hij mocht wel eens opschieten, het was niet alsof haar intenties niet duidelijk waren. Als ze had willen wachten, dan had ze Alexander niet als haar partner gekozen, hoewel het niet Yreal was die hem echt gekozen had. Het was eerder haar onderbewustzijn dat deze beslissing gemaakt had. Ach, maakte niet uit, ze was er zeer gelukkig mee.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld