Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Het was heel fijn om Edyn mee op tour te hebben? Op sommige momenten vergat ik echt dat ze er vorig jaar ook was geweest. Misschien wel niet in Japan, maar wel in Portugal. Ze was er geweest toen ik niet lekker in mijn vel had gezeten en ze had toen zoveel voor me gedaan. Laat in de avond had ze me meegenomen naar buiten, de straten van Lissabon in. We hadden een ijsje gegeten en ze had rustig met me gepraat over wat er op dat moment in mijn hoofd om was gegaan, waarom ik niet had kunnen slapen. In Italië had ze een bad voor me klaargemaakt omdat ik ziek was geweest. Ze had er van alles in gegooid en ze was vervolgens bij me komen zitten. In mijn ogen was dat de eerste keer geweest dat ik me zo kwetsbaar naar haar op had gesteld. Er had toch heel wat moeten gebeuren voordat ik echt had toegegeven dat ik de armen van Edyn nodig had gehad. Uiteindelijk was het wel heel fijn geweest om samen met haar in bad te zitten en me eventjes te laten verzorgen door haar. Daarna hadden we echt nog een hele fijne tijd samen gehad. Italië was toch wel de plek geweest waarop we onze relatie echt hadden gedefinieerd. Ook was dat de plek waar fans ons echt samen hadden kunnen zien. Iets wat Edyn niet eens erg had gevonden. Ze had zo vrolijk op hen gereageerd en dat deed ze nog steeds! Zelfs na alles wat sommige fans over haar hadden gezegd, reageerde ze nog steeds positief en dat vond ik echt heel erg knap van haar. Ze ging heel erg goed om met dit alles en ergens was ik heel blij dat ze er zo normaal onder bleef, want dat maakte het voor mij ook gemakkelijker om een normaal leven te leiden, samen met haar. Nu voelde het ook heel fijn om hier gewoon te kunnen zitten, om samen met Edyn rond te lopen zonder dat er echt iets zou gebeuren. Er waren hier zoveel mensen en ik moest toegeven dat we er best tussen pasten, met hoe we er op dit moment uitzagen. ‘Het is hier sowieso wel heel leuk,’ zei ik lachend. Edyn leek echt een klein meisje in een speelgoedwinkel, maar ik vond het juist heel erg leuk om haar op deze manier te zien! Ik hield er van als Edyn blij was? Want dat maakte mij ook blij! Zo hoorde het te gaan in een relatie. Je hoorde elkaar omhoog te trekken. Dat was iets wat Edyn, tot nu toe, altijd wel bij mij had gedaan. We hadden misschien een paar keer ruzie gehad, maar die ruzies waren nu echt nergens te bekennen en waarschijnlijk zouden die ook niet meer zo snel komen! We hadden al zo goed als een jaar een relatie samen! Dat was toch best lang. ‘Wafels met ijs dan?’ vroeg ik aan haar. Het zag er inderdaad wel heel goed uit, al zagen alle plaatjes er goed uit! Volgens mij was het hier al een kunst om het mooiste plaatje van je eten op de kaart te zetten! Ik legde de kaart aan de kant en wilde iemand wenken om te bestellen, maar de woorden van Edyn hielden me tegen. Ik wist dat ik het goed had verstaan, want zoveel geluid was er niet om ons heen. Edyn had het gehad over samenwonen. We hadden het nog helemaal niet gehad over samenwonen? Ik wilde dan wel een huis in LA hebben, omdat ik daar nou eenmaal vaak was en ik een vriendin had die daar woonde, maar samenwonen? Dat ging ook helemaal niet, want Edyn had een baan waardoor ze zes dagen in een ander huis zat. Dus het zou sowieso al nutteloos zijn om dat nu te doen! ‘We gaan niet samenwonen, dus nee?’ We gingen dat gewoon nog niet doen! Zeker niet als het zomaar random werd besproken als dit! Daar hield ik gewoon niet van? Als dit iets was wat ze wilde, had ze het een keer ter spraken moeten brengen, maar niet op deze manier!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik vond het echt heel erg leuk dat ze hier zulke dingen hadden. Dit was niet het eerste zaakje dat zo leuk was! Ze hadden hier echt van alles! Nu waren eenhoorn wel echt heel erg leuk! Ze waren zo magisch, mooi en vooral heel erg elegant! Er waren tekeningen van eenhoorns, die weer heel erg anders waren dan de knuffels die ze op de banken hadden liggen. Het was wel heel erg fijn om hem dicht bij te hebben. Knuffels waren ook gewoon echt heel erg leuk, ik snapte maar al te goed dat Eve er echt helemaal gek op was. Ze had wel een paar knuffels en daar had ze ook echt wel haar favoriet uit, maar ik hoopte echt dat ze de Eevee echt geweldig zou vinden. Ergens wist ik wel zeker dat het ging gebeuren, want ze had een poos geleden nog gevraagd of ze een Eevee had mogen hebben. Dat was wel een beetje door Michael gekomen en ik wist niet precies of Eve dat nog zo goed wist, maar als ze het diertje zag, werd ze er vast weer aan herinnerd. Misschien ging ik nog kijken naar een knuffel voor mezelf, want die hadden ze hier toch genoeg. Ze hadden ook echt allerlei verschillende winkels en restaurants! Volgens mij had ik zelfs een Hello Kitty restaurant gezien! Ergens vond ik het wel jammer dat ik Eve daar niet mee naar toe kon nemen, want daar was ze toch ook wel een beetje gek op? Maar ik was hier met Michael en dat vond ik ook heel erg leuk! We konden er misschien wel samen naar toe? We konden echt heel erg veel dingen nog doen! Want we hadden nog wel eventjes de tijd. Ik vond het zelf echt leuk om dit soort dingen met Michael te doen? Al vond ik het ook prima ook gewoon samen binnen te zitten. Daarom leek het idee van het samenwonen me ook echt heel erg leuk? Michael had wel verteld dat hij in Los Angeles wilde komen wonen en als het kon dan wilde ik ook wel een plekje? Dan konden we dat het beste samen doen! Dan was het makkelijker om dingen samen te doen, want dan woonden we samen! Dan konden we iedere week samen wakker waren als we er allebei waren? Dat was toch wel een heel fijn idee. Michael leek het niet zo te vinden. Hij zei meteen dat we niet gingen samenwonen, maar ik snapte niet waarom dan niet?! Iets waardoor ik me eigenlijk wel een beetje verdrietig voelde? Het kwam best wel op een gemene manier over? "Oh, sorry." Mompelde ik. Ik had gedacht dat het wel had gekund. Het moest voor Michael ook fijn zijn om een schoon plekje te hebben als hij terug kwam van tour? Een gevulde koelkast en al wat eten op de tafel? Als we samen een plaatsje hadden kon ik daar voor zorgen als hij er niet was. Het was echt niet erg om daar naar toe te gaan samen met Eve om het een beetje te onderhouden? In mijn hoofd klonk het een heel goed idee, maar Michael vond dat duidelijk niet. Dan hoefde hij het niet op die manier te zeggen. En ik snapte het ook gewoon echt niet! Ik trok de knuffel iets dichter tegen me aan en schoof een klein beetje op naar de rand van de bank, want het voelde nu niet goed om te dicht bij Michael te zitten? Ik snapte het gewoon echt niet. "Waarom niet?" zei ik zachtjes. Het leek me alleen maar heel erg logisch en makkelijk! Ik vond het ook wel fijn om naar huis te gaan op donderdag en mijn familie te zien, maar Michael was misschien wel het begin van een eigen nieuwe familie? Op een gegeven moment hoorde samenwonen daar ook gewoon bij en dat kon best nu wel. We waren een jaartje samen en het ging echt heel erg goed tussen ons, dus ik snapte niet echt waarom Michael het niet wilde?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Bij Edyn kwamen er wel vaker dingen uit het niets. Soms schoot haar ineens iets te binnen, wat ze dan ook zei. Soms was het zo dat ze het zelfs al een hele tijd in haar hoofd zat, waardoor het voor haar heel logisch was om het te melden. Terwijl het dan eigenlijk niet logisch was voor anderen! Edyn zat er zo sneu bij! Iets wat kwam door mijn reactie, dat wist ik ook wel. Edyn had blijkbaar echt gedacht dat samenwonen er in zat, en misschien zat het dat ooit ook wel, maar voor mijn gevoel hoefde dat nu nog niet? Het was niet dat ik niet graag bij haar was, want dat vond ik juist heel erg fijn, maar samenwonen zou gewoon niets uithalen? Edyn woonde zo goed als bij haar nanny-kinderen en ik was er voor de rest van het jaar niet! Dus wat had samenwonen dan nog voor zin? Dat zou alleen maar onhandig zijn! Edyn zat er nu echter bij als een heel klein kindje dat net te horen had gekregen dat ze iets niet mocht. Iets wat ik ook niet fijn vond om te zien! Zeker niet als het door mij kwam, wat op dit moment wel het geval was! Ze had de knuffel zelfs heel erg dicht tegen zich aangetrokken, alsof die haar zou beschermen voor alles wat er nog uit mijn mond zou komen. Ik zuchtte en nam haar handen voorzichtig vast. Ik wilde haar wel laten weten dat ik niet boos op haar was, want dat was ik ook niet! Al vond ik het nog steeds geen goed idee om samen te gaan wonen! ‘Dat kwam er botter uit dan ik het bedoelde, sorry,’ zei ik zachtjes. Ik vond het echt niks om haar zo te zien! Ik wist dat ik nu heel erg op mijn woorden moest letten. Al moest ik dat eigenlijk altijd bij Edyn. Het hielp echter niet dat ik er soms dingen uitgooide zonder er goed over na te denken. Ik had kunnen weten dat ik anders had moeten reageren, maar ik was in paniek geraakt toen ze er over was begonnen! Iets waar ik ook niks aan kon doen. ‘Ik denk gewoon dat het niet veel uithaalt om nu samen te wonen?’ Voor Edyn klonk het misschien geweldig, en misschien zou het dat ook wel zijn als we echt samen konden wonen. Als we dagen bij elkaar door konden brengen en daar ook echt van konden genieten, maar dat ging nu niet! Ik was nu al op tour en die tour zou nog een hele tijd turen! Tot ergens in september! Dat betekende dat Edyn van maart tot september op haar vrije dag alleen in een huis zou zitten. Dat was toch ook niet wat ze wilde? Er waren mensen die goed alleen konden zijn, maar daar was Edyn er niet één van! Iets wat juist heel mooi aan haar was en het was ook één van de dingen waarom ik van haar hield, maar op dit soort momenten was het niet handig! Ik wist zeker dat Edyn wel miljoenen redenen kon bedenken waarom we wel samen zouden kunnen wonen. Waarschijnlijk zouden sommige redenen ook heel erg leuk zijn, maar het ging nu niet alleen maar om leuk! We moesten ook realistisch denken. Iets waar Edyn soms iets minder goed in was. ‘Als we nu zouden gaan samenwonen, dan zouden we er niets aan hebben. Ik ben op tour tot en met september en jij werkt? Je hebt maar één vrije dag in de week en dan zou je op die dag in je eentje in een huis zitten. Dat is toch niet iets wat je graag wil?’ Het was gewoon onhandig! Als ik echt zou gaan samenwonen met Edyn, dan wilde ik dat ook op de goede manier doen. Dat we echt bij elkaar konden zijn, tijd met elkaar door zouden kunnen brengen. Dat was nu nog niet mogelijk. Daarom wilde ik het ook nog niet. Misschien dat het ooit een keer zou komen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het had echt heel erg gemeen geklonken en ik snapte het gewoon echt niet. We konden dan wel niet hele weken bij elkaar zijn, maar dat verwachtte ik ook helemaal niet. Ik wist dat Michael druk was met zijn eigen dingen en dat was ik ook. Ik was zes dagen in de week bezig met Eve, Danny en Rosa. Dat betekende echter niet, dat ik zat opgesloten in dat huis. Ik kon echt wel weg. Rosa was oud genoeg om even alleen thuis te blijven. Bij Danny konden we dat ook wel een beetje proberen. Maar dat was niet het enige, want ze gingen gewoon naar school? Zelfs Eve zou bijna naar school gaan. Iets wat ik misschien een naar idee vond, maar dan had ik wel tijd over. Ik moest het huis ook een beetje in orde houden, maar dat kon ik best op twee plaatsen doen. Zeker als ze dicht bij elkaar waren? Ik keek naar de handen van Michael, wie die van mij vast hadden gepakt. Ik klemde de knuffel iets beter tussen mijn armen, zodat die in ieder geval niet zou vallen. Michael zei wel dat hij het niet zo bot wilde laten klinken, maar hoe kon je zoiets niet bot zeggen? Ik wist wat hij bedoelde, hij wilde gewoon niet samenwonen. Hij wilde er niet eens echt over praten, want het was sowieso al een nee. Ik had juist gedacht dat het heel erg goed tussen ons ging. We hadden wel ruzie gehad, maar dat was nu wel achter de rug. Ik wilde niet nog een keer ruzie hebben, zeker niet over zoiets als dit? Dit was juist iets serieus? "Ik weet dat we beiden niet heel erg veel tijd hebben." Zei ik zachtjes. Michael was veel buiten Los Angeles, dus hij was niet eens heel veel thuis, maar dat verwachte ik dan ook helemaal niet van hem? Want dat zou hij ook niet bij mij doen. "Maar dat geeft niet?" Michael had wel gezegd dat ik dan alleen zou zitten, maar dat maakte ook niets uit. Ik was nooit helemaal alleen. Linn kon langskomen als ze in Los Angeles was. Rhi kwam vast ook wel langs of ik haalde Maddie en Abby op? Het maakte mij niets uit dat ik alleen was. Dat zou ook gebeuren als Eve naar school ging? Ik wilde er het liefste nog niet aan denken, want ik zou haar echt heel erg gaan missen, maar het zat er wel aan te komen! "Als we een plekje vinden dat niet heel erg ver weg is. Kan ik gewoon overdag langskomen als jij er bent? Dan kunnen we samen wat dingen doen." Legde ik voorzichtig uit. Dat was wel echt mogelijk! Het was niet veel, maar het was iets? "Dan hebben we naast de donderdag ook wat andere dagen, ook al is het maar een paar uur." Dat vond ik echt niet erg? Ik wist dat het niet op een andere manier kon. "En als jij er niet bent, kan ik er voor zorgen dat het huis schoon blijft. Als je terug komt, kan ik eten voor je maken, de was doen, dat soort dingen?" Ik wilde wel een beetje voor Michael zorgen. Dat mocht ook wel! Op die manier kon het gewoon het beste. Ik kon niet iedere dag voor eten zorgen en voor een schoon huis, maar wel op de dagen dat hij terug zou komen van tour, daar zorgde ik dan wel voor. Dan nam ik Eve desnoods mee! Het was allemaal te regelen? Ik vond dat we ons niet echt vast moesten houden aan die ene dag. Als we samen een plaatsje hadden dan was er toch wel echt iets aan te doen. "En misschien kan ik dan maar één nacht bij je slapen, maar liever één nacht in de week, dan helemaal niets?" Slapen ging echt niet, dan moest ik er wel echt zijn. Maar dat deden we nu ook al wel eens? Daar had Michael ook nooit problemen mee gehad. Meer was beter, maar meer zat er nu gewoon even niet in en als we daar beiden aan dachten, konden we dit best wel laten werken?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik probeerde naar Edyn te luisteren. Ik wilde haar wel een kans geven om uit te leggen waarom ze dit wilde. Misschien zat er wel meer achter dan dat ik dacht? Het kon best zo zijn dat ze hier over na had gedacht, ondanks dat Edyn dat op sommige momenten niet leek te doen. Of ze deed het juist heel erg veel, maar deelde het met niemand mee. Ik vond dat juist leuk aan haar. Ik hield er van als ze random iets eruit gooide, want dat was gewoon hoe ze was. Dit was echter niet zomaar iets. Dit had ze niet midden in Japan kunnen delen, ergens in een winkel. Dit hadden we ergens anders moeten bespreken, op een rustig momentje met z’n tweetjes. Niet dat er heel veel andere mensen aanwezig waren, maar dat betekende niet dat dit een goed moment was om dit te bespreken! Edyn noemde veel redenen. Het maakte haar niet uit dat ze alleen thuis zou zitten, omdat ze nog genoeg andere dingen zou kunnen doen. Ergens was het wel heel lief, dat ze voor het huis wilde zorgen als ik er niet was. Ergens was het ook heel fijn om thuis te komen, wetend dat er iemand op je wachtte. Dit was echter niet iets wat ik nu wilde. Toch probeerde ik naar haar te luisteren, om haar de ruimte te geven om me alles te vertellen wat ze in haar hoofd. Al wist ik dat het eigenlijk niks zou veranderen aan wat ik dacht. Het was heel duidelijk dat Edyn dit wilde. Misschien dat we het ook ooit wel zouden gaan doen, samenwonen. Uiteindelijk hoorde dat wel te gebeuren in een relatie, maar ik was er nu niet aan toe. Edyn kon allerlei redenen geven, wat ze ook had gedaan, maar het zou nu gewoon niet gaan werken. Voor mij in ieder geval niet! Haar redenen hadden niet slecht geklonken, alles behalve zelfs. Ik snapte ergens wel waar ze vandaan kwam, maar het kon voor mij nu gewoon niet. Ik wilde het echt niet! Ik had er niet eens over getwijfeld en haar redenen brachten me nu ook niet aan het twijfelen. Dat zei toch eigenlijk al genoeg? Dit was niet iets wat ik nu wilde, waar ik op zat te wachten. Misschien was dat heel gemeen en misschien zou ze het niet begrijpen, omdat ik wel heel erg veel van haar hield, maar samenwonen was niks voor mij. Op dit moment in mijn leven in ieder geval niet, maar dat betekende niet dat ik meteen zonder Edyn wilde! Ik hoopte dat ze dat wel zou begrijpen. Dat ze dit niet zou zien als dat ik niks meer met haar wilde, want dat was echt niet zo! ‘Edyn…’ begon ik zachtjes. Ik had er net al iets uit gegooid en dat wilde ik niet nog een keer doen, wetend dat dat niet goed zou vallen bij haar. Op sommige momenten moest je bij Edyn echt heel duidelijk zijn. Als je dat niet was, dan ging het gewoon mis. Ik wilde helemaal niet dat dit mis zou gaan. We waren in Japan, we hoorden het leuk te hebben! ‘Samenwonen is niet iets wat ik op dit moment wil? Niet een klein beetje, of misschien, of als ik er even over na ga denken. Ik wil het gewoon niet?’ Ik wist niet of dit te hard en te bot was. Het voelde wel zo, maar ik had ook het gevoel dat ik heel duidelijk tegen haar moest zijn, omdat ze het anders misschien niet zou begrijpen. Dit was iets wat ze wel moest begrijpen. ‘Het gaat nu gewoon niet gebeuren?’ Duidelijker dan dat kon ik haast niet zijn! Misschien was het niet heel erg aardig, maar op dit moment kon ik het ook niet op een andere manier brengen. Ik zuchtte en pakte haar hand vast. Ik kneep er zachtjes in. Ik hoopte echt dat ze zou begrijpen dat ik dit gewoon niet wilde, maar dat het verder niks hoefde te veranderen aan ons.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik vond het allemaal heel erg logisch en het klonk ook gewoon heel erg fijn! Een plaatsje dat we konden inrichten zoals wij dat wilden. Bij papa en mama thuis had ik mijn eigen kamer gehad die ik helemaal had mogen inrichten, maar die was nu niet meer alleen van mij. Bij Nick en Sue had ik dan wel een eigen kamer, maar de meeste spullen hadden er al gestaan. Nu konden we vanaf het begin alles opbouwen? Het leek me wel heel erg leuk om te klussen. Als er dan iets moest gebeuren. Vaak hoefde dat niet eens? Maar het leek me ook echt heel erg leuk om samen met Michael meubels uit te zoeken. Ik had deze bank graag willen hebben, maar we hadden alles kunnen combineren? Echt ons eigen plaatsje. Maar dat leek Michael niet te willen. Ook niet na mijn verhaal. Het leek me juist zo fijn. Michael zien als hij thuis kwam en er voor zorgen dat hij de eerste dag helemaal niets hoefde te doen. Na een vlucht was je toch moe en had je daar echt geen zin meer in? Maar het was wel fijn om de volgende dag schone kleren te hebben en ook om gewoon in een schoon huis terug te komen! Dat gunde ik Michael ook en dat wilde ik hem juist geven. Ik wist dat het niet veel was, één dag in de week als hij er ook was, maar het was iets. Het leek me gewoon zo fijn? Ons eigen plekje, iets wat echt van ons samen was. Maar dat idee ging duidelijk niet gebeuren, ik hoorde het eigenlijk al wel aan de manier waarop Michael mijn naam uitsprak. Hij vond de ideeën die ik hem had verteld duidelijk niet genoeg. Ik wilde hem ook niet ompraten, maar ik had echt gedacht dat het er in had gezeten. Op een gegeven moment ging je samen wonen? Linn en Calum woonden zo goed als samen. Ik wist dat Calum en Ashton samen iets hadden gekocht en dat Linn daar gewoon bij in ging wonen. Dat konden wij dan ook doen? Niet met z’n drieën, maar met z’n tweetjes. Linn had ook wel echt zeggenschap in de spulletjes gehad, dus het was net zo goed haar huisje. Ik wist niet of ze iets betaalde, maar dat maakte ook niets uit. Ik wilde dat wel doen? Ik verdiende genoeg om mee te kunnen betalen. Al ging het daar duidelijk niet om. Michael wilde gewoon niet samenwonen. "Oh." Mompelde ik zachtjes. Ik wist ook niet wat ik daar op moest zeggen? Het klonk gewoon niet fijn en ik kon het niet ineens anders maken. Ik kon niet zeggen dat het wel oké was, want het voelde niet oké. Misschien dat het zo voor Michael voelde om samen te wonen. Iets wat hij wel mocht voelen, het hoefde nu ook niet meteen te veranderen, maar ik snapte het niet? Het ging zo goed tussen ons? En nu leek dat niet zo te zijn. "Sorry dat ik er over begon." Probeerde ik te zeggen zonder dat er tranen kwamen. Het was een leuke dag, dan moest ik niet huilen! Toch kon ik dat nu niet zomaar? Ik voelde me er gewoon echt heel erg naar bij? Ik snapte echt niet waarom Michael het niet wilde, dan zat er misschien niet iets goed. Want hij voelde het op die manier. Maar wat voelde hij dan anders dan ik deed? Ik pakte er nog een knuffel bij, zodat ik mijn gezicht een beetje af kon schermen. Normaal was ik niet van het verstoppen van emoties, maar dit moest een leuke dag zijn, dus we moesten het ook gewoon leuk hebben! We waren hier in een unicorn café! Leuker dan dat kon niet? Dat wilde ik ook niet verpesten! Zeker niet op Valentijnsdag in Japan! Dat was niet iets wat we volgend jaar zomaar nog een keer zouden doen. Dus we moesten er gewoon van genieten. Dan moest Michael me alleen heel even laten, zodat ik de tranen tegen kon houden of ongezien kon laten gaan?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik wist ook niet hoe ik hier mee om moest gaan! Ik haatte het als Edyn huilde. Het was niet dat ze niet mocht huilen. Ergens was het ook wel fijn om te weten dat niet alles regenbogen en eenhoorns bij haar was, maar het was niet fijn om te zien! Ik wilde haar gewoon gelukkig zien, het liefst nog met mij. Nu had zij iets voorgesteld waar ze, waarschijnlijk, gelukkig van werd en ik had het volledig verpest door zo rot er over te doen! Dit was echter gewoon niet wat ik op dit moment wilde en daar moest ik ook eerlijk over zijn. Niet alleen tegenover Edyn, maar ook tegenover mezelf! Iets wat ik nu wel was geweest, maar het leek me niet het juiste, aangezien Edyn nu haast huilend tegenover me zat! Edyn leek hier echt heel verdrietig over te zijn! Iets wat ik echt niet had gewild! Dit was de tweede keer dat ik haar aan het huilen had gemaakt door iets wat ik echt had gezegd! Er waren andere momenten geweest waarop we ruzie hadden gehad, maar soms had dat echt niet aan mij gelegen! Toen we echter een aantal maanden geleden op de kermis waren geweest in Los Angeles, had ik haar dom genoemd en daardoor had ik haar echt heel erg gekwetst! Ze was misschien niet zozeer boos geweest, maar ze had wel heel erg moeten huilen en dat was iets wat ik echt niet leuk had gevonden! Dat was er toen uitgefloept, net zoals dat ik nu ook behoorlijk direct had gezegd dat ik niet samen wilde wonen. Het was echter wel zo! Het was niet iets wat ik in mijn hoofd zag gebeuren en dat moest ik ook aan Edyn duidelijk kunnen maken. Iets wat ik wel had gedaan, maar misschien was ik wel te duidelijk geweest! Ze verstopte zich zelfs achter de knuffel, als een klein kindje. ‘Hé,’ zei ik zachtjes. Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar zo dicht mogelijk tegen me aan. ‘Het spijt me?’ Het speet me dat ik haar zo verdrietig had gemaakt! Dat wilde ik echt niet doen en dat hoorde ik ook niet te doen, als haar vriendje! Dit was echter een lastig onderwerp en ik had er niet heel handig op gereageerd. Iets wat me wel echt speet! Ik streek zachtjes langs haar armen en zuchtte. Ik had niet verwacht dat dit ooit zou kunnen gebeuren vandaag. We hadden het zo leuk gehad. We hadden het al weken heel erg gezellig! Het zat echt goed tussen ons. Misschien had ik Edyn nu wel het idee gegeven dat dat niet klopte. Dat er iets mis was. Dat terwijl dat helemaal niet zo was! ‘Ik houd heel erg veel van je, dat weet je wel, toch?’ vroeg ik zachtjes aan haar. Dat was echt zo! Er was niks aan de hand, ik was niet boos op haar of wat dan ook! Ik wilde alleen niet samenwonen? Nog niet! Ik was daar nu nog niet aan toe. Edyn blijkbaar wel, maar daar kon ik nu ook niks aan veranderen! Als ik dat wel had gekund, dan waren haar tranen waarschijnlijk al gestopt. Iets wat ze nog niet waren. ‘Misschien dat ik er over een paar maanden wel anders over denk? Ik weet dat ik ongelooflijk veel geluk zou hebben als ik thuis zou kunnen komen bij jou.’ Ik wist niet of dit het beter zou maken. Misschien zou ze er wel door in de war raken, omdat ik het nu nog niet wilde, maar ik wist ook niet wat ik nu moest doen. Ik wilde weer dat ze zich beter zou voelen. Dat ze wist dat het me speet, want dat deed het echt! Ik hield van Edyn en ik wilde haar helemaal niet zien huilen! ‘Maar ik ben daar nu nog niet aan toe?’ Dat klink heel erg stom, maar een andere reden had ik er niet voor.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik wilde echt niet huilen op deze dag, maar op het moment kon ik het ook niet echt inhouden. Het voelde niet fijn om zoiets te horen? Ik was er zo vanuit gegaan dat het makkelijk had gekund, juist omdat alles zo goed tussen ons ging. Maar Michael had er zo zijn eigen ideeën over. Hij voelde het gewoon op een andere manier. Het waren zijn gevoelens, daar kon ik ook niet heel erg veel aan doen. Ik had hem wel wat verteld, maar dat was duidelijk niet genoeg. Ik wilde ook helemaal niet dat Michael iets deed tegen zijn wil in. Het was niet de bedoeling dat hij zich ongelukkig voelde, door iets te doen wat ik wel wilde. Ik snapte niet waarom hij het op deze manier voelde, maar daar kon hij ook niets aan doen. Hij voelde het zo? En gevoelens waren gevoelens en daar was soms heel erg weinig aan te doen. Zoals er nu ook behoorlijk weinig aan mijn tranen te doen was. Al probeerde ik het wel, want ik wilde niet dat ik Michael pijn deed? Al had hij mij wel een beetje pijn gedaan. Ik liet me tegen hem aantrekken en zuchtte zachtjes. "Jij kan er niets aan doen dat jij het op die manier voelt." Ik haalde mijn schouders voorzichtig op. Dat kon hij echt niet. Hij voelde zich op deze manier. "Maar ik kan er ook niets aan doen dat het mij pijn doet?" Ik snoof een beetje zodat ik de tranen een beetje tegen kon gaan. Al snapte Michael het ook wel dat ik me dan op deze manier mocht voelen. "Ik dacht gewoon dat we op een goede plaats waren om samen te wonen." Zei ik zachtjes. Want zo was het wel een beetje. Ik had dat echt gedacht! Het ging heel erg goed! En dit soort momenten waren heel erg fijn. We hadden bewezen dat we gewoon heel goed bij elkaar konden zijn. In Bali, Canada en nu ook hier! Thuis zou het minder zijn, omdat we dan onze eigen dingen hadden. Maar juist daarom kon het wel werken? Het ging niet gebeuren, dus daar hoefde ik nu niet aan te denken. "Ik houd ook van jou." Zei ik zachtjes. Dat deed ik echt! Daar veranderde dit echt helemaal niets aan. Het was gewoon heel erg vervelend dat het zoveel pijn deed. Dat was niet wat ik vandaag had willen voelen, eigenlijk wilde ik dat nooit voelen? Ik wilde gewoon dat het fijn was tussen Michael en mij. Dat was het nu eventjes niet. Ondanks dat het niets aan ons veranderde. "Het lijkt me gewoon echt heel fijn?" zei ik zachtjes. Als Michael dan thuis kwam, kwam hij thuis, in ons huis. Dan kon ik wel echt voor hem zorgen en dat was het enige wat ik wilde. Ik moest nu voor hem zorgen door mijn eigen wensen even opzij te zetten. Het voelde voor hem niet goed en dan moest hij het ook niet doen. Het voelde gewoon rot, maar dat deed het misschien ook wel voor hem. Het was duidelijk dat hij het niet heel fijn vond om het te moeten zeggen. Ik legde mijn hoofd tegen Michael zijn schouder aan en ging even met mijn hand langs mijn gezicht, zodat ik een paar tranen weg kon halen. "Ik ben niet boos op je." Fluisterde ik. Dat was ik echt niet! "Ik snap het gewoon niet, want ik dacht dat het goed ging, maar jij kan er niets aan doen dat je het zo voelt. Het doet alleen even pijn." Ik had geen moeite met blij zijn, ik zag altijd wel goede dingen en het was ook gewoon logisch om blij te zijn. Maar dan kwamen dit soort dingen ook wel hard aan? Het was gewoon niet fijn, maar ik was wel blij dat Michael me probeerde te troosten, want dat had ik op het moment ook wel een beetje nodig. Ik wilde hier geen ruzie om maken, niet zoals toen op de kermis. Ik was ook helemaal niet boos, gewoon verdrietig.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Misschien dat er ooit een dag zou komen waarop we wel zouden gaan samenwonen. Het was echt geen naar idee om thuis te komen, wetende dat Edyn er ook zou zijn. Edyn was mijn vriendin en ik hield van haar! Als ik thuis kwam, was zij één van de eerste personen die ik graag weer wilde zien. Als ze er dan al zou zijn, zou dat natuurlijk geweldig zijn! Maar voor nu hoefde het nog niet? Ik vond het ook niet erg om naar haar toe te moeten gaan, of een dag te wachten. Niet dat ik haar niet wilde zien. Daar lag het echt niet aan! Het was gewoon iets persoonlijks. ‘Natuurlijk kan je daar niets aan doen,’ zei ik zacht. Ze mocht ook verdrietig zijn! Ik hoopte dat ze dat wist. Daarnaast was het ergens ook heel lief dat ze wilde samenwonen? Want dat betekende dat zij dacht dat het heel goed ging tussen ons. Iets wat ook zo was! Ik was heel erg gelukkig met Edyn en ik zou deze relatie niet willen missen, maar op dit moment was samenwonen niet iets wat ik wilde. Iets wat ik al meerdere keren had gezegd en volgens mij begreep Edyn ook dat ze er niets aan kon veranderen. Ik kon echter ook niks veranderen aan hoe zij zich voelde, wat ik wel jammer vond. Niet dat ze niet verdrietig mocht zijn, want dat was haar recht en ergens was het ook logisch, maar ik vond het niet fijn om te zijn! Dan voelde ik me er zelf ook minder goed door? Zeker omdat het door mij kwam! Ik was degene die haar verdrietig had gemaakt, omdat ik had gezegd dat ik niet had willen samenwonen! Dus het was wel mijn schuld, maar ze had wel gelijk. We hadden beide onze gevoelens en daar konden we, op dit moment, niks aan veranderen. ‘We zijn in een hele goede plek,’ verzekerde ik Edyn. Dat waren we wel echt! We konden alles met elkaar bespreken, we konden elkaar vrij laten als dat nodig was en we waren samen op vakantie geweest! Het ging heel goed tussen ons! Maar daar lag voor mij het probleem niet. Het was gewoon niet iets wat ik meteen wilde. Ik zuchtte en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Misschien ooit,’ beloofde ik haar. Ik wist dat het niet veel was en dat ze zich daar onmogelijk aan vast kon houden, maar meer dan dat kon ik haar ook niet geven. Ik bleef zachtjes langs haar arm strijken, in de hoop dat ze er iets rustiger van zou worden. Het was ook niet erg als ze eventjes zou blijven huilen. We zouden hier de hele dag kunnen zitten als ze dat graag wilde. Het maakte mij niet uit. Misschien hadden we dit momentje ook wel eventjes nodig. Misschien moesten we met elkaar hier zitten om ons te beseffen dat niet alles vanzelfsprekend was. Dat zelfs in een goede relatie dit soort dingen konden gebeuren, hoe leuk en goed alles ook ging. ‘En toch spijt het me,’ zei ik zacht. Dat deed het echt. Ik kon er dan wel niks aan doen hoe ik me voelde, en zij kon er ook niets aan doen dat zij met deze gevoelens zat, maar ik vond het wel naar om te zien! Ik ging met mijn duimen langs haar gezicht en pakte vervolgens nog een andere knuffel, in de vorm van Hello Kitty. ‘Ik denk dat we nog eentje van deze moeten kopen voor Eve, en voor jou,’ zei ik glimlachend. Ik wilde haar nu een beetje afleiden? Misschien dat het zou helpen. Meestal hielp het wel door over Eve te beginnen. Ze gaf echt om Eve en ze werd ook heel erg vrolijk van haar! Al mocht ze ook best eventjes blijven huilen. Het was niet zo dat haar gevoelens er niet mochten zijn. ‘Wil je nog iets te eten bestellen?’ vroeg ik aan haar. Misschien dat ze alsnog wel iets lekkers wilde hebben.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Misschien had ik wel niet mogen verwachten dat we gingen samenwonen, maar het klonk zo logisch. Het ging niet gebeuren, niet nu in ieder geval en daar moest ik me dan maar naar gaan zetten. Ik vond het wel heel erg moeilijk, maar ik wilde ook niet dat Michael iets tegen zijn zin in deed, helemaal niet om mij blij te maken. Dan was hij misschien juist wel ongelukkig geworden als we samen waren gaan samenwonen. Ik voelde me nu even niet heel erg gelukkig, maar dat ging waarschijnlijk ook wel weer over. Dat hoopte ik in ieder geval! Ik kon er in ieder geval niets aan doen, dat zei Michael ook wel en dat vond ik wel heel erg fijn! Nu waren er even tranen en ik vond het ook wel echt vervelend, maar ik moest me er wel eventjes overheen zetten. Ik wilde nog wel wat zien van de stad! Er waren hier zoveel dingen, maar we hadden niet zo heel erg veel tijd. We hadden nog wel een paar daagjes, volgens mij. We zouden ook nog naar een andere stad gaan, het kon best wel dat ze daar niet zulke winkeltjes hadden of cafeetjes zoals hier? Ik voelde me toch wel iets blijer worden toen Michael zei dat we op een goede plaats waren. Ik ging nog zachtjes langs mijn wangen heen, zodat ik de tranen weg kon halen. "Gelukkig." Zei ik zachtjes. Daar was ik wel echt blij mee. Ik ging weer iets overeind zitten en keek naar Michael. "Sorry. Ik wilde niet dat we vandaag zo zouden zitten." Ik had alleen maar een hele leuke dag gehad! Het was een bijzondere dag! Valentijnsdag was zo’n mooie dag! "Het is onze eerste Valentijnsdag." Dat was wel heel erg belangrijk om te vieren. Daar waren we ook wel echt mee bezig geweest, maar ik had gewoon niet moeten beginnen over het samenwonen. Toch vond ik het bank wel echt heel erg leuk! "Misschien krijgen we dan ooit de bank." Fluisterde ik. Ooit, dat was beter dan nooit en ik vond het heel erg lief dat Michael het toch een soort van afsprak. Want dat betekende dat hij het wel wilde, maar gewoon nog niet nu. Dat lag aan hem en ik wist niet precies hoe en wat, maar dat was ook niet heel erg goed uit te leggen? "Het geeft niets." Ik wilde niet dat Michael zich schuldig voelde! Het was gewoon niet het goede moment geweest om er over te beginnen en dat had misschien ook wel een beetje moeten weten. Dacht ik. Ik wist het niet precies. Ik pakte de Hello Kitty knuffel aan en trok hem dicht tegen me aan. "Hello Kitty is zo lief! Ik heb een Hello Kitty café gezien en ik vind het zo jammer dat ik Eve daar niet mee naar toe kan nemen." Dat hadden ze niet bij ons! Wat heel erg jammer was, want ze had het zo leuk gevonden! Het leek mij ook leuk. Dit was toch ook wel een leuk cafeetje en misschien hadden ze daar dan wel hetzelfde, maar dan alles als Hello Kitty? Ik keek naar de kaart en knikte "Ja het ijs leek me lekker." Ik stond op, zodat ik bij Michael op schoot kon kruipen, samen met de Hello Kitty en natuurlijk ook de eenhoorn die ik net al had gepakt. We moesten het nu gewoon weer leuk gaan hebben. Als we hier nog een keer over wilden praten, kon dat best nog wel een andere keer. Niet vandaag? Dat hoorde helemaal niet. We konden het ook wel heel erg leuk hebben. Dat hadden we al gehad voordat we hier waren geweest en dat konden we zo weer hebben! Daarom gaf ik Michael ook een kus. Het was in mijn ogen goed en ik hoopte dat het voor hem ook zo was. Ik wilde gewoon niet meer verdrietig zijn en ik wilde ook helemaal niet dat Michael verdrietig werd. Het had iets moois moeten zijn, maar dat was het niet, maar het kwam ooit misschien wel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Gelukkig hadden we nog een groot deel van de dag om hier samen te zitten en de rest van de stad te bezoeken. ‘Het geeft niks,’ zei ik zacht en ik gaf haar een kus. Ze kon er ook niets aan doen dat dit was gebeurd. Het was iets wat ze had gewild en ergens was het alleen maar goed dat ze het had durven zeggen. Daarnaast hadden we elkaars meningen ook geaccepteerd, dus het was goed nu? Edyn had misschien niet gekregen wat ze had gewild, maar we waren nog bij elkaar. We hadden geen ruzie, dus wat maakte het dan nog uit dat dit was gebeurd? Het was nu weer goed en dat was het belangrijkste! ‘Het is inderdaad onze eerste Valentijnsdag,’ beaamde ik Edyn. Iets wat eigenlijk best speciaal was. Ik was wel heel blij dat ik iemand het om Valentijnsdag mee te vieren? Het was misschien behoorlijk commercieel en het was niet iets waar mannen over het algemeen om hoorde te geven, maar wat was er mis mee als er een dag was waarop je samen iets moois kon doen? Ik hield van Edyn en zij hield van mij. We deden iets wat we leuk vonden om te doen en we deden het omdat we graag bij elkaar waren. Dus daar was helemaal niks mis mee! Daarnaast was het ook heel speciaal dat ik iemand had, zeker dat het iemand zoals Edyn was! Gelukkig was ze nu al weer een beetje vrolijker, al merkte ik wel aan haar dat ze het nog steeds jammer vond. ‘Als we gaan samenwonen, dan nemen we zo’n bank,’ beloofde ik haar. Dit was iets wat ze graag wilde. We zouden misschien geen bank vol knuffels nemen, maar wel eentje die er net zo fijn uitzag als deze? Hij zat ook nog eens heel erg fijn. Dus als er ooit een moment zou komen waarop we een huisje zouden zoeken samen, dan zou ik deze onthouden. Misschien dat Edyn het tegen die tijd wel zou zijn vergeten en dan zou ik haar er mee kunnen verrassen. Ze zou alleen nog even moeten wachten op die verrassing. ‘Misschien dat je Eve ooit mee kan nemen. Of er moet zoiets ook in Los Angeles zijn.’ Ik wist zeker dat Eve het heel erg leuk zou vinden. Eve was eigenlijk gewoon een kleine Edyn, dus alles wat Edyn leuk vond, vond zij ook heel erg leuk. Eve was dol op alles wat roze en knuffelig was, dus dit had ze waarschijnlijk ook helemaal geweldig gevonden. Edyn had al best wel wat voor haar gekocht en volgens mij zou het alleen nog maar meer worden. Ze had er het geld wel voor, omdat ze zes dagen per week werkte en dan ook nog eens de gehele dag, dus het kon ook wel! Edyn kroop bij me op schoot, waardoor ik mijn armen weer anders om haar heen moest slaan. Ik vond het echter niet erg om haar op schoot te hebben! ‘Dan bestellen we het ijs,’ besloot ik. Het zag er heel erg lekker uit en als Edyn het graag wilde, dan zouden we het bestellen. Ze had immers wel gelijk. Dit was onze eerste Valentijnsdag samen en daar moesten we iets speciaals van maken. Ik wist niet wat de rest deed. Voor Calum en Linn was dit al hun tweede Valentijnsdag en waarschijnlijk gaven Rhi en Luke er toch niks om. Wat Ashton en Naylene allemaal deden, wist ik al helemaal niet, maar dat moesten ze ook maar zelf weten! Ik was hier in ieder geval met mijn Snowflake en we konden samen ijsjes eten en genieten van deze stad, zeker nu alles weer goed was. Ik wenkte dan ook iemand, zodat we een ijsje konden bestellen. Zodra dat geregeld was, zakte ik iets onderuit, met Edyn nog altijd op mijn schoot. ‘We gaan er alsnog een hele leuke dag van maken,’ beloofde ik haar. Ik wist zeker dat dat wel zou lukken. Als wij samen waren, hadden we het altijd leuk.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een paar daagjes later (:
---
Edyn.
Japan was echt geweldig geweest! Het was zo’n leuk land! Er waren zoveel leuke dingen, niet alleen te zien, maar ook te doen! Michael had natuurlijk op moeten treden, maar we hadden ook wel tijd gehad om leuke dingen te doen, zoals we dat ook op Valentijnsdag hadden gedaan. Er waren zoveel bijzondere restaurants en cafeetjes zoals het eenhoorn café! Uiteindelijk hadden we het echt heel erg leuk gehad en had ik veel cadeautjes gekocht. Michael en ik waren het misschien niet eens geweest over het samenwonen, maar dat had er niet voor gezorgd dat het slechter tussen ons was gegaan. Juist niet? Ik was ergens wel blij dat Michael ook eerlijk had verteld wat hij er van had gevonden. Hij had het volgens mij wel een beetje goed willen proberen te maken. Of mij op proberen te vrolijken. Iets wat echt was gelukt! Hij had me zelfs meegenomen naar een café waar ze allemaal pugs hadden gehad! We hadden Mickey in Canada gezien en ik had hem echt heel erg leuk gevonden! Pugs waren ook echt hele lieve hondjes? Iets wat in het café ook wel had gebleken. Daar waren heel wat van die hondjes geweest, die daar rond hadden gelopen en op een gegeven moment zelfs bij ons op de bank waren gesprongen om te knuffelen. Dat was toch wel echt heel erg leuk geweest! Het was nog niet eens heel erg lang geleden, maar zo leek het wel een beetje? Want ik had heel wat uurtjes doorgebracht in het vliegtuig! Waardoor ik nu thuis was, of zo goed als! Ik was anderhalf uur geleden geland in Los Angeles, waar Rhi me op was komen halen. Ik had mijn eigen auto niet meegenomen naar het vliegveld, omdat het zo’n gedoe was om hem te laten staan. Het was wel fijn dat Rhi me op willen halen! Dan kon ik haar straks thuis, meteen de cadeautjes geven die ik voor haar mee had genomen. Ik had voor iedereen wel wat meegenomen! En vanavond zou ik ook meteen weer terug gaan naar Eve, Danny en Rosa, wie ook heel wat cadeautjes verdienden! Ik had net een paar mensen berichtje gestuurd dat ik was geland. Dat hadden Michael en Linn sowieso willen weten. Ik had het ook wel zo netjes gevonden om Nick en Sue een berichtje te sturen. Want ik was weer terug en ik zou vanavond gewoon weer thuis zijn! Ik had echt heel veel zin om iedereen te zien. Ik vond het zo leuk met Michael, Linn en de rest, maar het was ook wel heel erg leuk om weer bij iedereen te zijn! "Dankjewel dat je op kwam halen." Ik vond het heel erg lief van Rhi en ook wel heel erg fijn! Ik had haar een hele tijd niet gezien! Ik had haar af en toe wel horen praten met Luke. Dus volgens mij ging het wel heel erg goed tussen hen twee! Iets waar ik heel erg blij mee was? Ik vond het wel zielig dat Rhi en Luke niet bij elkaar hadden kunnen zijn op Valentijnsdag! Dat was wel echt een hele bijzondere dag en ze hadden het verdiend om dan samen te zijn! Ik hoorde mij mobiel aangeven dat ik een nieuw berichtje had en haalde hem uit mijn tas. Ik keek er naar en het was een behoorlijke lap tekst, in een berichtje van Sue dat ik had gekregen. Ik opende het berichtje en begon hem te lezen. Ik begreep er echter niet heel erg veel van! Er stonden zoveel dingen in! Echt heel erg veel? En het klonk niet heel erg goed. "Ik snap het niet." Zei ik zachtjes. Ik keek even naar de weg. "Kun je stoppen Rhi?" Ze moest het even lezen en me vertellen of ik het goed had gelezen of niet! Want ik wilde niet dat het goed was gelezen of niet! Want wat ik er nu van begreep, mocht ik niet terug komen. Dat was toch wel heel erg gek! Ik hoorde terug te komen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ondanks dat Luke nu al een aantal weken op tour was, ging het best goed tussen ons? We belden vaak en dan hadden we het eigenlijk over van alles en nog wat. Volgens Luke was de tour goed begonnen en was iedereen heel enthousiast dat ze nu ook in Azië waren, wat goed was. Ik miste hem wel, maar ik wist dat er weer een moment zou komen waarop we elkaar zouden zien. Daarnaast had ik nu wel de tijd om me te focussen op het verhuizen naar mijn eigen plekje, wat eigenlijk zo goed als klaar was. Ik was nu helemaal ingetrokken. Werk ging ook heel erg goed, omdat mijn “leraren” echt veel vertrouwen in me hadden. Ze zagen potentie en ergens was dat heel fijn, want er waren niet veel mensen die dat hadden gezien. Ik hoorde naast me Edyn iets mompelen en vervolgens vroeg ze of ik wilde stoppen. In eerste instantie had ik echt geen zin om te stopen omdat zij blijkbaar niet kon sms’en en tegelijkertijd in een auto kon zitten, maar toen ik naar haar keek, zag ik haar gezicht. Wat ze ook had gelezen op haar telefoon, er was iets aan de hand. Tenminste, daar leek het op. Als ik mijn auto aan de kant zou zetten en het zou blijken dat Michael iets nutteloos had gestuurd, dan zou ik waarschijnlijk meteen weer doorrijden en haar voor de rest van de rit negeren. Edyn vatte bepaalde dingen namelijk best snel verkeerd op. Zo was ze gewoon. Toch kon ik niet heel veel anders doen dan te doen wat ze van me vroeg. Ik keek in de spiegel om te controleren of er niemand achter me reed en zette vervolgens mijn richtingsaanwijzer aan, waarna ik mijn auto aan de kant van de weg zette. Ik zette de motor uit en draaide me vervolgens naar Edyn toe. ‘Wat is er aan de hand?’ Edyn deed niet heel veel anders dan met een zielige blik naar haar telefoon staren. Zuchtend pakte ik de telefoon uit haar handen, waar een behoorlijk berichtje stond. Zo te zien was het van Sue, wie zo goed als haar baas was. Van wat ik er van begreep, had Edyn laten weten dat ze weer thuis was en dat Sue daar op had gereageerd, door te zeggen dat haar diensten als nanny niet langer nodig waren in het huis en dat er al iemand anders was om op de kinderen te passen. Ergens snapte ik wel dat ze Edyn niet meer als nanny wilden nadat ze twee maanden weg was gegaan met haar vriendje, maar aan de andere kant was het fucking onbeschoft dat ze zoiets liet weten via een berichtje. Daarnaast had ze ook al een nieuwe nanny? Ze had Edyn niet eens een head’s up gegeven! Volgens mij begreep Edyn er helemaal niets van en was dat de reden dat ik had moeten stoppen met rijden. Al vond ik dat er nog best duidelijk stond wat er aan de hand was en waarom ze Edyn niet meer hoefden als nanny, maar misschien snapte ze wel niet hoe zoiets kon gebeuren en waarom Sue het op deze manier liet weten. ‘Dit is echt fucking bullshit.’ Ik gaf de telefoon weer terug aan Edyn en startte mijn auto weer. Ik wist niet zo goed wat ze wilde wat ik er mee deed. Het was best duidelijk wat er stond, maar volgens mij wilde Edyn het niet geloven. Ze was echt dol op die baan en al helemaal op die kinderen. Dit was hetgeen wat ze anderhalf jaar had gedaan. Ik zou ook balen als ik opeens niet meer zou mogen tatoeëren? Zeker nu het zo goed ging. Voor Edyn was het waarschijnlijk ook heel goed gegaan. Het erge was dat ze er ook echt heel erg goed in was geweest. ‘Dat is wel echt klote, Edyn.’ Iets anders wist ik ook niet te zeggen. Ik controleerde of de weg rustig was en reed er vervolgens weer op, zodat ik Edyn af kon zetten bij Jackie en Keith.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik vond het wel weer fijn om hier te zijn. Ondanks dat ik het ook heel erg naar mijn zin had gehad in Japan. Linn was er ook geweest, waardoor het gewoon heel erg gezellig was geweest! Ook toen de jongens op hadden moeten treden. We hadden eigenlijk wel samen gekeken en natuurlijk meegezongen en gedanst! Ik had het wel heel erg jammer gevonden dat Rhi daar dan ook niet bij had kunnen zijn. Ik wist zeker dat ze het ook heel erg leuk had gevonden. Luke ook natuurlijk! Maar er kwamen vast concerten waar Rhi nog bij kon zijn. Dit was toch wel heel erg anders, omdat er nieuwe nummers bij waren! Al zouden er in Europa waarschijnlijk nog meer bijkomen. Daar kon Rhi misschien wel naar toe. Maar nu waren we hier! Waar ik wel echt blij mee was. Ik had Rhi wel echt gemist? Het zou nu echt heel erg anders gaan worden. Ik wist dat ze bijna klaar was met haar huisje en daar dus waarschijnlijk bijna woonde! Ik had gedacht dat ik gewoon weer door zou gaan met werk, zo hoorde het ook! Maar nu kreeg ik ineens een heel erg raar berichtje van Sue! Ik snapte er helemaal niets! Er stond wel dat ik te veel weg was geweest en dat ze daarom iemand anders hadden ingehuurd. Ze hadden me zomaar vervangen! Terwijl ze in hadden gestemd met de tijd die ik weg was geweest. Ik had het ze gevraagd! Ik had de kinderen echt niet alleen gelaten als niemand anders op had kunnen passen! Ik had ze ook heel erg gemist en ik had wel geprobeerd om zoveel mogelijk contact met ze proberen te houden! Danny en Rosa waren beiden oud genoeg voor een mobiel en ik had af en toe met hen gebeld? Daarbij was ik niet echt twee maanden weg geweest! Ik was tussen Canada en Japan, een paar weken terug geweest. "Ik snap het niet." Fluisterde ik. Ik snapte het echt niet! Sue was er akkoord mee gegaan! Ik was niet van plan om de rest van het jaar veel weg te zijn. Het was nu even op deze manier uitgekomen! "Ik wil dit niet." Ik voelde tranen in mijn ogen komen! Ik wilde daar niet weg! Die kinderen waren mijn leven? Ik hield echt heel erg veel van ze en wilde zo goed mogelijk voor ze zorgen! Maar ik verdiende ook vakantie! Zij gingen ook wel eens op vakantie? Ze hadden ook vakantie op het werk en dan gingen ze ook wel weg? Soms ook zonder kinderen! In het berichtje stond ook wel dat ze vanaf het begin aan hadden gegeven dat een relatie niet iets was geweest, wat ze hadden willen zien. Maar ze konden dit niet op Michael afschuiven! Ze mochten me niet ontslaan! Ik wilde er blijven werken! Nu mocht ik niet eens terug komen! In het berichtje stond dat ik maar aan moest geven wanneer ik mijn spulletjes op wilde halen en meteen mijn sleutels in kon leveren. Dit kon toch niet?! Het was ineens boem, over! Ik kon niets anders dan alleen maar huilen. Rhi vertelde wel dat het bullshit was en dat ze het klote vond. En dat was het ook! Het voelde echt vreselijk! Ik wilde daar niet weg! "Ik wil er niet weg!" Bracht ik snikkend uit. "Het zijn een beetje mijn kindjes!" Zo voelde het wel! Rosa was veel te oud om mijn kindje te zijn, maar het voelde wel alsof we een familie waren en ik had anderhalf jaar voor haar en haar broertje en zusje gezorgd! We hadden van alles samen meegemaakt! Het was juist zo leuk samen! Nu mocht ik er niet eens terug komen. Maar één keertje! "Ik snap niet waarom?! Ik ben niet twee maanden weg geweest en ik mag ook vakantie toch?!" Snikte ik. Ik vond dat ik vakantie mocht! Dat hadden ze ook wel gezegd. Het was nu gewoon achter elkaar geweest en dat was onhandig, maar ik was er nu weer! Maar ik mocht er niet eens naar toe!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Edyn had vast een hele leuke tijd gehad in Japan. Volgens mij was ze altijd blij als ze bij Michael in de buurt was. Iets wat ik in zekere zin wel snapte, want ik vond het ook fijn als ik bij Luke was. Het was wel heel anders, want ik was niet zo uitbundig als Edyn, maar ik waardeerde ieder moment dat ik met Luke kreeg. Het was jammer dat ik hem niet kon zien optreden, al zat ik ook weer niet te wachten op al dat gegil. Misschien dat ik weer naar een show in Los Angeles zou kunnen, maar dat was iets voor later. Nu was hij toch nog in Azië. Misschien was het beter geweest als Edyn daar ook was gebleven. Dan had ze dit nieuws misschien wel daar gekregen en dan had Michael haar kunnen troosten. Ik wist namelijk niet hoe ik hier mee om moest gaan. Het enige wat ik kon doen was haar thuis brengen en hopen dat Jackie wel wist wat ze er mee aan moest. ‘Er valt niet veel aan te snappen?’ Het was een beslissing van een ander. Dat klonk misschien stom, maar je kon niet in de hersenen van een ander noemen. Sue had aardig wat redenen genoemd waarom ze had besloten dat Edyn niet meer terug hoefde te komen. Dat Edyn daar niks van snapte, was echt stom? Stom voor haar, maar ook stom in het algemeen. Ze kon er nu ook niets meer aan veranderen. Sue had haar beslissing al gemaakt en Edyn zou het moeten accepteren. Of ze het nou wilde of niet, laat staan of ze het wel snapte. Als er iets was waar ik eigenlijk geen zin in had, dan was het een huilende Edyn? Het was fucking kut dat ze haar baan kwijt was geraakt en de manier waarop dat was gebeurd, kon eigenlijk ook echt niet, maar soms ging dat gewoon zo in het leven? Misschien dat ik er wat ongevoelig voor was, omdat ik al vaak genoeg een teleurstelling mee had gemaakt, maar ik had echt geen zin in drama omdat Edyn was ontslagen! Niet dat ik er veel mee kon op dit moment. We zaten in de auto en ik moest haar naar huis brengen. ‘Er is een verschil tussen vakantie en tussen twee maanden weg gaan,’ zei ik zacht. Ik ging het niet mooier maken voor Edyn dan dat het was? Volgens mij waren die twee maanden gewoon te lang geweest. Het was nu bijna maart! Ze was vanaf het einde van december weg geweest en in die tijd hadden Nick en Sue ook iets gemoeten? Dus ergens vond ik het logisch dat ze naar een ander opzoek waren gegaan. Edyn had niet zo’n lange tijd weg moeten gaan. Ik snapte wel dat dit een groot deel van haar leven was geweest en dat ze dol was op die kinderen, maar dat was juist Edyn haar probleem. Ze raakte zo snel gehecht aan de mensen om haar heen, waardoor het alleen nog maar meer pijn deed als ze weg zouden gaan. Iets wat nu was gebeurd. ‘We zijn bijna thuis. Dan kan je even rustig op de bank zitten.’ Ik wist ook niet wat ik anders nu moest zeggen? Jackie kon hier veel beter mee om gaan dan ik. Ze wist hoe Edyn dacht en hoe ze kon reageren, dus ze wist waarschijnlijk ook hoe ze dit het beste kon uitleggen zonder dat Edyn alleen nog maar verdrietiger zou worden. Ik maakte het vast niet veel beter met mijn woorden, maar ik kon hier niet zo dramatisch over doen? Ze zou vast nog wel afscheid mogen nemen van de kinderen, dus veel was er dan ook niet aan de hand? Ik reed de straat in en parkeerde de auto voor het huis, aangezien ik straks toch weer weg zou gaan. ‘Ik zal je spullen wel meenemen?’ Ze had niet heel erg veel, maar volgens mij was Edyn toch niet in staat om haar eigen spullen te dragen. Daarom pakte ik ook haar koffer en wachtte ik vervolgens buiten op Edyn, zodat we samen naar binnen konden gaan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld