Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO | Fueling the fire until we combust

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was voor haar lastig om te zeggen of het slechts haar blessure was, of dat er wat meer aan de hand was. Ze had niks horen scheuren of knakken, maar uit de pijn kon ze vrij weinig duidelijkheid halen. Ze had zich zodanig in het dansen verloren dat ze misschien ook niet eens bij stil had gestaan bij wat er precies was gebeurd, totdat de pijn door haar lichaam ging.
Ze hief haar schouders een beetje op. "I don't know. But let's hope so." Als ze ergens niet op stond te wachten, was het wel dat ze weer geopereerd moest worden. Daar ontbrak haar het geld ook voor; ze kon prima leven van alles dat ze bij elkaar had gespaard, maar operaties als deze kon ze nog altijd niet zo goed betalen. Dat zou betekenen dat ze de rest van de komende maanden enorm krap bij kas zou zitten en dat ze zich technische problemen niet ook veroorloven kon, terwijl dat wel haar baan was. Er werd namelijk van haar verwacht dat, wanneer haar camera het begaf, ze wel een nieuwe kopen kon nog voor de volgende dag aan was gebroken.
Het liet haar even opgelucht opkijken zodra Luke aangaf dat ze hem niet gestoord hadden. Het was fijn om te weten dat ze hem niet zomaar uit de sportzaal hadden gehaald, terwijl hij nog midden in een workout was. Het was wel de leadzanger van de band waar ze het over hadden en als er iets was waar hij zich niet druk om zou moeten maken tijdens zijn bezigheden, was het iemand van de crew wel. Dat hij in shape wilde komen vond ze daarbij wel een goed initiatief. Niet dat ze vond dat hij het nodig had; Rayne vond hem er gewoon goed uitzien voor hoe hij er op dit moment uitzag en dat zou geen workout veranderen.
Zijn verhaal over de keelsnoepjes liet haar toch even grinniken. "Wow. Didn't expect that as well. That's really ridiculous." Ze had er nog nooit zo over nagedacht maar nu hij het erover had, zaten die snoepjes wel vaak vol met suiker. Als hij er hier een paar per dag van nam om zijn stem goed te houden, zou het hem inderdaad niet helpen om nog fitter te worden. "So no more throat pastilles from now on?"
Voor ze hier ook maar verder over door had kunnen gaan, hoorde ze Keegan's geroep door de studio galmen. Meteen voelde Rayne haar ogen naar de deur toe trekken, daar waar ze de zangeres met een tweetal EHBO'ers naar binnen zag lopen. Dankbaar knikte ze haar toe. Ze was blij dat Keegan de twee had kunnen vinden zodat ze in minder onzekerheid zou zitten vanaf nu, omdat ze eindelijk iemand had die er even naar kon kijken.
Luke zag ze schuin achter haar verdwijnen, de hulpverleners de ruimte gegeven om haar te kunnen helpen. Zachtaardig had ze desalniettemin zijn hand op haar rug gevoeld, een aanraking die een warmte met zich meebracht die haar een beetje wist te kalmeren. Ze vond het nog altijd bijzonder hoe Luke er voor haar wilde zijn en niet bang was om dit ook te laten merken.
De vragen die ze haar stelden, probeerde ze zo goed als mogelijk te beantwoorden. Het was voor haar wel lastig om het hele verhaal weer te moeten vertellen, net nu ze het na al die jaren van zich af had gezet. Het was alleen wel het beste en dat maakte dat Rayne wist dat ze dit gewoon moest doen, ondanks haar gevoel van ongemak. Het enige wat ze niet over haar lippen kon verkrijgen, was dat het dansen dit veroorzaakt had. Ze wilde dat niet zo uitbrengen tegenover Luke en Keegan; het zou echt kortzichtig overkomen en ze wilde niet ontslagen worden, omdat ze zichzelf deze blessure aan had gebracht.
Het laatste advies van de EHBO'ers had ze aangenomen, dan wel met tegenzin, voor ze terug was gekeerd naar de tourbus. Met Luke aan haar zijde om haar te ondersteunen waar nodig, was ze weer het parkeerterrein over gewandeld. Een paar krukken werden voor haar gezocht maar tot ze die gevonden hadden, moest ze zelf nog even haar weg zien te banen. Gelukkig had Luke het aangegeven geen probleem te vinden om haar hiermee te helpen. Met zijn arm langs haar rug en de hare langs die van hem had ze haar steunpunt gevonden, zodat ze langzaam maar zeker vooruit kwam. Het zag er meer uit als strompelen dan lopen op dit moment, maar het had haar niet kunnen baten, want ze waren weinig tot geen crewleden tegengekomen.
"Thanks, for helping me," glimlachte ze klein naar hem, zodra ze beide in de tourbus stonden. "And for staying with me back there. I really appreciate it."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Voor Luke ging het allemaal erg snel. Er was besloten wat het beste was voor Rayne en ondanks dat hij de ontevredenheid in haar ogen zag, leek ze ook te snappen dat er op dit moment niks anders aan te doen was. Er zouden krukken voor haar geregeld worden. Waar Keegan precies naar toe was gegaan, had hij niet van haar begrepen, maar hij gokte dat ze snel terug zou komen om eventueel nog iets te kunnen betekenen voor Rayne. Zelf had hij de taak op zich genomen om Rayne te ondersteunen naar de tourbus en om te zorgen dat ze daar veilig aan kwam.
‘I’m glad I could help.’ Luke meende het echt. Zodra hij Rayne daar op de grond had zien zitten, had hij haar willen helpen. Hij had haar niet kunnen helpen op de manier waarop de verpleegkundigen dat hadden gekund, maar hij had haar wel kunnen steunen door haar te laten weten dat ze er niet alleen voor stond en dat hij haar pijn met haar deelde. Het moest verschrikkelijk zijn als je eigen lichaam je op deze manier koos te verraden. Zelf was hij ok wel eens gefrustreerd als hij verkouden werd, of ziek, maar dit leek hem nog veel erger en blijkbaar was dit iets wat vaker kon gebeuren, aangezien Rayne had benoemd dat ze dit herkende.
‘Let me just help you get comfortable and get your brace for you.’ Dat leek hem nu het belangrijkste, dat ze de brace om haar knie zou doen en dat ze haar been even zou ontlasten, door het omhoog te tillen en het ook zo te laten. Luke begeleidde haar dan ook voorzichtig naar de bank die er in de bus stond. Gelukkig was het een vrij lange bank, die langs de zijde van de bus liep. Daardoor zou ze gemakkelijk met haar been omhoog kunnen. Zodra ze zat, pakte Luke nog twee kussens, één voor in haar rug en de ander voor onder haar been.
Rayne had hem in de weg naar de tourbus al verteld waar ze haar brace bewaarde, dus het enige wat Luke hoefde te doen was naar haar bed te lopen, die zich nog altijd boven die van hem bevond. Onder het bed was ruimte om een koffer te bewaren en daar lag die van Rayne dan ook. Hij trok hem er iets onderuit en opende vervolgens het zijvak dat Rayne had beschreven, waar hij inderdaad de brace vond. ‘I found it!’ liet hij Rayne dan ook weten.
Hij liep terug naar Rayne en stak de brace naar haar uit. Rayne keek hem echter met opgetrokken wenkbrauwen aan en wierp vervolgens een blik op haar knie. Het leek zelfs alsof ze nog aan het overwegen was of ze daadwerkelijk zo kon bewegen dat het haar zou lukken om de brace zelf om te doen.
‘Oh!’ riep Luke uit, aangezien hij zich nu pas besefte dat hij haar kon helpen. ‘Should I?’
‘If you don’t mind?’ Luke schudde meteen zijn hoofd. Natuurlijk vond hij het niet erg om haar te helpen. Hij knielde dan ook voor de bank neer, zodat hij op ooghoogte zat van haar been. Hij bekeek de brace, waarvan hij in eerste instantie dacht dat er maar één manier was om hem aan te trekken. Toen hij het nog eens bekeek, wist hij het echter niet meer zeker.
‘Wait, what is the top part?’ Examinerend draaide hij de brace nog eens om. ‘Oh, I know!’ Luke draaide het terug en keek vervolgens naar het been van Rayne. ‘No, I don’t know. That wouldn’t make any sense.’ Hij zag niet echt in of de grotere ingang eerst moest, of juist niet. Aangezien de brace van breed naar smal liep.
‘How do you do it?’ vroeg hij vervolgens lachend aan Rayne. Hij moest met name lachen om zijn eigen onhandigheid, maar hij hoopte dat hij het ondertussen niet erger voor haar maakte.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Waar haar slaapplek voor de komende dagen zou zijn, was maar de vraag. Zoals altijd was ze voor het bovenste bed gegaan zodra ze een bunkbed uit had gekozen. Een bed die nu voor haar onbereikbaar was geworden, nu ze de trap nog niet op kon lopen met een van haar knieën op slot. En om nou aan een van de jongens of Keegan te vragen om te ruilen, wilde ze ook niet doen. Zeker omdat Rayne wist dat zij dan ook alles moesten doen als het ging om de spullen omwisselen, omdat ze er zelf gewoonweg niet bij kwam.
Het was lief dat Luke haar nog altijd wilde helpen. Zelf had ze de bank misschien ook wel kunnen bereiken, maar het was toch wel fijn om op iemand te kunnen steunen. Het scheelde haar weer heel veel kracht die ze anders alsnog op haar pijnlijke knie moest zetten. Alhoewel ze meestal te eigenwijs was om zich zo te laten helpen, liet ze het nu toe. Ze gaf hem een kleine, dankbare glimlach toen hij haar op de bank hielp. Een tweetal kussens werd alvast voor haar klaargelegd, en wel nog voor ze ook maar van positie had kunnen veranderen. Hetzelfde gold voor zijn zoektocht naar haar brace. Ze had hem wel verteld waar deze lag, maar voor ze hier ook maar op terug kon komen, was Luke al naar haar koffer gelopen. Het leek erop dat hij aardig goed had onthouden waar ze deze neer had gelegd, want nog geen minuut later hoorde ze hem al opperen dat hij hem gevonden had.
De brace werd even voor haar uitgehouden. Zelf zat ze te twijfelen of ze het in haar eentje voor elkaar kon krijgen, maar ze kwam al snel tot de conclusie dat dit niet zou lukken. Eerst durfde ze zelfs nog niet helemaal te vragen of hij dit voor haar doen kon. Tot haar geluk besefte Luke dit ook al snel en stelde hij het zelf voor, in plaats van dat Rayne dit vol ongemak moest doen. "Oh, no, I don't mind!" glimlachte ze. "To be honest, I don't think I can put it on myself, with my knee on lockdown like this. So I'd really appreciate your help."
Het was enigszins een grappig aanzicht om te zien hoe Luke voor haar neerknielde. Zijn gelaatsexpressie verried al dat hij haar brace een behoorlijk verwarrend ding vond. Het amuseerde haar dan ook des te meer om hem even radeloos naar het ding te zien staren. Hij draaide hem in verschillende posities, zich afvragend welke kant nou waar was. Het was misschien duivels om te doen maar puur omdat ze het zo'n schattig en grappig beeld vond, liet ze hem nog even zijn gang gaan. Dat was tenminste tot hij uit zichzelf besloot te vragen hoe het precies in elkaar zat.
"Smooth," grinnikte ze hem toe. "The part that's the widest, is the upper part of the brace. The smaller part is the lower part of it." Het breedste gedeelte van de brace was de bovenkant, omdat die om een klein deel van haar bovenbeen zou gaan. Het dunste gedeelte zou rondom de bovenzijde van haar onderbeen gaan, gezien deze natuurlijk een minder grote omvang heeft dan haar bovenbeen. Waar haar knie precies zou zitten was wel aardig duidelijk, gezien het feit dat er een precies rond gat in de brace zat ten grootte hiervan.
Even pakte ze een van de klittenbanden op de brace vast, deze losjes tussen haar vingers gelaten vooraleer ze deze weer uit haar grip liet glijden. "And basically, you just put it on and lock the straps." Ze had het graag zelf willen doen, maar doordat ze haar ene knie niet goed meer buigen kon, kon ze er niet goed bij. Haar been had ze nu ook nog volledig recht moeten houden, omdat ze die nog niet helemaal in een hoek van negentig graden buigen kon. Echter wanneer Luke haar mee had geholpen om de brace rond haar been te krijgen, kon ze hopelijk wel wat beter bij de straps.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
‘Right, that makes sense,’ zei Luke lachend. Hij had niet veel verstand van medische voorwerpen en hoe hij daar het beste mee om kon gaan. Met de uitleg van Rayne, snapte hij echter wel hoe hij er te werk mee moest gaan. De brede kant moest boven, de smalle kant onder. En met het klittenband zou hij het strak kunnen trekken, om er voor te zorgen dat hij niet zou verschuiven en op de goede plek zou blijven zitten. Hij wilde immers niet dat het straks zijn schuld was dat er iets mis ging met de brace en dat Rayne daardoor weer extra last zou ervaren. Dat gunde hij haar niet.
‘Okay, just give me a head’s up when it hurts, I don’t want to cause any more pain than you already have,’ waarschuwde hij haar. Hij zou zo voorzichtig mogelijk de brace rond haar been moeten aanbrengen. Waarschijnlijk zou ze haar been al in een oe moeten houden die nu niet al te prettig voor haar zou zijn. Het was dus belangrijk dat hij snel zou zijn, maar Luke was bang dat als hij te snel zou gaan, hij haar pijn zou doen. Of het zou verkeerd gaan. ‘You can lean on me, if that helps.’
Luke schoof iets naar haar toe en wachtte todat Rayne ook iets was verschoven. Haar been was niet in een duidelijke hoek, maar wel iets gebogen. Dat leek hem wel voldoende. Hij keek nogmaals naar de brace en draaide hem weer in zijn handen, zodat de brede kant bovenaan was.
‘Cute socks,’ merkte hij lachend op, om Rayne hopelijk ook te laten lachen. Ze had sokken aan met een leuk printje, die vreemd genoeg ook nog bij haar outfit pasten. Luke nam haar voet vast met één hand, zodat hij haar been kon ondersteunen. Met zijn andere hand schoof hij zo voorzichtig mogelijk de brace om haar been. Rayne leunde nog iets naar voren en legde haar hand op zijn schouder.
Luke keek op en zag dat ook haar gezicht dichterbij was gebracht. Hij bestuurde haar ogen, waarvan hij er nog niet achter was, maar ook de rest van haar gezicht. Er was ondertussen al een beetje kleur op haar gezicht en het viel hem nu pas op hoeveel sproeten ze op haar wangen had. Schattig, vond hij het.
Om zich te behoeden voor een te lang moment, wende Luke zijn blik snel weer af. Hij bracht de brace nog iets verder omhoog en maakte een begin met het klittenband, maar al snel waren het de vingers van Rayne die het overnamen, waardoor Luke zich iets terug kon trekken en dan ook wat achteruit schoof op de vloer.
‘Is it true? Where is Rayne?’ Het was Ashton die met veel kabaal de bus binnen kwam, gevolgd door Keegan, Calum en Michael. Asthon zijn blik viel al snel op het tweetal dat er al was en zijn ogen gleden naar het been van Keegan. ‘Oh, fuck! That’s not good! How are you? Is there anything we can do?’
‘Ash, you need to take it easy,’ waarschuwde Keegan hem. Ze moest hem zelfs fysiek tegenhouden, door hem voorzichtig iets naar achteren te trekken aan zijn shirt. ‘She’s probably still a bit shocked from everythin that has happened and it won’t do her any good if you start asking her a lot of questions. Even if you are trying to help.’
‘But I wanna-‘
‘Ash.’ De toon waarop Keegan tegen hem sprak, was duidelijk. Op dit moment leek ze het welzijn van de fotograaf voorop te stellen. Luke had niet vaak gezien dat iemand Ashton stil kon krijgen. De jongeman had een eigen willetje en luisterde niet altijd naar wat een ander te zeggen had, maar hij hield nu echter netjes zijn mond en keek enkel met een blik vol medelijden naar Rayne.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hoe voorzichtig hij met haar omging, liet haar des te meer beseffen dat ze haar handen dicht mocht knijpen met de band waarvoor ze werkte. Zeker met Luke die zich op dit moment nog het meest om haar leek te bekommeren. Zelf was ze wel het type die er niet heel erg van hield wanneer ze van iemand afhankelijk was zoals nu. Door de wijze waarop Luke ermee omging, merkte ze wel aan zichzelf dat ze het meer accepteerde. Het zat in de kleine dingen waar uitkwam dat hij het lief bedoelde. Zoals het voorstel dat ze op hem kon leunen of het kleine complimentje over haar sokken, die voor haar toch wel het ongemakkelijke moment doorbrak.
Ze grinnikte. "Thanks." Ze wierp zelf ook even een blik op haar sokken, die met de print toch wel een beetje uitsprongen. Het was een gewoonte voor haar geworden om vrolijke of soms foute sokken te dragen. Daarnaast vond ze een beetje kleur vaak wel leuk bij haar outfit. "Gotta love Happy Socks, right?"
Terwijl hij haar voet in handen nam, leunde ze ietwat naar voren om het voor hem makkelijker te maken. Een erg grote hoek kon ze niet met haar knie maken maar het kleine beetje wat ze voor elkaar kreeg, zou het omdoen van de brace waarschijnlijk wel soepeler maken. Haar hand legde ze zacht op zijn schouder, zich zo toch net wat stabieler kunnen houden. De twee blauwe ogen die haar even aankeken, gaven haar een vertrouwd gevoel. Ze voelde zich zelfs een beetje blozen toen haar ogen die van hem ontmoetten. Voor kort dan, want na een aantal seconden had hij zich al weer van haar afgewend om zich weer op de brace te richten. De hoek van haar knie werd ietwat groter en maakte dat ze ondertussen even haar tanden op elkaar zette. Gelukkig duurde dit moment niet al te lang en was deze pijn al snel weer voorbij.
De klittenband had hij ook nog voor haar om willen doen, maar dit besloot ze van hem over te nemen. Het was al lief genoeg dat hij haar hiermee had geholpen. "Thank you," murmelde ze hem glimlachend toe. Één voor één deed ze intussen de straps dicht tot de brace geheel strak zat om haar knie. "For being so sweet. And again, for helping me out." Ze wist dat ze in herhaling viel door hem weer te bedanken, maar ze kon het niet laten. Het was gewoon echt heel fijn dat hij haar had willen helpen. Nu kon ze nog niet heel veel meer terug doen dan hem bedanken, maar ze zou hem later wel een keer op iets trakteren. Wanneer ze aan de betere hand was en weer zelf kon lopen, zonder krukken in elk geval.
Met veel gestommel hoorde ze de rest van de band en Keegan binnenvallen. Het was Ashton die gelijk naar haar leek te vragen, dat wat haar even van haar stuk af had gebracht. Wederom verbaasde het haar hoe hecht haar band nu al met de rest leek te zijn; ook Ashton leek zich best druk te maken om haar toestand. Grinnikend keek ze toe hoe Keegan hem een beetje in bedwang hield, hem ietwat aan zijn shirt naar achteren getrokken voor hij daadwerkelijk op haar af had kunnen stormen. "I'm alright. You guys don't have to worry about me." Ze keek even naar Ashton, haar blik vervolgens naar Keegan en de rest door laten glijden met een hint van bemoediging. "It'll heal. I just have to take it easy for a few days, especially with walking." Ze vroeg zich wel af hoe het dan zou gaan met haar baan, maar ze zou er alles aan doen om nog steeds voort te kunnen zetten waar ze mee bezig was. Al zou ze dat vanuit een rolstoel moeten doen.
"You guys aren't gonna get rid of me that easy, you know," grapte ze uiteindelijk tegen Ashton, die ook wat gegrinnik liet horen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het was een zeer chaotische dag geweest, met name door wat Rayne was overkomen. Iedereen had haar ervan willen verzekeren dat het snel beter zou gaan en iedereen had ook klaar gestaan om iets voor haar te pakken of te halen. Luke had geprobeerd haar zo lang mogelijk gezelschap te houden en ze hadden zelfs met z’n allen een film gekeken in de bus. Toch was er ook een hoop rondom het voorval geweest wat opeens geregeld had moeten worden. Zo had Rayne aangegeven dat ze nog steeds foto’s wilde maken die avond. Dat had niemand echter een goed idee gevonden. Voor het fotograferen zou ze immers een langere tijd op haar been staan, waarmee ze haar knie zou belasten. Gelukkig had de fotograaf van Keegan aangeboden om voor vanavond ook de band te fotograferen.
Daar was voor Luke echter ook het meest chaotische deel van de dag begonnen. Todd, de fotograaf, had gevraagd of hij ook wat extra foto’s had mogen maken van de band en ze hadden er vrijwel geen nee tegen kunnen zeggen, aangezien Rayne hetzelfde privilege had en ook wel eens foto’s maakte met Keegan. Luke wist nu echter wel zeker dat hij een voorkeur had voor Rayne achter de camera, in plaats van Todd.
Luke gooide het erop dat ze elkaar nog niet goed genoeg kenden en dat daardoor de hele sfeer er niet voldoende was geweest. Samen met Ashton, Michael en Calum had hij het één en ander geprobeerd voor de camera, maar Todd had veel meer aanwijzingen en directies gegeven. Zodra één van de vier iets minder serieus was geworden en iets was gaan klooien, had de fotograaf hen gecorrigeerd. Dat terwijl Rayne hen veel sneller hun gang liet gaan, wat in Luke zijn ogen de leukste foto’s opleverde.
Ook tijdens de show had Luke meteen een verschil op gemerkt. Normaal gesproken leek Rayne haast onzichtbaar. Ze sloop het podium op en zat niemand in de weg. Een enkele keer zag Luke haar tijdens de show voor zich langslopen, maar hij had nooit door dat ze er was, omdat hij haar fysiek niet in de gaten had. Nu besefte hij zich dat hij haar aanwezigheid wel altijd had gevoeld, en vooral het fijne gevoel dat het met zich mee bracht. Todd was naar Luke zijn mening te aanwezig geweest en hij had zelfs Luke zijn aandacht geprobeerd te trekken. Iets wat Luke niet fijn had gevonden, aangezien dat hem uit zijn concentratie haalde.
De show was afgelopen en een aantal mensen hadden zich teruggetrokken in de kleedkamer die hen voor die dag was toegewezen. Keegan en Calum zaten lachend op de bank en Ashton was druk in gesprek met iemand van de crew, terwijl Michael erg druk bezig leek te zijn op zijn telefoon. Luke wierp een blik op zijn eigen telefoon en zag dat het al tegen twaalven liep. Hij besefte zich dat Rayne al een lange tijd alleen in de bus was. Hij hoopte dat Keegan nog even was gaan kijken na haar show, maar dat was ondertussen ook al drie uur geleden.
Luke zette zijn lege flesje, wat eerst nog gevuld was geweest met bier, aan de kant en hij kwam overeind. Hij liep naar het rek met kleding dat voor hem klaar hing en pakte daarvan een hoodie, aangezien het in de buitenlucht erg koud was. Al lopend trok hij de hoodie aan en maakte hij zijn weg naar buiten, zodat hij kon kijken hoe het met Rayne ging.
Met een iets versnelde pas liep hij de parkeerplaats over. Zoals bijna iedere avond stonden er nog fans bij het hek te wachten. Luke waardeerde het dat ze al die tijd voor hen over hadden, maar op dit moment vond hij het belangrijker om te kijken hoe het met Rayne ging.
Luke opende de deur van de bus. Er brandde nog licht, dus het leek alsof ze nog wakker was. Hij liep verder naar binnen en hij vond haar op de bank, iets onderuit gezakt en haar gezicht van hem weg gedraaid. Haar laptop was blijven hangen op het scherm waar Netflix haar vroeg of ze nog steeds de serie wilde kijken. Het leek alsof het goed met haar ging, enkel uitgeput.
‘Rayne?’ fluisterde Luke zacht. Hij kon haar hier niet op de bank laten liggen. Dat zou slecht zijn voor haar hele postuur. Al zou hij haar ook niet zomaar in haar bed kunnen krijgen, aangezien ze daar normaal in en uit moest klimmen. Dat was onhandig. Wellicht dat ze voor een paar dagen om konden ruilen, aangezien hij op het onderste bed sliep. ‘Rayne, ben je wakker?’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze herinnerde zich nog hoe blij ze was, het moment dat ze het conservatorium binnen was gelopen. Dat ze vol verwondering rond had gekeken naar de vele dansers en muzikanten die haar voorbij liepen, onderweg naar een van de lessen waar ook zij zometeen naartoe zou moeten. Het had voor haar vreemd gevoeld om in een nieuwe school als deze te zijn, maar toch kon ze er niet omheen dat ze een groot gevoel van trots had gehad. Trots om zich student te noemen van het conservatorium van Los Angeles, als een van de weinige dansstudenten die de audities hadden gehaald. Haar eerste les had misschien nog wel magischer aangevoeld dan dat.
In haar hoofd was ze afgedwaald geweest naar de vele leuke momenten die ze er had gehad. De moeilijke momenten tijdens repetities, wanneer de problemen met haar knie steeds meer op begonnen te spelen. Ja, ze had doorgehad dat ze soms nog wel eens wat last had van haar gewrichten naderhand, maar dat had haar niet kunnen stoppen. Ze was zelfs geboekt geweest voor een grote productie. Het was de bedoeling dat ze met een grote cast rond ging touren, van theater naar theater, om één voor één shows te spelen waarvoor ze al die tijd hard hadden geoefend. Rayne had zelfs nog een auditie opgenomen en naar de cast van Step Up gemaild, die een nieuwe film zouden gaan opnemen het jaar daarna.
Het was haar tot dan toe allemaal gegund geweest, maar niks bleek minder waar. En nog altijd wanneer ze haar ogen sloot, kon ze de beelden weer voor zich zien. Hoe ze in was gestort tijdens een van de laatste repetities van het stuk voor de theatertour. Hoe ze geopereerd moest worden zodat ze tenminste over een tijdje weer normaal zou kunnen lopen. De artsen hadden er vertrouwen in dat ze zou herstellen, maar niet dat ze haar danscarrière voort zou kunnen zetten die ze tot dan toe had opgebouwd. Al haar bloed, zweet en tranen waren voor niets geweest. En toch, wanneer ze weer weg was gedommeld 's nachts, kon ze zich het gevoel weer herinneren van haar repetities. Zo ook nu had ze in haar gedachten rond het conservatorium gedwaald, alsof ze er nooit weg was gegaan.
Hoe lang ze precies in haar eigen wereld van dromen was geweest, was haar onduidelijk. Wanneer een bekende stem een weg naar haar oren had gevonden, was Rayne het besef van tijd kwijt geweest. Haar ogen had ze eerst nog niet open kunnen krijgen. De vermoeidheid in haar was hiervoor te groot geweest. Het was pas nadat ze weer haar naam dacht te horen, dat ze het voor elkaar kreeg om dan toch haar ogen te openen.
Een beetje wazig begon de omgeving zich voor haar ogen te vormen. Het was donker, al kon ze het licht van een van de lampen nog een beetje in haar ooghoeken zien, maar het was de leuning van de bank dat haar uitzicht was geweest. Blijkbaar was ze dan toch in slaap gevallen.
"Hmm?" Nog wat slaperig draaide ze zich om. Het gedaante net voor haar had ze gedeeltelijk kunnen zien, maar wie het was, had ze nog niet helemaal door. Daarvoor zag ze nog niet scherp genoeg. Ze wreef even met haar handen door haar ogen. "What time is it?" vroeg ze zacht. Ze had zich op het gestalte willen focussen maar voor ze het wist, voelde ze haar ogen weer sluiten voordat ze hier de kans voor had.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Op tour gaan gebeurde nooit zonder ongelukken. Hier en daar ging er altijd wel iets mis. Het ergste wat Luke mee had gemaakt, was het ongeluk van Michael. Hij kon zich niet veel meer herinneren van de show zelf, maar wel van wat er daarna was gebeurd. Michael was van het podium gerend, terwijl de rest elkaar aan had gekeken en zich af had gevraagd wat er precies was gebeurd. Ze waren gestopt en hadden hem gevolgd, om er vervolgens achter te komen dat de pyro’s hem hadden geraakt in zijn gezicht. Luke had zich nog nooit zo machteloos gevoeld. Hij was er kapot van geweest dat zijn beste vriend gewond was geraakt op het podium en dat hij er niks aan had kunnen doen om hem daar tegen te beschermen. Achteraf was het allemaal wel meegevallen en had Michael een engel op zijn schouder gehad, die hem goed had beschermd en er voor had gezorgd dat er niks serieus was beschadigd.
Nu had ook Rayne een ongeluk gehad. Wellicht was het niet te relateren aan het touren. Dit had ook thuis kunnen gebeuren, als ze zich had verstapt. Misschien was het wel beter dat er hier mensen waren die het beste met haar voor hadden en haar wilden helpen.
‘It’s like, midnight,’ zei Luke. Hij moest een grinnik onderdrukken, omdat Rayne overduidelijk heel moe was. Ze had glazig naar hem gekeken, waardoor hij concludeerde dat ze niet eens door leek te hebben wie er precies voor haar stond. Hij nam het haar niet kwalijk. Het was een emotionele en heftige dag voor haar geweest. Als hij zoiets mee zou maken, zou hij ook helemaal kapot zijn en waarschijnlijk voor heel wat uren in bed liggen. ‘The show ended almost two hours ago.’
‘Really?’ mompelde Rayne in het kussen van de bank. Haar ogen waren nog steeds gesloten. Luke knikte, waarvan hij daarna pas besefte dat ze helemaal niet in staat was om dat te zien. Daarom maakte hij zijn punt nogmaals duidelijk, maar dit keer vocaal. ‘Yeah, the rest is still in the dressing room, but I wanted to check on you.’
‘Hmm…’ Dit keer kon Luke zijn lach niet inhouden, puur omdat Rayne erg ver van de wereld was. Ze had nauwelijks door wat er tegen haar gezegd werd.
‘I think it would be better if you sleep in my bed tonight. It’s closer to the ground and the couch is not doing you any favors, trust me.’ Luke was er ook wel eens op in slap gevallen en erg blij was hij er een paar uur later niet mee geweest. Hij had toen vooral zijn rug gevoeld.
‘I’m going to pick you up, don’t be scared,’ fluisterde hij haar toe. Hij kon zich voorstellen dat als hij haar op zou stillen, ze wakker zou schrikken en in paniek zou raken omdat ze niet precies zou weten wat er aan de hand was. Hij hoopte dat het niet zou gebeuren. Eerst haalde hij het deken van haar lichaam, waar Rayne meteen op protesteerde, aangezien het opeens koud was. Zo voorzichtig mogelijk schoof hij zijn arm onder haar rug. Zijn andere arm probeerde hij onder haar bovenbenen te krijgen, zodat hij niet haar knie aan zou raken of onnodig zou laten bewegen.
Met gemak tilde hij haar van de bank. Ze had immers een klein frame en was niet zo zwaar. Haar hoofd viel meteen tegen zijn borstkas aan en Luke kon het niet laten om vertederd haar gezicht te bestuderen. Het voelde goed dat hij dit deed, dat hij even de tijd had genomen om voor haar te zorgen.
Zo stilletjes mogelijk liep hij naar de plek waar hun bedden waren. ‘Welcome to my crib,’ grapte hij, vooral omdat hij dacht dat Rayne zijn domme grapjes toch niet kon horen.
‘Luke?’ Luke keek naar beneden en zag de wazige ogen van Rayne opnieuw. Iets betrapt, maar met een glimlach begroette hij haar. ‘Don’t worry, you can go back to sleep. I’m just bringing you to bed. Watch out.’ Terwijl hij praatte, ging hij iets door zijn knieën en legde hij haar in zijn bed. Er lagen nog een paar spullen van hem, maar die zou hij de volgende dag wel pakken.
Hij pakte de deken en schoof die over Rayne heen. ‘You’re too sweet, you should go back to the others,’ zei Rayne, met een gaap tussen haar woorden.
‘I will, but I wanted to make sure that you were okay.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Sinds gisteren was de gang van zaken toch wel anders geweest rondom de band. Hoe hij dit eerst nog niet zozeer had gemerkt, was het Calum later wel opgevallen dat de sfeer heel anders was geworden sinds Rayne geblesseerd was. Gistermiddag hadden ze voor het eerst met een andere fotograaf moeten werken, Todd, en het was enorm wennen geweest. En hoewel Calum niet snel zijn mening klaar had staan over iemand, begon hij wel aan zichzelf te merken dat hij zich al behoorlijk aan de jongen had geërgerd.
Hij leek hier niet de enige te zijn die een slecht gevoel had gehad bij de fotograaf. Nu Todd niet alleen voor Keegan werkte, maar ook voor hen, kreeg de rest van de band ook te maken met zijn werkwijzen. Degene die zich hier tot nu toe nog het meest over uitgesproken had, was Ashton. Hij wist van hem dat hij heel veel waarde hechtte aan creatieve vrijheid en dit was iets waar Todd minder belangstelling voor had.
"I think the guy is pretty annoying." Hij keek toe hoe Ashton naast hem op de bank plofte. Hij was net even wat te drinken gaan halen voor hen alle drie, maar had het gesprek nog net zo goed door kunnen voeren vanuit de andere zijde van de tourbus. "It seems like all he has attention for, are his own ideas," hoorde hij hem opperen. "Honestly Keegan, I don't get how you've worked with him for all this time."
Calum grinnikte, de kop thee van hem aangenomen om deze door te schuiven naar Keegan. De kop koffie die Ashton voor hem mee had gebracht, nam hij in handen. "He just sticks with his own routines a bit too much, I guess," murmelde hij Ashton toe. "But I gotta admit, I was irritated as well when he kept on getting in our way. Both during the soundcheck and the concert last night." Hij had zich er dood aan geërgerd hoe de jongen steeds maar weer in de weg wist te lopen. Dit was niet alleen tijdens de soundcheck geweest maar ook tijdens het concert, juist het moment waarop ze het al helemaal niet hadden kunnen gebruiken. Het leek er in zijn ogen op alsof de fotograaf telkens hun aandacht wilde trekken.
"C'mon you guys, there must be something good about the guy, that you can name?" Hij zag Michael even opkijken van het gamen, onderwijl hij aan het lachen was. Duidelijk had ook hij het gesprek wel op kunnen vangen. Het gelach van Ashton klonk niet veel later. "Yeah. He's got a cool camera." Het maakte ook Calum even aan het lachen, puur omdat het een typische opmerking voor Ashton was. Er was vast nog wel wat meer goed aan Todd, maar voor nu was dat ook het enige waar hij op komen kon.

Een paar witte lakens hadden haar omringd, zoals ze zich het nog kon herinneren voordat ze weer opnieuw in slaap was gevallen gisteravond. Echter voelde het niet als haar eigen bed waar ze in terecht was gekomen. Toen Rayne eenmaal ontwaakt was en haar ogen opende, had ze een aantal andere spullen naast zich gezien dan die die ze zelf mee had genomen.
Beetje bij beetje kwamen de herinneringen van gisternacht weer bij haar terug. Rayne zich nog vaag te bedenken dat ze door Luke op was getild en naar bed was gebracht, nadat hij haar op de bank had gevonden. Het leek erop dat het zijn bed was waar hij haar dan toch neer had gelegd, in plaats van haar eigen. Dat was tenminste het enige waar ze op komen kon, wat verklaarde waarom ze niet in haar eigen bed lag. De zachte geur van mannen deo en aftershave dwaalde nog rond het de lakens en deden haar eveneens denken dat ze dan toch echt in Luke's bunkbed lag.
Nog lichtelijk slaperig keek ze om zich heen. Een soort gameconsole leek naast het kussen te liggen, die al snel haar aandacht had getrokken. Ze had hem al wel eens hierop zien spelen maar zelf kende ze het ding eigenlijk niet zo. Verder dacht ze nog een oplader te zien aan de zijkant van het bed. Het waren echter zijn spullen en Rayne wilde niet overal aan gaan zitten, alleen maar omdat ze nieuwsgierig was. Misschien zou ze het hem nog wel een keer vragen of ze eens een game kon spelen op zijn portable Playstation. Daarnaast had ze zelf een paar van haar persoonlijke spullen ook nog op haar eigen bed liggen, en zou ze het ook geen prettig idee vinden als hij overal tussen zou gaan zoeken. Zeker niet met het dagboek dat ze standaard naast haar kussen had liggen. Er stond vast niet veel interessants voor hem in, maar er waren genoeg persoonlijke dingen ingeschreven waarover ze zich een beetje ongemakkelijk zou voelen, als Luke dit zou hebben gelezen.
De rest leek intussen al wakker te zijn. Luke's stem dacht ze nog niet ergens te horen, maar Rayne had zeker wel door dat de rest van de band en Keegan al uit bed waren. Ze waren al druk een gesprek aan het voeren over de fotograaf van Keegan, voor zover ze het mee had kunnen krijgen. Besloten om ook maar eens op te gaan staan, sloeg ze de dekens van zich af en schoof ze het gordijntje aan de zijkant van het bunkbed open.
Vrijwel direct hoorde ze Ashton haar begroeten, waarop ze glimlachte. "Good morning." Ze ging op de rand van het bed zitten, haar ene been wat houterig van het bed af getild om haar voet zacht op de grond te kunnen zetten. Haar knie buigen kon ze nog niet echt, maar een lichte hoek kon ze er al wel in krijgen zonder al te veel pijn te ervaren.
"How was the show last night?" vroeg ze, zowel aan de twee jongens als Keegan. "Did I miss a lot?"

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Het voelde ongemakkelijk om het over haar eigen fotograaf te hebben. Keegan had zelf niet de beste klik met Todd. Ze hadden weinig gemeenschappelijke factoren en hij was altijd heel dirigerend naar haar geweest. Ze had zijn aanwijzingen moeten volgen en ruimte voor eigen input was er nooit echt geweest. Dit was echter de eerste echte fotograaf waar ze mee samenwerkte, in ieder geval als het ging om het fotograferen van een tour. Haar manager had Todd uitgezocht en daardoor had ze ook het beste verwacht. Onbewust was Keegan er vanuit gegaan dat de manier waarop haar fotograaf werkte, volledig normaal was. Dat ze een betere klik had met Rayne, wijdde ze volledig aan het feit dat het ook een vrouw was die werkte in de muziekindustrie.
Nu bleek het dat zowel Ashton als Calum ook wat moeite hadden gehad met zijn manier van werken. Het was vooral Ashton die zich er vocaal over uitte. Calum gaf een zachte bevestigen en Michael probeerde er nog iets positiefs van te maken. Ondanks dat het niet haar schuld was dat de jongens nu ook met Todd moesten werken, het was niemand zijn schuld, voelde Keegan zich er niet echt prettig bij. In stilte nipte ze dan ook aan haar thee, die voor haar was gehaald.
Ashton vroeg haar specifiek hoe ze met Todd had kunnen werken, wat betekende dat ze wel moest antwoorden. ‘I don’t know, really? I just figured that most of the photographers would be like that and Rayne was just the exception to the rule.’ Rayne was zo vriendelijk en open. Ze liet iemand meteen op haar gemak voelen. Dat was bij Todd wel anders.
Iets betrapt keek Keegan de kant op van de bedden, waar Rayne uit was geklommen. Ze hadden haar de vorige avond al aangetroffen in Luke zijn bed, en Luke daarboven. Het was duidelijk geweest dat hij haar had verplaatst en had aangeboden om te ruilen. Keegan vond het aandoenlijk. Het leek erop dat Luke haar was geen beschouwen als een goede vriendin.
‘Good morning, girl. How did you sleep?’ vroeg Keegan belangstellend. Ze hoopte dat Rayne niet al te veel last had gehad van haar knie en dat ze zonder al te veel moeite in slaap was gevallen. Ze had in ieder geval in een bed kunnen slapen.
Nog voordat Rayne antwoord kon geven op Keegan haar vraag, begon Aston weer te praten: ‘Oh, you missed a lot! Todd offered to photograph the show last night, but there is just no working with the dude. He keeps getting in the way and he acts like we don’t know what we want the pictures to look like, and trust me, we do. Heck, you know we do.’
‘Ash, stop it,’ zei Michael. Hij drukte op een knop van zijn spelcomputer, waardoor het spel pauzeerde. ‘This is not what she wants to hear. You don’t have to make her feel bad for having an injury. It’s not her fault that Todd offered and we accepted. We could have said no.’
‘I would have, if I had known that he would act like that!’

Nadat Luke de vorige avond voor Rayne had gezorgd, had hij zelf ook besloten dat het een goed einde van de dag was geweest op die manier. Hij was dan ook niet meer terug gegaan naar het feestje in de kleedkamer en had zich klaar gemaakt voor een goede nachtrust. Ondanks dat zijn bed niet erg had moeten verschillen van het bed van Rayne, had Luke wel degelijk verschil gemerkt. Met name toen hij na een paar uur weer wakker was geworden en naar het toilet had gemoeten. Het was nog een kunst geweest om in alle rust de bunk uit te klimmen en niet wakker te maken. Hij had al een stuk meer respect voor Keegan, die al de hele tour boven Calum sliep.
Het gepraat van de anderen was hetgeen wat hem wakker maakte. Het was vooral Ashton zijn luidde stem die aangaf dat de meeste mensen al wakker waren. Luke wreef in zijn ogen en draaide zich om, nog niet willen toegeven aan dat hij nu wakker was en waarschijnlijk de rest van de dag in een bus zou zitten. Toch opende hij zijn ogen, om alvast te wennen aan het licht.
In de bunk van Rayne hadden een paar dingen geleden die Luke al had gevoeld toen hij had geprobeerd te slapen. Hij had een telefoonlader naar de andere kant van het bed gegooid, niet te hard, en ook een hard object had hij wat aan de kant moeten schuiven met zijn armen. Nu het licht was, kon hij het beter bekijken.
Naast het hoofdkussen lag een fictioneel boek. Nieuwsgierig pakte hij het boek. Aan de rug te zien was het al vaak open geslagen en dat deed Luke zich afvragen of hij nu het favoriete boek van Rayne in zijn handen had, of dat het een boek was die ze voor een lange tijd op een bepaald punt open had laten liggen, omdat ze er niet doorheen was gekomen. Voorzichtig legde hij het weer terug.
Er was nog een ander, boekvormig object in het bed. Luke liet zijn handen onder de dekens glijden en vond het al snel. Het was kleiner dan het boek wat hij vast ad en op de voorkant stond een quote: “Adventure awaits”. Erg toepasselijk, vond hij.
Omdat hij nieuwsgierig was wat het precies was, sloeg hij de kaft open. Als eerste zag hij een polaroid, die op de kaft was gelijmd. De andere pagina gaf hem aan dat het een dagboek was, wat betekende dat hij er absoluut niet in hoorde te kijken.
Op de foto stonden twee mensen van middelbare leeftijd. Luke zou ze schatten rond de leeftijd van zijn eigen ouders, wat misschien wel betekende dat het haar ouders waren. Als dat zo was, was het erg lief dat ze een daadwerkelijke foto had meegenomen en die niet enkel had bewaard op haar telefoon. Al was ze natuurlijk niet voor niks fotograaf.
Luke legde het dagboek weer terug, aangezien hij verder geen intentie had om het door te lezen. Hij draaide zich opzij en schoof het gordijntje open. Hij keek over de rand en zag dat Rayne ook al wakker was, en zelfs op de rand van haar eigen bed zat.
‘Morning,’ mompelde hij, meer naar haar toe dan naar de rest. ‘Ash, next time: keep it down?’ murmelde hij. Het was te vroeg om al zo druk in gesprek te zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij wist van Ashton dat hij zich altijd enorm uitliet over dat wat hij van anderen vond. Het was niet persé een slechte eigenschap, maar hij was wel van tijd tot tijd een beetje te eerlijk. Dat was nu ook het geval; hoe hij door bleef gaan over hoe hij zich had geërgerd aan Todd, hield hij zich een beetje afzijdig. Eveneens als Keegan leek te doen, wilde hij zich hier verder niet te veel over uitspreken. Ze moesten nou eenmaal voor nu even met hem werken totdat Rayne weer beter was en of ze hem nou aardig vonden of niet, konden ze hier op het moment niks aan veranderen.
"I don't know. I just miss the right vibes with this guy. I mean, does he even enjoy the work he does?" Vanuit zijn ooghoeken zag hij Ashton even zijn hoofd schudden. Hij kon hem hier geen ongelijk in geven. Het enthousiasme vond hij inderdaad ook ontbreken bij Todd, zowel tijdens zijn werk als in zijn vrije tijd. Maar daar konden vele redenen voor zijn waarvan ze niets wisten. "Whether we like it or not, we're stuck with him for the upcoming days," murmelde Calum. "Maybe he had a rough day yesterday, or he was stressed out and that's how he deals with it. Give the dude a break." Het was voor de fotograaf van Keegan vast even onverwacht geweest als voor hen, dat Rayne geblesseerd raakte. Het was voor een fotograaf ook een grote stap om de hoofdact te fotograferen, zeker als hij ook al Keegan's fotograaf was. Misschien was Todd gewoon gestrest geweest gisteren of wist hij nog niet goed hoe hij met hen om moest gaan. Voor zover zij wisten, zou het vandaag wellicht wel heel anders gaan, omdat hij zijn draai nu wat beter rondom hen wist te vinden.
Het gestommel bij de bunkbedden verried dat de laatste twee ook ontwaakt waren. Enigszins nieuwsgierig keek hij even opzij, gezien hoe Rayne het gordijn openschoof en tevoorschijn kwam. "Good morning." Hij had geen idee hoe haar nacht was geweest, maar het viel hem wel op dat ze er uitgeslapen uitzag. Op de een of andere manier had hij verwacht dat ze er anders bij zou zitten dan dat ze er nu bij zat, al was dat natuurlijk alleen maar een goed teken.
Even later zag hij ook Luke verschijnen, die hen evenals Rayne een goede morgen wenste. Ze hadden overduidelijk van bed gewisseld maar dit kon hij ook wel begrijpen, nu Rayne niet bepaald veel met haar been kon. Als ze zo nog naar het bovenste bed moest klimmen, zou het waarschijnlijk alleen maar langer duren tot ze weer hersteld was.
In tegenstelling tot Rayne, leek Luke wat minder enthousiast te zijn om het gesprek te hebben gehoord. Ashton, die de vraag ook had gehoord, leek een beetje lachend naar het bovenste bunkbed te kijken. "Will do, sleepy head," opperde hij. "Had a rough night, mate?"

Het laatste beetje van het gesprek had ze uiteraard ook op kunnen vangen. Ze vatte het maar op als een compliment dat Keegan vond dat ze het anders deed dan Todd, maar ze moest ook toegeven dat het haar weer deed hunkeren naar haar baan. Ze had zich alleen al gisteravond tijdens het concert dood verveeld en als er iets was wat ze niet goed kon, was dat stilzitten. "Well, thank you. I didn't know I was missed that much," grinnikte ze. Gelijk leek ze alle belangstelling naar zich toe getrokken te hebben, vanaf het moment dat ze zich had laten zien en horen. Hoe Keegan geïnteresseerd vroeg naar hoe ze geslapen had, mengde Ashton zich ook gelijk al in het gesprek nadat ze gevraagd had naar het concert van gisteren. Niet wetend waar ze eerst op antwoorden moest, begon ze even weer te grinniken. "How can you guys be so energetic so early in the morning? Did you drink a couple gallons of coffee or what?"
Ze wreef even in haar ogen, het laatste beetje slaap eruit gekregen zodat ze zich hopelijk wat wakkerder zou voelen. "I slept great, actually!" Een kleine glimlach vormde zich rond haar lippen, haar blik naar Keegan laten gaan. "With the painkillers I got and the brace, I'm in a lot less pain than I was yesterday when it happened. I just can't really move my left leg that much, but that'll come in a few days." Het zou nog wel even duren voor ze weer normaal rondlopen kon, maar dat ze al veel minder pijn had aan haar been als ze gewoon zat of lag, was al vooruitgang geweest. Zolang ze haar knie niet al te veel boog en ze er nog niet op ging lopen, was er niet veel aan de hand.
Het leek erop dat de band gisteravond had gewerkt met de andere fotograaf, Todd. Dat had ze al wel zien aankomen gezien zij haar werk nu niet al te goed kon doen, en ze inderdaad wel een fotograaf nodig hadden. Ze had echter niet verwacht dat ze niet met hem overweg hadden gekund. Ja, ze vond de jongen ook een beetje vreemd en ze kreeg niet echt hoogte van hem, maar van wat ze van de jongens had gemerkt konden ze met bijna iedereen wel overweg. "So I did miss a lot, huh." Wat ze precies zeggen moest over Todd wist ze ook niet, omdat ze hem verder niet had zien werken gisteren. Ze zou zich niet uitlaten over iets waar ze zelf niet eens bij geweest was.
"Yeah! But Mikey is right, I didn't mean to make you feel bad. Sorry." Bemoedigend keek ze Ashton aan, die zich door Michael wel bedacht leek te hebben dat hij haar misschien slecht had laten voelen. "It's alright. I know you don't mean it like that," knikte ze. "I wish I was there last night though. It was pretty boring in the tourbus, while all of you were performing."
Van boven haar hoorde ze Luke ook ontwaken. Verrast keek ze even omhoog om daar de blik van Luke te ontmoeten, die haar blijkbaar ook al opgezocht had. "Good morning to you too," glimlachte ze. Hij zag er nog best wel moe uit. Hij leek een beetje verstrooid voor zich uit te kijken en datgeen wat hij tegen Ashton zei, bevestigde dit alles alleen maar. Ze hoopte dat hij wel een beetje goed geslapen had en dit alleen was omdat hij misschien was abrupt gewekt was, door het gesprek.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Ondanks dat er een waardevol persoon tijdelijk uit was geschakeld, ging het leven tijdens de tour door. Ze hadden een hele dag gereisd in de bus, die ze vooral door hadden gebracht met verschillende spelletjes. Michael had er voor gezorgd dat ze een klein toernooi mario kart hadden kunnen spelen en ze hadden een tussenstop bij een Target langs de weg gemaakt, om daar het één en ander in te slaan voor de avond en de dagen die erop volgden. Zo had Calum een grote pot met cheese puffs gekocht en Keegan had zich er zeker te goed aan gedaan. Toch bleef Rayne door haar hoofd spoken, met name als ze merkte dat iedereen wat te doen had en Rayne in de bus moest blijven.
Keegan had haar eigen soundcheck al gehad. Normaal gesproken bleef ze kijken naar de jongens, maar nu had ze er voor gekozen om weer terug te lopen naar de tourbus, waar Rayne zich waarschijnlijk nog in bevond. Ze vond het sneu dat ze er de hele tijd moest zitten en ze gokte dat het Rayne al snel zou vervelen. Een mens kon immers maar voor een aantal dagen netflix kijken en dan was het vervolgens wel klaar.
De deur van de tourbus werd open gegooid en Keegan liep via het trappetje naar binnen. Rayne zat op de bank, één been iets opgetrokken zodat ze er een boek op kon laten rusten. Keegan had haar ook al eens ergens in zien schrijven, maar nu was ze enkel aan het lezen. Toen de fotografe opkeek, werd Keegan begroet met een vriendelijke glimlach.
‘Hi, babe!’ zei Keegan enthousiast. Ze nam zelf ook plaats op de bank en trapte haar sneakers uit, zodat ze haar voeten ook op de bank kon plaatsen. ‘I thought you might want some company? I’m just done soundchecking and I can’t hear one more version of Teeth where Luke is just mumbling the words,’ grapte ze. Luke zong vrijwel altijd erg goed en Keegan bewonderde hem dan zeker om de zanger die hij was. Tijdens de soundcheck was echter niet bedoeld om het nummer perfect te zingen. Het was vooral bedoeld om te controleren of alles werkte zoals het hoorde te werken.
Keegan hoopte dat Rayne inderdaad op wat gezelschap te wachten zat. Het was ook een optie dat ze het liever alleen doorbracht, en dat zou dan ook een goede keuze zijn. Keegan had echter wel het idee dat zij en Rayne naar elkaar toe waren gegroeid en dat ze haar zelf zou kunnen rekenen tot een goede vriendin. In dat geval zou een beetje tijd samen hen alleen maar goed doen. Zo zouden ze elkaar nog beter kunnen leren kennen.
‘Is there anything I can get you, by the way? Some tea, coffee? Cal his cheese puffs? I’ll promise I will buy him some new ones if we eat to much of them.’

Er kwam een tijd tijdens de tour dat het allemaal als een routine begon te voelen. Slapen, reizen, optreden en vervolgens weer hetzelfde. Luke probeerde het te voorkomen, op veel verschillende manieren. Hij praatte er over met zijn vrienden, hij probeerde altijd een klein beetje te sporten om zijn hersenen en lichaam actief te houden en ook probeerde hij andere bezigheden te vinden. De zoveelste soundcheck was nu echter gaande en dat betekende voor Luke dat hij er weinig zin in had. Hij probeerde zich door de nummers heen te zingen zonder al te veel moeite, maar hij was er niet enthousiast over. Hij kon niet invullen hoe het voor de rest van de band was. Hij gokte dat hij gewoon “zo’n” dag had.
Voor de soundcheck hadden ze besloten om zowel Teeth als Youngblood te spelen, om er zeker van te zijn dat alles zou gaan volgens plan. Ze hadden net afgesloten met Teeth en Luke boog zich voorover om zijn mok te pakken, zodat hij enkele slokken kon nemen van zijn thee.
‘That was great guys, just great!’ riep Todd. Het was Luke opgevallen dat hij erg lovend was. Rayne was dat ook geweest, maar bij haar had het oprecht gevoeld. Bij Todd wist hij nog niet goed hoe hij het op moest vallen. Of hij echt doelde op de muziek, of dat ze simpelweg goed hadden gestaan voor een foto.
‘Yeah, is this working for you?’ vroeg Michael, wie vrijwel de enige was die nog een normaal gesprek leek te willen voeren met Todd. Luke deed ook nog zijn best, maar hij merkte dat hij het moeilijk vond om echt hoogte te krijgen van de fotograaf. Ashton wilde het niet eens meer proberen en Calum was over het algemeen vrij stil, waardoor er weinig contact tussen hen was.
‘Yeah, this is great! You guys are so much easier to work with. I mean, I get that Keegan is new in the industry and obviously, she is a woman, but there is just no working with her? She’s way to stubborn and can act like a diva from time to time. I prefer you guys, you know how to work with a photographer,’ sprak Todd, terwijl hij enkele foto’s op zijn scherm controleerde. Luke kon echter niet geloven dat hij die woorden zo simpel had gezegd. Alsof hij niet door had gehad wat er zojuist uit zijn mond was gekomen.
Er had een hoop lof in gezeten over hen, maar het hele verhaal had een negatieve toon gehad. Met name over Keegan. Luke kende Keegan nu bijna een maand en hij zou haar zeker niet omschrijven als een diva. Hij kon dan ook niet geloven dat Todd dat zojuist had gezegd.
‘I’m not following,’ mompelde hij, terwijl hij met zijn hand op de microfoon leunde. Hij wierp een blik naar zowel Ashton als Calum. Luke wist niet wat hij moest zeggen. Hij had het gevoel dat hij Todd aan moest spreken op hetgeen wat hij zojuist had gezegd, maar het voelde niet als zijn plaats. Hij hoopte vooral dat Todd zou beseffen wat hij zojuist had gezegd en dat hij zijn woorden zou toelichten of terug zou trekken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze was door haar blessure nog altijd gelimiteerd tot aan de tourbus. Dat was ook niet vreemd nu ze niet eens normaal lopen kon, maar toch merkte Rayne aan zichzelf dat ze er steeds meer mee begon te zitten. Nu scheelde het dat ze eigenlijk 'samenwoonde' met 5 anderen, nu ze aan het touren was met de band en Keegan, maar dit was niet 24/7. Nu de rest hun soundchecks had om zich druk over te maken of de andere voorbereidingen voor het concert, bleef ze toch alleen achter in de bus. Ze kon het hen niet kwalijk nemen, want ze deden genoeg moeite om ook eens wél in de tourbus te blijven en haar gezelschap te houden, maar het nam niet weg dat ze zich anders enorm verveelde.
Toen de deur van de bus open was gegaan, had Rayne dan ook verrast opgekeken van haar boek. Ze verwachtte eigenlijk niemand nu de rest druk was met de voorbereidingen, maar dat het haar enorm opvrolijkte om Keegan te zien was een understatement. Een glimlach kon ze niet onderdrukken toen ze de zangeres binnen zag stappen. "Hi!" Vrolijk bleef haar blik bij die van Keegan, die naast haar neer plofte op de bank en zich al snel ontdeed van haar sneakers. "Oh, I'm so glad you're here! I could really use the company," had ze al verteld voor ze er erg in had. "I'm bored already and I only had my injury for a little more than a day." Het was misschien erg van haar dat ze er nu al mee zat, maar ze kon echt aan zichzelf merken dat ze de tijd die ze nu alleen moest spenderen in de bus, erger en erger begon te vinden. Ze voelde zich gewoon heel erg beperkt op dit moment.
Keegan's opmerking liet haar even lachen. "Yeah, I can get that. How did your soundcheck go?" Ze had al genoeg soundchecks meegemaakt om inmiddels te weten hoe het was, dus dat Luke alle woorden zat te mompelen van de song was voor haar gewoon geworden. Het was voor hem zonde om al zijn energie te steken in het mooi zingen van het liedje, terwijl het onnodig was. Het ging tenslotte enkel nog maar om het testen van de apparatuur.
Het was lief dat Keegan aanbood om iets voor haar te pakken. Ze hoopte niet dat ze zich ertoe verplicht zou voelen, maar dat ze het zelf voorstelde was in elk geval goed bedoeld. "I could use some tea," knikte ze, enigszins dankbaar. "And to be honest, those cheese puffs actually do sound good. But you're sure that Cal won't mind? I don't want to start a war by eating his chips." Ze kon het niet laten om even te grinniken. Het was jammer dat ze niet met hen door Target had kunnen lopen, maar ze had het wel hilarisch gevonden hoe Calum een grote pot met kaaschips mee had genomen.

Nadat ze een middag door hadden gebracht met het spelen van Mario Kart en het rondlopen in Target, waren ze een paar uur geleden aangekomen bij het concertgebouw voor die avond. De soundcheck was inmiddels al in volle gang, waar wederom alles werd gecheckt en ze een paar songs zouden spelen. Een tafereel waar Calum normaliter geen problemen mee had, maar er nu toch wel wat minder lol uit haalde dan gewoonlijk. Deels omdat ze hun nieuwe fotograaf er weer bij hadden misschien.
Hoe Calum ook zijn best deed om zich zo min mogelijk aan Todd te ergeren, kon hij zich onderhand niet helemaal meer normaal gedragen tegen de jongen. Het was alsof hij hem elke keer weer een nieuwe reden gaf om met zijn ogen te willen rollen, al had Calum zich tot nu toe nog behoorlijk in weten te houden. Hij was niet de luidruchtigste van de band en daardoor zeker niet degene die het meest met hem kletste, maar sinds het begin van deze soundcheck had hij het ook niet eens meer geprobeerd. Hij had slechts de strategie van Ashton gevolgd en gewoonweg gedaan alsof hij hem niet eens zag of hoorde, om er geen energie aan te moeten verspillen. Dit dacht hij ook bij Luke te hebben gemerkt; het was enkel Michael die alsnog probeerde er wat van te maken. Wanneer het eerste nummer afgerond was en de fotograaf hen enigszins overdreven complimenteerde, was het Mikey die er besloot op in te gaan. De reactie de ze daarop terugkregen was alleen nog verbazingwekkender dan al het andere wat ze al van hem gehoord en gezien hadden.
Lichtelijk overvallen door wat hij zojuist had gehoord, keek hij even naar Todd. Fronsend richtte hij zich vervolgens tot de andere bandleden. Het was fijn om te horen dat hij hen wel leuk vond om mee te werken, maar dat hij Keegan zo aan het zwartmaken was tegenover hen was iets wat Calum echt niet vond kunnen. Had hij dan echt niet door dat hij heel erg respectloos bezig was?
Niemand leek te weten wat ze precies zeggen moesten. Hijzelf eigenlijk eerst ook niet, maar op de een of andere wijze kon hij het niet zomaar van zich afzetten wat Todd hen had verteld. Zonder er verder over na te denken trok hij dan ook zijn mond open, iets wat hij gewoonlijk niet zo snel zou doen.
"We appreciate the compliment, mate," sprak hij, half door de microfoon. "But you shouldn't talk about Keegan like that. Maybe you should look in the mirror sometime, and question whether it's your behaviour in the first place, that makes her 'hard' to work with." Hij schudde zijn hoofd en pakte het flesje water van de grond, een paar slokken genomen voordat hij weer verder ging. "And the fact that she's a woman, doesn't mean that she's less talented or hard working than any of us. She belongs here just as much as we do, you better keep that in mind. We don't do gender discrimination here."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Sms vroeg Keegan zich af hoe het zou zijn na de tour. Of ze Rayne dan nog dagelijks zou spreken, zoals ze dat nu deed. Of zij en de jongens nog contact zouden houden, aangezien zij terug zouden gaan naar Los Angeles en Keegan weer naar Perth zou gaan, waar ze woonde. Het voelde alsof het nooit zou eindigen en Keegan wilde graag nog even in die waan blijven. Genieten van de vriendschappen die ze nu aan het opbouwen was, waaronder met Rayne.
‘Oh, it was all right, nothing special. I am excited for the show tonight, though! Maybe you can come and watch us? I’m sure we can arrange something with the venue and they will give you a nice seat.’ In sommige zalen hadden ze immers een plek voor mensen met een rolstoel. Nu wist Keegan niet of dat voor Rayne ook nodig was, maar er was vast een plek waar ze rustig zou kunnen zitten met haar been omhoog, zonder dat ze er anderen mee zou hinderen. Daarnaast vond Keegan het ook erg leuk om te weten dat Rayne in het publiek zou zitten.
‘Tea it is!’ Keegan wipte zichzelf weer van de bank en liep naar het kleine aanrechtje wat ze daar hadden. Als het kon, haalden ze koffie of thee ergens buiten de deur. Voor nu zou Rayne genoegen moeten nemen met de waterkoker en de zakjes thee die ze hier hadden staan. Keegan liet de waterkoker vol met water stromen, zodat ze zelf ook een hop thee zou kunnen nemen, en zette hem vervolgens weer in zijn houder. De knop ging aan en het geluid van pruttelend water vulde de ruimte.
‘I’m sure Cal won’t mind. Maybe he will be a bit disappointed if we eat all of them, but I’ll buy him two more jars in return.’ Waarom hij had besloten om een grote pot met kaaschips in te slaan, snapte ze zelf eigenlijk ook niet. Ze was hem er echter dankbaar voor. Ze had er al een paar mogen proeven en ze waren heerlijk geweest. Ze kon het dan ook niet laten om de pot weer op te zoeken en er samen met Rayne nog wat extra van te genieten. Het was een immense pot, dus ze zouden vast wat voor hem overhouden.
‘Here you go!’ Keegan had de pot van Calum gevonden en overhandigde die alvast aan Rayne. De waterkoker was ondertussen ook klaar, dus kon ze twee mokken met thee vullen. Deze nam ze mee naar de bank en ze plaatste de mokken in de bekerhouders. ‘Enjoy.’
Keegan bewoog haar zakje op en neer in de mok, terwijl ze haar ogen op Rayne gericht hield. Toen zij een tijdje terug ziek was geweest, had ze ook niet veel gekund. Het was voornamelijk haar stem geweest die haar toen had beperkt. Ze wist dat het niet volledig te vergelijken was met wat Rayne nu ervaarde, maar ze snapte wel hoe vervelend het was als een lichaam besloot om opeens iets anders te doen.
‘I’m really glad that you are here, by the way. I don’t want to sound all cheesy and be like “being a woman in a man-based industry is tough” but it’s nice to have another woman to talk to, you know?’ Hier en daar waren er in de crew ook wel vrouwen te vinden. Er was een vrouw die het schema in de gaten hield en iedereen op tijd informeerde als er iets veranderde, er was een vrouw die de meet and greets voor de fans regelde. Toch waren het met name mannen die aan het werk waren bij de tour en Rayne was een welkome aanwezigheid, vond Keegan.

Calum was degene die als eerste iets te zeggen had over Todd zijn gedrag. Iets wat niet alleen Luke verbaasde. Hij zag dat ook Michael en Ashton verrast waren door de harde woorden die Calum benoemde. Luke kende Calum al heel wat jaren en hij wist dat hij zijn woorden zorgvuldig uit koos. Hij vond het niet altijd nodig om zijn stem te laten horen, om zijn mening te delen. Als hij dat deed, dan deed hij dat met voorbedachten rade. Nu leek het alsof Todd zijn woorden iets bij Calum hadden geraakt. Keegan was een vriendin van hem en de manier waarop de fotograaf had gesproken, was niet goed te keuren. Ook Luke was het daar mee eens. Hij had echter niet verwacht dat Calum degene was die hem daarop zou aanspreken.
‘Oh, come on, bro! I wasn’t discriminating anyone! Or her gender. I’m just saying, she is a woman. She has her moonds once a month and women tend to be a little more sensitive about everything in general. Those are just facts.’ Luke kon niet geloven dat Todd, na de duidelijke woorden van Calum, zichzelf nog probeerde te verdedigen. Hij groef zichzelf alleen maar dieper in het gat, doordat hij door ging op dat Keegan een vrouw was en wat haar anders maakte. Hij was het typische voorbeeld van de toxic masculinity waar vrouwen mee om moesten gaan. Nu wist Luke ook wel dat hij niet perfect was, maar hij zou nooit zo over een vrouw praten. Zeker niet eentje waar hij mee werkte.
‘I think we should just move on,’ zei Michael in de microfoon. ‘Maybe without a photographer right now, sorry Todd,’ voegde hij er aan toe. Hij zei het op een bepaalde toon, waardoor het lasting werd voor Todd om er iets van de te zeggen. Todd was echter alles behalve blij, dat was aan zijn gezichtsuitdrukking te zien. De fotograaf slinger de camera om zijn hals en liep de zaal uit.
‘Can you believe this guy?’ vroeg Ashton aan zijn vrienden, waarop vrijwel iedereen zijn hoofd meteen schudde. ‘We shouldn’t have to work with him. Neither should Keegan. He’s the worst and so unprofessional!’
‘He’s kinda all we have, Ash,’ hielp Luke hem herinneren. Nu Rayne een blessure had waar ze zeker de eerste paar dagen last van zou hebben, hadden ze geen andere optie. Of ze zouden een andere fotograaf moeten inhuren en laten overvliegen voor slechts een paar dagen. Daar hadden ze vast het budget voor, maar het zou niet zomaar gaan. Dan zou Rayne haar baan moeten verlaten en dat was iets wat niemand wilde. Ze waren allemaal tevreden over haar.
‘Maybe one of us could talk to Keegan about it?’ stelde Michael voor, terwijl zijn vingers wat afwezig over de snaren gleden. ‘Just so she knows who she is working with. Maybe she can talk to her management and see if there are any other options for her. We might be done with him in a few days, maybe a week. But knowing that she has to work with him till the end of the tour?’ Michael schudde zijn hoofd. ‘I wouldn’t feel comfortable with that.’
‘Me neither,’ stemde Luke in. Hij gunde dat Keegan niet. Hij wilde echter ook geen druk leggen op Rayne. ‘I think somesone should go talk to her. Maybe Cal, since you guys are kinda close. But we shouldn’t mention this in front of Rayne too often. Todd is her colleague and I think she already feels bad enough that she can’t help us right now.’ Luke wilde er echt zeker van zijn dat niemand Rayne lastig zou vallen met dit alles. Ze had het al zwaar genoeg met haar blessure.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Na al die tijd in de bus te hebben gezeten, zou ze het echt tof vinden om weer eens bij de show te zijn. Dat ze daar nog niet eerder aan had gedacht! Er waren vast wel plekken voor haar waar ze even kon zitten, of dat nou in het publiek was of backstage, naast de gordijnen. Als vanzelf begon ze breed te glimlachen. "Oh my God, that's a good idea! I'd love to watch the show tonight." Ze kon het niet laten om te blijven glimlachen, bij de gedachte dat ze vanavond dan toch even wat anders doen kon dan alleen hier zitten. "I could even watch the show from backstage, next to the podium, if there are no seats left in the audience. I honestly don't mind." Het zou haar niets uit maken, al zou ze het vanuit een van de zijdes van het podium bekijken. Ze kon zich er alleen al op verheugen om ze te zien optreden.
Keegan leek het niet erg te vinden om even thee te halen. Vrijwel meteen leek ze op te springen van de bank, op weg naar de waterkoker om deze aan te zetten. Ook de pot met de chips werd haar aangegeven. Nog altijd verbaasd over de grootte van het ding, bleef Rayne er even naar kijken. "I don't even think we can eat half of this thing," lachte ze, de pot voor haar hoofd gehouden. "It's bigger than my head. Like, HUGE." Ze was benieuwd in hoeveel dagen Calum deze precies dacht op te krijgen, of dat het gewoon zijn standaard voorraad zou worden voor de rest van deze tour.
Ze zette de pot naast zich neer, deze alvast open gedraaid zodat ze er zometeen wat uit konden pakken. Haar kop thee pakte ze dankbaar van Keegan aan. "Thanks!" Het voelde nog te warm aan voor haar om te drinken, makend dat ze de mok even op de tafel voor zich zette. Ze zou het zometeen wel drinken wanneer ze zich er niet aan verbranden kon.
"It doesn't sound cheesy at all." Ze pakte een paar chips uit de pot en liet deze even in haar handpalm liggen, er eentje in haar mond gestopt. "The same goes for me. No matter how nice and cool the guys of 5SOS are, it's still nice to have a girl around. Especially in the tour bus," grinnikte ze. "And I really like talking to you anyway!" Ze kende Keegan natuurlijk nog niet enorm lang op dit moment, maar ze begon wel te merken dat ze goed met elkaar overweg konden. Rayne begon haar onderhand wel als een goede vriendin te beschouwen.

Het was de blik van Todd die even meer boekdelen leek te spreken, dan zijn woorden van net hadden gekund. Het leek erop dat Calum hem even van zijn stuk had gebracht. Vast omdat ze tot nu toe nog niet erg veel gepraat hadden en hij de laatste was, van wie hij zoiets had verwacht terug te horen. Het kon hem echter niet deren; spijt had hij niet van zijn uitspraken en dat mocht Todd best weten.
Het vormde alleen zijn reactie, die ook hem wat had overvallen. Fronsend keek Calum naar de fotograaf. Hij kon niet geloven dat de jongen net tegen hem in was gegaan met zulke argumenten, alsof hij ook maar geen woord had verstaan van wat hij gezegd had. Als Calum het commentaar van zichzelf naar hem toe geslingerd had gegeven, en hij in Todd's schoenen had gestaan, had hij wel meerdere keren zijn excuses aangeboden. Had hij dan niet door dat hij zo zijn eigen reputatie aan het schaden was?
Hij had zijn mond nog open willen trekken en hem een opmerking terug willen geven, maar het was Michael geweest die tussen beide was gekomen. Op een aardig beschaafde manier werd hem gevraagd om weg te gaan, dat wat Calum toch wel op zijn plaats vond. Nog steeds enigszins verbaasd over het bizarre gesprek van net, keek hij toe hoe Todd nogal geïrriteerd het podium verliet.
"Am I the only one who thinks this conversation was really fucking weird?" mompelde hij voor zich uit. "The guy doesn't even know what he's talking about." Iets waar hij eigenlijk geen antwoord voor nodig had; de blikken van de anderen hadden hem al genoeg verteld.
Hij krabte even langs zijn achterhoofd. Het was inderdaad wel op zijn plaats om Keegan hierover in te lichten, of haar op zijn minst even uit te horen over of hij zich ook zo gedroeg tegenover haar. Als dat zo was, dan zou hij haar er persoonlijk wel proberen uit te praten om hem nog als fotograaf in te huren. Tenminste, zodra Rayne weer goed te been was. Hij wilde haar ook weer niet van haar baan afhelpen en hier leek Luke het mee eens te zijn.
"Yeah, I could talk to her about it. See what the options are, if she's feeling the same way about him as we are." Hij draaide met de strap de bas om, deze op zijn rug laten rusten, en nam nog een slok water. Ashton leek het hier ook mee eens te zijn. Hij zag hem al snel knikken. "But we gotta be careful about it. If we really send him away right now, that might mean that a new photographer will be hired and therefore, the management might decide to let Rayne go home," opperde Ashton. "I don't know about you guys, but I wouldn't want her to lose her job because of this dude."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld