Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O5SOS| Grassias.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik had nooit verwacht dat ik hier in het meer zou eindigen. In ieder geval niet ergens midden in de nacht en zeker niet met een leerlinge. Als ik dit zou vertellen tegen iemand, klonk het heel erg fout. Maar zo voelde het helemaal niet? Het voelde niet fout. Daarbij was er ook helemaal niets verkeerds aan. Of het nou iets was wat hoorde, nee dat ook niet. Ik wist dat dit echt op het randje zat. Maar we konden er heel erg weinig aan doen dat we beiden in het meer waren gevallen en het was niet zo dat we hier naakt aan het zwemmen waren. Het water voelde op het moment heel erg fijn, het was een klein afkoeling in het midden van een zwoele avond.
"Het valt heel erg mee!" Bracht ik lachend uit. Ik vond het wel leuk dat Rose zo enthousiast werd van het water. Het was een ongeluk geweest en door haar ongelukje was ik ook weer in het water gevallen, maar het was niet heel erg. We zouden allebei niet gaan gillen omdat we in het water waren gevallen. We waren er nu om aan het lachen. Rose was een tof meisje? Ze was geen meisje zoals Hailey en haar vriendinnen. Die zouden al lang hebben gegild omdat ze in het water waren gevallen, terwijl ze vast iets over hun haar en make-up hadden geschreeuwd. Die waren hier niet eens komen zitten in hun pyjama.
Ik haalde mijn schouders op. "Een beetje hetzelfde." Zei ik tegen Rose. "Ik kon ook niet slapen. Te veel gedachten denk ik." Daar had ik wel vaker last van? Soms werd ik gewoon een paar jaar terug gezogen in de tijd en dan kon ik niet meer stoppen met denken. Dan bleef mijn hoofd non stop bezig. Het enige wat dan hielp was dan een stukje gaan lopen, vaak rennen, maar dat had hier gewoon niet gekund.
"Buiten zorgt er altijd voor dat mijn hoofd een beetje leeg gaat. Vaak ga ik een stukje rennen. Maar dat leek me hier geen goed idee." Rose wist ook dat ik had gerend op de avond dat we elkaar voor het eerst hadden gezien. Toen was mijn hoofd ook overvol geweest. Met de gedachten aan vroeger, maar ook aan de eerste schooldag.
"Dus." Zei ik zachtjes terug, terwijl ik Rose bekeek. Haar haren waren aan haar gezicht geplakt en ze zag er heel erg onschuldig uit nu ze zachtjes met haar piercing aan het spelen was. Ik kon me niet voorstellen dat er iemand was dat zoiets, bijna onschuldig lijkend, wilde verpesten? Misschien was ze wel niet zo onschuldig, maar ze had het duidelijk niet gewild, dat had ze ook gezegd!
"Ik wil eigenlijk nog ergens met je over praten. En nu we toch alleen zijn, is het misschien wel het juiste moment." Ik zwom naar de steiger en hees mezelf erop. Ik klopte naast me neer, want ik wilde er wel echt even rustig over praten? Wat gewoon beter ging als we niet waren afgeleid door het hele water.
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Een gekke situatie was het wel. Maar dat veranderde nog niet het feit dat ik het niet erg vond om hier te zijn met hem. Het klonk misschien heel raar maar de vibe tussen ons was gewoon goed en dat was ook wel een keer fijn om met een docent te hebben. 'Zoiets dacht ik al. Volgens mij heb ik je dat al eerder zien doen.' knikte ik bevestigend. Ik had dat ook wel. Alleen ging ik altijd rennen om mijn agressie te uitten. Niet dat ik vaak agressief was maar op bepaalde momenten kon ik het wel even gebruiken. Op dit moment had ik dat totaal niet gelukkig! 'Hier is dat niet zo'n fijn idee, nee.' Ik schudde mijn hoofd en knikte toen ik hem hoorde zeggen dat hij wou praten.
Wat zou het zijn? Dat afschuwelijke cijfer wat ik voor de laatste toets had gehaald? Dat was een 2 geworden. Dat was niet echt mijn beste prestatie. Misschien was het wel het meningsverschil wat ik met Hailey had gehad in de wiskundeles. Zij keek echt veel te vaak arrogant naar me, daar was ik niet van gediend. Wat de derde, maar meest onwaarschijnlijke optie, was was dat hij het wou hebben over de avond dat wij elkaar ontmoet hadden. De avond die vreselijk af had kunnen lopen als hij er niet was. Ik zwom richting de steiger en trok mezelf omhoog waarna ik naast hem ging zitten. Toch was het zo wel frisser als je nat was.
Ik was echt veel te nieuwsgierig waar hij het over ging hebben! Ik keek opzij, waar Luke zat.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Er waren zoveel leerlingen in de klas en natuurlijk had je als leraar wel een voorkeur voor de een boven de andere. Iets wat misschien niet mocht, maar het gebeurde toch wel. Vaak waren het de leerlingen die goed oplette, goede cijfers halen en redelijk rustig waren in de klas, tenzij ze een vraag moesten beantwoorden. Met andere woorden: een perfecte leerlingen. Ik wist niet hoe het was gekomen, maar Rose was een meisje dat me het meeste opviel in de klas. Niet omdat ze zo goed was in Wiskunde. Ze had zelfs heel erg vaak de neiging om te laat te komen voor de les en haar laatste cijfer was echt belabberd slecht geweest. Maar er was gewoon iets aan haar aanwezigheid. Haar opmerkingen, die me altijd wel een beetje lieten lachen en gewoon de manier waarop ze was. Ze was hier naar toe gelopen in haar Disney pyjama? Dat gaf al weer dat ze gewoon heel erg veel aandurfde!
Ik keek opzij naar Rose, ik wist niet echt hoe ik moest beginnen. Ik wilde er wel echt over praten? En het was niet echt iets wat ik kon doen op school. Er waren genoeg mensen die het zouden kunnen horen en het leek me niet echt dat Rose wilde dat de rest van de school het wist. Zoiets hoorde ook gewoon niet! Het was waarschijnlijk al moeilijk genoeg voor haar, maar ik wist ook hoe moeilijk het was om naar iemand toe te stappen om er over te praten. Zeker naar iemand die er zijn of haar beroep van had gemaakt. We hadden dat soort vertrouwenspersonen wel op school. Maar ik vroeg me altijd af hoeveel mensen daar naar toe gingen. Er moest een soort van vertrouwen zijn. Ik wist niet of Rose mij vertrouwde, maar dat hoefde nu meteen? Als ze er ooit over wilde praten dan was ze altijd welkom!
"Ik wilde eigenlijk praten over de avond dat we elkaar voor het eerst hebben gezien." Het was zo raar om er over te praten! Helemaal omdat ik het eerst zo goed en kwaad als ik had gekund, had ontkend. Het enige wat ik nu kon doen was, kijken hoe het met haar ging.
"Ik weet dat het misschien raar is, maar als je wil praten over wat is gebeurd en je wil niet naar één van je vrienden of familieleden. Of de vertrouwenspersoon op school. Dan kun je altijd bij mij terecht." Zei ik zachtjes. Ik keek even opzij, wist niet echt wat ik moest zeggen of doen. Ik kon haar niet vertellen dat ik haar helemaal zou begrijpen, want waarschijnlijk zou dat toch niet geloven. Terwijl het wel zo was. "Ik denk dat ik gewoon wil weten hoe het nu met je gaat? Maar je hoeft er natuurlijk niet over te praten, als je dat niet wilt." Ik werd hier wel wat ongemakkelijk van!
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Nogsteeds spookte de gedachte door mijn hoofd, ik had nogsteeds geen idee over wat hij wou praten. Ik zag wel aan zijn gezicht dat hij naar de woorden zocht die hij wou zeggen. Ik grinnikte zachtjes. Het zag er enorm schattig uit. Natuurlijk moest ik dat niet denken over mijn docent maar het ging vanzelf. Eigenlijk was het super ongepast.
Toen ik hem hoorde over de avond dat we elkaar ontmoet hadden keek ik naar het water. Die avond stond zeker nog wel in mijn gedachten. Ik was enorm aangeschoten maar op het moment dat dat gebeurde was ik in 1 klap nuchter. Dat was ook de reden dat ik me alles nog kon herinneren van wat er gebeurd was. Mijn brok in mijn keel slikte ik weg en een fijn gevoel kroop in mijn buik toen ik de lieve, positieve woorden van Luke hoorde. Ik was enorm blij dat hij er zo over dacht en zo dacht ik eigenlijk ook wel. Ik wou niet naar vrienden, familie of een of ander mens dat aangewezen was door de school om vertrouwen uit te stralen. Dat was niks voor mij. Luke daar in tegen, daar zou ik wel heen gaan en willen.
Met een grote glimlach keek ik hem aan. 'Dank je wel.' Het betekende voor mij oprecht veel dat hij zo lief was. Mijn ouders zag ik niet vaak en zelfs met mijn tweelingbroer werd de band steeds wat minder. We waren oprecht beste vrienden maar dat is nu heel anders. Ik beet op mijn lip bij deze gedachte en keek naar Luke's gezicht. Iets in mij zei dat ik hem moest zoenen. Hoe ongepast dat ook was.. Na een lichte aarzeling drukte ik toch mijn lippen op die van hem. En het voelde verdomde goed,
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Soms voelde het gewoon alsof je helemaal niemand had om mee te praten. Niet de juiste persoon om iets tegen te vertellen. Dan kon je nog omringt zijn met zoveel mensen, met goede vrienden, familie, allemaal mensen naar wie je toe zou kunnen gaan om een gesprek te voeren, maar het voelde dan gewoon niet goed. Ik wilde niet zeggen dat het voor Rose goed moest voelen om met mij te praten. Dat hoefde helemaal niet? Dat lag aan haar. Maar desnoods kon ik haar helpen om iemand te vinden bij wie ze dat soort dingen wel kwijt kon. Ik wilde haar helemaal ergens toe dwingen? Voor sommige mensen was het helemaal niet fijn om te praten. Al was opkroppen van gevoelens niet heel erg goed. Zeker niet bij dit soort dingen. Ik had het gehad en op een gegeven moment was ik echt helemaal ingestort, wat ook geen pretje was geweest.
Ik probeerde het gezicht van Rose zo mogelijk in de gaten te houden. Ik zou het niet heel erg vreemd vonden als ze nu gewoon niet wilde praten, dat ze zelf weg zou lopen van mijn woorden. Ik had er echt een hele tijd over nagedacht om haar hierover te benaderen, maar nog steeds had ik er wel over getwijfeld, ook gewoon omdat het heel erg anders voor haar over kon komen. Misschien voelde ze zich wel aangevallen? Of kreeg ze er een heel ander gevoel bij. Ik kon dat ook niet voorzien?
Gelukkig zag ik een glimlach verschijnen, wat toch wel wat betekende. Ze vond het niet vervelend dat ik het had gezegd! Misschien vond ze het ergens zelfs wel fijn. Ze bedankte me zelfs!
Het duurde echter niet heel erg lang voordat ik haar gezicht dicht bij dat van mij zag komen en op dat moment wist ik echt even niet wat ik moest doen. Ik wist wat er aan zat te komen en ik kon twee dingen doen. Het door laten gaan of haar afbreken. Maar het was even alsof ik helemaal niet meer kon na denken. Daarom was het volgende dat ik door had dat Rose haar lippen op die van mij lagen. Het ergste was nog wel dat ik het niet erg vond? Het voelde juist best wel vertrouwd aan en ergens wilde ik het helemaal niet stoppen, maar dat was wel wat ik zou moeten doen.
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Toch voelde ik me wel opgelucht toen ik doorhad dat hij mij niet meteen weg duwde. Dat was mijn grootste angst geweest op het moment dat mijn lippen die van hem raakte. Niet dat het een oprechte angst was natuurlijk, echter konden er geen ergere dingen gebeuren. Ik schoof voorzichtig, omdat ik de zoen niet wou verbreken, iets dichterbij. Ik wist niet zo goed of hij gewoon doorging omdat hij in shock was of omdat hij het echt wou. Na een minuut of twee haalde ik dan ook mijn lippen van die van hem af. Ik beet zachtjes op mijn lip terwijl ik weer rechtop ging zitten en een klein stukje weg schoof. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen. Normaal gesproken wist ik het precies hoe ik moest doen of reageren als het om een jongen ging maar dit was natuurlijk niet zomaar een jongen.
De laatste keer dat ik had gezoend was ik enorm dronken geweest. Eigenlijk had ik sowieso tot nu toe niet echt een hele goede ervaring met een jongen gehad. Ik was een keer verliefd geweest maar dat was eigenlijk ook weer snel voorbij toen ik er achter kwam dat hij verliefd was op mijn beste vriendin. Ach, ik kon wel wachten op de ware.
Ergens was ik bang dat hij nu niet meer naar mij om zou kijken en zou denken dat ik net als Hailey was. Zo was ik niet.. Mocht het zo zijn dat dat zou gebeuren dan zou ik dat meteen duidelijk maken, dat ik dat niet was.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Er ging op het moment van alles door mijn hoofd. Als er iets was wat ik wat ik niet kon doen, was dit het wel. Een band opbouwen met een leerlingen kon al helemaal fout gaan, maar met een leerlinge zoenen was nog veel erger dan dat! Dat kon voor zoveel dingen zorgen? Het minst erge was dan misschien nog wel dat ik werd ontslagen, maar ik kon hiervoor volgens mij zelfs naar de gevangenis gaan! Ik wist niet of zoenen daar ook onder viel, maar alsnog, het kon vast!
Aan de andere kant boeide die dingen me helemaal niets, want er was een reden dat ik me niet terug trok. Dat baarde me misschien nog wel het meeste zorgen? Het voelde namelijk best wel goed! Ik vond het fijn om Rose dicht tegen me aan te hebben en ik wist dat zij dat ook had, want anders was ze hier niet mee begonnen? Ergens was het fijn om te weten dat ze zich genoeg op haar gemak voelde om zoiets te doen, terwijl we het juist over zoiets hadden gehad! Iets wat totaal helemaal fout was gegaan en net zo goed haar hele vertrouwen in alle mannen had kunnen verpesten.
Ik wist echt niet wat ik moest doen toen Rose haar lippen weer die van die van mij haalde. Zij was diegene die dit stopte. Iets wat ik al lang had moeten doen. Ik had er niet eens op in mogen gaan? Dat kon gewoon niet! Ik was haar leraar. Als we elkaar tegen waren gekomen ergens in een club, dan was het misschien gegaan. Maar dit was niet zo. We hadden elkaar misschien voor de eerste schooldag leren kennen, maar dat betekende ook niets? Dit was nu pas gebeurd! Dit had nooit moeten gebeuren en het fuckte gewoon echt met mijn hele hoofd?! Ik wist niet meer wat ik moest denken, want ik moest voelen, laat staan wat ik moest zeggen!
"Ik weet niet wat ik moet zeggen." Zei ik zachtjes. Dat was het beste? Leek mij in ieder geval! Dan wist Rose ook een beetje wat door mijn hoofd heen ging. "Dat had niet mogen gebeuren. Maar ik kon het niet tegen gaan, ik wilde het niet tegen gaan." Ik had eigenlijk meteen spijt van mijn woorden, want ik wilde Rose geen hoop geven? Dit kon sowieso niet nog een keer gebeuren!
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Van alles vloog door mijn gedachten heen. Zou hij mij nu haten? Zou hij ontslagen worden als iemand er achter zou komen? Wat zou hij doen als ik nog een keer mijn lippen op die van hem drukte? Toen ik zijn woorden hoorde beet ik zachtjes op mijn lip. Hij vond het dus geen probleem? Ik snapte het wel dat hij zich misschien zorgen maakte om zijn baan, om zijn reputatie of misschien zelfs wel of hij niet een misdrijf aan het begaan was aangezien ik 17 was en hij was al in de 20. Ik wist nieteens hoe oud hij precies was! Ik haalde mijn hand door mijn drijfnatte haar en keek naar zijn gezicht. Ik zag toch een lichte vorm van spijt in zijn ogen.
Ergens raakte dat mij. Ik hoopte gewoon dat hij zijn lippen weer op die van mij drukte, zei dat hij het niet erg vond en dat nog heel vaak zou herhalen. Wat triggerde die gedachte ineens? Ik had sowieso wel eerder de gedachte gehad dat hij leuk was en dat ik me afvroeg hoe het zou zijn als ik hem zou zoenen maar nu ik het daadwerkelijk had gedaan voelde het anders. Ik wou meer, ik smachtte naar meer. Dit was niet goed. Hij was mijn wiskunde docent! Dat kon gewoon niet.
Toch kon ik het niet laten en drukte ik voor een tweede keer mijn lippen kort op die van hem. Na tien seconden ongeveer haalde ik ze er weer vanaf en keek ik weer in zijn prachtige ogen. Ik moest zijn reactie zien. Ik wou weten hoe hij reageerde, ik wou weten waar ik aan toe was. Ik kon en mocht niet verwachten dat hij het goed zou vinden. Hij was mijn docent, en ik snapte het als hij er niet oké mee was.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het klonk als een stomme film. Zo’n film waar meisjes bij wegdroomden, maar die gewoon niet goed uitgedacht waren. Want zoiets kon gewoon niet. Iets als dit kon niet! Er waren misschien vrienden geweest die wel eens hadden gevraagd of er nog leuke meisjes bij me in de klas hadden gezeten. Ook in de klassen die ik les had gegeven, maar zoiets was niet iets waar ik over na had gedacht? Het was raar, omdat iemand zoals Rose niet eens heel erg veel in leeftijd verschilde met mij, maar het was verboden terrein, het was iets waar ik niet over na mocht denken. Iets wat ik ook niet echt had gedaan. Ik had het altijd leuk gevonden om Rose bij me in de buurt te hebben en ik had vooral gedacht omdat ze gewoon grappig was geweest of omdat we een beetje dezelfde interesses hadden. Ik had er nooit aan gedacht. Deze gedachten was nooit door mijn hoofd heen gegaan. Ik had er nooit aan gedacht om een leerlinge te zoenen, ik had er niet eens over nagedacht hoe het zou zijn om met Rose te zoenen.
Ik had niet eens echt tijd om er nog verder over na te denken. Alle slechte dingen waren eigenlijk al meteen weer weg toen ik de lippen van Rose weer op die van mij voelde. Het was alsof alle slechte gedachten en onzekerheden even uit werden gebannen, alsof het helemaal niets meer uit maakte wat er precies gebeurde. Natuurlijk deed dat het wel! Maar dit voelde gewoon goed. En al veel te snel waren ze al weer weg. Voordat ik zelf echt door had wat ik deed, sloeg ik mijn armen om haar heen, om het contact tussen onze lippen gewoon weer te hebben. Het voelde te goed om niet te doen? Het was gewoon alsof het al jaren zo was?
Ik werd jammer genoeg al snel genoeg weer de wereld in getrokken toen ik een geluid hoorde komen van richting de bossen, waardoor ik niet wist hoe snel ik Rose weer los moest laten. Verschrikt keek ik in de richting waar ik het geluid vandaan had horen komen. Ik zag zo niemand. Maar het kon best dat er iemand stond? Of misschien al terug was gelopen. Wat het ook was. Door alles. Niet alleen dit gebeuren, maar ook de zoenen zelf, voelde ik mijn hart echt hoog in mijn keel kloppen.
"Fuck." Was eigenlijk het enige wat over mijn lippen heen te krijgen viel.
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Een fantastisch gevoel trok door mijn hele lichaam toen ik zijn armen om me heen voelde. Een reactie waar ik op gehoopt had. Een reactie die ik niet aan had zien komen. Een grote glimlach verscheen op mijn lippen maar die verdween vrij snel toen ik hetzelfde geluid hoorde uit de bosjes. Shit, wat was dat? Ik keek snel om toen hij mij los liet. Dit was niet goed.. Waarschijnlijk had iemand ons gezien en waren we zwaar de lul. Ik wist niet wat ik moest doen.. Met een snelle beweging stond ik op. 'Tot morgen meneer Hemmings.' zei ik dan ook zo snel als ik kon waarna ik weer richting mijn huisje ging. Ik wist niet wat dat was, was dat Hailey? Dan waren we er helemaal geweest. Ik beet op mijn lip terwijl ik voor mijn huisje bleef staan. Ik wist echt niet wat ik moest doen.. Had ik hem nu op het verkeerde moment achtergelaten? Had ik het goed opgelost? Allerlei gedachten spookte door mijn hoofd.
Morgen zou ik hem weer zien en zouden we eventueel kunnen praten. Al had ik geen idee wat we morgen zouden doen. Met natte kleding en nat haar liep ik dan toch het huisje in. Na een snelle douche deed ik mijn andere pyjama aan en ging ik rustig in bed liggen. Ik staarde naar het plafond. Ik had geen idee waar we nu middenin zaten maar dit was niet goed.. Hoe goed die zoen ook voelde. Ik wou hem niet in de problemen brengen. Met tranen in mijn ogen viel ik na een half uur piekeren dan toch vermoeid in slaap.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De volgende ochtend (:
---
Luke.
De tijd buiten had er voor moeten zorgen dat ik wat makkelijker in slaap had kunnen komen. Iets wat totaal niet was gebeurd. Ik had hooguit een uur of twee, drie geslapen en daar was ook alles mee gezegd. Want een goede nachtrust was het totaal niet geweest. Ik had echt wakker gelegen door alles wat er was gebeurd. Ik had geprobeerd alles een beetje op een rijtje te krijgen, maar heel erg goed was dat niet gegaan! Er was vooral heel erg veel angst geweest. Angst dat iemand het echt had gezien en dat dit mijn laatste dag als leraar was geweest. Ik was nog niet eens officieel een docent en ik had het echt al helemaal verpest! Het kon echt niet? Alles wat er gisteravond was gebeurd, had niet mogen gebeuren en ik hoopte dat Rose er ook zo over dacht, want het kon gewoon niet nog een keer gebeuren? Ook al was het alles behalve vervelend geweest. Het had juist heel erg heel erg vertrouwd aangevoeld en daar had ik me ook weer schuldig over gevoeld. Misschien dat ik haar hoop had gegeven, maar dit kon gewoon niets worden! Ik was haar leraar! En daar moesten we het wel over hebben. Ondertussen moest ik af proberen te tasten of iemand weet had van wat er was gebeurd! Ik had echt iets in de bosjes gehoord, maar het kon natuurlijk net zo goed een beest zijn geweest. Ik wist het echt niet en maakte me er wel een beetje druk om.
Ik was al een hele tijd op en had natuurlijk al gedoucht, omdat mijn haar echt nog had geroken naar het water uit het meer. Zelfs een douche had me helemaal niets kunnen helpen. Hoe lang ik er al onder had gestaan. Zelfs nu ik in de eetzaal was, voelde ik me niet heel erg veel rustiger. De leraren hadden misschien niets gezegd, maar als het een leerling was geweest die ons had gezien, kon het nog best wel eens zo zijn dat ze het nog moesten vertellen! Ik was echt bang voor het moment dat het ging gebeuren. Waarschijnlijk zou ik niet eens echt meer van dit weekend kunnen genieten, helemaal niet omdat ik me gewoon echt zorgen maakte.
Dit was misschien een heel deel, maar ik wist ook dat ik nog moest praten met Rose en ik probeerde een beetje het juiste moment te vinden. We zouden zo door het bos gaan in groepjes om een soort van speurtocht te doen en misschien moest ik er voor zorgen om bij haar in het groepje te komen als begeleider? Aan de andere kant, kon ook dat weer extra opvallen! Ik wilde gewoon niet dat alles bevestigd werd voor diegene die het had gezien?! Hoe meer bewijzen, des te makkelijker ik weg kon worden gestuurd.
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Na een onrustige en vooral korte nacht stond ik nu onder de douche. Ik had heel erg veel gepiekerd en na gedacht over wat er de avond daarvoor gebeurd was. Het had zo goed gevoeld, zo vertrouwd. Maar toch had ik het idee dat Luke het wel genoeg vond zo. Ik kon het wel begrijpen, hij zette veel op het spel. Maar toch was ik nog niet van plan op te geven. Ik zou wel een stuk voorzichtiger doen en subtieler maar ik ging zeker nog niet opgeven.
Toen ik klaar was met mijn haar wassen stapte ik er onder uit en trok ik in een vlugge beweging mijn jurkje (klik) aan. Ik wou er natuurlijk wel op mijn best uitzien. Ik moest hem imponeren, had ik het gevoel. Mijn haar bond ik in een strakke staart die een uurtje later dan vol met krullen zou zitten. Ik stapte in mijn schoenen en liep de badkamer uit. De rest van de meiden waren volgens mij al richting de eetzaal gegaan. Ik was dan ook aan de late kant. Ik pakte nog snel mijn parfum en zorgde er voor dat ik lekker rook.
Toen ik richting de eetzaal liep dacht ik na over wat ik moest gaan doen. Zou ik naast hem gaan zitten? Of zou ik juist aan de andere kant gaan zitten? Mocht het zo geweest zijn dat iemand ons had gezien was dat tweede misschien wel een goed idee. Aan de andere kant als niemand ons had gezien en het de wind was geweest dan maakte het helemaal niks uit.
Twijfelachtig liep ik de zaal in, waar niet zo veel vrije plekken meer waren. Ik nam op de eerste de beste plek die er was plaats en keek om me heen. Luke zat aan de andere kant van de tafel.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Jammer genoeg was er eigenlijk altijd wel aan mijn gezicht af te zien wanneer ik moe was. Op wonderbaarlijke wijze zag het er soms nog slechter uit als ik me voelde. Dit was alleen weinig slaap, maar als er drank bij in het spel was het nog tien keer zo erg. Volgens mij was het de rest ook al wel opgevallen, ik had de rest van de leraren wel even zien kijken, maar dat kon ook betekenen dat ze hadden geweten wat er gisteravond was gebeurd. Het was vreselijk om zo in onzekerheid te zitten, maar het was niet iets wat je na kon vragen? Als ik vroeg of ze iets hadden gehoord, dan wakkerde ik hun aandacht alleen maar aan, terwijl ze misschien niet eens van iets wisten?!
Ik keek op toen ik wat geschuifel hoorde, waar Rose was verschenen. Ik wist niet eens wat ik op het moment moest. Aan de ene kant vond ik het fijn om haar te zien. Wat er vannacht was gebeurd, was ergens wel bijzonder geweest? Het had in ieder geval alleen maar goed gevoeld op dat moment. Ik wist niet echt wat het op het moment was? Ik voelde me ergens schuldig dat ik het zo ver had laten komen en aan de andere kant was ik bang dat ik mijn hele toekomst kwijt zou raken. Iets wat zo makkelijk kon? Ik wilde Rose helemaal niet aan een lijntje houden. Ik had haar niet terug moeten zoenen, want nu had ze misschien ook wel ideeën in haar hoofd. Dingen die misschien ook wel ergens achter in mijn hoofd, rondspookten, maar ik wist ook gewoon dat het allemaal niet kon.
"Meneer Hemming, alles goed?" Ik keek opzij naar één van de vriendinnen van Hailey. Ze was zelf niet in de buurt, maar het leek alsof ze altijd wel iemand in de buurt had. Het liet me een beetje ongemakkelijk voelen? Want was als één van hen gisteravond in de bosjes hadden gestaan? Dat kon best wel!
"Ja prima. Ik heb niet zo goed geslapen. Het bed ligt niet me niet zo goed." Mompelde ik. Ik keek wel even in de richting van Rose, maar daardoor voelde ik me eigenlijk alleen maar ongemakkelijker. Het ergste was waarschijnlijk dat ik haar vandaag de hele dag voorbij zag komen en dat ik ook gewoon geen tijd had om rustig na te denken? We zouden de hele dag druk zijn. Daarbij was met haar praten gewoon haast onmogelijk. Over dit onderwerp in ieder geval wel! Niemand mocht ons horen?
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Een zachte gaap verliet mijn mond. Ik was niet eens zo heel moe, ik had lekker geslapen. Ik was eerder lui, of beter gezegd ik was altijd lui. Ik keek even de tafel rond. Volgens mij was iedereen er wel. Vanuit de verte zag ik ook Hailey aan komen lopen. Mijn maag maakte een klein sprongetje toen ik zag dat ze zich naast Luke en het meisje naast hem propte. Was dit jaloezie? Ik wist niet waarom ik zo jaloers was; oké ik had met hem gezoend en ik had daar ook wel wat gevoelens bij. Maar het was niet zo dat ik verliefd was toch? Ik kon toch niet verliefd worden op een docent. Dat zou gekkenwerk en nog net geen spreekwoordelijke suicide mission zijn. Ik beet op mijn lip en keek naar mijn bord. Toen ik hoorde dat we per tafel eten moesten gaan halen stond ik op en liep ik met mijn bord naar de broodjes etc.
Toen ik eenmaal zat begon ik kleine stukjes van mijn croissant te scheuren. Ik had gewoon niet zo heel veel honger. Het leek alsof er een steen in mijn maag zat waardoor hij én zwaar aanvoelde én er niks meer bij kon. In de hoop het weg te krijgen nam ik een slok van mijn drinken maar helaas zonder resultaat. Even keek ik naar links van mij waar Luke zat. Iets aan hem liet het mij enorm warm krijgen. En dit moest ik eigenlijk niet hebben; hij was mijn docent. Ik beet op mijn lip en stond op toen dat mocht. Ik liep snel naar buiten toe, het was mij te heet binnen. Zonder het door te hebben liep ik de regen in. Lekker dan. Ik plofte neer op een boomstronk. Ik was nu toch al nat
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik had nooit gewild dat dit ongemakkelijk zou gaan worden. Ik wist ook niet precies hoe het vannacht allemaal was gebeurd. Het had gewoon niet mogen gebeuren. Misschien was het gebrek aan slaap geweest, die er voor hadden gezorgd dat het filter weg was geweest. Dit was niet gegaan om iets zeggen, maar iets wat we beiden hadden gedaan! Het was zowel van Rose als van mij gekomen, wat het allemaal alleen nog maar moeilijker maakte.
Ik had best wel honger, toch kreeg ik het er moeilijk in. Zeker toen ik Rose weg zag lopen. Ik wist niet precies wat er aan de hand was? Misschien vond ze het wel net zo ongemakkelijk als ik het vond en was zij de meest verstandige van ons, door weg te lopen. Al konden we hier niet van weg blijven lopen? We moesten hier wel over praten. Ik wist alleen niet hoe.
Er ging weer van alles door mijn hoofd heen? Viel het op als ik nu weg ging? Niet als ik een goed smoesje had. Iets wat ik me best snel bedacht. Daarom at ik het laatste beetje van mijn ontbijt op en stond ik ook op.
"Ik moet nog wat voorbereiden voor de tocht vandaag." Zei ik in zijn algemeenheid. Want dat moest ik ook echt wel. Ik hoopte dat ik daar nog wat tijd voor had, voordat iedereen klaar was met het ontbijt. Iets wat me wel leek? De meeste mensen waren pas net begonnen met hun ontbijt.
Ik vloekte zachtjes toen ik door had dat het buiten regende, terwijl het net best mooi weer was geweest. Ik hoopte dat het een beetje ging liggen, want anders konden we vandaag helemaal niets doen. Eigenlijk klonk dat helemaal niet zo vervelend op dit moment! Dan had ik tenminste tijd om na te denken. Nadat ik met Rose had gepraat!
Ik zag Rose iets verder op zitten, alsof ze de regen niet eens voelde.
"Hee!" Bracht ik uit, om haar aandacht te trekken. Ik keek even om me heen, om te weten of niemand in de buurt. "Kun je even meelopen naar mijn huisje?" Dan konden we wel rustig praten! Als iemand bij ons in de buurt kwam, konden we altijd nog zeggen dat ze aan had geboden om te helpen!
~

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld