Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
O | Shiri shades darker
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine keek haar nog even aan, waarna hij zonder verder iets te zeggen naar buiten liep en de deur achter zich sloot. Hij bleef er even tegenaan staan. Wat het ook was dat hij voelde, hij verdiende haar in geen enkel opzicht. Niet als kennis, niet als vriend en al helemaal niet als iets "meer dan vrienden". Daarnaast, heksen leefden lang. Na een paar jaar zou ze hem echt wel zijn vergeten. En toch, die gedachte die hij zo probeerde te stimuleren bij haar, maakte hem verdrietig. Ergens wilde hij niet vergeten worden en al helemaal niet door haar, maar zijn verstand zei dat dit het beste was. Voor beiden. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Het geluid van de deur die zich achter Jermaine sloot, was het startsein voor haar tranen. Zonder ook maar een poging te ondernemen om ze te stoppen rolden ze over haar wangen heen. Zijn vriendin was er niets, koos niet voor hem. Zij was er? Hij wilde haar toch? Waarom duwde hij haar weg en deed hij haar zoveel pijn? Dat was gewoon oneerlijk. Ze verdiende toch ook gewoon liefde en geluk? Waarvoor zou ze anders vrij willen zijn.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine bleef nog een tijdje voor de deur staan. Hij wilde naar binnen lopen, haar vasthouden en zijn excuses aanbieden, maar hij deed het niet. Hij durfde het niet. Het gevoel dat ze beter af was zonder hem - ook al mocht ze dat zelf niet realiseren - knaagde aan hem en zorgde ervoor dat hij uiteindelijk toch het gebouw verliet. Pas toen hij thuis was realiseerde hij zich iets anders: zijn tas lag nog in de cel. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina had haar best gedaan om haar tranen te stoppen en uiteindelijk was het gelukt. Ze wist het weg te drukken door langzaam door weg aan met eten. Diep zuchtte ze even en liet haar blik even de cel rond gaan. Deze eindigde bij een tas die daar stond. Kalm stond ze op en liep naar de tas toe die ze opraapte. Hij was van Jermaine en het verbaasde haar haast dat er een boek in zat. Misschien wat het voor haar? Of om te oefenen samen... Samen. Nee dat zou het vast niet zijn. Stil ging ze bij de kaars zitten en begon het te lezen.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine wist niet wat hij moest doen. Moest hij het ophalen? Wat als ze het vond... Maar het zou sowieso opvallen als hij terug zou lopen. Wilde hij het risico wel nemen? Nu niet eens over het risico wat hij liep, maar wat als Zana zijn tas vond? Ze kon zomaar een keer langskomen, want hij verwachtte niet dat ze heel gehoorzaam zou blijven. Uiteindelijk begon hij toch weer terug te lopen. Zo onopvallend mogelijk. Hij moest het terug hebben. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina was rustig begonnen aan de eerste pagina's van het boek. Het was gek om na zo'n lange tijd weer eens iets te moeten lezen. Even glimlachte ze een beetje en liet haar vingers over de pagina's heen glijden. Het viel haar pas wat later op dat er in het midden een klein stukje uitstak. Fronsend sloeg ze het open waar ze een papiertje aantrof. Daarop, in een vreselijk handschrift stond iets. Met enige moeite wist ze het te ontcijferen en hoe meer ze wist wat er stond, hoe erger ze het vond. Hoe kon Jer haar dit. aan doen. Haar vingers trilden terwijl ze het briefje vast hield en ze haalde diep adem in de hoop rustig te worden.
Anoniem
Wereldberoemd



Na een stuk lopen - wat eeuwen leek te duren - was Jermaine weer terug bij de cel. Hij haalde even diep adem en klopte eerst. Hij wilde haar niet laten schrikken door zomaar naar binnen te stormen. 'Catharina...?' probeerde hij. Hopelijk had ze het niet gezien. Hopelijk stond die tas gewoon waar hij het had gelaten. 
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina hoorde zijn stem. Ze kwam overeind en antwoordde niet. Het briefje was in een propje in haar gebalde vuist. "Yes?" Ze kreeg het voor elkaar om haar stem normaal te laten klinken, maar ze was zo kwaad. Zo kwaad en gekwetst. Het was dus niet eens dat hij om zijn vorige vriendin gaf. Nee, hij wilde haar niet eens een leven met hem gunnen. Caths emoties gingen alle kanten op. Kwaad en verdrietig tot vol onbegrip. Als Jermaine zo de cel binnen kwam, was ze nog lang niet klaar met hem.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine haalde diep adem en opende de deur. Vrijwel meteen zakte de moed hem in de schoenen. Zijn tas lag niet waar hij het had neergelegd. Het boek zat niet meer in de tas. Cath had gebalde vuisten met vermoedelijk iets erin verstopt. De kans dat zij nu van zijn plan wist, was groot. Ofwel: hij was fucked. 'I-ik was mijn t-tas vergeten...' stamelde hij.
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina keek hem aan. "Ja. dat heb ik gemerkt." Ze keek naar hem en liep naar hem toe. Zonder schaamte sloeg ze hem in zijn gezicht. "Waarom?! Waarom komt het ook maar een klein beetje in je op dat dit een goed idee is!" Ze deed haar best om haar stem niet te verheffen en haar tranen weg te knipperen. "Hoe komt het in je op dat dit mij gelukkig maakt?!' Ze stompte hem met haar vuist waar zijn plan in zat. Ze begreep het gewoonweg niet. Hoe had Jermaine ook kunnen bedenken dat dit plan het beste was, dat dat hun uitweg was.
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine stond stomverbaasd te kijken en, au? Hij moest het dan ook even verwerken. Oké, ze had dus zijn plan gelezen. Hij kon haar vast wel overtuigen. Hij leunde tegen de deur aan, deels omdat Cath best hard kon stompen. 'Omdat je dan van me af bent...' zei hij. 'En... ik je geen pijn meer kan doen.' Jermaine keek. 'Daarom moet je mij vergeten. Ik verdien je gewoon niet, alleen al dat ik je ken... dat je aardig voor me was...' Hij liet een wrange glimlach zien. 'Dat is meer dan ik ooit van iemand heb gehad... en ook veel meer dan terecht is.'
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina kreeg door zijn woorden alleen maar meer de neiging om te schreeuwen. "Is het ooit is je stomme hoofd opgekomen dat ik helemaal niet van je af wil zijn?! Dat je me geen pijn doet?" Riep ze hem toe en ze schudde haar hoofd. "Het kan me niet schelen wat jij vindt dat je verdient. Wat verdien ik dan?!" Ze probeerde te kalmeren en nam afstand. Al gauw begon ze te ijsberen. "Je hebt gewoon geen idee. Jij denkt dat ik hier weg kan en ik weer fijn mijn al mijn heksenvriendjes drankjes kan gaan maken, maar zo werkt het niet. Niemand daar zal me ooit opnemen, helemaal niemand! We zouden samen weggaan, samen niet alleen zijn! Waarom zou ik de rest van mijn leven alleen willen zijn Jermaine?" Cath draaide weer naar hem toe. "Waarom wil je verdomme niet geloven dat ik om je geef?!" 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine luisterde gewoon heel lang heel stil en zelfs toen ze klaar was, bleef het stil in de kamer. Waarom wilde hij het niet geloven? Hij kón het eerder niet geloven. Het verleden zou hem altijd blijven dwarsbomen en de toekomst zag er ook niet bepaald rooskleurig uit. 'Klopt, ik heb geen idee,' zei hij zacht. Hij keek haar nu direct aan. Hij leek eerst rustig, maar langzaam leek het te verdwijnen. 'Ik heb geen idee. Ik ben dom, ik weet het! Ik weet dat ik het niet begrijp en ik zál het nooit begrijpen. Hoe kan ik het überhaupt begrijpen?! Na alles wat ik je heb aangedaan... Ik zal mezelf verdomme nooit vergeven voor al mijn zonden, hoe kan ik mezelf dan ook maar het kleine beetje hoop gunnen dat ik ooit bij je kan zijn?!' Bij de laatste zin stokte zijn adem in zijn keel. Hij kon het amper ter gehore brengen. Hij haalde diep adem en keek dwars weg. 'Ik zal mezelf nooit vergeven... dus waarom jij wel...? Ik zie niet waarom... waarom je dat zou doen.'
TheBurrow
Wereldberoemd



Catharina was deels uitgeraasd, enkel haar verhitte ademhaling doorbrak de stilte. Ze voelde zijn blik op haar en ze keek dan ook terug. Ze luisterde naar zijn woorden en schudde haar hoofd. "Omdat ik het kan. Zolang ik leef, zal ik je altijd vergeven. Ik zou jou niet herinneren als iemand die me pijn heeft gedaan, maar als degene die me geholpen heeft om hier weg te komen. De enige die ook maar een klein beetje om me gegeven heeft." Cath slikte even. "Ik vergeef je omdat ik nog in staat ben je te vergeven. Ja, je hebt me vreselijk veel pijn gedaan, maar elke keer liet je me genezen en hielp je me. Nooit ben je zover gegaan als haar. Nooit. En je kwam zelfs nog terug, om me te helpen en me te bevrijden. Hoe kan ik je dan ooit niet vergeven Jer?' 
Anoniem
Wereldberoemd



Jermaine was zelf gewoon in een vreselijke tweestrijd. Hij wilde haar vasthouden en toegeven, maar iets in hem remde het af. 'Dat verandert niets...' antwoordde hij. Nu moest hij tegen tranen vechten. Kom op, hallo, niet mannelijk, houd je in. Nogmaals haalde hij diep adem. 'Al die dingen... ik was het je verschuldigd. En nu ben ik je je vrijheid verschuldigd. Dan ben je vrij van de mensen, van de heksen en van mij...' Hij balde zijn vuisten. 'En dan... kan je me vergeten...' Ja, het idee deed hem nog steeds pijn en hij had hier absoluut moeite mee. Dit was iets dat Jermaine probeerde te verbergen, maar niet erg succesvol in was. 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste