Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | The illiterate of the 22nd century will n

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Toen Thomas zei dat hij niet eens had geweten wat voor een beest het was geweest, wilde Shae haar mond weer openen. Thomas ging echter verder met zijn verhaal, waardoor Shae zich besefte dat Thomas zijn zintuigen precies het juiste hadden opgemerkt. De slang was al dichtbij geweest. Zo dichtbij dat de kogel haar had geraakt, zelfs al was het zijn bedoeling niet geweest. Hij besefte dat hij duidelijker had moeten zijn, maar volgens hem was er geen tijd voor geweest. Anders had de slang toe kunnen slaan. Shae wist hoe gevaarlijk het reptiel was. Als hij haar had gebeten, had het zo maar eens over kunnen zijn.
‘Ik besefte me niet dat de slang zo dichtbij was. Ik had niet aan je bedoelingen willen twijfelen.’ Hij had haar willen redden. Hij had haar willen beschermen tegen hetgeen wat er in het gras had rond geglibberd en dat had hij goed gedaan. Daarnaast had Shae er ook niet bij stil gestaan hoe dit voor hem was geweest. Hij had echt even gedacht dat hij haar had geraakt, haar pijn had gedaan. Ze merkte aan de manier waarop hij sprak dat hij het echt heel erg vond, dat hij het meende dat hij zichzelf nooit zou vergeven als hij haar per ongeluk neer had geschoten, of juist niks had gedaan.
Ze zuchtte, maar liep wel naar hem toe. Met haar handen omsloot ze zijn gezicht, zodat ze hem dwong om haar aan te kijken. Ondanks dat hij haar misschien niet zo goed zou zien als zij hem zag.
‘Hé, het valt wel mee,’ zei Shae, terwijl ze een blik wierp op haar been. Nu ze er een tijdje op stond en de schrik uit haar lichaam was verdwenen, merkte ze dat de wond wel iets meer begon te branden, maar erg vervelend was het niet. Het deed haar denken aan een schaafwond. Dat zou ze heus wel overleven. Uiteindelijk had Shae het bij het verkeerde eind gehad en de woorden van Thomas deden haar schuldig voelen over haar reactie. Ze had hem immers totaal niet vertrouwd. Er was maar één actie voor nodig geweest. Wat zei dat wel niet over haar?
‘Het spijt me dat ik zo fel reageerde. Na Simon is het erg lastig om alles zomaar te vergeten en ik voelde me meteen bedrogen. Ik had beter moeten weten.’ Wellicht had het ook te maken met haar kolonie en de manier waarop ze naar verliefdheid keken. Shae was heel even bang geweest dat het haar zicht had vertroebeld, dat ze blind was geworden voor wat er echt voor haar afspeelde. Maar juist die gedachten hadden ervoor gezorgd dat ze Thomas teleurgesteld had met haar reactie, hem zelfs had gekwetst met haar woorden. Jammer genoeg zou ze die niet meer terug kunnen nemen.
‘Ik hoop dat je me kan vergeven voor wat ik net allemaal heb geroepen,’ fluisterde ze, waarna ze hem losliet en haar ogen neersloeg. Het was wel duidelijk dat zij een grote fout had gemaakt, waarschijnlijk nog groter dan de zijne. ‘En bedankt. Als je de slang niet neer had geschoten, dan…’ Ze wilde haar zin niet eens af maken.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Uiteindelijk was ze naar hem toe gelopen, wat hij heel fijn vond. Het betekende dat hij die laatste stappen niet hoefde te zetten, dat hij haar dichterbij kon laten komen. Op die manier hoefde hij zelf niet te twijfelen of hij het wel of niet hoefde te doen, zelfs al dwong ze hem om haar aan te kijken, zo goed en kwaad als dat ging. Verdomde ogen.
Meerdere malen bood ze haar excuses aan, op telkens een iets andere manier. Ze had het zich niet beseft. Ze had het zich wel moeten beseffen, maar had aan zijn bedoelingen getwijfeld waar dat niet moest. Het speet haar dat ze zo fel gereageerd had. En de woorden die ze gesproken had... Ze wist dat ze ze beter niet had kunnen spreken, vroeg hem daar zelfs vergiffenis voor. Ze realiseerde zich terdege dat het ernstig was. Dat het hem pijn had gedaan.
'Het is wel goed,' zei hij twijfelend. 'Je leeft nog en die slang niet meer, toch?' Hij begreep heus wel dat het voorval met Simon nog vers in het geheugen van Shae en haar kolonie lag, puur omdat zij er het meest door geschaad waren. Jared was gestorven, een ander erg gewond geraakt en dat alles zonder dat ze het in eerste instantie door hadden gehad. Dat maakte het niet beter, het deed nog steeds zeer dat ze hem direct wantrouwde, zelfs al was er een gegronde reden. Het had hem pijn gedaan dat ze direct had geloofd dat zijn enige intentie was geweest om haar pijn te doen, terwijl dat niet eens in hem opgekomen zou zijn. Zou hij dat in een dag kunnen vergeten? Zeer waarschijnlijk niet. Hij zou op zijn tenen moeten lopen, zich bij iedere beweging realiseren hoe makkelijk het voor iets slechts aangezien zou kunnen worden. Maar dat kon hij haar onmogelijk vertellen, toch?
Nu was het zijn beurt om haar aan te raken. Hij legde zijn hand op haar wang, niet om haar te dwingen hem aan te kijken maar om de huid te kunnen voelen. De warmte die er vanaf straalde. 'Shae...' zei hij, in de hoop dat dat haar zou doen opkijken. Heel misschien hielp hij haar daar wel een klein beetje mee door met zijn vingers wat druk te zetten op de huid, zodat ze bijna gedwongen werd haar blik weer op hem te richten. Met zijn vrije hand pakte hij haar hand, die hij op zijn borst legde, ter hoogte van zijn hart. Zelfs zonder de bijzonder ver ontwikkelde zintuigen, zou ze moeten voelen hoe zijn hart daar klopte. 'Dit is echt. Dat mag je nooit vergeten.' Hij beet even op zijn lip, al hielp dat weinig. 'Ik begrijp het wantrouwen sinds Simon zijn verraad. Maar dat heeft niets te maken met de manier waarop ik met jou omga. De dingen die ik heb gezegd... De momenten die we al gedeeld hebben... Dat is echt. Daar is geen toneelspel aan.' Ging dit niet te ver? Fuck it. Hij zou haar niet de liefde verklaren. Dat ging nog wat ver, maar dat betekende niet dat wat hij deed een leugen was. Hij boog nog wat meer naar toe, tot de maskers die hun zuurstof te veel in de weg zaten, tegen elkaar drukten. Van binnen vervloekte Thomas de dingen, omdat ze hem belemmerden te doen wat hij wilde doen. In plaats daarvan legde hij zijn armen nu maar om Shae heen, trok haar nog wat dichter tegen zich aan.
'Dit is echt, Shae,' zei hij zacht. 'Ik wilde je zoenen, maar dat gaat even niet. Maar vergeet niet dat dit.. Wat wij hier hebben.. Dat is echt.'

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een zachte lach klonk door haar masker, om wat Thomas had gezegd. Ze snapte het gevoel. Het liefst wilde ze nu ook dat hij haar zoende, maar doordat ze buiten stonden, was het onmogelijk om dat op dit moment te doen. Ze zouden het moeten doen met de knuffel waar ze zich nu in bevonden, jammer genoeg. Shae had maar al te graag haar lippen op die van Thomas gelegd. Toch was zijn boodschap nog net zo krachtig. Zoen of geen zoen.
‘Als ze nou eens opschieten met het onderzoeken van de kwaliteit van de lucht,’ grapte Shae. Al geloofde ze niet dat de lucht al volledig vrij was van alle giftige stoffen, waardoor ze weer vrij zouden kunnen ademen. Dat was dan ook het enige wat haar ervan weerhield om haar masker af te doen en haar lippen op die van hem te drukken. Ze had door de laatste paar dagen heen al wel eens het verlangen gevoeld, maar vaak was ze toen op afstand geweest van Thomas. Nu stond ze tegen hem aan en brandde het verlangen om zijn lippen te voelen nog veel erger. Jammer genoeg zouden ze er nu niks mee kunnen.
Het was echt, herhaalde Shae nog eens in haar hoofd. Die drie woorden had Thomas gebruikt om hun omhelzing te bezegelen. Shae voelde zich schuldig dat ze er ooit aan had getwijfeld toen ze de kracht voelde die alleen al een knuffel teweeg bracht. Zoiets kon iemand niet zomaar doen. Het kon niet zo zijn dat zij al deze gevoelens had en dat hij er geen enkele ervaarde. Ze had er nooit aan mogen twijfelen. Simon was een dom excuus geweest, maar haar hoofd was daar wel meteen naar toe gegaan. Thomas had haar daarvoor vergeven. Iets wat hij ook liet zien met de zoen die hij haar nu gaf, maar het duurde enkele seconden voordat Shae zich volledig af kon zetten van haar schuldgevoel en mee kon gaan in de knuffel.
Ze legde haar hoofd tegen zijn borstkas, vlak naast haar hand die hij daar neer had gelegd om zijn hart te voelen, en sloot haar ogen. Ze probeerde zijn geur in zich op te nemen. Het was de zeep die ze allemaal gebruikten, gemixt met de frisse geur van buiten. Een geur waar iedereen naar zou moeten ruiken, maar Shae wist zeker dat deze uniek was voor Thomas. Ze vroeg zich af of hij wel eens hetzelfde deed, met zijn versterkte reukzintuigen en wat hij dan precies rook. Waar hij aan dacht als hij haar voor de geest haalde.
‘Ik had niet verwacht dat dit zo moeilijk zou zijn.’ Ze wist niet echt waar ze op doelde. Het hebben van een relatie met iemand die ze niet altijd zou kunnen zoenen, het geheimhouden van die relatie, of alles er omheen. Het was een stuk lastiger dan ze had voorzien. Zeker nu ze buiten waren. Ze hadden geluk dat de rest van de groep al door was gelopen en dat ze beschut waren door de bomen, anders waren ze al lang betrapt geweest.
‘Ik denk dat we zo maar weer eens door moeten lopen. Anders gaan ze zich nog afvragen waar we blijven.’

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Vanavond zou hij het wel goed maken. Tenminste, voor zo ver er nog iets goed te maken was. Als ze weer binnen de glazen muren van de basis waren, zou hij zijn lippen eindelijk op die van haar kunnen drukken. Dat verlangen zou hij voor nu nog even aan de kant moeten schuiven, hoe moeilijk dat ook was. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze zich in moesten houden, het was de afgelopen dagen natuurlijk al wel vaker voorgekomen dat ze zich anders moesten gedragen dan ze wilden, maar dit spande de kroon.
Toen ze eenmaal haar hoofd op zijn borstkas had gelegd, trok hij haar nog wat dichter tegen zich aan, zover dat mogelijk was. Ja, zijn andere zintuigen sloegen op hol in dit soort situaties. Niet alleen wist hij precies hoe Shae rook, naar standaard zeep en natuur met een vleugje van haar specifieke geur, maar hij wist ook exact hoe haar huid aanvoelde. De kleine oneffenheden in haar handen, armen. Voor het oog onzichtbaar, maar voor hem voelbaar. Hij herkende haar ademhaling, alsof die een unieke klank had vergeleken met de ademhalingen van anderen. Het was net zoals het feit dat hij haar manier van lopen herkende, haar figuur kon onderscheiden in een groep mensen. Alsof ze een aura had, die haar zelfs voor zijn slechte ogen bijzonder maakte. Dat maakte het soms alleen maar moeilijker om op gepaste afstand te blijven, maar tot nu toe ging het redelijk. Behalve dan zo-even, maar ze konden nu dan ook even ongegeneerd tegen elkaar aan staan, zonder bang te hoeven zijn om ontdekt te worden. Heel eventjes dan.
'Ja,' reageerde hij. Het was moeilijk. Hij vond het lastig dat hij zijn genegenheid voor de vrouw niet zomaar kon uiten wanneer hij dat wilde, dat ze de momenten die ze hadden moesten beperken tot de late uurtjes. Dat niet alleen: Het was ook lastig om te wennen aan het feit dat ze zo anders was. Niet op een slechte manier, maar Thomas had al eerder opgemerkt dat ze heel anders op fysieke situaties reageerde dan de mensen uit zijn eigen kolonie. Logisch, op zich. Maar wennen, heel erg wennen. Hij had gedacht dat het wel wat makkelijker zou zijn, omdat het voor hem niet de eerste keer was dat hij een relatie, als je het zo kon noemen, met iemand had. Niets was minder waar, dit voelde voor hem net zo goed als de eerste keer. En dat was op sommige momenten leuk, maar op andere momenten was het lastig. Toch zou hij niet anders wensen, zelfs al waren ze beperkt in hun handelingen.
Uiteindelijk liet hij haar dan maar los, al verlangde zijn lichaam direct weer naar haar aanwezigheid, de warmte van haar lichaam tegen het zijne. Bij dit loslaten hield hij haar hand nog even vast, nét iets langer dan eigenlijk nodig was, voordat hij zijn geweer oppakte van de grond, waar het was blijven liggen nadat het uit Thomas' hand geslagen was. Blind keek hij in de richting waar ze naartoe zouden moeten lopen, waarna hij nog even zuchtte. 'Laten we maar gaan dan, voordat ze van gedachten veranderen en denken dat ik je toch iets aan heb gedaan.' Het was een soort grapje, om de situatie wat luchtiger te houden. Een flauw grapje.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De rest van de dag was het lastig geweest voor Shae om naar Thomas te kijken zonder aan de potentiële zoen die had kunnen gebeuren. Het frustreerde haar dat ze buiten hadden gestaan en dat ze er fysiek niet toe in staat waren geweest, vanwege de maskers. Het liefst had ze de maskers op dat moment weg willen hebben, maar dat was onmogelijk. De lucht was al jaren giftig en ondanks dat er een langzame verbetering te zien was, waren de laatste resultaten van de tests nog niet bekend. Dat betekende dat de lucht nog altijd gevaarlijk was en het masker afdoen was dan ook absoluut geen optie. Ze had het echter erg graag gewild, zodat ze Thomas de zoen kon geven die hij had verdiend. Dat was wel het minste wat ze kon doen na haar valse verdenking.
Gelukkig had niemand hen door gehad. De meesten hadden zelfs nog een keer hun excuses gemaakt naar Thomas. Hij had hun leider niet bedreigd, maar juist gered. Hoe vaker Shae het van anderen had gehoord, hoe meer ze zich besefte hoeveel geluk ze had met iemand zoals Thomas. Hij had alles willen riskeren om haar te redden. Had hij het op de meest handige manier aangepakt? Dat misschien niet, maar op dat soort momenten was snel handelen belangrijk. Iets wat zij ook wist. Juist doordat ze een groot deel van de dag over na had kunnen bedenken, snapte ze nu dat ze niet naar hem had moeten schreeuwen. Ze had hem juist om de hals moeten vallen en hem bedanken. Thomas had haar al vergeven voor haar actie, maar ze moest er zelf nog vrede mee zien te krijgen.
Na een lange dag rond te hebben gelopen, waren ze weer vertrokken naar het basiskamp. Ze hadden nog niets gegeten in de buitenlucht, wat eerst had gemoeten. Doordat ze echter zo laat terug waren geweest, hadden de meesten al een rustig plekje opgezocht om van de laatste uurtjes van de dag te genieten. Iets wat Shae ook graag had willen doen, maar dan met Thomas. Als echter iedereen nog wakker was, was het moeilijk voor hen om zich volledig af te zonderen. Hoe vaak zou iedereen nog geloven dat ze de dag door wilden bespreken met elkaar? Dat werkte als ze niet de gehele dag naast elkaar hadden gelopen, maar dat was over het algemeen wel het geval.
Een plek waar veel mensen rond deze tijd niet meer kwamen, was de ruimte waar de voorraden lagen. Het eten was ondertussen al voor iedereen opgediend en er lag ook genoeg bij de hand, waardoor Shae dit een veilige plek had gevonden. Ze had niet te direct aan Thomas gevraagd of hij haar ergens mee wilde helpen, want ook met die woorden was ze bang dat ze heel snel door de mand zouden vallen. Nu al leek het alsof ze langzaam door hun smoesjes heen begonnen te raken. Dat terwijl ze hier nog een hele tijd zouden zitten.
Shae had plaatsgenomen op een paar opgestapelde kisten. Met haar vingers tikte ze tegen het harde, luchtdichte materiaal dat hun eten voor de benodigde tijd vers zou moeten houden. Toen ze de voetstappen van Thomas hoorde, hij liep op een andere manier dan anderen, keek ze glimlachend op.
‘Hé,’ sprak ze zachtjes. Ze bleef zitten op de kisten, waardoor Thomas wel naar haar toe zou moeten komen. Toen hij eenmaal voor haar stond, waren ze opeens op gelijke hoogte. Een ander gezicht, maar Shae vond het niet erg. Juist wel prettig.
Ze besloot om verder niets te zeggen. Wat ze tegen hem had willen zeggen, had ze die middag al gedaan. Hij wist dat ze spijt had van haar acties. Het enige wat ze nu nog wilde, was wat ze vanmiddag ook had gewild. Ze trok Thomas iets naar zich toe en plaatste haar lippen op die van hem. Het verlangen had de hele dag al door haar lichaam gespookt en nu vond het eindelijk zijn uitweg.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Het was een gek idee dat mensen nu ineens hun excuses aan hem aanboden en hem bedankten voor zijn efficiënte optreden, al was het misschien niet de meest duidelijke manier geweest. Thomas probeerde er maar niet aan te denken wat er gebeurd zou zijn als hij er niet geweest was, als hij het gevaar in het gras niet opgemerkt had. De slang had goede schutkleuren gehad en zou zijn tanden in het zachte vlees van Shae haar benen geboord hebben voordat er iemand kon reageren. Het gif zou zich door haar lichaam verspreid hebben en binnen mum van tijd zou ze gestorven zijn. Dat idee maakte Thomas een beetje misselijk en hij probeerde de gedachte eraan dan ook zo veel mogelijk te vermijden, al ging dat niet helemaal als er mensen sorry kwamen zeggen. Hij liet het zo veel mogelijk aan zich voorbij gaan, er was maar een ding dat hij wilde en dat konden al die mensen hem niet bieden. Shae was de rest van die dag op een gepaste afstand gebleven, maar hij wist dat ze zijn verlangen deelde. Hij merkte het aan haar blikken in zijn richting, al probeerden ze dat beiden zo veel mogelijk te vermijden. Als Anna hier geweest was, zou ze direct door hebben gehad dat er iets gaande was tussen die twee. Gelukkig voor hen was Anna er niet en was geen van de mensen uit Thomas’ kolonie mee geweest met de verkenners, al betwijfelde hij of ze het opgemerkt zouden hebben, nu zicht weer een belangrijk zintuig geworden was.
Eindelijk waren ze, na een lange dag, toch weer teruggekomen in het basiskamp. De andere groepen waren er al en hadden het zich al gemakkelijk gemaakt terwijl de verkenners nog binnen kwamen druppelen. De maskers werden eindelijk afgezet en er was maar een ding dat Thomas nu wilde doen, nu het eindelijk weer kon. Maar ze moesten geduldig blijven, zich nog eventjes inhouden. Ook hier konden ze ontdekt worden door de rest van de mensen die mee waren. Toch leken ze niet al te lang kunnen wachten, Shae trok zich al snel terug en Thomas wist dat het zijn teken was, al hadden ze dat nooit expliciet afgesproken. Hij rondde zijn gesprek af en liep naar de voorraadruimte, waar de figuur van Shae al op hem zat te wachten.
De kus was niet onverwachts, maar dat maakte het niet minder intens. Het was eindelijk de uiting van wat ze beiden de hele dag al gewild hadden, een intiem moment. Hij stond zo dicht bij haar als mogelijk was met de kisten die voorraden bevatten, zijn handen om haar heupen en hun lippen verstrengeld in een innige zoen. Iedere keer weer was dit speciaal, de kleine ontploffing van gevoelens in zijn maag die ze teweegbracht met enkel haar lippen op die van hem en haar lichaam dicht bij dat van hem. Niet dichtbij genoeg, daarvoor stonden de kisten te veel in de weg. Zijn handen lagen toch al om haar heupen, dus hij tilde haar op, klemde haar benen om zijn lichaam zodat ze daadwerkelijk niet dichterbij zou kunnen komen. Dat alles zonder zijn lippen van die van haar los te maken. Op deze manier waren ze ook op een mooie, gelijke hoogte en Thomas’ huid tintelde warm op de plekken waar Shae nou tegen hem aan zat. Nu maakte het niet dat ze kleiner was dan hij. Ze woog niet genoeg om een probleem te vormen voor zijn kracht en dit was gewoon fijn, het stilde de onstilbare honger naar haar een beetje.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Was dit de slimste plek waar ze zich zouden kunnen verstoppen? Waarschijnlijk niet. Er waren op hen na nog zestien anderen. Eén van hen zou met gemak hier naartoe kunnen komen en als ze hen zouden zien; de twee leiders verstrengeld in een intense zoen, dan zou alles veranderen. Voor nu had Schae echter het gevoel dat niemand er achter zou komen. Zij en Thomas leefden in hun eigen wereld. Een bubbel die niemand zou kunnen barsten. Dat maakte ook dat ze zich op het moment nergens zorgen over maakte. Het enige wat er toe deed, was de zoen die ze deelde met Thomas en hijzelf. Zijn geur, zijn lichaam dat zo dicht tegen het hare aan zat en zijn hele aanwezigheid waren het enige wat er nu toe deed.
Dat Thomas haar benen zo gemakkelijk rond zijn lichaam had geslagen en haar op had getild, had haar op een positieve manier verrast. Dit was voor Shae een compleet nieuwe manier om de zoen te ervaren. Ondanks dat al hun zoenen al anders hadden gevoeld dan de zoenen die ze voorheen had gehad, voelde dit weer compleet anders. Thomas was nog dichterbij. Hun lichamen leken als het ware tegen elkaar aangeplakt en ondanks dat Shae enige moeite moest doen om haar benen rond zijn middel te voelen, kostte het niet teveel energie om zich af te laten leiden van de zoen. Het gooide juist meer olie op het vuur, voor haar gevoel. Ze kon zijn spieren onder zijn huid voelen bewegen, ze voelde zijn vingers met hun stevige greep om haar benen.
Er waren zeker momenten waarop Shae twijfelde aan haar eigen ervaringen als het ging om deze intieme handelingen. Aan alles merkte ze dat Thomas dit gewend was, alleen al aan de manier waarop hij haar vastnam. Het was duidelijk dat het er in zijn kolonie anders aan toe ging, dat het intieme gedeelte van een relatie veel belangrijker was dan Shae was gewend. Ze had er geen erg in. Ze was graag bij hem en zoenen zoals deze herinnerden haar eraan hoe gek ze wel niet op hem was. Er waren bij haar echter ook twijfels.
Twijfels over wat er nog meer zou kunnen gebeuren tussen hen. Shae wilde er niet vanuit gaan dat Thomas seks met haar wilde. Voor haar was seks niet iets wat men deed voor plezier. Het was enkel om het nageslacht te produceren. Shae wist echter ook hoe het vroeger was geweest, en in andere kolonies en ze wist zeker dat het bij Thomas ook voor plezier in werd gezet. Er was iets aan de manier waarop hij haar zoende dat haar al liet denken aan die volgende stap.
Plotseling gleden Thomas zijn lippen van de hare, waardoor Shae dacht dat de zoen weer voorbij was. Thomas zijn ruwe lippen geleden echter langs haar kaaklijn over haar huid. Een onbekend, maar fijn gevoel. Zijn lippen lieten een spoor van kippenvel achter op haar huid en uiteindelijk eindigde hij in haar hals, waar ze zachtjes voelde en de prettige prikkel van zijn gezichtshaar. Automatisch boog ze haar hoofd iets op zij, verlangend naar nog meer van de zogenoemde nekkusjes.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
En meer nekkusjes kreeg ze. Nog een aantal maal beroerde Thomas de zachte huid van haar hals, er daarbij zorg voor dragend dat hij geen vlekken achter zou laten. Dat zou de rest van de mensen hier zeker achterdochtig maken en laat dat nou eens niet zijn plan zijn. Het feit dat Shae haar hoofd opzij had gebogen, was voor hem een teken dat hij door mocht gaan, dat ze het niet erg vond. Dat bracht echter wel een volgend ding met zich mee: Hij wilde meer, zoals hij altijd meer wilde. En hij wist ook dat dit gesprek, dat hij nochtans vermeden had en wat ook nog niet nodig geweest was, nu wel een keer gevoerd zou moeten worden. De verschillen tussen hun koloniën waren te groot in dit opzicht om het er niet over te hebben.
Met lichte tegenzin zette hij de vrouw dan ook weer terug op haar kisten, waar ze zojuist ook op had gezeten. Even beet hij op zijn lip, want hij vond het lastig om hierover te beginnen. Binnen zijn eigen kolonie was het makkelijker, zo veel makkelijker. De tekenen waren duidelijker, de mensen waren duidelijker en je wist beter wat de ander wilde, puur door lichaamstaal. Met Shae was het anders. Ze wist niet hoe ze haar lichaamstaal moest beheersen of uiten en hoewel dat haar extra aantrekkelijk maakte, het een extra element toevoegde aan wat hij hun relatie noemde, was het soms ook lastig. Hoe moest hij in godsnaam beginnen?
Hij begon maar gewoon met naast haar te komen zitten. De kisten hielden het toch wel en het was prettiger om zo te zitten en te praten dan wanneer hij moest staan. Zijn blik was niet op haar gericht, maar hij staarde blind de ruimte door.
'Shae,' begon hij, in zijn stem een duidelijke hese ondertoon. Ja, er was zeker opwinding in het spel geweest en dat was de reden dat hij niet verder was gegaan. Even slikte hij. Ja, dit was allemaal nieuw. Anders. 'Ik... Wij...' Hij zuchtte. Dat ging niet werken. Zijn blik gleed haar kant op, bleef hangen op de vorm van haar gezicht. Op een of andere manier hielp het. Hij haalde zijn schouders op. 'Het is waarschijnlijk een beetje stom. Heel erg zelfs. Maar ik vind je leuk en hoewel je dat vast al wel een beetje begrepen had, ligt het iets lastiger dan dat. Wij... Mijn kolonie is wat vrijer in intieme handelingen. Dat wist je vast al en ik wil niet dat je je op welke manier dan ook gepusht of gedwongen voelt om iets te doen wat je eigenlijk niet wilt.' Nou, dat was er in ieder geval uit. Hoewel er nog wat meer was wat hij wilde zeggen, had hij in ieder geval het belangrijkste gezegd. Hij haalde eventjes adem. 'Maar als... Nee. In jouw kolonie worden dat soort intieme handelingen enkel gebruikt voor voortplanting, dus ik ga er vanuit dat het idee om het überhaupt voor je plezier te doen, je raar in de oren klinkt. Maar als je... Als je het zou willen, ooit.' Hij zuchtte. Dit was nog moeilijker dan hij had gedacht. 'Zoals ik al zei, het is stom. Maar als je ooit de intieme, gepassioneerde kant van seks zou willen ervaren... Ik zou het je graag laten voelen. Als je er klaar voor bent.'

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Aandacht luisterde ze naar de woorden van Thomas. Hij leek het erg belangrijk te vinden om te benadrukken dat ze niks zou doen waar ze zich niet fijn bij voelde. Thomas kende haar. Waarschijnlijk wist hij ook wel dat als hij iets zou doen dat haar niet zinde, ze hem meteen los zou laten en hem er mee zou confronteren. Toch voelde het ook erg fijn om te weten dat hij ook wel degelijk rekening probeerde te houden met haar.
‘Ik voel me niet gepusht,’ verzekerde ze Thomas. Elke zoen die ze tot nu toe met hem had mogen delen, was geweldig geweest. Het had heerlijk gevoeld en ook net, toen zijn lippen zachtjes langs haar huid hadden gegleden, had ze weer een nieuw soort genot gevoeld. Als dit nog maar het begin was, dan was ze diep van binnen wel nieuwsgierig naar wat er nog meer zou kunnen gebeuren. Dat kwam echter wel met tijd, vond ze zelf. Zo lang geleden was het nog niet dat ze voor het eerst hun gevoelens uit hadden gesproken.
Shae wist dat het behoorlijk wat lef toonde dat Thomas het hier zo open met haar over wilde hebben. Hij vond het misschien stom, of had het idee dat hij niet de juiste woorden koos, maar Shae vond het ontzettend dapper van hem om de olifant in de ruimte met haar te bespreken, want hij was wel degelijk aanwezig. Shae was ook niet naïef. Ze wist dat Thomas gevoelens had die hij veel sneller wilde uiten dan haar, puur omdat het voor hem een stuk normaler was. Ze was blij dat hij ook wist van het verschil en het juist met haar wilde bespreken, hoe stom het volgens hem misschien ook kon klinken.
‘Ik vind het niet stom,’ zei ze, waarna ze zijn hand vastpakte. ‘Het is een overduidelijk verschil, eentje waar ik me ook al bewust van was. Je hebt gelijk dat het in mijn kolonie anders is. Tegenwoordig is het alleen voor voortplanting, maar dat is het niet altijd geweest. Ik heb me er nooit mee bezig gehouden, maar nu… Als ik bij jou ben, snap ik wat al die boeken bedoelen met verliefdheid. Ik begrijp nu hoe het is om te hunkeren naar iemand die zo dichtbij is, maar toch ook zo ver weg.’ Het waren onbekende gevoelens, maar ze waren te verklaren. Het was soms alleen lastig om te weten wat ze er mee aan moest
‘En om terug te komen op je aanbod,’ zei ze met een lichte glimlach. ‘Ik denk dat ik het ooit wel wil. Niks wat je tot nu toe hebt gedaan is onprettig geweest en ik kan me zeker voorstellen dat het iets is wat mensen, wat wij, ook voor het plezier zouden doen. Alleen misschien nog niet nu.’ Het was wel meteen een heel ding. Ze wist dat Thomas geduld had, hij haar respecteerde. Hij had immers net nog gezegd dat ze het niet hoefde te doen als ze het niet wilde. Al was het toch ook wel duidelijk dat hij het wel wilde. Hij had waarschijnlijk ook een hoop ervaring.
Shae legde haar hoofd tegen zijn schouder, waarna ze haar vingers met de zijne verstrengelde. ‘Kan je me er over vertellen? Over hoe het is?’ Ze kende natuurlijk wel de basis. Daar bestonden gewoon boeken voor. Ze wist heus wel hoe het in zijn werk ging en ze hoopte dat Thomas ook niet dacht dat ze dat deel ervan bedoelde. Ze was benieuwd naar het gevoel, naar de intimiteit, naar alles wat er op dat moment tussen de twee personen speelde.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Hij was al lang blij dat ze het niet stom vond. Dat ze hem er niet raar op aankeek, maar het juist op prijs leek te stellen dat hij eerlijk met haar geweest was. Dat ze dit gesprek konden hebben. En het gaf hem een prettig gevoel om te weten dat ze het niet direct afwees. Dat ze het verlangen, al was het misschien nog wel heel pril, ook gevoeld had. Dat was een goed teken. Een teken dat ze het ook zou willen, al was nu niet het juiste moment. Als dit zich zo voort kon zetten, zonder dat ze ontdekt werden, kwamen ze er wel. Tenminste, dat was in ieder geval wat ze beide leken te willen. Hij sowieso, maar uit de woorden van Shae maakte hij op dat ze het ook zou willen, zelfs al was het enkel voortplanting voor haar kolonie. Het was een fijn idee dat ze het met hem zou willen ervaren, op een andere manier. Een glimlach op zijn gezicht kon hij dan ook niet onderdrukken en hij kneep even in haar hand, de vingers die ze verstrengeld hadden.
Haar volgende vraag was lastiger. Niet omdat de ongemakkelijke sfeer zich voortzette, maar omdat hij iets zou moeten beschrijven aan iemand die het nog nooit meegemaakt had. Hoe beschreef je zo'n sensatie? De warmte, de intimiteit, de opwinding, de spanning, het genot? Zoiets was eigenlijk niet te beschrijven, al helemaal niet omdat hij wist dat zijn gevoel altijd anders zou zijn dan het hare, puur door het feit dat hun zintuigen anders werkten. Toch probeerde hij het. Eerst drukte hij nog een kus in haar haren, maar dat was simpelweg een beetje uitstelgedrag. Zijn ene hand was nog met de hare verstrengeld, maar zijn andere hand was vrij om haar aan te raken. Om haar ook maar iets van een beeld te kunnen geven, zou hij de sensaties teweeg moeten brengen, al was het maar miniem. Hij glimlachte.
'Het is... Ik zou zeggen dat het onbeschrijfelijk is, maar daar heb je zo weinig aan.' Flauw. 'Het is.. Een uiting van de honger die je voor elkaar voelt. Die hunkering die je beschrijft. Voor een vrouw is het natuurlijk anders, vooral de eerste keer. Pijnlijk, zelfs. Maar het genot van twee lichamen die zo dicht bij elkaar zijn, zo tegen elkaar aan strijken...' Hij legde zijn vrij hand op haar heup, kneedde de huid zacht. Het was niet hetzelfde, maar het gevoel zou er wel door gestimuleerd worden. Hij boog zich wat meer naar haar toe, praatte nu zachter en dichter bij haar oor. 'Het zijn twee lichamen, die even dieper verbonden zijn dan normaal mogelijk is. Een explosie van verlangen, genot en lust. Het is een moment dat altijd te kort zal zijn, hoe lang het ook duurt. Je zal altijd meer van elkaar willen. En als de man weet wat hij doet, zal de vrouw extase bereiken. Een gevoel van immens genot, zo anders dan wanneer je het in je eentje bereikt.' Zijn lippen gleden af naar haar hals, kusten de huid daar weer zacht. Zoals hij eerder ook had gedaan, zoals zij toen ook fijn had gevonden. Hoewel het bespreken van zo'n daad, het vertellen over de ervaring, ook een soort spanning met zich meebracht, was het niet genoeg om Thomas van de wijs te brengen. 'Bovenal is het gewoon fijn. Het is het meest intieme dat je met je geliefde kan delen. De passie, de liefde die zich uit via lichamelijke handelingen. Alles is zo gevoelig, iedere sensatie twintig maal versterkt.' Hij liet haar hals met rust, kuste nu haar lippen. Langer dan nodig, maar nooit lang genoeg. De sensatie van het verlangen. Toch liet hij haar uiteindelijk los, nam hij iets meer afstand. 'Ik kan erover vertellen wat ik wil, maar uiteindelijk moet je het zelf ervaren om het te begrijpen. En dan bedoel ik echt ervaren, niet de simpele manier van voortplanten die in jullie kolonie normaal is.'

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De zachte fluistering van Thomas had haar volledig van de kaart gebracht. De woorden die hij had gebruikt: een explosie van verlangen, lust, altijd meer willen, extase. Dat gepaard met zijn warme adem die over haar hals had gelegen, had er voor gezorgd dat haar hele lichaam er warm van was geworden. Ze had het moeilijk gevonden om zich nog te concentreren op zijn woorden, omdat al haar zintuigen werden geprikkeld door zijn zachte aanrakingen. Zodra zijn lippen weer in haar hals lagen, ontsnapte een zucht van genot haar uit de gevangenis van haar lippen. Ze kon zich enkel maar een voorstelling maken bij de woorden die hij had genoemd, maar in haar hoofd was het een uiterst plezierige voorstelling en zelfs bij haar groeide het verlangen met de seconde. Ze had haar ogen gesloten, om zich zo volledig te focussen op zijn handelingen.
Ondanks dat ze enkele minuten geleden nog had gezegd dat ze er mee wilde wachten, brachten Thomas zijn woorden haar gevaarlijk dicht naar het randje, alsof ze ieder moment kon besluiten om haar eerdere woorden te negeren. Het was het meest intieme wat ze met hem zou kunnen delen. Dat was hoe hij het zag. Het was romantisch, gevoelig. Zo had nog nooit iemand het beschreven in haar kolonie, omdat het er ook niet toedeed. Als Shae het zo hoorde, leek het alsof haar hele kolonie iets heel groots miste in hun leven.
Zijn lippen verlieten haar hals, alleen maar om weer op haar eigen lippen terecht te komen. Hongerig ging ze op de zoen in. Waarschijnlijk wist Thomas niet half wat zulke woorden met iemand konden doen. Of hij wist het maar al te goed en genoot ervan om haar langzaam weg te zien smelten door alles wat hij tot nu toe had gezegd. Jammer genoeg was de zoen maar van korte duur. Ze begreep nu precies met wat hij had gezegd: “Je zou altijd meer van elkaar willen”. Dat was haar nu wel duidelijk geworden.
Shae opende haar ogen en zag Thomas iets naar achteren verschuiven. Het gemis van zijn lichaam deed haar beseffen hoe warm zij het wel niet had en hoe koud de lucht om hen heen was. Ze slikte, probeerde haarzelf weer iets te herpakken. Alsof ze het meest normale gesprek van de wereld hadden gevoerd en Thomas zijn woorden niet deze uitwerking op haar hadden gehad, maar ze wist dat ze dit niet zou kunnen verbergen.
Natuurlijk wilde ze het zelf ervaren. Wie zou dat niet willen, nadat het op deze manier in hun oor was gefluisterd? Toch hield Shae zich voor dat het nu nog geen tijd was, hoe fijn het ook had gevoeld om zijn hand even langs haar heup te voelen gaan, of zijn lippen die haar zacht hadden gekust.
Ze schraapte haar keel en schoof weer iets naar Thomas toe. ‘Het klinkt niet heel erg vervelend,’ grapte Shae. Het klonk zelfs geweldig. Dat het voor de vrouw in eerste instantie niet zo fijn was, wist ze wel. Dat was het biologische aspect. Dat was iets waar alle vrouwen doorheen moesten. Als het dan toch moest, dan het liefste met Thomas. Iemand die er rekening mee zou houden, die ook aan haar dacht. Waarschijnlijk zou het heel anders tussen hen zijn dan tussen haar en Will. Daar wilde Shae zelf niet eens aan denken. Vreemd genoeg nam dat het warme gevoel in haar lichaam ook weer een beetje weg. Al was het ook zo weer terug als naar Thomas keek.
Wederom raakten hun lippen elkaar. Het liefst wilde Shae zich laten verliezen in de woorden die hij zojuist uit had gesproken, maar het moment was nog niet daar. Wellicht in de toekomst, hoe lang het dan ook zou duren.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Natuurlijk merkte hij wel dat zijn woorden bepaalde gevoelens en verlangens bij haar opriepen. Hij vond het heerlijk om te merken dat hij iets in haar losmaakte. Hij had het terug geproefd in de manier waarop ze zijn zoen had beantwoord, de gretigheid waarmee ze gehandeld had. En hoewel ze het leek te verbergen, had hij de spanning in haar lichaam heus wel opgemerkt. Het zachte geluid dat haar mond eerder verlaten had, toen hij haar hals gekust had, was hij ook niet vergeten. Kleine dingetjes, die hem maar één boodschap gaven. Het waren die dingen die hem stimuleerden, die ook bij hem het verlangen om verder te gaan weer omhoog brachten. Hij wilde dit met haar delen en aan alles wat ze deed, merkte hij dat zij hetzelfde wilde. Maar niet nu. Nu was het nog te vroeg. Shae had zelf gezegd dat ze het wel wilde, maar op een later moment. Nu was het nog te vroeg. Als er iets was wat Thomas niet wilde, was het dat ze spijt zou krijgen van haar handelingen, puur omdat hij haar hier had zitten opwinden. Hij zou het zichzelf niet vergeven als hij haar onbewust toch aangezet had tot iets wat ze eigenlijk niet wilde. Nee, hij zou wachten en zich inhouden. Al maakte ze het hem wel heel moeilijk, onbewust.
Het klonk niet erg vervelend. Hij kon er wel om lachen. Aan haar eerdere handelingen en haar lichaamstaal had Thomas al op kunnen maken dat het nog wel beter was dan "niet erg vervelend", dat ze zelf ook dondersgoed wist dat ze meer wilde. 'Is het ook niet,' antwoordde hij, maar veel meer spraken ze niet. Ze was wederom dichterbij geschoven, juist nadat Thomas afstand had genomen. Niet erg. Hun lippen raakten elkaar en de explosie van gevoelens, die hij eerder genoemd had, vond weer plaats. Niet nu, niet vergeten. Hij hield het in zijn achterhoofd, maar dat betekende niet dat hij haar helemaal niet meer mocht aanraken, toch? Zijn handen lagen om haar middel, hielden haar dicht bij hem. Met gesloten ogen zaten ze daar, verstrengeld in een zoen die voor hen beiden nooit lang genoeg zou kunnen duren.
Thomas wist dat dit op een gegeven moment uit zou komen. Hun lichaamstaal zou snel beginnen te verraden dat ze naar elkaar verlangden en dan zouden ze zeker argwaan op gaan wekken, hoezeer ze ook hun best deden om het te vermijden. Op een gegeven moment zouden ze dit niet meer verborgen kunnen houden. Hij wilde het ook niet verborgen houden. Voor nu was het nodig, maar uiteindelijk zou hij er voor uit willen komen dat hij van haar hield. Kon hij het zo noemen? Houden van? Hij vond haar in ieder geval wel heel erg aantrekkelijk en leuk, dat was ook niet iets dat je verborgen moest willen houden. Maar voor nu zouden ze het nog verzwijgen. Voor zo lang het goed zou gaan.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Shae had niet verwacht dat ze het maar zo kort zou volhouden. In eerste instantie had ze gedacht dat het nog een hele lange tijd goed zou gaan, dat haar lichaam niet zo zou hunkeren naar Thomas, maar zijn woorden hadden geen moment haar hoofd verlaten. Elke keer als ze hem had gezien, had ze er aan gedacht hoe dichtbij hij had gezeten, hoe zijn stem in haar oor had geklonken en voor kippenvel over haar hele lichaam had gezorgd. Dat deed het nog steeds en nu was het slechts een herinnering van de woorden die hij uit had gesproken.
Natuurlijk hadden ze nog hun momentjes gehad. Vlak voordat de rest wakker was geworden, of nadat iedereen weer naar bed was gegaan. Toch waren ze keer op keer niet verder gegaan dan een aantal zoenen en het was Shae langzaam gaan frustreren. Elke keer als ze waren gestopt, had ze de rest van de avond in haar bed gelegen met een gevoel dat alleen Thomas had kunnen stillen. Ze hadden echter hun taken als leiders moeten vervullen en dat had Shae zo nu en dan af kunnen leiden van alle gevoelens die ze voor Thomas had gehad.
Nu ze echter samen waren gekomen, op deze avond, wist Shae dat ze haar gevoelens niet meer tegen zou kunnen houden. Er was iets wat ze wilde en Thomas was de enige die het haar kon geven. Ze hadden afgesproken aan één van de randen van het kamp, afgelegen van de rest. De slaapzalen waren een eindje verderop, maar voor de rest waren ze omring door het glas dat hen beschermde. Boven hen schenen de sterren en de maan helder. Het was één van hun favoriete plekjes geworden om samen te zijn. En hoewel ze eerst een tijdje naast elkaar hadden gelegen, pratend, hadden ze woorden al snel ingeruild voor zoenen.
Shae hing boven Thomas, hun lippen wederom verstrengeld in een intense zoen. Thomas zijn handen geleden over haar rug naar haar heupen en zo bracht hij hun lichamen nog dichter tegen elkaar. Haar heupen schuurden langs die van hem en ze kon voelen hoe opgewonden hij was. Ze was blij dat ze niet de enige was die het de afgelopen paar dagen moeilijk had gehad.
Heel even liet ze zijn lippen los. Ze kwam overeind en liet haar lichaam rustten op dat van Thomas. Glimlachend keek ze hem aan, waarna haar handen de rand van haar shirt vonden. ‘Weet je, het was allemaal prima geweest als ik nooit aan je had gevraagd om het me te vertellen. Als je die dingen nooit had gezegd, had het waarschijnlijk nog weken geduurd,’ liet ze hem weten. Vervolgens bracht ze haar shirt over haar hoofd, wat ze naast zich neerlegde. Vervolgens boog ze zich weer naar Thomas toe. Ditmaal voelde ze hoe zijn vingers over haar huid gleden. Ruw, maar heel prettig.
Shae besloot om te doen wat Thomas al meerdere keren bij haar had gedaan. Ze verplaatste haar lippen naar zijn kaaklijnen vervolgens naar zijn hals, waar ze keer op keer zachte kusjes plaatste, tot op het punt dat zijn shirt haar in de weg kwam te zitten, waardoor ze wederom weer overeind kwam. Dit keer liet ze haar handen eerst onder het shirt glijden, om zijn huid te voelen. Ze wilde zo dicht mogelijk bij hem zijn. Ondanks dat ze al zo dicht tegen elkaar aan zaten, was het nog niet genoeg. Ze wilde meer. Ze wilde naar het moment waar er geen stof hen meer zou belemmeren in hun aanrakingen, ze wilde zelfs naar het moment waarop ze elkaar naar de extase zouden brengen waar Thomas het eerder die week over had gehad.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Makkelijk was het de afgelopen dagen niet geweest, nee. Hoewel Thomas wist dat hij zich makkelijker in kon houden, omdat hij het gevoel iets beter kende en begreep, wílde hij zich niet meer inhouden. De lichaamstaal van de andere vrouw had boekdelen gesproken en het was niet mogelijk om daar geen reactie op te vertonen. Thomas had al eerder aangegeven dat hij haar wilde, maar dat hij zou wachten. Dat ze het hem zo moeilijk zou maken, dat had hij niet verwacht. Het lastige was dat ze het niet eens bewust deed. Tenminste, daar ging Thomas niet vanuit. Ze zou heus wel weten dat lichaamstaal een groter effect op hem had, maar het bewust toepassen om hem gek te maken, dat leek hem onwaarschijnlijk. Dus hij hield zich in. Wachtte totdat en of ze het punt zou bereiken dat ze verder wilde gaan. Avonden lag hij onverzadigd in bed, al kon hij haar lippen naderhand altijd nog uren na voelen tintelen op de zijne. De momenten die ze hadden waren goed, fijn, zelfs wel intiem te noemen, maar nooit voelde. Je zou altijd meer van elkaar willen. Hij had dat tegen Shae gezegd, maar had niet verwacht dat gevoel nu al zo sterk bij haar te voelen.
Die avond viel alles echter op zijn plaats. Eerst hadden ze gepraat, zoals wel vaker, over ditjes en datjes. Kleine dingetjes. Dingen die hij nog niet wist van Shae, dingen die zij nog niet wist van hem. Zo ging dat vaker als ze momenten voor elkaar hadden. Uiteindelijk was Shae steeds dichterbij gekomen, op hem gekropen. Ze hadden gezoend, maar Thomas had de extra lading achter de aanrakingen al aangevoeld. Hoewel hij het niet direct kon plaatsen, werd alles duidelijk toen Shae haar shirt over haar hoofd trok.
Hoewel Thomas niet alles even goed kon zien, weerhield dat hem er niet van om haar lichaam te verkennen. Zijn handen, die normaal redelijk beschaafd over haar lichaam waren gegaan, verkenden nu de zachte, naakte huid die normaal schuilging onder haar shirt. Haar woorden bevestigden wat hij dacht dat er gebeurde. Het moment was daar en alleen dat idee al bracht rillingen over zijn lichaam. Zijn handen werden gulziger, gleden naar boven over de naakte huid van haar bovenlichaam. Ze droeg geen bh. Thomas had het zich al eerder gerealiseerd. Logischerwijs zouden de perfecte lichamen van de mensen uit de kolonie van Shae dat soort ondersteuning niet nodig hebben. En het bracht voor hem nog meer voordelen met zich mee.
Hij ging iets overeind zitten, zodat hij zijn shirt ook over zijn hoofd uit kon trekken. Om het eerlijk te houden, maar ook omdat hij haar handen onder zijn shirt had gevoeld en had geweten dat zij meer wilde. Ze zou hem wel kunnen zien. Waar hij zich enkel een voorstelling kon maken van haar perfecte lichaam, gebaseerd op de dingen die hij wel had gezien en nu kon voelen, zou zij hem kunnen zien, op een andere manier bestuderen. Zijn lichaam was niet iets waar hij onzeker over was, maar hij wist dat hij grauw afstak naast Shae, of de andere perfecte mannen uit haar kolonie. Wat als dat voor haar een reden was om zich te bedenken? Nee, dat was belachelijk. Dan had ze er wel eerder voor gekozen om hier een eind aan te maken. Hij schoof de twijfel aan de kant, concentreerde zich weer op de vrouw die nu zo dichtbij was, maar nog steeds zo ver weg. Zijn handen schoven nu naar de perfecte rondingen van haar borsten, raakten de huid aan. Zijn hand paste precies om de ronding en hij zette druk op de huid, die meegaf onder zijn knedende beweging. Een tepel stak uitdagend naar voren, ietwat stijf geworden nu Shae geen shirt meer droeg. Thomas pakte hem vast, masseerde hem tussen twee vingers. Zijn lippen reikten weer naar de hare, vol van verlangen. Een hartslag die vele malen sneller ging dan normaal. Hij wilde meer. Meer proeven, meer van haar voelen. Haar perfecte lichaam, zo mooi, zacht. De explosie van verlangen toen ze elkaar eindelijk weer kusten. Zijn vrije hand, die op haar heup lag en haar zo mogelijk nog wat dichter naar zich toe trok. De naakte huid van hun bovenlichamen, die tegen elkaar aan schuurden.
'Shae?' De stem, die van heel ver weg leek te komen door de roes waarin Thomas zich bevond, klonk verbaasd. 'Thomas?'

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Knopen van genot hadden zich gevormd in Shae haar liggen en Thomas had de touwtjes in handen. Hij had de volledige controle over hoe haar lichaam bewoog, of de touwen werden geveerd of dat ze strakker werden aangetrokken. Het verlangen borrelde in haar lichaam en Thomas was de enige die er voor zou kunnen zorgen dat het op zo’n manier zou worden behandeld dat het verlangen tevreden zou worden gesteld. Het kriebelde in haar onderbuik en het gevoel werd alleen maar meer toen Thomas omhoog kwam om ook zijn lichaam te ontdoen van zijn shirt.
Ondanks dat zijn zicht niet optimaal was, had ze de gulzige blik in zijn ogen gezien toen hij naar haar lichaam had gekeken en ze wist zeker dat diezelfde blik nu terug te vinden was in haar ogen. Thomas zijn lichaam was, in haar ogen, perfect. Zijn huid was misschien grauw en hij was niet gebouwd zoals de mannen in haar kolonie. Er waren hier en daar imperfecties, wellicht was hij niet zo gespierd, maar dat maakte Shae niet uit. Het was zijn lichaam waar ze zo ontzettend naar verlangde. Zijn lichaam dat ze zo dicht mogelijk tegen dat van haar aan wilde voelen, zonder enige ruimte er tussen.
Thomas zijn handen waren schaamteloos af gegaan op hun doe. Haar borsten die perfect in de lucht zweefden, zonder enige moeite. De aanraking van Thomas zorgde voor kippenvel over haar gehele lichaam en het werd alleen nog maar erger toen zijn vingers volledig de aandacht hadden gelegd bij haar tepels. Zijn vingers die rond de zachte, gevoelige delen van haar borsten gleden, maakte dat ze zo erg naar hem verlangde dat haar lichaam maar bleef vragen om meer. Thomas gaf haar een zoen, maar een zoen leek nu zoiets kleins en simpels vergeleken bij wat ze eigenlijk van hem wilde.
Meer kreeg Shae echter niet. Ze werd ruw uit haar roes van genot getrokken door iemand die zowel haar als Thomas zijn naam had genoemd. Geïrriteerd dat iemand hen stoorde, draaide Shae zich om. Pas bij het zien van Brynn, een lid uit haar kolonie, besefte Shae zich dat ze waren betrapt. En wat dat zou beteken. En dat de vrouw volledig zicht had op Shae haar bovenlichaam en dat van Thomas. Snel kroop Shae van Thomas zijn schoot af en verschool ze zich achter hem, terwijl ze verwoed opzoek ging naar haar shirt. Ze voelde de ogen van Brynn op haar branden.
‘Brynn, het is niet…’ Shae stopte haar woorden. Het was precies waar het op leek. Shae en Thomas waren verstrengeld geweest in een zoen, hun naakte lichamen hadden tegen elkaar aangedrukt en als ze niet waren verstoord, dan hadden ze vroeg of laat seks gehad. Wat Brynn ook dacht dat er zou gaan gebeuren, Shae wist zeker dat haar gedachten voor de volle honderd procent klopten. Ze wist echter niet wat ze nu moest doen. Ze kon niks ontkennen, noch zichzelf verdedigen. Wat ze had gedaan was fout, dat wist ze. Tegenover Will, maar ook tegenover de gehele kolonie.
‘Ik kan niet geloven dat je dit doet, Shae. Dat je door iemand zoals hem alles op het spel zet wat je hebt. Jij zou onze leider moeten zijn. Niet alleen nu, maar ook straks, aan Will zijn zijde. Hoe kun je dat alles nou vergooien voor dit?’
Shae wist was Brynn bedoelde. Ze vond dat Thomas onder hen stond. Thomas had haar niks te bieden, in de ogen van Shae haar kolonie. Geen glansrijke toekomst, geen perfecte kinderen, geen hoge positie. Maar dat was niet waar het Shae om ging. Dit ging om liefde. Om pure, hartstochtelijke liefde en dat maakte al het andere irrelevant.
Ondertussen had Shae haar shirt gevonden en had ze die weer aangetrokken. Ze kwam overeind en liep naar de vrouw toe. Ze zou zich niet zo laten toespreken, of ze nou het respect al kwijt was of niet. Ze was nog altijd haar leider en niemand zou er mee weg komen om zo over haar, of Thomas, te praten.
‘Ik ben me er perfect van bewust wat hier speelt en waarvoor ik kies, daar hoef jij me niet op te wijzen, Brynn. Ik zal toegeven dat dit geen slimme keuze was, dat dit voor mij een groter gevolg heeft dan voor wie dan ook, maar ik laat me niet de les lezen. Zeker niet als de gever van die les zo minachtend spreekt over degene met wie ik ben.’
Brynn staarde enkele seconden naar Shae, alsof ze haar uitdrukking bestudeerde en haar woorden in zich op nam. ‘Je bent verliefd,’ concludeerde ze uiteindelijk. ‘Op hem?’
Shae keek over haar schouder naar Thomas, waarna ze kort naar hem glimlachte. Vervolgens draaide ze zich weer om naar de vrouw. ‘Zo zou je het wel kunnen verwoorden, ja.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld