Elysium schreef:
Iets meer dan een week later?
---
Naylene.
De afgelopen week had bestaan uit heel erg veel gezeur en weinig slaap. Ik had de eerste vlucht terug naar New York genomen. Vanuit daar had ik contact gezocht met mijn ouders, aan wie ik uit had gelegd wat er precies aan de hand was geweest. Mijn vader had het een en ander kunnen regelen, wat had betekend dat het geld was voldaan, maar ook dat ik zo snel mogelijk terug hadden moeten gaan naar huis. Omdat ik toch van alles had moeten vertellen, had ik ze ook verteld wat ik van plan was geweest met mijn studie. Iets wat ze natuurlijk niet heel erg leuk hadden gevonden. Er was behoorlijk wat geschreeuw geweest. Ik had het maar gewoon over me heen laten komen. Veel had ik er toch niet tegen in kunnen brengen. Mijn vader had van alles geregeld en als het goed was, zou ik na de vakantie gewoon weer hier beginnen op school. Iets waar ik totaal geen zin in had, maar het moest wel? San Francisco zou helemaal niets meer worden. Ik had er gewoon echt geen geld voor en het was wel duidelijk dat mijn ouders daar ook niet in zouden helpen. Die vonden toch alleen maar dat ik me belachelijk had gedragen. Iets wat ik ook echt wel had gedaan. Ondertussen had ik er wel met meer mensen over kunnen praten. Waaronder Matt, maar ook Emmet. Die laatste vond het niet heel erg leuk, maar hij was in ieder geval niet boos geworden. Linn was dat wel, wat ze nog wel even had laten weten door een voicemail in te spreken. Ergens wilde ik haar het verhaal wel vertellen, maar ik was bang dat er dan zo weer geschreeuwd zou worden en dat was iets waar ik op het moment echt helemaal klaar mee was! Ik hield daar echt niet van en van de week was er al genoeg naar me geschreeuwd. Ergens had ik het telefoontje van Michael van de week ook niet op willen nemen, omdat ik ergens ook behoorlijk bang was geweest dat hij was begonnen met schreeuwen. Iets wat niet het geval was geweest. Hij was er niet eens echt over begonnen. Het enige wat hij had gevraagd, was of ik hier was geweest en of hij langs kon komen. Iets wat ik echt heel erg fijn had gevonden. Daarom was Michael hier nu ook al eventjes! Ik wist dat we er uiteindelijk over zouden moeten praten. Michael had het recht om te weten wat er was gebeurd en ik wist zeker dat hij mijn kant ook echt wel wilde weten. Iets waar ik me zelf gewoon een beetje voor op moest bouwen. Het was niet makkelijk om er over te moeten praten, zelfs niet als ik dat al een paar keer had moeten doen. Michael stond hier toch ook wel iets dichterbij dan Matt of Emmet. Daarom wist ik ook echt niet of ik er zelf over moest beginnen of dat Michael dat wilde doen. We hadden net toch een behoorlijke tijd gegamed, iets wat ik fijn had gevonden, want het had mijn hoofd even leeg kunnen maken. Iets wat ik echt nodig had gehad. Al zat het nog steeds vol met heel wat vragen en overwegingen. Toch moest ik zeggen dat dit niet heel erg ongemakkelijk aanvoelde. Er was eigenlijk altijd wel iets geweest waardoor ik me bij Michael op mijn gemak had gevoeld. Daarom hadden we toch wel over heel wat onderwerpen kunnen praten, iets waardoor ik hier eigenlijk ook wel wilde praten? Ik pakte nog een punt van de pizza, die we een tijdje geleden hadden besteld, en keek naar Michael. "We moeten het er over hebben he?" Mompelde ik. Natuurlijk wist hij wel waar het over ging? Er was maar één ding waarvoor ik iedereen een uitleg verschuldigd was. Ik nam een hap van de pizza en probeerde me ergens anders op te focussen. Het voelde niet perse ongemakkelijk, maar fijn was anders? Toch wist ik ook wel dat Michael gewoon zou luisteren en misschien mijn kant ook wel zou begrijpen?
Iets meer dan een week later?
---
Naylene.
De afgelopen week had bestaan uit heel erg veel gezeur en weinig slaap. Ik had de eerste vlucht terug naar New York genomen. Vanuit daar had ik contact gezocht met mijn ouders, aan wie ik uit had gelegd wat er precies aan de hand was geweest. Mijn vader had het een en ander kunnen regelen, wat had betekend dat het geld was voldaan, maar ook dat ik zo snel mogelijk terug hadden moeten gaan naar huis. Omdat ik toch van alles had moeten vertellen, had ik ze ook verteld wat ik van plan was geweest met mijn studie. Iets wat ze natuurlijk niet heel erg leuk hadden gevonden. Er was behoorlijk wat geschreeuw geweest. Ik had het maar gewoon over me heen laten komen. Veel had ik er toch niet tegen in kunnen brengen. Mijn vader had van alles geregeld en als het goed was, zou ik na de vakantie gewoon weer hier beginnen op school. Iets waar ik totaal geen zin in had, maar het moest wel? San Francisco zou helemaal niets meer worden. Ik had er gewoon echt geen geld voor en het was wel duidelijk dat mijn ouders daar ook niet in zouden helpen. Die vonden toch alleen maar dat ik me belachelijk had gedragen. Iets wat ik ook echt wel had gedaan. Ondertussen had ik er wel met meer mensen over kunnen praten. Waaronder Matt, maar ook Emmet. Die laatste vond het niet heel erg leuk, maar hij was in ieder geval niet boos geworden. Linn was dat wel, wat ze nog wel even had laten weten door een voicemail in te spreken. Ergens wilde ik haar het verhaal wel vertellen, maar ik was bang dat er dan zo weer geschreeuwd zou worden en dat was iets waar ik op het moment echt helemaal klaar mee was! Ik hield daar echt niet van en van de week was er al genoeg naar me geschreeuwd. Ergens had ik het telefoontje van Michael van de week ook niet op willen nemen, omdat ik ergens ook behoorlijk bang was geweest dat hij was begonnen met schreeuwen. Iets wat niet het geval was geweest. Hij was er niet eens echt over begonnen. Het enige wat hij had gevraagd, was of ik hier was geweest en of hij langs kon komen. Iets wat ik echt heel erg fijn had gevonden. Daarom was Michael hier nu ook al eventjes! Ik wist dat we er uiteindelijk over zouden moeten praten. Michael had het recht om te weten wat er was gebeurd en ik wist zeker dat hij mijn kant ook echt wel wilde weten. Iets waar ik me zelf gewoon een beetje voor op moest bouwen. Het was niet makkelijk om er over te moeten praten, zelfs niet als ik dat al een paar keer had moeten doen. Michael stond hier toch ook wel iets dichterbij dan Matt of Emmet. Daarom wist ik ook echt niet of ik er zelf over moest beginnen of dat Michael dat wilde doen. We hadden net toch een behoorlijke tijd gegamed, iets wat ik fijn had gevonden, want het had mijn hoofd even leeg kunnen maken. Iets wat ik echt nodig had gehad. Al zat het nog steeds vol met heel wat vragen en overwegingen. Toch moest ik zeggen dat dit niet heel erg ongemakkelijk aanvoelde. Er was eigenlijk altijd wel iets geweest waardoor ik me bij Michael op mijn gemak had gevoeld. Daarom hadden we toch wel over heel wat onderwerpen kunnen praten, iets waardoor ik hier eigenlijk ook wel wilde praten? Ik pakte nog een punt van de pizza, die we een tijdje geleden hadden besteld, en keek naar Michael. "We moeten het er over hebben he?" Mompelde ik. Natuurlijk wist hij wel waar het over ging? Er was maar één ding waarvoor ik iedereen een uitleg verschuldigd was. Ik nam een hap van de pizza en probeerde me ergens anders op te focussen. Het voelde niet perse ongemakkelijk, maar fijn was anders? Toch wist ik ook wel dat Michael gewoon zou luisteren en misschien mijn kant ook wel zou begrijpen?