Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Record of My Life

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Ik weet echt niks over poseren,’ zei Clement lachend, terugdenkend aan alle shoots die hij had gedaan. Het was waar, hij stond vaak voor de camera. Voor foto’s voor zijn nieuwe album, tijdens een evenement waar hij de loper over moest, interviews en wat nog meer. Meestal liet hij zich leiden door wat de fotografen van hem wilden. Daarnaast was het ook vrij gemakkelijk om als man te poseren. Een hand in zijn zak of door zijn haar was vaak al voldoende. ‘Maar ik houd van de spontane foto’s. Als een fotograaf me een gek verhaal vertelt, of me iets laat doen.’
‘Een gek verhaal?’ vroeg Eve nieuwsgierig. Clement knikte, terwijl hij de camera op haar gericht hield. ‘Kan je er eentje vertellen?’
In Clement zijn leven gebeurde een hoop gekke dingen. Van fans die voor zijn huis verschenen, of zijn hotel, tot aan bizarre situaties waar hij opeens in verkeerde omdat hij beroemd was. Interviewers die hem vreemde vragen stelden, of zelfs met de gekste spelletjes kwamen voor het interview op de radio, om het boeiend te houden.
‘Oké, ik heb er wel eentje,’ zei Clement, terwijl hij langzaam om Eve heen begon te lopen met de camera. Zo nu en dan maakte hij een foto, puur omdat hij dacht dat het er misschien wel leuk uit zou zien. ‘Ik was een keer in Zweden voor een promotietour, een paar jaar terug. Ik moest een spel spelen waar delen van mijn eigen nummers werden gedraaid en ik moest de tekst dan af maken en benoemen uit welk nummer het kwam.’
‘Is dat niet heel gemakkelijk?’ vroeg Eve. De denkende blik op haar gezicht legde hij meteen vast. Soms ware het juist de serieuze foto’s die het goed deden. Clement kon zich echter niet voorstellen dat met een achtergrond zoals hier, en iemand met het uiterlijk van Eve, een slechte foto kon leveren.
‘Als je zoveel muziek schrijft als ik, is dat nog best lastig,’ gaf Clement toe. ‘Hoe dan ook. Het ging best oké. We kwamen bij een vrij oud nummer, die ik dus ook niet meer wist. De interviewer kijkt me verschikt aan, maar moet lachen en zegt: “Maar dit is juist jouw nieuwe singel!”. Dus ik reageer met “Nee, dat is het niet.”. Volgens mij heeft die man zich nog nooit zo geschaamd. Hij wist niet hoe snel hij zich moest corrigeren en vervolgens murmelde hij wat in het Zweeds, wat ik niet begreep.’
‘Nee!’ riep Eve meteen, met haar handen voor haar mond. Tijdens het verhaal had Clement al enkele foto’s gemaakt en nu bleef hij dan ook ongestoord door gaan. ‘Was dat niet super awkward?’
‘It was,’ zei Clement lachend. Achteraf was het een klein foutje en had de interviewer wel degelijk geweten wat zijn nieuwe singel was geweest, maar was hij van de zenuwen de in de war geraakt en had hij de tekst en titel door elkaar gehaald. Op dat moment het Clement er niet om kunnen lachen, maar nu vond hij het best grappig.
Clement staak de telefoon naar haar uit. ‘En, kijk eens?’

Other
Internationale ster

Other schreef:
Ze zou het niet snel toegeven, maar ze vond het niet erg om zo foto's te nemen met Clement. Zijn verhaal liet haar vergeten dat hij fotograaf was aan het spelen, waardoor ze niet te geforceerd moest overkomen. Het was niet zo ongemakkelijk als ze had verwacht. Eve voelde zich op haar gemak bij hem en ze moest lachen om wat hij vertelde. Het was ergens best zielig voor de interviewer dat hij zo nerveus was geweest, maar het moest vooral een vreemde situatie geweest zijn voor Clement. Het minste wat je kon doen als reporter of interviewer, was je goed voorbereiden. Ze besefte zelf hoe druk artiesten het wel niet hadden, nu ze voor één werkte. Het kostte heel wat moeite om een gaatje vrij te maken in zijn planning. Clement kon in plaats van een interview te doen, ook gerust thuis zitten. Zijn aanwezigheid hielp echter radiozenders en tv-shows heel erg met de kijkcijfers. Het was dan ook beter als men wist welke muziek Clement precies maakte. Als je als reporter een goede indruk naliet, was de kans ook groter dat je als idool terug zou komen naar die show.
Eve nam haar telefoon van hem aan en scrolde door de foto's die hij had getrokken. Eerlijk? Ze had niet verwacht dat ze er nog goed op zou staan. Eigenlijk was ze best wel nog okay qua uiterlijk als ze de foto's zo zag. Misschien kwam het ook wel gewoon door de natuurlijke lichtinval. Ze keek niet vaak naar haarzelf op die manier. 'I like them.' Een glimlach verscheen op haar gezicht en ze toonde de foto die hij had genomen met de bedenkelijke frons op haar gezicht. 'Ik heb er nog nooit zo bedenkelijk uitgezien. Misschien gebruik ik hem wel op mijn volgende CV, om te tonen dat ik hardwerkend en geconcentreerd ben.' grapte Eveline met een grinnik. 'Als je werkt, ben je nochtans serieus bezig.' Eve hield haar hoofd schuin. Was ze dat? Ze wist dat ze soms haarzelf kon verliezen in het werk en dan de wereld rondom haar kon vergeten, maar ze was zich nooit bewust van haar gezichtsuitdrukkingen. Ze had echter het gevoel dat ze veel meer gespannen was geweest bij haar vorige werkgever. Clement deed niet zo moeilijk en maakte het eenvoudig om haar werk te doen.
Eveline zwaaide met haar telefoon naar hem en gebaarde dat hij voor haar moest staan. 'Your turn now,' meldde ze met een speelse grijns. Ze lachte toen ze zijn uitdrukking zag en schonk hem een glimlach. 'Kom op, dit is een mooie locatie. Don't act like I will torture you.' knikte ze. Het zou een fijne herinnering zijn als ze beiden foto's hadden in het veld. Elke keer dat ze de foto's zouden zien, zouden ze denken aan het moment dat ze verdwaald waren geraakt. Clement gaf toe met een zucht en ze meende een glimp van een glimlach op te vangen.
'Moet je dan ook wel met een gek verhaal komen,' waarschuwde Clement haar met een opgetrokken wenkbrauw terwijl hij voor haar plaatsnam. Eve schudde haar hoofd. 'Sorry Clement, maar ik denk niet dat mijn leven zo interessant is als dat van jou Clement.' Eve drukte enkele malen op de knop terwijl ze op haar hurken zat om zo een goede hoek te krijgen. 'Try anyway.'
Eve bleef foto's nemen terwijl ze nadacht en begaf zich naar een andere plek. 'Hm, het is niet zo gek tho. Onlangs deed ik in een supermarkt alsof de tweelingzoontjes van mijn zus, mijn eigen kinderen waren. Ze boden 20% korting op een merk snacks, als je een moeder was met kinderen onder drie jaar.' Clement lachte. 'Dus je hebt eigenlijk je neefjes gebruikt voor goedkoper eten?'
Eve lachte. 'He, je laat me heel wat slechter klinken zo Ik heb de snacks heus gedeeld met hen. Het was een mooie kans en ik besloot hem te nemen.' Het was niet alsof ze zelf alles had opgegeten. Ze was er vrij zeker van dat Xander en Oliver het ook hadden geapprecieerd.
'In ruil voor de korting moest je een foto nemen met je kinderen, die dan werd opgehangen aan de muur van die winkel. Tot nu toe heeft mijn zus die foto nog steeds niet gezien.' vertelde ze lachend, gefocust op het scherm van haar telefoon. Eve was vrij zeker dat de foto nog steeds aan de muur hing in de supermarkt. Ze verwachtte niet dat Clement daar ooit zou binnenkomen, beter ook. Het was een zaterdagochtend geweest en ze zag er niet al te flatterend uit, met de tweeling en de snacks op haar schoot.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het verhaal over de tweeling en hoe Eve zelfs een foto met haar neefjes had gemaakt om goedkopere snacks te krijgen, was hilarisch genoeg om Clement ontspannen te laten lachen terwijl Eve foto’s van hem maakte. In eerste instantie had hij getwijfeld over het idee, aangezien het niet vaak voor kwam dat hij spontaan op de foto ging. Zelfs de foto’s op zijn social media waren bewust gemaakt, om zijn fans tevreden te houden en eventuele deals met verschillende merken aan te houden. Al waren er maar weinig merken waar hij zijn naam aan wilde verbinden.
‘Dat is echt crazy!’ zei Clement lachend. Hij liep naar Eve toe en kwam naast haar staan om de foto’s te bekijken. Ze had zijn oprechte lach, gecreëerd door het verhaal over de snacks, vast weten te leggen. ‘Look at you, mister popstar,’ zei Eve lachend.
‘Oh, shut up.’ Clement pakte de telefoon, zodat hij de foto’s nogmaals kon bekijken. Wie weet zou hij er over een paar dagen nog eentje op zijn social media plaatsen. Hij wachtte normaal gesproken altijd een aantal dagen met het plaatsen van een foto, zodat fans zijn locatie niet zouden kunnen achterhalen. Het klonk gek, maar het was hem wel eens overkomen dat fans hem hadden gevonden aan de hand van het interieur van het restaurant waar hij een foto van had geplaatst. Sindsdien plaatste hij nooit meer meteen iets online.
‘Eve?! Eve?!’ Het groep naar Eve werd gevolgd door nog meer andere stemmen, allemaal zoekend naar Eve. Toen Clement op keek, zag hij de vriendengroep van Eve tevoorschijn komen tussen de bomen. Wie weet hadden ze er wat te lang over gedaan, waardoor haar vriendengroep had besloten om hun kant op te komen. Of ze hadden simpelweg besloten om hun kant op te lopen, zodat ze elkaar niet nogmaals mis zouden lopen.
‘Daar zijn jullie! We zagen dat de locatie niet meer bewoog, dus we vroegen ons af of jullie misschien weer verdwaald waren. Het leek ons beter als we in jullie richting zouden lopen,’ legde Josh uit. Clement knikte en hield de telefoon van Eve omhoog, die hij nog altijd in zijn handen had.
‘Eve wilde een paar foto’s.’
‘Jij ook!’ bracht Eve meteen in.
‘Niet, je dwong me om op de foto te gaan!’ zei Clement. Hij had er zelf niet om staan springen, maar uiteindelijk was het toch best leuk geweest. Ze hadden in ieder geval gelachen en Clement had zo weer iets geleerd over zijn assistent. En dat ook nog eens buiten hun werkomgeving om.
Clement overhandigde de telefoon weer aan Eve. ‘Zullen we dan maar weer verder gaan?’

Other
Internationale ster

Other schreef:
Hij stond schattig op de foto. Het was eerder een uitzondering om Clement zo spontaan te zien lachen. Het meeste van de tijd schonk hij haar een beleefd knikje of een vriendelijke glimlach, maar dat was het ook. Niet dat hij onbeleefd of gemeen was. Hij was echter eerder wat gereserveerd en redelijk gesloten over zijn privé leven. In die korte periode dat ze voor hem werkte, was vandaag de dag waarop hij het meeste over zichzelf had verteld. Eveline begreep het wel en ze kon hem nou ook niet bepaald dwingen om meer open te zijn, maar het was fijn om hem zo relaxed te zien. Clement zag er een stuk minder intimiderend uit als hij zo lachte.
Al snel slaagden haar vrienden erin hen te traceren en ze wierp hen een verontschuldigende glimlach toe. Waarschijnlijk waren ze de tijd wat uit het oog verloren met het maken van foto's en het vertellen van hun gekke verhalen. Ze had er echter niet bepaald spijt van. Eve blies wat haar weg voor haar gezicht en schudde haar hoofd. 'Kom op, we zouden heus niet tweemaal verdwalen,' protesteerde ze met een lach op hun opmerking. Ze zouden wel leren uit hun fouten. Luca trok een wenkbrauw naar hen op. 'Sure, I believe you,' gniffelde de man, wat hem een blik van Eve opleverde. Ze gaf hem wel kinda gelijk. Eveline kon zich amper oriënteren zonder map. Zelfs in de IKEA zou ze er nog in slagen te verdwalen. Het was dus geen vreemd iets, mochten ze weer verdwalen.
'Yeah, we should probably go, als we onze tent nog willen opzetten voordat het donker is,' zei Josh met een verwijtende blik naar de twee. Okay, misschien was het inderdaad hun schuld dat ze het zich wat later comfortabel konden maken. Eve zette haar liefste glimlach op en trok haar rugzak even recht op haar rug. 'Ik help je wel met je tent op te zetten,' beloofde ze de man met een schaapachtige uitdrukking. Nu ze de groep hadden teruggevonden, was ze er vrijwel zeker van dat het allemaal goed zou komen.
'He Clement, zijn er eigenlijk typische kampeerdingen die je wil doen?' vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze hem bestudeerde. Ze wist dat het zijn eerste keer was dat hij kampeerde. Hij moest heus wel verwachtingen hebben van de trip. Er moest wel iets zijn dat hij wilde doen, toch? Eve wilde ook niet dat ze na afloop moesten zeggen dat ze eigenlijk niets hadden gedaan. 'Like, wat staat er op je bucketlist? Marshmallows eten en wat drinken bij een kampvuur? Of misschien skinny dipping?' plaagde ze hem. Clement lachte en Eve porde hem zacht in zijn zij. 'Kom op Aroch, vertel op, wat zijn je verwachtingen over deze trip?' Zoey bestudeerde de twee kort en glimlachte lichtjes, duidelijk geamuseerd door hun interacties.
Ze kwamen amper een uurtje later aan bij de plek waar ze hun tenten zouden opzetten en Eve liet opgelucht de zware rugzak vallen op de grond. 'For god's sake, als mijn benen nu nog niet gespierd zijn, weet ik het ook niet meer.' Ze hadden een tijd gewandeld en ze had gedacht dat haar benen ervan zouden vallen als ze nog langer waren doorgewandeld. Clement trok een wenkbrauw naar haar op, duidelijk nog niet zo vermoeid als haar. 'Geef me die blik niet Aroch, niet iedereen gaat wekelijks naar de fitness. Plus, terwijl ik voor jou werk, loop ik ook wel wat heen en weer,' voegde ze er lachend aan toe.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het weekje weg in de bergen had Clement goed gedaan. Hij had zich voor het eerst in jaren weer… Normaal gevoeld. Een ander woord kon hij er niet voor gebruiken. Hij had tussen mensen gezeten die hem, voor het grootste gedeelte van de tijd, niet hadden behandeld als een popster. Ze hadden met elkaar gelachen, grappen uitgehaald en er was uren gepraat over letterlijk ieder onderwerp dat ze maar hadden kunnen bedenken. Clement had zijn gedachten de vrije loop kunnen laten gaan en hij had hier en daar een inzichtvolle bijdrage gehad. Ook had hij Eve leren kennen als meer dan een assistente. Hij had geleerd over een deel van haar afkomst, hoe ze met vrienden was. Het had hem geholpen met het ontdooien in haar bijzijn.
De kampeertrip had hem voor een groot deel helpen uitrusten. Hij had zich op kunnen laden en het had hem zelfs wat inspiratie gebracht. Hij hoopte dat het Eve ook veel goeds had gebracht, zoals het dat voor hem ook had gedaan.
Nu waren ze twee weken verder en Clement was wel degelijk een stuk vrolijker bij Eve in de buurt. Aan zijn werksituatie was niets veranderd, natuurlijk. Na zijn vrije week was er immers van hem verwacht dat hij alles weer op had gepakt en verder was gegaan met zijn nieuwe album. De lange dagen in de studio hadden hem verwelkomd alsof hij nooit weg was geweest. Gelukkig had hij Eve, die zijn schema perfect wist te beheren en hier en daar een moment van rust voor hem in kon plannen. Daar was hij haar erg dankbaar voor. Vrije momenten waren immers zeldzaam.
Voor ieder ander was een feest misschien een vrije avond, maar voor Clement was het nog voor een deel werk. Zijn platenlabel had een feest georganiseerd waar meerdere artiesten voor uit waren genodigd, evenals andere muzikanten en producers. Het was een avond om te netwerken. Een avond waarop Clement door zijn manager van de één naar de andere producer werd gesleept omdat ze zouden willen dat zij zijn volgende hit zouden produceren. En daar hadden de producers ook wel oog naar.
Eve had hem opgehaald. Voor haar was het wel degelijk een vrije avond, op het feit na dat ze Clement naar huis zou brengen. Niet dat hij zou drinken in het bijzijn van zijn management en eventuele producers. Zijn manager zou hem vermoorden als hij ook maar iets meer dan aangeschoten zou zijn. Zo deed je immers geen zaken.
Met Eve aan zijn zijde liep hij de evenementenzaal binnen, die zich op de bovenste verdieping van het gebouw bevond. Het had een prachtig uitzicht over Los Angeles. Het was duidelijk dat het label uit had gepakt. Overal waar Clement keek stond eten en drinken.
‘Clement!’ Zijn manager kwam enthousiast op hem af gelopen. Wat verbaasd keek hij naar Eve. ‘En Eveline, wat goed om jullie hier allebei te zien. Maar Eveline, het is niet nodig voor jou om vanavond hier te zijn. Ik dacht dat ik dat had laten weten.’
‘She’s my ride.’ Clement haalde zijn schouders op. ‘En ze verdient om ook het goede van het werk te zien, right?’ Ze zou hier zelf ook kunnen netwerken, als ze dat zou willen. Daarnaast was het ook best leuk om mee te mogen genieten van de Los Angeles glamour.
‘Well, oké. Clement, ik heb al wat mensen die je graag willen ontmoeten. Ik neem hem wel van je over, Eve.’ Zijn manager legde al een hand op zijn schouder en gebaarde naar twee mannen die verderop stonden.
Clement schonk Eve een snelle, verontschuldigende blik. ‘Probeer er van te genieten!’ zei hij nog tegen haar, voordat hij weg werd gekaapt door zijn manager.

Other
Internationale ster

Other schreef:
De aanpassing van hun relaxerende weekje naar de drukke realiteit, was groot. Gedaan met ontspannen. Daarom dat Eve de opportuniteit met beide handen aannam, toen Clement voorstelde om mee te gaan naar een feestje. Voor hem was het wellicht werk en Eve betwijfelde of ze zich echt comfortabel zou voelen bij al die belangrijke mensen, maar het was tenminste iets anders dan normaal. Het was niet alsof ze het vaak meemaakte. De enige voorwaarde was dat ze Clements lift zou zijn, waar ze helemaal geen probleem mee had. Eveline was ook niet van plant geweest om wat te drinken.
Nieuwsgierig keek Eveline om haar heen, eenmaal ze de bovenste verdieping van het gebouw hadden bereikt. Het was indrukwekkend, dat moest ze toegeven. Het was zeker geen goedkoop zaaltje en het uitzicht was werkelijk adembenemend. Ze had Los Angeles nog nooit op die manier gezien. Eveline glimlachte naar zijn manager. Hij had haar inderdaad gezegd dat het niet nodig was om mee te gaan, maar Clement had haar toch weten te overtuigen. Hij had haar nog gezegd dat ze niet hoefde mee te gaan volgende keren, als ze het nu niets vond.
Ze glimlachte naar Clement toen hij zei dat ze het verdiende om het goede van het werk te zien. Hij had wel gelijk. Meestal zag ze hem enkel in de studio, of tijdens interviews. Maar om hem te zien optreden had ze niet vaak tijd voor, net zoals de feestjes. Ze apprecieerde het dat hij er wel aan dacht. Voor de gelegenheid had ze zelfs een korte, metaalblauwe jurk aangetrokken. Gelukkig maar, want als ze om haar heen keek, zag ze wel hoe chique de mensen waren gekleed. Opvallen hoefde ze niet.
"Succes! Geef me maar een seintje wanneer je me nodig hebt," zei ze met een glimlach, voordat hij verdween. Eveline keek wat ongemakkelijk om haar heen en haalde een hand door haar haren. Kon ze zomaar op mensen afstappen? Wat als het bekende mensen waren en ze kende hun naam niet? Eve liep naar de bar en vroeg een glas cola, toen ze op haar rug werd getikt. "He, jij bent de assistente van Clement toch? Ik denk dat ik je op enkele foto's heb gezien op twitter," merkte een lange, magere blondine op. Eve schonk de vrouw een glimlach en knikte. "Eve, aangenaam." Ze schudde haar hand. "Janine, you should join me and my friends Eve. Kom wat kletsen met ons, lekker gezellig!" stelde vrouw vrolijk voor.
Wat had ze te verliezen? Ze kon moeilijk heel de avond alleen staan toch? Eveline bedankte de barman en nam het glas cola, voordat ze de vrouw vergezelde naar een soort van zithoek. "Guys, meet Eve, ze is Clements assistente, je weet wel, die ene die trending was op twitter omdat iedereen simpte op haar." Dat was nieuws. Eve trok een verwarde wenkbrauw op. "Ik was wat?" vroeg ze met een lachje, waarna ze zich voorstelde aan de groep en plaatsnam op de bank. "Iedereen online had het over het feit dat Clements assistente nog jong was en er niet mis uitzag. Ik moet zeggen, je ziet er beter uit dan de foto's," merkte de man naast haar op. De man had zich voorgesteld als David Sheik, één of andere bekende DJ uit Zweden. "Hij moet zich wel gelukkig prijzen met zo'n model als assistente," voegde hij eraan toe met een knipoog. Eve lachte wat ongemakkelijk toen de man kort zijn hand op haar bovenbeen legde, die ze voorzichtig weg duwde.
"Hoe is het om met Clement samen te werken? Ik heb nog in één van zijn muziekvideo's gespeeld en moet toegeven, Clement is best wel gereserveerd niet?" merkte Janine op, waarna ze een slok nam van haar vodka cola. Eve zette haar glas neer op de tafel en schudde haar hoofd. "Het is fijn om voor hem te werken. Hij doet niet moeilijk," antwoordde ze met een glimlachje. "Yeah, I guess dat hij niet moeilijk doet bij jou. Hoe zou dat nou komen met dat snoetje?" merkte David op met een lach.
Het was pas een uur later dat het haar begon te duizelen en dat Eve zich excuseerde. Wankelend op haar benen liep ze naar de toiletten, waar ze leunde op de wastafel. Shit, stond ze nou op het punt om ziek te worden? Ze knipperde enkele malen haar ogen om de zwarte vlekken in haar zicht weg te krijgen. Met trillende handen draaide ze de kraan open en maakte één van de handdoeken nat, waarna ze die kort depte tegen haar voorhoofd.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Door de avond heen was het voor Clement steeds moeilijk geworden om zijn aandacht er bij te houden. Natuurlijk waren er wel een aantal producers geweest die zijn aandacht hadden getrokken. Bekende namen die voor andere artiesten hadden geschreven of hadden gewerkt, of simpelweg iemand waarmee hij zelf al eerder in aanraking was gekomen. Die mensen had hij interessant gevonden. De mensen die alles hadden gezegd om hem te paaien, waren de reden dat zijn aandachtspan zeer was verkort. Clement had alles willen doen voor een biertje, maar hij had geweten dat zijn manager het niet goed had gekeurd.
Gelukkig leek het officiële gedeelte van de avond eindelijk over te zijn toen zijn manager het voor gezien hield. Clement had besloten om Eve op te zoeken, die hij al een tijdje niet had gezien. Zo nu en dan had hij tussen de mensen door gekeken. Hij had gezien dat Janine haar op had gevangen. Een model die wel eens in zijn clips had gespeeld. Hij had echter weinig aandacht aan haar besteed, wetend wat er zou zijn gebeurd als hij met haar gezien zou worden. Al met al was het wel een aardige meid en hij was blij dat Eve iemand had gevonden met wie ze de avond door had kunnen brengen.
Toen hij Janine had opgezocht, was Eve daar echter niet geweest. Nadat hij wat rond had gevraagd, hoorde hij van iemand anders dat ze naar de toiletten was vertrokken. Als ze alleen was geweest, dan had Clement het gelaten voor wat het was en had hij zich eindelijk overgegeven aan de open bar. Na de naam van Eve was echter nog een naam genoemd en het was er eentje waardoor Clement zijn alarmbellen meteen begonnen te rinkelen. David Sheik.
De Zweedse DJ zat nog niet lang bij het label, maar Clement wist genoeg over de man. Clement had hem meerdere keren gezien met verschillende vrouwen aan zijn armen en hij had zelfs het gerucht gehoord dat hij niet had geluisterd toen een dame hem vriendelijk had afgewezen. Ondanks dat Eve vast sterk genoeg was om voor haarzelf op te komen, was het geen man waar ze mee naar huis moest gaan. Tenzij dat zelf graag wilde, natuurlijk.
Clement wandelde naar de toiletten, die zich in de hal bevonden. Zoals hij had verwacht, zag hij David voor de deur van de vrouwen vertrekken wachten. Hij klopte zelfs bezorgd op de deur. Clement betwijfelde of het oprecht was.
‘Clement!’ zei de Zweed toen hij hem door kreeg. De grijns op zijn gezicht vertelde Clement al meer dan genoeg. ‘I should thank you! Wat een prachtig poppetje heb je meegenomen. Er is altijd iets aan Aziatische vrouwen, vind je ook niet? Zo onschuldig, breekbaar. Net een porseleinen pop.’
‘Ehm, fuck off?’ zei Clement. ‘Dat waren haast tien ongepaste opmerkingen in vier zinnen.’ Clement wist dat hij zelf ook niet altijd de waarde van een vrouw waardeerde, zeker niet als ze allebei dronken waren en ze zich aanbood aan hem, maar hij zou nooit zo over een vrouw praten. En hij zou iemand anders niet zo over Eve laten spreken.
‘Je kunt wel gaan, David. Eve gaat vanavond niet met jou mee naar huis,’ zei Clement monotoon.
‘Oh, ik snap het al. Jij denkt dat ze met jou mee gaat.’ David lachte. ‘Dat denk ik niet.’
David boog zich weer naar de deur en klopte. ‘Eve? Waarom gaan we niet even naar buiten? Wat frisse lucht zal je goed doen, babe.’
Clement schudde wederom zijn hoofd. Eve zou niet met hem naar buiten gaan. Niet zonder dat hij met hen mee zou gaan.
David wierp een blik op Clement. ‘Silly girl. Ze heeft waarschijnlijk teveel gedronken.’
Nee, absoluut niet. Eve was degene die hem had gebracht. Degene die hem weer terug zou brengen naar huis. Hij kende Eve misschien net een maand, maar hij kende haar goed genoeg om te weten dat ze niet zou drinken als ze nog zou moeten rijden. Zoiets zou ze niet op het spel zetten.
‘You’re full of shit,’ beet Clement hem toe. Met zijn schouder werkte hij de man aan de kant, waarna hij de deur op een kiertje opende. ‘Eve? Eve, ben je hier binnen? Are you okay?’

Other
Internationale ster

Other schreef:
Eve wist niet hoe lang ze voor de wastafel had gestaan, voordat ze besloot dat het misschien beter was om te gaan zitten. Voorzichtig liet ze zich zakken langs de muur, op de koude tegels. Ze was duizelig en het was moeilijk om zich te concentreren op iets. Telkens wanneer ze probeerde na te denken, leek ze te verdwalen in haar eigen gedachten. Zelfs haar zicht leek belemmerd te zijn. De zwarte vlekken bleven er maar hangen, hoe vaak haar ogen zich ook sloten. Eve verborg haar hoofd tussen haar knieën, haar adem controlerend. Haar lichaam rilde, ook al was het er niet eens koud in de ruimte. Fuck, ze moest hier weg zien te raken. Ze wilde echter niet dat mensen haar zo zagen. Wat moesten ze wel niet denken als ze Eve in deze conditie zagen? Mooie headline, dronken assistente van Clement Aroch... Ze maakte een geluidje en legde haar hand tegen haar hoofd. Ze had niet eens iets op van alcohol. Just her luck dat ze in deze situatie was beland. Het huilen stond haar nader dan het lachen.
Eveline richtte haar blik wat op toen de deur openging en ze Clements stem hoorde. Het was moeilijk om te begrijpen wat hij zei. Haar hoofd bonsde er te hard voor om zich te concentreren. Echt de tijd om te antwoorden had ze niet. Niet kort daarna hoorde ze enkele stemmen, één ervan die ze herkende als die van Janine, het model dat ze eerder had ontmoet. Ze klonk nogal dwingend. 'What are you guys doing? Is Eve alright?' Clement mompelde iets wat ze niet kon uitmaken, waarop meerdere stemmen volgden. Niet veel later ging de deur weer open, waarna ze het geklik van hakken op de tegels hoorde. 'Eve? Wat is er gebeurd? Moet ik iemand voor je bellen?' Janine hurkte voor haar en bestudeerde haar. Verward schudde ze haar hoofd en liet zich omhoog helpen door de vrouw. Ze leunde tegen de muur toen ze vrijwel onmiddellijk haar evenwicht leek te verliezen. 'Het gaat wel,' loog ze met een klein knikje. Janine, duidelijk niet gelovend wat ze zei, sloeg een arm om haar om haar te ondersteunen. 'Nee, je bent duidelijk niet okay Eve, laat me je helpen.' Eveline beet op haar onderlip en slikte. Het was moeilijk om te bewegen. Haar lichaam leek niet mee te werken met wat ze wilde doen. 'Let's get you home girl.'
Voorzichtig liepen ze naar de deur van de toiletten, waar zowel Clement als David stonden. 'Ah, there she is, the life of the party. Ready to go?' Verward keek Eve naar David, die haar bestudeerde met een vrolijke grijns. Een heel groot contrast met de bezorgde blik van Clement. Eve, nog steeds door Janine ondersteund, schonk hem een geforceerd glimlachje en wuifde met haar hand als teken dat alles okay was. Het was moeilijk om te praten. 'David, can you fuck off for a bit? Kan je niet zien dat ze zich niet goed voelt?' vroeg Janine, een vijandige ondertoon in haar stem te horen. Niet goed voelen, dat was nog zacht gezegd. Eveline betwijfelde of ze zich ooit verschrikkelijker en angstiger had gevoeld dan op dat moment. Ze wilde enkel dat iemand haar vertelde dat het wel goed zou komen. 'Wat? Ik probeer enkel maar te helpen? Misschien dat frisse lucht haar wel wat deugd doet.' Ze sloot haar ogen voor enkele seconden toen het geluid van hun stemmen haar wat te veel werd.
'Heb je iemand om je naar huis te brengen love?' Janine keek haar vragend aan. Ze wist het niet. Zij was degene die naar hier was gereden en ze was hoogstwaarschijnlijk niet in staat om terug te rijden. Dat en ze zou eerst Clement nog moeten afzetten. Afwezig schudde ze licht haar hoofd, maar keek al snel op toen Janine's arm door die van Clement werd vervangen. 'Ik breng haar wel,' hoorde ze hem geërgerd zeggen. Eve schudde haar hoofd nogmaals. Haar lichaam liet ze voorzichtig leunen tegen Clement. 'It's fine, ik...ik bel wel een taxi,' mompelde ze amper hoorbaar. David knikte kort. 'Ik kan wel meegaan.' Eve rilde en moest de moeite doen om haar ogen open te houden. 'Clement, kan jij haar brengen? Weet je haar adres?' Janine gaf haar een flesje water, dat ze met moeite open kreeg. 'Ja, ik heb haar gegevens wel ergens staan in mijn telefoon.'

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Janine was de reddende engel. Als het niet anders had gekund, dan was Clement de toiletten binnen gestapt om Eve daar vandaan te halen. Hij had er in ieder geval alles aan willen doen om er voor te zorgen dat David zich niet meer naast haar zijde zou begeven. Het verhaal klopte van geen kanten en het feit dat ook Janine bezorgd was, deed Clement twijfelen of zij meer wist van het gehele verhaal. Vooral omdat Janine er zo op hamerde dat Clement degene zou zijn die Eve naar huis zou brengen. Niet David. Clement had haar immers nooit goed genoeg gesproken om haar aan zijn kant te hebben, maar hij waardeerde dat ze dat nu wel stond.
Clement had Eve van Janine overgenomen. Ze voelde klam aan en hij merkte dat ze nauwelijks op haar benen kon blijven staan. Het leek voor een groot deel op de symptomen die hij een aantal weken geleden had gehad toen hij drugs had genomen. Hij zag Eve niet aan voor iemand die drugs zou nemen, zeker niet op een feest met haar werkgevers. Clement zijn ogen gleden naar David en hij bestudeerde zijn gezicht. Hij hoopte dat wat er door zijn hoofd schoot, niet waar was.
‘Janine, kun je met ons meelopen?’ Gelukkig knikte de blonde vrouw meteen.
‘Laat mij maar. Eve heeft vast meer aan twee sterke mannen,’ zei David, nog niet van plan om zijn eigen plannen aan de kant te zetten. Clement schudde zijn hoofd. Hij was klaar met het gedrag van de Zweed en als hij nog niet duidelijk genoeg was geweest, dan was dit David zijn laatste kans om zijn woorden heel duidelijk op te volgen. Anders zou Clement zonder schaamte de beveiliging erbij halen. Het zou hem niet uitmaken dat het dan een kop zou worden op social media.
‘Laat het me nog één keer duidelijk zeggen, David. Jij en Eve gaan vanavond nergens naar toe. Janine en ik hebben het onder controle.’ Clement knikte naar Janine, ten teken dat het tijd was om te gaan. Janine sloeg haar arm om de middel van Eve en met z’n tweetjes brachten ze naar via de achteringang naar buiten, zodat ze de paparazzi bij de ingang zouden kunnen ontwijken.
‘Eve, ik pak je sleutels even, oké?’ zei Clement toen ze buiten waren. Hij droeg haar over aan Janine en pakte vervolgens de tas van Eve, die hij iets naar zich toe draaide. Hij viste haar autosleutels eruit en keek om zich heen. Zodra hij haar auto had gevonden, opende hij de deuren. Janine hielp haar met instappen, wat betekende dat Eve voor nu veilig in de auto zat.
‘Hé, Janine? Thanks,’ zei Clement tegen haar. ‘Mag ik je nog één ding vragen?’
De blonde vrouw knikte en legde haar armen op de rand van het dak. Nu Clement aan de andere kant van de auto stond, zat het voertuig tussen hen in. ‘Natuurlijk, what’s up?’
‘Heb je iets gezien? Was Eve de hele avond bij David?’
Janine haalde haar schouders op. ‘David was all over her. Ik heb ze niet de hele tijd samen gezien, maar de manier waarop David zich gedroeg, was echt heel fishy.’
Clement knikte. Hij zuchtte en klopte op het dak van de auto. ‘Nogmaals bedankt. Ik zal je laten weten wanneer ik Eve veilig thuis heb gebracht.’
Clement stapte de auto in en keek opzij naar Eve. Ze zag er alles behalve goed uit. ‘Eve, je moet wakker blijven, oké? Hier, houdt mijn hand vast.’

Other
Internationale ster

Other schreef:
Eve kon zich niet concentreren op het gesprek dat de groep voerde, laat staan dat ze echt haar mond open kon trekken om wat te zeggen. Het enige wat haar overeind hield op het moment waren Janine en Clement. Maar best dat die twee tenminste voor haar uitkeken, want ze zou niet willen weten waar ze anders zou belanden. Er waren veel mensen op het feestje met minder goede bedoelingen, of mensen die het gewoon geen zak kon schelen wat er gebeurde met je. Als je iets overkwam, had je het waarschijnlijk zelf uitgelokt, volgens hen dan.
Janine hielp haar rustig in de auto, waar ze de stoel wat naar voren schoof en haar gordel om haar heen trok. Eve liet voorzichtig haar hoofd leunen tegen de hoofdsteun en sloot haar ogen. Ze wilde gewoon naar huis. Het hele gebeuren maakte haar angstig en ze voelde zich ongemakkelijk. Misschien dat ze zich in haar appartement wat veiliger zou voelen. 'Alright love?' vroeg Janine, wat haar een korte knik en een kleine glimlach opleverde. Ook in haar omstandigheden, besefte ze dat de twee haar enkel probeerden te helpen. Iets wat ze niet kon zeggen van David.
Eve had haar ogen al gesloten toen Clement de auto instapte en haar zei dat ze wakker moest blijven. Verward opende ze haar ogen weer en knikte langzaam. Ze verstrengelde haar vingers in de zijne toen hij zijn hand naar haar uitstak en legde hun handen op haar schoot. Waarschijnlijk voelde het nogal klam aan, maar op dat moment kon het haar niet veel schelen. Ze speelde afgeleid met zijn vingers. Het was gek, al had ze zijn hand vast, ze had niet het gevoel dat ze hem echt aanraakte. Het leek bijna alsof ze maar vijftig procent van haar tastzin kon gebruiken. Eve slikte en knipperde wat tranen weg die in haar ogen sprongen, hopend dat Clement het niet zou opmerken.
De rit naar haar appartement duurde niet lang, maar ze had niet veel nodig om haar misselijk te maken. De laatste 10 minuten had ze al wanhopig het zure gevoel in haar keel genegeerd. Van zodra Clement echter de auto voor het complex had geparkeerd, klikte Eve haar gordel los. Het moest er gewoon uit. De auto uit, liet ze zich bij de struiken op haar knieën zakken. Ze was een wrak. Clement kwam bij haar hurken en hield haar losse haren wat samen terwijl ze alles eruit gooide. Wat hij zei, kwam niet meteen binnen, maar enkel al de toon van zijn stem was geruststellend genoeg en liet haar wat beter voelen. Zijn vrije hand lag op haar rug. Hoe gênant het ook voor haar was, het luchtte enorm op om te weten dat alles er nu wel uit lag. De verschrikkelijke smaak in haar mond was echter genoeg om haar bijna opnieuw te laten kokhalzen. Eve nam dan ook onmiddellijk het flesje water aan dat Clement haar voorhield, waar ze enkele slokken van nam.
Voorzichtig stond ze met Clements hulp op en maakte een geluidje van frustratie. 'Sorry,' zei ze zacht. Het was erg dat hij voor haar in die staat moest zorgen. Waarschijnlijk was dit voor hem ook heel erg ongemakkelijk. Clement schudde zijn hoofd en zuchtte licht toen hij zag dat haar knieën open lagen. Het asfalt van de parkeerplaats was dan ook niet de ideale plek om op je knieën te gaan zitten. 'Welk verdiep woon je? Ik zoek even je huissleutels goed?' zei Clement terwijl hij in haar handtas zocht naar de huissleutels. Eve nam zijn arm zacht vast, voor het geval ze haar evenwicht verloor. 'Vijfde verdiep, op het einde van de gang,' bracht ze met moeite uit, waarna ze slikte. 'Think you can walk?' Eve sloot haar ogen voor een seconde en knikte. Als hij haar ondersteunde, kon ze wel de lift bereiken, al zou het misschien niet op het snelste tempo gaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Doordat Eve zijn hand de gehele weg vast had gehouden, had Clement in de gaten kunnen houden of ze nog bij zinnen was geweest. Zolang ze met zijn vingers had gespeeld, had hij geweten dat Eve nog altijd wakker was geweest en dat ze niet weg was gevallen. De keren dat hij had gemerkt dat haar klamme vingers stil hadden gelegen, had hij opzij gekeken. Gelukkig had Eve altijd haar ogen geopend gehad. Misschien wel omdat ze zichzelf had gedwongen wakker te blijven, of omdat ze afleiding had willen hebben van haar rommelende maag. Wat ze ook in had genomen, een groot deel daarvan had ze er uit weten te gooien in de bosjes. Het was voor Clement een akelige flashback naar hoe hij er zelf een aantal weken geleden bij had gelegen.
Clement wierp een blik over zijn schouders naar het gebouw. De vijfde verdieping. Als ze bij de lift zouden kunnen komen, dan zou het grootste en ergste gedeelte over zijn. Dan zou hij Eve op de bank, of in haar bed, kunnen leggen. De vraag was alleen wat hij het beste kon doen. Als het alcohol was dat op de één of andere manier in haar lichaam was gekomen, liep ze waarschijnlijk geen gevaar. Op een kater na dan. Als het drugs waren geweest, dan vroeg het wellicht om een andere aanpak.
‘Oké, let’s try this,’ mompelde Clement. Hij ondersteunde Eve zo goed mogelijk. Hij nam de tijd en wachtte totdat zij de passen zette. Het ging een stuk langzamer dan zojuist, omdat ze toen nog Janine aan haar andere zijde had gehad. Gelukkig was de straat goed verlicht en vlak, waardoor Eve in een redelijk rechte lijn kon lopen. Tenminste, dat was wat Clement dacht toen hij voelde dat ze door haar benen zakte. Met twee armen greep hij haar vast en voorkwam hij haar val.
‘Dit gaat zo niet werken.’ Niet als ze nog een stuk moesten wandelen en er een kans bestond dat Eve nogmaals zou vallen en zich zou bezeren. In Clement zijn ogen zat er maar één ding op. ‘Zal ik je dragen?’
Eve knikte enkel, humde iets wat hij niet helemaal begreep en sloeg haar armen rond zijn hals. Voorzichtig, zodat hij haar niet op de verkeerde plekken aanraakte, tilde hij haar op en bracht hij haar naar de ingang van het gebouw. Gelukkig was die nog open. Bij de lift zette hij haar neer, omdat er geen andere mogelijkheid was om het knopje in te drukken.
‘Eve, wat is er gebeurd?’ Als ze ook maar voor een klein deel aan zou geven dat dit iets met David te maken zou hebben, dan zou hij het zijn management laten weten. Dit was niet hoe je met een collega om hoorde te gaan, of met een vrouw. Met een persoon. Niemand verdiende dit. Er bestond nog altijd de mogelijkheid dat Eve dit zelf had veroorzaakt, maar dat wilde Clement niet geloven.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Eve maakte een geschrokken geluidje toen hij haar optilde en sloeg haar armen om zijn hals, waarna ze haar hoofd zacht tegen zijn borstkas aan liet leunen. In een paar uur tijd leek het alsof ze alle kracht in haar benen was verloren. Ze was nog nooit eerder zo hulpeloos geweest. Tuurlijk had ze af en toe wel wat te veel gedronken, maar deze staat vermeed ze liever. Drugs waren haar ding niet, ook al had ze af en toe de kans wel gehad. Na een avondje wat jointjes te roken met vrienden, had ze besloten dat het niets voor haar was geweest. Sindsdien was ze er niet meer mee in aanraking gekomen. Tot nu dan.
Eve voelde hoe de grond onmiddellijk onder haar voeten leek te bewegen toen Clement haar neerzette en snel greep ze zich vast aan één van de bars in de lift. Hij leek het meteen op te merken, en sloeg snel zijn arm weer om haar middel. ‘Eve, wat is er gebeurd?’ Eve keek zwak op bij zijn vraag en schudde haar hoofd. "Ik...ik weet het niet," antwoordde ze zacht. Ze keek naar haar voeten en slikte terwijl ze zich probeerde te concentreren. Het beeld van wat er was gebeurd, leek onbestaande. Eveline herinnerde zich amper nog hoe ze weg was geraakt uit de toiletten, laat staan dat ze wist wat er daarvoor was gebeurd. "It's all so foggy," mompelde ze gefrustreerd. Ze haatte dit. Was het zo makkelijk om dit iemand aan te doen?
Toen de lift het juiste verdiep bereikte, tilde Clement haar weer voorzichtig op en zette haar pas neer toen ze voor de deur van haar appartement stonden. Ze sloot haar ogen voor een paar seconden, wat haar een zacht stootje opleverde van Clement. Eve schudde haar hoofd en maakte een geërgerd geluidje. Ze wilde gewoon wat uitrusten en wakker worden zonder dit brakke gevoel. Het enige wat ze zag als ze haar ogen openhield, was een wazig beeld. Niets leek op zijn plaats te staan. Ze kreeg er hoofdpijn van als ze haar best probeerde te doen om wakker te blijven.
Clement slaagde erin haar op haar bank te zetten, waar ze binnen een seconde alweer haar ogen sloot. "Eve, come on, sit upright," mompelde Clement terwijl hij haar recht zette op de bank. "I don't want to," mompelde ze met haar ogen gesloten. Ze voelde hoe Clement haar middel voorzichtig vastnam en haar recht op de bank zette. "Wel, het is beter als je dat wel doet. Wil je wat water?"
Ze bedacht zich dat het de eerste keer was dat Clement haar appartement zag. Hij moest wel denken dat het er rommelig was, met alle schilderijen en tekeningen overal verspreid in de woonkamer. Een zachte lach verliet haar lippen. Hoe gek was het nu om haar druk te maken over zo'n banale dingen? Eve nam het glas van hem aan en nam enkele slokken. Ze had niet beseft dat ze zo'n dorst had. Clement ging naast haar zitten en ze legde voorzichtig haar hoofd tegen zijn schouder. "...Ik heb niets genomen," zei ze zacht, misschien wel te zacht voor Clement om haar te verstaan. Ze beet op haar onderlip. "Clement, I'm pretty scared right now."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ze had niets genomen, zoals hij had verwacht. Eve was verantwoordelijk. Zelfs al zou ze alcohol hebben gedronken op een feest zoals dit, dan nog zou het niet genoeg zij om zichzelf of hem voor schut te zetten. Daarvoor was ze veel te zelfbewust. Het baarde hem zorgen dat iemand wellicht misbruik had willen maken van zijn assistente. Hij was haar gaan zien als een vriend. Eentje voor wie hij nu wilde zorgen, zoals ze dat ook voor hem had gedaan. Al was het voor haar simpelweg werk geweest.
De angst weerklonk in haar stem. Clement herkende het, ook al had hij vaker een slechte trip gehad. Hij was zich altijd bewust geweest van hetgeen dat hij in had genomen. Het was keer op keer zijn eigen verantwoordelijkheid geweest. Eve had zojuist gezegd dat ze niks had genomen. Als zoiets met je lichaam gebeurde, terwijl je geen weet had van wat er was gebeurd, was doodeng. Clement was blij dat ze niet alleen was. Hij zou zichzelf niet het meest zorgzame persoon op aarde noemen, maar hij was voldoende voor nu.
‘I got you,’ zei Clement dan ook. Het was belangrijk dat Eve recht zou blijven zitten. Om er voor te zorgen dat dit mogelijk was, schoof hij op de bank en nam hij haar tussen zijn benen. Op die manier kon ze tegen zijn borstkas aan rusten met haar rug. Dat zou helpen, hoopte hij. Zo zou hij haar in ieder geval in de gaten kunnen brengen.
Clement pakte zijn telefoon en hield één arm stevig om Eve heen. De andere hand gebruikte hij om Janine op te zoeken op Instagram. Hij had haar immers beloofd om te laten weten als hij Eve veilig thuis had gebracht. Zodra hij haar had gevonden, opende hij de direct messages en begon hij te typen.
‘Wat doe je?’ vroeg Eve zacht. Ze probeerde haar hoofd iets bij te draaien, zodat ze mee kon kijken.
‘Drink,’ zei Clement en hij gebaarde, met de telefoon in zijn hand, naar het glas wat ze vasthield. ‘Ik stuur Janine een berichtje, zodat ze weet dat je veilig bent.’
‘She’s so nice,’ murmelde Eve, waardoor Clement zachtjes lachte. Janine was inderdaad de verassende heldin van de avond geweest. Hij waardeerde wat ze had gedaan voor Eve. Hij had tevens nooit geweten dat ze zo zorgzaam had kunnen zijn. Niet dat hij zijn best had gedaan om daar achter te komen.
‘She is,’ beaamde Clement. ‘Je hebt indruk op haar gemaakt.’

Other
Internationale ster

Other schreef:
Waarschijnlijk zou ze de volgende dag nog minder weten wat er was gebeurd. Eve gaapte zacht en leunde met haar hoofd tegen zijn borstkas. God, ze wilde momenteel niets liever dan haar ogen sluiten, maar ze wist dat het misschien niet het meest veilige was. Als ze echt wat op had, was het beter dat ze het even wat lieten uitwerken. Gelukkig had ze hoogstwaarschijnlijk al een deel ervan in de bosjes gedumpt. Waarschijnlijk had ze de piek al bereikt toen ze in de toiletten was geweest, dus heel lang kon het niet meer duren, toch?
Eve legde haar handen op zijn arm die om haar heen lag, zodat ze rechtop bleef zitten. Als ze niet beter had geweten, zou ze denken dat hij haar in een wurggreep hield. Het was echter voor het beste dat hij haar zo vasthield. Als hij haar los zou laten, zou ze meteen liggen. Eve keek mee naar zijn telefoon en hield haar hoofd schuin toen hij zei dat hij Janine een berichtje stuurde. Eveline mocht haar. Op het feestje was het best nog gezellig geweest, voordat alles verkeerd liep natuurlijk. Ook al waren hun werelden heel anders. Janine en zij hadden dezelfde interesses. Ze leek normaal, ondanks haar carrière, en dat was een compliment. Ze had geen dikke nek en liep er niet mee te koop dat ze zo succesvol was. Eve respecteerde Janine en had bewondering voor haar. Eve glimlachte zwak toen hij zei dat ze indruk had gemaakt op de vrouw. Dat was fijn.
Eveline maakte een gefrustreerd geluidje toen ze bijna weer wilde gaan liggen, maar het onmogelijk bleek te zijn door de positie waar hij haar in hield. Ze keek naar hem op toen hij Janine's foto's bestudeerde. 'She's so pretty,' merkte ze zacht op. Daar was geen twijfel over mogelijk. Het was niet voor niets dat het model zoveel werkaanbiedingen kreeg. 'I want her boobs" voegde ze er slaperig aan toe. Eve dronk een slok water en zette haar lege glas aan de kant. Zacht prikte ze met haar vinger in zijn opgetrokken mondhoek. 'Je vindt haar leuk,' merkte ze geamuseerd op. Eve had opgemerkt dat ook langs Janine's kant, er wel wat interesse was voor Clement. Ze vond hem vooral heel mysterieus. Blijkbaar hadden de twee niet zoveel contact gehad tijdens het filmen van zijn video. Het had haar niet verbaasd toen Janine haar dan ook had gevraagd of hij iemand aan het daten was op het moment. De twee zouden een mooi koppel zijn, mochten ze ooit iets beginnen.
Eve luisterde naar Clements rustige ademhaling terwijl hij op zijn telefoon zat te kijken. Het hielp haar zelf rustiger geworden, zeker omdat haar eigen hartslag extreem snel leek te slaan. Net alsof ze 10 koppen koffie had gedronken na elkaar. Met haar voet trok ze langzaam het dekentje op het einde van de bank naar haar toe en legde dat over haar schoot. 'Thank you, for caring,' mompelde Eve terwijl ze op de klok keek. Nu zou ze toch wel haar ogen mogen sluiten toch? Ze verschoof zich wat zodat ze meer met haar hoofd op zijn schouder kwam te liggen en gaapte. Gelukkig was de misselijkheid en de paniek voor het grootste deel al weggetrokken, maar de verwardheid was er nog steeds. Eve glimlachte toen Clement het zichzelf ook wel wat comfortabeler maakte.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Ik vind haar niet leuk,’ zei Clement meteen defensief. Knap? Dat wel. Aardig, omdat ze voor Eve had gezorgd en haar had willen beschermen tegen David? Ook. Maar leuk was anders. Hij wilde haar echter wel bedanken voor wat ze had gedaan. Iets wat Eve vast ook zou willen doen als ze weer volledig bij zinnen was. Clement had al aan Janine voorgesteld of hij haar kon trakteren op een kop koffie. Dat was wel het minste wat hij zou kunnen doen.
Clement legde zijn telefoon weg en keek neer op Eve, die haar ogen al had gesloten. Aangezien ze al over had gegeven, hoopte hij dat het meeste nu was verdwenen uit haar lichaam en dat het geen domme actie was als ze nu zou gaan slapen. Wellicht zou het haar zelfs iets helpen. Ze zou de roes uit kunnen slapen en wie weet zou ze de volgende ochtend zich wat meer herinneren van wat er precies was gebeurd. Wat het ook was, Clement was blij dat ze hier nu niet alleen was.
Ook hij was iets onderuit gezakt, maar slapen lukte hem nog niet. Eve leek echter al snel te zijn weg gezakt. Het gaf Clement de kans om haar appartement te bekijken. Veel kunst, merkte hij op. Het meeste leek zelf gemaakt. Verscheidene schilderijen waren af, anderen niet. Er lagen papieren met schetsen er op getekend. Het was wat rommelig, maar niet chaotisch. Het was een klein kijkje in haar leven. Eentje die hij nog niet eerder had gezien.
De volgende ochtend werd Clement wakker met een zeurende pijn in zijn rug en het gewacht van een ander persoon tegen zich aan. Het kostte hem een paar seconden om zich te beseffen dat hij bij Eve thuis was en hij degene was die haar thuis had gebracht, in plaats van andersom.
Voorzichtig schoof hij zich iets overeind. Hij keek naar Eve en zag dat haar borstkas langzaam op en neer bewoog. Ze ademde nog, op een constante en rustige manier. Dan leek het in ieder geval veilig te zijn voor haar.
Langzaam probeerde Clement van de bank te klimmen, zonder Eve al te veel pijn te doen of wakker te maken. Hij zorgde dat ze comfortabel lag en plaatste haar hoofd op een kussen. Het dekentje was van haar af gegleden en lag nu op de grond. Hij bukte en legde de zachte stof weer over haar heen.
Hij kon waarschijnlijk het beste een uber bellen. Toen hij zijn telefoon pakte, zag hij dat Janine gisteren nog had gereageerd met dat het haar erg leuk om samen koffie te drinken. Daar zou hij straks op reageren. Voor nu pakte hij een stuk papier en een pen, waar hij op schreef dat Eve hem moest bellen als ze wakker was geworden.
Stilletjes verliet hij haar appartement. Aan de opkomende zon te zien was het nog vroeg, wat betekende dat hij weer in zijn eigen bed zou duiken als hij eenmaal thuis zou zijn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld