Demish schreef:
Linn.
Het was fijn dat dit gewoon kon. Dat we normaal met elkaar om konden gaan. Ik had ook wel geweten dat het niet Calum zijn schuld was geweest dat ik niet naar Las Vegas had gekund. Ik had het in ieder geval niet willen geloven. Nu hij hier zo stond, merkte ik aan hem dat hij het echt niet erg vond om bij me in de buurt te zijn? We konden gewoon normaal praten! ‘Billy is ook echt heel erg aardig!’ zei ik enthousiast. ‘We werken vaak samen en ik vind het ook echt leuk om haar bezig te zien met de klanten. Ze weet er veel meer van af dan ikzelf. Ze heeft me ook heel erg veel geleerd.’ Ik besefte me dat het “maar” een baantje was in een winkel, maar wie weet dat ik ooit door zou kunnen groeien? Ik zou het niet erg vinden om uiteindelijk zelf een filiaal te runnen. Voor nu vond ik het prima om hier te werken. Ik was pas net een paar maanden twintig. Ik had nog een heel leven om een baan te vinden die echt bij me paste. ‘Ik denk ook wel dat jullie het goed zouden kunnen vinden samen.’ Als vrienden zouden ze het wel goed kunnen vinden? In mijn ogen in ieder geval wel. Billy was misschien wel heel erg vrolijk en enthousiast, maar ze had ook wel haar rustige momenten? Iets wat Calum ook wel kon waarderen. Ik knikte begrijpend toen Calum vertelde dat hij wel heel erg veel zin had in de aankomende tour. ‘Ik weet zeker dat jullie een goede indruk gaan maken op al die nieuwe mensen.’ Ik wist niet wat ze zouden gaan spelen. Luke had het er nog niet over gehad, maar ik wist hoe erg ze vooruit waren gegaan? Ik had hun eerste en hun tweede tour mee mogen maken en ik had zo’n ongelooflijke vooruitgang gezien dat het nu alleen nog maar beter zou kunnen worden! Iedereen was anders gaan spelen, stond anders op het podium. Dat vond ik echt heel erg speciaal en ik was blij dat ik die verandering had kunnen zien. Ik glimlachte toen Calum naast me op de bank kwam zitten. Het voelde gewoon heel anders nu. Beter zelfs, hoe vreemd dat misschien ook klonk. ‘Daar ben ik ook heel erg blij om.’ Praten was iets wat we nauwelijks hadden gedaan toen we nog een relatie hadden gehad. Aan het begin misschien wel, maar geleidelijk aan was het steeds minder geworden. Ik had kunnen merken dat Calum steeds minder aan me had verteld, waardoor ik alleen maar harder aan hem was gaan trekken om er iets uit te krijgen en dat had averechts gewerkt, waardoor hij er uiteindelijk uit had geschreeuwd dat hij op deze manier echt niet gelukkig was geweest. Iets wat ik ook niet meer was geweest, hoe moeilijk dat ook was geweest om toe te geven. Ik had Calum niet willen missen? Ik had onze relatie niet willen missen, wetende dat we ook hele leuke tijden met elkaar hadden gehad. Ik had ons echt willen redden, maar het was gewoon niet meer gegaan. Ik was op een gegeven moment boos geworden en zelfs toen ik mijn enkel had gebroken, was ik te eigenwijs geweest om hem me te laten helpen, puur uit de boosheid die nog in me had gezeten. Nu was dat alles misschien al twee maanden achter de rug en konden we hier samen zitten om te praten. Iets wat ik heel erg had gemist. Ik hoopte ook dat we dit zouden kunnen blijven doen. Ik keek naar Calum en hield mijn hoofd iets schuin. ‘Is er iets waar je over wil praten?’ Het kon natuurlijk zo zijn dat hij enkel had willen delen dat hij er blij mee was dat het nu zo ging, maar misschien was er wel iets wat hij wilde bespreken? Ik had ook wel iets, maar ik wilde Calum wel eerst de kans geven om zijn verhaal kwijt te kunnen, voordat ik over Luke zou beginnen. Dat zou al helemaal vreemd zijn.
Linn.
Het was fijn dat dit gewoon kon. Dat we normaal met elkaar om konden gaan. Ik had ook wel geweten dat het niet Calum zijn schuld was geweest dat ik niet naar Las Vegas had gekund. Ik had het in ieder geval niet willen geloven. Nu hij hier zo stond, merkte ik aan hem dat hij het echt niet erg vond om bij me in de buurt te zijn? We konden gewoon normaal praten! ‘Billy is ook echt heel erg aardig!’ zei ik enthousiast. ‘We werken vaak samen en ik vind het ook echt leuk om haar bezig te zien met de klanten. Ze weet er veel meer van af dan ikzelf. Ze heeft me ook heel erg veel geleerd.’ Ik besefte me dat het “maar” een baantje was in een winkel, maar wie weet dat ik ooit door zou kunnen groeien? Ik zou het niet erg vinden om uiteindelijk zelf een filiaal te runnen. Voor nu vond ik het prima om hier te werken. Ik was pas net een paar maanden twintig. Ik had nog een heel leven om een baan te vinden die echt bij me paste. ‘Ik denk ook wel dat jullie het goed zouden kunnen vinden samen.’ Als vrienden zouden ze het wel goed kunnen vinden? In mijn ogen in ieder geval wel. Billy was misschien wel heel erg vrolijk en enthousiast, maar ze had ook wel haar rustige momenten? Iets wat Calum ook wel kon waarderen. Ik knikte begrijpend toen Calum vertelde dat hij wel heel erg veel zin had in de aankomende tour. ‘Ik weet zeker dat jullie een goede indruk gaan maken op al die nieuwe mensen.’ Ik wist niet wat ze zouden gaan spelen. Luke had het er nog niet over gehad, maar ik wist hoe erg ze vooruit waren gegaan? Ik had hun eerste en hun tweede tour mee mogen maken en ik had zo’n ongelooflijke vooruitgang gezien dat het nu alleen nog maar beter zou kunnen worden! Iedereen was anders gaan spelen, stond anders op het podium. Dat vond ik echt heel erg speciaal en ik was blij dat ik die verandering had kunnen zien. Ik glimlachte toen Calum naast me op de bank kwam zitten. Het voelde gewoon heel anders nu. Beter zelfs, hoe vreemd dat misschien ook klonk. ‘Daar ben ik ook heel erg blij om.’ Praten was iets wat we nauwelijks hadden gedaan toen we nog een relatie hadden gehad. Aan het begin misschien wel, maar geleidelijk aan was het steeds minder geworden. Ik had kunnen merken dat Calum steeds minder aan me had verteld, waardoor ik alleen maar harder aan hem was gaan trekken om er iets uit te krijgen en dat had averechts gewerkt, waardoor hij er uiteindelijk uit had geschreeuwd dat hij op deze manier echt niet gelukkig was geweest. Iets wat ik ook niet meer was geweest, hoe moeilijk dat ook was geweest om toe te geven. Ik had Calum niet willen missen? Ik had onze relatie niet willen missen, wetende dat we ook hele leuke tijden met elkaar hadden gehad. Ik had ons echt willen redden, maar het was gewoon niet meer gegaan. Ik was op een gegeven moment boos geworden en zelfs toen ik mijn enkel had gebroken, was ik te eigenwijs geweest om hem me te laten helpen, puur uit de boosheid die nog in me had gezeten. Nu was dat alles misschien al twee maanden achter de rug en konden we hier samen zitten om te praten. Iets wat ik heel erg had gemist. Ik hoopte ook dat we dit zouden kunnen blijven doen. Ik keek naar Calum en hield mijn hoofd iets schuin. ‘Is er iets waar je over wil praten?’ Het kon natuurlijk zo zijn dat hij enkel had willen delen dat hij er blij mee was dat het nu zo ging, maar misschien was er wel iets wat hij wilde bespreken? Ik had ook wel iets, maar ik wilde Calum wel eerst de kans geven om zijn verhaal kwijt te kunnen, voordat ik over Luke zou beginnen. Dat zou al helemaal vreemd zijn.