Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Constrained

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik wist heus wel dat Maerlynn het een beetje gek vond dat ik haar zo wilde helpen. Ik was de hele dag al bezig met haar te helpen en al die dingen, maar ik kon niet anders. Ik wilde haar helpen en het kon gek klinken, maar het leek alsof ik haar nog meer wilde helpen dan andere mensen. Ik was sowieso al een behulpzaam persoon, dat was ik altijd al geweest, maar bij haar leek ik nog behulpzamer te zijn. Ik wist niet waardoor dat kwam. Ik vond het ook niet erg om haar te helpen, ook al kende ik haar pas een dag, ik vond het fijn om die glimlach van haar te zien die ik daarstraks ook al een aantal keren gezien had. Ik vond het ook niet erg als ze in mijn kamer zou slapen, zo was ik iets geruster. Zo kon er niets met haar gebeuren. Ik deed het niet uit medelijden, ik wilde gewoon niet dat haar wat overkwam in die stal. De volgende dag zou ik ook proberen om een kamer in het kasteel voor haar te regelen. Het ging vast geen super luxe kamer worden, maar dan had ze een slaapplek die veel veiliger was. Ik was ook blij dat ik het op tijd zag dat die stal in de fik vloog, wie weet was ze anders wel levend verbrand of was de gestikt door de rook die vrij kwam door het vuur. Ik wilde er niet eens aan het denken. Het was wel een beetje gek dat ik zo met haar inzat, dat vond zelfs ik gek. Ik hielp sowieso al veel mensen, maar bij haar was het toch nog iets anders. Ze had gewoon een goede indruk op me gemaakt. Al van het eerste moment dat ik haar zag vond ik haar al speciaal, ze was ook speciaal. Ze was geen doorsnee meisje dat je vaak tegenkwam, ze was anders. Ze was stoerder en durfde meer dan de normale meisjes. Niet dat er iets mis was met normale meisjes, maar ik hield gewoon van de iets stoerdere meisjes. Was Aurora maar een beetje meer zoals Maerlynn. Dan was haar karakter ook meteen veel beter. Oké, op het begin was Maerlynn ook niet zo aardig tegen me, maar dat was omdat ze dacht dat ik me net zoals de andere mensen van mijn stand gedroeg, en dat was niet zo. Ik gedroeg me helemaal anders.
Ik hoorde Maerlynn dan zeggen dat ze op mijn kamer ging slapen als het echt geen probleem was. 'Nee, dat is geen probleem,' zei ik dan. Het was ook geen probleem. Bovendien was het alleen maar slapen, ik ging op de bank slapen en dan kon zij in mijn bed slapen, dat was het. Geen probleem dus. Waarschijnlijk moest Maerlynn de volgende dag weer hard werken dus ze moest goed slapen, het was al behoorlijk laat geworden. Of ze in een stal een goede nachtrust zou krijgen wist ik niet, waarschijnlijk niet, maar in mijn kamer kon ze vast wel goed slapen.
Ik hoorde Maerlynn aan me vragen of ik het echt honderd procent wist. 'Ja,' antwoordde ik. Natuurlijk wist ik het honderd procent zeker. Er ging vast niets gebeuren en ik kon zelf waarschijnlijk niet eens slapen als ze opnieuw in een andere stal moest slapen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik knik dankbaar als hij zegt dat het echt geen probleem is. Ik vind het nog steeds niet nodig, omdat hij al zoveel heeft gedaan voor mij. Maar aan de andere kant, als hij het echt niet wilde, had hij het echt niet zo aangeboden. 'Bedankt Tyrrell, echt duizend maal dank,' zeg ik vervolgens met een glimlach. Het valt me op dat er opeens zo vaak een glimlach op mijn gezicht ontstaat. Ik glimlach nooit zoveel naar iemand, en al helemaal niet naar iemand van Tyrrell's stand. Die kregen meestal een zure of dodelijke blik van mij, waar je ook niet de meeste vrienden mee maakt. Wanneer mijn wangen wat rood worden van de ongemakkelijke stilte en mijn gedachtes die een geheel eigen gang gaan. Ik probeer mijn gezicht wat te verschuilen achter mijn haren, maar weet toch dat het geen zin meer heeft.
'Dus, loop je even met mij mee, Maerlynn? Dan haal ik wat schone kleding voor je,' zegt ze. Ik knik even en kijk dan naar Tyrrell. 'Ik kom zo naar je kamer toe,' beloof ik hem. 'Oh Tyrrell, als je je ook omkleed zo, dan kan ik je vieze kleding straks nog ophalen en morgen wassen,' zegt Lilian vervolgens. Ze pakt mijn hand beet en glimlacht even naar me. 'Kom.'
We lopen stilletjes door de gangen heen naar Lilian haar kamer. Zo stil mogelijk opent ze haar slaapkamerdeur, waarna ze naar binnenloopt. Ik loop achter haar aan en doe de deur achter mij dicht. 'Goed, kleed je maar uit en trek dan maar... Deze jurk aan.' Lilian reikt me een witte jurk aan met pof mouwen. 'Bedankt,' zeg ik zachtjes, waarna ik mijn jurk uittrek en aan haar geef. Ik trek gauw weer de witte jurk aan en draai er een rondje in. 'Als ik je niet had gekend had ik echt gedacht dat er een prinses voor mij stond,' zegt ze met een lichte grijns. 'Nou, liever niet zeg,' zeg ik met grote ogen, waarna we beide zachtjes beginnen te lachen. We mogen niet teveel lawaai maken nu, anders komt er nog iemand achter dat ik hier ben nu. 'Goed, zullen we maar naar Tyrrell's kamer gaan?' Vraagt Lilian na een tijdje. 'Is goed,' zeg ik. Lilian knikt en loopt haar kamer uit om te kijken of de kust veilig is. Wanneer ze mij wenkt, loop ik stilletjes achter haar aan de gang op. Hoe sneller we in Tyrrell's kamer zijn hoe kleiner de kans is dat we iemand tegenkomen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Er was geen reden om het een probleem te vinden dat ze in mijn kamer sliep. Bovendien stelde ik het zelf aan haar voor dus de hoefde niet te vragen of het een probleem was, dat was het helemaal niet. Oké, met Aurora wilde ik niet op dezelfde kamer slapen, maar met Maerlynn leek me dat geeneens erg. Oké, we moesten natuurlijk wel opletten dat niemand erachter kwam, maar dat kwam vast goed. Zolang we er voor zorgde dat er niet te veel lawaai was en dat ze ook op tijd weer uit mijn kamer was, was er geen probleem. Ik wist wel om hoe laat de mensen hier ongeveer wakker werden dus moest ik proberen om voor ze wakker te worden zodat ik Maerlynn kon wakker maken als ze nog sliep. Dan kon ze onopgemerkt mijn kamer uitgaan. Oké, het kon zijn dat mijn vader in de ochtend opeens voor de deur stond en ja, hij ging er niet blij mee zijn dat Maerlynn in mijn kamer geslapen had, maar daardoor moest ik zorgen dat ik voor hem wakker werd. Dat lukte vast ook wel, ik was altijd voor mijn vader wakker.
Ik hoorde dat Maerlynn me bedankte, ik glimlachte automatisch even zwak als ik haar glimlach zag. Ze had een erg mooie glimlach, maar dat wist ik natuurlijk al. Als ze glimlachte had ze een soort van glinstering in haar ogen, wat haar glimlach nog mooier maakte. Ik schudde uiteindelijk die gedachte maar van me af. Ik mocht eigenlijk alleen maar op die manier over Aurora denken, niet dat ik dat deed. Ik wilde zo min mogelijk aan Aurora denken. Ik dacht liever gewoon niet aan haar, als ze een normaal karakter had gehad was ze misschien nog niet zo erg geweest, maar ik mag haar gewoon niet. Naja, misschien dat ik haar later nog wel mocht, misschien dat haar karakter later wel veranderde, al betwijfelde ik me dat. Tegen mij deed ze niet gemeen of zo, maar tegen andere mensen wel en dat was het gene dat me ergerde aan haar.
Toen Maerlynn en Lilian weg wandelde, ging ik naar mijn kamer toe. Toen ik eenmaal in mijn kamer aangekomen was, kleedde ik me maar om aangezien ik nog steeds mijn doorweekte kleding aan had. Mijn kleding was kleddernat er het rook naar de rook die vrijkwam van vuur. Het was dus niet aangenaam om aan te hebben. Dat mijn kleding nat was en niet zo fris meer rook, maakte me weinig uit. Toen ik Maerlynn redde dacht ik niet aan dat ik nat ging worden door de regen of zo, dat maakte niet uit. Daar dacht ik in de eerste instantie ook helemaal niet aan, kleding kon gewassen worden, maar als Maerlynn het niet overleefd had, kon ik haar niet meer terug levend toveren. Dus Maerlynn was wel belangrijker.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik klop zachtjes op de slaapkamerdeur van Tyrrell. Natuurlijk niet te zacht, maar precies zodanig dat niemand er wakker van wordt, en dat alleen Tyrrell het kan horen. Vervolgens doe ik de deur op een kiertje, waarna ik voorzichtig mijn hoofd om de hoek steek. Het kloppen was meer als een teken dat ik er al was en dat hij niet zou schrikken als ik de deur zou openen. 'Sorry dat ik niet wacht tot je open doet, maar ik ben bang dat ze mij straks nog zien op de gang,' zeg ik zachtjes, waarna ik voorzichtig zijn kamer binnenstap. Ik kijk even achterom naar Lilian, die achter mij aankomt en de deur achter ons sluit. Lilian loopt gauw langs ons heen en pakt Tyrrell's doorweekte kleding. Ze doet zo erg haar best om het ons gemakkelijk te maken. Ik heb ook best medelijden met haar als het erop aankomt. Ik bedoel, ik ken haar al bijna mijn hele leven en weet hoe hard ze moet werken hier in het kasteel. Ze is bediende en doet dan ook alle rotklusjes van de koning. Eigenlijk moet ik ook niet klagen dat ik maar een aantal dagen voor Tyrrell en zijn ouders moet zorgen. Oké, ik heb een hekel aan de mensen van zijn stand, maar Tyrrell valt echt reuze mee. Misschien komt het ook omdat hij de eerste prins is waar ik in jaren weer contact mee heb gelegd.
'Als er iets is weten jullie mij te vinden toch?' Onderbreekt Lilian mijn gedachten. Ik kijk haar aan en knik met een klein glimlachje. 'Oh, voor ik het vergeet,' mompelt Lilian, terwijl ze het boek aan mij geeft. 'Je was het net vergeten te pakken toen je je had omgekleed, dus eh, hier is je boek weer.' Ik neem het boek aan en laat mijn vingers over de kaft glijden. 'Bedankt,' zeg ik, waarna ik een keer onhoorbaar zucht. 'Slaap lekker en ik zie jullie morgenvroeg wel. Ik wacht beneden op jullie, bij de achterdeur waar we net ook naar binnen kwamen,' zegt ze nog voordat ze de kamer verlaat. Een tijdje blijf ik naar de dichte deur staren. Ze is echt de enige in dit hele kasteel waar ik goed mee overweg kan. Oké, misschien komt het ook doordat ik haar dagelijks sprak en zo, maar alsnog. Ze heeft een hart van goud en denkt net zoals Tyrrell denkt over de dorpelingen. Ik draai me weer om naar Tyrrell en glimlach zwakjes naar hem. 'Ik vind dat jij gewoon in je bed moet slapen en ik op de bank of zo. Ik bedoel, ik moet je al dankbaar zijn dat ik hier in je kamer mag slapen,' zeg ik hoofdschuddend. Ik ben echt niet van plan om in zijn bed te slapen met de gedachte dat hij op de bank ligt te slapen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Niet veel later hoorde ik iemand zachtjes kloppen op de deur, dat was vast Maerlynn. Naja, wie anders? Voor de rest sliep iemand in het kasteel al. Dat was ook logisch op dit uur. Ik hoorde dan de deur een paar seconden later al opengaan en ik zag dat Maerlynn haar hoofd om de hoek stak. Ik hoorde haar dan sorry zeggen voor dat ze binnenkwam zonder ik daar toestemming voor gaf. Dat maakte niet uit. Zij mocht dat. Als ze Aurora of zo was, dan had ik haar meteen weggestuurd, maar haar niet. 'Dat geeft niets,' zei ik dan maar. Het maakte me ook niet uit. Het viel me wel op dat ze vaak har excuses aanbood voor kleine dingen, maar dat was ergens ook wel een beetje schattig vond ik. Ik wist niet of dat ze dat altijd deed door één of andere onzekerheid, maar dat maakte niet zo veel uit. Ik zag dat ze mijn kamer binnenwandelde. Ik keek even naar haar. Ze zag er best leuk uit in die witte jurk. Als je niet zei dat ze uit het dorp kwam, waren er veel mensen die zouden denken dat ze een prinses was. Ze was dan ook bloedmooi. Niet dat andere mensen uit het dorp lelijk waren of zo, dat zei ik niet. Er waren genoeg mooie mensen in het dorp, maar Maerlynn was toch nog net iets mooier dan de meeste meisjes uit het dorp die ik had gezien.
Ik zag dat Lilian Maerlynn dat boek weer gaf. Maerlynn las zo te zien graag. Veel mensen uit het dorp konden niet lezen, dus het was goed dat ze dat toch geleerd had. Ikzelf was niet echt het persoon dat heel vaak las. Ik deed het soms wel eens, maar niet vaak. Ik was daar meestal ook veel te druk voor, ik had niet zo veel vrije tijd. Dat was het nadeel van kroonprins zijn, ik moest nu al mijn vader helpen met koninklijke zaken zodat als mijn vader te oud werd of stierf, ik zonder problemen de rol als koning over kon nemen. Daar ging ik sowieso geen problemen mee hebben, ik twijfelde er niet aan dat ik een goede koning zou worden. Het klonk misschien wel heel erg zelfverzekerd, maar op dat vlag wist ik wel dat het me ging lukken. Moeilijk was het ook weer niet, het nam allemaal alleen heel veel tijd in beslag.
Toen Lilian weer weg was, hoorde ik Maerlynn zeggen dat ze vind dat ik gewoon in het bed moet slapen en dat zij op de bank zou kunnen slapen. 'Ik laat je niet op de bank slapen,' zei ik dan vastbesloten. Ik ging haar niet op de bank laten slapen. Niet dat de bank zo erg was, maar het hoorde niet dat een jongen een meisje op een bank liet slapen. Ik was misschien een beetje gehecht aan mijn mannelijkheid en als ik haar op de bank niet slapen, voelde dat niet echt mannelijk aan. Ik bedoel, welke man liet er een meisje op de bank slapen terwijl hij in het bed lag? Het bed was groot genoeg voor twee personen, het was dan ook een tweepersoons bed. We konden dus ook allebei in het bed slapen, ik maakte daar niet zo een probleem van, maar ik wist niet of Maerlynn dat wel wilde.
---

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Maar ik laat jou ook niet op de bank slapen,' antwoord ik. Ik kijk even naar het boek in mijn handen en zie dan een klein tafeltje staan in de kamer. Ik loop erheen en leg het boek erop. 'Vind je het trouwens erg als ik dit boek hier neerleg?' Vraag ik aan hem, waarna ik de jurk die ik aan heb wat gladstrijk. Ik heb nog nooit zo'n mooie jurk aangehad, en heb ook nooit durven dromen dat ik zo'n zou dragen.
Ik ga op de bank zitten en kijk hem aan. 'Het is oké, echt,' zeg ik met een klein glimlachje. Ik kijk even naar het bed en merk dat er een klein glimlachje op mijn gezicht ontstaat. 'Tenzij... Nee, laat maar dat is echt een stom idee,' mompel ik hoofdschuddend. Ik kijk gauw weg en bijt op mijn lip. Met de prins van Engeland in één bed slapen? Nee toch? Waarschijnlijk vindt hij het helemaal niks en denkt hij nog dat ik iets met hem wil of zo. Hij is best knap, al is dat nog best zacht uitgedrukt. Hij is gewoon perfect. Ik heb nog nooit een jongen gezien die zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant perfect is. Ik dacht echt dat dat soort jongens niet bestonden, maar eigenlijk bestaan ze wel. Er staat er zelfs eentje voor mij nu. Een klein lachje komt in mij naar boven bij die gedachte, maar ik weet hem nog binnen te houden.
'Tenzij je jouw bed wilt delen met een dorpeling zoals ik,' zeg ik uiteindelijk maar. Een lichte blos verspreid zich over mijn wangen. Ik heb dit nog nooit gezegd tegen een jongen. Sterker nog, ik heb nog nooit een bed gedeeld met een jongen. Eens moet de eerste keer zijn, en ja, met Tyrrell zou ik dat niet erg vinden. Niet dat het wat gaat worden of zo, want hij valt waarschijnlijk op iemand uit zijn eigen stand. Ik wil denk ik ook niks met een jongen, nog niet in ieder geval. Ik vind het nog steeds verschrikkelijk als ik terugdenk aan het moment hoe verdrietig mijn moeder was toen mijn vader ons had verraden. Dat is ook de reden waarom ik bang ben om verliefd te worden. Het kan je namelijk altijd overkomen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik hoorde haar dan zeggen dat ze mij ook niet op de bank liet slapen, tja, dan is er nog maar één mogelijkheid, het bed delen. We willen elkaar niet op de bank laten slapen, dus dan blijft alleen dat nog over. Niet dat ik dat erg vond, maar ik was bang om dat voor te stellen. Niet omdat dat ongemakkelijk was om te vragen, ik wilde haar gewoon niet afschrikken. Wie weet vond ze het wel raar als ik dat zou voorstellen, wie weet kreeg ze dan een heel ander beeld van wie ik was, een slechter beeld, en dat wilde ik niet. Ik wist dat ze het sowieso al niet op mensen van adel had, dus ik mocht al van geluk spreken dat ze mij wel mocht. Naja, ik veronderstelde toch dat ze me mocht. Anders gedroeg ze zich vast wel anders tegenover mij. Dan deed ze waarschijnlijk net zoals ze bij bijvoorbeeld Aurora deed, en dat was bij mij niet zo. Ik begreep heel goed waarom ze zo tegen Aurora deed, als ik in haar plaats was deed ik ook zo tegen Aurora, maar ik kon dat niet doen. Ik moest aardig zijn tegen Aurora, ook al deed ik dat liever niet, dan kreeg Aurora maar een neppe aardigheid die ook niet al te fijn was.
Ik zag dat Maerlynn haar boek op het kleine tafeltje legde dat in de kamer stond. 'Nee hoor,' antwoordde ik toen ze vroeg of ik het erg vond als ze haar boek daar neerlegde. Natuurlijk vond ik het niet erg dat ze haar boek daar neerlegde. Ze kon het moeilijk de hele tijd vasthouden en het was niet dat het in de weg lag daar. Ik gebruikte dat tafeltje toch niet, dus het mocht daar liggen.
Ik keek even op toen ik haar weer hoorde praten als ze op de bank zat. Ze zei dat het oké was, maar ik vond het niet oké. Ik ging haar niet op de bank laten slapen. Ik liet geen meisjes op de bank slapen, dat hoorde ik te doen. Al was ze waarschijnlijk een beetje te koppig om akkoord te gaan met dat ik op de bank zou slapen, maar ik was ook koppig. Ik zou ook niet aan haar toegeven, ik ging haar niet op de bank laten slapen. Ik hoorde haar dan weer verder praten, alleen maakte ze haar zin niet af. Ik was eigenlijk wel nieuwsgierig naar wat ze wilde voorstellen. Misschien zou ze het zelf wel voorstellen om in één bed te slapen, dan moest er niemand op de bank slapen. Toch hoorde ik dat ze uiteindelijk haar zin wel afmaakte. Ze stelde het dus inderdaad voor om in één bed te slapen. Naja, ze stelde het niet echt voor, maar het kwam er wel op neer. 'Mij lijkt het niet erg,' zei ik. Ik leek me inderdaad niet erg om mijn bed met haar te delen, ik bedoel, het was niet zo erg. Bovendien zou geen enkele jongen het erg vinden om een bed te delen met zo'n bloedmooi meisje als Maerlynn.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Mij eerlijk gezegd ook niet,' geef ik toe. Ik kom langzaam van de bank af en ga aan de andere kant van het bed staan. Het lijkt me ergens best ongemakkelijk, maar dat komt ook omdat ik nog nooit met een jongen in één bed heb geslapen. Zelfs niet met Elyar, mijn beste vriend. We logeerden vaak bij elkaar, maar nooit bij elkaar in bed. We vonden het altijd gek om samen te slapen, dus sliep één van ons, helaas was dat Elyar vaak, op de grond. Hij bood het aan, net zoals Tyrrell, maar er is iets in Elyar's stem waardoor ik gewoon moet toegeven. Misschien komt dat ook omdat Elyar vroeg een beetje neigde naar het dievenleven, net als ik, en dus wat brutaler is dan Tyrrell. Aan Tyrrell zit niets kwaads, helemaal niet zelfs. Hij is zo lief, behulpzaam, respectvol, en ook heel erg knap. Het zou mij niks verbazen als hij al met een meisje had geslapen in zijn bed. Ik schud gauw de gedachte van mij af en kijk weer naar Tyrrell. Hij lijkt zo rustig nu, terwijl hij net wel even een brandende stal in ging om mij te redden.
Ik trek mijn schoenen uit en glijd vervolgens onder de dekens. 'Oh jeetje,' mompel ik. Ik ga rechtop zitten en zet mijn handen naast mij in het bed. Ik had al zo'n vermoeden dat een bed zoals dit lekker zou liggen, maar ik had nooit durven dromen dat het zó lekker zou liggen. Met een grote glimlach over mijn gezicht laat ik mijn vingers langs het dekbed glijden. Het is zo zacht en ruikt ook ontzettend lekker. Na een paar tellen kijk ik voorzichtig weer op naar Tyrrell. Hij zou vast denken dat ik gek ben. 'Ik eh, heb nog nooit in zo'n bed gelegen, vandaar mijn reactie,' grinnik ik. Ik ga in kleermakerszit zitten en trek de deken over mijn schoot heen, zodat mijn benen warm blijven. 'Ik hoop dat dit niet ongemakkelijk is voor je, want als dat zo is dan ga ik gewoon op de bank liggen hoor,' zeg ik na een kleine stilte. Tja, ik vind het zelf echt ontzettend fijn dat ik nu hier lig, maar als hij het niet fijn vindt dan moet hij het gewoon zeggen. Ik verhuis wel naar de bank als het erop aankomt.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik glimlachte even zwak toen ik haar hoorde zeggen dat het haar ook niet erg leek om samen in één bed te slapen. Op die manier moest dus niemand op de bank slapen. Niet dat de bank erg was, waarschijnlijk was de bank zelfs comfortabeler dan de bedden die ze in het dorp hadden, maar toch. Ik kon haar echt niet op de bank laten slapen terwijl ik in dat bed lag dat duizend maal comfortabeler was. Volgens mij ging het haar ook goed doen om in het bed te slapen, het lag heel erg goed en ze was vast geen bed als deze gewend. Ik had ook nog nooit met een meisje in één bed geslapen, naja, natuurlijk wel met mijn jongere zusje, maar dat was omdat ze bang was. Voor de rest had ik nog nooit een bed gedeeld met een meisje. Dat mocht ik ook niet aangezien ik van jongs af aan al verloofd was met Aurora en mijn vader kon er in het kasteel in Engeland natuurlijk achter komen als ik een meisje mee nam. Nu was het anders, het was veel veiliger voor Maerlynn en mijn vader zou er niet achter komen, dus dit kon helemaal geen kwaad. Ik wist niet of het ongemakkelijk ging worden, maar dat ging ik wel merken als we eenmaal in bed lagen. Ik ging dus uiteindelijk maar op het bed zitten en ik zag dat zei dat dus ook deed. Ik glimlachte even door haar reactie toen ze op het bed onder de dekens kroop. Het was wel grappig dat ze zo reageerde. Ik hoorde haar dan zeggen dat ze nog nooit in zo'n bed had gelegen en dat ze daarom zo reageerde. 'Dat dacht ik al,' zei ik dan met een zwakke glimlach. Nu had ze toch voor één keertje in een bed als deze geslapen. Dat konden niet veel dorpelingen zeggen. Het ging haar vast goed doen. Ik hoorde haar dan zeggen dat ze hoopt dat dit niet ongemakkelijk voor me is en als dat zo was, ze gewoon op de bank ging liggen. 'Ik vind het niet ongemakkelijk,' zei ik dan eerlijk. Ik vond het echt niet ongemakkelijk om hier met haar in één bed te liggen. Ik vond het eigenlijk best wel fijn, maar dat ging ik niet zeggen.
Ik wist niet of ze nog steeds geschrokken was van het voorval in de stal daarstraks, maar aan haar te zien gedroeg ze zich niet echt geschrokken. Ik zelf gedroeg me redelijk rustig, ook al zat er nog heel wat adrenaline in mijn lichaam door wat er allemaal gebeurd was. Ook ik was best geschrokken toen ik zag dat de stal in brand vloog, maar ik gedroeg me rustig aangezien dat ook beter was voor haar. Zo kon ik haar misschien ook een beetje rustiger krijgen. Niet dat ze nu onrustig was, maar waarschijnlijk zat dat voorval nog steeds in haar hoofd.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik schrik als ik weer een donderklap hoor en verdwijn als een klein kind onder de dekens. Ik steek mijn hoofd weer boven de dekens en slaak een vermoeide zucht. 'Laat maar, ik dacht dat ik... Ach, het maakt ook niks meer uit,' mompel ik. Ben ik nou bang aan het worden voor onweer? Kom op zeg, hoe oud ben ik? Al die tijd doe ik best rustig, maar ik ben eigenlijk ontzettend bang voor meerdere dingen op dit moment. De koning, het onweer blijkbaar, en voor... Dit. Ik weet het niet, maar ergens voel ik toch wel wat zenuwen omhoog komen. Ik ga wat beter liggen in het bed en draai mijn hoofd opzij, zodat ik Tyrrell kan zien. 'Ik kan nog steeds niet geloven dat je echt naar buiten bent gegaan om mij uit de stal te halen,' zeg ik zachtjes, waarna er een kleine glimlach op mijn gezicht verschijnt. Ik ben er echt nog steeds een beetje verbaasd over. Ik bedoel, een prins zou dat niet zo gauw doen, zeker niet als het de prins van Schotland was.
Ik knik even als hij zegt dat hij het niet ongemakkelijk vindt. 'Weet je, jullie Britse accent is echt grappig om te horen,' zeg ik als ik er zo over nadenk. Mijn ogen worden groot als ik mij besef dat ik dit hardop uit heb gesproken. 'Oh, het was niet de bedoeling dat ik dit hardop zou uitspreken,' zeg ik met een onschuldig lachje. Ik kijk gauw weg en merk dat mijn glimlachje niet verdwijnt. Het is wel de waarheid als ik er zo over nadenk. Hij klinkt zo deftig en alle woorden die hij uitspreekt komen er in één vloeiende beweging uit. Het klinkt gewoon als muziek in mijn oren.
'Maar... Wat ik zei meende ik wel. Het klinkt echt super grappig. Het is zoveel vloeiender dan mijn accent,' zeg ik na een tijdje. Ik kijk weer naar Tyrrell en zucht een keer onhoorbaar. Moe ben ik allang niet meer, ook al weet ik dat ik morgen waarschijnlijk een zware dag heb te gaan.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik zag dat ze schrok toen er een redelijk luide donderklap was en ze onder de dekens verdween. Na een tijdje zag ik dat ze haar hoofd weer boven de dekens zat en ik hoorde dat ze wat zei. 'Het is niet erg om bang te zijn, angst is iets menselijk,' zei ik dan. Ze moest het niet erg vinden om bang voor de onweer te zijn, het was niet dat alleen kinderen bang mochten zijn van onweer en er was ook wel iets heftig gebeurd dus ik begreep dat ze bang was. Daar was niets verkeerd aan. Ikzelf was niet bang voor veel dingen, ik kon niet meteen zeggen waarvoor ik bang was, maar ik haat ook wel angsten. Het wilde niet zeggen dat omdat je ouder was, je nergens meer bang voor mocht zijn en in haar situatie kon het helemaal geen kwaad. Bang zijn was niet fijn, maar angst was er nu eenmaal en het ging niet zo makkelijk weg.
Ik hoorde haar dan zeggen dat ze nog steeds niet kon geloven dat ik echt naar buiten was gegaan om haar uit die stal te halen. 'Ik kon je moeilijk in die stal laten zitten, daar vind ik je te aardig voor,' zei ik dan. Oké, ik wilde het niet flirterig laten overkomen, maar het was wel de waarheid. Ik vond haar te aardig om haar in die brandende stal te laten zitten en haar de dag nadien waarschijnlijk dood te zien. Zo harteloos was ik niet.
Ik hoorde haar zeggen dat het Britse accent grappig is om aan te horen waardoor ik even glimlachte. Ik hoorde haar een paar seconde later zeggen dat het niet de bedoeling was dat ze dat luidop zei. Mij maakte het niet uit dat ze dat zei. Soms klonk een Brits accent grappig voor sommigen. Dat Schots accent van Maerlynn klonk in mijn oren ook best grappig, maar dat was omdat ik dat accent zelf niet sprak. Een accent klonk altijd gek voor mensen die dat accent niet spraken. Een Brits accent klonk heel anders dan een Schots accent. Schotten hadden een duidelijke rollende 'r' terwijl dat wij Britten onze 'r' juist niet duidelijk zeiden, de 'r' was bijna onverstaanbaar. 'Ik vind dat Schots accent anders ook best grappig klinken,' zei ik dan met een glimlachje. Het was ook zo, ik vond het soms echt best grappig klinken.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Maar ik ben nog nooit bang geweest voor onweer of andere onzin,' zucht ik. Het is zo, ik ben niet heel snel bang. Als ik bang ben heb ik daar ook reden voor. Voor koning ben ik op dit moment eerlijk gezegd wel een beetje bang, maar dat komt omdat zijn geduld op begin te raken met mij.
Ik grinnik zacht als hij zegt dat hij mij te aardig vond om daar te laten zitten. 'Eh, bedankt,' zeg ik. Dit is dus echt mijn zwakte. Ik kan er gewoon niet tegen als ik zulke complimenten krijg, omdat het mij best verlegen kan maken. Ik leg mijn handen tegen mijn wangen aan voor het geval ik begin te blozen, maar goddank is dat nu niet het geval. 'Ik ben blij dat je mij te aardig vond, anders was ik er nu niet meer denk ik,' zeg ik vervolgens met een klein glimlachje.
Ik grijns licht als hij zegt dat het Schotse accent ook best grappig is. Dat geloof ik best als ik eerlijk moet zijn. Wij spreken onze 'r' heel overdreven en rollend uit, en de meeste mensen die hier komen voor de handel, en dus uit een ander land komen, vinden het ook echt super leuk klinken. 'Het komt door de 'r', of niet soms?' Grinnik ik dan. 'Ik weet dat het raar klinkt, maar zo klinkt jouw 'r' ook vind ik. Het klinkt gewoon niet... Logisch, als dat het goede woord ervoor is.' Ik haal mijn schouders op en kijk weer naar het plafond.
'Vind je het erg als ik mijn ogen dicht ga doen?' Vraag ik na een lange stilte. Ik begin best moe te worden nu, en ik ben bang dat ik het niet lang meer ga volhouden. Ik ga op mijn zij liggen, met mijn gezicht naar Tyrrell. 'Slaap lekker,' fluister ik nog. Ik trek mijn benen wat op, ga wat beter liggen en sluit mijn ogen dan maar.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
'Het is normaal dat je bang bent, zeker na wat er is gebeurd,' zei ik doelend op de stal die in brand vloog door een bliksemslag. Het was zeker normaal dat ze bang was. Niet dat haar nu wat kon gebeuren, ze was veilig hier. Bovendien zou ik haar helpen als er wat gebeurde. Ik was hier dus er kon niets met haar gebeuren. Het klonk allemaal misschien een beetje gek, maar toch. Ik wilde haar helpen als ze hulp nodig had. Ik hoopte ook maar dat de koning een beetje normaal tegen haar ging doen zodra ik hier weg was. Ik wist wel dat ze hier ook weg mocht als mijn familie en ik weer naar Engeland vertrokken, maar dan ging de koning waarschijnlijk nog moeilijk doen tegen haar. Dan kon ik haar niet meer helpen aangezien Schotland niet echt bij de deur lag voor me.
Ik glimlachte even toen ik merkte dat ze een beetje verlegen werd door mijn compliment. Eigenlijk wilde ik zeggen dat ik haar niet in die stal kon laten zitten omdat ik haar te mooi vond, maar dat was niet echt gepast om te zeggen volgens mij en dan maakte ik haar vast nog meer verlegen dan wat ze al was. Ik vond het wel best schattig dat ze een beetje verlegen werd, maar dat vond ze zelf vast vervelend. Ik was zelf niet echt snel verlegen, gelukkig maar. Ik was eigenlijk bijna nooit verlegen. Gelukkig maar.
Ik knikte even met een glimlachje toen ze vroeg of het die 'r' was. Het was inderdaad die 'r', die was bij ons in Engeland helemaal anders. Het zou me dan ook nooit lukken om met een Schots accent praten omdat het eigenlijk helemaal het tegenovergestelde was van een Brits accent, maar dat was voor een Schot waarschijnlijk ook zo. Een Schot kon waarschijnlijk ook niet goed een Brits accent. Een gewoon Amerikaans accent kon ik nog proberen, ook al was dat nog best moeilijk. Ik hield het dus maar gewoon op mijn vertrouwd Brits accent. Ik kon het wel begrijpen dat het voor andere mensen grappig klonk, maar daar dacht ik zelf natuurlijk niet echt over na omdat ik mijn accent gewend was.
'Nee hoor, tuurlijk niet,' antwoordde ik toen ze vroeg of ik het erg vond als ze haar ogen dicht deed. Het was behoorlijk laat geworden en ook ik was best moe geworden ondertussen. Het was ook maar beter om te slapen. Ik ging zelf ook wat beter liggen aangezien ik door de positie waarin ik daarnet zat natuurlijk niet zo makkelijk kon slapen. 'Slaap lekker,' zei ik dan met een zwakke glimlach als ze dat zei. Toen ze haar ogen sloot, keek ik even naar haar. Ik vond het ergens gewoon prettig om naar haar te kijken.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Nee, wacht!' Ik sta midden op het plein, omringt door allemaal wachters van het koninklijk paleis. 'Het is niet zijn schuld, ik was het. Ik heb de staking veroorzaakt,' zeg ik half smeekend. De koning stapt naar voren totdat hij voor mijn neus staat. 'Jij weer,' sist hij. Hij duwt mij hard tegen de grond aan, waardoor ik met mijn achterhoofd tegen de grond aankom. 'Je hebt al je kansen verspilt, Fenton, ik ben klaar met je,' zegt hij woedend. Met grote ogen krabbel ik weer overeind. 'Wàt? Maar ik dee-' 'Houd op!' Onderbreekt hij mij. Ik slik een keer moeizaam als er een doodse stilte valt. 'Maak de brandstapel gereed,' hoor ik de koning zeggen tegen wat bewakers. 'Hij is klaar, majesteit,' hoor ik een wachter nog geen tel later zeggen. Ik draai me langzaam om en zie tot mijn grote verbazing een brandstapel staan. Hoe kan dit zo snel gebouwd zijn? Voordat ik kan reageren, voel ik dat mijn armen worden beetgepakt. Ik word naar de stapel gesleept en vastgemaakt aan de paal. 'Het hoefde niet zo te eindigen, Maerlynn, maar helaas.' De koning pakt de fakkel over van een wachter en komt dichterbij. 'Nog een laatste woord?' Vraagt hij. 'Niet voor jou,' sis ik, woedend en ook bevend van de angst. Mijn ogen worden groot als hij het hout onder mij aansteekt en langzaam maar zeker voel ik de hitte stijgen. Een gil verlaat mijn mond als ik mijn rug voel branden in het vuur. Langzaam worden de vlammen groter en ontwikkeld er zich steeds meer rook. De geur van verschroeid haar en vlees dringt mijn neus binnen en het duurt niet lang voordat ik er geweest ben.

Met een ruk schiet ik overeind in het bed. Ik kijk met grote ogen om mij heen, maar zie tot mijn grote opluchting Tyrrell naast mij liggen. Het was een nachtmerrie. Nog een beetje buiten adem gooi ik de deken van mij af. Het leek zo echt, niet te geloven. Ik tril nog steeds en mijn voorhoofd is helemaal nat. Maar, hoe kan ik opeens een nachtmerrie hebben? Die heb ik al ontzettend lang niet meer gehad. Ik slik even en kijk opzij naar Tyrrell, die nog diep ligt te slapen. Tot mijn grote verbazing merk ik dat ik wat rustiger begin te worden. Ik glimlach zwak naar hem en ga zachtjes het bed uit, aangezien ik hem nog niet wil wakker maken. Ik loop stilletjes naar het raam toe en doe het gordijn een klein beetje open. Een kleine lichtstraal valt de slaapkamer binnen. Ik zucht een keer onhoorbaar en staar naar buiten, nog steeds denkend aan de nachtmerrie. Hopelijk blijft het bij deze keer.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ook toen dat ze al in slaap gevallen was, bleef ik een tijdje naar haar kijken. Zelfs als ze sliep was ze bloedmooi, maar ik had ook niet anders verwacht. Ze leek ook zo rustig. Misschien was het wel een beetje eng dat ik naar haar keek terwijl ze aan het slapen was, maar ik zelf vond het fijn om dat te doen. Uiteindelijk voelde ik dat ik mijn ogen niet langer meer open kon houden, misschien was het slim als ik stopte met naar haar te kijken en dat ik zelf ook ging slapen. Ik sloot dus mijn ogen maar. Toch duurde het een tijdje voor ik in slaap viel, maar dat had ik altijd. Het duurde vaker wel wat langer voor ik in slaap viel, vaak kwam dat doordat ik veel gedachtes in mijn hoofd had rondspoken. Niet dat dat meteen negatieve gedachtes waren hoor, maar als je nadacht over dingen kon je vaak moeilijker in slaap vallen. Na een tijdje slaagde ik er toch in om in slaap te vallen. Het was een best diepe slaap, maar dat kwam natuurlijk ook omdat ik echt enorm moe was. Ik had die dag vroeg moeten opstaan doordat ik dus naar Schotland moest reizen en dat was een behoorlijke reis, en ondertussen was het ook al heel laat geworden dus het was normaal dat ik moe was.

De volgende ochtend werd ik wakker. Toen ik mijn ogen opende, zag ik Maerlynn niet meer naast me liggen. Was ze dan al weg? Ik ging rechtop zitten en zag uiteindelijk Maerlynn voor het raam staan, ze keek naar buiten. Dat deed ik ook vaak als ik 's ochtends wakker werd, dat was vaak omdat ik niet wist wat ik anders moest doen in de ochtend. Soms was het ook best fijn om naar buiten toe te kijken, waar alles rustig was. Dan had ik toch even rust voor dat mijn vader me weer een dagelijkse portie stress gaf. Mijn vader kon me behoorlijk wat stress bezorgen. Dat vond hij waarschijnlijk ook gewoon leuk om te doen. Zo was mijn vader gewoon, hij genoot ervan als ik stress had over overspannen was. Dat was niet echt iets waar een goede vader van moest genieten, maar oké, mijn vader moest dat zelf maar weten. Mijn vader wist dat het me allemaal niets kon schelen, dat mocht hij ook weten.
'Ben je al lang wakker?' vroeg ik aan Maerlynn. Misschien was ze al wel lang wakker en dat was misschien een beetje stom geweest. Ze had me ook gerust kunnen wakker maken toen ze wakker werd, daar had ik geen probleem van gemaakt. Als bijvoorbeeld Aurora me wakker had gemaakt was ik waarschijnlijk erg chagrijnig geweest, maar als Maerlynn dat had gedaan had ik er geen problemen mee. Misschien durfde ze dat ook niet, dat kon natuurlijk ook. Ik had het gevoel dat Maerlynn nog steeds een beetje voorzichtig deed als ze bij me was, maar dat hoefde ze niet te doen. Misschien was ze toch bang dat ik uiteindelijk toch zoals mijn vader was? Vast niet... Waar dat die onzekerheid vandaan kwam wist ik niet, zo dacht ik eigenlijk nooit na. De meeste mensen wisten meteen wel dat ik niet zoals mijn vader was.
{option}

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld