Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | You've captured my love

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Werk kon op sommige momenten zo het leven beheersen, dat het er soms op leek dat er geen andere dingen meer waren. Dagen, van soms meer dan twaalf uur, hadden zich snel op elkaar opgevolgd. Voor Naylene had het geleken alsof ze even niets anders had kunnen doen dan zich richten op haar werk. Er waren immers behoorlijk belangrijke zaken waar ze aan had moeten werken. Iets wat er bijna voor had gezorgd dat ze alles wat ze van het weekend had gepland af had willen zeggen, toen ze eenmaal de voordeur in haar hand had gehad. Toch had Andy binnen een uur op haar stoep gestaan en had ze geen andere keuze gehad dan met hem mee gaan. Daarbij had ze aan het einde van het weekend afgesproken met Ashton, iets waar ze zelf best zin in had.
Gekleed in een makkelijke outfit, was ze bij Andy in de auto gestapt, die haar had beloofd dat ze pizza zouden halen en dan bij een paar vrienden de avond door zouden brengen. Te moe om echt in discussie te gaan, had Naylene maar ingestemd met het idee. Ondanks dat ze het op dit soort dagen wel vervelend vond dat ze Watts de hele avond alleen zou laten. Gelukkig kon ze dat in het weekend goed met hem maken. De afspraak die ze met Ashton had gemaakt, was immers om samen te gaan hiken, juist omdat Watts dan ook mee zou kunnen. De labrador had genoeg beweging nodig en ondanks dat Naylene iedere ochtend een eind met hem probeerde hard te lopen, zat hij wel de rest van de dag thuis.
Met een stapel met pizza dozen op haar schoot zat Naylene in de auto. Ze had even haar ogen gesloten omdat het toch nog even had geduurd voordat ze door het verkeer heen waren gemanoeuvreerd en ze was al lang blij dat ze zelf niet achter het stuurde hoefde te zitten. De pizza rook echter heel erg goed. Zo goed dat ze net niet had kunnen laten om er alvast een stuk van af te pakken en die op te eten. Het had goed gesmaakt en ze kon niet wachten totdat ze de rest op kon eten.
De auto kwam naar ongeveer tien minuutjes tot stilstand, waardoor Naylene haar ogen even opende, benieuwd of ze voor een stoplicht stonden of ze er waren. Ze had al wel gemerkt dat ze een stukje wat minder hard hadden gereden, wat nu dan ook betekende dat ze midden in een woonwijk waren. Ze zag een huis voor zich, die ze nog nooit eerder had gezien. Aangezien Andy had verteld dat ze naar vrienden zouden gaan, had ze verwacht een bekende buurt te zien. Voor Naylene betekende het eigenlijk al meteen dat ze het niet vertrouwde. Ze was ergens ingestonken wat Andy had bekokstoofd, iets wat ze nog niet eens door gehad ook!
“Andy!” Bracht Naylene dan ook uit, terwijl Andy al uit wilde stappen. Ze hield hem echter tegen door hem terug de drukken in zijn stoel. Het was duidelijk dat hij haar bewust niet had verteld waar ze waren en ze wilde weten waarom dat precies was, voor wiens huis ze precies stonden. Al had ze wel een vermoeden.
“Waar heb je me mee naar toe gebracht? Dit is niet eerlijk, je weet dat je niet zomaar mensen kan ontvoeren, daar kun je heel erg veel problemen mee krijgen, dat heb ik je toch al wel eerder verteld!” Naylene probeerde er nog een beetje een grapje van te maken, maar ze vond het echt niet chill dat ze nu voor een vreemd huis stond, waarvan ze voor 90 procent zeker dat hij van Ashton was, of dat de man in zich in ieder geval binnen bevond.
“We zijn bij vrienden! Dat heb ik je gezegd, dus ik heb niet gelogen!” Andy maakte zich los uit haar greep, waardoor Naylene wel moest uitstappen, want anders kon ze niet verder met hem praten, of in ieder geval boos naar hem kijken.
“Ik ben het hier niet mee eens!” Bracht ze uit, om duidelijk te maken dat ze het niet eerlijk vond dat ze hier nu stond. Ze wilde toch wel dat Andy door had dat ze het niet prettig vond dat ze zomaar mee werd genomen naar een plaats, waar ze in eerste instantie niet wilde zijn. Ondanks dat ze Ashton mocht, wist ze niet of het het beste idee was, daar had ze echter niets meer over te zeggen, want Andy was al naar de deur gelopen en had die voor haar geopend. De muziek klonk behoorlijk hard binnen, wat Naylene alleen nog maar minder op haar gemak voelde.

Hoe ze hier waren gekomen was voor Calum niet helemaal duidelijk. Het begin van de avond was dat nog wel, maar hoe het zo ver was gekomen dat er nu overal mensen stonden, dat was voor Calum een groot raadsel.
Die avond hadden ze filmpjes opgenomen voor het album dat er aan zat te komen. Ze hadden onder het genot van cocktails gesproken over ieder nummer dat op het album zou komen. In het begin was het nog redelijk goed gegaan. Calum kon behoorlijk goed tegen drank, dus hij had het shotje ook behoorlijk goed kunnen hebben. Al snel had er meer drank gevloeid, waardoor hij zich toch wel wat lichter in zijn hoofd had gevoeld. Dat maakte het ook wat makkelijker om over alles te praten, zeker als er een camera op hem gericht stond. Er was toch iets waardoor Calum zich wat minder op zijn gemak voelde als dat gebeurde. Maar ondanks dat hij redelijk goed had kunnen praten, had de rest hem graag willen laten weten dat er dingen waren die niet helemaal hadden geklopt, waardoor hij alleen nog meer zijn best had moeten doen.
Ondertussen had het huis zich van Ashton zich gevuld met allerlei mensen. Iets waar Calum wel een beetje aan mee had willen helpen. Hij had een paar mensen een berichtje gestuurd om te vragen of ze ook deze kant op zouden komen. Eén van die mensen was Linn geweest. Ze had haar een paar berichtjes gestuurd, waarvan hij zelf niet precies meer wist wat er precies in had gestaan. Alleen dat ze een feestje hadden gehad bij Ashton thuis en dat ze ook moest komen, als ze daar zin in had. Ergens hoopte hij wel dat Linn zou komen, zeker omdat ze het gewoon leuk hadden samen. Ze konden goed met elkaar praten en Calum had op het moment heel erg veel zin om te praten.
Met een nieuw glas in zijn had, liep hij door de ruimte heen, die mensen hadden gebombardeerd tot een dansvloer. Er stond harde muziek op, maar niemand leek er echt last van te hebben. Ashton woonde toch een eindje van het volgende huis. Calum woonde hier zelfs in de buurt en hij wist zeker dat het geluid bij hem niet te horen was! Wat ergens best wel jammer was, maar het gaf al wel aan dat hij hier nog een tijdje moest blijven. Anders zou hij er echt helemaal niets van meekrijgen.
Toen hij haar herkende tussen de rest van de mensen, kreeg Calum een glimlach op zijn gezicht. Hij duwde zich door nog een paar mensen door, zodat hij dicht bij Linn stond.
“He Linn! Je bent hier!” Calum had er er in zijn berichtje behoorlijk leuke woorden van gemaakt. Ondanks dat hij het zelf niet echt meer wist. Morgen zou het wel weer terug komen, of op het moment dat hij het gesprek weer terug zou lezen. Nu wist hij niet meer over het feit dat ze naar het huis van de drummer van de band van zijn huis moest komen.
Voorzichtig sloeg Calum zijn armen om Linn heen, waardoor hij wat wiebelde op zijn benen. Hij besloot dat het wel fijn was om even niet zijn volle gewicht op bijna benen te staan. Daarom hield hij zijn armen eventjes om Linn heen, waardoor het toch wel prettig stond.
Op een gegeven moment moest hij haar wel los laten, waardoor hij ook naar achter kon stappen en Linn aan kon kijken. Ergens moest hij wel denken aan het gesprek wat hij met Ashton had gehad, een paar dagen geleden. Iets wat eigenlijk helemaal nergens op had geslagen. Linn en hij waren vrienden, dat was de reden dat ze hier nu ook was gekomen. Het was echt niet zo dat ze hun vriendschap als meer zou gaan zien, Calum zag niet in waarom dat zou gaan gebeuren.
“Ik vind het leuk dat je er bent. Heb je al drinken? Anders moet je mee naar de kamer, waar de keuken staat!” Daar was genoeg te drinken. Ze konden best een cocktail voor haar maken. Er stond genoeg voor. Iets wat ook wel heel erg gevaarlijk was, want van het meeste had Calum niet eens door gehad dat er alcohol in had gezeten! Iets wat toch wel heel erg bijzonder was, want er had wel degelijk iets in gezeten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Toen Calum haar een aantal berichtjes had gestuurd, was Linn druk bezig geweest met het bekijken van het filmpje wat ze zojuist op had genomen. In haar team was er iemand die de filmpjes voor haar editte, zodat het er altijd prachtig uit kwam te zien. Dat deden ze echter niet zonder Linn haar aantekeningen. Die bestonden met namelijk uit de tijdstippen waarop de video geknipt moest worden en wat er wel of niet in moest komen. Ze had net de mail verstuurd toen ze haar telefoon erbij had gepakt en de berichten van Calum had gelezen. Uit de missende letters en halve zinnen had ze begrepen dat Calum niet meer volledig nuchter was geweest. Waar hij echter was geweest, was voor haar een raadsel geweest.
Calum had veel woorden gebruikt om te beschrijven dat hij in het huis van Ashton was. Hij had eerst gezegd dat hij al op het feest was geweest, want anders had hij haar daar niet kunnen uitnodigen. Toen had hij het het huis van de band van de drummer van het huis genoemd, of iets wat daar op had geleken. Daardoor had Linn begrepen dat het feestje bij Ashton was geweest. Waar Ashton had gewoond, was echter het tweede raadsel geweest wat ze had moeten oplossen. Ergens in zijn straat, volgens Calum. Gelukkig had Linn wat hulp gekregen van Crystal, die haar het adres van Ashton had gegeven.
Lang was ze er nog niet geweest toen Calum haar had gevonden. Zelfs in de gedempte lichten kon ze zien dat een rode kleur rond zijn wangen hing en de manier waarop hij liep, maakte al duidelijk dat hij niet net één glas alcohol naar binnen had gewerkt. Hij knuffelde haar, maar de manier waarop zijn armen om haar heen lagen, was niet alleen voor een vriendelijke begroeting. Ze voelde hoe Calum zijn lichaam naar voren bewoog en hij zijn greep nog wat verstevigde. Linn probeerde hem staande te houden, maar dat was best lastig met iemand die haast dertig centimeter langer was.
‘Ik vind het leuk dat je me uit hebt genodigd!’ zei Linn tegen Calum. Ze was om hem gaan geven, als een vriend. Ze vond het fijn dat hij haar uit zichzelf ook een berichtje stuurde, om te vragen hoe het ging en of ze misschien iets wilde doen. Dat hij haar, zelfs al was het in een dronken bui, uitnodigde, waardeerde ze zeker. Hij had haar ondertussen al losgelaten, maar Linn durfde hem niet volledig los te laten. Daarom liet ze één hand op zijn rug liggen en de ander rond zijn bovenarm. ‘Maar dit feestje is volgens mij al eventjes aan de gang, anders kan je al nooit zo ver heen zijn,’ zei ze lachend.
Calum schudde zijn hoofd en wuifde haar opmerking letterlijk weg door met zijn hand te zwaaien. ‘We zijn eerder begonnen.’
Linn knikte. Dat was haar wel duidelijk. Een drankje zou ze echter iet afslaan. Ze vroeg zich alleen af of Calum het wel zou redden om nog een paar meter verder te lopen. ‘Ik haal zelf wel iets te drinken. Ga jij maar op de bank zitten,’ zei ze, terwijl ze hem voorzichtig iets naar de bank duwde.
‘Zitten? Weet je wie erg goed is in zitten? Duke!’ vertelde Calum, terwijl Linn wat kussens van de bank haalde en Calum er neerzette. Calum leek echter niet rustig te willen zitten, want hij keek om zich heen. ‘Waar is Duke?’
‘Thuis,’ verzekerde Linn hem. Daar leek Calum behoorlijk teleurgesteld om te zijn. Linn schudde lachend haar hoofd en pakte haar telefoon, waarna ze het gesprek tussen haar en Calum opende. Ze ging naar de media en klikte het eerste filmpje van Duke aan wat ze tegen kwam. ‘Kijk, daar is Dukey. Ik ben zo terug.’
Linn schudde nogmaals haar hoofd om de dronken toestand waarin Calum zich bevond en liep vervolgens naar de keuken, waar inderdaad een hoop flessen met drank klaar stonden. Ook stond er een stapeltje rode bekers. Linn haalde de bovenste er vanaf en pakte één van de likeuren, die ze daarna mixte met wat van de cola die er nog stond. Vervolgens liep ze weer terug naar de plek waar ze Calum achter had gelaten. Die leek te zijn verdiept in zijn hondje op het scherm, totdat Linn op de leuning van de bank kwam zitten. Toen keek hij vrolijk op.
‘Oh, wassup baby!’ riep hij vrolijk naar Linn. Hij legde zijn arm op de leuning, waardoor die ook achter haar rug kwam te liggen. Zelf nam ze een slok van haar drank en bekeek ze Calum nog eens goed. Hij had iets heel liefs over zich heen als hij dronken was. De twinkeling in zijn ogen, de rode wangen en de krullen die met een beetje zweet aan zijn voorhoofd plakten.
‘Met mij gaat het goed, maar ik weet niet of ik hetzelfde over jou kan zeggen,’ zei Linn lachend. ‘Hoe lang ben je hier al?’

Het was nooit zijn bedoeling geweest om een feestje te geven. Het enige wat wel had moeten gebeuren, waren de opnames voor een concept wat ze met z’n allen hadden bedacht. Om de fans, en eventueel ook nieuwe luisteraars, meer inzicht te geven in het maken van hun nieuwe album en de nummers die er op waren komen te staan, hadden ze een filmreeks willen maken. Korte filmpjes, waarin ze allemaal wat vertelden over hoe zij dat nummer nu ervaarden en wat ze er aan bij hadden gedragen. Dat zouden ze doen onder het genot van wat cocktails. Ashton zijn huis was de perfecte plek geweest om het op te nemen en ze waren redelijk vroeg in de avond begonnen, samen met een goede vriend van hen die het hele gebeuren had geregistreerd op zijn camera.
Ze waren begonnen met een shotje, daarna had Ashton de cocktails gemaakt. Die had hij doorgegeven aan zijn vrienden en zodra er eentje op was geweest, had hij een nieuwe gemaakt. Tijdens het filmen had Ashton al een paar keer het idee rond gestrooid om uit te gaan. Daar had niemand echter op gereageerd. Misschien omdat ze wel niet naar de stad hadden gewild. Daarom had Ashton maar besloten dat het feest ook best in zijn huis plaats had kunnen vinden. De planning was echter niet geweldig geweest, want de eerste paar mensen waren al op komen dagen toen zij nog diep in de opnames van de laatste paar nummers hadden gezeten.
Nu was alles opgeruimd en was zijn huis vol met allerlei mensen. Ashton had mensen verteld dat ze iemand mee hadden kunnen nemen en nu stroomde zijn huis vol met allerlei mensen. Zelf had hij ook een aantal mensen gebeld, waaronder Andy. De fotograaf voor hun huidige tour moest ten eerste al John ontmoeten, die een aantal jaar geleden de fotograaf was geweest voor hun tour én ook nog eens alles had opgenomen vanavond. Daarnaast was Andy ook de persoon die Naylene kende en haar mee kon krijgen. Ashton had dan wel een afspraak met jaar staan om te gaan hiken, maar hij zou geen nee zeggen om haar een avondje of twee eerder te zien.
Hij had Andy gevraagd of Red mee te nemen, die hem eerst niet helemaal had begrepen. Later had hij echter gesnapt dat het Ashton om Naylene was gegaan en hij had beloofd dat hij haar mee zou nemen. Dat was iets waar Ashton op rekende. Hij wachtte dan ook geduldig tot Andy door de deur zou lopen, hopelijk met Naylene aan zijn zijde.
Iemand raakte zijn schouder aan en Ashton draaide zich om. ‘De pizza’s zijn er! Waar moeten ze die laten?’ Ashton wist niet eens wie het precies aan hem vroeg. Het maakte hem ook niet uit. Hij duwde het glas dat hij vast had in iemand anders zijn handen en liep naar Andy en Naylene, die allebei een paar dozen in hun armen droegen.
‘Jullie zijn er!’ zei Ashton vrolijk. ‘En jullie hebben pizza!’ Ashton had wel gevraagd aan Andy of hij iets te eten mee had kunnen nemen. Er was immers niet veel in zijn huis en hij had er geen zin in dat er mensen door zijn koelkast zouden gaan neuzen. Hij had beloofd Andy wel terug te betalen als hij wat mee zou namen. Het had niet eens uitgemaakt wat.
Ashton ging tussen de twee in staan en sloeg zijn armen om hen heen. ‘Kom, dan zetten we het in de keuken neer. En ik neem deze wel.’ Hij nam een aantal pizza’s over van Naylene en nam zijn twee gasten mee naar de keuken, waar de pizza’s neer werden gezet op het aanrecht. Toevallig zag Ashton de andere fotograaf, die hij meteen wenkte.
‘John, John! Dit is Andy.’ Ashton wees naar Andy. De twee hadden vast genoeg te bespreken. Allerlei creatieve dingen en zo. Het maakte Ashton eigenlijk niks uit. Hij wilde het liefst eventjes met Naylene praten en dat zou beter gaan als Andy er niet bij zou hangen. Gelukkig kwam John al hun kant op en stelde hij zich voor aan Andy, waardoor Ashton zijn volle aandacht op Naylene kon richten.
‘Ik ben blij dat Andy je heeft weten te overtuigen om mee te gaan,’ zei hij tegen haar. ‘Ik weet dat we zondag gaan hiken en daar kijk ik echt naar uit, maar het leek me leuk als je ook zou komen.’ En nu was ze er! Ze zag er niet uit alsof ze zich een uur van tevoren had voorbereid op dit feest, maar dat maakte haar niet minder mooi. Als het aan Ashton lag, zou hij de hele avond naar haar kunnen kijken.
Ashton gebaarde naar de tafel met drank en pakte alvast een rode beker, die hij in de lucht gooide en weer opving. ‘Kan ik iets voor je inschenken? Een cocktail, of wil je liever een biertje?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Naylene zou het hier niet zomaar bij laten. Andy wist echter ook wel dat ze op het moment geen scène kon gaan schoppen, ze wilde niet dat alle aandacht naar haar werd getrokken, zo was ze gewoon niet, haar beste vriend wist dat ook en op het moment kwam dat hem maar al te goed uit. Voor haar was dit namelijk niet de plaats waar ze op het moment wilde zijn. Ze had al lange weken vol met werk gehad, in dit weekend had ze zich juist terug willen trekken. Haar avond had dan ook moeten bestaan uit een lichtelijk gevulde woonkamer, hooguit zes mensen die met elkaar op verspreid zaten op de banken. Alleen een pizza aten en rustig praten over hetgeen wat ze de afgelopen tijd mee hadden gemaakt. Nu stond ze echter midden in een huisfeest, vol met mensen die ze niet kende.
Nu kende Naylene één van de personen wel, die haar dan ook had begroet en mee had genomen naar de keuken. Een vriendelijk van gezicht als dat van Ashton, was nooit verkeerd om ergens tegen te komen. Zeker niet als hij duidelijk zijn best deed om er voor te zorgen dat zij zich op haar gemak zou gaan voelen. Voor Naylene was het echter al wel duidelijk dat het vanavond nieter zomaar zou gaan gebeuren. Niet tussen al deze mensen, met de luide muziek en het feit dat er heel wat drank vloeide. Bij elkaar maakte dat gewoon niet de plaats waar ze graag wilde zijn. Ze kon natuurlijk een Uber bestellen en in haar eentje terug naar huis reizen, maar nu ze Ashton had gezien, wilde ze ook niet meteen naar huis gaan. Ergens vond ze het wel leuk om hem te zien, anders had ze natuurlijk ook niet voor zondag met hem afgesproken.
“Ik had niet echt een keuze.” zei Naylene lachend, want het was niet zo dat ze hier vrijwillig naar toe was gekomen omdat Andy het voor had gesteld. Iets wat Ashton niet wist, dus gelukkig had hij daar niets mee te maken en hoefde ze haar woede aan het einde van de avond alleen maar op Andy te richten.
“Maar ik kijk ook uit naar het hiken.” Ze wilde niet een bittere vrouw zijn, ondanks dat ze zich van binnen nog wel even op die manier zou voelen. Naylene had niet gelogen over haar woorden. Ze had wel degelijk zin om een wandeling te maken en dat het met Ashton was, vond ze ook wel prettig. Sinds haar trip naar Europa had ze niet echt meer met hem gesproken, een paar berichtjes, dat was het eigenlijk geweest. Iets wat voornamelijk aan haar had gelegen. Aan het begin had ze hetgeen wat tussen hen twee was gebeurd, vooral laten rusten, voordat ze weer met Ashton had gesproken. Daarna was ze zo druk geweest met haar werk, dat ze geen behoefte had gehad aan uren lange gesprekken via de telefoon.
“Een biertje is goed.” Nu ze hier toch was, moet ze er maar het beste van maken. Ze leunde tegen het aanrecht aan, terwijl ze in het rond keek. Meteen riep het een paar vragen bij haar op. Wie had nou een hoofd van een dinosaurus ergens in de keuken liggen? Ergens vond ze het ook wel weer bij Ashton passen, want ondanks dat niemand het had bevestigd, wist ze zeker dat ze zich in zijn huis bevond.
Ashton had zich in de richting van de koelkast gedraaid, waardoor Naylene hem even kon bekijken. Het was wel duidelijk dat hij genoeg te drinken had gehad, meer dan in Parijs. Ondanks dat zijn spraak nog goed had geklonken, was het aan de manier waarop hij stond te zien dat hij behoorlijk wat op had. Ook toen hij zich uiteindelijk weer omdraaide en naar haar toe bewoog.
“Damn Red, you are pure fuego.” De woorden spookten even door Naylene haar hoofd heen, voordat ze begreep wat Ashton haar had gezegd. Ze wist niet echt wat ze er moest zeggen, helemaal omdat ze voelde dat haar wangen rood waren aangelopen. Het waren ook niet echt woorden die ze had verwacht? Daarom pakte ze het flesje bier ook snel van Ashton over en nam ze er een behoorlijk grote slok van, zodat bijna de helft door haar keel heel gleed.

Er waren genoeg mensen op het feestje te vinden. Calum kende een deel van hen niet eens, maar het was ook de bedoeling geweest dat iedereen weer vrienden mee hadden gebracht. Daardoor was het huis al snel behoorlijk vol geweest. Ergens had hij nog wel het geluk dat hij vanavond gewoon weg zou kunnen gaan en hij geen gedoe meer had met het de chaos die er dan was ontstaan. Dat was wel wat anders geweest toen hij en Ashton nog samen hadden gewoond. Toen waren er ook vaak genoeg feestjes ontstaan. Natuurlijk hadden de twee de troep vaak niet zelf moeten opruimen, maar het was er wel geweest. Vannacht zou het zeker weer die kant op gaan.
Calum keek op naar Linn, die naast hem was komen zitten op de bank. Voor hem was het alsof hij haar nog helemaal niet had gezien. Blij dat ze wel bij hem in de ruimte was, bleef hij glimlachend naar haar kijken. Ook toen ze vroeg hoe het met hem ging en hoe lang hij hier al was.
“Al best wel lang, een paar jaar woon ik hier nu?” Calum wist zeker dat het het goede antwoord was. Hij woonde al een paar jaar in Los Angeles, dat was makkelijker geweest dan telkens op en neer reizen. HIer waren ze namelijk veel bezig met het schrijven van muziek, dan was het veel makkelijker om gewoon in de stad te zijn.
“Hoe lang ben jij hier? Wanneer heb je je vaders geadopteerd?” Calum had het hier ook over gehad in het filmpje, dat wist hij zeker. Maar hij vond het ergens wel heel erg gek dat hij over Linn had gesproken in het filmpje. Dat kon ook eigenlijk gewoon niet, want Linn was wel heel erg aardig, maar hij had haar nog helemaal niet zo goed gekend toen hij het album had geschreven en ze hadden juist over het album gepraat. Hoe kon het dan dat hij over haar vaders had gepraat en hoe zij ze had geadopteerd.
“Wat?” Vroeg Linn lachend, waardoor het gezicht van Calum zich iets vertrok, alsof ze hem aan het uitlachen was! Dat was niet eerlijk! Hij wilde oprecht weten wanneer het was gebeurd en of ze altijd al in Los Angeles had gewoond. Hij wist wel dat haar vaders uit Australië kwamen, daarom kende ze fairy bread.
“Ja je hebt vaders geadopteerd en ze geleerd hoe ze fairy bread moeten maken. Maar wanneer?” Dat vond hij behoorlijk belangrijke informatie, die hij nog niet eens over haar wist! Als vrienden hoorde je dat soort dingen toch van elkaar te weten! Misschien was ze best wel oud geweest toen ze hier was gekomen, misschien juist heel erg jong! Nu wist Calum het helemaal niet, wat hem best wel irriteerde. Helemaal omdat Linn aan het lachen was en hij wilde een serieus antwoord hebben. Iets wat Linn uiteindelijk gelukkig ook door leek te hebben.
“Ik was een paar maanden oud toen ik hier kwam.” Vertelde ze dan ook, waardoor Calum een tevreden glimlach op zijn gezicht kreeg en iets tegen haar arm aan leunde.
“Dat is goed.” zei hij dan ook tevreden, terwijl er een gaap over zijn lippen heen kwam. Het was al best wel laat, of vroeg. Calum kon niet eens meer herinneren hoe lang hij hier ondertussen hier was. Die gedachten liet hem weer opkijken naar Linn, waardoor hij zachtjes in zichzelf moest lachen. Ze had bedoeld hoe lang hij hier was, bij Ashton! En niet in Los Angeles. Ze had het echter ook niet erg gevonden dat hij niet eens een goed antwoord had gegeven!
“Je bent te lief Linnie.” Kwam er als een mompeling over zijn lippen heen. “We zijn hier vanaf ergens in de middag.” Toen hadden ze alles op moeten zetten en toen waren er misschien al wel wat drankjes doorheen gegaan. Iets wat helemaal niet vervelend was geweest.
“Wil je fairy bread voor me maken, ik heb honger.”
Calum raakte al snel weer afgeleid door de telefoon in zijn handen, die oplichtte, waardoor hij er op klikte. Duke kwam tevoorschijn, waardoor hij moest glimlachen.
“Oh, kijk Dukey! Wat is het toch ook een schatje.” Calum ging zachtjes met zijn duim over het scherm heen, om zijn hondje een beetje te kunnen aaien. Daardoor raakte hij echter iets anders aan waardoor het filmpje weg ging en Calum een beetje in paniek om zich heen keek.
“Nu is Dukey weg, dat is echt heel erg sad!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn wilde Calum zeker wel als één van haar vrienden rekenen, maar hun vriendschap was tot nu toe aan de oppervlakkige kant gebleven. Linn had wel verteld over haar vaders en het was een logische conclusie van vele mensen dat ze was geadopteerd, aangezien ze twee vaders had. Ze had Calum echter nog niet verteld hoe dat precies in zijn werk was gegaan. Nu vroeg hij er wel naar, al leek het alsof hij dacht dat ze haar vaders uit had gekozen. Iets wat natuurlijk niet zo was, maar ze ging er vanuit dat hij het door elkaar haalde door de drank die hij had geconsumeerd. Ze vond het niet erg, het had juist wel iets liefs dat hij daar nu aan dacht.
Over het algemeen waren dronken mensen niet aantrekkelijk. Ze waren luid en vervelend, hingen vaak tegen een ander aan en vroegen om onmogelijke dingen, of besloten dat ze zomaar een ander aan konden raken, gewoon omdat ze daar recht op hadden. Calum was echter alles behalve vervelend. Zijn hoofd dacht duidelijk aan meerdere dingen tegelijk, waardoor zijn verhalen niet heel logisch waren voor Linn. De lach die hij echter op zijn gezicht had, waardoor hij lachrimpels langs zijn ogen kreeg, deed Linn ook lachen. Net zoals de manier waarop hij haar aansprak, tegen haar arm aanleunde en haar Linnie noemde. Dat was een nieuw iets, maar ze vond het juist heel lief klinken.
Linn keek in de grote, donkere pupillen van Calum, die haar iets wanhopig aanstaarden. ‘Duke is weg, Linnie!’
‘Duke is niet weg,’ suste ze Calum, terwijl ze met haar vingers door zijn krullen ging en ze iets van zijn voorhoofd duwde.
‘Niet?’ vroeg Calum hoopvol. Linn schudde haar hoofd. ‘Nee, ik weet wel waar we hem kunnen vinden. Ik denk dat hij zich bij jou thuis heeft verstopt. Misschien moeten we daar kijken, dan weten we zeker of hij daar is. En als je dan nog honger hebt, dan maak ik ook wel wat te eten voor je.’ Hij had haar immers zojuist gevraagd om fairybread. Iets waarvan Linn haast wel zeker was dat Calum dat nu al weer was vergeten, aangezien hij zo hak op de tak sprong dat het haast onmogelijk was om het bij te houden.
‘Echt? Denk je dat hij daar is?’ vroeg Calum. Op dat moment lichtte Linn haar mobiel weer op, die Calum nog altijd vasthield. Calum ontgrendelde het automatisch, waardoor Duke weer tevoorschijn kwam op de telefoon. Iets wat niet leek te kloppen volgens Calum, want hij keek verbaasd van de telefoon naar Linn. ‘Hoe kan hij nou hier zijn en ook thuis? Jij zei dat hij thuis was!’
‘Dat is hij ook. Dit is een filmpje.’ Linn pakte de telefoon uit zijn handen en liet hem vervolgens zien dat ze het filmpje ook door kon spoelen en op pauze zetten. Calum keek er met gefronste wenkbrauwen naar, maar knikte uiteindelijk. Alsof hij het leek te begrijpen.
Linn zette haar beker aan de kant. Ze had haar drankje nog niet op, maar het leek haar verstandiger als ze Calum mee zou nemen naar zijn huis. Hij was al behoorlijk ver heen en op de manier waarop hij tegen haar praatte, wist ze dat het moeilijk nog erger kon worden. Gelukkig had ze Calum zijn adres opgeslagen in haar telefoon en kon ze met maps zien dat het maar tien minuutjes lopen was naar zijn huis vanaf hier. Dat scheelde al.
‘Kom, we gaan naar Dukey.’ Linn stak haar handen naar Calum uit, zodat ze hem overeind kon helpen. ‘Ja, Dukey!’ Calum nam haar handen vast en liet zich vooral overeind trekken. Hij deed zelf in ieder geval niet veel moeite om op te staan, wat betekende dat Linn het nog best lastig had. Uiteindelijk kreeg ze Calum overeind.
‘We moeten alleen nog even je spullen zien te vinden. De sleutels van de deur.’ Anders zouden ze niet ver komen. Calum ging met zijn vrije hand langs zijn broekzakken en viste uiteindelijk een sleutelbos uit zijn zakken. ‘Gevonden!’
‘Zal ik die vasthouden?’ vroeg Linn. Ze pakte de sleutels uit de hand van Calum en besloot haar arm om zijn middel heen te leggen, zodat ze hem door de mensen heen kon leiden naar de voordeur van het huis van Ashton. Ze wist niet of Calum nog een jas had, maar op dit moment maakte dat niet veel uit. Hij zou hem altijd later op kunnen halen bij Ashton.
Linn opende de deur en hielp Calum naar buiten. ‘Wat frisse lucht helpt vast. Duke houdt er ook van om te wandelen, toch?’

Ashton snapte niet wat ze bedoelde met dat ze geen keuze had gehad. Hij had Naylene zelf wel willen vragen om te komen, maar hij was bang geweest dat ze of zijn appjes niet had willen openen, of zijn belletje niet op had willen nemen. Van Andy had hij wel geweten dat hij Naylene zo ver had kunnen krijgen. Ze had echter ook nee kunnen zeggen. Ze had een mond en die kon ze heel goed gebruiken, ook voor dat soort dingen! Dus ze had altijd een keuze gehad. Ze had echter de keuze gemaakt om met Andy mee te gaan. Iets waar Ashton heel blij mee was, want dit was de eerste keer sinds Parijs dat hij Naylene weer had gezien.
‘Ik ben blij dat je er bent.’ Hij vond het leuk om haar weer te zien. Hij hoopte dat ze vanavond ook wat tijd samen door konden brengen. Er waren dan wel meer gasten en dit was zijn huis, en daarmee ook zijn feest, maar dat betekende niet dat hij aandacht aan iedereen moest geven. Hij kon daar zelf in bepalen wie zijn aandacht verdiende en op dit moment was het de roodharige vrouw die tegenover hem stond, met een biertje in haar handen.
‘Wow, easy there, Red,’ zei Ashton lachend, omdat Naylene een vrij groot deel van haar bier al naar achteren gooide. Niet dat hij er echt iets over te zeggen had. Zelf had hij ook al behoorlijk wat alcohol door zijn keel laten glijden. Veel meer dan een half biertje, maar straks zou ze zich nog verslikken en dat was niet iets wat hij wilde. Hij wilde juist dat het goed met haar ging! Daar viel verslikken nou niet echt onder.
Ashton leunde tegen het aanrecht aan en hield zijn hoofd schuin, terwijl hij Naylene haar gezicht bekeken. Haar wangen waren rood. Iets wat ze zojuist nog niet waren geweest. Hij dacht graag dat het door hem kwam, de woorden die hij had gezegd. Pure fuego, iets wat Naylene was. Natuurlijk was het ook een grapje, omdat haar haren rood waren en vuur was dat ook. Hij had het echter wel gemeend. Naylene was een ongelooflijk iemand. Iemand die zijn interesse keer op keer wist te wekken. Hij kon zich zijn gesprek met Calum nog wel herinneren, evenals het advies wat Calum hem had gegeven. Hij koos er echter voor om dat te vergeten voor nu. Hij was hier. Naylene was nu hier. Daar zouden ze het van moeten nemen.
‘Ik dacht niet dat het nog roder kon, maar ik had ongelijk,’ zei Ashton, doelend op de rode wangen van Naylene. Die leek ze echter een beetje te willen verstoppen, door met haar hand langs haar gezicht te gaan. Ashton vond het leuk dat hij dat effect op haar had. Andersom had zij ook effect op hem. Ze trok al zijn aandacht naar zich toe, zelfs als ze helemaal niks deed. Daarnaast zag ze er ook nog eens ontzettend goed uit, zelfs na een week waarin ze ontzettend hard had gewerkt.
Ashton haakte zijn vingers achter een doos met pizza en trok die naar zich toe. Vervolgens duwde hij de deksel omhoog, zodat hij er een punt uit kon pakken. ‘Shit, dit is goed,’ zei hij tegen Naylene, waarna hij de punt naar haar uitstak. ‘Ook een stukje?’
Naylene schudde haar hoofd en nam nog een slok van haar bier, terwijl ze zich iets afwendde van Ashton. Daardoor kreeg hij toch het idee dat Naylene het misschien niet zo leuk vond om hier te staan. Dat terwijl hij juist heel blij was om haar eindelijk weer te zien.
‘We kunnen ook naar buiten, als je wil? Daar is het iets rustiger,’ stelde Ashton voor. Misschien lag het wel aan de drukte en de harde muziek. Naylene schudde echter haar hoofd. ‘Ik ga denk ik even naar de wc. Waar is die?’
‘Oh, oké. De gang op en dan de tweede deur links.’ Ashton gebaarde wat met zijn hand, hoe ze moest lopen. Naylene knikte en zette haar flesje met bier op het aanrecht, waarna ze zich omdraaide en in de richting liep waar Ashton naar had gebaard. Daardoor bleef Ashton achter in de keuken.
Lang bleef hij echter niet alleen, want Andy had hem al gevonden tussen de mensen. ‘Hé, waar is Naylene?’
‘Oh, naar de wc.’ Ashton haalde zijn schouders op. ‘Maar ze is vast snel weer terug. Ik had het idee dat ze zich niet zo prettig voelde hier? Ik bood nog aan om samen naar buiten te gaan, maar ook daar leek ze geen behoefte aan te hebben. Dat lijkt wel een beetje een ungoing theme, om het zo maar te noemen.’
‘Geen interesse meer in de seks na Parijs zeker?’ vroeg Andy aan Ashton. Verbaasd keek Ashton opzij, waardoor hij een lachende Andy voor zich kreeg. ‘Dat is een beetje haar ding. Eerst seks hebben en het vervolgens over laten gaan in een vriendschap. Zo is het bij ons ook gegaan.’
‘Jullie hebben seks gehad? Jullie twee?’ vroeg Ashton en hij gebaarde met twee vingers naar Andy en Naylene, al stond Naylene dan even denkbeeldig naast hem. ‘Wanneer dan?’
‘Jaren geleden, toen we elkaar net leerden kennen. Het is één keer gebeurd, sindsdien zijn we vrienden.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Nu ze hier was, wilde Naylene er ook wel het beste van maken. Ze had echter niet heel erg goed geweten hoe ze met de woorden van Ashton om had moeten gaan. Hij praatte tegen haar alsof ze de enige was in de woning die zijn aandacht had getrokken. Alsof alle weken dat ze elkaar niet hadden gezien, zich niet voor hadden gedaan en ze weer terug waren geweest in de hotelbar waar ze elkaar hele betekenisvolle blikken hadden toegeworpen. Dit soort woorden hadden daar bij gehoord, zeker bij hetgeen wat daarna was gebeurd. Voor Naylene was het niet erg om terug te denken aan die avond, ze wilde echter niet dat Ashton aan het lijntje werd gehouden en zich zou bedenken dat er meer tussen hen was dan het in werkelijkheid was.
In het toilet had ze zich een beetje op kunnen frissen. Het had een tijdje geduurd voordat het bloed in haar wangen zich een beetje terug had getrokken en ze er niet meer heel erg rood uit gezien. De woorden hadden wel echt iets met Naylene gedaan, maar dat vond ze ook niet gek. Ashton bleef een aantrekkelijke jongeman, waar ze een hele leuke nacht mee had kunnen beleven. Zijn woorden hadden dan wel degelijk invloed op haar.
Na een aantal minuten vond ze het genoeg geweest. Ze haalde nog een hand door haar haren heen, voordat ze de deur opende. Ondanks dat Naylene nog geen plan had gehad om ergens naar toe te gaan, had ze niet verwacht om recht tegen Ashton aan te lopen, op het moment dat ze de deur open had gedaan. Er was iets veranderd aan zijn gezicht sinds ze hem achter had gelaten in de keuken. Daar had hij nog een twinkeling in zijn ogen gehad. Nu keek hij haar aan op een manier die ze niet echt kon beschrijven. Het was geen woede, maar hij was duidelijk ook niet blij, het was ook niet echt verwarring te noemen, maar het was er wel in te zien.
“Hallo?” Naylene voelde zich een beetje ongemakkelijk door de blik die op haar gericht bleef. Ze snapte niet waar ze het aan te denken had. Ze had misschien niet echt naar het toilet gemoeten, maar het was wel even prettig geweest om de gespannen atmosfeer even te verlaten. Nu zat ze er weer midden in, maar het was duidelijk op een hele andere manier.
“We moeten even praten.” Naylene snapte niet wat er aan de hand was, als dit ging omdat ze niet in de keuken was blijven staan, dan stelde Ashton zich wel heel erg aan. Ze knikte echter maar, ze wist op het moment niet wat ze anders moest doen. Daarom liep ze maar achter Ashton uit, waardoor ze uiteindelijk wel buiten uitkwamen.
“Dus dit is je ding? Je hebt seks met mensen en schuift ze vervolgens in een soort van hele fucked up friendzone.”
Naylene moest het gezicht van Ashton eens goed bekijken om te weten of hij dit serieus meenden of dat hij een grapje aan het maken was. Jammer genoeg kwam ze er al snel achter dat het de eerste optie was. Wat haast wel moest betekenen dat Andy met hem had gesproken. Naylene moest bekeken dat ze niet echt wist wat ze van Ashton wilde. Ze hoefde geen dates en het leek haar dat het voor hem ook wel duidelijk was geweest. Misschien ook niet en had ze hem dat moeten vertellen, voor haar was het echter wel ander dan hetgeen wat jaren geleden met Andy was gebeurd.
“Ik denk dat je met Andy hebt gepraat.” En korte knik gaf Naylene aan dat het inderdaad het geval was. “Ik weet niet wat hij je heeft gezegd. We waren jong toen we seks hadden. We zaten beiden nog op school en het was tijdens een feestje. Beiden vonden we het beter dat het daar bij bleef, bij die ene keer. Daaruit is een vriendschap ontstaan? Ik weet niet waar dit toe leid, maar het is niet een ding dat ik doe en ergens vind ik het best offensive dat jullie er beiden vanuit gaan dat het een of andere spelletje van mijn kant is?”

Een paar straten verder hadden Calum en Linn hun weg gevonden naar het huis van Calum. Linn had de deur voor hen beiden open gemaakt, waardoor Calum naar binnen had kunnen strompelen. De buitenlucht had hem goed gegaan. Er ging nog steeds van alles door zijn hoofd heen en er waren ook echt wel wat dingen over zijn lippen heen gekomen. Hij had vooral over Duke gesproken. Zijn hondje die hen nu thuis al op zat wachten. Vrolijk dat er eindelijk mensen waren, liep hij vrolijk om Linn en Calum heen.
“Kijk daar is Dukey wel!” Blij dat hij eindelijk bij zijn hondje was, ging Calum door zijn knieën, zodat hij zijn hondje kon knuffelen. Hij trok hem meteen in zijn armen, zodat hij op kon staan, niet van plan om zijn vriendje de rest van de avond nog los te laten.
“Ik dacht dat je weg was, en dat was echt heel erg verdrietig, maar je was gewoon de hele tijd hier en dat is wel heel erg goed! Want je bent een lieve hond he? Hele lieve hond!”
Linn had ondertussen de deur achter hen dicht gedaan en liep langs Calum heen, in de richting van de keuken. Daardoor keek Calum even naar haar, met name naar hetgeen wat ze aan haar voeten had. Hele hoge hakken, die haast onmogelijk waren om überhaupt op te staan,
“Hoe kun je daar in lopen?” vroeg Calum zich mompelend af, terwij hij achter haar aan liep in de richting van de keuken. Daar nam hij plaats op één van de krukken die hij aan zijn onbijtbarretje had staan. Voorzichtig zette hij Duke neer op het oppervlakte voor hem, zodat hij voorzichtig zijn voetjes vast kon pakken.
“Jij hebt niet van die schoenen nodig he? Nee, je wordt niet heel erg veel groter en kleine hondjes zijn juist heel erg schattig. Ja, je bent een schatje. Echt wel! Een heel erg lief schatje.” Calum klonk heel wat hoger nu hij met Duke aan het praten was.
Het ging echter niet zo als hij dat had verwacht en Duke probeerde van hem weg te lopen, waardoor Calum met zijn handen naar het hondje greep. Gelukkig kreeg Linn het voor elkaar om Duke te pakken voordat hij van de bar af was gesprongen, wat dat had helemaal niets goeds betekend.
“Misschien is het beter dat je even op de bank gaat zitten.” Calum keek van Linn naar Duke, die veilig in haar armen lag. Hij wilde Duke het liefst dicht bij zich hebben, maar hij wist ook wel dat het niet netjes was om hem uit de armen van Linn te trekken. Ze was juist heel erg lief geweest voor Duke. Nog steeds stonden er wat dozen voor hem klaar, waarvan Calum hem er zo nu en dan eentje gaf. Het was echt leuk om zijn hondje er mee te zien spelen. Dus hij kon op het moment niet heel erg veel zeggen.
Calum stond dan ook op en liep in de richting van de bank, waar hij zichzelf op liet vallen. Toen zijn rug eenmaal de bank raakte, liet hij zichzelf helemaal in de zachte kussens zakken. Er ontsnapte een kleine gaap, ergens was hij best wel moe, maar aan de andere kant was die vermoeidheid ook heel erg ver weg. Hij wilde met Duke spelen en met Linn praten en gewoon heel erg veel eten, want hij was behoorlijk hongerig.
“Ik ga even met Duke naar buiten, we komen zo weer terug. Geen zorgen. We zijn er echt zo weer en dan maak ik wat te eten voor je, als je dat nog wil.” Calum rolde op zijn zij, zodat hij naar Linn kon kijken, die Duke nog steeds in haar armen had.
“Doe voorzichtig met die hakken.” Hij snapte nog steeds niet hoe ze er op kon lopen. Dat was toch eigenlijk onmogelijk. Het was niet zo heel erg dat ze niet zo heel erg lang was? Duke was dat ook niet en dat was juist heel erg schattig. Zo zou Linn er eigenlijk ook over moeten denken, alsof ze zelf ook een soort van Duke was en dat het helemaal niet zo erg was om zonder hakken rond te lopen. Zo dacht Calum er in ieder geval over.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Kom Dukey, je moet eventjes naar buiten. Dat is wel goed, toch?’ vroeg Linn aan het hondje in haar armen. Ze opende de deur naar buiten en zette Duke op de grond, zodat hij in ieder geval nog even zijn behoefte kon doen. Ze gunde het Calum niet dat hij met een kater hondenpoep op zou moeten ruimen. Duke rende rond in de tuin en vond uiteindelijk een plekje waar hij zijn behoeften kon doen. Vlak naast de deur stonden twee bakjes, allebei leeg. Linn vulde de drinkbak met water en ging vervolgens opzoek naar het voer voor Duke, wat ze in één van de kastjes in de keuken vond. Ook de andere bak vulde ze. Dan hoefde Calum zich daar geen zorgen meer om te maken.
Duke rende weer terug naar binnen, wat vast betekende dat hij klaar was. Zachtjes schoof Linn de deur weer dicht. ‘Such a good boy,’ zei ze tegen Duke, waarna ze hem aaide. Vervolgens liep ze naar Calum, die met zijn ogen dicht op de bank lag. Zelfs toen Duke op de bank sprong en een plekje zocht naast Calum, leek hij daar niks meer van te merken. Hij sliep overduidelijk.
Linn pakte haar tas en haalde er een strip met aspirines uit. Die zou Calum vast wel kunnen gebruiken de volgende ochtend. Hij had ze zelf vast ook wel, maar ze wilde niet door zijn hele huis zoeken. Zo goed waren ze nou ook weer niet bevriend. De aspirines legde ze op de koffietafel en ze liep naar de keuken om daar een glas water te pakken, zodat Calum ze morgen meteen in kon nemen. Ze plaatste het glas naast de aspirines en nam vervolgens plaats op de leuning van de bank.
‘Gelukkig slaap je, anders zou je er achter komen dat ik heel erg slecht ben in het maken van eten,’ fluisterde ze tegen Calum, terwijl ze zacht door zijn krullen aaide. Hij zag er heel erg lief uit. Duke had zich dicht tegen hem aan genesteld, alsof hij zijn baasje toch een beetje wilde bewaken. De rode blos van zijn alcohol rustte nog steeds op zijn wangen. Die zou in de loop van de nacht misschien wel weg trekken.
De bank, met Calum en Duke, zag er behoorlijk uitnodigend uit. Het liefst zou Linn er bij willen kruipen. Ze zou het niet erg vinden om haar arm rond Calum zijn middel te slaan en zijn borstkas te delen met Duke. Calum was iemand die haar keer op keer wist te verbazen. Ze had hem altijd gezien als een afstandelijk persoon. Iemand die heel selectief was in wie hij wel en niet dichterbij liet komen. Hij was echter erg open naar haar geweest in Europa. Ze hadden samen ontbeten en hij had haar zelfs geholpen op de avond van haar verjaardag, toen ze zich niet meer goed had gevoeld.
In Los Angeles had hij haar verbaasd door toch degene te zijn die haar uit had genodigd, wat aan had gegeven dat hij haar, in een zekere zin, in zijn leven wilde hebben. Daar was Linn heel erg blij mee geweest. Net zoals dat ze vanavond ook blij was geweest met alle berichtjes die hij haar had gestuurd. Hij had haar graag willen zien, haar op het feestje willen hebben. Dat betekende dat zijn gedachten toch ook wel eens naar haar uit gingen, net zoals andersom.
Het feestje was misschien niet veel geworden, maar ze had Calum wel kunnen helpen en dat vond ze belangrijker. Wie weet wat er zou zijn gebeurd als hij nog uren daar had rond gedwaald, met al zijn verhalen. Ze kon er stiekem best om lachen, zeker om alles wat hij over haar en haar vaders had verzonnen.
Terwijl ze naar hem zat te kijken en al haar gedachten op een rijtje kwamen te staan, besefte Linn zich iets. Er was een lichte kriebel in haar buik ontstaan door Calum en door zo aan hem te denken, was de glimlach op haar gezicht ongekend. Ze had gevoelens voor hem. Nu al. Dat terwijl ze er niet eens naar opzoek was gegaan. Ze had niet Calum aangesproken met het idee dat hij iemand was voor wie ze gevoelens kon ontwikkelen. Nu leek het er wel een beetje op. Ze zou de alcohol de schuld geven, maar ze had nog maar een paar slokken op.
‘Oh, shit,’ mompelde ze, terwijl ze overeind kwam van de bank. Ze wist niet goed wat ze aan moest met de gevoelens. Misschien had ze onbewust toch meer alcohol op dan dat ze dacht, maar het veranderde er niks aan hoe ze zich voelde op het moment dat ze naar hem keek. En het veranderde zeker niks aan het feit dat ze totaal niets wist over Calum zijn romantische leven.

Op het moment was er maar één ding door Ashton zijn hoofd heen gegaan: hij had Naylene willen confronteren met haar gedrag. Want het was echt fucked up shit dat ze zoiets probeerde te doen. Het leek hem ook een heel vaag proces. Hoezo werd je vrienden met iemand, nadat je seks met diegene had gehad? Het leek Ashton eerder andersom te werken, maar misschien had Naylene één of andere methode. Het was vast de alcohol in zijn lijf, maar hij had zich er best geraakt door gevoeld en daarom had hij ook voor zijn eigen wc gewacht, net zolang totdat Naylene uiteindelijk naar buiten was gekomen. Iets wat ze hem niet echt in dank had afgenomen.
‘Oh.’ Was het enige wat Ashton uit kon brengen op de vele woorden van Naylene. Deels omdat de alcohol zich al diep in zijn hersenen had gevestigd en het alles iets lastiger maken, dus ook om zoveel woorden te volgen. Hij zei het ook omdat hij zich besefte dat hij, en Andy dus ook, het bij het foute eind hadden. Het laatste wat hij had gewild vanavond, was Naylene boos maken. Door Andy zijn worden had hij zich echte beledigd gevoeld. Alsof hij niks meer was dan een willekeurig persoon waar ze één keer seks mee had willen hebben. Dat terwijl ze hem best wisselende signalen gaf. In Parijs had ze hem blikken geschonken die hij zich nog zo voor de geest kon halen. Hier in Los Angeles had ze zijn berichtjes genegeerd, totdat ze zelf met het idee was gekomen om te gaan hiken. ‘Dus dat was niet je bedoeling?’
‘Nee, dat was het niet,’ zei Naylene op een ijzige toon. Ashton slikte, niet wetende hoe hij dit precies goed zou moeten maken. Ze voelde zich beledigd en ergens snapte hij dat ook wel. Als de situatie andersom was geweest en Naylene zo op hem af was gekomen, dan had hij waarschijnlijk ook zo gereageerd.
‘Sorry,’ mompelde Ashton en hij schudde zijn hoofd. ‘Andy vertelde het op die manier. Dat jullie seks hadden gehad voor één keer en daarna vrienden waren geworden. En hij liet het zo logisch klinken, zeker als ik dan denk aan hoe het contact de laatste tijd is geweest tussen ons.’ Ashton zuchtte en haalde een hand door zijn haar. Voor zijn gevoel staarde hij voor zich naar één grote bult met puinhoop. Hij wist dat de juiste woorden daar ergens in zaten, maar hij wist niet waar hij moest beginnen met zoeken. ‘Ik denk dat ik gewoon niet wilde dat het zo zou eindigen tussen ons? En het is goed dat je nog niet weet wat dit is, wat dat betekent dat we er samen achter kunnen komen,’ zei Ashton, die tijdens zijn woorden naar zowel Naylene als hemzelf gebaarde.
‘Ik praat nog wel met Andy,’ zei Naylene enkel. Ashton knikte. Het verhaal van Andy had toch wel anders geklonken dan dat van Naylene. Ashton had het opgevat alsof Andy zelf ook meer had gewild en dat Naylene hem dat niet had gegeven. Naylene had gezegd dat ze het er allebei over eens waren dat ze beter vrienden hadden kunnen blijven. Tenminste, zo herinnerde Ashton het zich.
‘Het spijt me echt, Red. Ik had hem niet zo snel moeten geloven,’ bekende Ashton. Dat was zijn fout geweest. Hij was mans genoeg om dat aan haar toe te geven. Hij had een fout gemaakt. Hij had te snel een conclusie getrokken en daarmee had hij haar beledigd. Dat begreep hij nu ook. Hij hoopte dat ze hem zou vergeven en dat de hike van aankomende zondag nog steeds door zou gaan. Hij had zich er juist op verheugd en enkele minuten geleden had Naylene hetzelfde gezegd. ‘Ik hoop dat ik het niet verpest heb en dat we zondag nog steeds samen kunnen gaan hiken? Want ik keek er echt naar uit om iets met je te doen, samen.’
Ashton had het zich zelfs al een beetje voorgesteld. Hij wist precies naar welke route hij Naylene mee wilde nemen, op welke plek ze eventjes pauze zouden kunnen houden om bij te komen. Hij hield er van om te wandelen in de natuur en soms gaf het hem ook rust in zijn hoofd. Met Naylene zou dat vast anders zijn, maar hij wist zeker dat ze de uren wel zouden kunnen vullen met hun stemmen.
Hij zag Naylene bedenkelijk kijken. Waarschijnlijk was ze aan het overwegen of ze dit nog wel met hem wilde doen. Heel even twijfelde Ashton, maar uiteindelijk pakte hij haar hand. ‘Alsjeblieft? Ik beloof je dat ik niet meer naar Andy en zijn crazy verhalen zal luisteren. Alleen nog naar die van jou. En het spijt me echt, echt heel erg.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
De woorden van Ashton hadden lang in haar hoofd gespookt. Iedere keer als Naylene haar mobiel had gepakt om hem een berichtje te sturen dat het een beter idee was om het hiken niet door te laten aan. Op die moment bedacht ze zich echter ook hoe hij haar hand vast had genomen en haast had gesmeekt om hun dag samen door te laten gaan. Iedere keer had ze besloten dat het ook hetgeen was wat zij had gewild. Ze was nieuwsgierig naar de man die haar duidelijk beter wilde leren kennen.
Haar zaterdag was rustig geweest, het weekend gebruikte Naylene vaak om bij te komen van haar drukke weken. Het waren de dagen dat ze niets hoefde te doen, dus ze hield ze dan ook graag voor haarzelf. De omgeving van vrijdagavond was iets waar ze niet op had geanticipeerd, hetgeen wat er was gezegd was in haar hoofd blijven spoken, maar ze haar beste vriend er die avond niet op kunnen aanspreken. Gisteren was hij er echter niet onderuit gekomen. Voordat ze vandaag met Ashton af had gesproken, had ze alles met Andy de lucht uit willen hebben. Er was veel over gezegd en uiteindelijk waren ze er wel uitgekomen. Gelukkig was het voor Andy geweest zoals Naylene het aan Ashton uit had gelegd. Ze hadden één avond met elkaar gehad, terwijl ze elkaar nog niet goed hadden gekend. Daarna was pas een vriendschap ontstaan, waarbij nooit vanuit beide kanten gevoelens waren gegroeid. Ergens was het een ongemakkelijk gesprek geweest, maar nu was het uit de lucht geholpen en kon Naylene met een gerust hart door de mooie natuur wandelen die Los Angeles rijk was.
Ashton was degene die haar op had gehaald, nadat ze hem haar adres door had gestuurd en nog even had gevraagd of het wel verstandig was, omdat ze immers een hond had die mee moest. Zelf had Naylene wel een auto in de garage van haar gebouw staan, die ze niet vaak gebruikte, maar voor dit soort dingen was het handig. Ashton had er echter niets op tegen gehad dat Watts in zijn auto zou zitten. Naylene had hem zelfs op de achterbank kunnen laten, waar ze wel een deken neer had gelegd, omdat ze ook niet wist wat er gebeurde als ze terug zouden komen.
Na een tijd te hebben gereden, waarin het tweetal over wat gemakkelijke dingen had gepraat zoals het was weer, de omgeving waar ze door waren gereden en de plaatsen die Ashton de laatste tijd had bezocht voor de tour.
Ashton had precies geweten waar hij had willen wandelen en had hen dan ook naar een prachtige plaats gebracht. Ergens op een rustige plaats, aan het begin van de heuvels, had hij zijn auto geparkeerd. Het was geen route die Naylene eerder had gelopen en het was te zien dat het niet heel erg druk was. Anders dan alle routes die zich vlak bij de Hollywoodsign bevonden. Ook hier waren ze al mensen tegen gekomen, maar nog lang niet zo veel dat de paden beiden onbegaanbaar waren geworden, omdat ze vol liepen met toeristen.
Nu waren ze ongeveer een uurtje onderweg. De zon stond hoog aan de hemel en brandde behoorlijk op de huid van Naylene, die ze van te voren wel in had gesmeerd. Op zowel het voorhoofd van de vrouw als die van Ashton, waren druppels met zweet te vinden. Daarom hadden ze besloten om plaats te nemen op één van de bankjes die op een uitzichtpunt stonden.
“Het is hier echt prachtig. Het is een hele mooie route om te lopen.” Het was wel duidelijk dat Ashton er eerder was geweest, hij had hen naar de beste plaatsjes geleid, zonder dat hij naar de bordjes onderweg had gekeken. Ze waren zelfs een paar keer van de route af gegaan, om op een andere route terecht te komen, alleen maar zodat ze wat mooie plaatjes hadden kunnen zien. Ashton had het niet kunnen laten om er foto’s van te maken, iets wat Naylene best aandoenlijk had gevonden.
In de tijd dat ze samen waren, hadden ze echter nog niet gesproken over hetgeen wat zich vrijdag had voorgevallen. Iets wat wat ze wel moesten doen, dat was Naylene ook. Ze was niet iemand die hield van moeilijke gesprekken, ondanks ze dat het op professioneel gebied vaak genoeg moest houden. Wat er was gebeurd, was echter niet prettig geweest, voor hen beiden niet. De woorden waren niet Ashton zijn schuld, maar wat hij er mee had gedaan wel.
Nu richtte Naylene zich even op haar hond, die voor haar op de grond was gaan zitten. Zijn poot lag al op haar been, terwijl ze door het rugzakje ging dat ze naast zich neer had gezet. Ze haalde er een flesje water uit en gaf die aan Ashton. Het volgende flesje was speciaal voor Watts, waar een bakje aan vast zat. Ze liet er water in lopen, zodat Watts ook kon drinken. Ondanks dat ze al een eind hadden gelopen, was de hond nog steeds enthousiast en zou hij ieder moment weer rond kunnen rennen. Dat was één van de prettige dingen aan het hebben van een grote hond, vond Naylene.
“Ik vind het fijn dat je mee bent gegaan.” Naylene was ook blij dat ze de keuze had gemaakt om vandaag mee te gaan. Ashton was goed gezelschap. Iedereen maakte wel eens een fout, iets wat ze hem niet eens echt aan kon rekenen. Het had er in ieder geval niet voor gezorgd dat het ongemakkelijk tussen hen beide was geworden. Zo voelde het voor Naylene in ieder geval niet.
“Ik ook. Ik vind het echt gezellig.” Dit was het eerste moment waarop ze echt met z’n tweeën waren geweest, als hun avontuur in Parijs niet mee werd geteld. Daar hadden ze niet veel met elkaar gepraat, in ieder geval niet over henzelf. Nu hadden ze al wel een paar onderwerpen aangesneden. Ashton had haar zelfs tijdens de wandeling gevraagd over haar werk en wat het precies in hield, maar ook hoe ze uiteindelijk in Amerika was gekomen.
“Maar we moeten wel even praten over hetgeen wat er vrijdag is gebeurd.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ashton had zo zijn twijfels gehad over zijn afspraak met Naylene. Na zijn domme acties van vrijdagavond had hij eigenlijk wel verwacht dat ze het af zou zeggen. Op sommige momenten had hij het idee gehad dat ze ook echt op het punt had gestaan om dat te doen, maar het was er niet van gekomen. Hij had haar op mogen halen, samen met haar hond, en ze waren aan hun wandeling begonnen. Het was een mooie omgeving in de heuvels van Los Angeles waar Ashton graag kwam.
Tot nu toe hadden ze het erg gezellig gehad. Met Naylene viel het gesprek vrijwel nooit stil. Als het dat al wel deed, dan was het ook geen vervelende stilte. Dan waren ze allebei bezig geweest met iets anders. Naylene met haar hond Watts, Ashton vaak met de omgeving. Hij had al genoeg foto’s gemaakt. Ergens wilde hij ook wel een foto van Naylene maken. Dit was een versie van haar die hij nog niet vaak had gezien. Simpele sportkleding, haar haren in een staart en eigenlijk geen make-up. Heel anders dan de Naylene die hij had leren kennen, maar ze leek zich hier haast meer comfortabel bij te voelen.
Ze hadden zojuist besloten om even pauze te houden. Daarna zouden ze nog een stuk door kunnen wandelen, of ze zouden al kunnen beginnen aan hun weg naar beneden. Dankbaar nam Ashton het waterflesje van Naylene aan. Hij draaide de dop er van af en nam een paar slokken, terwijl hij keek naar het speciale flesje dat Naylene voor haar hond mee had genomen. Ze bleef hem verbazen, zelfs met dat soort dingen.
‘Ik heb vrijdag niet echt een goede indruk gemaakt, of wel?’ vroeg Ashton met een semi-ernstig gezicht. Het was misschien ook niet verstandig geweest om een feest te geven terwijl hij, en de rest, al zoveel hadden gedronken. Nog dommer was geweest om Naylene uit te nodigen. Niemand maakte echt een goede indruk als diegene volledig dronken was. Tenminste, niet als de ander nuchter was. De alcohol had zijn hersenen zo belemmerd dat hij direct had gereageerd op wat Andy hem had verteld, zonder na te denken dat het misschien wel anders had kunnen zijn voor hem en Naylene. Naylene was, terecht, boos op hem geworden. Ze hadden het wel uit gepraat, maar zelfs toen was Ashton nog dronken geweest. Hij had haar nog niet nuchter zijn excuses aan kunnen bieden voor de aannames die hij had gemaakt en dat wilde hij wel. ‘Ik hoop dat je weet dat het me echt spijt. Ik was niet logisch aan het nadenken. Ik kan de alcohol niet volledig de schuld geven, evenals Andy, maar het was echt niet mijn beste moment en het spijt me dat ik je gekwetst heb door Andy zo blindelings te geloven.’
‘Ik heb Andy al aangepakt,’ zei Naylene. Ondanks de serieusheid, klonk er toch ook wel een plagende toon in haar stem. Misschien betekende dat dat ze Ashton ondertussen ook wel vergeven had voor zijn woorden. ‘En ik weet dat het je spijt. Ik had het denk ik ook niet verwacht.’
‘Wat niet?’ vroeg Ashton. Hij hield zijn hoofd iets schuin en keek vragend naar Naylene.
‘Dat je het erg zou vinden als het uiteindelijk bij vrienden zou blijven? Het was niet mijn intentie om dat zo te doen, want ik mag je erg graag en ik vind het leuk dat ik je nu beter kan leren kennen, maar…’ Naylene stopte even met praten. Het leek alsof ze naar de juiste woorden aan het zoeken was. Woorden die hem misschien wel zo min mogelijk pijn zouden doen.
Voorzichtig schoof Ashton wat naar Naylene toe. Hij werd gevolgd door de ogen van Watts, die zelfs stopte met drinken en ging staan. Alsof hij Ashton in de gaten hield. Ashton schudde die gedachte van zich af en legde zijn hand voorzichtig op die van Naylene. ‘Ik vind het ook heel fijn om jou beter te leren kennen? Ik ben blij dat we dit doen. Daar hoeft echt niet meteen iets groots uit te komen,’ verzekerde hij haar. ‘Maar je hebt gelijk. Als het bij die ene keer zou blijven, dan zou ik het wel jammer vinden. Ik vind je echt een geweldig persoon, Red. Ik weet dat ik je dat in mijn dronken bui al genoeg heb verteld, maar dáár meende ik ieder woord van.’ Naylene was iets anders. Ze was iemand die hem kon blijven boeien, die hem zelfs een beetje kon uitdagen. Iemand van wie hij niet precies wist wat hij van haar kon verwachten. Haar volgende actie kon van links komen, maar ook uit de lucht komen vallen. Bij Naylene wist hij het niet zeker, wat maakte dat hij het des te leuker vond om bij haar te zijn. Hij was blij dat ze aangaf dat ze hem ook beter wilde leren kennen. Er was echter ook een maar, dat had Naylene zelf gezegd.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Ashton zijn beschuldiging was niet geheel zijn schuld geweest, iets wat Naylene al snel door had gehad. Voor haar betekende het echter niet meteen dat hij onschuldig was. De woorden van Andy waren gebruikt en hadden haar uiteindelijk in het nauw gedreven. Nu ze er over een normale manier over konden praten, merkte Naylene wel echt dat Ashton er spijt van had. Ze wilde hem dan ook niet te veel door het slijk heen halen. Zijn excuses waren aangeboden en daarmee was het dan ook af. Het gesprek had echter een andere wending genomen, een waarvan Naylene wist dat ze er over moesten praten.
De twee hadden bijzondere momenten met elkaar meegemaakt in Parijs. Naylene merkte dat Ashton zijn best deed om haar te leren kennen. Iets wat ze op haar beurt ook wel echt wilde doen. Ze wist echter niet waar het naar zou leiden. Ashton wist dat net zo min. Het leek echter wel alsof hij misschien op meer hoopte dan dat zij dat deed, waar ze naar haar mening over moesten praten. Gelukkig hadden ze dat onderwerp best eenvoudig aan kunnen snijden. Dat was iets wat Naylene al wel aan Ashton had gemerkt. Hij was een prima gesprekspartner, iemand die goed kon luisteren, maar ook zijn eigen inzichten vertelde. Zijn eigen mening vertelde en niet zozeer met iemand aan het mee praten was. Iets wat Naylene aan hem waardeerde en dat was ook één van de de redenen dat Naylene hem beter wilde leren kennen.
De woorden van Ashton waren duidelijk, het was hetgeen wat Naylene al wel had verwacht. Ondanks dat er nog maar één keer iets tussen hen was gebeurd en de twee elkaar nog maar een paar weken kenden, hing er wel iets tussen hen beiden. Of het de spanning was die er in Parijs ook was geweest, of iets anders, wist Naylene ook niet precies. Bij haar was er vooral het verlangen om Ashton beter te leren kennen, iets wat wederzijds was, maar misschien op een andere manier.
De afspraken die ze nu hadden waren vriendschappelijk. De wandeling van vandaag viel daar ook onder. Naylene wist echter ook dat Ashton misschien hoopte dat er meer zou gebeuren, dat ze samen konden kijken wat er precies kon gebeuren tussen hen beiden. Dat was juist hetgeen waar Naylene voorzichtig in was, het liefst wilde ze het zo ver mogelijk van haar af houden. Van het een kon het ander komen en ze wilde niet op het punt komen waarop Ashton verlangde naar een relatie. Dat was namelijk iets wat ze hem niet kon geven.
“Begrijp me niet verkeerd, ik ga er niet van uit dat er meteen van alles tussen ons gebeurd. Ik snap dat hetgeen wat in Parijs is gebeurd niet meteen tot van alles leidt.” Begon Naylene voorzichtig. Ze wist dat ze het goed uit moest leggen, want anders zou ze als een volledige idioot overkomen. Er was echter genoeg wat ze op het moment nog niet kwijt wilde, niet nu ze Ashton nog helemaal niet zo goed kende.
“Maar ik merk dat je wel je best probeert te doen om mij te leren kennen op een andere manier. Dat je misschien je verwachtingen hebt, hoop misschien. Ik wil niet dat je hoop hebt, terwijl ik je niet kan geven wat je uiteindelijk wil?” Ergens vond Naylene het wel moeilijk om uit te leggen. Het was zoveel makkelijker als ze het hele verhaal zou vertellen, maar dat wilde ze niet. Nu wilde ze vooral kwijt dat ze op het moment geen behoefte had aan een relatie. Ondanks dat ze Ashton mocht. Ze wilde best ontdekken waar ze samen naar toe konden gaan, meer van hem leren kennen, maar niet op de diepe manier die hij wel misschien voor ogen had.
“Ik hoop dat je begrijpt dat ik je echt beter wil leren kennen, maar op het moment is een romantische relatie niet hetgeen waar ik naar op zoek ben.”
Naylene keek naar haar hond, die hen beiden goed in de gaten hield. Watts was een geweldige vriend. Op haar manier zorgde Naylene voor hem, maar andersom zorgde de rode labrador ook voor haar. Hij probeerde haar te beschermen waar het nodig was. Niet dat ze het op het moment nodig had. Zijn kop die nu voorzichtig op haar knieën lag, terwijl hij Ashton aan bleef kijken, was echter te aandoenlijk om niet voorzichtig over zijn kop heen te gaan.
Ashton had even een moment stilte gelaten, waarschijnlijk om de woorden van Naylene op zich in te laten werken. Ondertussen hoopte Naylene dat ze duidelijk genoeg was geweest in haar woorden. Het was niet zo dat ze Ashton niet in haar leven wilde, juist wel. Alleen niet op de manier waarop hij misschien hoopte.
“Ik kan niets anders zeggen dan dat ik het jammer vind.” Begon Ashton. Iets wat Naylene wel begreep. Als alles anders was geweest, had ze hem wel een kans willen geven. Het leven was echter gelopen zoals het was.
“Maar als jij er zo over denkt, dan kan ik dat alleen maar respecteren.”
Naylene legde haar hand voorzichtig op de knie van Ashton en gaf er een zacht kneepje in. Ze merkte aan hem dat hij het echt wel vervelend vond, maar hij leek het ook te accepteren.
“Ik ken je nog niet lang Ashton, maar je bent een goed persoon en ik ben blij dat ik je in mijn leven mag hebben en beter mag leren kennen.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Op dit moment zou Ashton zeggen dat hij beter naar Calum had kunnen luisteren. Die had hem al gewaarschuwd dat hij zelf misschien meer zag in wat er tussen hem en Naylene was gebeurd dan andersom. Calum zou hem nu vast vertellen dat hij zijn gelijk had gekregen, al zou hij vervolgens ook wel benoemen dat het kut was dat Naylene er anders over dacht. Hij vond het heel jammer om te horen dat Naylene niet open stond voor meer, maar dat was aan haar om te bepalen en aan hem om het te accepteren.
‘Ik ben blij dat je op die manier in mijn leven wil zijn,’ zei Ashton met een glimlach. Het was jammer dat Naylene niks zag in een romantische relatie. Er waren genoeg vragen bij hem op gekomen. Lag het aan hem? Had hij iets gedaan waar Naylene het niet mee eens was? Was hij misschien gewoon niet het soort persoon waar ze normaal gesproken op viel? Het kon allemaal, maar hij had besloten om er niet naar te vragen. Naylene had haar redenen en die moest hij accepteren. Met of zonder uitleg. Ze had wel aangegeven dat ze vrienden met hem wilde zijn, hem wilde leren kennen. Dat wilde hij ook.
‘Ik vind het heel bijzonder dat je me zo makkelijk toe laat in jouw leven,’ zei Naylene, waardoor Ashton verbaasd opzij keek. Misschien bedoelde ze wel dat ze had verwacht dat hij selectiever zou zijn in het kiezen van de personen om hem heen. Dat hij haar zo makkelijk toe liet in haar leven, betekende niet dat hij dat met iedereen deed.
‘Ik geloof graag dat mensen altijd goede intenties hebben. Ondanks dat het achteraf niet altijd zo blijkt te zijn.’ Ashton haalde zijn schouders op en zette zijn flesje op de grond. Zijn gedachten gingen terug naar vrijdagavond, naar het nummer wat hij had geschreven voor het nieuwe album. Uiteraard was hij niet de enige van zijn vrienden die wel eens te maken kreeg met mensen die meer zochten. Mensen die in eerste instantie contact probeerden te leggen met de intentie om vrienden te worden, om interesse te tonen. Achteraf bleken ze iets anders te willen. Geld of aandacht. Aandacht kregen ze vaak al snel. Eén keer gezien worden met hen was vaak al genoeg. Geld kwamen ze moeilijker aan, maar het was zeker een mogelijkheid. En soms waren het niet eens nieuwe mensen, maar al bestaande vrienden. Dat was Ashton immers ook overkomen.
‘Maar je kan er nooit volledig zeker van zijn, toch? Dat iemand goede intenties heeft?’ vroeg Naylene. Ashton knikte bevestigend. Dat kon je inderdaad niet. Zij kon het ook weten. Ze was immers advocaat. Dat betekende dat ze talloze mensen of bedrijven moest verdedigen. Waarvan sommigen misschien wel verschrikkelijke dingen hadden gedaan, fraude hadden gepleegd. Uiteindelijk had lang niet iedereen goede intenties en daar was Naylene zich blijkbaar net zo bewust van als Ashton. ‘Je weet het inderdaad nooit zeker.’
‘Dat lijkt me echt verschrikkelijk. Dat je nooit weet waarom iemand naast je zit? Ik weet niet of ik dat vol zou kunnen houden. Ik denk dat ik het me altijd af zou vragen, er stiekem altijd mee bezig zou zijn.’ Naylene keek van Ashton naar haar hond en aaide de hond over zijn kop.
‘Ik weet nu wie er naast me zit?’ Ashton keek opzij en glimlachte. Hij kende Naylene goed genoeg om te weten dat zij niet iemand was die hem zou bedriegen. Ze was een eerlijk persoon. Ze was iemand die beide kanten kon bekijken en haar mening er over kon vormen. Ze had vast een goede pokerface, ze liet zich vast niet zomaar intimideren door een ander. Dat had ze wel nodig in haar werk, maar Ashton was er van overtuigd dat ze niet tegen hem zou liegen. Zo was Naylene niet. Ze had echter wel gelijk. Er waren een aantal zaken die hij soms niet los kon laten.
‘Maar je hebt gelijk. Bij sommige mensen blijf je je afvragen of ze niet een geheime agenda hebben. Of ze er echt voor jou zijn, of dat ze er slechts zijn omdat ze iets van je nodig hebben. Mensen kunnen wel zeggen van niet, maar dat betekent niet dat ze altijd de waarheid spreken. Als ze het zelf echter geloven, is het veel verleidelijker om er in te trappen.’ Dat was bij hem immers ook gebeurd. Degene aan wie hij ooit geld had geleend, had hem beloofd dat het naar goede dingen zou gaan. Naar dingen als huur, spullen die hij echt nodig had. Uiteindelijk was het op gegaan aan dingen waar Ashton zelf geen waarde in had gezien en daar had hij zich, op dat moment, best boos over gemaakt. Nu had hij die persoon echter al vergeven. Het was ook beter zo.
Ashton pakte zijn flesje en kwam overeind. ‘Wil je nog een stuk verder lopen, of wil je terug naar de auto?’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Het was een van de laatste dagen voordat het laatste deel van de tour weer zou gaan beginnen. Calum had van zijn tijd thuis genoten. Hij had een perfecte combinatie tussen rust en vrienden kunnen vinden. Zo had hij het een en ander ondernomen met Ashton, maar ook zijn andere vrienden waren aan bod gekomen. Natuurlijk had hij ook zoveel mogelijk tijd met Duke proberen door te brengen.
Voor vanavond had hij er voor gekozen om zijn avond door te brengen bij Linn. Ondanks dat Linn er op had gestaan dat hij Duke mee had genomen, had hij er wel even over getwijfeld. Linn had een kat en hij had geen idee hoe Duke daar mee om zou gaan. Het laatste wat Calum wilde, was wel dat Duke en Mitten achter elkaar aan zouden rennen en een ravage van het appartement van Linn zouden maken.
Gelukkig ging het tot nu toe perfect tussen zijn hond en de kat van Linn. In het begin hadden ze wel even aan elkaar gesnuffeld, maar vervolgens was Mitten zijn eigen ding gaan doen. Hij was op zijn krabpaal geklommen en was daar gaan liggen. Duke had nog wel geprobeerd om er bij te komen, maar dat was niet gelukt. Ondertussen had hij het ook opgegeven en was hij op de bank gekropen, waarvan Calum nog wel eerst even had gevraagd of Duke er wel op had mogen liggen. Er waren genoeg mensen die moeilijk deden over een hond die op de bank kroop. Zelf had hij er geen problemen mee, in zijn ogen hoorde Duke er bij en had hij net zoveel recht om op een goede plaats te leggen, als ieder ander dat had. Gelukkig had Linn het niet erg gevonden, waardoor het kleine diertje nu in de hoek lag te slapen.
Hun gesprek had zich gevorderd tot aan de filmpjes die Linn op nam. Calum vond het interessant om naar te luisteren. In eerste instantie klonk het eenvoudig, ze maakte filmpjes voor op YouTube, deed het een en ander op instagram. Ondertussen wist hij ook wel dat het heel veel meer was dan dat. Ze moest op echt alles letten. Wat wilde ze wel op haar account, wat niet. Hadden andere mensen het gedaan, als dat zo was, dan moest ze dat vermelden. Wat kon je tegenwoordig wel zeggen en wat niet. Calum merkte om zich heen wel dat mensen steeds veeleisender begonnen te worden. Iets wat voor hem ergens ook wel eng was, want daardoor zou hun album ook op een slechte manier op kunnen worden gevangen. Het was maar net wat mensen vonden, naar welke mensen werden geluisterd.
Gelukkig had hij met Linn over de leuke dingen kunnen praten. Over hetgeen wat Linn leuk vond om te doen. Zo had ze hem verteld over wat producten die ze wilde testen voor filmpjes. Waaronder gezichtsmaskers. Calum was nooit vies geweest van dat soort dingen. Hij wist dat hij als man net zoveel recht had om zijn gezicht goed te verzorgen als een vrouw dat deed. Tegenwoordig leek de hele groep iets meer lak te hebben aan de regels die de samenleving had bepaald. Ze liepen vaak genoeg rond met glitter op hun gezicht, nagellak op hun nagels. Een masker kon dan ook best.
Linn had het pakketje op gehaald waar ze allemaal maskers in had verzameld. Het verbaasde Calum iedere keer weer hoeveel producten ze wel niet thuis gestuurd kreeg. Waarschijnlijk hoefde ze jaren lang niets meer te halen, ze er had wel genoeg van. Al had hij ook wel begrepen dat ze een deel er van weg gaf. Iets wat hij best lief vond. Maar wat kan ze ook met alles.
“Er zit hier echt van alles in. Kies maar welke je wil.”
Calum kwam iets naar voren, zodat hij in de doos kon kijken. Natuurlijk kon hij niet heel erg veel zin, want er zaten wel zakjes in, maar ook genoeg doosjes, die van alles claimden. Uiteindelijk pakte hij er dan ook iets uit, waar glitters op stonden. Voor nu was dat genoeg. Het leek hem dat het wel goed zou zijn.
“Dat is echt een goede keuze. Ik was echt heel erg benieuwd naar die!” Volgens Linn had hij dus ook een goede keuze gemaakt.
“Ga maar wat achterover zitten, dan smeer ik het op je gezicht.” Calum was er ergens wel blij mee. Linn wist precies hoe ze met het spul om moest gaan en de keren dat hij zoiets op zijn gezicht had gesmeerd, had hij alles onder gesmeerd. Iets wat hij natuurlijk niet wilde doen met Linn haar appartement, anders zou ze dat allemaal weer schoon moeten maken.
Calum zakte wat verder onder uit op de bank, terwijl hij afwachtte wat Linn deed. Ze kwam al snel met een kwast aanzetten en ze opende het potje, waar een blauwe glitterige substantie in zat.
“Ooh dat is zo mooi!” Was Linn haar reactie, waardoor Calum moest lachen. Hij was blij dat hij haar een paar maanden geleden had leren kennen. Hij merkte maar al te goed dat hij het goed met haar kon vinden. Hij had nog wel nagedacht over de woorden van Ashton, maar hij wist zeker dat Linn dit ook niet meer ging zien dan een vriendschap. Daarbij was het voor hemzelf gewoon heel erg duidelijk dat een relatie er niet in zat. Niet omdat het Linn was, maar omdat hij niets meer met relaties had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Linn was blij dat Calum er voor had gekozen om één van zijn laatste avonden in Los Angeles door te brengen met haar. Dit keer was hij naar haar toe gekomen, wat de eerste keer was dat hij haar appartement had gezien. Ze had geprobeerd om alles op te ruimen. Alleen van de verzameling pakketjes was ze niet af gekomen. Zo waren ze in gesprek geraakt over haar werk. Linn had kunnen uitleggen wat er allemaal nog bij kwam kijken en dat vond ze fijn. Sommige mensen dachten dat het alleen maar bestond uit zitten achter een camera en wat make-up opsmeren, maar het was veel meer dan dat. Iets waar Calum naar had geluisterd. Dat was het fijne aan Calum. Hij kon haar zijn onverdeelde aandacht geven.
Nu hadden ze besloten om allebei een maskertje te nemen. Linn was erg enthousiast doordat Calum het ook had gewild. Zelf vond ze dat ook mannen het recht hadden om hun gezicht te verzorgen en daar leek Calum het mee eens te zijn, waardoor Linn nu het masker op zijn gezicht aan mocht brengen.
‘Ik begin wel op je wangen,’ zei ze tegen Calum, zodat hij niet zou schrikken van het koude masker op zijn gezicht. Ze legde haar vingers voorzichtig onder zijn kin, zodat ze zijn gezicht een beetje in balans kon houden. Ondertussen liet ze de kwast langs zijn wangen glijden, wat gelach opleverde van Calum. Omdat Linn nu zo dichtbij zijn gezicht was, zag ze de rimpels rond zijn ogen en mond terwijl hij lachte. Iets wat ze nog niet eerder had gezien.
‘Dat kietelt!’ gaf Calum aan, waarna zijn ogen weer open gingen. ‘Waarom doe je het met een kwast?’
‘Met een kwast worden je vingers niet vies!’ legde Linn lachend uit. ‘En zo kan je het veel beter verdelen. Op een gegeven moment plakt het allemaal aan je vingers en voel je niet meer wat je nou precies op je huid smeert. Dit werkt veel beter als je het goed wil verdelen. Echt!’
Calum keek nog even naar de kwast, maar knikte vervolgens en sloot zijn ogen weer. Linn ging verder met het verdelen van de blauwe, glitterige substantie over zijn gezicht. Soms lachte Calum nog vanwege de kwast, of kriebelde het zo dat hij zijn neus iets optrok. Het waren de kleine beweginkjes waardoor Linn haar best moest doen om zich in te houden. Het was niet haar bedoeling geweest om gevoelens voor Calum te krijgen en ze had ze vooral willen negeren. Dat was echter behoorlijk moeilijk op deze manier.
‘Ik haal heel even je haar uit de weg, zodat het niet in het masker komt,’ waarschuwde ze Calum, die in alle rust aan het genieten was van wat Linn aan het doen was. Zachtjes duwde ze met haar vingers zijn krullen aan de kant. Tijdens de tour hadden zijn haren niet altijd zo gezeten. Aan het einde van een show was het wel gaan krullen, maar nu was het overduidelijk dat Calum wel iets met zijn haar deed. Terwijl ze met haar vingers zijn krullen aan de kant hield, bracht ze het masker aan op zijn voorhoofd. ‘Ik vind de krullen je eigenlijk erg goed staan,’ zei ze tegen Calum. ‘Waarom stijl je je haar voor een show?’
‘Het is een deel…’ Calum stopte zijn zin en bewoog even met zijn lippen, waarschijnlijk omdat het masker aan zijn gezicht aan het trekken was. ‘Het hoort bij de show? Stage presence.’
‘Zoals de glitter?’ vroeg Linn, waarop Calum knikte. Linn deed hetzelfde. ‘Dat snap ik wel. Om daar te staan, als fan, is het natuurlijk een hele ervaring. En je wil jezelf natuurlijk op een bepaalde manier presenteren.’ Dat was iets wat ze ook deed.
Linn stapte naar achteren en pakte haar telefoon, waar ze een timer op zette. ‘Het masker moet er vijftien minuutjes op blijven, daarna kan je het er af wassen.’ Ze legde de vieze kwast op een doekje neer en pakte voor haarzelf een schone kwast. Ook zij zocht een maskertje uit de verzameling. Ze had meerdere bakjes in de doos, zodat ze de juiste soorten maskers bij elkaar had. Ze haalde er eentje uit en legde die naast haar neer op de bank. Vervolgens pakte ze een spiegel en make-up doekjes. Als ze zelf ook een masker wilde, dan zou ze toch eerst haar make-up er af moeten halen.
Voor velen was het iets simpels, maar Linn haalde vrijwel nooit haar make-up er af met anderen in de buurt. Ze wist zelfs zeker dat Calum haar nog nooit zonder make-up had gezien. Voor haar filmpjes moest ze wel zonder make-up beginnen, behalve in de filmpjes waarin ze hauls of producten liet zien. Toch kwam in het dagelijkse leven weinig voor dat ze zonder make-up de deur uit ging. Dat kwam met name omdat ze niet heel blij was met wat er te zien was op het moment dat de foundation en concealer verdwenen was.
In stilte haalde Linn haar make-up er af. Door de spiegel kon ze zien dat Calum zijn telefoon er bij had gepakt. Linn ging met het doekje langs haar wangen en kin en vervolgens langs haar lippen. ‘Heb je er zin in om weer naar Australië te gaan? Naar je ouders en vrienden?’ vroeg Linn aan hem.
‘Het is altijd goed om terug te gaan naar Australië. De sfeer is daar zo anders. Daar zijn de mensen die ons al vanaf het beginnen hebben gesteund,’ vertelde Calum. Linn knikte, daar was het voor hen allemaal begonnen.
Ze legde haar make-up doekjes aan de kant en bond haar haren samen in een staart, zodat het niet in de weg zou zitten. Vervolgens pakte ze haar masker en de schone kwast. Ze begon het zwarte masker te verdelen over haar gezicht. Heel even twijfelde ze over de vraag die in haar hoofd was gekomen, maar uiteindelijk besloot ze om hem te stellen. Ze wilde het toch weten.
‘Komt er nog een speciaal iemand kijken, naast je ouders en vrienden? Iemand zoals Sierra of Crystal?’ Linn wist eigenlijk niet of Calum een vriendin had, of dat er iemand in zijn leven was die op die manier belangrijk voor hem was. Ergens hoopte Linn van niet, want dat betekende dat ze nog een kans kon maken.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Er was iets aan Linn waardoor Calum zich compleet op zijn gemak bij haar voelde. Ze wist misschien niet precies wat hij door maakte, hoe zijn leven er precies uit zag. Haar ervaringen leken echter wel heel erg dicht bij te komen. Tot nu toe had ze vaak genoeg iets gezegd waardoor was gebleken dat de twee elkaar meer begrepen dan ze in eerste instantie had gedacht.
Ergens was het wel gek. De twee kenden elkaar al een tijdje. Een paar jaar geleden waren ze met een hele groep op vakantie geweest, waar ze elkaar wel eens tegen waren gekomen. Ze hadden een aantal vrienden die in dezelfde groep vielen. Tot een paar maanden geleden hadden ze niet eens echt goed met elkaar gesproken. Hun momenten tijdens het ontbijt hadden daar wel verandering in gebracht, maar zelfs toen hadden ze niet eens veel met elkaar gesproken. Voor hen beiden was echter duidelijk geweest dat ze blij waren met het gezelschap. Iets waar Calum nog steeds achter stond. Nu waren er nog steeds zo nu en dan stiltes, die heel prettig waren.
In stilte had Calum af en toe gekeken hoe Linn bezig was gegaan met haar make-up. Het was hem al eens opgevallen dat ze altijd make-up op leek te hebben, zelfs vroeg in de ochtend. Hij vond echter dat het haar keuze was en als ze zich daar beter bij voelde, moest ze dat vooral doen. Al was het niet zo dat ze het echt nodig was, het leek hem dat het veel fijner was om gewoon naar beneden te lopen, zonder eerst bezig te moeten. Al was het wel duidelijk dat het voor Linn een hobby was, iets wat ze heel erg leuk vond om te doen.
Calum bekeek het gezicht van Linn terwijl hij nadacht over haar woorden. Ergens dacht hij dat ze een grapje aan het maken was. Voor hem was het behoorlijk duidelijk dat hij op het moment niet in een relatie zat. In zijn hoofd kon hij zich dan ook niet indenken om dat wel te hebben. Een relatie was niet hetgeen waar hij behoefte aan had. Nu niet, maar het leek hem de eerste komende jaren ook nog niet iets wat bij hem paste. Aan haar gezicht was echter wel te zien dat Linn het serieus meende en dat het een vraag was waar ze het antwoord op wilde weten. Het was niet gek, de twee moesten elkaar nog leren kennen dus dit soort dingen ook.
Voorzichtig schudde Calum met zijn hoofd, hij wilde niet dat het spul op zijn gezicht overal terecht kwam.
“Er is niemand.” zei Calum nog hardop. Voor hem was het niet in te denken dat hij in een relatie zat. Het was iets waar hij geen zin meer in had, waar hij geen tijd meer in wilde stoppen, niet als dat betekende dat het toch alleen maar op een ellendige manier zou eindigen. Zijn mening daarover was heel erg stellig. Zoiets als liefde bestond in zijn ogen niet. Natuurlijk, je kon gek zijn op iemand, dat had hij zelf oo kwel eens gehad. Maar uiteindelijk gebeurde er wel iets waardoor één van de kanten met pijn achter zou blijven. Voor hem was liefde hetgeen wat hij voor zijn vrienden voelde, hoe hij tegenover zijn familie, de hond die ondanks alles naast hem kroop. Dat soort dingen maakten het leven mooier, daarvoor had hij geen relatie nodig. Een relatie was een soort van tijdbom, op een gegeven moment zou het toch alleen maar verkeerd gaan.
“Liefde bestaat niet.” Calum was heel erg stellig over dit onderwerp. Hoe vaak hij dit soort gesprekken wel niet met Ashton had gevoerd, iemand die er heel erg anders over leek te denken. Calum wilde er niet meer aan denken dat hij zijn hart aan iemand gaf, dat betekende alleen maar dat diegene hem pijn kon doen. Er op kon trappen op een manier die niemand anders zou kunnen, om de andere persoon alleen maar weerloos achter te laten.
“Het is iets wat mensen elkaar wijs maken?” mompelde Calum. Hij wist niet hoe hij dit aan Linn uit moest leggen. Bij Ashton wist hij precies wat hij kon zeggen en wat niet. Zijn beste vriend dacht er anders over en dat was prima. Daar konden ze rustig over praten. Bij Linn wist Calum nog niet hoe ze naar zoiets als liefde kreeg. Hij had van haar gehoord dat vlak voordat ze mee was gegaan op tour, haar relatie was stukgelopen. Dat waren de dingen die je naar beneden konden trekken. De momenten die er aan zaten te komen in een relatie. Er waren twee opties? Of je bleef voor je leven samen, of de relatie zou stuk lopen. Een derde optie was er niet. Voor Calum was het dan ook niet iets waar hij zich nog in wilde mengen.
“Op die manier in ieder geval. Er is genoeg liefde in het leven. Vriendschap, familie, huisdieren. Dat is de liefde die er toe doet. Die ik belangrijk vindt.” Calum had zijn ogen even gesloten, hij vond het niet makkelijk om dit soort dingen vertellen, omdat hij wist dat niet veel mensen er hetzelfde over dachten als hij dat deed. Wat prima was, voor hem in ieder geval. Anderen leken het er echter niet mee eens te zijn en probeerden hem vervolgens van gedachten te veranderen. Iets wat niet nodig was. Hij dacht wat hij dacht en dat moesten anderen accepteren, zoals hij accepteerde dat er genoeg mensen wel in geloofden.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat ze ook oprecht geïnteresseerd was in Calum zijn leven, was haar vraag ook puur eigenbelang geweest. Ze voelde iets voor Calum. Ze sprak graag met hem en ze luisterde ook graag. Het liefst wilde ze hem vaker zien, met hem lachen en praten. Ze was blij dat het zo goed ging tussen hen. Dat hij haar ook een kans gaf, al was het maar vriendschappelijk. Ze wist dat het misschien wel te snel was om verliefd te worden op een ander. Het was zelfs een beetje hypocriet, aangezien ze daar nog ruzie over had gemaakt met haar ex. Toch wist ze zeker dat ze gevoelens voor Calum had. Hij hoefde alleen maar naar haar te lachen en ze voelde het al kriebelen in haar buik. Op dit moment kon ze zich alleen maar gelukkig prijzen met de tijd die ze met hem door kon brengen.
Dat blije gevoel werd echter meteen weggevaagd toen Calum antwoord gaf op haar vraag. Het was niet dat hij zei dat hij op dit moment een vriendin had, of juist geen behoefte had aan een relatie. Hij leek niet te geloven dat er zoiets als liefde bestond, wat betekende dat hij er eigenlijk niks van wilde weten. Dus ook niet van haar. In ieder geval niet op die manier.
Linn moet haar best doen om een teleurgestelde “oh” in te houden. Calum was erg duidelijk in zijn opvattingen. Hij geloofde niet in liefde. Hij vond dat het iets was wat mensen elkaar wijs maakten. Linn vroeg zich af wat hij er mee bedoelde. Je kon je fysiek aangetrokken voelen tot een persoon, maar voor Linn zelf kwamen er echt gevoelens bij kijken. Voor een lange tijd had ze een vriend gehad. Steve was de persoon geweest die haar had laten lachen met een simpel berichtje, iemand met wie ze altijd over haar dag had kunnen praten. Dat kon natuurlijk ook zo zijn in een vriendschap, maar voor Linn voelde het toch anders.
Het was echter duidelijk. Calum leek niet in de liefde te geloven. Althans, niet op die manier. Hij geloofde wel in liefde voor vrienden en familie, maar niet voor één specifieke persoon. Linn had nog niet echt nagedacht over een relatie met Calum, maar ze had maar al te goed door gehad dat haar gevoelens zich aan het ontwikkelen waren en dat ze hem graag op die manier beter had willen leren kennen. Het was duidelijk dat hij haar niet zo zag. Misschien als een goede vriendin, maar daar hield het dan ook bij op.
‘Dat is een andere opvatting dan die de meeste mensen hebben,’ zei Linn, omdat ze anders het idee had dat ze voor een te lange tijd niets had gezegd. Ze legde de kwast neer, aangezien ook zij het masker nu rijkelijk had verdeeld over haar gezicht. Ze draaide zich om naar Calum, die zijn ogen had gesloten.
‘Ik denk dat liefde niet iets is wat mensen elkaar wijs maken.’ Ze respecteerde Calum zijn mening. Ze zou willen dat hij er anders over dacht, maar hij had zijn mening behoorlijk duidelijk gemaakt en Linn had niet het idee dat hij die enigszins bij zou stellen. Ze wilde hem echter ook haar mening vertellen. ‘Ik denk dat je wel echt gevoelens kan ontwikkelen voor een persoon, meer dan alleen vriendschap. Natuurlijk houd je van je vrienden, maar ik denk dat het wel twee verschillende soorten liefde zijn. Zo ervaar ik het in ieder geval.’ Als ze haar eerdere gevoelens voor Steve vergelijk met wat ze bijvoorbeeld voelde voor Michael, dan waren dat twee compleet andere dingen. In haar ogen konden ze niet verder van elkaar af staan. Daarnaast had ze genoeg koppels in haar leven gezien die dol op elkaar waren. Michael en Crystal hielden van elkaar. Haar eigen vaders waren misschien nog wel het schoolvoorbeeld. Toen het huwelijk tussen twee mannen legaal werd verklaard in Californië, hadden ze het meteen gevierd. Ze waren na al die jaren nog steeds ontzettend verliefd op elkaar. Het was het soort liefde wat Linn ook wilde voor haarzelf.
Linn herinnerde zich dat ze Calum ooit wel met een meisje had gezien. Jaren geleden. Toen ze samen naar Bali waren gegaan, was er iemand geweest die overduidelijk door hem uit was genodigd. Toen had Linn er niet veel op gelet, maar ze wist het nog wel. Dit kwam omdat het meisje in kwestie jarig was geweest tijdens de vakantie en er bloemen in de vorm van haar naam op de grond hadden gelegen. Ze wist niet of dat echt Calum zijn idee was geweest, maar los daarvan had het wel geleken of hij en het meisje een relatie hadden gehad. Of er eentje hadden willen beginnen. Ze besloot er echter niet naar te vragen, wetende dat het nooit echt fijn was om over exen te praten.
‘Maar je hebt wel gelijk dat liefde in veel meer vormen bestaat. En als het genoeg is voor jou om liefde te delen met vrienden, familie en Dukey, dan is dat goed,’ zei Linn, waarna ze Duke aaide. Ergens deed het haar pijn om te weten dat Calum op een andere manier naar de liefde keek. Dat betekende namelijk dat wat voor kansen ze gedacht had te hebben, er nu al niet meer toe deden. Ergens was het fijn dat ze het nu al wist, en niet een paar weken verder. Wie weet kon ze haar gevoelens nu nog uit de weg gaan, voordat ze alleen maar erger zouden worden.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Er waren niet veel mensen die het eens waren met Calum. Niet dat hij zijn gedachten overal verkondigde. Linn had er naar gevraagd en daar had hij best een antwoord op willen geven. Het was echter niet zo dat hij uren over het onderwerp wilde praten. Het was al iets wat hij vaak genoeg had gedaan. Samen met Ashton waren er genoeg avonden aan besteed. Misschien dat hij ooit ook met Linn er over zou kunnen praten. Op het moment had Calum echter alles gezegd wat hij er over wilde zeggen. Liefde was niet aan hem besteed, in ieder geval niet in de vorm waarop de meeste mensen het zagen. Hij hield van genoeg mensen. Linn zou één van die mensen kunnen worden naar mate hun vriendschap vorderde. Tegen die tijd zou ze misschien ook wel weten wat er was gebeurd dat Calum zich van liefde af had gesloten. Nu was echter nog niet die tijd.
“Voor iedereen is liefde wat anders. Het is juist aan ons om dat soort dingen van elkaar te acccepteren. Niet iedereen doet dat.” Calum vond het prima dat Linn er anders naar keek. Dat deed bijna iedereen om hem heen. Zijn vrienden wisten echter ook wel dat ze niet moesten pushen. Er waren wel eens mensen geweest die hadden geprobeerd om hem te koppelen, omdat ze vonden dat hij eerst weer de liefde moest voelen, voordat hij af kon zweren. Dat waren de mensen die hij het liefst niet meer in zijn leven had. Iets wat nu ook niet meer zo was. Echte vrienden accepteerden de woorden die je te zeggen had. De gedachten. Standpunten. Alles. Iets wat Calum ook voor Linn wilde doen.
Voor Calum was het onderwerp af. Hij had er niet heel erg veel meer over te zeggen op het moment. Het leek dat Linn er ook zo over leek te denken. Ze hield immers haar mond er verder over. Het was niet zijn bedoeling geweest om haar af te kappen, maar voor nu was dit goed. Ooit zouden ze er wel over kunnen praten. Ooit.
Ze zaten een tijdje in stilte. Iets wat Calum wel prettig vond. Hij had het gevoel dat Linn hem begreep en dat deed hij precies hetzelfde bij haar had, ondanks dat ze misschien anders dachten over het onderwerp. In een vriendschap moesten juist verschillen ontstaan, anders zou het ook niet gaan werken.
De wekker op Linn haar mobiel gaf aan dat het tijd was om hun maskers er af te halen. Bij Calum ging het redelijk eenvoudig. Hij had een masker, waarbij hij het makkelijk van zijn gezicht af kon trekken. Iets wat hij dan ook deed. Het zat vol met glitter, wat er heel leuk uit zag. Linn was ondertussen naar de badkamer gelopen, om haar gezicht te wassen.
Calum maakte het zich ondertussen weer gemakkelijk op de bank. Van waar hij uit kon kijken naar de gang waar Linn net in was gelopen. Het duurde dan ook niet lang voordat hij haar daar weer uit zag verschijnen. Daarnet had hij al wel gezien hoe Linn haar make-up had verwijderd, waardoor het hem had doen beseffen dat hij haar nog nooit zonder make-up had gezien.
“Ik heb je volgens mij nog nooit zonder make-up gezien.” Bracht Calum dan ook voorzichtig uit. Hij wilde er niets mee zeggen. Ze moest doen waar ze zich comfortabel bij voelde, als dat make-up was, dan zou hij daar niets over te zeggen hebben. Het was alleen een statement, omdat het hem op was gevallen.
“Dat klopt. Ik voel me prettiger met make-up op.”
Voorzichtig Calum, terwijl hij zich omhoog werkte, zodat hij naar Linn kon kijken, die bij op de bank was komen zitten. Er was wel iets aan haar gezicht dat hem vertelde dat ze het niet zo heel erg prettig vond om het hier over te hebben. Het hoefde ook niet. Calum had net iets over een onderwerp gezet, tot in een zekere hoogte. Linn had net zoveel recht om niet in te gaan op een onderwerp als hi jdat had.
“Dat is toch ook prima?” Vertelde Calum, terwijl hij haar een glimlach toe wierp. Make-up had wel iets. Het kon iets afmaken. Hij vond het prettig om af en toe wat glitter op zijn gezicht te smeren, want dat gaf gewoon aan dat hij net iets meer klaar was voor het optreden. Misschien voelde Linn zich wel iedere dag zo.
“Met of zonder make-up, je bent mooi zoals je bent.” Met die woorden wilde Calum niets veranderen aan het feit dat Linn make-up droeg. Hij wilde echter wel dat ze wist dat ze het voor hem niet hoefde te doen. Ze waren vrienden, dus ze konden zich in zijn ogen, ook voor de volle honderd procent henzelf zijn. Al moest Linn zich daar natuurlijk wel bij op haar gemak voelen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld