Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn was hier heel erg goed in. Die kon gewoon contact maken met mensen en meestal vonden die mensen haar ook meteen aardig? Ze was ook heel erg aardig, maar dan nog! Er was gewoon iets aan haar waardoor ieder mens een glimlach op zijn gezicht kreeg als ze met haar in gesprek waren. Ze vond het ook echt niet erg om op iemand af te stappen en iets te vragen. Iets wat ik niet zomaar zou doen? Zo was ik gewoon niet! Ik stond dan wel vaak op een podium, maar dat was ook weer anders? Want op een podium zag je niet eens heel erg veel. Je zag een paar rijen en wat spandoeken of borden, maar daar hield het dan ook bij op. Daarnaast zat ik daar toch echt in mijn eigen wereldje. Ik lette op de muziek die ik moest spelen en op wat ik moest zingen, maar pas als het applaus gestopt was en het stil was, besefte ik me waar ik dan stond. Het was heel anders dan direct met mensen om te gaan, maar Edyn was daar echt heel erg goed in! Ze voerde zelfs hele gesprekken met deze twee mensen, terwijl ze geen idee had van wie het precies waren. Ik hield me een beetje afzijdig tijdens het gesprek, maar ik vond het wel een leuk stel? Ze vroegen wat we hier deden, of dit een vakantie was of niet. Edyn vertelde meteen dat ik haar mee had genomen omdat ze graag sneeuw had willen zien, maar dat was ook echt de reden dat we nu hier waren! Ik had haar overal mee naar toe kunnen nemen, maar Edyn had graag naar de sneeuw gewild. Dus wie was ik dan om haar mee te slepen naar een warm land? Ik glimlachte wat verlegen toen de vrouw zei dat Edyn me moest koesteren, omdat ik zoiets voor haar had gedaan. Ik wilde haar gewoon graag blij maken? Dat vond ik echt heel erg belangrijk! Al werd mijn glimlach alleen nog maar breder toen Edyn zei dat ze het ook echt deed! Iets wat ik ook wel altijd bij haar deed. Ik was heel blij met onze relatie en alles wat ze voor me had gedaan. Ze vertelde me ook wel vaak genoeg dat ze van me hield, maar dan nog! Het was wel heel erg fijn om zoiets te horen. Het kwam ook heel erg lief over haar lippen! Glimlachend sloeg ik dan ook mijn armen om Edyn heen. Ik wist dat ze een foto van ons zouden moeten maken, en ik zou haar ook echt niet voor hun ogen gaan zoenen, maar ik vond het echt lief dat ze zoiets over me zei! ‘Nou, kom op! Ga eens goed staan, samen,’ zei de man lachend, waardoor ik ook wel begon te lachen. Ik keek eventjes om me heen, of we ook wel echt voor de sneeuw stonden. Ik hield Edyn wel gewoon tegen me aan, aangezien ik best vond dat we knuffelend op de foto konden. ‘Lachen!’ Ik glimlachte richting de camera. Ik hoopte dat het een hele leuke foto zou worden. Misschien zouden we hem dan wel online zetten. Dat hadden we ook wel gedaan met een foto die we in Bali hadden gemaakt. We hadden allemaal een beetje een fuck-it momentje gehad daar, Luke en Rhi namelijk ook! Al was het vooral Luke geweest, want Rhi had nooit echt ergens rekening mee gehouden. ‘Volgens mij is het gelukt!’ Ik nam Edyn haar hand weer vast en liep samen met haar naar het stel. Ik bekeek de foto en glimlachte. ‘Hij is heel erg leuk geworden. Dankuwel.’ Het was toch lief dat ze een foto van ons hadden willen maken! ‘Geen dank, echt niet. Ik hoop dat jullie nog een hele leuke vakantie hebben met elkaar.’ Iets wat we ook zeker wel zouden hebben! Ik was samen met Edyn, dus heel veel leuker zou het al niet kunnen worden.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Twee dagen later?
---
Luke.
Bali was in het begin vooral een vakantie geweest waarop ik zo veel mogelijk had willen vergeten. Ik had niet aan Rhi willen denken en al helemaal niet aan hetgeen wat er allemaal tussen ons was gebeurd. Ineens had ze voor mijn neus gestaan en zelfs toen had ik niet heel erg goed geweten wat er was gebeurd. We hadden het echter behoorlijk snel uitgepraat en sinds de ochtend dat Rhi echt heel wat emoties had laten zien, was er toch echt wel iets tussen ons veranderd. Het was niet ineens zo dat we alleen maar over diepe shit hadden gepraat. We hadden vakantie gehad en daar hadden we ook zoveel mogelijk van willen genieten. Iets wat we in mijn ogen wel echt hadden gedaan. Op een gegeven moment had me allemaal niet zo heel erg veel meer geboeid. Ik had gezien dat Edyn een foto van mij en Rhi had gedeeld. Iets wat echt heel erg lief was. Naast foto’s die door fans of fotograven waren gemaakt, hadden we er eigenlijk geen een gehad van ons samen. Iets waar Edyn verandering in had gebracht. Ze had misschien eerst moeten vragen of we het oké hadden gevonden of ze het online had gezegd, maar eigenlijk had het me op dat moment helemaal niets uitgemaakt, net zoveel als het nu deed? Ik had de foto uiteindelijk ook op mijn instagram gezet, ondanks dat er eerst al heel wat chaos was ontstaan omdat ik die van Edyn had geliked. Nu boeide het helemaal niet meer. Rhi en ik hadden het goed samen, ook nu we weer terug waren in Los Angeles. Het was niet een of andere vakantiebubbel geweest. Ik hoefde zelf nog niet veel te doen, al zou het niet heel erg lang meer duren voordat we zouden beginnen met oefenen voor de tour. Rhi had echter wel weer gewoon haar werk, wat betekende dat we vooral in de avond met elkaar afspraken. Iets wat we vanavond ook hadden gedaan. We hadden samen Chinees gehaald, zoals we al wel vaker hadden gedaan. Uiteindelijk was Rhi in haar truck naar de plaats gereden, waar we beiden ook al bekend meer waren. Rhi meer dan ik, ze was hier al zo vaak geweest. Zelf was ik hier misschien nog maar een paar keer geweest, maar ik kwam hier wel graag met Rhi. Het was ver weg van de drukte van de stad, terwijl we niet eens heel erg ver hadden gereden. Het was een fijne plaats waar we van konden genieten nu we hier nog beiden waren. Ik zette het bakje waar ik uit had gegeten, weg, zodat het in ieder geval niet meer om kon vallen. Het was avond en omdat we toch ergens midden in de winter hier zaten, was het hier niet heel erg warm. We waren Bali gewend, wat het allemaal nog wat erger maakte. Terwijl het hier niet eens zo heel erg koud was. Toch had ik wel een klein beetje moeten lachen toen ik Rhi had gezien. Ze had een beanie op, waar ik zelf ook voor had gekozen en daarbij hadden we beiden een leren jack aan, waardoor het eigenlijk best een grappig uitzag. Alsof we het op elkaar af hadden gesteld, maar dat hadden we niet? Ik vond Rhi haar stijl sowieso wel heel erg leuk. Ze was geen meisje dat in jurkje of rokjes liep, in Bali had ze af en toe een korte broek aan gehad, maar daar bleef het dan ook echt wel bij. Het paste bij haar, ik zou het waarschijnlijk alleen apart vinden om haar ineens in een jurkje te zien. Ik schoof iets naar Rhi toe en sloeg mijn arm om haar heen, wat iets beter ging nu we het eten op hadden. "Ik heb deze plek echt gemist." Het was een hele fijne plek. We waren er echt een hele lange tijd niet meer geweest. Volgens mij was de laatste keer op Independence Day geweest. Die avond was ik in slaap gevallen terwijl er overal vuurwerk af was gegaan. Ik had toen ook echt een behoorlijke jetlag gehad. Ik had het nu ook wel gevoeld, maar we waren hier al een paar dagen, dus het ging redelijk goed nu.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Bali had ons heel erg goed gedaan. Het had mij ook goed gedaan. Het was heel vreemd, want er was iets gebeurd wat er normaal nooit zou gebeuren. Ik had echt huilend in de armen van Luke gezeten. Iets wat ik een jaar geleden nooit zou hebben gedaan, of hebben gedurfd. Want ik vond dat je behoorlijk kwetsbaar was als je zo erg aan het huilen was voor iemand zijn ogen. Toch had ik wel huilend voor Luke gezeten, maar daardoor hadden we het wel goed kunnen maken en nu was het ook zo dat we echt weer in onze relatie zaten? Het ging goed tussen ons! Nadat we in Bali waren geweest, hadden we ons wel weer aan moeten passen aan hoe het hier in Los Angeles ging. Ik was aan het werk en ondertussen was ik ook nog aan het verhuizen. Luke hoefde nog niet heel erg veel te doen, wat voor hem ook wel fijn was. Ik vond zelf dat hij niet eens heel erg veel vakantie had gekregen. Hij was bezig geweest tot half december met allerlei promo voor het album en over minder dan een maand zou hij al weer moeten vertrekken naar Azië, om daar te gaan touren. Ik wist dat het iets was waar hij veel zin in had, maar ik vond het allemaal heel snel gaan. Niet iedereen kon binnen twee weken zijn rust vinden en weer volledig opladen. Luke zou echt negen of tien maanden moeten gaan touren. Ik wist dat dit zijn werk was en dat hij het aan kon, maar ik vond het allemaal wel veel en dat mocht ik ook wel uitspreken? Iets wat ik tegenover hem ook wel had gedaan. Niet aanvallend, maar het was wel iets wat ik vond en het was niet zo dat nu we opeens closer waren geworden, ik dat soort dingen niet meer zou zeggen. Ondanks dat ik nu ook druk was, probeerden Luke en ik wel vaak samen dingen te doen. Het waren wel vaak de avonden die we samen doorbrachten, maar ik hield sowieso meer van de avond en ik vond niets fijner dan om na een dag te werken, gewoon bij Luke in zijn armen te kruipen en te praten over wat er dan ook in ons hoofd op kwam. Ik schraapte het laatste beetje rijst uit mijn bakje en glimlachte toen Luke wat meer naar me toe schoof. ‘Ik ook.’ Het was niet zozeer onze plek. Het was mijn plek, maar het voelde wel heel anders om hier zonder hem te zitten. Luke en ik hadden hier vaak genoeg gezeten, we hadden hier zelfs samen geslapen. Dit was toch wel de plek waar onze relatie was begonnen, ondanks dat we pas officieel een relatie hadden gehad toen we samen hadden gekampeerd met de rest. Hier was het wel echt begonnen. Ik zette mijn bakje aan de kant en liet me tegen Luke aanzakken. Iets wat ik normaal niet zou doen, maar ik probeerde wel om Luke te laten zien dat ik echt voor deze relatie ging. Ik was nooit zo van het knuffelen geweest, maar ik moest er eigenlijk maar gewoon aan wennen dat Luke wel wilde knuffelen. Ik keek naar de stad, die er zo anders uitzag vanaf hier. Alle lichten, de auto’s die maar bleven rijden. Volgens mij zou er nooit een moment komen waarop het volledig rustig zou zijn, maar vanaf hier voelde het wel rustig. Het voelde alsof we volledig boven de stad stonden. Alsof we er niets mee te maken hadden. Volgens mij vond Luke deze plek daarom ook heel fijn. Omdat hij hier niets moest. Omdat alles wat er moest gebeuren, zich daar beneden afspeelde. Hier hoefde hij enkel te zitten en zijn Chinees te eten. Ik vond het heel fijn om hier samen met hem te zitten. Ik had nooit gedacht dat ik dit soort plekken met iemand zou delen, maar dat deed ik nu wel. Ik keek op naar Luke en glimlachte. We hadden beide een beanie op. Ik vond het altijd wel leuk om Luke in een beanie te zien, aangezien het me heel erg deed denken aan de avond dat ik hem had leren kennen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het was een beetje alsof ik bij Rhi thuis kwam. Ze was zo vaak op dit plekje geweest, veel vaker dan ik. Ergens was het bijzonder dat ze me hier, in eerste instantie, mee naar toe had willen nemen. Maanden geleden ging het namelijk nog niet heel erg goed tussen ons. Die avond had ik het volgens mij ook wel een beetje verpest door ineens vragen te gaan stellen. Iets wat ik wel vaker had gedaan. Rhi hield niet van vragen. Al had ik haar ook wel duidelijk gemaakt dat ik het niet echt meer aankon als ze iedere keer als ik haar iets vroeg wat dicht bij kwam, ze dicht schoot. Het maakte niet eens heel erg veel uit wat het was? Ik had gevraagd naar haar gezin en de herkomst van haar tatoeages, maar de laatste keer was Rhi dichtgeklapt omdat ze had gedacht dat ik haar uit had genodigd om de feestdagen met mijn familie door te brengen. Voor haar was het gewoon veel te dicht bij gekomen, maar daar moest wel iets aan veranderen. Dat had ik haar ook verteld en ik had wel het idee dat er iets was veranderd tussen ons? Het was niet zozeer dat Rhi haar had ineens had gelucht en alles er uit had gegooid. Iets wat ik ook helemaal niet wilde? Zo was Rhi niet en er zou iets heel erg raars hebben als ze het ineens wel zou doen. Maar nu was het wel heel erg fijn? We hoefden niet heel erg veel te zeggen, maar we zaten hier samen en daar konden we volgens mij allebei wel van genieten. Rhi was druk met haar eigen dingen en als het kon probeerde ik haar wel een beetje te helpen. Ze wilde haar huisje wel een beetje zelf doen? Iets wat ik maar al te goed snapte. Ik was zelf ook bezig met mijn eigen plaatsje. Het was vorig jaar echt niet vervelend geweest om met z’n allen te komen, maar volgens mij waren we het er allemaal wel over eens geweest dat we daar nu wel overheen waren. We waren de rest van het jaar al druk bezig met elkaar, we besteedde meer tijd met elkaar dan wie dan ook. Dus even alleen zijn was ook wel fijn en natuurlijk zochten we elkaar wel gewoon op. Daarbij was het gewoon heel erg vervelend om telkens weer een huis te moeten huren waar we met z’n vieren in konden. Het waren echter nooit onze eigen meubelen? Wat toch ook wel weer heel erg fijn was? Ik wist dat Rhi ook wel op zoek was naar haar eigen spulletjes, waar nog best wel veel geld in ging zitten? Ik keek naar de rustige stad, het leek zo in ieder geval heel erg rustig. Ik wist hoe hectisch de straten waren. Iedereen liep door elkaar heen. Mensen waren alleen maar met hun eigen ding bezig. Iets wat Rhi en ik hier ook wel deden, maar op een hele andere manier. Het was zo rustig, maar wel op een goede manier? We hoefden echt niet de hele tijd over van alles en nog wat te praten. De rust die tussen ons heerste was al lang niet meer ongemakkelijk, het was alleen maar fijn. Ik kwam hier altijd wel een beetje tot rust. Zo vaak was ik hier misschien niet eens geweest, maar zo voelde het wel. Het was niet voor niets dat ik hier ooit in slaap was gevallen, terwijl er wel genoeg om ons heen gebeurde. "Ik ben echt blij dat je me hier ooit mee naar toe hebt genomen. Het lijkt echt alsof alles van de stad hier zoveel weg is. Hier is echt rust." Helemaal niemand die echt iets van me wilde? Rhi en ik die onszelf konden zijn. Want ondanks dat de hele wereld nu volgens mij wel wist dat we samen waren. Hoefde ik echt niet iedere keer als we iets samen deden, vast te worden gelegd?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik merkte wel aan Luke dat hij fijn vond hoe het nu ging tussen ons. Het was niet zo dat er heel erg veel was veranderd. Ik was nog steeds Rhi en hij was nog steeds Luke, of Hemmings, maar het voelde wel anders? Misschien had ik al veel eerder huilend in zijn armen moeten zitten, maar dat was niet iets wat ik zomaar zou doen. Ik deed het ook helemaal niet graag en ergens vond ik het heel zwak van mezelf, maar het was gebeurd. Het had ons goed gedaan, ondanks dat ik niet echt mijn vinger kon leggen op wat er dan zo goed aan was geweest waardoor we nu heel anders met elkaar om gingen. Het was eigenlijk alleen maar fijn. Net zoals dat we hier nu heel rustig konden zitten, met wat eten en muziek. Ik hoefde ook niet constant over alles te praten. Ik vond het wel heel fijn om Luke zijn verhalen te horen, maar het was niet zo dat we elkaar maanden niet hadden gezien. Al zou dat straks wel gaan veranderen. Hij zou immers weer op tour gaan, naar Azië. Van wat ik wist was hij alleen maar kort in Japan geweest, maar nu zou hij heel veel andere landen ook gaan bezoeken. Ik was wel heel nieuwsgierig naar de cultuur daar, vooral naar de kunst, dus ik hoopte dat Luke zo nu en dan een foto van iets zou sturen, maar ik hoefde niet met hem mee. Ik had hier ook genoeg dingen te doen. Ik keek opzij naar Luke en knikte. ‘Daarom kwam ik hier altijd heel graag. Nog steeds.’ Hier was het altijd rustig geweest. Ik had hier kunnen ontsnappen aan alle drukte van de stad en de pleeggezinnen waar ik in had gezeten. Luke moest soms ook even weg van alle drukte? Het was compleet andere drukte dan dat ik gewend was, maar ik snapte het wel. Hij moest van alles. Hij moest rekening houden met zoveel mensen, waardoor het mij heel lastig leek om nog ergens anders aan te denken. Het was dan wel zijn werk, maar er moest op een gegeven moment ook wel een scheiding zijn tussen werk en privé. Als dat niet kon, dan moesten er in ieder geval van dit soort momentjes zijn en ik was wel blij dat ik hier samen met Luke kon zitten, zonder al te veel te doen. Al wist ik dat, als we deze relatie echt nog in stand wilden houden, ik vroeg of laat wel dingen aan hem moest vertellen. Ik had geprobeerd om een soort afweging te maken in wat ik hem wel kon vertellen en wat niet. Ik vond het heel lastig? Ik wist dat Luke er altijd voor me zou zijn, dat had hij me laatst ook wel duidelijk gemaakt, maar dat betekende niet dat ik opeens alles aan hem kon vertellen. Zo werkte het gewoon niet. Het moment moest er ook zijn en ik moest wel echt het idee hebben dat wat ik Luke zou vertellen, ook iets zou vertellen over mij. Ik had genoeg nutteloze verhalen, maar Luke zou die leegte ook wel merken en dat was juist niet de bedoeling. Ik zakte nog iets meer tegen Luke aan en keek vervolgens naar hem op. ‘Weet je nog dat je vroeg wat ik bij Edyn en haar familie deed?’ Luke had het ooit een keer gevraagd, maar ik had er nooit echt antwoord opgegeven. Ondertussen wist hij echt wel dat ik in het hele fostercare-systeem had gezeten, maar hij had nooit antwoord gekregen op zijn vraag. Dat terwijl de reden dat ik weer naar een ander gezin had gemoeten, nog niet eens heel erg was geweest. Minder erg dan de andere redenen dan, vond ik. Ik wilde eerst een beetje aftasten of Luke dit wel wilde weten, al wist ik het antwoord eigenlijk wel. Natuurlijk wilde hij meer weten, dat wilde hij al bijna een jaar. Ik moest het gewoon eerst even zeker weten, voordat ik een heel verhaal zou vertellen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Als het goed was hoefde ik niet bang te zijn voor een Rhi die me meteen weer van haar af drukte, als ik iets te dichtbij kwam. Ik wist niet precies hoe ze het op zou gaan lossen als ze die gevoelens weer zou krijgen, maar ergens lag het ook niet alleen aan haar. Ik zou zelf ook al wel iets kunnen doen? Ik zou echt niet zomaar weg gaan, hoe vaak ze me ook weg wilde duwen. Niet dat het verder had gekund op de manier waarop het was gegaan? Geen van ons was daar echt heel erg blij van geworden. Nu was het volgens mij wel anders. Aan Rhi was in ieder geval te zien dat ze het wel meer als een relatie zag. Ze riep niet meteen dat ik klef was, als ik haar hand vast pakte of mijn arm even om haar heen sloeg. Dat moest toch ook wel kunnen? Ik hoefde echt niet meteen allerlei kleffe bijnamen te hebben en alles doen terwijl we elkaar vast hadden. Iedere relatie was anders en daar waren Rhi en ik misschien wel een heel goed voorbeeld van. Wij konden genieten van avondjes zoals deze, ver weg van de rest van de mensen. Wat ook wel iets zei? Het gaf aan dat we graag bij elkaar waren. Dat Rhi dat waarschijnlijk ook vond, want anders waren we niet weer naar dit plekje gegaan. We waren gestopt met wegrennen als het moeilijk werd, nu moesten we gewoon onze voeten vast in het zand zetten als het een keer moeilijk werd? Dat was het nog niet geweest, maar ik wist haast wel zeker dat het ooit kwam. Dat was niet iets waar we ons nu zorgen over hoefden te maken. Voor nu moesten we gewoon proberen om zoveel mogelijk plezier samen te maken. Het zou niet lang meer duren voordat we naar Azië zouden gaan en daarvoor zouden we ook behoorlijk druk zijn met het repeteren, terwijl Rhi ook haar eigen dingen had. Ik keek iets naar beneden, naar Rhi, die dichter tegen me aan was gaan zitten. Ik knikte zachtjes op haar vraag. "Dat weet ik nog." Volgens mij was dat op het strand geweest? Toen had ik die vraag gesteld en was Rhi er ineens vandoor gegaan. Iets wat ik misschien ook wel een beetje snapte. Het was waarschijnlijk fijne vraag. Al gaf Rhi nu volgens mij wel een beetje aan dat ze er wel meer over wilde vertellen. Ik wist wel dat ze in meer dan één gezin had gezeten. Wat niet heel erg veel goeds kon betekenen. Ik snapte het echter niet heel erg goed. Die families waren er om kinderen een goed huis te geven? Zij waren dat volgens mij gewend. De familie van Edyn, had op het moment, met Rhi meegeteld, vijf pleegkinderen in hun huis. In het weekendje in het huisje, had ik wel gemerkt dat ze geen verschil maakten tussen hun biologische kinderen en de kinderen voor wie ze zorgden. Jackie en Keith waren echt heel erg lief voor alle kinderen, maar wisten ook wel hoe ze iemand aan moesten pakken. Keith had zijn oudste zoons een paar keer op hun plaats moeten zetten en dat had hij ook wel zonder moeite gedaan? Het leek me dat het zo hoorde te gaan in al die gezinnen? Ze moesten de kinderen een veilige plaats bieden om op te groeien. Iets wat Rhi duidelijk niet had gehad, totdat ze bij Edyn was gekomen. Maar dat hoorde dan toch helemaal niet? Ik wist niet wat er was gebeurd en ik hoopte dat ze me daar nu iets meer over wilde vertellen, maar dat kwam een beetje uit haarzelf. Ik zou haar eerst laten vertellen wat ze wilde vertellen en als het een beetje goed voelde, dan kon ik er wel iets over vragen. Ik was wel benieuwd wat ze te zeggen had? Of het ook ging over de andere gezinnen waar ze ooit had gezeten, ik vroeg me ook wel af hoeveel het er waren?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
De vorige keer dat Luke zoiets aan me had gevraagd, had ik hem letterlijk van me af geduwd. Ik had niet begrepen hoe hij zoiets aan me had kunnen vragen, terwijl ik daarin best duidelijk was geweest. Dat soort dingen waren niet zijn zaak geweest. Nu was hij niet degene die er naar had gevraagd. Ik was degene die er over was begonnen en ik wilde het hem ook graag vertellen, ondanks dat hij er verder niet heel erg veel meer mee kon. Het was iets wat al een hele tijd geleden was gebeurd, maar het was wel een deel van mijn verhaal en dat was iets wat Luke graag wilde weten. Hij wilde weten hoe ik in elkaar zat, waar ik precies vandaan kwam. Dat zou ik hem nu nog niet gaan vertellen, maar ik kon er wel mee beginnen. Ik moest immers ook aan hem laten zien dat ik het echt meende. Luke gaf aan dat hij het wist, wat betekende dat hij ook nog wist wat er daarna gebeurde. Volgens mij had hij nog een hele tijd op het strand gezeten, wat wel voor een deel mijn schuld was. Hij leek het echter niet erg te vinden, of het had hem nooit uit gemaakt. Iets wat ik me haast niet voor kon stellen. Iemand zomaar achterlaten op het strand was niet heel netjes. ‘Je weet dat ik daar al een hele tijd ben. Deze zomer vier jaar, denk ik.’ Ik was vijftien geweest toen ik daar naar toe was gegaan. Dit jaar werd ik twintig, maar ik had mijn zestiende verjaardag daar gevierd. Al had ik dat helemaal niks gevonden. Ik had die mensen nauwelijks gekend. Dat had niemand tegen gehouden, zeker Edyn niet. Die was toen vrolijk mijn kamer binnen komen rennen in de ochtend, ondanks dat Jackie haar had gewaarschuwd. ‘Voordat ik bij Jackie en Keith terecht kwam, zat ik net een paar maanden in een ander gezin.’ Hele leuke mensen waren het niet geweest. Ondanks dat er vaak werd gezegd dat ze het echt voor de kinderen deden, ging het meestal alleen maar om het geld. Voor ieder kind kregen ze een bepaald bedrag, zodat ze er ook echt voor konden zorgen. Hoe meer kinderen, hoe meer geld. Iets waar ik het niet mee eens was geweest. Ik had niet ergens willen zitten waar mensen me enkel gebruikten om geld te krijgen. ‘De mensen waar ik toen zat, deden het puur voor het geld. Tot het 18e jaar is de staat verplicht om een bedrag aan het gezin te geven, zodat er voor kinderen gezorgd kan worden. Ze kochten alleen eerder drie flessen drank dan dat ze zorgden voor fatsoenlijk eten op tafel.’ Nu ik eenmaal aan het vertellen was, wilde ik hem ook niks achterhouden? Zo was ik dan ook wel weer. Ik zou nooit een half verhaal vertellen. Dat was gewoon niet hoe ik was? Ik was behoorlijk eerlijk en direct, maar dat kwam me nu alleen maar goed uit. Al was het niet fijn om hier over te praten, wetend dat Luke het waarschijnlijk sneu vond. Of hij zou medelijden krijgen. Iedereen deed dat, maar ik hoefde absoluut niet iemand zijn medelijden? Ik wist heel goed wat er in mijn leven was gebeurd en hoe ik daar mee om moest gaan. ‘Ik was er behoorlijk klaar mee, en ik deed net een tijdje aan streetart. Dus op een avond sneakte ik weg en ging ik opzoek naar een plek waar ik mijn nieuwe design zou kunnen spuiten,’ legde ik uit. Achteraf was het best een grappig verhaal, als ik me indacht hoe boos mijn pleegouders toen waren geweest. ‘Ik werd betrapt door een paar agenten die daar rondliepen. Ik probeerde nog een foute naam op te geven, maar ik was al eerder betrapt en ze hadden al snel door wie ik was. Ik moest op het bureau blijven en kreeg een strafblad. Daar hadden mijn pleegouders niet heel erg veel zin in, dus toen wilden ze maar wat graag van me af.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Misschien dat ik het niet heel erg goed aan had gepakt. Op dat moment was de vraag wel een beetje uit het niets gekomen. Ik had er echter wel iets meer over willen weten. Ondertussen wist ik wel wat meer dingen over Rhi en ook over de familie waar ze nu bij woonde. Ze had me wel aangegeven dat de familie een beetje als een soort van vangnet was geweest. Het was ook gewoon een hele leuke familie? Ik voelde me er zelf wel op mijn gemak. Ik was misschien twee keer echt bij de familie geweest terwijl iedereen er was geweest, maar ik snapte wel dat Rhi een beetje haar plekje had gevonden? Natuurlijk werd ze vaak genoeg gek van Edyn en waren haar jongere broertjes en zusjes ook wel heel erg druk. Maar het leek wel echt familie? Ik werd ook wel eens gek van mijn broers. Nu kreeg Rhi natuurlijk haar eigen plaatsje en werd het weer heel anders? Ik wist zeker dat iedereen heel erg blij voor haar was. Ze had nu wel echt alles een beetje op een rijtje, een baan, een nieuw plaatsje. Ik knikte, ze was er al een tijdje, dat wist ik ook. Al begon Rhi al snel over een ander gezin en onbewust trok ik haar nog iets dichterbij. Bij Rhi hoefde ik echt net mijn hand zachtjes over haar arm te gaan strijken of wat dan. Dan leek het meer alsof ik wilde dat ze rustiger werd over dit alles. Iets wat ik niet wilde? Nu wilde ik gewoon dat ze het idee had dat ze er rustig over kon praten en dat ik naar haar luisterde. Het klonk niet echt heel erg goed dat ze er maar een paar maanden was geweest. Een paar maanden was echt heel erg kort? En ik snapte gewoon niet hoe het allemaal werkte. Hoe konden ze haar daar maar een paar maanden hebben gehad? Omdat ze te oud was? Er waren vast genoeg mensen die graag een jong meisje of jongetje hadden, die ze nog een beetje konden vormen. Rhi had al haar eigen ideeën gehad en misschien hadden ze dat niet gewild? Rhi legde echter al aan waardoor het kwam. Ik wist niet eens dat mensen er voor betaald werden om pleegkinderen in huis te nemen. Ik snapte dat ze extra geld nodig hadden, maar ik dacht dat het gewoon ging per kind onder de achttien. Misschien was het per land, of hier misschien zelfs per staat, verschillend. Die mensen hadden het duidelijk alleen maar gedaan zodat ze geld hadden gekregen? Geld wat ze vervolgens hadden gebruikt om drank te gebruiken en niet voor kinderen te zorgen. "Controleren ze dat niet?" fluisterde ik zachtjes. Dat was echt heel erg slecht! Ze zouden zoiets echt moeten controleren. Ze konden toch niet zomaar mensen, kinderen op laten vangen, die er vervolgens zoiets mee deden! Kinderen die al iets vreselijks mee hadden gemaakt, want ze waren niet voor niets uit hun familie gehaald, of hadden zelfs geen familie meer. Dan kwamen ze daar ergens? Dat was echt kwalijk en als ik het me zo bedacht kon ik daar zelf nog best wel boos om worden. Rhi ging verder en ik gaf aan dat ze eerst verder moest praten voordat ze een antwoord gaf op mijn vraag. Rhi was klaar geweest met de mensen, wat ik begreep! Dat zou ik ook zijn! Ze had gedaan wat ze op dat moment heel erg graag had willen doen, dat was de streetart. Uiteindelijk was ze daar door opgepakt. Wat ik wel iets voor Rhi vond. Niet dat was gepakt was, maar wel dat ze zoiets had gedaan. "Je bent wel een rebel." Zei ik zachtjes. "Maar die mensen zijn echt belachelijk dat ze kinderen, al was je geen kind meer, zo behandelen. Ze zouden eigenlijk niemand op mogen vangen." Ik vond echt niet dat ze zoiets zou mogen? Er waren vast genoeg gezinnen zoals dat van Jackie en Keith, maar er waren ook vast van dit soort mensen, waar ze meer grip op moesten hebben!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ergens was het wel fijn dat Luke en ik hier over konden praten. Het was niet zo dat ik hier altijd al met hem over had willen praten, maar nu was er wel een moment voor en ik wist dat ik het moest doen. Als ik Luke nooit iets zou vertellen, zouden we uiteindelijk weer schreeuwend tegenover elkaar staan en dan was het al zeker dat Luke weg zou gaan. Hij had me immers heel duidelijk gemaakt wat hij wilde in deze relatie. Al was het niet zo dat ik me nu verplicht voelde om alles te vertellen. Het voelde ook wel fijn, op een vreemde manier die ik nog niet zo gewend was. Iets wat misschien wel zou komen als we het vaker over dit soort dingen zouden hebben, maar ik zat er ook niet op te wachten om elke avond een deel van mijn leven te bespreken. ‘Dat ze het zouden moeten controleren, betekend niet dat ze dat ook doen.’ Dat was gewoon zo. Per staat verschilde de regels en er waren vast ambtenaren of wat voor mensen dan ook die dat soort dingen zouden moeten controleren, maar waarom zouden ze? Kinderen zoals ik, kinderen zoals Tyler en Jackie, daar gaf niemand om? Tenminste, meestal niet. We waren eerder een last, omdat er steeds maar weer opvang voor ons moest worden gevonden. Als het aan mij had gelegen, was ik jaren geleden al op mijzelf gaan wonen, maar dat had nooit gemogen. Blijkbaar was dat dan weer niet veilig geweest, maar ik wist zeker dat ik beter voor mezelf had kunnen zorgen dan een paar pleegouders die ik had gehad, waaronder het gezin waar ik hiervoor had gezeten. ‘De realiteit is dat niet heel veel mensen geven om wat er met pleegkinderen gebeuren.’ Niet dat ik daar over zou klagen, of wat dan ook. Ik had ook geen zin om er zo lang over te praten dat Luke me sneu zou vinden, want dat was ik niet. Ik had al die gezinnen overleefd. Dat was nou eenmaal wat ik deed. Ik zorgde er voor dat ik kon overleven. Ik had misschien vreemde manieren om dat te bereiken, dat wist ik zelf ook wel. Street-art was gevaarlijk en illegaal, ik had meer ruzies op school gehad dan ergens anders, als ik al op school was geweest. Ik had er vaak van alles aan gedaan om zo snel mogelijk weg te gaan bij een gezin. Bij Jackie en Keith was me dat nooit gelukt. Wat ik ook had gedaan, hoe erg ik me ook had gedragen, ze hadden me nooit weg willen hebben. Zij waren het pleeggezin waar iedereen van droomde en uiteindelijk had ik dat ook gekregen. Ik glimlachte toen Luke zei dat ik een rebel was. Ergens klonk het heel erg stom, maar het was wel een beetje zo. Ik had nooit echt gedaan wat ik had moeten doen, maar dat had ik dan weer voornamelijk gedaan omdat ik niet ergens had willen blijven. Ik had me ook zo slecht gedragen tegenover Luke omdat ik niet bij hem had willen blijven. Of ik had het wel gewild, maar niet op de manier die Luke voor zich had gezien. Nu ging het echter veel beter. Ik kon zelfs dit soort dingen met hem bespreken. Ik keek op naar Luke en knikte. Hij had ook wel gelijk. Dat soort mensen hoorden echt niet te zorgen voor kinderen, maar het leek niemand wat uit te maken. ‘Ik weet ook niet hoe ze aan dat soort gezinnen komen, maar het lijkt niemand iets uit te maken waar pleegkinderen terecht komen.’ Het boeide gewoon niemand een fuck! Het boeide mij wel? Tot op een zekere hoogte. Ik zou er zelf niet iets aan kunnen veranderen en ik hoefde ook echt niet alsnog te studeren om dat te doen, maar het was wel heel vervelend. Zeker omdat ik wist dat ook jonge kinderen dat soort vervelende dingen mee hadden moeten maken. Ik was ook heel jong geweest toen ik zomaar in een gezin was beland, terwijl ik nauwelijks had begrepen wat er aan de hand was geweest.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Kinderen moesten een goede plaats hebben om op te groeien. Die kinderen waren voor een reden bij hun eigen gezin of familie weggehaald. Dan ging je er toch een beetje vanuit dat er voor werd gezorgd dat ze een goede plaats kregen om te wonen? Een huis waar ze zich thuis zouden voelen. Een familie die van hen zou houden, zoals hun eigen familie misschien nooit zou hebben gedaan. Een beetje zoals Jackie en Keith het deden. Mensen die er niets over wisten, zoals ik, zouden er vanuit gaan dat de families er een beetje zoals die van hen uitzagen. Het waren zulke lieve mensen, dat ze echt iedereen op hun gemak lieten voelen. Ik had me daar ook geen één moment ongemakkelijk gevoeld. De eerste keer was het niet eens duidelijk geweest wat Rhi en ik precies waren. Ik had toen gezegd dat we vrienden waren, maar ze hadden ons wel zien zoenen. Toch was daar nooit veel over te doen geweest, ik had er geen vragen over gehad en volgens mij Rhi ook niet echt. Nu konden we dit echt een relatie hadden en misschien hadden ze dat ook wel door? Volgens mij wel, maar ze hadden er niet veel over gezegd en ze lieten Rhi gewoon haar gang gaan. Wat wel aangaf dat ze haar kenden. Volgens mij zouden ze ook eerder helpen met het appartementje, dan dat ze Rhi probeerden om te praten. Niet alle gezinnen waren zo, iets wat wel raar te bedenken was! Alsof het er helemaal niets toe deed hoe het met een kind ging! "Dat is echt belachelijk." Er was niet heel erg veel aan te doen, maar het was wel idioot dat ze gewoon de rug toekeerden naar kinderen? Die konden nog niet eens voor zichzelf opkomen. Bij Rhi was dat wel iets anders, maar dat was ook vast niet altijd zo geweest? "Hoe oud was je?" Misschien was ze wel net zo oud als Maddie of Abby geweest toen ze naar het eerste gezin ging. Al waren die volgens mij echt heel erg jong geweest en Rhi leek er wel echt bewust genoeg van mee te hebben gekregen. "Toen je in het eerste gezin kwam bedoel ik." Ik hoopte dat ze mijn vragen niet vervelend vond. Ik wist niet wat er was gebeurd waardoor ze in het hele systeem was gerold en daar had mijn vraag op het strand ook opgeslagen. Ik vond het fijn dat ze nu alsnog iets had verteld over hoe het hier voor was geweest. Rhi was niet heel erg netjes. Maar ik had gezien wat ze kon. Haar street art was echt heel erg mooi om te zien, al was het niet echt iets wat ze mocht doen. Zoiets was illegaal en natuurlijk kon je dan gepakt worden? Maar als ze het waard vond, moest ze dat niet zomaar stoppen. Iets wat ze ook echt niet had gedaan. Ik hoopte dat de meeste dingen nog hingen, al werd zoiets natuurlijk wel overgeverfd op een gegeven moment. Ik was blij dat er iets van had gezien, want het stuk wat ze me had laten zien, was echt heel erg krachtig en vertelde eigenlijk ook wel genoeg over haar verleden? De pleeggezinnen waren echt kut geweest. Wat gewoon echt niet hoorde? Maar wat kon een kind daar aan doen, zij moesten zich overgeven aan de mensen die hen hulp wilden bieden. Iets wat ze uiteindelijk niet eens deden! Ze werden aan hun lot overgelaten! "Dat is echt vreselijk." Er waren gewoon echt heel erg weinig mensen die iets over wisten. En er duidelijk ook niets aan werd gedaan. Natuurlijk hadden die gezinnen wel echt geld nodig, want anders zouden ze het hoofd niet boven water kunnen houden, alleen als ze echt genoeg geld hadden, konden ze dat dan echt doen. Volgens mij hadden Jackie en Keith niet het meeste geld van de wereld, maar ze probeerden wel liefde te geven? Wat veel belangrijker was! Ik trok Rhi voorzichtig tussen mijn benen en sloeg mijn armen goed om haar heen, het voelde wel fijn om haar even dichtbij te hebben.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik dacht even na over de vraag van Luke. Het was geen vervelende vraag, maar wel een vraag waardoor ik me heel erg veel realiseerde. Ouder dan drie of vier was ik niet geweest. Volgens mij was ik drie geweest toen mijn vader er opeens niet meer had willen zijn en daarna was het echt mis gegaan. Ik kon me niet heel erg veel herinneren van wat er daarvoor was gebeurd, maar ik wist dat het niet altijd slecht was gegaan. Zoiets kon gewoon niet. Al had mijn vader niet zomaar zijn eigen leven genomen, dus er hadden vast wel dingen gespeeld. Dingen waarvan ik me niets kon herinneren, maar er waren genoeg andere momenten die ik het liefst had willen vergeten. Mijn moeder was zo verdrietig, of boos, geweest dat ze mij vaak aan mijn eigen lot had over gelaten. Iets waar ik niet heel erg vaak over nadacht, omdat ik in mijn eigen ogen gewoon geen moeder meer had. Ik had er al geen meer vanaf mijn vierde. Ik zou Jackie ook nooit als mijn moeder kunnen zien? Ik wist dat ze dat niet was, maar ik wist ook dat ze heel erg veel om me gaf, zoals alleen een moeder dat kon doen. Zoiets kon ik echter niet aan haar geven, houden van haar alsof ik haar dochter was. Iets wat ze volgens mij niet erg vond, maar ze had er vast wel eens aan gedacht. ‘Ik was vier, denk ik. Toen ik bij het eerste gezin terecht kwam.’ Ik voelde er niet heel erg veel voor om Luke te vertellen wat er daarvoor was gebeurd, maar het voelde nog wel goed aan om hem hier een antwoord op te geven. Hij probeerde het ook alleen maar te begrijpen, dat wist ik nu. Hij stelde die vragen omdat hij meer over me wilde weten. Verder had hij niet heel erg veel aan deze informatie. Het enige wat hij zich nu voor kon stellen was ik op vierjarige leeftijd, maar ik wist zelf niet eens hoe ik er toen uit had gezien. Het was niet zo dat er nou heel erg veel foto’s van me waren gemaakt door de jaren heen. Vooral omdat er niet veel mensen waren geweest die graag een foto van mij in hun huiskamer hadden willen hebben, maar ik had daar ook nooit bij willen staan. Schoolfoto’s had ik meestal geskipt, of ik was er niet eens naar toe gegaan. Ik had het nut er ook nooit echt van in gezien. Ik zuchtte toen Luke me tussen zijn benen trok, maar het was geen geërgerde zucht. Eerder een opgeluchte. Ik was opgelucht, omdat ik iets aan Luke had verteld en het allemaal wel mee leek te vallen. Hij had geen rare dingen gezegd, hij deed niet alsof hij medelijden met me had, maar hij wilde er wel voor me zijn. Iets wat ik heel erg aan hem kon merken, maar ik vond het fijn dat hij het op deze manier liet zien. Enkel en alleen door me in zijn armen te nemen. Ik liet me dan ook rustig tegen zijn borstkas aanzakken, terwijl ik mijn handen op die van hem legde en voor me uit staarde. ‘Het leven is soms behoorlijk fucked up.’ Dat was nou eenmaal zo. Niet iedereen had het zo goed voor elkaar. Niet dat ik wilde beweren dat Luke zijn leven altijd maar geweldig was geweest, want hij had vast wel zijn shit gehad. Misschien niet in grote maten, maar iedereen had nou eenmaal zijn shit. En vaak was die shit voor diegene dan ook heel belangrijk. Daar kon ik niet over oordelen. Het was wel fijn dat hij nu naar mijn shit wilde luisteren, al had ik niet de behoefte om er nog heel erg veel meer over te vertellen. Ik wilde vooral genieten van de tijd die we nu hadden, want Luke zou over een paar dagen wel weer weg gaan. Niet dat ik het zo erg vond, want zonder Luke redde ik me ook. Ik zou hem echter wel gaan missen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik schrok een beetje van Rhi haar woorden. Ze was vier geweest! Vier toen ze in het hele systeem was gerold. Ze was nu bijna vier jaar bij Jackie en Keith. Wat betekende dat ze meer dan tien jaar bij gezinnen had gezeten waar het niet had gewerkt. Ze was niet voor niets bij haar ouders weggehaald. Ik wist nog steeds niet heel erg goed wat er allemaal was gebeurd, maar het was niet iets wat ik nu ook nog aan haar wilde vragen. Ik vond het heel erg knap dat ze dit vertelde. Dat ze hier over wilde praten en ik wilde het niet verpesten om te veel vragen te stellen. Dit was al heel erg heftig om te horen en ik wist haast wel zeker dat het ook niet makkelijk was om te vertellen. Het was niet dat Rhi hier ineens in tranen zou gaan zitten. Volgens mij was ze er best nog wel nuchter over, wat je misschien op gegeven moment ook wel werd, als dit je leven was. Ik vond het heel vervelend voor haar. Een meisje van vier had niet kunnen kiezen wat er met haar leven was gebeurd. Zij had er niets aan kunnen doen, wat er ook was gebeurd, met haar ouders, wat het ook was. Maar al helemaal niet waar ze daarna terecht was gekomen. Als ze geen andere familie had om voor haar te zorgen, ging ze vanzelf daar ergens in? Ik wist ook niet precies hoe het allemaal werkte, ik wist echter wel dat het heel erg oneerlijk was en dat Rhi nog meer shit in haar leven moeten verdragen dan ik al had gedacht. "Dat is echt jong." Zei ik zachtjes. Ik wist ook niet echt wat ik er anders op moest zeggen. Het was echt jong! "En het is kut dat je met al die bull shit hebt moeten leven." Mensen die haar alleen maar wilden voor het geld? Wat bracht je dat nou bij als kind? Je kreeg er in ieder geval geen zelfvertrouwen of eigenwaarde van. Rhi kon goed voor zichzelf opkomen, wat daar vast door kwam. Daarbij wist ze gelukkig dat ze er ook echt moest zijn. Al leek het op sommige momenten alsof ze dacht dat ze het allemaal niet waardig was? Niet op veel ogenblikken, maar volgens mij had ze me weg willen drukken omdat ik dicht bij was gekomen, maar ergens ook wel een beetje omdat ze bang was voor wat er anders ging gebeuren? Ik kon niet voor haar spreken en ik wilde haar ook geen labels of iets anders opplakken. Ik zou in ieder geval niet zomaar weg gaan, hoe Rhi ook was. Ik maakte een instemmend geluid. Het leven was voor iedereen wel een fucked up. Bijna iedereen in ieder geval. "Het is alleen ongelijk dat sommige mensen echt alles krijgen." Rhi had het jaren lang door moeten maken. Ze zou me slaan als ik zou zeggen dat ik het zielig vond. Ik zag haar ook echt niet als iemand die zielig was. Maar ik vond het wel echt kut voor haar dat ze het allemaal door had moeten maken. "Je bent een sterke rebel." Zei ik zachtjes, waarna ik besloot om eventjes stil te blijven. Ik wilde niet te veel zeggen. Ik wilde Rhi gewoon laten weten dat ik naar haar verhaal had geluisterd en natuurlijk mijn eigen gedachten over had. Ik was vooral heel erg dankbaar dat ze het me had willen vertellen en helemaal dat het vanuit haar zelf was gekomen. Zij had de stap genomen om dit te vertellen. Waarschijnlijk besefte ze zich niet eens hoe dankbaar ik haar hier wel niet voor was? Het betekende dat ze hetgeen waar we het in Bali over hadden gehad, probeerde te veranderen. Ze deed haar best er voor en dat vond ik echt heel erg lief van haar. Ik liet me ietsjes onderuit zakken, waardoor ik Rhi vanzelf mee trok. Voor mij hoefden we nu eventjes niet te zeggen. Stilte kon meer zeggen dan woorden ooit zouden kunnen doen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik had nooit gedacht dat het zo fijn zou voelen om er over te praten? Het kwam ook wel echt door Luke. Ik had het idee dat hij echt naar me luisterde, wat het een stukje makkelijker maakte om het te vertellen. Daarnaast deed ik dit ook voor mezelf. Ik moest hier aan werken als ik aan onze relatie wilde werken. Niet dat ik nu elke avond iets aan hem zou vertellen, maar op dit moment had het veilig gevoeld. We hadden er rustig bij gezeten en ik wist dat Luke het ook echt wilde weten. Hij had het negen maanden geleden al willen weten en toen was ik behoorlijk onbeleefd tegen hem geweest. ‘Je raakt er aan gewend?’ Dat klonk misschien als een fucking stom iets om te zeggen, maar het was wel zo. Ik was er aan gewend geraakt dat ik nou eenmaal niet het leven had wat Edyn bijvoorbeeld had gehad, maar het maakte me niet uit? Op een gegeven moment was ik gestopt met wensen voor aardige pleegouders, vriendjes en vriendinnetjes op school. Ik had me beseft dat als ik in deze wereld had willen overleven, ik moest stoppen met me daar druk om te maken. Ik zou mijn leven ook niet willen ruilen voor het leven van Edyn, of ieder ander meisje. Ik had geen cheerleader hoeven zijn, of duizenden vrienden willen hebben. Het had me vrijwel niets uitgemaakt en dat deed het nu nog steeds niet, al wist ik nu wel heel goed wat ik had. Ik had een familie die om me gaf, mensen die ondanks alles nog steeds graag wilden dat ik bij hen zou komen eten. De jongere kinderen keken zelfs naar me op. Ik wist niet precies waarom, want Edyn was het meisje wat vrijwel iedereen graag wilde zijn, maar toch vonden ze mij ook heel leuk. Iets wat ik wel waardeerde, ondanks dat ik het die kiddo’s nooit echt had verteld. Ik had nu wel echt mijn leven op een rijtje en ik had Luke. Dat was eigenlijk nog het belangrijkste. Luke was er nog steeds en ik wist nu ook dat ik heel zuinig op hem moest zijn. Want als ik nog een keer iets zou flikken, dan zou hij er niet meer zijn en dan zou het mijn eigen schuld zijn. Het was eigenlijk elke keer mijn eigen schuld geweest. Ik had Luke constant weg geprobeerd te duwen, terwijl hij dat echt niet had verdiend. Hij had zo zijn best gedaan. Dat deed hij nog steeds. Nu ook. Hij luisterde naar me en ondanks dat hij wel probeerde te vertellen wat er door hem heen ging, leek het niet alsof hij medelijden met me had en het heel sneu voor me vond. Ik knikte. Het was oneerlijk dat er mensen waren die alles kregen, maar zo zat het leven nou eenmaal in elkaar. Sommigen moesten wat harder werken dan anderen. Als daar iets aan gedaan kon worden, hadden mensen dat vast al gedaan. ‘Dankjewel,’ zei ik zacht. Niet zozeer omdat hij me een rebel noemde, of omdat hij me sterk vond. Meer omdat hij naar me had geluisterd. Dit was de eerste keer dat ik zoiets aan iemand had verteld. Luke wist meer van me dan wie dan ook en dat was al heel erg speciaal. Nu was hij ook nog eens degene die gewoon naar me had geluisterd en daar ook echt de tijd voor had genomen. Meestal hadden mensen daar nooit de tijd voor genomen, maar dan had ik ook niks meer willen vertellen. Ik wilde mijn tijd niet verdoen aan mensen wie ook geen tijd wilden maken voor mij. Luke liet zich nog meer onderuit zakken, waardoor we uiteindelijk in de laadbak lagen. Ik verschoof iets, zodat ik naast hem lag. Ik verwikkelde onze benen en keek naar Luke. Ik streek een pluk van zijn blonde haar, dat net onder de beanie kwam, uit zijn gezicht en gaf hem vervolgens een kus. Die had hij wel verdiend.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik vond het echt heel erg fijn dat Rhi er zo over had gepraat. Het was iets wat ze zelf had gewild en daarom ook gewoon had gedaan. Het kwam misschien wel door wat we in Bali had besproken. Maar dit gaf wel echt aan dat ze zelf echt aan wilde werken. Het enige waar ik haar dan mee kon helpen, was gewoon zo rustig mogelijk luisteren. Niet te veel vragen stellen en al helemaal niet doen alsof ze zielig was. Natuurlijk was het sneu dat zo’n klein meisje zoveel door had moeten maken. Dat was niet niets! Ze had een veilige omgeving moeten hebben en die had ze niet gekregen totdat ze een jaar of zestien was geweest. Iets wat eigenlijk best wel belachelijk was! Hoeveel van die gezinnen waren er dan wel niet? Waar het gewoon niet ging zoals het hoorde. Rhi was op een gegeven moment ook vast niet even lief geweest, waardoor veel pleeggezinnen de moeite niet hadden willen doen. Terwijl dat wel gewoon hoorde? Dat was wat Jackie en Keith ook deden! Ze gaven vast wel eens tegengas, maar als ik iets geleerd had van Rhi, was het wel dat je haar op sommige momenten vooral moest laten. Daar kon iedereen achter komen! Ook de gezinnen waar ze in hadden gezeten. Ik had het idee dat ze niet eens hadden geprobeerd om haar te leren kennen? Wat het ook precies was, het was nu moeilijk terug te draaien. Ik vond dat Rhi er goed mee om ging? Er waren vast mensen die helemaal op het verkeerde pad waren gekomen door dat alles. Nou was Rhi ook weer niet het meest brave meisje op de wereld, maar ze deed het wel echt goed. Ik glimlachte toen ik haar bedankje hoorde. Volgens mij vond ze het zelf ook wel fijn dat ik naar haar geluisterd had of dat ze het had kunnen vertellen. Het voelde ook gewoon echt goed? We lagen hier met z’n tweeën en dat was eigenlijk het enige wat telde. We waren zo ver weg van de rest van de wereld. Zo voelde het in ieder geval. De stad lag onder ons, maar zo zag ik daar zelfs niet heel erg veel van. Het deed er ook helemaal niet toe. Ik voelde de lippen van Rhi voor even op die van mij. Soms kon een kus zoveel meer vertellen dan een zoen, zelfs veel meer dan woorden ooit konden zeggen. Ik bewoog iets op mijn zij, zodat ik goed naar Rhi kon kijken. We hadden wel vaker in deze auto gelegen, maar nooit echt op deze manier. Er was net wel echt iets veranderd in onze relatie. Het was echt een volgende stap. En zo voelde ik me ook wel een beetje over Rhi. Ik had haar vanaf het begin aantrekkelijk gevonden en op een gegeven moment waren er ook wel gevoelens gekomen. Gevoelens die nu steeds meer werden. Het was afgelopen maand dan wel niet zo heel erg goed gegaan, maar dat hadden we beiden denk ik wel nodig gehad? Ik had Rhi wel echt gemist, het had toch niet helemaal geklopt zonder haar. En alles weer goed was, waren de gevoelens eigenlijk alleen nog maar meer geworden. "Ik houd van je." Fluisterde ik zachtjes, waarna ik voorzichtig een kus onder Rhi haar beanie drukte, zodat hij nog ergens op haar voorhoofd belandde. Het waren woorden die ik wel echt zo voelde? Ik verwachtte niet dat Rhi ze terug zei. Ik wist niet eens echt wat ik van haar moest verwachten. Misschien kwam dit op het moment wel weer te dichtbij? Ik wilde haar ook weer niet overgooien met allemaal relatie gedoe. Het was echter wel hoe ik me op het moment voelde? Wat ik voor Rhi voelde! Het had zich langzaam ontwikkeld. Zoiets kon je toch ook niet binnen een paar weken voelen. Een paar maanden was misschien al wel snel, maar er waren wel echt sterke gevoelens en op een andere manier kon ik ze ook niet uitleggen?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ondanks dat Luke en ik veel mee hadden gemaakt, kwamen zijn woorden toch een beetje uit het niets. Misschien dat ze voor hem al even door zijn hoofd hadden gespookt, wat ze ook wel een beetje bij mij hadden gedaan, maar voor mijn gevoel rolden de woorden zomaar over zijn lippen. Ik wist dat Luke het meende, want zoiets zou hij niet zomaar zeggen. Hij had het alleen nog nooit eerder gezegd. We hadden het nog nooit tegen elkaar gezegd. Ik kon me ook niet herinneren dat ik zoiets ooit hardop uit had gesproken. Natuurlijk waardeerde ik Jackie en Keith en ik gaf zelfs om Edyn, maar ik had nog nooit hardop gezegd dat ik van iemand hield. Niemand had dat ook ooit bij mij gedaan? Iets wat mijn eigen schuld was geweest, want ik had vaak ook meer redenen aan mensen gegeven om me te haten dan om van me te houden. Iets wat ik bij Luke ook had gedaan, maar dat leek hem niks uit te houden. Misschien hield hij juist wel van me omdat ik soms te direct was en ik zei waar het op sloeg. Misschien nam hij dat alles wel mee in zijn gevoelens voor mij. Ik voelde zijn lippen op mijn voorhoofd, iets wat hij eigenlijk niet heel erg vaak deed. Het was ook echt een lief kusje? Iets wat je deed als je iemand gerust wilde stellen, of als je iets duidelijk wilde maken. Luke wilde dat laatste doen. Ik wist niet of hij verwachtte dat ik het terug zou zeggen. Hij hoopte er misschien wel op, ook omdat het bij een relatie hoorde. Op een gegeven moment hoorde je dat tegen elkaar te zeggen, als je het meende. Ik wilde het ook wel terug zeggen, maar het was een behoorlijke big deal? Ik had het nog nooit tegen iemand gezegd, wat betekende dat Luke de eerste zou zijn. Hij had al vaak genoeg gezegd dat hij niet weg zou gaan en ik geloofde hem daar ook echt op, maar door zoiets te zeggen gaf je iemand wel veel meer macht? Luke was echter degene die het als eerste had gezegd en ergens voelde het heel fijn om te weten dat er iemand op deze fucked up aarde was die zoveel van me hield dat hij het ook echt wilde zeggen. Het was ook niet dat ik niet van Luke hield. Ik voelde me bij hem op me gemak, ik had hem meer verhalen over mezelf verteld dan aan wie dan ook en daarnaast konden we het ook echt goed met elkaar vinden? Ik had aan het begin misschien verschrikkelijk dwars gedaan en het was begonnen met een betekenisloze avond vol seks, maar dat was nu al lang niet meer aan de orde? We deden dingen samen, ik was zelfs mee gegaan naar zijn ouders en naar Bali, al was dat laatste wel een dingetje geweest. We waren wel echt op de plek waar we nu moesten zijn en Luke vond dat houden van er dan ook bij hoorde. Iets waar hij eigenlijk wel gelijk in had. ‘Ik ook van jou,’ fluisterde ik zacht terug. Misschien dat ik het woordje houden er niet in had genoemd, maar Luke wist wel wat ik bedoelde. Hij snapte het vast ook. Daarnaast was het ook wel echt waar. Er was niemand van wie ik ooit zoveel had gehouden als Luke. Anders had ik ook echt niet in tranen in zijn armen gezeten op Bali. Als ik niks om hem had gegeven, was ik niet eens naar Bali gegaan. Bali was de plek waarop zoveel dingen tussen ons waren veranderd, op de goede manier. We hadden gepraat en we begrepen elkaar nu beter. Luke had dan wel seks gehad met een ander op Bali, maar dat maakte me eigenlijk niet heel erg veel uit. Ik wist dat het niks had betekend en dat hij het vooral had gedaan omdat hij toen uit elkaar waren geweest. Nu waren we weer bij elkaar en zeiden we zelfs dit soort dingen. Dus het zat wel goed tussen ons.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld