Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
O | Shiri shades darker
Anoniem
Wereldberoemd



En uiteindelijk was Jermaine wel weer terug. Toch bleef hij gewoon zitten. 'Sorry...' zei hij zacht. 'En... dankje...' Hij slikte even en wilde haar steviger vasthouden, maar hij hield zichzelf in. Dan zou hij Catharina alleen maar meer pijn bezorgen. Hij bedacht zich dat dit waarschijnlijk al erg genoeg was voor haar. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina bleef hem vasthouden, ze slikte even en sloot haar ogen. "Geen probleem." Fluisterde ze zachtjes, haar hand was blijven hangen in zijn haren. Kalm bleef ze bij hem zitten en probeerde te glimlachen maar dat ging niet. "Gaat het weer?" 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine haalde diep adem. Rustig blijven. Kalm blijven. Het is weer voorbij. 'J-ja... het gaat wel...' antwoordde hij. Het was echt even geweest alsof hij weer terug was op het slachtveld. Hij zag ze echt. Hij rook de bomen, het bloed, de pijn. Hij voelde de adrenaline door zijn lijf gieren en hij voelde de schuld van het overleven. Het was vreselijk. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina bleef rustig zitten en streelde weer zachtjes door zijn haren. "We blijven nog wel even zitten, voor de zekerheid," fluisterde ze hem toe. Ergens was het ook niet erg, eindelijk iemand tegen zich aan voelen die haar geen pijn wilde doen. Ze wist wel dat deze man een mens was en bovendien een vriendin of vrouw had. Zij was daarnaast ook maar een gevangene en een vuile heks, ze moest zich niets verbeelden, maar toch was het fijn.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine glimlachte zwak en verstopte zijn gezicht tegen haar fragiele schouder aan. 'Dankje...' herhaalde hij. Hij herhaalde het nog een paar keer, hij kon het niet vaak genoeg zeggen. Alles om te realiseren dat hij niet meer dáár was... Jermaine had er een hoop voor over. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek voor zich uit en voelde hem nog weer iets dichter tegen zich aan. "Je mag altijd bij me komen, ik blijf hier en ik ga nergens heen." Ze streelde weer zijn haren en legde haar armen iets beter om hem heen. "Jij bent er ook voor mij." Even keek ze naar hem, drukte een kus op zijn voorhoofd en glimlachte zwakjes, ze deed voor hem haar best om sterk genoeg te zijn voor hen beiden.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine wist alweer niet hoe hij moest reageren. Dus bleef hij maar stil en knikte hij zacht. Maar had hij haar echt? Kon hij op haar bouwen? Natuurlijk, hij had nu de waarheid gezien, maar hij kende haar verder amper. Het leek onlogisch en ondoordacht om zoiets... Hij zuchtte zacht. Maar voor nu wat het wel helemaal prima. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek even naar hem en glimlachte toen. "Jermaine? Zou ik misschien de handdoek mogen?" Ze fluisterde het met tegenzin, want eigenlijk wilde ze hem niet los laten. Ze wilde hem vast blijven houden in haar armen, dicht tegen zich aan, maar dat was niet haar taak. "Ik heb het een beetje koud, de vloer is koud." 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek op. Vervolgens knikte hij even. Hij maakte zich met tegenzin los van Catharina en pakte een grote handdoek voor haar, die hij daarna om haar heen sloeg. 'Zo beter...?' vroeg hij zachtjes. Hij moest ook maar iets van kleding voor haar gaan regelen. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina knikte. "Dankjewel." Fluisterde ze en ze hield de handdoek vast. Zachtjes kwam ze weer even bij hem zitten. "Zou ik... Zou ik misschien liggend mogen slapen straks?" Vroeg ze voorzichtig en ze keek hem aan. "Ik hoef verder niets, gewoon... Liggen." Al die tijd hangend in de ketens, ze had nauwelijks een oog dicht gedaan daardoor. 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek haar even aan. 'Natuurlijk...' antwoordde hij. Had ze dat dan ook niet gemogen? En dat voor zo lang? Alleen al de gedachte eraan gaf hem de rillingen. 'Je kan zo lang slapen als je wilt. Ik blijf erbij.'
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek hem aan. "Echt? Dat zou ik heel fijn vinden." Voorzichtig nam ze zijn hand even vast terwijl ze met een andere hand de handdoek om zich heen hield. Dat hij bij haar bleef vond ze ook fijn, hoewel ze dat niet zo uit zou spreken.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine knikte. 'Echt,' zei hij. 'Zodat niemand ongevraagd binnen kan komen en... je weet wel...' Hij kneep zacht in de hand die zojuist de zijne had vastgenomen. 'Slaap is belangrijk, hm? En zo te zien heb jij nog wel wat slaap in te halen, heb ik het idee.'
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek hem dankbaar aan en knikte even. Ze liet hem niet meer los. "Misschien een beetje," mompelde ze zachtjes, "ik mocht niet slapen. Ze liet me hangen en als ik zou slapen..." Zana had met de meest misselijkmakende dingen gedreigd. "Heel soms mocht ik heel kort slapen, dan lieten ze me even hangen. Of ze gaf me een spuit, tegen de slaap." Even glimlachte ze vermoeid. "Ik ben blij dat ik mag slapen." 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine glimlachte zwak. 'Als je wilt... kunnen we hier blijven...?' stelde hij voor. 'Hier is het warmer en... geen nare herinneringen, denk ik zo.' Dat zou haar misschien ook helpen om beter in slaap te komen. En als het goed was, kwam niemand meer de kelders in. 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste