Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Dat Luke weg was gelopen, was misschien ook maar beter. Ons kennende hadden we nog een hele tijd naar elkaar geschreeuwd en hadden we dezelfde dingen maar herhaald. Op dit moment was Luke de verstandige geweest en was hij naar buiten gegaan met de hond. Daardoor zat ik alleen in het, plotseling stille, appartement. Zelf vond ik dat ik terechte dingen tegen Edyn had gezegd. Ik vond niet dat ik daarin de fout in was gegaan. Luke was echter niet veel aan het woord geweest en in eerste instantie had ik gedacht dat dat was gekomen doordat hij er gewoon niet met Edyn over had willen hebben. Blijkbaar had hij daar zelf anders over gedacht, want hij was er niet tussen gekomen door mijn geschreeuw. Ergens vond ik dat hij dan gewoon tegen me had moeten zeggen dat ik mijn mond had moeten houden, als hij zo graag had willen praten. Aan de andere kant was Edyn hier gekomen om met Luke te praten en uiteindelijk was ik degene geweest die het meeste aan het woord was geweest. Maar hij had ook weer niet hoeven doen alsof ik precies had gedaan wat Edyn ook had gedaan! Edyn deed iets heel anders! Dat vond ik in ieder geval. Zij probeerde gewoon iets op te lossen wat op dit moment nog niet opgelost kon worden. Als Luke en Michael het weer goed zouden willen maken, dan zouden ze dat vanzelf wel doen. Daar bemoeide ik me verder ook helemaal niet mee! Iets wat Edyn nu wel had gedaan? Ze had Luke aangesproken op zijn “foute gedrag”, ondanks dat Michael net zo fout had gezeten. Iets wat ze natuurlijk weer even handig negeerde. Want Michael was perfect en hij had absoluut niets gedaan wat er voor had gezorgd dat Luke boos was geworden. Ze hadden beide dingen gezegd tegen elkaar en daardoor was er nu ruzie. Het was niet alleen Luke zijn schuld! Iets wat ik duidelijk had willen maken! Dat had Luke niet echt in dank afgenomen. Nu ik alleen was en wat ruimte had om na te denken, snapte ik het ergens wel. Al vond ik het echt niet chill dat hij me had vergeleken met Edyn, want dit was echt een hele andere situatie! Ik keek op de klok en zag dat het al wel etenstijd was. Ik bracht mezelf maar van de bank en liep naar de keuken. Ondanks dat er wel eens boodschappen werden gedaan, had Luke nou niet het meest voedzame in huis. Koken was voor ons beide niet echt een ding, maar het zou toch maar moeten gebeuren. Ik pakte het pak met hamburgers en verzamelde de rest dat ik nodig had. Ik zette twee pannen op het vuur, zodat ik ook wat groenten kon bakken, en begon aan het maken van het avondeten. Ik had ook mijn spullen kunnen pakken en weg kunnen gaan. Iets wat altijd een optie was die even door mijn hoofd ging, maar ik wilde niet meer wegrennen van Luke als het even moeilijk werd? Zeker niet om zoiets doms als dit. Het ging immers maar om Edyn! Ik wist ook niet wat hij verwachtte, of hij dacht dat ik er nog zou zijn of niet. Ik hoopte dat hij nog steeds wilde dat ik hier was, dat hij niet weg was gegaan omdat het zo makkelijker was geweest om mij weg te laten gaan, of wat er dan ook voor fucked up logica achter zat. Na een aantal minuten had ik de hamburgers klaar en legde ik ze op een broodje, samen met wat Luke en ik er allebei op wilden. Als laatste pakte ik wat verschillende sausjes die ik er op gooide. Ik nam de twee borden mee terug naar het zitgedeelte en daar hoorde ik hoe de voordeur al weer open ging, wat betekende dat Luke terug was. Ik zette de borden neer en wachtte totdat Luke, samen met Petunia, verder naar binnen kwam. ‘Ik heb hamburgers gemaakt,’ liet ik Luke weten. Zelfs nog een paar extra, zodat hij een stukje aan zijn hond zou kunnen geven als hij dat zou willen. Dat deed hij immers wel vaker.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Soms was het beter om even weg te lopen. Rhi en ik waren al een tijdje bij elkaar en we wisten van elkaar dat het soms beter was om weg te lopen dan te blijven staan. Ik had Rhi vaak genoeg gezegd dat ik niet zomaar weg zou gaan. Dit was iets anders. Petunia hoefde maar een klein rondje en daardoor kon ik mijn hoofd weer een beetje leeg maken. Iets wat ook wel was gelukt. Het was misschien niet eerlijk geweest om Rhi te vergelijken met Edyn. Ik had het echter ook niet leuk gevonden dat ze het hele gesprek voor mij had gevoerd. Ik had zelf kunnen praten, Edyn kunnen vertellen wat ik er van had gevonden. Tijdens de wandeling had ik me ook wel bedacht dat ze me alleen maar had willen helpen. Edyn had zich niet moeten bemoeien met hetgeen wat ik en Rhi deden of wat ik had gezegd tegen Michael. Zeker niet omdat Michael zelf ook het een en ander had gezegd over Rhi. Misschien dat Rhi daarom ook wel een beetje opgefokt was geweest. Ergens was het niet nodig geweest dat we daarna tegen elkaar had geschreeuwd, wat ik ook wel door had gehad in de tijd dat ik buiten was geweest. Nu wilde ik het vooral eventjes laten rusten. Terug thuis had ik ergens verwacht dat Rhi haar spullen had gepakt en naar haar eigen huis zou zijn gegaan voor de avond. Iets wat niet het geval was. Ik rook zelfs eten. Ik deed zelf niet heel veel in de keuken, niet als je tegenwoordig van alles kon bestellen! Zelfs de gezondere dingen. Daarbij kregen we sowieso wel wat eten in de studio. Waarschijnlijk was er niet veel in huis geweest, maar zo te ruiken had Rhi wel de moeite genomen om iets te maken. Ik maakte Petunia los van haar riem en kriebelde nog even achter haar oren. "Brave meid." Ze luisterde echt heel erg goed? Ondertussen was ze hier ook wel echt gewend. Zelfs Rhi leek aan haar gewend te zijn! Ik liep naar de woonkamer en zag Rhi daar zitten, met inderdaad eten. Ze had hamburgers gemaakt, wat op het moment meer dan genoeg was. Ik volgde Petunia naar de bank. Ze had zelf al snel een plaatsje gevonden en ik kroop zelf ook op de bank. "Het ziet er goed uit." Ik pakte het bord dat nog op de tafel stond en zag dat ze zelfs stukjes voor Petunia had gebakken, wat echt heel erg attent van haar was. Ik leunde iets naar Rhi toe, zodat ik haar een kus op haar wang kon geven. "Ik had je niet moeten vergelijken met Edyn." Rhi en Edyn leken helemaal niet op elkaar. Ze hadden beiden hele verschillende karakters! Al vond ik het nog steeds gek dat Rhi het hele gesprek had gevoerd. "En we kunnen het nu ook wel hebben over het feit dat ik het niet chill vindt hoe het is gegaan, maar zo is het nou eenmaal gegaan. Dus laten we het maar gewoon vergeten?" Ik was in ieder geval niet meer boos op haar, ik had mijn excuses aangeboden en voor mij was het op deze manier ook wel weer goed. We hadden vaker ruzie gehad, maar de laatste tijd waren we wel iets beter geworden om het ook weer voorbij te laten gaan. Ik hoefde er niet perse over te praten, als Rhi dat nog wel wilde, mocht ze dat best doen. Ik nam een hap van de hamburger, die goed smaakte. "Smaakt goed." zei ik terwijl mijn lippen afveegde. "Kijk wat Rhi heeft gemaakt." zei ik tegen Petunia, terwijl ik een van de stukjes die ook op het bord lag, pakte. Petunia kwam wat overeind, zodat ik haar het stukje kon geven. Ik keek even naar Rhi. "Ik vind het lief van je, dat je aan haar hebt gedacht." Met die twee ging het steeds beter!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn was behoorlijk overstuur thuis gekomen. Iets waar ik wel van was geschrokken! Zoiets gebeurde namelijk echt niet zo snel? Niet dat Edyn nooit een slechte dag had of wat dan ook, maar toch was dit best een uitzondering! Vooral omdat ze er ook een beetje vreemd over had gedaan? Ze had het eerst niet echt willen vertellen, volgens mij omdat ze zelf iets had gedaan en had kunnen weten dat dit zou gebeuren. Ze was er niet heel duidelijk over geweest, maar ik had haar wel willen helpen! Daarom had ik haar gewoon op de bank gezet en had ik mijn armen om haar heen geslagen, hopend dat mijn omhelzing een beetje zou helpen en ze zou kalmeren. Toen dat uiteindelijk was gebeurd, had ik haar wat drinken gegeven en had ik gevraagd of ze me uit wilde leggen wat er aan de hand was. Als er iets was wat ik had geleerd, was dat je niks op moest kroppen. Daar werd niemand beter van. Daarnaast vond ik het echt heel naar om te zien dat iets haar zo had geraakt! Edyn had het nog niet meteen verteld, maar uiteindelijk had ze wel besloten om te vertellen wat er aan de hand was. Ik had geprobeerd om zo rustig mogelijk te blijven luisteren, wat in het begin nog wel oké was gegaan. Edyn had vooral gezegd dat ze het zo jammer had gevonden voor me dat het nu niet goed ging tussen mij en Luke, met name omdat we net weer waren begonnen met het maken van muziek. Ik had willen zeggen dat het niet haar taak was om zich daar zo druk om te maken, zeker niet als ze er zelf zo verdrietig van zou worden! Dat was echter niet de reden dat ze zo overstuur was geweest! Blijkbaar was ze naar Luke gegaan, om hem te vertellen dat hij zich niet zo had moeten gedragen. Iets wat wel echt een heel dom idee was? Ik wist ook niet wat er op dit moment met Luke aan de hand was, maar niemand had er nu iets aan om hem op zijn fouten te wijzen. Dat had ik immers ook geprobeerd en ik had toen ook weer de volle laag van hem over me heen gekregen! Edyn had dat nu ook meegemaakt, al was het vooral Rhi geweest die naar haar had geschreeuwd. Iets wat ik eigenlijk wel een beetje snapte? Het was niet aan Edyn om dat soort dingen op te lossen! Ze hoefde ook niet voor mij naar Luke te gaan. Als ik iets met Luke wilde bespreken, dan kon ik dat zelf wel! Het was misschien wel kut en ik zou er absoluut geen zin in hebben, maar ik kon nog wel voor mezelf opkomen! ‘Je snapt toch ook wel dat het niet heel slim was, Edyn?’ vroeg ik aan haar. Ik wilde niet meteen naar haar schreeuwen, want ik wist dat ze net ook al heel wat over zich heen had gekregen! Ik was hier echter wel boos om? Nu leek het alsof ik mijn fucking vriendin nodig had om het voor me op te lossen. Iets wat gewoon niet zo was! ‘Ik bedoel, ik snap dat je probeerde te helpen, maar dit?’ Ik legde mijn hoofd in mijn handen en schudde mijn hoofd. Volgens begreep ze niet echt wat ze had gedaan. Ik wist wel dat ze me had willen helpen. Ze had gezien dat ik niet lekker in mijn vel had gezeten en ze had willen helpen door met Luke te gaan praten, maar dat was gewoon niet iets wat zij hoorde te doen? Ik zuchtte en keek op naar Edyn, wie er behoorlijk verslagen bij zat. ‘Dit is iets wat ik zelf moet doen? Luke en ik komen er vroeg of laat wel uit, maar soms duren dat soort dingen gewoon even? Het is niet iets wat jij voor me op hoeft te lossen, ondanks dat je het met de goede bedoelingen doet.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik had echt een fout gemaakt door naar Luke en Rhi te gaan. Er was geen eens een kans geweest om normaal met ze te praten. Rhi had van alles geschreeuwd! Van Luke zijn kant was er juist niet heel veel uitgekomen. Ergens kon het best dat ik wel normaal met hem had kunnen praten, als Rhi er niet was geweest. Het maakte ook niet uit, want het was helemaal misgegaan en dat vond ik echt vreselijk! Ik had alleen maar gewild dat dit allemaal over was gegaan! Dat we allemaal weer verder konden. Michael en Luke moesten samen nummers schrijven en dat ging niet als er een hele tijd ruzie was! Daarbij moesten Rhi en Luke echt voor zichzelf zorgen, wat niet goed ging als ze de hele tijd naar drugs en drank zouden grijpen. Dat was echt niet goed voor je! De volgende dag had je een kater, maar het deed ook nog heel veel andere dingen met je lichaam, die gewoon slecht waren! Ze mochten het best wel eens doen, maar volgens mij gebeurde het best wel vaak? Ik had echter niet echt iets kunnen zeggen! Nu ik thuis was, had ik Michael wel moeten vertellen wat er aan de hand was, want volgens mij had hij zich ook best wel zorgen gemaakt. Ergens was het gek om nu te weten wat Michael tegen Rhi had gezegd, dat was echter iets wat een tijdje geleden was gebeurd en daar kon ik hem nu niet heel veel meer kwalijk om nemen, volgens mij? Ik haalde mijn schouders op toen Michael vroeg of ik snapte dat het niet slim was. Ik snapte het niet nu even niet heel erg goed meer? Michael was immers diegene geweest die me had verteld dat ik aan moest geven wanneer ik iets niet leuk vond! Dat ik best iets van mezelf mocht laten horen als ik het ergens niet mee eens was. "Maar ik moest toch vertellen wanneer ik iets niet leuk vond?" Ik snapte het echt niet! "En ik vond het niet leuk hoe Luke met jou om ging. Het was ook niet leuk dat Rhi begon te schreeuwen, maar daar kwam ik helemaal niet tussen in." Ze moest toch begrijpen dat ze zich niet zo kon blijven gedragen! Ze was oud genoeg om te weten dat het niet slim was, zeker niet nu ze een echte vaste baan had. Daar moest ze alles kunnen geven, wat gewoon niet ging als ze zo druk was met die slechte dingen! Ik keek naar Michael, die behoorlijk gefrustreerd leek. Iets wat ik niet helemaal snapte? Soms moest je niet wachten totdat iets vanzelf maar goed werd, op sommige momenten moest je er over praten! Dat was wat Michael me had geleerd! "Maar dan is het alsof het zo wel goed is, terwijl we aan mogen geven wanneer dat niet zo is." Het leek wel alsof Michael een beetje boos op me was? "Ben je boos op me?" Daar leek het wel echt op! Wat ik al helemaal niet snapte! "Ik ben ook niet boos op jou, ondanks dat je gemene dingen over Rhi hebt gezegd." Ik vond het niet heel erg netjes van Michael, maar Luke was daarna ook niet aardig geweest. Daarbij was het op een moment gezegd waarop het gewoon heel erg hoog had gezeten. Ik kon nog steeds niet geloven dat die twee seks hadden willen hebben hier in huis, terwijl iedereen er was geweest! Er had gewoon een kind naar binnen kunnen lopen. Ik wist niet wat die twee aan het doen waren, maar het was niet goed voor ze en al helemaal niet voor de mensen om hun heen! Ik had het totaal niet fijn gevonden om daar te zijn, er had ook gewoon een beetje een nare sfeer gehangen. Al was er nu wel echt een heel erg lief hondje bij! Dan was het toch juist leuk dat Pixie daar een keer naar toe zou kunnen om met Petunia te spelen. Iets wat nu echt niet zomaar ging gebeuren?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ik kon me alleen maar indenken hoe Luke en Rhi nu aan het lachen waren om wat er net was gebeurd? Ergens was het gewoon beschamend dat Edyn uit mijn naam naar hen toe was gegaan. Alsof ik het zelf niet kon! Dat kon ik echt wel! Dit hielp de opmerkingen van Luke nou niet echt. Nu leek het echt alsof Edyn mijn moeder was, die het allemaal wel even op zou lossen voor haar zoontje. Ik wist dat ze het niet zo had bedoeld, maar zo kwam het wel over en daardoor voelde het ook wel een beetje zo! Ik zuchtte, omdat het behoorlijk frustrerend was wat Edyn nu zei. Ja, ze moest aangeven wanneer ze iets niet leuk vond. Dat was heel belangrijk om te doen! Maar dat betekende niet dat ze dat had moeten doen in deze situatie! Ergens was het lief dat ze niet wilde dat Luke zo shitty met mij om ging, maar het was niet aan haar om dat aan Luke te melden. ‘Je zou ook moeten kunnen zeggen wat je van iets vindt.’ Ik wilde mezelf nu niet tegenspreken, maar ik had het idee dat Edyn het generaliseerde en nu deed alsof ze alles meteen moest zeggen, terwijl je dit soort dingen wel moest afwegen voordat je iets deed! ‘Maar soms moet je er beter over nadenken? Je had ook eerst naar mij kunnen komen, om te zeggen dat je het niet leuk voor me vindt, maar je kan niet zomaar naar Luke gaan en je er mee bemoeien?’ Zo ging het gewoon niet in de wereld! Waarschijnlijk had Luke dat ook helemaal niet leuk gevonden, al klonk het nu toch voornamelijk alsof Rhi degene was die had geschreeuwd en van alles had geroepen. Misschien was Luke er wel niet eens tussen gekomen, of had hij zich er niet mee willen bemoeien. ‘Nee, het is niet goed, maar dat had ik ook voor mezelf kunnen zeggen? Op een moment dat het mij uit kwam.’ Sommige dingen moesten wel gezegd worden, maar niet op het moment zelf? Anderen wel. Het lag er maar net een beetje aan. Ik wist ook niet precies hoe dat in elkaar zat, maar het was gewoon zo! Ik probeerde ook maar mijn best te doen en de momenten juist in te schatten, maar dat was lastig! Het bleek wel dat het voor Edyn net zo lastig was, anders had ze dit waarschijnlijk niet gedaan! ‘Ja, nee? Een beetje?’ Ik was er niet blij mee! Ze had het niet moeten doen, want het was gewoon niet aan haar, maar ik kon ook niet boos naar haar schreeuwen nu? Zo te horen hadden Luke en Rhi dat ook al gedaan en ze was zo overstuur geraakt door hen! Ik wilde dat ook niet erger maken? Maar ik vond het ook niet leuk dat ze in mijn naam daar naartoe was gegaan, want dat had ze niet moeten doen! Dat was niet aan haar en als ze het al had willen doen, had ze het eerst met me moeten overleggen. ‘Ik had liever gewild dat je het met me had overlegd, zodat je ook wist hoe ik er over dacht. Nu ben je zomaar naar Luke gegaan, om hem aan te spreken over iets wat mij meer aan gaat dan jou.’ Ze was mijn vriendin en ik praatte graag met haar over dit soort dingen, want ik wist dat ik het bij haar kwijt kon. Ik had echter ook niet verwacht dat ze zoiets zou doen! Als ik dat van tevoren had geweten, was ik misschien ook wel wat voorzichtiger geweest in mijn woorden. Ik keek op naar Edyn, die zei dat ze niet boos op mij was, ondanks alles wat ik tegen Rhi had gezegd. Het klonk ergens een beetje alsof ze me verweet dat ik boos was op haar, maar dat was ik niet echt? Daarnaast wist ik ook wel dat ik nasty shit tegen Rhi had gezegd en dat ik dat niet had moeten doen! ‘Ik was toen boos op Rhi en toen heb ik dingen gezegd die ik niet had mogen zeggen. Iets wat ik toen ook al aan je heb aangegeven.’ Volgens mij had ik toen gezegd dat Luke niet de enige was geweest die van alles had geroepen, maar het had haar toen niks uitgemaakt! Ik had haar toen ook al willen zeggen wat ik naar Rhi had geroepen, omdat ik toen al had geweten dat dit ook mijn fout was geweest.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Het was duidelijk dat Michael het totaal niet leuk vond dat ik naar Luke was gestapt voor een gesprek. Ik had geen vooruitgang gezien de afgelopen dagen en ik wilde niet dat Michael er in bleef hangen. Daarbij kon ik me niet indenken dat Luke dit fijn vond. Ze waren vrienden. Vrienden mochten zo nu en dan ruzie hebben, daar was geen probleem mee. Dit duurde al best wel lang, er moest iets aan gebeuren om het goed te krijgen. Niet alles werd ineens goed. Michael deed alsof ik hier helemaal niet over na had gedacht en in een opwelling naar Luke was gegaan om met hem te praten. Wat totaal niet het geval was! De woorden die Michael zei, vielen niet heel erg goed en ik wist in eerste instantie niet heel erg goed wat ik er mee moest doen. Ik wilde ze wel laten gaan, maar het niet nadenken en ook het bemoeien gedeelte, vond ik totaal niet prettig. Ik werd er zelfs een beetje boos van. "Ik heb echt wel nagedacht voordat ik naar Luke ben gereden." Het was niet iets wat zomaar in mijn hoofd op was gekomen en ik maar had gedaan omdat ik me perse ergens mee had willen bemoeien. Zo maakte Michael het een beetje. "En ik bemoei me helemaal nergens mee. Ik wil gewoon dat alles uit kan worden gepraat." Ergens hoopte ik dat Luke dat ook door had, maar zelfs Michael leek het niet door te hebben. Dus was dit allemaal voor niets geweest. Dat Rhi en Luke het niet leuk hadden gevonden, was één ding, maar Michael was nu ook echt een beetje vreemd aan het doen en dat zinde me niet. Michael wist niet heel erg goed of hij boos was op mij, maar ik wist het nu wel een beetje voor mezelf. "Nou. Ik ben wel boos op jou." Mompelde ik. Niet omdat wat hij tegen Rhi had gezegd, dat was ook niet aardig geweest, maar dat was al zo’n tijd geleden dat ik daar nu moeilijk boos over kon zijn. Misschien kwam dat er nu wel een beetje bij bovenop, omdat ik al boos werd om wat andere dingen! "Dus ik ga me wel ergens anders bemoeien en blijkbaar niet nadenken, want dat doe ik blijkbaar niet." Ik had nagedacht over hem! Ik had het erg voor hem gevonden dat hij zich zo slecht had gevoeld! Ik kon me niet indenken dat Luke zich er goed onder had gevoeld. Ik stond op van de bank en liep naar de keuken. Het was toch etenstijd, dus er moet wel wat eten worden gemaakt. Gelukkig had ik even tijd in de keuken, maar zelfs toen ik klaar was met het eten, had ik nog geen zin om met Michael te praten. Hij had er blijkbaar ook geen zin in, want anders was hij de keuken wel in komen lopen. Ik had twee borden gepakt en schepte daar het eten op. Ik gaf mezelf meer zoete aardappelfrietjes, want die vond ik lekker. Uit de geroosterde de groenten zocht ik aubergine, zodat ik ze vooral op Michael zijn bord kon scheppen. Normaal verdeelde ik het allemaal eerlijk, maar ik was niet heel erg gek op aubergine en dat mocht Michael nu mooi op eten. Ik legde op beide borden nog wel een stukje kip en de dip die ik had gemaakt voor de groente. Ik bracht het bord van Michael naar de woonkamer, samen met wat bestek. Zonder verder iets te zeggen liep ik weer naar de keuken om mijn eigen bord te pakken en die mee te nemen naar buiten. Ook Pixie nam ik mee naar buiten, want dan kon hij zo een stukje kip krijgen. Pixie had de grootste gedeelte van de tijd in de keuken gelegen, om me gezelschap te houden. Ik ging op de bank buiten zitten en wachtte totdat Pixie bij me was gekomen zitten. Hij snapte natuurlijk ook niet wat er gebeurd was. Normaal aten we altijd samen, als dat mogelijk was. Ik vond het leuk om met Michael aan tafel te zitten, of heel soms op de bank. Nu moest ik hier buiten in mijn eentje zitten, maar dat was maar even zo.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
In stilte had ik in de woonkamer gezeten, niet wetend wat ik had moeten doen. Aan de ene kant had ik achter Edyn aan willen gaan, omdat ze letterlijk hardop had gezegd dat ze boos op me was geweest. Ze had zelfs aangegeven waarom. Ik had mijn woorden niet zorgvuldig uitgekozen. Ik had gezegd dat ze zich ergens mee had bemoeid en dat ze niet na had gedacht, maar zo had ik het ook helemaal niet bedoeld! Of misschien wel, maar ik had het anders moeten verwoorden! Ergens was het goed dat Edyn aangaf dat ze boos op me was, maar ik had eigenlijk nooit echt meegemaakt dat zij degene was die zoiets roep. Dus ik wist ook niet wat ik moest doen! Ik had wel gehoord dat ze in de keuken bezig was gegaan en ik had op een gegeven moment ook geroken dat ze eten had gemaakt. Pixie was bij haar in de keuken geweest, maar Star had naast me op de bank liggen slapen. Ik had wat afwezig met haar staart gespeeld, terwijl ik na had gedacht over wat er nu tussen mij en Edyn was gebeurd. Ze was boos om wat ik had gezegd. Dingen die ik alleen maar had gezegd omdat ik het niet oké had gevonden dat ze het op had willen lossen tussen mij en Luke. Het enige wat Edyn had gedaan, was een goede vriendin zijn voor mij. Ze wilde me niet zo lang in die ruzie laten zitten. Ze had het echt goed bedoeld! Alleen was het er op de verkeerde manier uitgekomen, net zoals mijn woorden. Maar wat als Edyn echt zo boos was, dat ze me niet meer wilde zien of spreken? Wat als ze me zou negeren, of naar huis zou gaan? Ik wilde niet dat ze echt weg zou gaan! Al zou dat ook vreemd zijn, omdat ze eten had gemaakt. Misschien was het wel alleen voor haar? Ik wist echt niet wat ik moest verwachten! Ik hoorde veel gerommel in de keuken, voornamelijk de borden en het bestek. Dat betekende dat het eten klaar was. Edyn kwam met één bord uit de keuken. Het was een bord wat ze zelf als wat “minder” beschouwde, omdat ze eigenlijk altijd de anderen pakte. Zonder iets te zeggen liep ze weer terug. Ik wist niet eens of ik haar moest bedanken of niet, en of ze dat nu wel wilde horen! Ik schoof wat meer naar het bord toe en bekeek het goed. Het rook heerlijk, maar het was duidelijk dat ze iets minder gul was geweest met alles wat er op had bord horde te liggen. Weinig kip, een aantal frietjes en vooral veel aubergine. Iets waarvan ik wist dat ze het zelf niet zo lekker vond en ik was er ook geen grote fan van. Het was wel duidelijk dat dit haar manier was om te laten zien dat ze boos op me was, waardoor ik vanzelf een beetje moest lachen. Het was natuurlijk heel serieus, want Edyn was echt niet vaak boos, maar de manier waarop ze het liet zien, was zo Edyn! Ik schudde lachend mijn hoofd en pakte mijn bestek, samen met mijn bord, van de tafel. Ik stond op van de bank en liep ook naar de tuin. Daar zette ik mijn bord op tafel. Ik pakte de stoel en ging naast Edyn zitten. Voorzichtig nam ik het bestek uit haar handen, zodat ik ze vast kon nemen. ‘Als mijn straf is dat ik meer aubergine moet eten, omdat ik je gekwetst heb, dan kom ik er nog vrij makkelijk vanaf,’ zei ik tegen haar. Ik had net immers wel de tijd gehad om na te denken en ik besefte me dat ik, ondanks dat ik niet boos had willen worden op haar, wel verkeerd had gehandeld. Ze was gekwetst door mijn woorden en dat was niet mijn bedoeling geweest. ‘Ik bedoelde niet dat je je overal mee bemoeit, of dat je niet kan nadenken. Het is juist heel knap dat je er voor uit bent gekomen wat je vindt. Dat is ook hetgeen waar ik je toe heb aangemoedigd en dat kan ik nu niet opeens afkraken.’ Dat was ook heel raar. Raar en verwarrend! ‘Het spijt me als ik je gekwetst heb. Dat was niet mijn bedoeling. Ik houd van je en het laatste wat ik wil, is dat je boos op me bent. Ik weet dat je alleen maar het beste met me voor hebt en dat je daarom hebt gedaan wat je hebt gedaan.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik was eigenlijk nog nooit echt boos geworden op Michael. Dit was dan ook echt heel erg gek. Ik had wel een beetje voor hem willen zorgen. Ik moest toch eten koken voor mezelf, dus dan had ik net zo goed ook hem een bordje kunnen maken. Ik vond het zelf best wel lekker. Ondanks dat er aubergine in zat. Groenten waren goed en we hadden ze ook nodig! Zelfs als waren ze niet heel erg lekker, we moesten het wel gewoon eten. Michael mocht nu iets meer van de aubergine eten! Ik wist dat hij ze ook niet heel erg lekker vond. Ik gaf Pixie een klein stukje kip, terwijl ik zelf een frietje in mijn mond stak. Ze waren echt heel erg goed gelukt. Ik keek op naar Michael, die naar buiten was komen lopen, om blijkbaar toch samen te eten. Ik kreeg een klein glimlachje op mijn gezicht door Michael zijn woorden. Hij had dus maar al te goed door wat ik had gedaan. Hij had het mindere bord nu verdiend en ook het aantal aubergine dat hij op het bord had liggen. We deden allebei altijd wel ons best om het bord leeg te eten. Ik vond dat kinderen dat moesten leren, maar dat het bij volwassenen net zo belangrijk was. We hadden alles nodig wat er op lag! Dan was het niet oké om alleen het vlees op te eten en misschien de frietjes, omdat die het lekkerst waren. "Je moet ook sorry zeggen." Dan vond ik het wel weer goed. Al leek Michael daar wel hetzelfde over te denken, want hij vertelde me wel dat hij er spijt van had, dat hij me had gekwetst. Wat heel erg fijn was om te horen. Ik zuchtte zachtjes, dit was echt een hele vreemde dag geweest. "Ik wil gewoon dat het goed met je gaat. En als er iets is wat ik daar aan kan doen, dan doe ik dat." Ik zou Michael zijn gevoel nooit proberen te veranderen, dat hoefde ook helemaal niet. Als hij zich niet lekker voelde, was dat oké. Nu had hij zich niet goed gevoeld omdat één van zijn vrienden rot tegen hem had gedaan. Daar had ik echt wel iets aan willen doen. "En ik heb er echt wel over nagedacht. Ik heb nagedacht hoe Luke er voor zorgde dat je je niet voelde. Ik wilde me helemaal nergens mee bemoeien." In mijn ogen had ik me er ook niet mee bemoeid! Ik had gewoon gedaan wat Michael waarschijnlijk ook voor mij had gedaan als Rhi iets gemeens tegen mij had gedaan. Zo ging dat gewoon in een relatie. Ik stapte misschien niet snel op iemand af om te vertellen dat ik het ergens niet mee eens was, maar Michael had me dat wel geleerd! Dus ik vond dat ik het ook gewoon kon doen? "Ik houd ook van jou." Fluisterde ik zachtjes. "En het is goed, als je me een ijsje koopt zo. Een heel lekker groot ijsje." Dat was niet heel erg goed, maar ik had er nu wel echt heel erg veel zin in! Soms mocht dat ook gewoon. We konden best een stukje lopen met Pixie om vervolgens een ijsje te halen. We hoefden niet eens zo heel ver? Er was een heel goede ijssalon in de buurt. Ergens hoorde het een beetje bij onze relatie. Voor onze eerste kus was Michael bij me gekomen met twee ijsjes. In Portugal hadden we samen een ijsje gehaald toen Michael zich niet heel erg goed had gevoeld. Daarna waren er nog genoeg ijsjes geweest, zoals in Disneyland! Ik gaf Michael een kus op zijn wang en maakte mijn handen voorzichtig op. "Maar eet eerst je aubergine op." zei ik lachend. Als hij het echt niet wilde, hoefde het niet perse. We zouden ook een wat groter ijsje kunnen kopen, maar dan had ik net voor niets in de keuken gestaan! Terwijl het toch wel eventjes had geduurd.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Edyn verdiende dit ook niet? Ze had iets heel goeds gedaan en ik had het aan de kant geschoven. Ik had zelfs gedaan alsof het heel erg was, iets doms en iets wat ze nooit had mogen doen. Dat was helemaal niet zo! Ik had gewoon meteen nagedacht over de gevolgen voor mij en wat Luke hier nu van vond, terwijl ik meer stil had moeten staan bij Edyn! Het was heel knap dat ze naar iemand toe was gelopen om diegene te vertellen wat ze ergens van vond en ze had het gewoon gedaan! Uiteindelijk was ze er wel heel verdrietig van geworden en ik had het niet veel beter gemaakt door ook boos op haar te zijn en dingen te zeggen die ik nooit had mogen zeggen! Dat soort dingen gebeurden echter zo snel en soms had ik er gewoon niet echt grip op. Al was dat een heel dom excuus. Ik moest er gewoon beter op letten, want ik wilde Edyn geen pijn doen. ‘Ik weet het,’ zei ik zachtjes. Ik moest inderdaad sorry zeggen! Dat was wel het minste wat ze verdiende! Ik had haar pijn gedaan, terwijl zij juist wel aan mij had gedacht. Zij was degene die naar Luke was gegaan omdat ze het voor me op had willen nemen. Of dat de juiste keuze was geweest, wilde ik in het midden laten. Edyn had aan mij gedacht en dat was ontzettend lief van haar. Daarnaast had ze precies gedaan wat ik had gehoopt dat ze zou doen. Daar kon ik ook niet boos om zijn! ‘Ik weet het. Je dacht alleen maar aan mijn gevoelens. Dat alleen al maakte je de beste vriendin ooit en ik zou er niet boos om moeten worden,’ gaf ik aan. Ik had net wel echt even de tijd gehad om na te denken over wat ik had gezegd! Ik was heel blij dat ze nu niet meer boos op me was en mijn excuses accepteerde, want ik was wel bang dat ze nog een tijdje boos op me zou blijven. Iets wat ik nog best had verdiend! Dus als ze nu weg was gelopen, had ik dat ook nog wel begrepen. ‘Ik zeg soms gewoon dingen die ik niet zo bedoel.’ Daar moest ik op letten en dat wist ik ook! Soms was dat gewoon heel erg lastig, maar het stomme was dat het er dan alsnog verkeerd uit kwam. Zeker tegenover iemand zoals Edyn, want zij verdiende het niet! Ze deed immers zo haar best! Ik grinnikte toen Edyn zei dat ze een ijsje wilde. Dat leek me een prima deal! ‘We halen straks een heel groot ijsje,’ beloofde ik haar. Edyn had nu erg gezond gekookt, dus we konden best een ijsje eten! Als we Pixie mee zouden nemen, zouden we hem ook meteen uit kunnen laten en dan was dat ook gebeurd! Daarnaast was het ook heel erg leuk om eventjes met hem te lopen! Iets wat we met Star nooit konden doen, maar waarschijnlijk zou dat toch niet goed gaan. Katten waren daar heel anders in! Ik kreeg een kus op mijn wang van Edyn, waar ik heel erg blij mee was. Dat gaf toch wel aan dat het allemaal weer goed was! ‘Ik zal het netjes opeten,’ zei ik lachend, al kon ik het niet laten om haar nog een kus te geven. Het was ook belangrijk voor haar om te weten dat ik echt niet meer boos op haar was! Daarna pakte ik mijn bord er weer bij, zodat ik netjes de stukjes aubergine op kon eten die Edyn me had gegeven. Ik bleef het vooral heel erg grappig vinden! Zodra ik die op had, pakte ik toch nog wat frietjes van Edyn. ‘Ik kan leven met de aubergine, maar niet met dat ik minder frietjes krijg dan jij. Zeker niet als je ook nog een groot ijsje krijgt!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Alles kon zo snel veranderen! Een paar weken geleden was ik iedere dag in Disney geweest. Ik had echt genoten van mijn tijd daar. Totdat Sue me had gebeld! Ze had me verteld dat Sarah heel wat aanvaringen had gehad met de kinderen en dat had echt niet meer was gegaan. Blijkbaar waren ze alle drie niet echt meer gelukkig geweest. Ze had nog wel gezocht nog een andere nanny, maar blijkbaar waren Eve en Danny daar vooral heel dwars in geweest. Uiteindelijk had ik samen met mijn moeder en Sue om de tafel gezeten. De vorige keer waren er dingen minder goed gelopen, omdat de afspraken gewoon niet heel erg duidelijk waren geweest. Voor mij waren ze dat nu wel? En als het goed was, zou ik ook iets meer vrijheid krijgen. Dat kwam ook wel deels omdat Eve al wat ouder was en nu zelfs naar school ging. Het was zo fijn om weer terug te zijn! Ik had weer wat spulletjes gekocht voor mijn kamer en had er ook voor gezorgd dat Pixie een eigen plekje had gekregen. Er was zelfs een afspraak gemaakt dat Star en Suzy hier mochten blijven wanneer Michael op tour was. Ze hoorden er nu ook gewoon bij en als Michael weg was, hadden ze een plek nodig waar ze konden wonen! Wat natuurlijk bij mij was? Pixie hoorde eigenlijk altijd wel bij mij, dus ik vond dat hij ook gewoon bij me moesten blijven. Daarbij was het goed voor iedereen om een hond in huis te hebben! Dat had ik bij ons thuis ook wel gemerkt? Nu was er ook al wel iets van te merken! Eve was gek op hem. Het was zo leuk om hier weer terug te zijn! Helemaal in de middagen, want dat was iedereen thuis. Ik had nog even goed met Rosa moeten praten over alles wat er was gebeurd en dat ze ook gewoon voorzichtig moest doen met de dingen die ze van mij te horen kreeg. Al was het blijkbaar wel zo dat ze al wat minder fan was geworden, daar leek het wel op? Er hingen nu posters van een andere band op haar kamer en daar had ze nu ook al wel een paar keer over gehad. Er was na het eten wat huiswerk gemaakt en nu had ik iedereen naar beneden geroepen, zodat we even met z’n vieren in de tuin konden zitten. Het was heerlijk weer en het was zonde om het weg te laten gaan. Eve moest wel op tijd naar bed, maar daar was nog wel eventjes tijd voor? Ik had nog wat fruit voor iedereen gesneden en we hadden samen wat muziek uitgekozen die we op hadden kunnen zetten. Het was alsof er helemaal niets was veranderd? Ik vond het in ieder geval heel erg fijn om weer terug te zijn. Eve was heel wat ouder, net als de andere twee. Bij Eve viel het echter wat meer op? Ze leek echter nog steeds gek te zijn op knuffels en ze nog steeds zo vrolijk als ze altijd was geweest. Ze was bij me op schoot gekropen, wat altijd leuk was. "We vinden het zo fijn dat je er weer bent Edyn!" Sinds ik er weer was, had ze me dat iedere dag wel een keer verteld, wat wel betekende dat ze het echt vond. "Ik ben ook heel erg blij om weer terug te zijn." Ik keek even naar Danny, die ook aan het knikken was. "Het is zo fijn om je weer terug te hebben." Zelfs Rosa leek het er mee eens te zijn. "Ik heb jullie echt gemist." Ik knuffelde Eve zachtjes. Ik keek in haar bakje en viste er een braam uit. "He!" bracht ze lachend uit. Ik moest lachen. "Ik vind ze zo lekker." Zei ik zachtjes. Eve zocht nog een braam uit, die ze volgens aan me gaf. Ze was echt een schatje! Dat was ze altijd al geweest! Ik was blij dat school haar niet had veranderd. Ze nog steeds mijn lieve eenhoornliefhebbende meisje.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
Wakker worden in een kamer die ik niet kende, was niets nieuws voor mij. Ondanks dat het me de laatste paar jaar niet meer was gebeurd, was het iets waar ik aan gewend was geraakt. Ook het doffe gevoel van verdoofde zintuigen door teveel whisky en vodka was niet onbekend. er was echter iets wat ik niet kon plaatsen en dat was het gepiep van verschillende apparaten. Het kostte me moeite om mijn ogen te openen. Ik verwachtte om de kamer van Luke te zien, of die van mezelf. Misschien kwam het gepiep van de tv of laptop die hij aan had gezet, maar ik zag niks wat ik herkende. Geen witte muren zoals Luke die had, geen hond aan het einde van het bed. Ook mijn eigen, kleine appartement was nergens te bekennen. En ondanks dat de muren wel degelijk wit waren, wist ik zeker dat dit niet Luke zijn huis was. Ik voelde druk op mijn maag en het leek alsof al mijn spieren nog niet volledig konden werken. 'Rhi?' hoorde ik naast me. Het duurde even om haar vrouwelijke stem te plaatsen. Het was Jackie! Iets waardoor ik er nog minder van begreep, want waar was ik en waarom was Jackie bij me? Dat sloeg helemaal nergens op? 'Jackie?' vroeg ik verward, omdat ik het simpelweg echt niet begreep. Ik voelde haar hand langs mijn voorhoofd glijden en vervolgens langs mijn gezicht. Ik sloot mijn ogen weer, omdat het licht me teveel werd. 'Ssh, rustig aan meis. Het is allemaal goed gekomen. Je bent waarschijnlijk nog suf van de verdoving, maar volgens mij trekt dat snel weg.' Ondanks dat Jackie haar stem rustgevend en geruststellend klonk, snapte ik er steeds minder van. Verdoving? Dat moest er haast op doelen dat ik in het ziekenhuis was! Ik opende mijn ogen weer en keek nog eens rond. Het leek inderdaad op een ziekenhuis! Ik lag in een zaal waar meerdere bedden stonden. Sommigen waren van elkaar gescheiden door een gordijn. Het gepiep wat ik eerder had gehoord, was van een apparaat geweest dat mijn hartslag en andere waarden in de gaten hield. Ik had echter geen idee hoe ik hier precies terecht was gekomen, of wat er is gebeurd! Ik probeerde me te bedenken wat ik nog wist. Ik had een korte dag gehad op werk en was vroeg naar huis gegaan, om nog wat eten onderweg te halen en vervolgens was ik terug gelopen naar mijn appartement. Vanaf daar was het een groot, zwart gat tot het moment waar we nu waren. Ik keek opzij naar Jackie, die met een zorgelijk gezicht mijn kant op staarde. 'Is er iets wat ik voor je kan doen, lieverd? Moet ik Luke bellen, of iemand anders?' Ik schudde mijn hoofd. Ze hoefde Luke nu niet te bellen. Als ze dat zou doen, dan wilde ik zelf aan Luke uit kunnen leggen wat er was gebeurd en dat kon ik op dit moment nog niet! 'Ik wil dat je me vertelt wat er is gebeurd,' zei ik tegen Jackie. Dat was wat ik op dit moment wilde weten! 'Ik denk dat het beter is als je eerst even rustig bijkomt, Rhi. Het was geen gemakkelijke operatie en-' 'Jackie,' zei ik op een eisende toon. 'Wat is er gebeurd?' Ze kon dat niet voor me achterhouden! Ik kon wel wat hebben! Jackie zuchtte en nam mijn hand vast, waarvan ik zag dat er ook wat schrammen op zaten. 'Ik weet er het fijne ook niet van. Het ziekenhuis belde me op, omdat ik in het systeem sta als jouw noodcontact. Ze vertelden me dat een bijstander je had gevonden op straat en...' Jackie staakte haar verhaal. Ik kon de tranen in haar ogen zien glimmen. 'Ze-ze vertelden me dat je was neergestoken en dat ze een deel van je spullen mee hebben genomen, zoals je telefoon. Ik wist niet hoe snel ik hier naartoe moest komen!' Neergestoken? Meende ze dat nou echt?! Was dat waarom ik hier lag? Ik snapte er vooral niet veel van, maar Jackie leek het er erg moeilijk mee te hebben. 'Toen ik aankwam, waren ze je al aan het opereren. Ik heb de hele tijd gewacht. Keith is met de kinderen thuis en iedereen is ontzettend bezorgd om je!' Het was heel erg veel om te bevatten, duidelijk ook voor haar. Ik wist ook niet zo goed wat ik er op moest zeggen, want ik wist het niet eens meer! 'Maar gelukkig is de operatie helemaal goed verlopen en nu kan je hier in alle veiligheid de nacht doorbrengen. Je hoeft je nergens zorgen om te maken.' Het was ook moeilijk om je ergens zorgen om te maken als je het niet eens echt wist. 'Weet je zeker dat ik Luke niet voor je kan bellen? Hij wil vastgraag weten wat er is gebeurd en hoe het met je gaat.' Ik haalde mijn schouders op. Als het andersom zo zou zijn, dan zou ik ook willen weten wat er met Luke aan de hand was. Hij was echter druk bezig in de studio vandaag en hij hoefde niet al zijn werk te laten vallen voor mij. Aangezien mijn telefoon blijkbaar weg was, kon ik die niet aan Jackie geven. 'Edyn heeft Luke zijn nummer volgens mij wel, en anders kan ze er wel aan komen via Michael.'

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik miste Disney wel. Ik had echter ook wel geweten dat ik daar geen jaren had kunnen blijven. Ik had er wel eens met mama over gesproken, maar ook wel met Michael. Ik miste Ariel en Rapunzel en natuurlijk alle anderen, ook wel heel erg. Ik kon echter niet alles hebben, dat wist ik zelf ook maar al te goed! Ik was blij dat ik nu weer bij deze schatten kon zijn. Ze lieten me wel meteen weer thuis voelen. De knuffels lieten me wel weten dat ze mij ook hadden gemist. Ze waren heel wat groter geworden en dat kon ik ook wel merken, de gesprekken werden ook gewoon anders. Ik hoorde mijn mobiel afgaan. Ik zette Eve voorzichtig van mijn schoot af en pakte mijn mobiel van de tafel. "Ooh het is mijn moeder! Ik ga deze even oppakken." Ik nam hem op en ging iets verderop staan, zodat de muziek ons niet zou storen. Ik was wel benieuwd wat mama te vertellen had. Het kon best dat ze gewoon wilde weten hoe het ging! Ze had al wel een paar keer vaker gebeld en het was leuk om over Eve, Danny en Rosa te vertellen, maar ook om te weten hoe het daar met iedereen ging. De stem van mama klonk echter niet heel enthousiast toen ik de telefoon op had genomen. "Edyn, lieverd, ik wil dat je even goed naar me luistert." Ik knikte, al maakte ik me wel meteen zorgen? Het klonk niet heel erg goed! "Wat is er?" Er was wel echt iets aan de hand en nu wilde ik ook gewoon weten wat? Er kon echt van alles zijn gebeurd, met iedereen! "Ik ben met Rhi in het ziekenhuis." "Wat?!" Bracht ik verbaasd uit. Rhi lag in het ziekenhuis. Ik wist niet waarom, maar het kon niet heel erg veel goeds betekenen! Iemand moest niet zomaar naar het ziekenhuis. "Edyn…" Fluisterde mama, waarschijnlijk omdat ze aan had gegeven dat ik rustig naar haar had moeten luisteren en ik dat nu niet deed. Ik hield dan ook verder mijn mond, zodat mama verder kan praten. "Het komt allemaal goed met haar. Ze heeft een operatie gehad en moet heel veel herstellen, maar het komt goed." Dat was tenminste al een opluchting! Het was echter niet fijn om te weten dat het niet goed ging met Rhi? We hadden de laatste paar weken niet met elkaar gesproken omdat we ruzie hadden. Dit gaf wel aan dat je altijd moest laten zien hoeveel je van iemand hield. "Ik bel je omdat ik vind dat Luke het moet weten, maar Rhi is haar mobiel kwijt en ik heb zelf zijn nummer niet. Kan ik er vanuit gaan dat je hem even belt en vertelt wat er is gebeurd?" Natuurlijk zou ik dat doen! Luke moest daar nu ook gewoon zijn. Al wilde ik zelf ook gewoon naar Rhi toe! Ik wist niet wat er was gebeurd, maar nu verdiende ze gewoon mensen die van haar hielden en een beetje voor haar konden zorgen. "Natuurlijk. Ik kan hem bellen en daarna ophalen om samen daar te komen?" Ik zou hier wel wat regelen! Rosa was oud genoeg om op haar broertje en zusje te passen en Sue zou dit echt wel begrijpen! Mijn zusje lag in het ziekenhuis! Dan hoorde ik daar ook gewoon te zijn. Ik was wel echt een beetje in paniek, maar nu moest ik van alles regelen, dus kon ik dat ook niet echt laten zien. "Ik ga het regelen mam, tot straks." Ik vertelde haar nog dat ik van haar hield en dat ze Rhi ook moest vertellen dat ik van haar hield. Vervolgens regelde ik de dingen thuis. Ik belde eerst Luke en vervolgens Sue, om te vertellen wat er was gebeurd. Uiteindelijk reden Luke en ik samen naar het ziekenhuis. Hij was duidelijk ook echt helemaal aangedaan door het nieuws, wat ik snapte! Ik wist echt niet wat er was gebeurd, maar we hoorden er nu voor Rhi te zijn! Ongeveer anderhalf uur later, wat echt als een hele tijd voelde, waren we bij het ziekenhuis. Mama had aangegeven waar we naar toe moesten, waar we dan onze weg ook naar toe vonden. Toen ik Rhi zag liggen schrok ik wel een beetje? Ze zag er echt heel erg bleek uit en er waren echt overal slangetjes en apparaatjes. Luke was al snel bij haar. "Hoe voel je je?" Daar was ik ook wel benieuwd naar? Het zag er niet goed uit? Maar ze was hier wel op een veilige plaats, waar ze haar in de gaten hielden!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
In anderhalf uur had ik toch wel de tijd gehad om nog eens goed na te gaan wat er was gebeurd. Naarmate de verdoving ook een beetje uit was gewerkt, kwam er wel meer terug. Jackie had verteld wat ze had gehoord van de dokters, maar meer had ze me ook niet kunnen vertellen. Ik had het met mijn eigen geheugen moeten doen en, uiteindelijk, had het me niet in de steek gelaten. Ik wist echter niet of ik daar blij mee moest zijn. Ik wist nu weer dat ik onderweg was geweest naar huis en dat ik eerst nog wat boodschappen had gedaan. Ik was door een afgelegen straatje gelopen en toen waren ze met z’n drietjes op me af gekomen. Het was wel duidelijk dat ze hadden geweten wie ik was geweest, ook dat ik met Luke om ging. Ze hadden het in ieder geval wel over mijn rijke vriendje gehad, wat al genoeg had gezegd. Ze hadden om mijn portemonnee gevraagd en ik had geweigerd. Toen ze me vast hadden willen pakken, had ik niet anders gekund dan mijn vaardigheden van het kickboksen toe te passen, maar ik had niet voorzien dat ze een mes bij zich hadden gehad. Dat was wel het geval geweest en zodra ze die hadden gepakt, was het al snel voorbij geweest. Het mes was in mijn buik beland en daardoor was ik op de grond gevallen. Toen had ik niet meer kunnen protesteren en zo hadden ze met gemak mijn spullen mee kunnen nemen. Ook mijn telefoon. Ik wist niet wat ze daarmee zouden doen, maar ik hoopte dat ze Luke verder met rust zouden laten. Jackie had al gezegd dat ik alles had kunnen blokkeren en dat ik ook aangifte zou kunnen doen bij de politie, maar daar was ik op dit moment nog helemaal niet mee bezig. Het voelde allemaal nog aan als een waas, alsof het een film was en ik toekeek. Jackie had wel haar best gedaan, ook door Edyn te bellen, die vervolgens weer Luke zou bellen. Ik wist niet eens wat ik er van moest denken dat ze hier beide naar toe zouden komen. Ik wist niet zo goed hoe ik me moest opstellen? Het voelde heel zwak om nu in een bed te liggen, zo zag het er vast ook uit. Iets wat ik stom vond, want ik had wel mijn best gedaan om te zorgen dat ze me niks zouden kunnen maken. Jammer genoeg was dat niet gelukt. Luke en Edyn kwamen de kamer binnen. Ik zag aan Edyn dat ze schrok van hoe ik er uitzag. Misschien deed Luke dat ook wel, maar hij liet het iets minder goed zien. Hij kwam echter wel meteen naar me toe. Ik haalde mijn schouders op toen hij vroeg hoe het met me ging. ‘Kan beter, maar ook slechter.’ Ik voelde op dit moment niet heel erg veel van alles, ondanks dat de verdoving langzaam afnam. Ik zou snel genoeg weer iets nieuws krijgen. De dokter was immers ook geweest. Ik keek naar Edyn, die ik eigenlijk niet meer had gezien sinds de ruzie die we hadden gehad. Ze was hier echter wel, natuurlijk was ze dat. Dat was typisch Edyn. ‘Bedankt voor het bellen,’ zei ik tegen haar. Ze had Luke immers wel ingelicht over wat er was gebeurd. Iets wat ik wel fijn vond. Ik had zelf ook wel kunnen bellen met Jackie haar telefoon, bedacht ik me nu. Al moest ik toegeven dat ik nummers echt niet meer uit mijn hoofd leerde. Luke streek voorzichtig mijn haar uit mijn gezicht. ‘Moet je lang blijven?’ Ik haalde mijn schouders op. Ik wist niet het fijne er ook niet van. ‘Ik moet sowieso de nacht blijven, maar volgens mij ligt het er een beetje aan hoe ik er dan aan toe ben.’ Dat was wat ik er van had begrepen, maar het kon ook best zijn dat het anders was.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Rhi hoorde hier niet te liggen! Het zag er allemaal wel eng uit, met de slangetjes die ze in haar lichaam had. Ze mocht geen pijn hebben! Ik wist niet precies wat er was gebeurd, maar dit kwam niet door iets wat ze zelf had gedaan volgens mij? Ik wilde wel weten wat er precies aan de hand was. Rhi vertelde dat ze sowieso de nacht moest blijven. Wat in mijn ogen wel een goed plan was. Ze hoorde op deze manier niet thuis te zijn. Ze hoorde ook niet op deze manier hier te liggen! Ik snapte niet dat iemand dit haar aan had kunnen doen. "Graag gedaan." zei ik nog tegen Rhi. Ik had Luke graag voor haar gebeld en vervolgens ook opgehaald! Hij hoorde hier te zijn! Net zoals ik dat deed. Rhi en ik hadden de laatste keer dat we elkaar hadden gezien misschien ruzie met elkaar gehad. Zoiets ging echter wel over als zoiets als dit gebeurde. Ik liet Rhi even alleen met Luke, zodat ze samen konden praten. Ik stapte zelf naar mama toe om te vragen wat precies de bedoeling was. Als Rhi hier weg mocht, kon ze niet zomaar naar huis. Helemaal niet toen ik hoorde wat er was gebeurd! Er waren mensen geweest die haar aan hadden gevallen! Dat was echt heel erg eng! De buurt van Rhi was al niet heel erg prettig geweest, maar nu wilde ik helemaal niet dat ze daar naar terug zou gaan. Mama en ik waren het er over eens dat ze daar sowieso niet kon herstellen. Mama had het echter al zo druk? Uiteindelijk besloot ik ook even aan Luke en Rhi te vragen wat ze vonden. Luke gaf wel aan dat hij het ook niet een fijn idee vond dat Rhi terug naar huis zou gaan en hij wilde wel dat ze met hem mee zou gaan. Rhi leek het daar echter niet heel erg mee eens te zijn. "Ik kan proberen om te vragen of Sue er problemen mee heeft als je bij ons blijft?" Stelde ik voor. Sue was wel wat makkelijker geworden. Dat kwam misschien omdat de kinderen iets ouder waren geworden, maar misschien ook wel omdat ze wist dat ik te vertrouwen was? Sarah was blijkbaar echt een bitch geweest tegen de kinderen .Een beetje discipline was niet verkeerd maar om nou de hele tijd geschreeuw te horen was ook niet fijn? Ik vond het vooral nodig dat ze leerden dat ze ook dingen in het huis moesten doen. Af en toe liet ik ze schoonmaken of helpen met het koken. Dat had ik ook altijd gedaan thuis? "Ik ga wel even vragen of ze het oké vindt? Dan kan jij er over nadenken wat je wil." Ik snapte ook wel als ze bij Luke zou willen blijven. Ik had echter liever dat ik op haar kon letten? Luke was druk. Als er dan iets aan de hand was, wilde ik ook gewoon dat er iemand in de buurt was. "Ik zou het zelf fijner vinden als je met mij mee gaat. Want dan is er altijd iemand thuis als je iemand nodig hebt." Ik liep naar de gang, zodat ik even met Sue kon bellen. Ik had haar net al wel gebeld met het nieuws dat Rhi in het ziekenhuis lag en dat ik er echt naar toe had gemoeten. Aan de telefoon vroeg ze dan ook meteen hoe het met Rhi ging. Ik legde even snel uit wat er was gebeurd. Ik kon zelf nog niet geloven dat ze echt aan was gevallen met een mes! Dat was echt vreselijk eng?! Sue leek er ook wel echt van te schrikken. Het duurde eventjes voordat ik haar had overtuigd dat het een goed idee was om Rhi bij ons thuis te hebben en dat ik nog genoeg tijd zou hebben voor de kinderen. Dat had ik ook! Maar dit was ook belangrijk? Gelukkig vond ze het uiteindelijk wel goed. Ik liep dan ook terug naar de kamer, waar Luke een beetje met Rhi in discussie leek te zijn. "Sue vindt het goed." zei ik zachtjes. Ik hoopte dat Rhi het ook goed vond?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Rhi.
In de tijd dat Edyn op de gang was, had ik geprobeerd na te denken over wat ze me zojuist aan had geboden. Zelf vond ik dat ik helemaal niet met iemand mee moest naar huis. Ja, het zou de eerste paar dagen misschien wat lastig worden, maar dat maakte mij niet heel erg veel uit? Ik zou wel een manier vinden waarop ik alles zo normaal mogelijk zou kunnen uitvoeren. Daarvoor hoefde ik echt niet met Edyn mee? Zeker niet nu ze weer een nanny was! Dat zou betekenen dat ik samen in één huis zou zitten met drie kinderen en Edyn! Nu viel Danny nog wel mee en Eve had ook wel haar goede momenten, maar Rosa was gewoon een verwend kutkind en ik zat er niet op te wachten dat ze me elke dag lastig kwam vallen over van alles en nog wat! Jammer genoeg leken ook Luke en Jackie er net zo over te denken als Edyn. Jackie had gezegd dat ze me graag zelf mee naar huis zou willen nemen, maar dat het thuis al ontzettend druk was en dat het niet praktisch zou zijn om mij daar te laten verblijven. Ook leek ze te denken dat ik het fijn zou vinden als ik iemand van mijn eigen leeftijd had om mee te praten, maar in mijn ogen kon ik net zo’n goed gesprek voeren met Eve als met Edyn, dus daar zat echt niet veel verschil in! Dan kon ik net zo goed naar Jackie gaan en daar praten met Jake of Tyler, of zelfs nog Maddie en Abby! Ik zuchtte en keek naar Luke. ‘Als je niet mee wil met Edyn, dan kan je altijd bij mij komen?’ stelde hij voor. Iets wat me eigenlijk nog minder aanstond! Alsof we dan gingen samenwonen! Dat hoefde voor mij echt nog niet? Ik kreeg er al de kriebels van als ik er aan dacht! Daarnaast hield ik er al helemaal niet van als iemand voor me probeerde te zorgen, zelfs als die iemand Luke was. Een aspirine en een kopje koffie na het uitgaan was namelijk wel iets heel anders dan voor iemand zorgen die een steekwond in haar buik had! ‘Dat zou niet handig zijn, met de festivals binnenkort,’ mompelde ik tegen Luke. Ik gooide het daar maar op. Van de zomer zou Luke een aantal festivals spelen met de band. Behoorlijk grote zelfs. Iets wat ik heel fijn vond voor hem, maar dat betekende ook dat hij veel weg zou zijn. Iets wat zou betekenen dat ik alleen zou zijn. Dat was nog niet eens erg, maar op dit moment was het wel een goed argument, aangezien iedereen wilde dat ik bij iemand zou blijven. Edyn kwam weer terug de kamer in met de boodschap dat Sue het goed vond. Volgens mij was die vrouw wel wat ontdooid. Ze had Edyn erg graag terug gewild en ik was blij dat Jackie mee was gegaan om te zorgen dat Edyn genoeg vrije dagen en alles had gekregen, want vorig jaar was het echt compleet mis gegaan. Blijkbaar waren alle andere nanny’s zo slecht geweest, of waren die kinderen gewoon zo debiel geweest, dat ze Edyn echt terug hadden gewild. Daar had dan wel iets tegenover moeten staan. ‘Het is toch fijn als je bij Edyn bent, Rhi? De kinderen zijn overdag op school, dus dan heeft Edyn genoeg tijd om te kijken hoe het met jou gaat en ik weet ook zeker dat je daar genoeg momentjes voor jezelf kan krijgen,’ zei Jackie. ‘En ook al is jouw aanbood erg lief, Luke. Ik denk dat Rhi beter af is bij Edyn, zeker als je binnenkort voor een langere tijd vertrekt.’ Ik zuchtte en keek naar de drie mensen in de ruimte. Het was wel duidelijk dat ik hier niet van af zou komen en ik op geen enkele mogelijkheid terug kon naar mijn eigen appartement. ‘Goed dan, ik ga wel met Edyn mee.’ Ik wist zeker dat ik hier spijt van zou krijgen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld