Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Give me all your love now

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Adelena wist dat de opmerking van haar niet goed zou vallen bij Nicolas. Ondanks de geschiedenis van de woedeuitbarstingen van de man nam ze toch het risico om tegen de man in te gaan. Iets wat ze altijd leek te doen, ondanks hij vrij duidelijk zijn manieren had om haar proberen stil te krijgen. Het geweld zorgde dan ook altijd wel voor een bange reactie van Adelena maar de vrouw zou haarzelf niet laten verzwijgen door de man. Hoe boos hij ook op haar zou worden, ze vertikte het om de man te gehoorzamen zoals hij wou. Tot nu toe was ze nog altijd van plan om tegen hem in te gaan. Adelena besloot dan ook maar niks te zeggen op de boze woorden van Nicolas, ze te laten gaan en hem niet braaf te vertellen dat ze zou doen zoals hij zei. Uiteraard had de gedachte wel even in haar hoofd gespeeld om tegen de man in te gaan, hem te vertellen dat ze zou doen en zeggen wat ze wou, dit leek haar toch voor nu niet zo’n slim idee. Hij was hier tenslotte om een deal met haar te maken en dit was niet iets wat Adelena voor haarzelf wou verpesten door hem kwaad te maken.
Nicolas had eigenlijk wel gelijk, het zou op zich niet veel veranderen of Davina hier nou wel of niet rondliep, of ze nu wel of niet getrouwd was met Xavier of niet. Voor hem had het dus niks uitgemaakt maar voor Adelena had het alles uitgemaakt. Zelfs wanneer ze inging op dit voorstel van Nicolas en ze zich moest gedragen als de liefhebbende vrouw die hij wou hebben, dat betekende nog niet dat Adelena wou toekijken naar hoe Xavier zou gaan trouwen. Met de hulp van Nicolas zou ze de vrouw dus uit het kasteel kunnen krijgen. Het leek er namelijk niet op dat Xavier van plan was om Adelena met haar plan te helpen, dus besloot Adelena de hulp van Nicolas maar aan te nemen. Die gelukkig ook inging op haar verzoek. “Fine.” Antwoordde Adelena wanneer Nicolas aangaf dat hij haar zou helpen om Davina uit de buurt van Xavier te krijgen.
Adelena keek naar het papier wat voor haar geplaatst werd. Nicolas had het allemaal al uitgedacht, een hele voorbereiding en al. De prinses had een erg naar gevoel over waar ze zojuist ja op gezegd had. Ze voelde zich ziek, ze had een erg gevoel van walging over dit hele gebeuren. Alles in haar schreeuwde erom dat ze het papier niet moest tekenen, dat ze nee moest zeggen tegen het verzoek van Nicolas en dat ze een andere manier moest vinden om Xavier te helpen maar ze wist dat er geen andere manier was, geen enkele andere manier zou ervoor zorgen dat de man sowieso levend uit de kerkers zou komen. Dit was iets wat ze dan ook deed om ervoor te zorgen dat Xavier het zou overleven en Adelena hoopte dat Xavier dit kon begrijpen. Na Nicolas het perkament getekend had nam Adelena de pen van hem over, haar blik even op het papier gericht, haar best gedaan om de woorden erop te lezen maar haar gedachten leken zich er niet op te kunnen focussen. Het voelde allemaal zo surreal, alsof dit allemaal een slechte droom was maar helaas wist Adelena beter dan dat. Haar best gedaan de woorden te lezen zette Adelena het pen op papier en begon haar handtekening eronder te zetten. Voorzichtig legde ze de pen neer en keek op naar Nicolas. De man zijn handen voelde zo anders als wanneer ze de aanraking van Xavier voelde. Bij Xavier was het altijd warm, zacht en liefdevol maar bij Nicolas was het alles behalve dat, het was koud, naar en ziekmakend. “I’m sure the servants could help me find a dress.” Mompelde Adelena met tegenzin. De kus van de man op haar wang voelde akelig, alsof Adelena het meteen van haar af wou wassen. De woorden die volgde na de kus hielpen dan ook niet, het deed rillingen over Adelena haar rug voelen. Ze had dan ook absoluut geen zin om de man een reactie te geven, ze kon niet eens met de juiste woorden komen om er op te reageren.
Nicolas leek geen tijd te verspillen met Adelena duidelijk te maken dat ze Xavier niet meer mocht zien. In de oren van Adelena klonk dat alleen maar als nog geheimzinniger doen wanneer ze de man zou gaan zien, ervoor zorgen dat Nicolas van absoluut niks zou weten. Ondanks Adelena het perkament had ondertekend betekende nog niet dat ze daadwerkelijk van plan was haarzelf af te scheiden van Xavier. “Let me at least visit him at the healers and make sure you keep your side of the promise.” Sprak Adelena wanneer Nicolas terug haar kamer was ingelopen om te vragen of er nog iets was. Haar verzoek had twee redenen, ze wou inderdaad zeker weten dat Nicolas zich aan zijn woord zou houden maar daarnaast wou ze Xavier ook zien, hem kunnen uitleggen wat ze had moeten doen om hem vrij te krijgen. Ze wou er alles aan doen zodat zij degene was die het aan Xavier zou kunnen uitleggen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
“They can and they will, I will put in the request for them to visit you tomorrow. You can also pick what to wear underneath.” Nicolas wist dat dit haar ongemak op zou leveren, het spreken over wat ze moest doen met hem was niet iets waarvan hij dacht dat ze het wilde. Toch wisten beide dat het eraan zat te komen en zou Nicolas wel zorgen dat ze er geen spijt van zou krijgen. Hij wist wel wat hij met vrouwen moest doen. “We will get married once my cousin is feeling good enough to stand and has a clear mind.” Met deze cryptische beschrijving moest Adelena het doen, bedenken wat de betekenis was en wat ze hier mee zou doen. Echt iets er aan veranderen kon ze toch niet en hij zou Xavier niet laten vertrekken voor hij had gezien wat hij moest zien om hem duidelijk te maken dat Adelena alleen van Nicolas was.

“That is a reasonable request which I will agree to in return for a favor. I do not have a specific favor yet… we will keep it open until I decide on one.” Eigenlijk was het niet echt een optie, gaf hij Adelena geen keuze maar was dit gewoon zijn antwoord en moest ze het er mee doen. “He might not be of much use to you though. I have heard he has had a fever and is unconscious most of the time.” De toon in zijn stem was tevreden alsof dit precies was zoals hij het wilde. Een Xavier die nutteloos was voor Adelena was dit ook technisch gezien aangezien hij hen wilde breken. Voor een lange tijd keek hij enkel naar Adelena zonder actie te ondernemen wetende dat ze niets liever wilde dan hier weg gaan. De uitdaging was aan haar om de aanzet te geven tot het vertrekken naar de heelmeester. Hij vond het walgelijk, smerig om te weten dat dit haar wens was. Nicolas verafschuwde alles wat Adelena bij hem wel hield en vanaf het moment dat hij achter haar geheime relatie was gekomen, of in ieder geval genoeg had gezien en gehoord om de conclusie te trekken, was hij geobsedeerd. Niemand zat aan ZIJN eigendom.

XavierRuw werd hij uit de slaap getrokken waarin hij was gevallen na het vertrek van Adelena. De deur was open gegooid en twee wachters liepen naar binnen, een met sleutels in de hand waarmee hij de ketens rondom Xaviers armen losmaakte. Voor een moment was hij zeker dat dit een droom moest zijn en hij straks wakker zou worden met het koude staal om zijn polsen dat hem overeind getrokken hield. Op het moment dat de ketens los waren zakte hij ook direct op zijn knieën, te moe om nog te staan. Men zei altijd dat wanneer je pijn voelde het geen droom was maar werkelijkheid en bij het raken van de stenen vloer voelde Xavier wel degelijk pijn. “What are you going to do with me?” Vrijlating was onmogelijk en dus was het enige andere wat hij kon bedenken dat Nicolas hem op ongeziene wijze van kant zou maken. Misschien was hij achter dit bezoek gekomen en had Adelena hem hiermee zo kwaad gemaakt dat hij besloten had Xavier niet langer in leven te houden.

Zonder antwoord namen beide wachters hem onder een arm vast om hem half tillend, half slepend mee te trekken. Xavier liet het allemaal toe aangezien hij de energie niet had om tegen te werken en het uiteindelijk sowieso geen zin zou hebben. Nicolas deed nu eenmaal wat hij het liefst wilde en niets anders. Zelf Diego zou veel moeite moeten doen om hem hier weg te krijgen als dat al een optie was. Eerst zouden ze de ontvangst van de brief die Adelena op zou sturen moeten afwachten en die kon al veel te laat zijn. De weg die er echter genomen werd was niet de weg naar een afgelegen plek, maar die naar de heelmeester die Xavier had geholpen na het oplopen van de wond. Zonder kloppen duwde de wachters de deur open en werd hij op bed gegooid. “Work on him quickly now.” Bromde een van de twee wachters terwijl de heelmeester hen in shock aanstaarde. De woorden maakte echter dat de man in actie kwam. “Yes yes… of course.” Met die woorden ging de man aan de slag en viel Xavier weer weg in dat fijne donkere gat dat bewusteloosheid heette.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Wat Adelena onder de jurk zou dragen. De woorden en gedachten maakte de vrouw meteen zo misselijk. Dat alles was gedurende deze transactie nog niet eens in haar opgekomen. Het feit dat ze met Nicolas moest slapen na het huwelijk om hun huwelijk te bevestigen. Niet alleen dat, de kans was groot dat Nicolas kinderen van haar verwachtte waarmee hij meer macht kon pakken, dochters kon hij voor politieke bondgenoten en zonen betekende een nieuwe toekomstige koning. Adelena kon zich niet voorstellen dat Nicolas daadwerkelijk een gezin wou omdat hij ervan hield om kinderen te hebben. Bij hem leek alles om macht te draaien en zo zou hij hoogstwaarschijnlijk zijn toekomstige kinderen ook zien. Dat was alleen nog maar meer reden voor Adelena om nooit daadwerkelijk verliefd te kunnen worden op Nicolas. Als Adelena dacht aan een toekomst voor haar en Xavier zag ze kinderen omdat ze dat graag wou, ze hield van het idee om een gezin te beginnen met Xavier maar dit was dus anders als ze dacht aan een toekomst met Nicolas, deze was dan puur zakelijk, niks was voor daadwerkelijke liefde die de twee voor elkaar zouden voelen maar alleen maar om naar meer macht te grijpen.
Het was voor Adelena eigenlijk nogal een verbazing geweest dat Nicolas haar naar Xavier liet gaan. Niet dat ze er verder over zou klagen. Uiteraard was het minder dat hij haar verteld had dat ze er nog iets voor terug moest geven, alleen was dat nu nog niet bekend. Het onbekende was dan ook iets wat haar toch wel bang maakte, dat Nicolas elk moment iets aan haar terug kon vragen voor deze gunst die ze hem nu gaf maar tegelijkertijd kon het haar niet zo veel schelen, wetend dat ze Xavier nu zou kunnen zien. “Thank you.” Adelena besloot de man toch wel bedanken voor het feit dat hij haar voor deze keer liet gaan, zelfs als het betekende dat ze later iets voor hem zou moeten doen of iets aan hem moest geven.
Adelena stond op van haar stoel en veegde de kreuken even uit haar jurk voor ze weer op keek naar Nicolas. Zelfs al was de man bewusteloos, puur om bij hem in de buurt te zijn was op het moment genoeg voor Adelena. “Then I am going to the healer to see if you are following up on your promise.” Adelena probeerde het zo formeel mogelijk te brengen, het te laten lijken of het puur voor de belofte was. De prinses leek het hele schijnspel alsnog voort te zetten. Met deze woorden verliet ze haar kamer, onderweg naar de heelmeester. Hier zag ze al snel twee wachters staan, wat betekende dat Xavier er ook al moest zijn.
“How is he?” Vroeg Adelena terwijl ze naar binnen liep. Hier zag ze de man al liggen, op dit moment toch duidelijk bewusteloos. “At this moment he is unconscious, but he’ll be fine.” Mompelde de heelmeester terwijl hij druk aan het werk was. Adelena twijfelde de geen moment en pakte er een stoel bij waarmee ze plaats nam naast het bed waar Xavier oplach. Voorzichtig pakte ze de man zijn hand, wachtend tot hij weer bij zou komen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Nicolas
Haar gezicht sprak boekdelen en voor het eerst sinds Adelena hier was en vele variaties aan onvriendelijkheid die ze hem had geschonken voelde hij zich geraakt door de absolute walging die ze liet zien. De vrouw keek alsof ze zich vies voelde alleen al bij het idee en dat was iets wat hij niet kon waarderen. Er was niets mis met hem en zeker niet met hoe hij eruit zag. Waarom dacht ze dat Xavier zo veel beter zou zijn dan hij was? Stond ze te springen om met zijn neef naar bed te gaan maar wilde ze hem niet? Er was nog nooit in zijn leven een vrouw geweest die zich zo tegenover hem gedroeg en Nicolas klemde zijn kaken op elkaar. “Watch your attitude. You should be glad to have me instead of looking like I make you feel sick. It is utter madness, the way you act around me.” Nicolas had door dat hij enigszins gekwetst over kwam door deze woorden, dat ze door zou hebben haar vinger op de zere plek te hebben gelegd en dit in het vervolg tegen hem te gaan gebruiken. Eigenlijk had hij ook direct spijt dit te hebben uitgesproken maar hij was te laat om het terug te nemen. Het idee dat Adelena ook echt voor hem zou gaan vallen leek even heel wankel en van binnen probeerde hij zichzelf te verzekeren dat ze haar bravado wel liet vallen als ze meer tijd met hem doorbracht in plaats van met de prins van Portugal. Hij was beter, hij was alles wat ze nodig had en ook Adelena zou dit wel toe gaan geven. Zijn gedachten werden onderbroken doordat ze hem bedankte en voor een moment staarde hij haar verbaasd aan. “No problem, I like you a lot better this way.” Of dit was wat ze wilde horen betwijfelde hij, maar mogelijk gaf het haar motivatie om zich beter te gaan gedragen rondom hem. Er was een kleine kans dat het eindelijk door zou dringen. Voor nu moest hij haar echter naar Xavier toe laten gaan. “Good luck.” Meer woorden kon hij niet vuil maken aan de man en hij wachtte geduldig tot Adelena vertrokken was voor hij zelf een aantal dingen voor haar, hemzelf én de bruiloft begon te regelen.

Xavier
Een nieuwe stem voegde zich bij de gene die hij ergens ver weg leek te horen en Xavier deed moeite om wakker te worden, om zijn ogen te openen en te zien waar het vandaan kwam. Voor hij dit deed raakte een warme, zachte hand de zijne wat voor genoeg motivatie zorgde om zijn ogen daadwerkelijk te openen. “Lena?” Na een paar keer knipperen was Xavier er zeker van dat de vrouw voor hem Adelena was, maar besefte hij ook dat ze hier niet alleen waren en het niet bepaald slim was om haar bij haar bijnaam te noemen. Gelukkig was zijn stem zo zacht dat alleen de heelmeester het naast hen beide gehoord had. “How? … What did you have to do?” De bezorgdheid was duidelijk in zijn stem te horen en Xavier was oprecht bang dat Adelena een fout was begaan door hem op de een of andere manier hieruit te krijgen. Ze moest iets hebben gegeven of beloofd aan Nicolas dat de man wilde. Even kneep hij in haar hand toen de heelmeester nieuwe hechtingen aanlegde, de eerdere waren door de positie met de ketens losgetrokken. Hij staarde naar de vrouw voor zich, legde al zijn focus op haar en probeerde te ontdekken wat er gebeurd was tussen het moment dat ze bij hem langs was geweest en nu.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was toch wel tot Adelena haar grote verbazing dat Xavier meer bij leek te komen zodra ze de kamer ingelopen was. Het was niet haar bedoeling geweest de man wakker te maken, hij had rust nodig en als zij nu hier was en hij met haar ging praten dan was dat niet echt hoe hij het zou krijgen. Het leek haar dan ook verstandig om niet meteen te openen met dat ze zou trouwen met Nicolas zodra Xavier weer beter was, dat zou niet bepaald helpen met de man de rust geven die hij nu nodig had. Daarnaast was het ook erg duidelijk aan zijn gezicht te zien dat hij er niet geheel was, duidelijk erg vermoeid en gewoon niet goed te pas. “Hello Xavier.” Haar stem was zacht en vriendelijk, hopend dat de toon van haar stem de man gerust zou stellen. Adelena maakte zich alsnog zorgen om hem, zelfs wanneer de heelmeester haar gezegd had dat Xavier oké zou zijn. Toch, ondanks ze zich zo zorgen maakte had Adelena een glimlach op haar gezicht. Het feit dat ze de hand van Xavier kon vast houden, hem kon zien in licht wss beter was dan dat van de donkere kerker en uiteraard dat hij de hulp kreeg die hij moest hebben. Puur het feit dat ze weer in de buurt was van Xavier leek haar blijer te maken, ondanks de omstandigheden. Deze hadden natuurlijk de sfeer wel iets omlaag gehaald maar het mocht de pret niet bederven.
Daar kwam die dan, de vraag wat Adelena gedaan had om Xavier vrij te krijgen. Uiteraard was hij er meteen van uitgegaan dat het iets was wat Adelena gedaan had, dat zij degene was die het voor elkaar gekregen had. Er was dan ook niemand anders in het kasteel die wist van zijn situatie en genoeg om hem gaf om hem er uit te halen. Adelena zette meteen een glimlach op, ze moest hem er toch duidelijk op forceren bij het horen van zijn vraag. Ze ging haar best doen om Xavier voor nu een antwoord te geven wat hem minder bezorgd zou maken, aangezien het nu duidelijk was dat de man zich toch zorgen leek te maken. “Nicolas and I talked and he agreed that you should be freed and get the help you desperately needed.” Het was niet geheel waar maar tegelijkertijd, het was nou ook niet meteen een grote leugen die ze hem verteld had. Nicolas had niet echt gezegd dat hij het eens was met Adelena, in plaats daarvan gaf hij haar meer gelijk in ruil voor iets anders. “But we can talk about the specifics later.” Voegde ze nog toe, toch al wel een subtiele hint over dat het meer achter zat.
Adelena plaatste haar andere hand op die van Xavier bij het voelen van de kneep. “You’ll get through this.” Fluisterde ze zachtjes, de neiging om hem een zachte kus op zijn voorhoofd te drukken. Helaas kon dit niet, de wachters zouden zo snel mogelijk het nieuws vertellen aan Nicolas en dat zou niet veel goeds betekenen voor de prinses, maar ook niet voor Xavier.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Hoewel het afstandelijk klonk wanneer ze zijn naam zo op deze wijze zei voelde hij zich wel een stuk prettiger wetend dat Adelena hier was. Kort knikte hij op haar woorden, weten dat ze gelijk had hoewel de toekomst er verder ook niet rooskleurig uitzag als hij haar kwijt was. “He agreed? Why would he.” Mompelde Xavier eerder verward dan gerustgesteld. Het was niets voor Nicolas om toe te geven of in te stemmen als het hem niets bracht…. Dit betekende dat Adelena dus iets had ingeruild voor zijn vrijheid en dat baarde hem veel meer zorgen. Of zijn vrijheid het waard was was nog maar de vraag. “Yeah….” Echt concentreren kon hij niet en Xavier sloot zijn ogen tegen de pijn toen de man verder ging met hechten. Hij moest hard zijn best doen om daar niet bij te schreeuwen.

Eenmaal de wond schoongemaakt, gehecht, ingesmeerd en verbonden was leek de heelmeester tevreden te zijn met zijn werk. “Now… I want everyone to leave, yes you too guards. I am sure you have fulfilled your orders. The prince needs to sleep.” De wachters keken alles behalve tevreden maar kregen geen ander antwoord dan een bijna boze blik van de heelmeester. Na de vorige keer waarin ze de man orders hadden gegeven om Xavier maar matig te helpen en hem vervolgens weg hadden gesleept ondanks alle protesten was de man een stuk minder vriendelijk tegen omstanders. De wachters vertrokken met een hoop gemompel wat weinig vriendelijks was. “You too princess.” Met een vriendelijkere blik keek de man naar Adelena en vervolgens naar Xavier. “If you are not bothered by it... can she stay for awhile, Healer Valez? There is something we have to shortly talk about. I will promise to rest.” Xavier wilde niet weer alleen zijn en hoewel hij kon vragen om Mary of Davina waren geen van beide vrouwen wat hij wilde. De enige persoon die hem nu beter liet voelen hield op dit moment zijn hand vast. Met een frons keek de heelmeester van Adelena naar Xavier en terug. “She can stay ten more minutes then she leaves. I will be out to the village for about an hour.” Of dit nu een hint was of dat de man het meende en hij enkel door wilde geven waarom hij afwezig zou zijn wist Xavier niet. Met een laatste strenge blik en knik pakte de man zijn lederen tas gevuld met lege potjes, flesjes en buisjes waarna ook hij vertrok. Opnieuw was hij alleen met Adelena, maar deze keer in een wat prettigere positie. Voorzichtig schoof hij iets op waarna hij zacht aan de hand van Adelena trok. “Come lay with me please, I know you can't stay for long but I just… “ Xavier kon niet uitleggen wat hij wilde of wat hij nodig had en hoopte dat de vrouw hem zou begrijpen. Het liefst had hij deze momenten samen zonder te moeten spreken over de problemen met Nicolas, maar hij wilde antwoorden hebben en alleen Adelena kon deze geven. “Should I be worried about you?” vroeg hij vervolgens zacht.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was niet Adelena het bepaald naar haar zin had om toe te kijken naar hoe de wond van Xavier gehecht werd maar ze hoopte toch wel dat het feit dat ze hier was tenminste nog een doel had. Dit doel uiteraard dat Xavier zich toch iets beter voelde. Al kon de prinses zich alleen maar voorstellen wat er nu in zijn hoofd omging. Ineens, uit het niets, werd hij weer vrijgelaten, kreeg hij de hulp die nodig had en dat allemaal omdat Nicolas zogenaamd ingestemd zou hebben. Het kon niet anders, Xavier moest slimmer zijn dan dat en weten dat er meer achter zat. Dit zou ze hem dus moeten vertellen maar niet nu, voor nu zou ze aan de man zijn zijde zitten voor zolang hij haar nodig had. Echter, wanneer de heelmeester klaar leek te zijn met Xavier werd er aan iedereen in de kamer vertelt dat ze moesten vertrekken. Adelena was nog even blijven zitten maar dit had er alleen maar voor gezorgd dat hij haar ook specifiek aansprak. Net wanneer ze wou opstaan en Xavier vaarwel wou zeggen leek de prins het heft in eigen handen te nemen en ervoor te zorgen dat ze toch nog kon blijven. Dit zorgde ervoor dat Adelena haarzelf weer op de stoel neerzette waar ze zojuist van opgestaan was. “Of course, sir.” Zei ze wanneer ze maar tien minuten had. Of ze zich hier ook aan zou houden of dat deze minuten zouden uitlopen was nog maar de vraag. Het liefst had ze uiteraard het hele uur willen hebben met Xavier maar aan de andere kant wist Adelena ook wel dat de man zijn rust nodig had. Het was dus nog maar even afwachten of Adelena hem kon verlaten om hem zijn rust te gunnen.
Adelena keek toe naar hoe Xavier opzij schoof, even had ze niet goed begrepen waarom maar dit werd haar al snel duidelijk wanneer de man zei dat hij haar naast hem wou hebben liggen. Hij had het haar dan ook geen tweede keer hoeven te zeggen. Voorzichtig nam ze plaats naast hem, niet alleen omdat ze het zelf wou maar het was ook het minste wat ze nu voor hem kon doen. Met een kleine glimlach keek ze hem aan terwijl ze zachtjes met haar hand met zijn haar begon te spelen. Even was er een stilte gevallen maar deze werd al snel doorbroken door de vraag van Xavier. Adelena had geen idee hoe ze deze vraag had moeten beantwoorden. Moest hij zich zorgen om haar maken? Misschien maar tegelijkertijd nee, wat hij moest was rust hebben. Daarom wou Adelena het hem ook liever niet vertellen, de stress die het met zich mee zou brengen was niet iets wat hij nu kon gebruiken. “Nicolas proposed an idea to me.” Begon Adelena, besloten hem niet echt een ja of nee antwoord te geven op zijn vraag. “He told me he would let you go and would get you the medical care you need but he would want some things in return.” Nu kwam die, nu moest Adelena het hem vertellen. Hoe ze dit op haar best moest gaan uitleggen wist ze niet. “He wanted to get married as soon as possible and..” Het tweede was misschien nog wel het ergste en keek Adelena nog het meest tegen op. “...He also wanted me to act like loving wife, like I am actually in love with him, like we are an happy couple.” Daar was het dan, het was er uit. In plaats van dat Adelena zich opgelucht voelde, voelde ze zich alleen maar bang voor de reactie van Xavier, hopend dat hij kon begrijpen waarom ze had gedaan wat ze had gedaan.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Eindelijk kon hij haar weer vasthouden en tegen zich aan voelen. Dit was het enige wat hij nodig had om te herstellen en voor een moment sloot hij met een kleine glimlach zijn ogen. Toen Adelena sprak opende hij ze echter weer gepaard met een frons. Een aanbod van Nicolas was in zijn ogen niet iets positiefs, totaal niet zelfs. Het had iets onheilspellends, iets dat hem oncomfortabel maakte. Zeker omdat hij wist dat Adelena er mee in had gestemd. “Of course he wanted something in return. That man doesn't do anything if it does not benefit him.” Hij deed zijn best om niet verwijtend te klinken, wetende dat dit Adelena alleen maar naar zou laten voelen. Het probleem was dat dit iets was dat hem verbaasde. Bij de woorden van Adelena, waarbij ze zei dat Nicolas instemde met haar om Xavier vrij te laten, had hij al niets anders verwacht.

“Oh no... For the love of God Adelena, why did you agree to that?” Xavier was niet zo zeer boos, niet eens geïrriteerd maar vooral geshockeerd. Zijn toon was dan ook niet onvriendelijk omdat hij Adelena dankbaar bleef en ontzettend van haar hield. Accepteren wat de gevolgen waren was echter moeilijk en het voor de eerste keer horen helemaal. Het betekende dat hij alle komende dagen aan zou moeten zien hoe Adelena lieflijk zou doen met Nicolas. Hoe de man aan haar zou kunnen zitten, haar zou kussen en Adelena alleen maar deed alsof het fijn was en ze er gelukkig van werd. In gene enkel opzicht was hij er van overtuigd dit aan te kunnen, gewoonweg toe te kunnen kijken zonder iets te doen. De enige optie die hij had om dit te ontwijken was terug naar huis gaan en dit was ergens ook geen optie. “I don't know if I can bare watching that… seeing you kiss him, let him touch you, act like you love him.” Hoofdschuddende haalde hij een hand over zijn gezicht, iets dat licht pijn deed maar hij verdroeg. “I knew you would have to marry him but knowing it will happen sooner rather than later is… hard.” Zijn ogen gleden naar haar en hij keek even naar Adelena, alles van haar in hem opnemend. “I will never leave you though. They would have to use all they can to force me.” Zacht kuste Xavier haar, genietend van die zachte lippen en het feit dat hij zelf kon kiezen de kus in te zetten.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was voor Adelena geen verrassing dat Xavier het niet mee eens was met wat ze gedaan. Zelf was ze het niet eens met de keuze die ze gemaakt had en dus was het niet apart dat Xavier er vragen over had, waarom hij niet meteen begreep wat ze gedaan had wat ze had gedaan. De situatie waarin Adelena beland was, was eigenlijk ook gewoon verschrikkelijk, al zei ze het zelf. Het duurde dan ook even voor ze een antwoord wist te geven, niet goed wetend hoe ze het moest gaan uitleggen aan Xavier, of wat ze moest zeggen om het allemaal minder erg te laten lijken dan het eigenlijk was. “Xavier.. I-” Nog steeds moeite met op de juiste woorden te komen. “If I thought there was a better option I would have never done this.” Dat meende ze ook, elk woord ervan. “I thought about writing your brother but I wasn’t sure if the letter would even reach him and even if it did, I didn’t know if it would be on time or if he could help you on time.” Ze haalde de munt weer tevoorschijn en legde deze in de hand van Xavier, aangezien ze deze nu niet langer meer nodig zou hebben. “When Nicolas came to me with this offer, I saw it as the only way of getting you out of there alive.” Voegde ze uiteindelijk toe, hopend dat Xavier het zou begrijpen.
Adelena voelde haarzelf wat ongemakkelijk worden wanneer Xavier opbracht of hij niet zeker was of hij kon toekijken naar haar en Nicolas die zich zouden gedragen als een daadwerkelijk koppel. Zelf wist ze ook nog niet hoe ze dat zou overleven maar dat maakte haar nu niet zoveel uit, voor nu voelde ze zich schuldig dat ze Xavier zoiets aan moest doen. “Xavier, I am só sorry.” Met tranen in haar ogen schudde ze zachtjes haar hoofd. Het voelde haast als een verlies verlies situatie. Als ze niet was ingegaan op het verzoek van Nicolas was Xavier bijna letterlijk weg gerot in de kerkers maar nu was ze wel ingegaan op het verzoek en dat betekende dat de Portugese prins moest toekijken naar hoe Nicolas zijn weg kon hebben met Adelena. Beide uitkomsten waren er 1 waarvan Adelena niet zeker wist of ze er wel mee kon leven en toch moest ze wel. “I hope you can forgive me for the choices I’ve made.” Het was duidelijk dat Xavier niet boos op haar was maar toch lag ze nu naast hem, hopend dat hij haar kon vergeven.
Adelena kreeg een zachte glimlach op haar gezicht bij het horen dat mensen beter hun best moesten gaan doen om de twee uit elkaar te houden. “I could never leave you, even if Nicolas tried to make me.” Iets wat nu eigenlijk gebeurde maar dat zou niet betekenen dat Adelena daadwerkelijk weg zou blijven van Xavier. “I love you so much, I wouldn’t know what to do without you, my love.” Ze sprak zachtjes, in haar stem duidelijk te horen dat ze tranen terug hield. Op dit moment had Adelena geen idee hoe haar toekomst er uit zou zien maar ze hoopte dat ondanks alles deze alsnog Xavier in zich zou hebben.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
“There probably wasn't another option that would ensure my safety… so I guess you wouldn't have seen a better option.” Een kleine glimlach stond op zijn gezicht. Adelena liet op deze manier alleen maar meer zien wat hij voor haar betekende en hoeveel ze van hem hield. Het was moeilijk om tegen Adelena in te gaan, wetend dat hij zijn leven aan haar te danken had. Ze had het voor hem gedaan, dingen voor hem opgegeven en daarvoor was hij haar ook absoluut dankbaar. Toch wilde hij het gevolg ervan niet accepteren. Ergens dacht Xavier zelfs dat hij zijn gevangenschap beter aankon dan het zien van Adelena en Nicolas samen. “I get it… I am not mad at you nor am I disappointed. What Nicolas wants is just not something we should take lightly.” Ergens had hij het gevoel dat er een adder onder het gras moest liggen. Het voelde teveel als een val waarin ze getrapt waren en niet meer uit zouden komen. Xavier zou uit moeten vissen hoe hij dit toch voor elkaar kreeg al was er weinig tijd.

“Of course I forgive you. I quite frankly think I would have done the same in your position.” Xavier wilde zich naar haar toe draaien, maar een scherpe pijn vertelde hem dat hij dit niet moest doen en dus draaide hij enkel zijn hoofd en bracht hij een hand naar haar wang. Zacht streek hij hierover, kijkend naar de vrouw waarvan hij zoveel hield dat hij dacht haar alles wel te vergeven. “Though I do wish I could have spared you the insufferable act of acting like you love Nicolas. He will use that to his advantage as much as he can…” En dit betekende meer dan alleen haar vasthouden of een kus op haar wang of lippen. Het idee maakte hem gewoonweg misselijk en Xavier moest moeite doen om dit beeld van zijn netvlies te halen. De woorden van Adelena bleven draaien om Nicolas en voor een moment wilde hij antwoord geven. Xavier wilde haar vertellen dat het geen kwestie was van óf Nicolas dit zou doen maar wanneer. De tweede zin maakte hem iets gelukkiger en Xavier kuste haar zacht. “I feel the same way.” Er was weinig anders dat hij op dit moment kon bekenden om te zeggen en eigenlijk was hij al meer dan tevreden door haar woorden te horen, haar aanraking te voelen en naar haar te kijken.

De deur naar de ziekenboeg opende tot Xaviers verbazing zonder aankondiging en Nicolas liep naar binnen met zijn gewoonlijke arrogante, zelfingenomen houding. Het had in zijn ogen allang geen zin meer om van Adelena los te breken en dus bleef Xavier liggen zoals hij lag met een arm om de vrouw heen. “Are you done yet?” Nicolas staarde naar hen beide zonder enige gêne te voelen. Dat hij een probleem had met de hele situatie was al duidelijk en echt zin om Adelena fysiek bij Xavier weg te trekken had hij niet. Met opgetrokken wenkbrauwen en armen over elkaar geslagen keek hij beide dus aan. “We have better things to do than laying around with our wounded heroes.” De laatste woorden waren zo overduidelijk spottend dat zelfs Nicolas zijn eigen haat naar Xavier voelde. “You might have noticed that MY fiance and I will be wed soon and there are things we should arrange for that.” Ongeduldig liep hij naar de kant waarop Adelena lag om zijn hand uit te steken en haar overeind te trekken. “Oh and I do not think Davina will visit you before she leaves Xavier. Part of the arrangements and all.” Het was sluw om dit nu op te brengen voor hij Adelena mee zou nemen, maar toch wilde hij die onrust bij Xavier zaaien. Adelena zou toch nog wel tegenstribbelen tot even na het huwelijk waardoor dit weinig kwaad kon.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het hielp dat Xavier vergevend was naar Adelena toe en toch ondanks dat bleef de vrouw zich naar voelen over de hele situatie. Opnieuw leek ze het niet te kunnen helpen om te kijken naar het verleden, te zoeken naar waar het fout gegaan was, of er iets was wat ze anders had kunnen doen om de gehele situatie te voorkomen. Nu was ze er nog meer mee bezig als eerder wanneer Xavier nog opgesloten zat. Niet langer was het iets wat ze kon oplossen, ze had een deal met Nicolas gemaakt waar ze niet meer onderuit zou kunnen komen, eentje die permanent was en het ergste was nog dat ze niet echt een andere keuze gehad had. Nicolas had Adelena precies gehad waar hij haar hebben wou en er was niks wat ze er aan had kunnen doen. Gelukkig kon ook Xavier dit inzien in plaats van dat hij boos op haar geworden was. Daarom hield ze zoveel van de man, hij leek altijd precies te weten wat hij moest zeggen. Ook al had ze tranen in haar ogen, toch had Adelena een kleine glimlach op haar gezicht door de woorden van de man. “Thank you for understanding.” Sprak ze op een zachte toon. Al werd de glimlach wel iets verzacht wanneer het ging over dat wat Nicolas wou niet iets was wat ze lichtelijk moesten nemen. “I suppose not. He could become real dangerous if we don’t watch out.” Even beet Adelena zachtjes op haar lip, duidelijk in gedachten over de hele situatie waar ze nu in zaten, hoe misselijkmakend het gedrag van Nicolas wel niet was.
Een diepe zucht verliet de mond van Adelena wanneer het onderwerp ging over hoe Nicolas deze situatie zoveel mogelijk tot zijn voordeel zou gebruiken. Dat was een realiteit die Adelena toch nog zoveel mogelijk wou weg drukken. “I know…” Mompelde ze binnensmonds, alsnog proberen niet te veel te denken aan de realiteit. “I wish we could have gone to the cabin you were talking about before I got married.” Even een moment met Xavier alleen gehad, al hadden ze er niet meer dan een middag gespendeerd, dat was voor haar meer dan genoeg geweest. Zachtjes drukte Adelena een kus op het voorhoofd van Xavier, waarna ze hem even had aangekeken met een zwakke glimlach op haar gezicht. “Everyday I feel so lucky I got to run into you.” Haar hand ging kort door de haren van Xavier.
Helaas had het moment tussen haar en Xavier niet veel langer meer geduurd. De deur werd geopend en wanneer Adelena gekeken had, had Nicolas daar gestaan. Natuurlijk moest de man binnen komen om het moment te verpesten alsof hij niks beters te doen had. Bij de vraag of ze al klaar was had ze het liefst gewoon haar hoofd willen schudden, willen zeggen dat ze nog even een moment met Xavier wou hebben maar ze wist dat dit Nicolas niet zou bevallen. “Of course, my dear.” Sprak ze na ze even had gezucht. De opmerking over de gewonde held liet ze maar gaan, haarzelf niet kunnen brengen om er verder op in te gaan. De hand die Nicolas naar Adelena uitgereikt had besloot ze ook te negeren. “I am sure I can get up myself.” Had ze zachtjes gezegd waarna ze haarzelf van het bed haalde. Met beide voeten stond ze op de grond en zo duwde ze haarzelf met beide handen van het bed af. Even sloot ze haar ogen wanneer Nicolas de opmerking maakte over Davina, dat was iets wat Adelena Xavier express niet verteld had, iets waar hij niks van hoefde te weten. Na haar ogen weer geopend te hebben had ze dan ook met boze ogen de kant van Nicolas opgekeken, duidelijk maken dat hij zijn mond had moeten houden. Een boze blik hoorde misschien niet bij de deal die ze gemaakt hadden maar dat kon Adelena nu niet zo heel veel interesseren. Voor ze haarzelf liet meenemen keek Adelena over haar schouder achterom naar de man die nog op het bed lag. “We will see you later, prince Castro.” De woorden verlieten zo formeel mogelijk haar mond.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
“So independent.” Mompelde hij met een lach die het bijna spottend liet klinken. Nicolas keek Adelena met een opgetrokken wenkbrauw aan, alsof hij niet begreep waarom ze nu boos was op hem. Er was geen eis geweest dat hij zijn mond er over zou houden tegen Xavier, dus deed hij dit niet. Voor nu liet hij het echter gaan, werd hij niet kwaad om het feit dat ze zich misdroeg omdat hij teveel van het moment wilde genieten. Zelf zou hij wel zorgen dat er wat minder onvriendelijkheid zou plaatsvinden, om het zo maar te noemen. Nicolas legde een arm om Adelena heen op het moment dat ze stond en trok haar tegen zich aan. Zijn hand gleed langs haar rug en bleef hier onderaan rusten. “I am so happy that we are going to get married soon, have you told Xavier te wonderful news?” Xavier hield de gehele tijd zijn handen tot vuisten gebald. Als blikken konden doden zou Nicolas nu al meerdere keren gedood zijn door de man. Toch hield hij zich verder stil, wetend dat het weinig goeds zou brengen. Dit stelde Nicolas enigszins teleur en gaf hem het extra duwtje om verder te gaan.

De hand die niet op haar onderrug lag liet hij langs haar wang strijken en Nicolas kuste Adelena, lang en hebberig. Niets aan wat hij deed was perse liefhebbend. Het was vooral een show én iets wat hij gewoonweg wilde. Een bezitterigheid die hij niet van zich af kon zetten, die hij hoe dan ook moest vervullen. Adelena's lippen waren zacht en zoet, hoewel hij voelde dat ze het niet wilde was de kus niet zo zeer onplezierig. Als ze niet zo druk bezig was geweest met Xavier ging hij er vanuit dat ze zelfs meer dan tevreden met hem zou zijn. Voor hij de lippen van Adelena losliet hoorde hij al dat zijn plan geslaagd was. “You damned idiot.” Gromde Xavier hem toe terwijl hij zichzelf overeind duwde om op te staan. Het maakte hem niet uit dat Adelena technisch gezien hiermee had ingestemd, hij kon het gewoon niet aanzien. “Get your dirty paws off of her.” Zijn stem was niets anders dan gevuld met haat en walging. Dit deed niets anders dan Nicolas tevreden maken en de man trok Adelena dichter naar zich toe. “Oh but you tend to forget something, cousin.” Zijn blik gleed van Adelena naar Xavier, genietend van dit moment en de overwinning die hij voelde. “She is all mine and I can do whatever I want with her. She also fully agreed to be my loving wife which makes the pleasure part of our relationship so much more fun.” Nicolas keek Adelena aan en hield haar blik vast, haar in stilte vertellend dat ze een afspraak hadden. “Isn't it great, my love?” Opnieuw kuste hij de vrouw, nog dieper dan de eerste keer en liet hij zijn handen over haar lichaam glijden alsof het niets was. Ze zou er wel aan wennen, er uiteindelijk blij mee zijn dat ze voor hem was gegaan en niet voor Xavier. Uiteindelijk zou ze terugkomen uit deze hersenspoeling die zijn neef had opgezet en beseffen dat hij de enige juiste keuze was. Xavier was opgestaan en had een aantal stappen naar hem toe gezet, maar de man was niet sterk genoeg om Nicolas van Adelena af te trekken en hij lachte. “Go lay back down, Xavier.” Hij schudde de man van zich af alsof het niets was en keek hem uitdagend aan wachtend op zijn volgende stap, maar die kwam niet. Xavier staarde nu enkel naar daar waar Nicolas Adelena vasthield alsof hij op die manier los zou laten. “Oh, and we won't see you later. There are much more… interesting things to do.”

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het feit dat het kleine moment dat Adelena nu had met Xavier nog korter gemaakt werd Nicolas zat de vrouw toch niet zo lekker. Wanneer de heelmeester het paar verteld had dat hij een uur weg zou blijven had ze gehoopt dat, ondanks Xavier rust nodig had, toch een groot deel van dat uur te gebruiken. Dit was nu al na zo’n 10 minuten niet meer mogelijk omdat haar echtgenoot het nodig had gevonden om binnen te komen wandelen. Nicolas wist ook precies waar hij mee bezig was, dit was te zien aan zijn lichaamstaal en te horen aan de manier waarop hij sprak. Dat alles zorgde voor alleen nog maar meer irritaties bij Adelena en ze wist haast wel zeker dat Xavier zich hetzelfde voelde. “Yes, Xavier has been informed about our wedding plans.” Ze probeerde het zo formeel mogelijk te brengen, niks aan Nicolas laten merken van enige irritaties of frustraties aangezien dat voor alleen maar meer vreugd en ook trotsheid zou zorgen bij Nicolas. De man zou genieten van elk beetje frustratie van zowel Adelena als Xavier en dit wou de vrouw hem dus absoluut niet gunnen. De aanraking van Nicolas op haar rug gaf dan ook rillingen door het gehele lichaam van Adelena. Ze kon het niet uitstaan, hoe hij zo zijn handen op haar kon leggen en zij kon er niks aan veranderen of niet tegen protesteren. Dit zou ze dan ook nog de rest van haar leven moeten kunnen uitstaan en ze had absoluut geen idee hoe ze dit moest doen. Het leek toch moeilijker te zijn dan ze verwacht had.
Het werd er ook niet beter op wanneer de hand van Nicolas naar wang van Adelena ging. Heel even had Adelena opgekeken naar hem maar voor ze het wist voelde ze de lippen van hem op die van haar. Als ze de hand van Nicolas op haar rug al vreselijk vond, was dit uiteraard alleen nog maar erger voor haar. Ze deed dan ook zeker niet haar best om terug te kussen, niet zoals ze liefdevol met Xavier mee zou kussen. Dit was zo leeg en koud, het was duidelijk dat er geen liefde was. Toch leek het de bloed onder de nagels van Xavier gehaald te hebben, wat niet heel apart was. “Xavier, please. Think about your wound.” Had Adelena hem nog geprobeerd te zeggen wanneer ze zag dat hij zichzelf van het bed probeerde te krijgen. Niet dat het daadwerkelijk wat had gedaan, uiteraard deed Xavier alsnog zijn best om overeind te komen en naar hun toe te komen. Adelena voelde haarzelf weer dichter tegen Nicolas aangedrukt te worden, een gevoel waar ze nooit aan zou kunnen wennen. Zachtjes rolde ze met haar ogen wanneer Nicolas zo trots vertelde dat Adelena hier allemaal mee ingestemd had. Dat was nou ook niet helemaal de waarheid geweest, in haar ogen had ze weinig keuze. Xavier levend uit de kerkers te krijgen of hem daar laten wegrotten en met beide keuzes zou ze uiteindelijk eindigen in een huwelijk met Nicolas. In haar ogen had ze dan dus beter maar kunnen kiezen voor de optie waar ze Xavier levende zou houden. “Yes, it’s fantastic.” Beantwoordde Adelena de vraag van Nicolas nog voor er opnieuw een kus op haar lippen werd gedrukt, al wist zij en hopelijk ook Xavier wel beter dat dat antwoord een compleet leugen was en gewoon hoorde bij transactie die de twee met elkaar hadden. Ook Nicolas moest zelf wel weten dat dit antwoord niet gemeend was.
Adelena gaf het niet graag toe maar ze was het toch eens met Nicolas maar dat was meer omdat het van de gezondheid van Xavier ging. De prins van Portugal moest inderdaad gaan liggen, hij moest nu geen energie steken in Nicolas, al helemaal niet nu hij zo zwak was. Even keek Adelena op naar Nicolas, haar best doen om een kotsneiging te onderdrukken wanneer het ging over dat ze zogenaamd meer interessante dingen te doen hadden. Het gedrag van Nicolas was zo misselijkmakend. Nicolas sloeg zijn arm om die van Adelena zodat de twee nu arm in arm stond. Het was tijd geworden om Xavier achter te laten, helaas. De prinses had geen idee wanneer ze de man weer zou zien, wanneer het veilig was en wanneer het kon. Met een betreurde blik had de prinses hem nog even aangekeken voor de door Nicolas werd meegenomen de kamer uit.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Vandaag was de dag dat hij de vrouw die nooit echt tot hem behoord had volledig kwijt zou raken. Het was vreemd om te beseffen dat het een einde betekende aan wat er tussen hem en Adelena bestond. Hoewel dit altijd het geval was geweest en hij dit vanaf het begin af aan had geweten had Xavier zich vastgeklampt aan het kleine beetje hoop dat hij had bewaard. Sinds hij Adelena amper nog zag en Davina blijkbaar alle interesse in hen was verloren en noouit langs was gekomen was het vrij eenzaan geweest. Xavier had binnen het hof zeker wel vrienden maar dit was anders. De laatste dagen had Mary hem vaker opgezocht en tijd met hem doorgebracht. Het was niet iets dat uit zou lopen op een liefde en om haar niet op de lange termijn pijn te doen had hij dit ook al snel duidelijk gemaakt. Toch bleef ze tot zijn verbazing langs komen en ergens vroeg hij zich af of Adelena haar misschien ook gevraagd had dit te doen om te checken hoe het met hem ging. Hoe dan ook had hij deze band met Mary vandaag kunnen gebruiken en had ze hem instructies gegeven waar en wanneer Adelena zonder Nicolas of andere bedienden zou zijn. Het was een risico om dit aan Mary te vragen maar ze was de hofdame van Adelen en aangezien zijn geliefde neef toch al van de hele situatie afwist was er nog weinig te verliezen behalve zijn hoofd.

Al geheel gekleed in zijn kleding welke was uitgezocht voor de bruiloft liep hij naar de desbetreffende kamer welke Mary had aangewezen. Nicolas had de moeite genomen om Adelena uit haar eigen kamer te halen, waarschijnlijk om te voorkomen dat wat Xavier nu dees gebeurde. Hoe dan ook had hij alle mogelijke moeite gedaan om veilig naar haar toe te gaan en een laatste moment met haar door te brengen. Ook droeg hij iets bij zich dat hij haar wilde geven en wat Nicolas niet zou kunnen herkennen als iets van hem. Het was een kleine broche die aan de binnenkant van de jurk over de plek waar haar hart zat kon worden vastgemaakt. Na even diep adem te halen opende Xavier de deur die momenteel niet beveiligd was en zag hij haar staan. Voor een moment kon hij niet meer helder denken, wist hij niet wat te doen of zeggen, maar Mary gebaarde hem de deur te sluiten voor iemand hem zou zien en dit deed hij heel zacht. “There is a visitor for you.” Sprak ze vervolgens tegen Adelena die met haar rug naar hem toe had gestaan in de prachtige jurk. Xavier kon zich hier en nu inbeelden dat ze zo was gekleed voor hem en niemand anders, dat hij haar zou trouwen en niet Nicolas, en hoewel dit een leugen was voelde het goed. “Hello.” Sprak hij zacht op het moment dat ze zich omdraaide.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
In de afgelopen dagen die opbouwde naar de bruiloft tussen Adelena en Nicolas had de vrouw niet echt de tijd gehad om Xavier te kunnen zien. Ze hadden een klein snel moment gehad samen maar meer dan dat was het ook niet. Uiteraard had Nicolas het zo geregeld dat er ten aller tijden gezorgd werd dat de vrouw niemand zag. Toch had ze een klein moment diep in de nacht kunnen vinden waar ze een paar minuten met Xavier gehad had. Deze had ze gekoesterd, vooral gedurende deze moeilijke dagen waar ze constant met Nicolas was, ze zich moest gedragen als iemand die daadwerkelijk verliefd was op de man, ze had alleen maar dingen moeten regelen voor iets wat een bruiloft had moeten voorstellen. Uiteindelijk hadden ze toch nog iets in elkaar kunnen zetten wat niet leek alsof het allemaal gehaast was ondanks het dat wel was.
Vanavond was het dan zo ver, Adelena zou trouwen met Nicolas. Even keek ze naar haarzelf in de spiegel, naar hoe ze er uit zag. Haar haren zaten prachtig, ze had prachtige sieraden en de jurk die ze droeg stond haar ook goed. Het leek toch een soort lichte troost te zijn dat ze er zo prachtig uitzag maar het bleef natuurlijk jammer voor haar dat dit was voor het huwelijk met Nicolas. Het liefst had ze er zo uitgezien voor de man van wie ze daadwerkelijk hield, Xavier. Met een diepe zucht bleef ze haarzelf aanstaren in de spiegel, in haar hoofd nog druk bezig met een manier te vinden om uit dit hele gebeuren te komen maar helaas leek ze niks te kunnen bedenken, alle manieren die ze vond hadden gevolgen die het absoluut niet waard geweest waren. Het voelde haast alsof ze Xavier had neergelaten, hem teleurgesteld had door deze uitkomst en dat haatte ze nog wel het meest van dit hele gebeuren. Het laatste wat ze wou was Xavier teleurstellen en toch had ze dit gedaan voor haar gevoel.
Door een stem die uit haar kamer leek te komen werd Adelena uit haar gedachten gehaald. Een bezoeker? Voor ze zich ook maar had kunnen omdraaien hoorde ze een stem die maar al te bekend voor haar was. Xavier was naar haar toe gekomen. Met een grote glimlach draaide Adelena zich om om daar inderdaad Xavier te zien staan en naast hem stond Mary. De vrouw van wie ze had gevraagd om zo af en toe Xavier even op te zoeken om hem in de gaten te houden, al had Mary voor haar idee vaker Xavier opgezocht dan nodig was maar daar had Adelena toch niks over gezegd. “Xavier.” Riep Adelena meteen blij uit, niet eens gedacht aan Mary, al duurde dat niet lang. “Mary, could you leave us alone. We have some business to discuss before the wedding.” Sprak Adelena, moeite hebben met de glimlach op haar gezicht te onderdrukken. Vrijwel meteen knikte Mary waarna ze de kamer verliet wat ervoor zorgde dat het tweetal alleen achtergelaten werd in de kamer.
Adelena liep meteen naar Xavier toe en plaatste haar handen op de man zijn wangen. “W- what are you doing here? Why are you here?” Het was erg gevaarlijk voor hem om hier te zijn maar dat maakte niet dat Adelena minder blij was om de man te zien. “You shouldn’t be here but I am so happy that you are.” Bracht ze uit op een fluisterende toon waarna ze het uiteraard niet kon laten om een lange kus te drukken op de lippen van Xavier.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld