Edyn.
Het was nooit leuk als je je niet lekker voelde, maar als Rosa zoveel mogelijk rust nam kwam ze er vast snel weer bovenop. Er kon van alles zijn waardoor ze zich niet zo lekker had gevoeld. Misschien had ze wel wat verkeerds gegeten? In dat geval was het alleen maar goed dat alles er op het moment uit was! Zolang ze maar genoeg rust kreeg, kwam het vast wel goed. Ze had bijna weekend, waardoor ze zich helemaal nergens zorgen over hoefde te maken. Ik vond het we vervelend voor haar, helemaal omdat haar ouders toch echt weer aan het werk hadden gemoeten. Daarom zou ik toch zo goed mogelijk voor haar moeten gaan zorgen, maar dat kwam vast wel goed! Dit was niet de eerste keer dat één van hen drie ziek was. Niemand kon het hele jaar rond gezond blijven, helemaal niet als de griep heerste! Ik kon wel voor ze zorgen! Ze moest wel goed eten, gezond het liefst. Dus ik dacht er aan om groentesoep te maken. Ik had vandaag eigenlijk boodschappen moeten gaan doen, maar er waren nog wel genoeg verschillende dingen waarmee ik groente soep kon maken! Het zou eventjes gaan duren, maar ik had ook wel de tijd. Het was nog maar iets van negen uur? Tegen een uur of één moest de soep klaar zijn! Dan kon het nog lekker lange trekken en dat was juist wel goed. Al wilde ik nu eerst even weten wat Eve ging doen. Ze wilde tekenen of knutselen en dat mocht ze best doen! Ik vond het alleen maar leuk als ze zoiets deed, maar dan kon ze beter bij mij in de keuken komen zitten. Zo kon ik haar nog in de gaten houden. Het was een driejarige, dus ze kon ineens van alles in haar hoofd krijgen! Het was wel heel erg grappig om te zien hoe ze zich dan ineens bedacht, maar ik kon niet hebben dat ze in ineens naar buiten zou rennen! Er was daar een zwembad en ondanks dat ik haar al een beetje had leren zwemmen, mocht het gewoon niet gebeuren dat ze daar inviel! Daarom liep ik ook achter haar aan naar de woonkamer waar ze al bij het kastje zat waar haar spulletjes inzaten. "Eve, kom je bij mij in de keuken zitten? Daar kun je ook iets moois maken. Dan nemen we je spulletjes mee." Het was gewoon fijner om haar bij me te hebben. Het was wel de bedoeling dat ik op hen allemaal paste! Ze kon ook echt wel dingetjes in haar eentje doen, maar een meisje van drie had ook gewoon best wel veel aandacht nodig. Ik vond het nooit erg, ik vond het juist heerlijk om mijn dagen met haar door te brengen! "Ja!" Het was duidelijk dat ze het niet erg vond om bij me te komen zitten. Soms kon ze ook wel dwars zijn, welk kindje was dat nou niet? Iedereen had zijn eigen wil en soms kwam die gewoon iets meer naar boven dan op andere momenten! Ik liep naar het kastje van Eve en pakte wat spulletjes, zoals haar potloden maar ook haar lijm en glitterspul, zodat ze mooi iets kon versieren. Ze was drie, dat betekende dat er nog niet heel erg veel uit kwam, maar Rosa kon het vast wel waarderen. Ze moest maar! Het was haar zusje die iets liefs voor haar deed. Ik vond het altijd geweldig om een tekening te krijgen. Of het nou van Eve was of van Abby! "Kom dan gaan we naar de keuken." Ik stond op en liep weer terug, waar ik de spulletjes neerlegde op de tafel. Ik pakte een placemat en legde die eerst op tafel, daar kon ze iets makkelijker alle spulletjes op leggen zonder dat de tafel vies werd. Ik pakte de rest van de spulletjes van Eve aan en wachtte totdat ze op de stoel was geklommen. Ik woelde even door haar bruine haren heen. "Ik ga soep maken, maar ik kan je zo helpen als je dat wil."