Elysium schreef:
Naylene.
Dit idee moest er natuurlijk alleen een beetje inslijten. Het was heel erg vreemd om te weten dat er een kindje aan kwam, maar ik was niet boos op het kindje dat er zou komen? Hij of zij kon er echt helemaal niets aan doen! Als er uiteindelijk een kindje zou komen, dan was het zo. Mijn vader kon wel roepen dat hij er van alles aan gingen doen om het te regelen! Zoiets kon je echter gewoon niet regelen! Mijn vader had heel erg weinig te zeggen over het lichaam van de vrouw of meisje. Ze was niet eens zo heel erg oud! Misschien nog wel te jong om een kindje te krijgen. Ik vond het echter wel heel erg moeilijk om over na te denken dat ze gewoon een kind zou krijgen van mijn vader! Toch moest ze doen wat ze zelf wilde. Als ze het kindje wilde houden, dan moest ze dat gewoon doen! Hoeveel geld ze daar ook voor kreeg. Zo’n keuze moest toch ook wel makkelijk zijn? In mijn ogen was dat in ieder geval wel! Ik zou nu misschien een kindje ook niet willen houden, maar om een baby weg te laten halen was ook niet echt iets? Er waren nog zoveel verschillende opties! Brent en Byron waren dolgelukkig geweest omdat ze eindelijk een kindje hadden kunnen adopteren en er waren vast genoeg stellen die daar nog op zaten te wachten! Dit was ook eigenlijk niet iets waar ik me zorgen over moest maken? "Ik weet het. Het is niet zo dat hij er iets over te zeggen heeft. En als ze het niet doet, kijkt hij waarschijnlijk toch niet om naar het kind." Ik wilde niets zeggen wat Ashton van streek zou maken, want dat was op het moment juist wel het laatste wat ik kon gebruiken, want door hem was ik al wel iets rustiger geworden en kon ik er een beetje over praten. Het was echter wel zo! Mijn moeder zou echt niet willen dat mijn vader aandacht zou besteden aan het kind. Ik wist sowieso niet wat mijn moeder allemaal in haar hoofd had. Voor haar was het waarschijnlijk alsof het nooit was gebeurd. Zolang ze het maar probeerden te vergeten, was het niet waar. Iets wat natuurlijk niet klopte! Ik snapte ook niet waarom ze zo iets zou kunnen doen! Ik haalde mijn schouders op. "Als mijn moeder er een einde aan had willen maken, dan was dit niet gebeurd. Daar had ik misschien wel voor kunnen zorgen." Dat was wel zo. Echt schuldig voelde ik me niet, ik had er wel iets aan kunnen doen. Net zoals Linn. Als ze de condooms niet kapot had gemaakt was dit misschien wel niet gebeurd. Maar er waren zoveel dingen aan de hand, allemaal opstapelingen waardoor dit was gebeurd! Het viel alleen maar terug te leiden tot twee mensen, misschien wel één! Ik had geen idee hoe het meisje was, of ze überhaupt wist dat mijn vader getrouwd was. Waarschijnlijk wel! Ik sloeg mijn armen om Ashton heen en liet mijn hoofd tegen zijn schouder aan rusten. Op het moment had ik het wel even nodig dat hij me even vast hield. "Het is gewoon echt fucked up." Iets anders kon ik er ook niet van maken! Het was gewoon iets vreselijks, iets wat nooit had moeten gebeuren. Het was echter wel gebeurd, dus was het nu gewoon aan mij om me er maar op aan te passen. "Vroeger wilde ik best wel graag een grote zus worden. Niet op deze manier." Ik had het nooit erg gevonden om alleen te zijn, maar een broertje en zusje had me nooit heel erg geleken. Al was Emmet toch altijd al wel een beetje mijn jongere broertje geweest! Dit was echter iets heel anders. Ik was eenentwintig! Dan zou ik eerder een soort van tante worden en ik wist niet eens of ik dat wel zou willen? "Zitten lijkt me wel een goed idee?"
Calum.
Ik wist zeker dat het wel goed zou komen. Die twee kenden elkaar goed genoeg om dit niet tussen hen in te laten staan. Het was niet niets, maar het kwam vast wel goed. Gelukkig zouden ze nog wel de tijd krijgen om dit rustig uit te praten. Linn ging dan wel terug naar Carindale, maar dat duurde ook nog wel eventjes. Dus voordat ze naar New York zouden gaan was vast alles al wel goed. Ik durfde bijna wel te wedden dat het vanavond al wel goed zou komen! Soms was het voor meiden toch wel wat anders, die moesten dan echt praten over wat ze nou hadden gevoeld bij wat er precies was gebeurd. Er was dan misschien veel tranen en dat soort dingen. Mannen waren daar toch veel makkelijker in? Vaak was het gewoon een paar woorden, een klopje op de schouder en vervolgens een biertje. Dat was alles om iets goed te maken? Het lag er wel een beetje aan wat er was gebeurd, maar zo ging het wel een beetje. Ik haalde mijn schouders op, het was misschien wel wat anders, maar uiteindelijk maakte het vast niet heel erg veel uit. "Je wilde he niet doen. Dat begrijpt Nay vast ook wel." Ze moesten er maar gewoon over praten. Linn moest zich er gewoon eventjes geen zorgen over maken. Het kon nog best een lange tijd duren voordat Ashton en Naylene weer terug waren. Ze hadden vanmiddag ook een heel eind gewandeld. Misschien was het nu meer zo heel erg slim om dat te doen, omdat ze misschien de weg terug niet eens meer zouden vinden. Maar we hadden hier vast wel eventjes de tijd! Ik moest zachtjes lachen "Nu is dat toch allemaal veel logischer. Ik snapte echt niet waarom je ineens over condooms begon." Ik had het echt niet begrepen? Ik had alleen maar gezegd dat ik boos op haar was geweest! Echt boos was ik niet, ik had het alleen heel erg oneerlijk gevonden dat Linn er echt heel erg goed uit had gezien die avond en dat ik er heel erg weinig van had kunnen genieten! Een paar foto’s, meer dan dat niet! Juist die foto’s waren het erge geweest! Want ik had geweten dat ze er zo uit had gezien, maar ik was daar niet geweest! In mijn ogen was dat heel erg oneerlijk? "Best wel ja. Jij begon ineens over condooms. Natuurlijk moest ik dan aan bepaalde dingen denken!" Ik kon er niets aan denken dat het dan toch een beetje vanzelf ging? Linn had daar nog nooit eerder op die manier over gepraat, dus er was wel het een en ander door mijn hoofd heen gegaan. "Het was best wel gemeen." Ik had haar wel eventjes kunnen zien omdat we via facetime hadden gesproken, maar dat had het niet echt beter gemaakt. Heel erg netjes had ze namelijk niet echt op de bank gelegen! En vervolgens was ze ook nog eens met haar mobiel in de richting van Naylene gehold, waardoor ik toch nog wel het een en ander had kunnen zien bewegen! Het was nu al een hele tijd geleden en ondertussen was er al genoeg tussen ons gebeurd. "Misschien moet je die avond dan toch een beetje goed gaan maken?" Ik vond het niet erg als ze dat zou gaan doen! Ze had vast wel haar manier om te laten zien dat ze het echt goed wilde maken en die wilde ik best wel zien. We waren hier nu toch alleen, dus er kon best wel het een en het andere tussen ons gebeuren! Dan zouden haar gedachten tenminste ook ergens anders zitten en hoefde ze zich geen zorgen te maken over wat er precies was gebeurd! Dat kwam later dan wel weer! Ik gaf Linn een kus, omdat dat wel een beetje zou afleiden, leek mij in ieder geval! Als ze er op het moment niet op zat te wachten, moest ze dat ook gewoon aangeven?
Naylene.
Dit idee moest er natuurlijk alleen een beetje inslijten. Het was heel erg vreemd om te weten dat er een kindje aan kwam, maar ik was niet boos op het kindje dat er zou komen? Hij of zij kon er echt helemaal niets aan doen! Als er uiteindelijk een kindje zou komen, dan was het zo. Mijn vader kon wel roepen dat hij er van alles aan gingen doen om het te regelen! Zoiets kon je echter gewoon niet regelen! Mijn vader had heel erg weinig te zeggen over het lichaam van de vrouw of meisje. Ze was niet eens zo heel erg oud! Misschien nog wel te jong om een kindje te krijgen. Ik vond het echter wel heel erg moeilijk om over na te denken dat ze gewoon een kind zou krijgen van mijn vader! Toch moest ze doen wat ze zelf wilde. Als ze het kindje wilde houden, dan moest ze dat gewoon doen! Hoeveel geld ze daar ook voor kreeg. Zo’n keuze moest toch ook wel makkelijk zijn? In mijn ogen was dat in ieder geval wel! Ik zou nu misschien een kindje ook niet willen houden, maar om een baby weg te laten halen was ook niet echt iets? Er waren nog zoveel verschillende opties! Brent en Byron waren dolgelukkig geweest omdat ze eindelijk een kindje hadden kunnen adopteren en er waren vast genoeg stellen die daar nog op zaten te wachten! Dit was ook eigenlijk niet iets waar ik me zorgen over moest maken? "Ik weet het. Het is niet zo dat hij er iets over te zeggen heeft. En als ze het niet doet, kijkt hij waarschijnlijk toch niet om naar het kind." Ik wilde niets zeggen wat Ashton van streek zou maken, want dat was op het moment juist wel het laatste wat ik kon gebruiken, want door hem was ik al wel iets rustiger geworden en kon ik er een beetje over praten. Het was echter wel zo! Mijn moeder zou echt niet willen dat mijn vader aandacht zou besteden aan het kind. Ik wist sowieso niet wat mijn moeder allemaal in haar hoofd had. Voor haar was het waarschijnlijk alsof het nooit was gebeurd. Zolang ze het maar probeerden te vergeten, was het niet waar. Iets wat natuurlijk niet klopte! Ik snapte ook niet waarom ze zo iets zou kunnen doen! Ik haalde mijn schouders op. "Als mijn moeder er een einde aan had willen maken, dan was dit niet gebeurd. Daar had ik misschien wel voor kunnen zorgen." Dat was wel zo. Echt schuldig voelde ik me niet, ik had er wel iets aan kunnen doen. Net zoals Linn. Als ze de condooms niet kapot had gemaakt was dit misschien wel niet gebeurd. Maar er waren zoveel dingen aan de hand, allemaal opstapelingen waardoor dit was gebeurd! Het viel alleen maar terug te leiden tot twee mensen, misschien wel één! Ik had geen idee hoe het meisje was, of ze überhaupt wist dat mijn vader getrouwd was. Waarschijnlijk wel! Ik sloeg mijn armen om Ashton heen en liet mijn hoofd tegen zijn schouder aan rusten. Op het moment had ik het wel even nodig dat hij me even vast hield. "Het is gewoon echt fucked up." Iets anders kon ik er ook niet van maken! Het was gewoon iets vreselijks, iets wat nooit had moeten gebeuren. Het was echter wel gebeurd, dus was het nu gewoon aan mij om me er maar op aan te passen. "Vroeger wilde ik best wel graag een grote zus worden. Niet op deze manier." Ik had het nooit erg gevonden om alleen te zijn, maar een broertje en zusje had me nooit heel erg geleken. Al was Emmet toch altijd al wel een beetje mijn jongere broertje geweest! Dit was echter iets heel anders. Ik was eenentwintig! Dan zou ik eerder een soort van tante worden en ik wist niet eens of ik dat wel zou willen? "Zitten lijkt me wel een goed idee?"
Calum.
Ik wist zeker dat het wel goed zou komen. Die twee kenden elkaar goed genoeg om dit niet tussen hen in te laten staan. Het was niet niets, maar het kwam vast wel goed. Gelukkig zouden ze nog wel de tijd krijgen om dit rustig uit te praten. Linn ging dan wel terug naar Carindale, maar dat duurde ook nog wel eventjes. Dus voordat ze naar New York zouden gaan was vast alles al wel goed. Ik durfde bijna wel te wedden dat het vanavond al wel goed zou komen! Soms was het voor meiden toch wel wat anders, die moesten dan echt praten over wat ze nou hadden gevoeld bij wat er precies was gebeurd. Er was dan misschien veel tranen en dat soort dingen. Mannen waren daar toch veel makkelijker in? Vaak was het gewoon een paar woorden, een klopje op de schouder en vervolgens een biertje. Dat was alles om iets goed te maken? Het lag er wel een beetje aan wat er was gebeurd, maar zo ging het wel een beetje. Ik haalde mijn schouders op, het was misschien wel wat anders, maar uiteindelijk maakte het vast niet heel erg veel uit. "Je wilde he niet doen. Dat begrijpt Nay vast ook wel." Ze moesten er maar gewoon over praten. Linn moest zich er gewoon eventjes geen zorgen over maken. Het kon nog best een lange tijd duren voordat Ashton en Naylene weer terug waren. Ze hadden vanmiddag ook een heel eind gewandeld. Misschien was het nu meer zo heel erg slim om dat te doen, omdat ze misschien de weg terug niet eens meer zouden vinden. Maar we hadden hier vast wel eventjes de tijd! Ik moest zachtjes lachen "Nu is dat toch allemaal veel logischer. Ik snapte echt niet waarom je ineens over condooms begon." Ik had het echt niet begrepen? Ik had alleen maar gezegd dat ik boos op haar was geweest! Echt boos was ik niet, ik had het alleen heel erg oneerlijk gevonden dat Linn er echt heel erg goed uit had gezien die avond en dat ik er heel erg weinig van had kunnen genieten! Een paar foto’s, meer dan dat niet! Juist die foto’s waren het erge geweest! Want ik had geweten dat ze er zo uit had gezien, maar ik was daar niet geweest! In mijn ogen was dat heel erg oneerlijk? "Best wel ja. Jij begon ineens over condooms. Natuurlijk moest ik dan aan bepaalde dingen denken!" Ik kon er niets aan denken dat het dan toch een beetje vanzelf ging? Linn had daar nog nooit eerder op die manier over gepraat, dus er was wel het een en ander door mijn hoofd heen gegaan. "Het was best wel gemeen." Ik had haar wel eventjes kunnen zien omdat we via facetime hadden gesproken, maar dat had het niet echt beter gemaakt. Heel erg netjes had ze namelijk niet echt op de bank gelegen! En vervolgens was ze ook nog eens met haar mobiel in de richting van Naylene gehold, waardoor ik toch nog wel het een en ander had kunnen zien bewegen! Het was nu al een hele tijd geleden en ondertussen was er al genoeg tussen ons gebeurd. "Misschien moet je die avond dan toch een beetje goed gaan maken?" Ik vond het niet erg als ze dat zou gaan doen! Ze had vast wel haar manier om te laten zien dat ze het echt goed wilde maken en die wilde ik best wel zien. We waren hier nu toch alleen, dus er kon best wel het een en het andere tussen ons gebeuren! Dan zouden haar gedachten tenminste ook ergens anders zitten en hoefde ze zich geen zorgen te maken over wat er precies was gebeurd! Dat kwam later dan wel weer! Ik gaf Linn een kus, omdat dat wel een beetje zou afleiden, leek mij in ieder geval! Als ze er op het moment niet op zat te wachten, moest ze dat ook gewoon aangeven?