Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

8 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Constrained

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik schrik als ik Tyrrell plots hoor praten en draai me om naar hem. 'Nee, ik ben pas een paar minuten wakker,' zeg ik, deels opgelucht dat hij toch wakker is. 'Heb je lekker geslapen?' Vraag ik dan maar. Ik loop weer naar het bed toe en ga erop zitten. Ik strijk mijn jurk wat goed en kijk hem doordringend aan. Hij is echt ontzettend knap als ik er zo over nadenk. Het maakt niet uit of zijn haar warrig zit of juist netjes, hij is gewoon ontzettend knap. Alles klopt gewoon aan hem. Zijn uiterlijk past ook ontzettend goed bij zijn gedrag en zijn gouden hart. Niet veel jongens die ik ken hebben alles waar een meisje van droomt. Niet dat ik nu op een vriendje zit te wachten, maar alsnog. Ik schud de gedachtes van mij af als ik mijzelf erop betrap dat ik wat lang naar hem zit te staren.
'Ik wil niet onbeleefd zijn of zo, maar ik ben bang dat ik zo weer weg moet,' zeg ik wat zachter. Ik kijk even naar de deur toe en merk dat ik gek genoeg wat nerveus word. Wat is dit toch? Ik ben nooit zo bang geweest om dit soort dingetjes. Meestal vond ik het heerlijk om de adrenaline te voelen wanneer ik probeerde te ontsnappen of juist iets deed wat niet mag. Misschien vind ik het ook nog wel heerlijk, maar ben ik nu wat bang omdat ik in het paleis ben hier en de weg niet zo goed weet. Door de jaren heen ben ik het wel een beetje vergeten hier, maar de belangrijkste verstop plekken weet ik nog wel te vinden hier. Ik ga mijzelf gewoon voornemen om niet meer zo bang te zijn, want dat is echt nergens voor nodig.
'Als je je moet omkleden, ga ik wel je kamer uit hoor,' zeg ik vervolgens. Ik loop naar het gordijn toe en open ze een beetje, zodat er weer een lichtstraal naar binnenvalt. De storm is gelukkig gaan liggen, maar heeft ontzettend veel schade met zich meegebracht. Op de schuur na zie ik dat er ook wat takken van de bomen zijn gewaaid en op het gazon liggen. Als ik wat verder kijk, in de richting van het dorp, zie ik tot mijn grote schrik wat rookpluimen. Oké, het dorp ligt best ver van hier, maar ik kan het nog wel zien. De rookpluimen die ik zie zijn geen wolken, nee, het zijn echt rookpluimen veroorzaakt door een brand. 'Tyrrell,' zeg ik wat schor. Ik kijk hem bezorgd aan en merk dat ik moeite heb om nog rustig te blijven. 'Ik ben bang dat de stal niet het enige is dat in de brand is gevlogen vannacht.'

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik hoorde haar zeggen dat ze nog maar een paar minuten wakker was. Gelukkig maar, het was misschien wel een beetje vervelend geweest als ze lang op me had gewacht of zo. Ik hoorde haar vragen of ik lekker had geslapen. Ik had eigenlijk nog best goed geslapen. 'Ja, best wel. En jij?' vroeg ik dan weer aan haar. Ik hoopte maar dat zij ook lekker had geslapen, maar dat was vast wel. Naja, dat was toch wat ik hoopte, misschien had ze wel helemaal niet goed geslapen of zo. Dat kon natuurlijk ook. Maar in de tijd dat ik naar haar gekeken had toen ze sliep, zag ze er best wel vredig uit.
Ik keek even naar haar, zelfs als ze net wakker was ze mooi. Haar haren lagen een beetje door de war, maar dat maakte niet zo veel uit, ik vond het best wel schattig, maar dat zei ik maar niet tegen haar. Ik wist al dat ze verlegen werd van complimentjes en ik wist niet of dat ze het wel fijn vond als ik zulke dingen zei. Bovendien was het eigenlijk ook best ongepast als ik haar de hele tijd complimentjes zou geven. Ik mocht eigenlijk al niet zo veel met haar omgaan aangezien ik met Aurora ging trouwen en mensen zo een verkeerd beeld konden krijgen, maar eerlijk gezegd maakte me dat niet zo veel uit. Er was een goede reden dat ik niet met Aurora om wilde gaan maar wel met Maerlynn. Aurora en Maerlynn waren helemaal het tegenovergestelde. Aurora was een kreng terwijl dat Maerlynn dat helemaal niet was. Dat mocht Aurora weten ook. Volgens mij had Aurora ook wel door dat ik het niet echt fijn vond om met haar om te gaan. Aurora daarin tegen wilde niet liever dan de hele dag met mij om te gaan, maar dat kon ze op haar buik schrijven. Dan moest ze eerst maar wat aan haar gedrag doen want ik irriteerde me er echt enorm aan en ik was niet de enige. Naja, de koning zei er niets van, dat was normaal aangezien hij hetzelfde slechte karakter had. Tegen mij waren ze wel gewoon aardig aangezien ik Aurora's toekomstige man en de koning zijn toekomstige schoonzoon was, maar tegen de andere mensen deden ze gemeen en dat was iets waar ik niet tegen kon.
Ik hoorde Maerlynn dan zeggen dat ze zo weer weg moest. Dat was misschien wel het beste, het ging niet lang meer duren voor dat de koning en de rest van het kasteel wakker zouden worden. 'Dat is misschien wel het beste, het gaat volgens mij niet meer lang duren voor dat de rest ook wakker wordt,' zei ik dan. Aan het licht van buiten te zien was het nog niet heel laat, maar toch. We moesten voorzichtig zijn. Ik ging als ik de koning straks zag, wel een kamer in het kasteel regelen voor Maerlynn, maar ik ging er nog niets over zeggen tegen haar. Misschien verheugde ze er zich wel op en lukte het toch niet om een kamer voor haar te regelen en dan was ze misschien teleurgesteld. Dat wilde ik ook niet natuurlijk.
Ik zag dat ze weer naar het raam toe ging en de gordijnen die voor het raam hingen open deed. Ik keek op toen ik haar hoorde praten. Ik hoorde haar zeggen dat ze bang was dat de stal niet het enige was dat in brand was gevlogen vannacht. Ik stapte het bed uit en liep ook naar het raam waar ze bij stond. Er lagen veel takken op het gazon bij het kasteel. Toen ik wat verder keek zag ik het dorp, het dorp lag er ook niet zo goed bij. Er waren wat rookpluimen, wat dus wilde zeggen dat er een aantal dingen of misschien zelfs wel huizen in brand waren gevlogen vannacht. Er waren veel huizen die van hout gemaakt waren, er waren een maar een paar die van steen gemaakt waren aangezien niet veel mensen dat konden betalen en zo'n houten huis kon dus ook gemakkelijk in brand vliegen.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Ja, ik heb ook wel goed geslapen denk ik,' zeg ik dan maar. Om nou te zeggen dat ik een nachtmerrie had is ook weer zo stom. Straks gaat hij nog denken dat ik echt een mietje ben of zo, want dat ben ik dus echt niet. Ik glimlach zwak als ik terugdenk aan vroeger. Ik was altijd de brutaalste als het erop aankwam. Het betekent niet dat ik geen manieren heb, want als het erop aankomt ben ik hartstikke beleefd. De koninklijke families zijn alleen een uitzondering op dit alles. Ik zal nooit buigen voor ze, echt nooit. Oké, misschien voor Tyrrell, maar hij is dan ook echt de enige voor wie ik zou buigen. En waarom? Omdat hij de enige is die respect heeft voor de dorpelingen.
Ik glimlach kort als hij dat zegt en trek mijn schoenen dan maar weer aan. Ik pak het boek van de tafel af en kijk naar Tyrrell. Ik heb echt nooit durven dromen van het moment dat ik met een prins om kon gaan. Ergens vind ik het wel weer leuk om bevriend te zijn met iemand van adel, omdat ze je van alles kunnen leren als het erop aankomt. 'Ik ga denk ik maar een andere stal opzoeken zo, maar eerst ga ik denk ik naar mijn dorp toe,' zeg ik. Ik weet dat ik hiermee in de problemen kan komen, maar dat maakt mij niks uit op dit moment. Wie weet zijn er gewonden gevallen in het dorp, of nog erger, doden. Ik slik even en kijk weer naar buiten. Als ik nou snel ben, ben ik weer in het kasteel voordat ze erachter komen. 'Weet je hoe laat je ouders ongeveer wakker worden?' Vraag ik dan. Stel nou dat zijn ouders al wakker zijn, dan kan de Schotse familie ook algauw wakker worden om het personeel aan het werk te zetten.
'Weet je wat, ik ga denk ik eerst langs Lilian om dit boek even veilig te leggen en te vragen hoe laat de koning en koningin wakker worden hier. Dan kan jij je ook omkleden,' zeg ik dan maar. Ik zucht een keer diep en pak het boek wat steviger beet. Waarom zijn deze dagen toch zo chaotisch? Man, ik heb nog nooit zulke drukke en volle dagen gehad merk ik. 'Ik eh, zie je zo beneden weer,' zeg ik nog voordat ik de gang op sluip. Het is riskant dat ik hier nu loop, maar als ik nu snel ben... Ik begin te rennen, maar wel zonder geluid te maken. Ik moet toegeven dat ik daar best goed in ben, omdat ik dit vroeger maar al te vaak heb gedaan toen ik op de vlucht sloeg voor de wachters of zo.
'Wat doe je hier? Heeft iemand je gezien?' Vraagt Lilian. 'Ik ben hier omdat ik wil weten hoe laat ze hier normaal wakker worden, en nee, niemand heeft me gezien,' fluister ik. Ze trekt me naar binnen en sluit de deur achter mij. 'Ik ben vaak een half uurtje voor ze wakker, dus eh, je hebt nog een half uurtje denk ik,' mompelt ze. 'Hoezo?' Ik geef het boek aan haar en glimlach even zwak naar haar. 'Ik ga gauw naar het dorp toe om te kijken hoe het gaat met de mensen daar,' zeg ik. 'Je gaat wàt?' Vraagt ze met grote ogen. 'Je bent gek, Maerlynn! Als ze erachter komen da-' 'Dan is het mijn eigen stomme fout, Lilian, geen zorgen,' onderbreek ik haar. Ik weet dat het riskant is, maar ik moet en zou weten of het goed gaat daar.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Maerlynn
Ik hoorde haar dan antwoorden dat ze dacht dat ze goed geslapen had. Dat klonk niet echt overtuigend, maar ik ging er niet over doorvragen. Ik moest natuurlijk ook niet te veel vragen aan haar stellen, ik moest niet alles over haar weten. Ook zij had nog steeds recht op privacy dus ik ging er niet over doorvragen, dat was misschien zelfs onbeleefd. Ikzelf had best wel goed geslapen, in Engeland sliep ik natuurlijk veel beter, maar dat was omdat ik mijn bed daar gewend was. Het bed waarin ik de afgelopen nacht geslapen had lag natuurlijk heel erg comfortabel, maar het bed waar ik in sliep in Engeland, was nog comfortabeler. Ik kon sowieso niet heel erg goed slapen op plaatsen die ik niet gewend was of plaatsen die niet vertrouwd waren, maar dat was natuurlijk heel normaal. Ik was niet de enige die dat had.
Ik hoorde haar niet veel later vragen hoe laat mijn ouders wakker zouden worden. 'Meestal rond een uur of negen,' zei ik dan. Het was nog geen negen uur, het was half negen ondertussen dus ze had nog een half uurtje de tijd. Hoe laat de koninklijke familie hier wakker werd, wist ik niet, maar volgens mij ook ongeveer rond datzelfde moment.
Ik knikte even als ze zei dat ze zo een andere stal ging opzoeken, maar dat ze eerst naar haar dorp toe ging. Ik wist niet of dat wel zo'n slim idee was van haar, maar ik begreep haar natuurlijk ook wel. Ze had familie en vrienden in het dorp en ze wilde natuurlijk weten of alles goed ging met hen. Ik hoopte wel dat de wachters haar niet zagen, want dan kon ze nog wel eens in de problemen geraken en dat was niet de bedoeling natuurlijk. Ze had hier volgens mij al problemen genoeg, al overdreef de koning wel vond ik. Ze kwam gisteren alleen maar haar excuses aanbieden en toch strafte de koning haar, terwijl er eigenlijk helemaal niets aan de hand was. Ik vond het dan ook echt heel erg voor haar dat ze zo tegen haar deden hier. Ik wilde ook niet weten wat ze gingen doen met haar als ze te weten kwamen dat ze naar het dorp toe ging. Ik wist dat de koning zich niet inhield om haar te straffen. Ze was er eigenlijk nog best goed vanaf gekomen, de straf die ze kreeg kon erger. Ze kon gemarteld worden of zelfs wel gedood worden. Of ze kon in een cel terecht komen en mocht er misschien dan nooit meer uit. Alhoewel hier de cellen niet zo goed beveiligd waren als bij ons in Engeland. Er werden veel gevangenen naar Engeland gebracht omdat de cellen in andere landen meestal niet zo goed beveiligd werden, maar daar kreeg mijn vader natuurlijk geld voor. Natuurlijk. Mijn vader deed niets zonder er geld voor te krijgen, ook al had hij geld met hopen. Ook al zou hij veel geld uitgeven, hij werd toch nooit arm. Ik vond het allemaal gewoon een beetje overdreven, heel de situatie. Ik begreep niet waarom Maerlynn hier een dienstmeid moest spelen, ze had helemaal niets misdaan. Bovendien maakten ze het nog erger door haar in een stal te laten slapen, ik begreep echt niet waarom. Ik bedoel, ze hadden toch kamers in het kasteel genoeg. Ze behandelden haar als een stuk vuil wat ze helemaal niet was. Ze was meer dan een stuk vuil, veel meer zelfs. Als ze haar al een stuk vuil vonden, wat was Aurora dan wel niet? Aurora was veel erger. 'Is goed,' zei ik als zei dat ze me zo beneden weer zag.
Toen ze weg was, kleed ik me maar om. Ik moest me natuurlijk een beetje net vertonen waar de koning bij was, anders kreeg ik weer gezeur van mijn vader en dat wilde ik mezelf liever besparen. Toen ik omgekleed was, keek ik even in de spiegel. Mijn haren lagen een beetje door de war. Ik haalde een hand door mijn haren heen waardoor die ook meteen weer wat beter lagen. Ik had er nooit veel zin in om veel aan mijn uiterlijk te besteden. Ik was wel ijdel soms, maar niet zo erg als mijn vader. Bovendien haatte ik het als mijn haar helemaal strak was zoals mijn vader het altijd wilde, ik vond het fijner als het een beetje warrig was. Niet dat mijn haar één grote warboel was, dat viel nog wel mee, maar het lag er niet zo piekfijn bij zoals mijn vader het altijd had.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Hoe wil je trouwens het kasteel verlaten zonder dat de wachters je zien?' Vraag Lilian na een tijdje. 'Ik ken de tuin als mijn broekzak, net zoals de geheime vluchtroutes die Aurora en ik vroeger namen toen we kleiner waren,' zeg ik met een lichte grijns op mijn gezicht. Lachend schud ze haar hoofd. Eigenwijs ben ik zeker, maar ik ben ook wel voorzichtig als het erop aankomt. 'Oh, ik heb je cape al gewassen,' zegt Lilian plots. 'Heb je 's nachts nog lopen wassen?' Vraag ik met grote ogen. 'Ik kon toch niet in slaap vallen,' zegt ze schouderophalend. Ik neem mijn cape weer aan en doe hem vervolgens om. 'Tyrrell's kleding is al bijna klaar, en jouw kleding... Ook,' zegt ze. Ik knik dankbaar en strijk met mijn vingers over de rode stof van mijn cape. Ik heb deze cape al jaren. Eerst was hij nog veel te lang voor mij, maar omdat ik nog ietsjes ben gegroeid, hangt hij nu minder op de grond. Oké, er hangt wel een klein stukje op de grond achter mij als een soort sluier, maar voor de rest valt het wel mee hoe groot mijn cape is.
'Kom, dan gaan we alvast naar de achterdeur,' zegt Lilian. Ik knik even als antwoord en loop vervolgens achter haar aan. Er vallen hier en daar wat zonnestralen naar binnen, wat mij wel een prettig gevoel geeft. Het geeft mij een warm en rustgevend gevoel op de een of andere manier. We lopen naar de deur toe en blijven daar even staan. Ik ga voor de deur staan en kijk even naar buiten. Het is bizar hoeveel een storm kan verwoesten. Gelukkig valt het nu nog wel mee, want het had erger kunnen zijn. Ik hoop dat de schade in het dorp ook zo meevalt.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Na een tijdje liep ik mijn kamer maar uit, volgens mij was de rest ondertussen ook al wakker. Toen ik net mijn deur opendeed, zag ik de koning lopen. Meteen draaide hij zich naar mij toe. 'Hé, Tyrrell, jongen, heb je goed geslapen?' vroeg hij aan me. 'Ja, tuurlijk,' antwoordde ik met een glimlach die overduidelijk nep was, maar ik hoopte maar dat hij dat niet door had. 'Zou ik je misschien wat mogen vragen?' vroeg ik aan de koning. Misschien was het wel het beste moment om dat te vragen, de koning zag er vrolijk uit dus misschien had hij wel een goede bui vandaag. Ik ging hem vragen of er echt geen kamer in het kasteel was waar Maerlynn kon slapen. 'Ja hoor jongen, vraag maar,' zei hij. 'Naja, het was eigenlijk in verband van dat meisje, Maerlynn. Hebben jullie misschien een kamer waarin ze zou kunnen overnachten? Ik bedoel, het is niet echt warm buiten en zo raakt ze nog onderkoeld,' zei ik dan, hopend dat hij haar binnen ging laten slapen de nachten die eraan zouden komen. 'Tyrrell, dat kan ik niet zomaar doen. Ze is hier door een straf,' zei de koning dan. 'Maar ze kan geen goed werk leveren als ze ziek wordt doordat ze in een koude stal moet slapen,' zei ik dan tegen de koning. Dat was wel een goede reden, toch? 'Hm.. Daar heb je wel een punt. Oké, ze krijgt een kamer in het kasteel, maar het wordt niet de beste kamer die er is, het wordt gewoon een kamer die de andere mensen die hier in dienst zijn ook hebben,' zei de koning dan waardoor ik een opluchting door me heen voelde gaan. Ze kreeg een kamer in het kasteel, het was niet de beste kamer, maar ze kon in ieder geval binnen slapen. 'Trouwens, zou je Aurora even willen gaan halen in haar kamer? We moeten zo naar het ontbijt gaan,' zei de koning dan waardoor ik maar knikte. Misschien moest ik hem maar eventjes tevreden houden. 'Zal ik doen, dan zie ik u zo bij het ontbijt,' zei ik waarna ik naar Aurora's kamer toe liep. Ik had geen zin om Aurora te halen, maar het moest wel. Ik kon moeilijk nee zeggen tegen de koning, zeker nu dat hij het toeliet dat Maerlynn in een kamer in het kasteel zou overnachten.
Toen ik bij de kamer van Aurora aangekomen was, klopte ik op haar deur. Toen ik toestemming kreeg om naar binnen te gaan, deed ik de deur open en stapte ik naar binnen. 'Hé, Tyrrell,' zei Aurora meteen een beetje enthousiast waarna ik twee armen om mijn nek voelde. Ik haalde haar armen om mijn nek vandaan. 'Je hoeft niet zo enthousiast te zijn,' zei ik tegen haar. 'Wat? Mag ik mijn toekomstige man geen ochtend knuffel geven? Ik kan je ook een kus geven als je dat liever hebt,' zei Aurora dan. 'Nee, dankje,' zei ik dan. Ik wist niet hoe het kon dat Aurora nu al zo deed bij me. Oké, het stond al erg lang vast dat we moesten trouwen, maar we kenden elkaar pas één dag. Het was niet dat ze nu al verliefd op me kon zijn, of wel? Het maakte me in ieder geval niets uit, ze moest het allemaal zelf maar weten. Het was in ieder geval niet wederzijds. 'Ik moest je komen halen voor het ontbijt,' zei ik dan tegen haar. 'Dan zullen we maar gaan,' zei Aurora waarna ze weer mijn arm pakte en me mee haar kamer uit trok. 'Waarom doe je dat toch steeds?' vroeg ik dan aan haar. Ik vond het echt heel vervelend dat ze me steeds overal mee naartoe trok. 'Omdat ik dat leuk vindt,' zei Aurora dan waardoor ik met mijn ogen rolde.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Als Tyrrell er na een tijdje nog niet is en we al wat stemmen horen, werp ik Lilian een bezorgde blik toe. 'Ga maar gewoon, ik zorg wel dat ze wat langer bij het ontbijt blijven zitten zo,' zegt ze zacht. 'Dankjewel,' fluister ik terug. Ik doe de cap van mijn cape over mijn hoofd en open de deur. 'Houd het kort, Maerlynn, ik kan ze niet eeuwig houden daar,' zegt ze nog voordat ik weg ben. Ik ren over het gazon heen naar de bomen achterin de tuin. Ik weet dat er ergens een gat zit in de struiken waar je makkelijk doorheen kan gaan. Wanneer ik het gat zie, ontstaat er een grijns op mijn gezicht. Ik kruip door de struiken heen en kom aan de andere kant van de tuin staan. Ik wist dat dit zou werken. Ik klop mijn jurk af zodra ik overeind sta en trek een sprintje, zodat ik wat sneller bij het dorp aankom.
Ietwat buitenadem loop ik het dorpje in. De chaos valt reuze mee hier, alleen bij een aantal huizen is de bliksem erin geslagen. De houten huizen natuurlijk. Ik begin wat sneller te lopen en zie tot mijn grote opluchting dat Elyar er ook is. 'El!' Roep ik, waarna hij zich gelijk omdraait. Met grote ogen beent hij naar mij toe. 'Waar was je?' Vraagt hij gelijk. 'Lang verhaal even kort: ik wilde mijn excuses aanbieden aan de familie uit Engeland, de koning gaf mij een soort straf en nu ben ik een slaafje totdat die koninklijke familie weg is hier,' zeg ik dan. Hij is zo te zien te verbaasd om nog wat te zeggen. 'Het doet er ook niet toe, Elyar,' mompel. 'Hoe gaat het met iedereen hier? Zijn er gewonden of..?' Ik hem wat twijfelend aan. 'Nee, er zijn geen doden en ook geen gewonden,' zegt hij met een klein glimlachje. Ik haal opgelucht adem en kijk even om mij heen. 'We hebben de huizen meteen geblust toen we merkten dat ze in de brand stonden,' gaat hij verder.
Ik zucht een keer onhoorbaar als we voor mijn huis staan. Mijn moeder weet dat ik nu in het kasteel ben, omdat de wachters gisteren hier zijn geweest voor de storm. Ik haal diep adem en loop dan naar binnen. 'Mam?' Zeg ik zacht als ik haar aan tafel zie zitten. Zonder iets te zeggen vliegt ze mij om mijn nek. 'Ik dacht dat je nooit meer zou terugkomen,' fluistert ze in mijn haren. Ze doet mijn cap af en bekijkt mijn gezicht wat beter. 'Mam, het is oké. Ík ben oké.' Ik druk een kus op haar wang en kijk haar met een glimlachje aan. 'Ik moet alleen weer terug zo. De koning weet namelijk niet dat ik hier ben,' zeg ik vervolgens. 'Maerlynn, weet je wel wat voor gevolgen dit kan hebben?' Zegt ze even streng als altijd. 'Ja mam,' zucht ik. Oké, mijn moeder mag dan wel gelijk hebben, maar ik vind dat het de moeite waard is om dat risico te lopen. Ik heb er namelijk alles voor over om mijn moeder en vrienden te zien.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik wist dat ik eigenlijk had afgesproken dat ook ik naar de achterdeur zou komen, maar ik werd opgehouden door de koning en daarna door Aurora. Ik kon ook niet zomaar zeggen dat ik weg moest aangezien dat te veel ging opvallen. Dat begreep Maerlynn vast ook wel als ik dat tegen haar zei. Het mocht niet opvallen dat ze in het kasteel had geslapen zonder toestemming van de koning, en het mocht al zeker niet opvallen dat ze naar het dorp toe ging zonder dat de koning er maar iets van wist. Ik wilde niet weten wat voor straf de koning haar dan zou geven, het ging waarschijnlijk wel erger zijn dan de straf die ze al had. 'Heb je zin om na het ontbijt mee naar het dorp toe te gaan?' vroeg Aurora dan aan me. Shit, nu moest ik nog nog een uitvlucht gaan verzinnen. 'Kunnen we dat misschien later doen? Ik heb vannacht niet heel goed geslapen en ik ben eigenlijk nog best moe,' zei ik dan tegen haar als uitvlucht. Het was geen super goed uitvlucht, maar iets beters kon ik niet verzinnen. 'Je was toch niet bang voor het onweer?' hoorde ik Aurora een beetje grinnikend vragen. Die vraag kon ik natuurlijk wel verwachten van haar. Typisch Aurora. 'Nee, ik kan gewoon niet zo goed slapen in andere omgevingen. Ik ben het niet gewend om hier te slapen,' zei ik dan. Het was ook zo, ik kon alleen goed slapen op plaatsen waar ik het gewend was om te slapen. 'Je had ook naar mij toe kunnen komen, ik had er wel voor gezorgd dat je goed kon slapen,' hoorde ik Aurora dan zeggen. 'Wat bedoel je daar mee?' vroeg ik dan. 'Ach laat maar, volgens mij wil ik het niet eens weten,' zei ik dan nog. Ik begreep niet goed wat Aurora daar mee bedoelde, maar ik wilde het ook niet weten.
Al snel kwamen we aan in de eetzaal waar we dus moesten ontbijten. Toen iedereen aan de tafel zat hoorde ik de koning weer praten. Niet tegen mij, maar tegen Aurora natuurlijk. 'Aurora, misschien kan je zo het dorp aan Tyrrell laten zien,' zei de koning. 'Ik had het daarnet al voorgesteld, maar hij wil niet,' zei Aurora dan waardoor de koning zich op mij richt. 'Waarom niet Tyrrell?' vroeg de koning dan. Wat moest ik nu weer zeggen? Dat ik niet wilde omdat Maerlynn ook naar het dorp toe was en Aurora haar zeker niet mocht zien daar? 'Omdat ik nog steeds een beetje moe ben. Ik heb niet heel goed geslapen vannacht doordat ik de omgeving niet gewend ben. Ik heb trouwens gisteren toen we hierheen kwamen al een deel van het dorp gezien,' zei ik dan. 'Oh, dat maakt niet uit. Aurora kan je laten ook nog het dorp laten zien,' zei de koning dan. Gelukkig geloofde hij me. Aan de blik van mijn vader te zien geloofde hij niet echt wat ik zei, maar dat moest hij zelf weten. Zolang de koning het maar geloofde was het goed.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Ik sla mijn armen om mijn moeder heen en sluit mijn ogen even. 'Doe je alsjeblieft voorzichtig de komende dagen in dat paleis?' Vraagt ze zachtjes aan me. 'Ik zal het proberen,' geef ik eerlijk toe. Tja, ik kan haar nou eenmaal niks beloven. Op dit gebied ben ik echt heel onvoorspelbaar, maar ergens ben ik dan ook weer voorspelbaar. Mijn vrienden, en Aurora helaas ook, weten precies wat ik kan doen en hoe ik iets aanpak. Ik zucht een keer onhoorbaar en laat haar weer los. 'Ik smeek het je Maerlynn, kijk uit daar.' Ik grinnik zacht een strijk een plukje haar dat voor haar ogen hangt achter haar oor. 'Maak je geen zorgen mam, het komt altijd goed,' stel ik haar uiteindelijk gerust. Ik pak nog een stukje brood en eet dat gauw op. 'Lynn,' hoor ik Elyar zeggen. Ik draai me om en vlieg hem om zijn nek. 'Als je niet naar je moeder gaat luisteren, luister dan naar mij,' begint hij langzaam. Ik kijk hem wat verward aan, maar zucht dan een keer diep. 'Kijk uit. Je dood komt anders veel te dichtbij.' Er schiet een steek door mijn maag als hij dat zegt en de beelden van mijn nachtmerrie flitsen weer voorbij. 'Hé, gaat het?' Vraagt hij als ik naar mijn buik grijp. 'J-ja, prima,' zeg ik snel. Ik druk een kus op mijn moeders wang, knijp zacht in Elyar's bovenarm en loop weer naar buiten toe. Ik doe mijn cap weer op en begin weer een sprintje te trekken richting het paleis.
Na een tijdje kom ik weer aan bij de struiken. Ik kruip door het gat heen en kom weer in de tuin terecht. Oké, vanaf nu ben ik hopelijk weer veilig. Tenzij de koning al weet dat ik weg ben geweest. Ik ben best uitgeput door het rennen en merk dat ik er moe van word. Ik was al best moe omdat ik heel weinig slaap heb gehad vannacht door de storm en alles wat er is gebeurd. Ik duw de deur open en struikel naar binnen, waardoor ik met een harde klap op de vloer terechtkom. Ik duw mijzelf kreunend overeind en hoor wat snelle voetstappen naar mij toekomen. 'En? Zijn ze erachter gekomen?' Vraag ik als ik zie dat het Lilian is. 'Goddank niet,' zucht ze. Ze helpt me overeind en doet mijn cap van mijn hoofd, zodat ze mijn haren wat glad kan strijken. 'En, hoe was het?' Vraagt ze na een tijdje. 'De schade valt gelukkig mee. Er zijn geen doden of gewonden gevallen in ieder geval,' zeg ik nog een beetje hijgend. Ik ben zo blij dat er geen doden zijn gevallen, dat stelt mij nog een beetje gerust in deze hel.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik luisterde een beetje afwezig naar de gesprekken die plaatsvonden aan de tafel. Mijn gedachtes zaten grotendeels bij Maerlynn. Wie weet werd ze wel betrapt door een wachter. Was ze al terug? Ik was best bezorgd ja. Het was geen slim idee van haar om naar het dorp toe te gaan aangezien haar straf nog erger werd, maar ik deed de moeite niet om haar tegen te houden. Ze was te koppig om toe te geven dat het te gevaarlijk was en ik begreep haar wel. Als ik in haar schoenen stond, wilde ik ook naar het dorp toe gaan om te zien of alles goed ging met de mensen daar. Ik begreep haar natuurlijk ook omdat ze daar familie en vrienden had, daarvoor zou ik ook het risico wagen om naar het dorp te gaan. Niet dat ik de allerbeste band had met mijn ouders. Met mijn moeder kon ik nog wel overweg, maar met mijn vader totaal niet. Met mijn jongere zusje had ik dan wel een heel goede band. Ze was zes jaar jonger dan ik, dus ze was dertien. Zij had wel een goede band met mijn beide ouders, wat natuurlijk fijn was voor haar. Voor haren waren mijn ouders niet zo streng, mijn vader zei ook niet tegen haar hoe ze zich moest gedragen, maar zij zou ook nooit bezit krijgen van de troon en het land. Daarom dat ze minder streng waren voor haar.
Ik werd wakker geschud uit mijn gedachtes toen ik de koning van Schotland tegen me hoorde praten. 'Tyrrell, heeft Aurora je al verteld over het gemaskerd bal de avond voor jullie vertrek?' vroeg de koning dan aan me. Ze had me nog helemaal niets verteld van een gemaskerd bal. 'Nee,' antwoordde ik dan simpel. 'We hebben een gemaskerd bal georganiseerd hier in het kasteel voor de koninklijke familie en alle rijke boeren,' zei de koning dan. Dat ook nog. Ik hield niet echt van een feest zoals een bal. Dat was allemaal veel te net naar mijn zin. Bovendien plakte Aurora waarschijnlijk ook die hele avond aan me en daar had ik geen zin in. De koning had wel gezegd dat Aurora en ik ons in het openbaar moesten vertonen zodat de mensen zagen dat wij twee gingen trouwen, maar dat vond ik onzin. Ik had sowieso al geen zin om met Aurora om te gaan, liet staan in het openbaar.
{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
'Ik moet Tyrrell even laten weten dat ik weer hier ben,' zeg ik uit het niets. Ik moet het hem wel zeggen. Straks denkt hij nog dat ik daar ben en gaat hij zich zorgen maken of zo. 'Doe dat zo maar. Ik heb je jurk gewassen,' zegt ze. 'Fijn.' Ik loop met haar mee richting haar kamer, waar mijn jurk netjes opgevouwen en wel op een kruk ligt. 'Kleed je maar om als je wilt,' zegt ze vervolgens. Ik knik even en doe mijn cape af, waarna ik mijn jurk weer aantrek. 'Ah, zo vertrouwd,' grinnik ik, waarna ik mijn armen rond mijn eigen schouders sla en naar Lilian kijk. Tja, mijn eigen jurk zit toch wel het lekkerste van alle jurken die ik mij kan bedenken. Ik loop zelfs liever in deze jurk, dan dat ik in een baljurk rondloop of zo. Het lijkt me wel super gaaf, maar niet erg comfortabel of zo. Ik snap ook niet hoe Aurora soms op die hakken van haar kan lopen. Ik zou mijn nek al breken bij het idee dat ik op die krengen moet gaan lopen. Ze kan er zelfs op rennen als het nodig is. Trapje op, trapje af, over iets heen springen, of huppelen, ze kan het allemaal met die dingen. Ze heeft het mij wel eens willen leren, maar ik ging gelijk door mijn enkel toen ik een stap wilde zetten. Ik glimlach zwak bij die gedachte en kijk weer naar Lilian. 'Ik ben zo terug,' zeg ik, zonder op haar antwoord te wachten.
Ik duw de deuren van de ontbijtzaal binnen en loop vlug naar binnen. 'Goedemorgen majesteit, kan ik misschien helpen?' Zeg ik dan tegen de koning. Hij kijkt me wat verward aan als ik zo vrolijk voor mijn doen reageer. Ik kijk snel naar Tyrrell en knipoog even, als teken dat het zowel goed gaat in het dorp, als dat ik niet betrapt ben door de bewakers. Aurora merkt het meteen en kucht een keer. Ze werpt me een dodelijke blik toe, wat mij eerlijk gezegd niets boeit. Ze kan mij toch niks doen, dat weet ze zelf ook. 'Eh, ga de bedden maar opmaken,' mompelt hij, wuivend met zijn hand dat ik weg moet gaan. Ik knik met een lichte grijns en draai me weer om, waarna ik de zaal weer verlaat.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Ik was nog steeds best bezorgd om Maerlynn. Ik was bang dat ze niet op tijd weer terug was of dat iemand haar betrapt had met dat ze naar het dorp toe ging. Er waren ook wachters die in het dorp rondliepen en de koning had duidelijk gezegd dat de wachters haar in de gaten moesten houden dus ze moest heel erg voorzichtig zijn. Ik kon er wel een beetje voor zorgen dat de koning wat milder was in zijn straffen, maar ik kon er niet voor zorgen dat de koning zijn straffen niet liet uitvoeren. Ik had geluk dat de koning me graag had, dus ik kon de straffen wel een beetje beïnvloeden. Als de koning me niet mocht had ik natuurlijk geen kamer voor Maerlynn kunnen regelen. Ik hoopte maar dat ze er een beetje blij mee ging zijn, maar dat was ze vast wel. Het was beter dan zo'n koude stal. Het was namelijk niet echt de warmste periode van het jaar dus om binnen te slapen was het veel warmen, de kamers werden namelijk verwarmd. Het bed dat ze kreeg was waarschijnlijk niet zo comfortabel als het mijne, maar de bedden hier waren wel beter dan de bedden die ze in het dorp hadden. In het dorp waren er mensen die maar een matrasje van ongeveer vijf centimeter dik en dat was niet echt comfortabel. Waarschijnlijk kon je het hout van de bedden zelfs door de matrassen heen voelen en dat leek me niet fijn. Nu kon Maerlynn slapen op een echt bed in plaats van de strobalen die in de stallen lagen. Ik zelf kon daar waarschijnlijk echt niet op slapen.
Plots zag ik Maerlynn de ontbijtzaal inkomen. Ze was dus weer hier. Ik glimlachte even zwak om de knipoog die ik van haar kreeg, dat wilde dus zeggen dat alles in orde was, waar ik natuurlijk blij om was. Aurora die naast me zat, had de knipoog van Maerlynn ook gezien, maar ze leek er niet zo blij mee te zijn. Niet dat dat wat uitmaakte, Aurora moest niet zo jaloers zijn. Het was niet dat ik ooit wat met Maerlynn zou beginnen, dat kon ook niet. Ik zat voor eeuwig aan Aurora vast en dat wist Aurora maar al te goed. Ik hoorde de koning dan zeggen dat ze de bedden moest gaan opmaken. Ik hoopte eigenlijk dat ze in de namiddag ergens tijd had, dan kon ik haar leren boogschieten zoals ik haar gisteren al had beloofd. Ik kwam altijd mijn beloftes na en het was niet dat ik het niet leuk zou vinden, ik leek me wel leuk om het haar aan te leren.

{option}

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Zuchtend sla ik de dekens uit van Tyrrell's ouders. Het lijkt alsof ik Tyrrell al jaren ken, maar het is pas een dagje. Waarom zegt mijn gevoel dat het langer is? Wíl ik dat ik hem langer ken? Ach, ik zou het niet erg vinden. Ik leg de dekens weer netjes op het bed en pak vervolgens de kussens, die ik stuk voor stuk begin uit te slaan uit het raam. Ik blijf maar aan Tyrrell denken, wat ik ergens best eng vind. Straks ga ik weer van die stomme dingen zeggen net zoals gisteravond over dat Britse accent van hem. Straks denkt hij nog dat ik gek ben, tenminste, als hij dat nu al niet denkt. Ik zucht een keer onhoorbaar en leg de kussens weer netjes terug.
Ondertussen ben ik al in Tyrrell's kamer bezig. Ik heb de bedden hier ook net gedaan en ben nu bezig met het afstoffen van alles. Tyrrell heeft wel de kamer met het mooiste uitzicht vind ik. Nou, Aurora's uitzicht is ook schitterend, maar hier komt de zon op en heb je dus een hele mooie zonsopgang als het niet bewolkt is. Dit is ook best een gunstige kamer, omdat hij op het noordoosten ligt, wat betekent dat het in de zomer relatief koel is hier. Aurora daarentegen ligt op het zuidoosten, en daar is het meestal warmer.
Ik klop aan bij Lilian haar kamer, en na nog geen tel vliegt de deur open. 'Hey, kan ik je helpen?' Vraag ik aan haar. 'Eh, je kan Tyrrell's kleding even op zijn kamer leggen,' zet ze schouderophalend. 'Oké, als dat alles is,' zeg ik met gefronste wenkbrauwen. Ik vind het echt sneu om te zien hoe hard Lilian moet werken. Ik heb altijd al respect voor haar gehad, maar ze doet het met plezier zegt ze. 'Hier.' Ze drukt het pak van Tyrrell in mijn handen en glimlacht even zwak naar mij. 'Bedankt. Kan ik nog iets doen voor je?' Vraag ik nog voor de zekerheid, waarna ze haar hoofd schudt. Ik knik kort, draai me om en loop weer de gang op, richting Tyrrell's kamer.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Tyrrell
Na het ontbijt stond ik weer op en zag dat Aurora ook meteen opstond. Ik begon dan gewoon richting mijn kamer te wandelen, maar ik merkte dat Aurora me volgde. 'Ik ga maar gewoon naar mijn kamer hoor,' zei ik dan tegen haar. Ze hoefde me helemaal niet te volgen. 'Mag ik niet mee wandelen dan?' vroeg Aurora aan me. 'Waarom zou je dat doen?' vroeg ik dan aan haar. 'Gewoon, omdat ik daar zin in heb en ik wil wat meer tijd doorbrengen met mijn toekomstige man,' antwoordde Aurora dan. Ik haatte het als ze me haar toekomstige man noemde, daardoor klonk alles nog meer officieel. 'Stop alsjeblieft met me je toekomstige man te noemen,' zei ik dan. 'Hoezo?' vroeg Aurora dan een beetje verward, waarschijnlijk was dat nep. Ze wist zelf ook wel dat ik dit allemaal niet wilde. 'Je weet zelf ook wel dat ik heel dat huwelijk niet wil, ik begrijp niet wat je er leuk aan kan vinden om gedwongen te worden om met iemand te trouwen,' zei ik dan tegen Aurora. Ze moest begrijpen dat ze me niet zomaar haar toekomstige man kon noemen. Het was toch alleen maar voor de schijn. Het was niet dat ik me als haar man ging gedragen. 'Bij mij voelt het niet alsof ik gedwongen wordt. Mij lijkt het geeneens zo erg om met je te trouwen,' hoorde ik Aurora dan zeggen. Ze moest begrijpen dat ik datzelfde gevoel niet had. Ik voelde helemaal niets voor haar en dat ging ik ook nooit van mijn leven doen. Hoe erg het ook voor haar kon zijn. 'Sorry Aurora, maar ik heb datzelfde gevoel niet en dat gevoel ga ik ook nooit hebben,' zei ik dan tegen haar. Ik merkte dat Aurora stopte met wandelen en een beetje teleurgesteld was, maar ik kon er niets aan doen. Mij maakte het ook helemaal niet uit dat ze zich er slecht door voelde, dan voelde ze ook even hoe andere mensen zich voelde, niet belangrijk en afgewezen.
Ik liep dan mijn kamer in, maar ik zag dat Maerlynn er was. Ik deed de deur achter me dicht. 'Hey,' zei ik dan maar aangezien het wel vriendelijker was dan niets te zeggen. Misschien kon ik wel vragen of ze zin had om in de namiddag te gaan boogschieten. Ik had in de namiddag toch niets te doen. 'Ik heb in de namiddag niets te doen, dus als je zin hebt kan ik je dan leren boogschieten zoals ik je beloofd had,' zei ik dan. Ik had het haar natuurlijk beloofd om haar te leren boogschieten, maar ik had er ook geen problemen mee om haar dan aan te leren. Ik deed het met alle plezier. Ik had het nog nooit een meisje aangeleerd om boog te schieten, ik leerde het eigenlijk alleen maar aan jongere jongens die het moesten aanleren. Ik was eigenlijk wel benieuwd of ze er snel mee weg was.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Maerlynn
Met Tyrrell's pak om mijn arm en de cap van mijn cape nog steeds over mijn hoofd loop ik naar zijn slaapkamer. Ik open de deur en loop vervolgens naar binnen. Ik gooi mijn cap af en haal een hand door mijn haren, waardoor ze op mijn schouders blijven liggen. De zon staat ondertussen al wat hoger en de kamer is helemaal verlicht door de zonnestralen. Ik hang Tyrrell's pak over een stoel heen en loop dan naar de kledingkast toe. Zou hij het erg vinden als ik het pak erin hang? Straks mag ik helemaal niet tussen zijn spullen zitten of zo. Ik schud mijn hoofd gauw en loop naar het raam toe. Vanaf hier kan ik kan ik Lilian al zien in één van de stallen. Ze is druk bezig, zoals altijd natuurlijk. Als ik wat beter kijk zie ik dat ze de resten van de verbrande stal aan het opruimen is. De stal waarin ik nog lag gisteren... Er loopt een rilling over mijn rug als ik eraan terugdenk, dus draai ik mij gauw weer om en loop ik weg van het raam.
Net wanneer ik Tyrrell's pak in zijn kledingkast hang, hoor ik iemand praten. Ik doe de kastdeur weer dicht en zie Tyrrell staan. 'Oh hey,' zeg ik met een klein glimlachje. 'Ik eh, ruimde je pak even op. Lilian had het gewassen en vroeg of ik het wilde opbergen,' zeg ik dan maar. Mijn ogen worden groot als hij vraagt of ik zin heb om vanmiddag te boogschieten. 'Natuurlijk, graag zelfs,' zeg ik, waarna ik breed naar hem glimlach. Ik had eerlijk gezegd niet meer verwacht dat hij er nog op zou terugkomen, want naar mijn idee heeft hij het druk genoeg met het plannen van zijn bruiloft... Er schiet een steek door mijn buik heen als ik eraan denk. als reflex sla ik een arm om mijn buik heen, wachtend tot het weggaat. Ben ik misschien jaloers op Aurora? Nee, want ik wil helemaal niks met Tyrrell beginnen. Maar... Waarom voel ik die steek dan? Misschien voel ik toch iets voor hem... Ik schud kort mijn hoofd en kijk weer naar Tyrrell. Aurora mag hem hebben, zolang ze mij maar met rust laat.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld