Rye schreef:
Jermaine keek haar nog even aan, waarna hij zonder verder iets te zeggen naar buiten liep en de deur achter zich sloot. Hij bleef er even tegenaan staan. Wat het ook was dat hij voelde, hij verdiende haar in geen enkel opzicht. Niet als kennis, niet als vriend en al helemaal niet als iets "meer dan vrienden". Daarnaast, heksen leefden lang. Na een paar jaar zou ze hem echt wel zijn vergeten. En toch, die gedachte die hij zo probeerde te stimuleren bij haar, maakte hem verdrietig. Ergens wilde hij niet vergeten worden en al helemaal niet door haar, maar zijn verstand zei dat dit het beste was. Voor beiden.