Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Misschien dat dat stomme wijf ons alleen zou laten als we alles in zouden pakken. Ze wilde Edyn graag weghebben, dus hoe sneller hoe beter, waarschijnlijk. Ik had echter niet heel erg veel zin om nog langer met dat kind in een kamer te zitten, dus dan was het beter als ik gewoon met Edyn en Eve mee naar boven ging. Rosa had pech. Ze had behoorlijk rot gedaan, dus in mijn ogen verdiende ze echt niet een cadeautje, wat dat ook moest zijn! Ik wilde in ieder geval niet meer beneden blijven, dus ik ging met Edyn mee naar boven. Ik fronste toen ik opeens twee armen om me heen voelde, al wist ik wel dat het Danny was. Hij had me nooit echt een knuffeltype geleken, maar hij was ook maar een jochie van tien? Of misschien wel elf? Ik had eigenlijk geen idee hoe oud deze kinderen precies waren. Eve was vast nog geen vier, anders had ze wel naar school gemoeten en dan had Edyn daar wel een drama over gemaakt, maar van de rest had ik echt geen idee. Niet dat het heel erg veel uitmaakte! Ik had Danny nu om me heen. Volgens mij was hij heel erg blij dat hij zijn playstation weer terug had, maar zoveel moeite was het niet geweest? Ik had vooral die stomme bitch even op haar plek willen zetten, want het sloeg nergens op dat ze speelgoed af pakte. Alsof kinderen dan minder vervelend gingen doen? ‘Het is niet echt een big deal?’ Ik had dat ding gewoon gepakt en met twee snoertjes was hij weer aangesloten geweest! Danny had het zelf ook wel gekund, maar hij had het waarschijnlijk niet gedurfd. Dat terwijl Sara echt niet zo eng was. Ze was voornamelijk heel vervelend. ‘Jawel! Nu kan ik er weer op spelen, met de controler die Edyn aan me heeft gegeven! Dankjewel!’ Danny was me nog steeds aan het knuffelen, wat betekende dat er niet heel erg veel meer op zat dan om hem ook te knuffelen. Zuchtend sloeg ik mijn armen om hem heen. ‘Als je hem nou achter je kastje zet, dan kan Sara hem niet vinden,’ zei ik, niet te hard, anders zou Sara me misschien nog horen. Al zou ze er vroeg of laat wel achter komen dat de playstation niet meer op deze kamer stond, dus dan zou ze vast op onderzoek uit gaan. Normaal gesproken had Edyn dit vast niet leuk gevonden, maar nu kon ze er wel een beetje om lachen. Volgens mij vooral omdat ik op deze manier Sara een beetje dwars zat en het was wel duidelijk dat ze haar niet heel leuk vond. ‘Ga maar spelen, kiddo. We zijn hier nog wel even,’ zei ik tegen Danny. Ik gaf hem een klein duwtje richting de uitgang van de kamer, maar dat leek niet genoeg te zijn om hem weg te krijgen. ‘Zeggen jullie straks nog wel doei?’ vroeg hij, meer aan mij dan aan Edyn. Ik knikte. ‘Natuurlijk.’ Edyn wilde vast nog wel afscheid van hem nemen. Dus dan zouden we dat wel gaan doen. Ik liep zelf naar het bed en ging naast Eve zitten, terwijl ik toekeek hoe Edyn wat spulletjes probeerde op te ruimen. Eve zat stilletjes op het bed, terwijl ze ook naar Edyn keek. Aan haar gezichtje was wel te zien dat ze liever niet had dat Edyn weg zou gaan. Iets waar ze nu niks meer aan zou kunnen doen. Misschien had ze dat wel nooit gekund. Haar moeder had besloten dat Edyn geen goede nanny was geweest en dat was iets wat iedereen moest accepteren. ‘Ik wil niet dat Edyn weg gaat,’ hoorde ik haar stilletjes zeggen. Ik kon zeggen dat mensen nou eenmaal weg gingen en dat ze het zou moeten accepteren, maar waarschijnlijk zou dat alleen maar gejank en gekrijs veroorzaken. Daar had ik ook niet heel erg veel zin in.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het hoorde niet bij de manier waar Sara de kinderen probeerde op te voeden, maar ik vond het wel grappig dat Rhi zoiets deed. Ze wilde duidelijk ook niet dat Danny zich ineens vreselijk zou voelen omdat hij niet meer kon gamen. Volgens mij dacht Sara echt dat Danny verslaafd was aan dat ding, maar dat was niet het geval? Je moest hem gewoon dingen geven om te doen, maar hem dan ook laten gamen als hij dat nodig had? Danny was eigenlijk gewoon een schatje. Natuurlijk was hij wel eens dwars, maar dat kwam door zijn leeftijd. Maar dan kon je er wel iets aan doen. Dat had ik altijd gedaan. Het leek alsof Sara nu de playstation voor helemaal niets weg had gehaald? Dat sloeg helemaal nergens op! Dus in dit geval had ik helemaal niets te zeggen over wat Rhi had gedaan. Ik vond het juist wel grappig dat Sara haar stomme regeltjes werden gebroken. Daarbij had ik een controller voor Danny gekocht en nu kon hij die eindelijk gebruiken. Ik keek naar mijn spulletjes en zuchtte zachtjes. Het was een beetje vreemd om alles hier weg te laten. Zelfs het mandje, met de verschillende Lush spulletjes had Sara bij de rest neergegooid. Het waren allemaal kleine dingetjes die ik hier deed? Die Eve en ik vaak samen deden. We hadden vaak genoeg samen in bad gezeten met een Lush bathbomb. Ik had Eve ook wel eens meegenomen naar de winkel, waar ze zelf dingen uit had mogen kiezen. Ik kon me niet voorstellen dat Sara samen met Eve in bad ging. Ergens zou ik het fijn vinden als Eve zou roepen dat ze dat niet wilde. We hadden toch wel een band, alsof ze een beetje mijn eigen kindje was? Zo had het op sommige momenten wel echt gevoeld. Ik vouwde wat dingen op en legde alles in de tassen die ik mee had genomen. Ik keek om toen ik het zachte stemmetje van Eve hoorde, waardoor ik tranen in mijn ogen kreeg. Ik wilde zelf ook niet weg! Ik wilde ook niet dat Eve dacht dat ik hier vrijwillig weg was gegaan, maar volgens mij had ze dat zelf ook wel door. Ik zou haar nooit in de steek laten! Ooit was er de tijd gekomen dat ik niet meer voor ze had kunnen zorgen, maar dan waren ze al oud genoeg geweest om voor zichzelf te zorgen? En dan had ik in mijn hoofd gehad dat ik ze nog vaak genoeg zat. Nu werd ik hier een soort van weggetrokken en mocht ik ze waarschijnlijk niet eens meer zien. Ik kreeg nu echt tranen in mijn ogen en probeerde ze nog weg te vegen, want ik wilde niet dat Eve ook zou moeten huilen. Al kon ik ze straks sowieso niet meer in houden. Ik had gewoon echt een rot gevoel en dat zou niet weg gaan. Ik wist ook totaal niet hoe ik hier aan zou moeten wennen? Dat kon ik gewoon echt niet! De kinderen waren mijn leven? Gewoon echt! Ik pakte mijn laatste spulletjes in en ritste de tassen dicht. Ik pakte ze op en stond weer op. Het was zo raar om hier weg te moeten gaan! Ik keek naar Eve, die haar Eevee zo dicht tegen zich aan hadden getrokken en het deed zoveel pijn om haar zo te zien! Waardoor de tranen alleen nog maar erger werden. Ik ging voor haar op de grond zitten en sloeg mijn armen om haar heen. "Ik wil ook niet weg, dat weet je toch?" Fluisterde ik zachtjes. Ze knikte voorzichtig. "Het spijt me dat ik wel weg moet." Het was misschien wel mijn eigen schuld, ik was te lang weg geweest. Al snapte ik het nog steeds niet helemaal. Ik had gevraagd of ik weg had gemogen. Sue en Nick hadden er mee ingestemd en alles was goed geweest. Ik verdiende het ook om gewoon wat tijd met Michael door te brengen, maar daar dachten ze nu wel anders over. Daarom hadden ze nu Sara, ik kon me niet echt voorstellen dat er iemand was die haar zo lief vond, dat ze verliefd op haar werden. Dus die zou de komende tijd geen vriendje krijgen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ergens was het wel vreemd om te weten dat ik hier nooit meer zou komen. Het was niet zo dat ik hier graag kwam, aangezien Rosa een fucking hekel aan me had en Eve soms heel vervelend kon zijn, maar het was toch wel iets waar ik vaak was geweest? Vooral omdat Edyn hier altijd was geweest. Daarnaast had ik die kinderen ook wel eens over straat zien lopen? Een jaar geleden had ik me zelfs uit de naad gewerkt voor Rosa, omdat Edyn graag tekeningen had willen geven van Luke en de anderen. Iets wat ik nu sowieso niet meer zou gaan doen? Niet omdat ik niet meer tekende, want dat deed ik nog genoeg, maar ik zou zoiets nu gewoon niet meer willen doen? Niet dat ik het nog zou hoeven doen! Rosa verdiende dat soort dingen echt niet meer in mijn ogen. Zeker niet hoe ze om ging met mij of Edyn. Ik was wel blij dat ik niet constant meer dat domme gezeik van Rosa aan zou moeten horen, al wist ik altijd wel wat ik daar op moest zeggen. Iets wat Rosa op haar beurt dan weer niks vond, maar dan moest ze het ook maar niet uitlokken. Iets wat ze altijd wel deed, maar daardoor ging ik er ook op in? Vooral omdat ik wist dat ik een kind van veertien wel aan kon. Zuchtend keek ik naar Eve en Edyn. Die twee konden volgens mij echt niet zonder elkaar. Dat zou nog behoorlijk moeilijk gaan worden. ‘Misschien is het een goed idee om zo te gaan?’ stelde ik aan Edyn voor. Ik kon zien dat ze het heel erg vond om hier weg te gaan, al helemaal nu Eve had gezegd dat ze liever had dat Edyn hier bleef, maar daar kon op dit moment niks meer aan veranderd worden? Edyn had zich niet aan de afspraken gehouden. Ze was te vaak bij Michael geweest en dat kon ik ook niet ontkennen? Misschien was het niet netjes van Sue om eerst toestemming te geven en vervolgens dan te zeggen dat Edyn helemaal niet weg had mogen gaan, maar de waarheid was wel dat ze een hele tijd bij Michael was geweest en dat ze daardoor niet voor de kinderen had kunnen zorgen! Dus ergens was het begrijpelijk dat ze nu weg moest, maar Sue zou vast snel merken dat ze een hele goede nanny had laten gaan. Er waren nooit veel dingen geweest waarin Edyn echt had uitgeblonken, maar hier was ze heel erg goed in geweest! ‘Nee, Edyn mag niet gaan!’ zei Eve, wie zich alleen nog maar strakker rond Edyn leek te willen wikkelen. Ik rolde met mijn ogen. Ik had echt geen zin in geschreeuw van een kleuter? Over het algemeen was ze een heel erg lief meisje en ik snapte dat ze niet wilde dat Edyn zou gaan, want ze waren zo goed als vriendinnen, maar Edyn zou toch echt een keer dit huis uit moeten? Al zou Edyn niet weg gaan als ik haar niet mee zou trekken. Ik wist zeker dat ze hier anders de hele middag op de grond zou zitten, met Eve in haar armen. ‘Ze moet een keertje terug naar huis,’ zei ik dan ook tegen Eve, waarna ik overeind kwam van het bed. ‘Nee! Ik wil niet dat ze gaat!’ Ik wist niet of Eve op dit moment boos of verdrietig was, maar haar woorden kwamen er behoorlijk hard uit. Zuchtend kwam ik overeind van het bed. Ik had helemaal geen zin in dit stomme gedoe! Ik was hier alleen maar gekomen om Edyn heen en weer te brengen en nu zat ik met een huilende kleuter en een huilende Edyn! Edyn had net al aangegeven dat ze ook helemaal niet wilde gaan, wat echt niet slim was om te doen! Want dan zou Eve misschien wel denken dat Edyn helemaal niet weg hoefde, omdat ze het niet wilde!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik nam het mezelf nu zo erg kwalijk dat ik te lang weg was geweest. Als ik had geweten dat Sue het niet leuk had gevonden, was ik waarschijnlijk niet gegaan. Ik had het heel fijn met Michael gehad en natuurlijk wilde ik dat het liefst zoveel mogelijk. Ik wilde de kinderen echter niet het idee geven dat ik niet om hen gaf. Volgens mij dacht Sue dat echt? Dat het me helemaal niets uitmaakte! Het deed me wel echt iets! Ik was gek op ze alle drie. In het bijzonder op Eve. Dat was best wel logisch, want we waren dag en nacht bij elkaar waren geweest. Ik had Eve zoveel dingen kunnen leren, maar zij mij ook? We hadden samen aan yoga gedaan, maar ze had me ook geholpen in het huis. In mijn ogen had ik er alles aan gedaan om haar zo’n goed mogelijke opvoeding te geven. Ik was er een tijdje niet geweest en dat had ik zelf ook vervelend gevonden. Ik kon niet op twee plekken tegelijk zijn. Als ik hier was geweest, had ik Michael gemist, maar andersom was dat ook echt zo? In de tijd dat ik weg was geweest, had ik ze allemaal heel erg gemist. Dat gevoel wilde ik helemaal niet meer hebben?! Nu had ik helemaal niets meer. Michael zat ergens in Azië en zou ik de aankomende weken nog niet zien, maar ik kreeg mijn schatjes ook niet meer te zien! Eve vond het echt heel erg, wat ik ook vond. Daardoor begon ik alleen nog maar meer te huilen. Rhi had wel gelijk. We moesten eigenlijk wel weg gaan, anders wilde ik hier helemaal niet meer weg. Dat wilde ik ook niet en ik zat er echt over na te denken om gewoon niet te gaan. Daar kreeg ik dan alleen nog maar meer problemen mee en dat wilde ik ook niet. Eve moest zo gewoon naar bed, het was al best wel laat. "Misschien wel." Zei ik zachtjes tegen Rhi. Het was wel echt een beter idee om nu weg te gaan. Er kwamen wel meer tranen door het idee. De woorden van Eve staken echt recht in mijn hart, waardoor het alleen maar erger werd! Ze vond dat ik niet mocht gaan! Dat wilde ik ook niet! Ik wilde haar niet alleen laten! Niet met Sara, maar eigenlijk ook niet met een andere nanny. Ik was de nanny en dat hoorde ik te blijven! Ik wilde voor ze blijven zorgen en ze niet achterlaten bij een onbekende die gemeen tegen ze was! "Ik wil ook niet gaan Eve." Fluisterde ik, terwijl de tranen over mijn wangen bleven stromen. Ik voelde hoe haar armen zich alleen nog maar meer om me heen sloten. Ik wilde haar ook niet loslaten, daarom bleef ik haar gewoon nog even vasthouden. Het kon nog tot we beneden waren en daar wilde ik zoveel mogelijk van genieten. Het kon best dat wanneer ik haar de volgende keer zou zien, ik haar niet eens meer op kon tillen omdat ze zo groot was geworden! Dat soort dingen gingen snel! En Sue had heel erg duidelijk gemaakt dat het niet de bedoeling was dat ik nog veel langs zou komen. Ik snapte niet hoe ze zoiets had kunnen doen! Niet tegenover mij, maar ook niet tegenover de kinderen. Ik wilde graag denken dat ze niet van een andere Nanny konden houden, zoals ze dat bij mij hadden gedaan. Het was een beetje zoals een relatie? Al had ik ook wel door dat mijn vriendinnen van vroeger me ook wel hadden vervangen, dus het kon best dat het hier ook makkelijk zou gaan. "Wil jij mijn tassen meenemen?" Vroeg ik aan Rhi, dan kon ik Eve nog even dragen en mezelf en haar misschien een beetje proberen te troosten. Ik wilde niet dat ik haar zo huilend achter moest laten. "Nou geef haar maar hier, ze moet slapen en dat weet ze zelf ook maar al te goed. Hier hebben we geen tijd voor." Sara pakte Eve vast en trok haar uit mijn armen. "Nee ik wil niet!" Bracht Eve uit, wat ik ook echt zo voelde. Ik wilde niet dat ze Eve van mij afpakte! Ze mocht geen van hen van me afpakken!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik knikte. Ondanks dat ik hier niet was gekomen om slaafje te spelen, zat er op dit moment niet heel veel anders op dan om Edyn haar tassen te pakken en die naar de auto te dragen. Als ze het zelf zou moeten doen, zou ze het misschien niet eens doen, aangezien ze hier niet weg wilde. Volgens mij wilde ze Eve ook helemaal niet loslaten. Ik pakte de tassen van Edyn dan ook en nam die goed tussen mijn vingers. Ze waren redelijk zwaar, maar het lukte wel met het dragen. De auto stond toch voor de deur, dus erg was het niet. Daarnaast was Edyn ook behoorlijk overstuur. Iets wat ze de rest van de dag vast zou blijven. Deze baan was heel belangrijk voor haar geweest. Het had haar iets gegeven om te doen en ze was er ook nog eens heel erg goed in geweest. ‘Eve, we gaan naar bed,’ zei Sara, wie behoorlijk wat moeite had met de kleuter. ‘Nee, ik wil niet! Niet met jou! Edyn moet me naar bed brengen!’ Onder andere omstandigheden had ik er om moeten lachen, hoe Eve aan Edyn probeerde te blijven hangen, terwijl Sare het meisje vast had, maar nu was het eigenlijk alles behalve grappig. Eve wilde zo graag bij Edyn blijven en Edyn leek ook niet van plan om haar los te laten, maar Sara had de beentjes van Eve vast. Iets wat niet heel goed ging, want ze begon zelfs te trappen! ‘Ik denk niet dat wat je nu aan het doen bent, helpt,’ meldde ik, terwijl ik stond te wachten met de tassen in mijn handen. ‘Wat weet jij er nou van?’ snauwde Sara, waarop ik mijn schouders ophaalde. Veel wist ik niet van kinderen, maar ik kende Eve wel een beetje en dit zou op geen enkele manier werken. Stiekem hoopte ik dat Eve haar gewoon een trap in haar gezicht zou geven, want dat verdiende ze wel. Ik zette mijn tassen weer neer en liep naar het drietal toe, aangezien iemand hier iets aan moest doen. Edyn zou Eve niet loslaten en andersom ook niet, wat betekende dat we hier nog een hele tijd zouden staan. ‘Eve, Edyn moet nu echt weg,’ probeerde ik haar duidelijk te maken. ‘Nee, mag niet!’ riep Eve huilend, terwijl ze haar armen alleen nog maar strakker rond Edyn hield. Ik kon me nu moeilijk tussen die twee gaan wurmen, maar ik had hier ook niet heel erg veel zin in! Ik wilde niet nog een hele tijd luisteren naar een “wil niet/ mag niet” verhaal. ‘Edyn komt je nog wel een keertje opzoeken, beloofd.’ Ik wist niet of dat wel zou mogen. Misschien wel niet, aangezien ze er dan ook niet aan zou kunnen wennen dat Edyn weg zou gaan, maar op dit moment was zo’n domme leugen beter. Anders zou ze blijven janken en dan zouden we hier over een uur nog staan! ‘Maar ze moet blijven!’ klaagde Eve. Dat kind kon ook echt blijven doorgaan om niks! Edyn ging weg, maar dat was nou eenmaal het leven! Mensen ging vaak weg. ‘Dat kan niet. Edyn moet nu terug naar huis, maar je hebt Eevee om aan haar te denken?’ Ik wist niet of dat werkte. Ik had nooit een knuffel gehad. In mijn ogen had ik er ook nooit eentje nodig gehad, maar als het nodig was om er voor te zorgen dat Eve eindelijk Edyn los zou laten, dan moest ze het maar even doen. Eve leek even afgeleid te zijn, waardoor Sara het voor elkaar kreeg om Eve uit de armen van Edyn te trekken, waardoor Eve het meteen weer op het schreeuwen zette. ‘We kunnen beter gaan,’ zei ik tegen Edyn. ‘Wil je nog gedag zeggen tegen Danny?’ Waarschijnlijk wilde ze ook nog wel naar Rosa, maar daar hoefde ik niet mee naar toe. Dat kind boeide me echt niks. Danny was tenminste nog een normaal joch. Die baalde volgens mij ook wel dat Edyn weg zou gaan!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik kon zelf niet heel erg veel meer doen. Op een gegeven moment moest ik Eve achterlaten, hoe vreselijk ik dat ook vond. Ik vond het helemaal niets dat Sara haar zomaar uit mijn armen had gerukt alsof het om een of ander stuk speelgoed ging waar ze graag mee wilde spelen. Niemand hoorde zo om te gaan met aan pop. Voor een pop moest je heel erg lief zijn! Maar voor mensen was dat dan nog meer? Mensen waren levende wezens, daar kon je niet aan trekken alsof het hen helemaal niets deed! Want dat was wel echt zo! Ze kon Eve gewoon pijn doen en dat had ze volgens mij helemaal niet door! Dat was toch vreselijk. Ik wist dat ik haar nu niet terug moest gaan trekken, dat zou niets helpen. Het maakte het alleen nog maar moeilijker. Ik had al heel erg veel last op het moment! Ik wilde hier niet weg, ik wilde Eve hier niet laten. Ik wilde helemaal niemand hier laten. Ik wilde in mijn eigen bed kruipen en daar gewoon voor heel wat uren blijven liggen, samen met Eve, Danny en Rosa die dan er ook gezellig bij kwamen! Dat zou nooit gebeuren, iets wat ik echt vreselijk vond, maar het moest nu wel. "Sorry." Fluisterde ik nog zachtjes, tegen Eve. Ik wilde haar ook nog gedag zeggen, ondanks dat ik dat al had gedaan! Ik had haar al geknuffeld. Jammer genoeg had ik er op het moment niet heel erg veel keuze. Als ik Eve nu vast zou pakken, wilde ik haar helemaal niet meer los laten! Wat in mijn ogen ook logisch was. Ik knikte voorzichtig. "Ja ik wil nog gedag zeggen tegen Danny." Fluisterde ik. "Edyn je mag niet weg!" Riep Eve, die nog steeds bezig was met trappelen en haar armen ook probeerde te bewegen om gewoon los te komen uit de armen van Sara. Zij probeerde Eve mee te nemen naar haar slaapkamertje. Ik liep naar de kamer van Danny, wie bezig was met zijn playstation zo goed mogelijk te verbergen. "Dan, ik weg." Zei ik zachtjes. Waardoor hij overeind kwam en naar me toe kwam lopen. "Wacht even, Eve en ik hebben ook nog een cadeautje voor je " Ik keek verbaasd naar Danny, hij had geen cadeautje voor me hoeven te kopen! Maar ik vond het wel echt heel erg lief dat hij dat had gedaan, samen met Eve! Ik keek naar het pakje dat Danny pakte en pakte het voorzichtig van hem aan. Ik maakte het open en zacht al snel een kettinkje waardoor ik alleen nog maar meer tranen van in mijn ogen kreeg. Hij had een ketting gekocht dat ik de beste Nanny was! Dat was zo lief! Ik sloeg mijn armen om Danny heen en trok hem zo dicht mogelijk tegen me aan. Ik drukte een kus op zijn waren. "Dankjewel Dan. Je bent geweldig. Jij en je zusjes alle drie." Ik wist dat Rosa er niet veel mee te maken had, maar ze had ook wel haar hart op de goede plaats zitten? Ze kon heel erg lief zijn, als ze dat wilde, ze had het vandaag alleen niet laten zien. Misschien ook wel omdat ze boos op me was. Ik bleef Danny even goed vasthouden. "Wil je me af en toe bellen?" vroeg ik zo zachtjes mogelijk zodat Sara het niet zou horen. Het mocht niet volgens mij, maar ik wilde gewoon weten hoe het hier ging? Wat er allemaal gebeurde en hoe het ging. Eve moest op een gegeven moment naar school. Danny had zijn eigen dingetjes, waar ik ook wel iets over wilde horen? "Is goed." Zei hij zachtjes terug. Ik aaide door zijn haren heen en zette een stapje terug. Ik had nog genoeg tranen over mijn wangen lopen, maar het stelde me wel een beetje gerust dat Danny me zou vertellen wat er gebeurde. Het hoefde echt niet iedere week? Maar wel het liefst zo vaak mogelijk!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Het afscheid met Eve was al geen pretje geweest. Rosa zou vast niet eens gedag willen zeggen, wat ergens alleen maar zou schelen. Edyn wilde nog wel graag naar Danny, wat ik nog wel begreep. Volgens mij was hij echt de meest normale van de drie. Ik zou in ieder geval liever met hem optrekken dan met die andere twee! Als viel Eve ook nog wel mee, als je haar iets te doen gaf. Toen ik haar ooit in de tattoo-shop had gehad, was een blaadje en een pen genoeg geweest om haar te vermaken. Edyn liep de kamer van Eve uit, wat betekende dat ze naar Danny zou gaan. Zelf nam ik de tassen mee en bleef ik op de gang staan. Ik had niet heel erg veel zin om nog een keer zo’n drama mee te maken, al had ik wel het idee dat ze sneller afscheid zou kunnen nemen van Danny. Niet omdat ze hem minder leuk vond, maar Eve was haar kindje. Edyn had iets nodig om voor te zorgen en dat was Eve geweest. Nu kon ze dat niet meer doen, al had Jackie wel gezegd dat ze altijd mee had mogen helpen in huis. Iets wat ik eerst ook had gedaan, maar ik was er nu niet meer. Ik wachtte geduldig tot Edyn klaar was. De deur van Danny zijn kamer stond open, dus ik kon wel zien wat er gebeurde. Hij had Edyn nog iets gegeven, wat zij dan weer helemaal geweldig vond. Iets wat wel logisch was. Jackie had de tekening die ik had gemaakt, van het gehele zin, ook helemaal geweldig gevonden. Edyn had Danny weer losgelaten, wat betekende dat we zouden kunnen gaan. Ik pakte de tassen dan ook weer van de grond en liep naar voren. ‘Kom, dan gaan we,’ zei ik tegen Edyn. Ik zag Danny nog even naar mij kijken en vervolgens stak hij zijn hand op. ‘Nogmaals bedankt, Rhi.’ Ik knikte. Het was wel goed zo? Ik had zijn playstation weer terug gepakt, maar dat had ik vooral gedaan omdat ik die Sara echt heel erg vervelend vond! Dus om haar terug te pakken, had ik iets van haar gepakt. Misschien ondermijnde ik nu haar regels, maar wat maakte dat nou uit? Het was niet zo dat ik hier nog zou komen! Misschien wel nooit! Edyn was nog steeds in tranen. Iets wat nog wel even zou blijven. Ik kreeg het voor elkaar om haar tassen met één hand vast te houden, zodat ik mijn andere arm om haar heen kon slaan. Ik nam haar mee de trap af en vervolgens ook maar meteen naar buiten. Misschien dat ze nog gedag wilde zeggen tegen Rosa, maar ik vond dat echt nergens voor nodig? Rosa had niet een cadeautje verdiend en ze verdiende ook geen aandacht meer van iemand zoals Edyn. Edyn deed zo erg haar best voor de mensen om haar heen en Rosa had haar van alles en nog wat beschuldigd! Eenmaal buiten liep ik naar mijn truck, waar ik de tassen achterin legde. Er kon weinig mee gebeuren als ik gewoon rustig reed. Ik keek naar Edyn, wie eruit zag alsof ze heel erg graag een knuffel van iemand wilde. Ik wist dat als ik het niet zou doen, er twee andere uitkomsten waren. Of ze zou me alsnog knuffelen, of ze zou het niet durven te vragen en dan zou ze waarschijnlijk beginnen te huilen in de auto. Nu waren het namelijk nog stille tranen die over haar wang gleden. Zuchtend sloeg ik mijn armen om haar heen. ‘We moeten zo wel echt weg. Dan kunnen we naar huis,’ liet ik haar weten. Volgens mij zat Jackie daar ook al wel klaar met van alles en nog wat. Vast wel, want ze wist hoe erg Edyn dit allemaal vond! Ze kende Edyn ook wel echt het beste. Ik streek zachtjes over de rug van Edyn, in de hoop dat het haar wat rustiger zou maken. Ik kon ook niet rijden met een huilende Edyn naast me!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
15 maart (:
---
Luke.
Het was gek hoe snel je aan iets kon wennen. Toch was het ook heel erg gek wat je lichaam met je kon doen als je je niet heel erg lekker voelde. Het Aziatische deel van de tour zat er op. We hadden een paar maanden niet op het podium gestaan en het was fijn geweest om dat weer te kunnen doen! Toch was het anders gelopen dan ik zelf had gedacht. Ik had een tijdje echt heel erg last gehad van mijn keel en daarmee was het gewoon echt heel erg lastig om te zingen. Sommige nummers waren gewoon echt niet gegaan, waardoor we de setlist toch een beetje aan hadden moeten passen. Af en toe had ik het vreselijk gevonden hoe ik daar had gestaan en hoe alles had geklonken. Ik wist dat ik er niet heel erg veel aan had kunnen doen, maar toch was het niet fijn? Het was wat ik het liefste deed! Ik wilde mensen die naar ons optreden kwamen een goede tijd geven en dat ging niet als hoe het moest. Nu was het achter de rug en ik was wel heel erg blij om weer terug te zijn in huis. Dat was Los Angeles toch wel een beetje geworden! In de tijd dat ik weg was geweest, was het eigenlijk verrassend goed gegaan tussen mij en Rhi. We hadden dan wel niet iedere dag gebeld, maar er waren genoeg berichtjes over en weer gegaan en we hadden elkaar zelfs een paar keer gezien doordat we hadden gevideobeld. Ik had kunnen zien hoe het met haar was gegaan, maar ook met haar appartement. Daar waren we net ook even geweest en het was heel erg vooruit gegaan. Het was nog steeds niet de meest geweldige wijk, maar Rhi had er wel echt een eigen plekje van gemaakt. Toch had ik daar niet de hele avond willen zitten. Daar was niets mis mee, maar Rhi en ik hadden toch wel een beetje eigen plekjes waar we graag naar toe gingen. Ik vond het fijn om ergens met Rhi naar toe te gaan, want het maakte eigenlijk niet eens heel erg veel uit waar we waren, we maakten wel een beetje ons eigen plekje. Rhi was hier langer, wist hoe de stad in elkaar zat en had in haar buurt misschien ook al wel plaatsje gevonden. Toch had ik zelf mijn ideeën gehad en daar had ik Rhi dan ook mee naar toe genomen! We hadden net iets bij een Pools restaurant gekocht. De meeste namen waren haast niet uit te spreken. Ik wist dat we Pierogies, Kluski en nog iets anders hadden gehaald, wat gewoon niet te doen was. Het had er wel echt heel erg goed uit gezien en het had ook lekker geroken. Dat deed het nog steeds! We hadden een tasje vol, ook met wat blikjes bier, die we ook met gemak mee hadden gekregen. En we waren bijna op de plek waar ik graag naar toe wilde. Het was boven op een gebouw, iets wat officieel volgens mij niet echt mocht, maar maakte niet heel erg veel uit. Het had even geduurd voordat ik een plek had gevonden waar het makkelijk kon. Nu waren we dan ook met de laatste trap bezig en kon ik gewoon de deur open drukken. Het was één van de hoogste gebouwen in de buurt, wat betekende dat we toch wel een mooie omgeving hadden. Ik zette het tasje en de rugzak die ik mee had genomen neem. Ik had er ook wat dekentjes in, zodat we normaal konden zitten. Nu wilde ik echter eerst even mijn armen om Rhi heen slaan, iets wat ik ook gewoon deed. Ze was misschien niet heel erg van het knuffelen, maar we hadden elkaar al een hele tijd niet meer gezien, dus nu wilde ik haar gewoon even vasthouden. Helemaal omdat we niet eens heel erg lang hadden. Een paar weken maar en dan zou ik naar Europa gaan. Rhi zou hier blijven. Ze had het hier ook echt heel goed. Ze was druk met de tatoeages!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ondanks dat ik druk bezig was geweest met mijn nieuwe plekje en het beginnen van tatoeages te zetten, had ik Luke wel echt gemist? Ik was er wel aan gewend geraakt dat Luke niet vaak in de buurt was geweest, maar sinds Bali was onze hele relatie veranderd? Misschien was het serieuzer, ik wist niet precies wat het was geweest. Door alles wat we hadden besproken, was de dynamiek tussen ons tweetjes veranderd. Nu was hij weer terug, na het eerste gedeelte van zijn tour te hebben afgesloten. We hadden genoeg contact gehouden en ik had ook wel geweten dat hij ziek was geweest. Ik was niet echt boos op hem geweest, maar ik had het wel dom gevonden dat hij door was gegaan met optreden? Hij had echt last van zijn keel gehad. Iets wat ik ook wel had kunnen horen toen we een paar keer samen hadden gebeld. Ik had wel begrepen dat hij door had moeten gaan, want het was nou eenmaal zijn werk, maar toch. Het was niet fijn om te weten dat het niet goed ging met iemand om wie je veel gaf. Nu was hij voor een week of twee terug en ik was echt heel blij om hem te zien! Ik was misschien niet zo uitbundig als Edyn en ik zou nooit letterlijk in zijn armen springen, maar ik was wel heel erg blij dat we nu een avondje samen konden zijn. Luke had al gezegd dat hij graag iets had willen doen, dus ik had me voor hem mee laten voeren. We waren net al in een Pools restaurant geweest, al was het niet eens een echt restaurant te noemen. Eerder een soort café. We hadden allerlei dingen besteld waarvan we hadden gedacht dat het wel lekker zou zijn, ondanks dat we het nauwelijks uit hadden kunnen spreken. Luke had me daarna meegenomen naar een hoog gebouw en tot mijn verbazing waren we helemaal naar het dak gegaan. Ik wist niet of dat had gemogen of dat Luke het had geregeld, maar we waren nu op het dak en vanuit hier hadden we een heel mooi uitzicht over de stad. Ik had eigenlijk al willen gaan zitten, maar Luke had zijn armen al om me heen geslagen. Normaal was ik echt niet iemand die veel wilde knuffelen, zeker niet uit mezelf, maar het was nu wel heel fijn om zijn armen weer even om me heen te voelen. Glimlachend sloeg ik dan ook mijn armen om hem heen, zodat ik hem ook even goed vast kon houden. Dit hadden we toch een hele tijd niet kunnen doen? Het was maar een knuffel en normaal gesproken knuffelden we ook niet dagelijks, maar de armen van Luke begonnen ondertussen heel vertrouwd te voelen? Ik had nu dan wel mijn eigen plekje om te wonen en ook dat was fijn, maar Luke zijn armen voelden toch ook wel een beetje als thuis? Zeker na al die weken dat hij weg was geweest. Ik gaf hem een kus, ondanks dat ik dat al wel had gedaan vandaag. Je kon de grote dingen missen aan een persoon, maar juist ook de hele kleine dingen? We hadden wel contact gehouden, maar het voelde toch anders om hem nu weer in mijn armen te houden. 'Dit is wel echt een hele coole plek,’ complimenteerde ik hem. Het was iets anders? Volgens mij was dat wel zijn bedoeling geweest. Onze avonden waren best standaard. Ze waren nooit saai, maar we haalden vaak chinees en we gingen vaak ergens rustig zitten. Nu deden we nog steeds hetzelfde, maar ergens ook weer anders? Ik liet Luke los en pakte één van de dekentjes uit de rugzak van Luke en legde die neer, zodat we konden gaan zitten. Vervolgens pakte ik de bakjes met eten. ‘Wat was wat ook al weer?’ Ik wist het echt niet meer! Vooral omdat het echt allemaal rare namen waren. We hadden maar een beetje gekeken naar de beschrijvingen, in de hoop dat het lekker zou zijn!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik hoopte dat ik in de vrije tijd die ik had een beetje bij kon komen. Ik had nu al heel wat minder last van mijn keel, dan ik een tijdje had gedaan. Het was echt best vervelend geweest. Op sommige momenten was het zelfs nodig geweest om de rest van de dag gewoon niets anders te zeggen, zodat ik in de avond niet helemaal belachelijk klonk. Nu hoefde ik niet heel erg veel meer, maar ik zou niet mijn mond gaan houden? Dat was gelukkig ook niet meer nodig. Ik was juist blij dat ik vanavond een beetje bij kon praten met Rhi. We hadden niet heel erg veel tijd de komende tijd. Ik was nu dan wel vrij, maar Rhi had gewoon haar eigen dingen. Die ze ook gewoon echt moest gaan doen? Het leek me dat het heel erg goed ging met haar baan en ook met haar appartementje, dus ze stond echt wel op een goede plek. Wij waren ook op een goede plek als je het aan mij vroeg. Het was zo anders dan een jaar geleden. Beter, dat zeker! Niet dat het vorig jaar vreselijk was geweest. Er waren gewoon dingen gebeurd die wat minder waren geweest? Natuurlijk was het niet het beste moment geweest toen Rhi nadat we naar het concert waren geweest, weg was gegaan omdat Ashton over een relatie was begonnen. Daarbij was het ook niet leuk terug te denken aan de tijd dat ze me achter had gelaten op het strand. Toch moest ik om dat laatste wel een beetje lachen? Het was toen misschien niet leuk, maar ergens was het best grappig. Rhi had zich wel heel wat meer naar me geopend. Het antwoord die ik die avond op het strand had gehad, was vanzelf gekomen, maar op haar eigen moment en manier. Dat was het een beetje met Rhi? Ze had haar eigen manier van dingen. Daar hoorden in ieder geval bij dat ze geen kleffe relatie wilde. Iets wat ik niet erg vond? Als we deden wat we allebei het fijnst vonden, dan was dat prima. Ik was al lang blij dat Rhi me nu echt toe leek te laten. Anders had het ook niet meer kunnen werken en volgens mij had ik dat best wel duidelijk gemaakt in Bali. Sindsdien was er ook echt wel wat veranderd. Ik had Rhi toen echt heel erg breekbaar gezien. Dat had best wel veel veranderd. Ik glimlachte toen ik de lippen van Rhi voor eventjes op de mijne voelde, maar keek vervolgens om me heen. Ik vond het zelf toch ook wel een bijzondere plek. We hadden wel een beetje geluk gehad dat we hier naar boven hadden kunnen komen. Het was een van de grootste gebouwen in de omgeving, waardoor we nu echt een goed uitzicht hadden. "Het is echt een mooi uitzicht." Zei ik lachend, waarna ik weer naar Rhi keek. "Maar ik heb nu een veel beter uitzicht." Het was nooit verkeerd om naar Rhi te kijken! Daarbij vond ik het gewoon grappig hoe ze op dat soort dingen reageerde. Ik liet Rhi haar gang gaan met het dekentje en kroop vervolgens naast haar. Ik haalde zelfs de blikjes bier uit het tasje en zette ze neer. Ook pakte ik wat vorkjes, wat toch weer wat beter was dan de stokjes. "Euhm Pierogie?" Volgens mij hadden die dumpling achtige dingen zo geheten. Het waren echt hele vreemde namen. "En we hadden nog kluns dingen." Zo had het wel bijna geklonken. Ik was wel heel erg benieuwd naar de smaak. Het had er wel heel erg lekker uitgezien, maar ik had nog nooit zoiets gegeten? Misschien onbewust, maar het zag me er ook niet bekend uit. Ik maakte één van de blikjes bier open en gaf hem aan Rhi. Voordat ik zelf ook een blikje pakte. Dit was toch best wel bekend terrein voor ons. Maar normaal gesproken zaten we achter in Rhi haar auto en hadden we toch net een ander uitzicht.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik was echt blij met hoe het nu tussen ons ging? Aan het begin had ik een relatie echt lastig gevonden. Ik had speciale dingen niet uit mezelf met hem gedeeld, terwijl dat er wel een beetje bij hoorde. Ik had het moeilijk gevonden om met hem ergens naar toe te gaan, zoals naar zijn familie, omdat ik dat soort dingen nog nooit had hoeven doen. Ik was echt gewend geweest om in mijn eentje van alles te doen en aan niemand anders te denken dan aan mezelf. Nu had ik Luke. Er waren dingen waarbij ik wel na moest denken over hoe het op hem over zou komen, wat het met hem zou doen. Iets wat best lastig was, maar ik probeerde echt mijn best er voor te doen. Het was niet zo dat ik nu dagelijks dingen aan Luke vertelde, maar ik probeerde het wel? Toen ik te horen had gekregen dat ik een tatoeage had mogen zetten, was Luke de eerste geweest wie ik op had gebeld, zodat ik het aan hem had kunnen vertellen. Het was toch wel een speciaal momentje geweest? Het was wel een hele kleine tatoeage geweest. Heel minimalistisch, met alleen maar simpele, strakke lijnen. Ik was er wel heel erg trots op, vooral omdat ik nu een echte tattoo-artist was! Wel een beginnende, maar het voelde toch goed dat ik nu ook dat soort dingen mocht doen. Dat betekende dat ze echt vertrouwen hadden in wat ik al kon en wat ik nog zou kunnen leren. Ik keek naar Luke en schudde mijn hoofd. ‘Je bent een idioot, Hemmings,’ zei ik lachend. Ik vond dat hij dat mocht zeggen als hij een domme grap maakte! Iets wat hij best wel vaak deed. Dat was gewoon zijn humor? Volgens mij vond hij daarom series als How I met your mother heel erg leuk. Daar zat ook van die droge humor in, gemend met flauwe grapjes. Vooral dat laatste deed Luke vaak en dit was ook een weer zo’n soort grapje, door het uitzicht voor ons te vergelijken met mij. Natuurlijk voelde ik me wel gevleid, want het betekende dat hij me mooi vond, maar ik had me daar nooit zo mee bezig gehouden? Ik was niet het meisje dat me zorgen maakte over hoe ik eruit zag. Ik trok vooral aan waar ik me fijn in voelde, maar het was wel fijn om te weten hoe Luke over me dacht, ondanks dat ik er vaak om lachte als hij zoiets zei. Luke kwam al snel naast me zitten, met een paar blikjes bier en vorken. Dat was wel handiger dan stokjes, al was Luke daar ondertussen ook wel beter in geworden. ‘Volgens mij zijn dit Pirogies,’ zei ik, terwijl ik het doosje met deeghapjes open maakte. Het leken een beetje op dumplings? Dat waren ook deeghapjes, maar die werden gestoomd in een apart bakje. Wat ze hier mee deden, wist ik niet, maar ik vond dumplings wel lekker en deze roken ook best goed! Dus waarschijnlijk waren ze dan ook wel lekker? ‘En jij mag die kluns dingen,’ zei ik lachend tegen Luke. Hij was niet een echte kluns. Hij was gewoon heel erg lang. Ik zou waarschijnlijk ook niet weten wat ik aan zou moeten met hele lange benen. Al waren die van mij ook niet klein. Ik nam het blikje bier van Luke aan en nam er een slok van, waarna ik hem naast me neer zette. Ik pakte één van de vorkjes en prikte er vervolgens een Pirogie aan. Ze waren nog behoorlijk warm, dus ik blies eerst een keertje, om er zeker van te zijn dat ik niet mijn mond zou branden. Ik hield mijn hand onder de vork met het deeghapje, zodat er niks zou vallen. Ik nam er een klein hapje van en ondanks dat het nog best heet was, smaakte het wel heel lekker! Volgens mij zat er iets van kaas en ui in, samen met een soort sausje. ‘Dit smaakt beter dan verwacht.’ Ik hield de rest van mijn hapje voor Luke zijn mond, zodat hij ook zou kunnen proeven.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Dit mocht volgens mij officieel niet. Al was het totaal niet moeilijk geweest om hier bovenop te komen. We hadden er gewoon met de lift en nog wat trappen kunnen komen en er was helemaal niets afgesloten geweest. Alsof ze gingen controleren wie er allemaal op het dak van een gebouw was. Dan waren ze wel echt heel erg lang bezig, volgens mij een beetje te lang? Het maakte ook niets uit. Ik wilde er niet over nadenken dat we misschien wel gepakt konden worden of misschien wel niet. Het maakte niet heel erg veel uit. We konden hier samen zijn en daar ging het eigenlijk wel om. We hadden ook ergens binnen kunnen zitten, daar hadden we het ook vast wel na ons zin gehad, maar dit paste een beetje beter bij ons? We hadden toch iets moeten eten, dan konden we dat beter op een mooie plaats opeten. Soms was het niet nodig om iets te zeggen? De stilte was nooit heel erg vervelend. Ik had genoeg aan de aanwezigheid en soms zei de stilte heel wat meer dan woorden konden doen. Al waren sommige woorden ook wel grappig, zeker door Rhi haar woorden. Ik vond het zo leuk om te horen hoe ze me een idioot noemde. Dat was een beetje haar manier om te zeggen dat ze het toch wel leuk vond, omdat ze er om moest lachen. Rhi was niet het meisje dat ging blozen om wat ik zei. Ze zou zelfs niet iets van dankjewel zeggen. Dit was haar manier om te laten weten dat ze het toch best wel leuk vond om te horen. Wat ik dan weer een leuke reactie vond. Het was ook maar iets kleins? Rhi wist dat ik haar er goed uit vond zien, dat wist zij ook van mij. Waarschijnlijk was er in eerste instantie nooit iets tussen ons gebeurd als we dat niet hadden gedaan? De eerste avond was het echt om het uiterlijk gegaan? Maar ondertussen was het wel veel meer dan dat. Ondanks dat Rhi misschien niet de makkelijkste was, had ze echt super goede kanten? Ik wist dat ze trouw was en dat ook zou blijven, tenzij ik het zelf opfuckte. Iets wat ik misschien wel een beetje had gedaan in Bali. Ik had ook wel door gehad dat Rhi het had geweten, maar ik had het ook wel duidelijk gekregen dat ze er niet over had willen praten en dat ze het goed had gevonden. Het was ook wel een beetje vreemd geweest, we hadden ruzie gehad op het moment dat het allemaal was gebeurd. Rhi had ook nog geroepen dat het niets meer tussen ons was, dus ergens was het uit geweest? Het was een beetje vreemd, maar we zaten ondanks alles hier nu wel gewoon! Waar ik wel heel erg trots op was! Ik keek naar het bakje dat Rhi had gepakt en knikte, volgens mij was het wel die dingen waar ze het over had. Ik had het echt nog nooit gehad, dus het kon echt iedere kant opgaan. Daarom hield ik het gezicht van Rhi ook maar in de gaten. Die niet heel erg veel later vertelde dat het nog wel mee viel. Niet veel later kreeg ik het overgebleven stukje voor mijn mond, dat ik dan ook voorzichtig aannam. Het was echt lief dat Rhi het deed, want zoiets was nou niet echt iets wat ze snel deed. Omdat ze het klef vond? Ik zou er niets over zeggen en gewoon mijn mond houden om er eventjes van te kunnen genieten. Ik at het stukje op, wat inderdaad best wel goed smaakte. Het waren ook wel dingen die gewoon lekker waren, in een soort van deeg, maar dan gestoomd. Ik vond het inderdaad goed smaken. "Dat smaakt inderdaad goed. Nu de Klunski" Volgens mij heette het niet zo, maar dan was het daar nu toe om gedoopt, omdat het als kluns had geklonken! Dit leek op een soort van Chinees gestoomd broodje, of een donut, want het wel een gat. Maar volgens mij was het ook een soort van dumpling. Hier zat echter geen vulling in, dus die doopte ik in een sausje dat we er bij hadden gekregen, voordat ik er een hapje van nam.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Ik was er wel zeker van dat we hier niet mochten komen. Niet dat het mij ooit iets uit had gemaakt waar ik wel en niet had mogen zijn. Op schooldagen was ik soms nauwelijks op school geweest en als ik er wel was geweest, dan was ik vaak te vinden op de plekken die niemand had gekend, of waar een bordje had gehangen die leerlingen vertelde dat ze daar niet naar binnen mochten. Het was heel gemakkelijk om ergens naar binnen te sneaken, zeker als je het zo onopvallend mogelijk deed. Als je gewoon deed alsof je wist waar je naar toe ging, dan viel niemand iets op? Waarschijnlijk had ook niemand door dat Luke en ik nu hier zaten, terwijl dit volgens mij wel viel onder het betreden van privé terrein, wat strafbaar was. Ik had wel vaker iets strafbaars gedaan, maar daar wist Luke van? Het was niet zo dat het heel erg was geweest. Mensen hadden het enkel niet zo leuk gevonden dat ik een paar muren had beschilderd, of beklad zoals zij het hadden genoemd, maar het was kunst geweest! Ik hield nog steeds van de stukken die ik overal had geplaatst en ik was er heel trots op dat velen van mijn stukken er nog steeds waren. Nu had ik er echt geen tijd meer voor, maar ik had nu iets anders waar ik al mijn creativiteit in kwijt kon én ik werd er ook nog eens voor betaald! Dat was eigenlijk gewoon perfect? Misschien dat ik me ooit weer aan streetart zou wagen, maar ik wilde nu ook niet mijn eigen reputatie, en die van de shop, in gevaar brengen! Zeker niet omdat ze al zoveel vertrouwen in me hadden en ik steeds meer mocht doen. Dat was iets speciaals en daar was ik me van bewust. ‘Shut up, Hemmings. Jij bent een Klunski,’ zei ik lachend. Het begon wel met Klun, maar ik wist zeker dat het niet zo had geheten! Dit was gewoon typisch voor Luke. Een dom grapje maken, maar ik had het wel echt gemist? Ook had ik het gemist om ergens samen met hem te zitten en gewoon te genieten van elkaars aanwezigheid. We hoefden niet altijd met elkaar te praten. We deden het natuurlijk ook wel, en tegenwoordig ging het soms ook over serieuzere zaken, maar soms konden we ook naast elkaar zitten en niks zeggen? Dat was iets wat ik juist heel erg fijn aan Luke vond. Hij hoefde niet altijd te praten. Hij vond het ook prima als ik soms stil was. Het enige wat hij dan deed, was zijn armen om me heen slaan en mijn gedachten laten bestaan. Of dat nou hardop was of niet, door Luke had ik wel het gevoel dat ik na mocht, en kon, denken en dat dat ik het altijd hardop zou mogen zeggen als ik dat zou willen. Ik keek toe hoe Luke het gestoomde broodje pakte, als dat was wat het echt was. Het leek er in ieder geval op. Ik hield zijn gezicht goed in de gaten, maar volgens mij was die ook nog wel lekker? ‘Dit bewijst maar weer dat eten met rare namen ook lekker kan zijn.’ Daarnaast was het best leuk om eens iets anders dan Chinees te eten! Zelf vond ik het heel lekker, maar Luke en ik hadden het al best vaak gedaan, waardoor we een groot deel van het menu al hadden gehad! We probeerden vaak nog wel iets nieuws uit, maar ondertussen wisten we ook wel beide wat we lekker vonden, dus dan namen we dat ook automatisch mee. Ik pakte zelf ook een broodje en dipte hem vervolgens in de saus, zodat ik die ook kon proeven. Het viel me echt mee hoe lekker het allemaal was? Sommige dingen hadden echt vreemd geklonken, maar dat kwam dan voornamelijk door de naam! ‘Is er nog iets wat je deze week wil doen?’ vroeg ik aan Luke. Misschien had hij nog wel iets in gedachten? Iets wat hij nog wilde doen voordat hij zou vertrekken naar Engeland, en daarna Europa.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Een paar uurtjes later (:
---
Luke.
Het nieuwe plaatsje was zeker iets om te onthouden. Het was niet eens heel erg ver weg van het appartement van Rhi, maar er was wel echt een geweldig uitzicht. Het eten was ook alles behalve verkeerd geweest. Ik vond dat we het best nog een keer konden halen? Al hoefde echt niet iedere avond hetzelfde te zijn. Dat gaf dit alles juist wel aan! Normaal waren we een heel eind gaan rijden. Dit was iets makkelijker geweest om dat Rhi zo ook had kunnen drinken. Want zij was vaak diegene die terug reed. Niet dat het haar iets uitmaakte als ze dat deed met wat drank op of niet. Ik had liever niet dat ze dat deed. Zoals die ene keer dat ze echt heel erg dronken voor mijn deur had gestaan! Toen was ik wel echt even geschrokken? Want ze had wel op die manier door het verkeer gereden! Er had van alles kunnen gebeuren. Wat niet was gebeurd, dat was achteraf gepraat. Dit was in ieder geval heel erg fijn! We hadden het best wel lang volgehouden. Volgens mij was het ondertussen wel ergens midden in de nacht! We hadden een eindje bij de rand gestaan, zodat we goed rond hadden kunnen kijken. Ik vond het wel heel fijn dat Rhi het totaal niet erg had gevonden dat ik haar vast had genomen. Ik had haar de afgelopen tijd echt gemist! We hadden deze twee weken als het dat al waren, ik wist nog niet precies wanneer we weer terug zouden gaan. Omdat Europa wel echt een heel groot verschil was qua tijd en ik niet meteen weer de klap op wilde vangen door ziek te worden. Dat waren nog wat dingen die we uit moesten zoeken. Maar tot die tijd konden Rhi en ik wel wat tijd samen doorbrengen. Als ze zelf niet druk was met haar werk. Wat echt heel erg goed ging! Ze had me al wel opgebeld toen ze haar eerste tatoeage had mogen zetten. Daarna had ze me een foto gestuurd en het had er echt heel erg strak uitgezien! Iets waar we het vandaag ook wel over hadden gehad! Ik kon gewoon echt zien hoe trots Rhi er op was geweest. Ik vond het heel erg lief om te zien? Ze was er gewoon echt gepassioneerd over, dus ik vroeg er echt heel erg graag na? Zeker als haar gezicht dan toch een beetje op lichtte en ze er vervolgens over begon te praten. We hadden besloten dat ik vannacht gewoon bij haar bleef slapen. Dan zagen we morgen vanzelf wel wat we zouden doen, want volgens mij was Rhi morgen ook gewoon vrij? En anders zou ik op een gegeven moment wel mijn eigen weg vinden. Ik had mijn arm om Rhi heengeslagen, terwijl we samen terug liepen door de donkere straten. Heel erg leeg was het niet. Er waren overal mensen en het klonk niet altijd even veilig. Ik had al een paar keer sirenes gehoord. Het was niet echt de meest geweldige buurt, maar Rhi leek echt heel erg blij te zijn met het plekje dat ze hier had. Dus ik probeerde er ook niet echt te veel over te zeggen. Rhi wist hoe ze voor haarzelf op moest komen, als het nodig was zou ze dat ook vast wel doen en haar mond open trekken. Op het moment dat het appartement in zicht kwam, zag ik eigenlijk al meteen al een bekend persoon staan. Een blond meisje: Edyn! Iemand die ik niet had verwacht te zien, in ieder geval de komende tijd niet! We hadden nu allemaal een eigen plaatsje, omdat we dat gewoon fijner hadden gevonden dan met z’n vieren in een huis te wonen. Vorig jaar was ik Edyn wil eens tegen gekomen en natuurlijk was ze mee geweest op tour. Maar ik had gedacht dat ik haar de komende tijd niet zou zien. "Oooh Rhi, gelukkig jullie zijn er!" Bracht Edyn uit. Ik had echt geen idee wat dit moest betekenen?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Misschien moest ik Luke wel vaker van dit soort dingen laten doen. Het was niet zo dat ik altijd bepaalde wat we deden. We hadden ook vaak genoeg ergens gezeten en koffie gedronken, of door de stad gewandeld, maar het was een hele andere nacht geworden dan de nachten die we normaal hadden gehad. Het concept was misschien hetzelfde: ergens zitten, met wat eten en wat drinken, maar het voelde wel echt heel anders. Misschien kwam het ook wel doordat we elkaar gemist hadden, wat alles nu net even een stukje specialer maakte. Het was heel fijn geweest om weer samen met hem ergens te kunnen eten. We hadden nu een heel ander beeld voor ons gehad van de stad. Normaal gesproken keken we er echt op neer en nu hadden we er zo goed als middenin gezeten! Ik had niet hoeven rijden, wat had betekend dat alle blikjes bier nu op waren gegaan. Al dronk ik ook wel eens als ik moest rijden, ondanks dat dat niet heel verantwoordelijk was om te doen met iemand naast me. Zeker niet als die iemand Luke was. Het was vannacht in ieder geval heel leuk geweest. We hadden zelfs een hele tijd bij de rand gestaan. Iets wat toch wel heel indrukwekkend was geweest. Van tijd had ik ondertussen geen idee, maar we hadden een keer terug gemoeten naar mijn appartement. We hadden ons afval meegenomen en ergens beneden weggegooid en daarna waren we aan onze terugweg begonnen. Luke had zijn arm om me heen, maar dat voelde eigenlijk alleen maar fijn. Volgens mij vond hij deze buurt niet geweldig, maar het was niet zo dat ik een huis in Beverly Hills had kunnen betalen. Daar hoefde ik ook helemaal niet te wonen. Ik vond het prima hier. De buurt viel best mee, als je het eenmaal kende. Ik fronste toen ik iemand voor de flat zag staan wachten. Ik kwam al snel tot de conclusie dat het Edyn was, maar ik snapte niet waarom ze hier was, of waarom ze niet had gezegd dat ze langs had willen komen! Luke leek haar ook al te hebben gezien, maar volgens mij vond hij het ook best wel vreemd? Het was ook behoorlijk vaag als iemand opeens midden in de nacht voor een deur stond te wachten. Daarnaast was deze buurt niet echt een buurt voor Edyn. Dus het was een wonder dat ze hier nog stond. Als ze me gewoon een berichtje had gestuurd, dan had ze niet voor een dichte deur gestaan. Volgens mij stond ze er al wel eventjes? Het leek me niet dat ze midden in de nacht had bedacht dat ze naar mij toe had willen gaan, al had Edyn wel eens gekkere dingen gedaan. ‘Edyn?’ Ik vond het echt heel erg vreemd dat ze hier was! Zeker als ze hier ook een hele tijd had gewacht, want dan had ze me best even kunnen bellen of wat dan ook! Dat was dan waarschijnlijk niet in haar op gekomen, zoals meerdere dingen dat wel niet deden, maar het was echt een beetje vreemd! ‘Hoe lang sta je hier al?’ vroeg ik aan haar, terwijl ik Luke losliet. Ze moest in ieder geval naar binnen! Wij hadden ook al een hele tijd buiten gezeten, maar met drank en eten ging dat nog wel! Ik liep naar Edyn toe en maakte de deur van de flat open, al kwam ik niet heel erg ver, want ik kreeg meteen een knuffel van Edyn. ‘Al een tijdje,’ fluisterde ze zachtjes. Ik snapte niet echt waarom ze me knuffelde! Je kon mensen op verschillende manieren knuffelen en Edyn hield me echt heel erg stevig vast, alsof er iets aan de hand was. ‘Je had me een berichtje moeten sturen dat je hier was. Luke en ik waren… ergens.’ Ik had geen zin om haar te vertellen waar we waren geweest. Of ze zou zeggen dat het niet mocht, of ze zou er ook een keer naar toe willen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld