Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
O | Shiri shades darker
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek stil toe hoe hij de spullen neer zette. Ze voelde hem algauw dicht tegen zich aan en snifte even. Moeizaam knikte ze even en kroop bij hem. Onzeker bekeek ze hem een beetje en uiteindelijk drukte ze weer heel zachtjes haar lippen tegen de zijne aan.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine had haar even stil aangekeken. Hij zag haar dichterbij komen en zelfs toen hij haar lippen tegen de zijne voelde, bleef hij haar aankijken. En hij wilde haar terug kussen. Hij nam haar gezicht in zijn handen en keer haar diep in de ogen aan. Jermaine voelde zijn hart razen en kreeg het warm, maar toch stopte hij nog niet. Dat allemaal tot hij weer bij zinnen kwam. Hij liet zijn handen naar haar schouders glijden en creëerde een afstand tussen de twee in. 'We... we kunnen beter niet...' zei hij zacht, zijn ogen zoekend naar een punt om naar te kijken. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Het was gebeurd zonder dat ze er erg in had. Misschien wilde ze dit ook wel gewoon. Ze voelde zijn gezicht in haar handen en hoe hij  haar aan keek. Ze kuste met hem mee, voelde zijn handen over haar schouders glijden en ze hoopte dat hij haar nog dichter tegen zich aan zou trekken. Het tegendeel gebeurde echter. Hij zorgde voor een afstand en Cath keek op naar hem. "Waarom niet? We gaan toch samen weg..." Ze begreep het gewoon niet, waarom konden ze niet samen zijn? Wat was er mis mee? Ze waren hier straks allebei weg.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine glimlachte wrang. 'We gaan weg ja...' antwoordde hij. Moest hij haar vertellen dat hij het hoogstwaarschijnlijk niet zou overleven? Ergens leek het hem een slecht plan. 'Gewoon... het lijkt me gewoon geen goed plan...' Ze moest niet gehecht aan hem raken en vice versa gold hetzelfde. Straks kon hij haar niet eens meer achterlaten en zou het schuldgevoel hem tot de diepste diepte van de duistere hel volgen. Dát zou pas echt een hel zijn. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek hem aan. Langzaam drong het tot haar door. "Ik begrijp het... Ik ben haar niet. Het spijt me. Ik wilde mezelf niet aan je opdringen." Even keek ze hem aan en erna nam ze weer wat afstand. Ze had alles vast verkeerd begrepen en nu probeerde ze hem ook nog ergens toe te dwingen. Ze schudde haar hoofd even, misschien was ze gewoon niet gemaakt voor liefde. "Sorry, het spijt me echt.' 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek haar verward aan. 'Wat? Nee, dat is het n-' Hij beet op zijn lip. Misschien... heel misschien was het beter als ze dat geloofde. Dan konden ze elkaar loslaten. 'I-ik... sorry...' zei hij vervolgens alleen. Betere woorden kon hij niet verzinnen. Haar vrijheid was gewoon prioriteit nummer één. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek naar hem. Ze knikte langzaam en nam nog wat meer afstand. Ze pakte het water en eten van de grond en ging tegen een muur aan zitten. "Dankjewel." Even keek ze hem niet meer aan en begon te eten. Ze wilde niet tonen dat ze gekwetst was door hem, heel erg hard gekwetst. Ze schoot er niets mee op, het zou alleen maar nog meer pijn veroorzaken en dat kon ze hier niet gebruiken.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine haalde diep adem. 'Ik zorg ervoor dat je vrij komt en dan kan je me vergeten, oké?' probeerde hij. 'Dan kan ik je geen pijn meer doen. Nooit meer.' Dat was gewoon het beste. Hij wilde haar niet nog meer pijn laten voelen en als hij bij haar zou blijven... dat kon nooit goed gaan. Hij zou een voortvluchtige zijn, zij hoogstwaarschijnlijk een verraadster. Dan zouden beiden gemeenschappen achter hen aangaan en hen willen vermoorden. Er was gewoon geen uitweg. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek naar hem. Hoe kon hij dat van haar vragen? Misschien wilde ze hem wel helemaal niet vergeten. Zonder te antwoorden at ze stilletjes verder van het eten dat hij haar gegeven had. Ze probeerde de pijn weg te drukken. "En wat denk je dat er gebeurt als ik vrij kom?" Langzaam keek ze op naar hem. "Ze zullen op me jagen, allebei." Even liet ze het eten liggen. "Vanaf het moment dat ik meegeven werd, was ik ten dode opgeschreven. Dat zal niet veranderen." 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine schudde zijn hoofd. 'Dat gaat niet gebeuren,' zei hij. 'Niet als ze denken dat je dood bent.' Het enige wat ze moesten vinden was een lichaam dat niet meer te identificeren was. En dat viel best wel te regelen? 'Voor de rest van je leven zal je je geen zorgen meer hoeven te maken daarover. Beloofd.'
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek hem aan. "Waarom... Waarom kan je haar dan niet vergeten? We gaan toch samen?" Fluisterde ze gepijnigd. "Waarom zou ik mijn ellendig lange leven alleen willen doorbrengen?" Ze probeerde het beetje wanhoop dat ze voelde niet in haar te stem te laten doorklinken. Het deed gewoon pijn om afgewezen te worden door de enige persoon bij wie ze nog echt een kans maakte.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine wist er geen antwoord op. Kon ze niet gewoon accepteren dat ze vrij kon zijn? Vrij zijn was nog altijd beter dan dood zijn. Al was er in zijn geval geen sprake van een fijne vrijheid, dus hij offerde liever zijn leven op voor haar. Hij stond immers bij haar in het krijt. Hij wilde het goed maken. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina slikte even, ze kreeg er geen antwoord op en haalde haar schouders op. "Dan niet," mompelde ze zachtjes en ze dronk wat van het water. Ze keek Jermaine even niet meer aan, dat deed teveel pijn. Elke keer duwde hij haar weg, maar liet haar ook elke keer wel eerst weer toe. Ze wilde die veranderingen niet telkens, ze wilde een beetje zekerheid in al deze onzekerheid.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine haalde diep adem. 'Je moet me straks gewoon vergeten,' zei hij als conclusie. 'Misschien... beter nu al. Je gaat niets hebben aan een herinnering van mij.' Hij opende de deur. 'Je hebt nog een heel leven voor je om een nieuwe gemeenschap te vinden. Eén waar je wel welkom bent. Dus... ga daarvoor leven. Voor een plek waar je thuishoort.'
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek naar hem. De woorden kwamen binnen als mokerslagen. Haast uitdrukkingloos keek ze hem aan, hij begreep niet hoe hun gemeenschap in elkaar zat. Ze zou nooit een gemeenschap vinden waar ze welkom was. Iedereen diende verantwoording af te leggen en als ze haar zouden opnemen... De meeste kans op overleven had ze in de bossen, waar ze weer alleen was zoals ze altijd was geweest. Cath wachtte tot Jermaine de deur achter zich sloot, haar ogen brandde namelijk al van de tranen die ze tegenhield.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste