Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik wilde niets opdringen, pas wanneer Frankie en Luke er beiden iets in zagen hoopte ik echt dat die twee bij elkaar zouden komen. Ik vond het al heel leuk dat ze vrienden waren, iets wat ze beiden ook al wel nodig hadden. Frankie had best een lastige tijd gehad met haar school. Ik wist zeker dat Luke er ook voor haar was geweest als hij op dat moment bij ons thuis was geweest. Nu was hij lief voor haar door samen met haar over de kermis te lopen. Al was dat misschien wel een beetje de fout van mij en Michael geweest. Ik had echter wel geweten dat het niet erg was geweest om die twee achter te laten. Als ik naar Frankie haar gezicht keek als ze er over sprak, was het ergens alleen maar goed geweest dat Michael en ik weg waren gesneakt. Misschien niet heel erg netjes, maar daar hadden we op dat moment even niet over nagedacht. Ik had er ook niet heel erg veel aan kunnen doen dat Michael er echt heel erg sexy uit had gezien op het podium! Iets wat ik hem had willen laten weten, niet alleen maar door het hem te zeggen. Het was alleen maar op iets goeds uitgekomen voor Luke en Frankie? Alleen al de foto die Luke naar haar had gestuurd van de de knuffel die ze hadden gewonnen, het was allemaal zo lief. “Daar ben ik ook heel erg blij om.” Het had wel eventjes geduurd. “Ik had in het begin nog hoop dat hij en Rhi bij elkaar zouden komen? Maar ik weet nu ook wel dat het voor hen beiden beter is dat ze dat niet doen.” Frankie had Rhi nog niet ontmoet en ik wist ook niet wanneer dat wel zou gaan gebeuren. Ik hoopte dat ze het goed met elkaar konden vinden. Ik zat er wel over na te denken om haar een keer uit te nodigen voor een etentje, en misschien kon Frankie dan ook komen. Aangezien het niet heel erg goed was gelopen tijdens de vakantie, was het jamemr genoeg geen goed idee om Luke dan ook uit te nodigen. Het was echter iets voor later, want nu hadden Frankie en ik het over Luke en dat was veel belangrijker. “Nee nog niet?” Het was wel iets wat ik wilde gaan doen. Misschien niet met dezelfde woorden, maar ik wilde wel weten hoe Luke naar Frankie keek. Als ik zo naar mijn vriendinnetje keek en luisterde, merkte ik gewoon dat ze Luke leuk vond. De manier waarop haar mondhoeken iets omhoog krulden als ze het over hem had. Hoe ze naar de foto van Luke had gekeken. Haar ogen die net een klein beetje meer leken te stralen. Hetgeen wat ik graag had willen zien of horen, was gewoon waar. Ze vond Luke leuk! Dat was aan haar te zien en dat was echt heel erg leuk! “Je vindt Luke leuk.” Fluisterde ik, terwijl ik mijn arm om haar middel heen sloeg. “En dat vind ik echt heel erg leuk. Het is aan je te zien. Je straalt een beetje meer als je het over hem hebt. Het is zo schattig.” Ik vond het echt heel erg leuk! Het hoefde niet meteen te betekenen dat Frankie echt verliefd was, maar het was al wel op weg daar naar toe en ik hopte dat het nog meer zou worden dan alleen maar dat. Ik vergrendelde mijn mobiel en zag dat ik dat een berichtje terug had van Luke, die vertelde dat het filmpje er echt heel erg leuk uit zag, wij allebei! En dat ik de groetjes moest doen aan Frankie. “Luke denkt aan je.” Het maakte me niets uit dat het was gekomen omdat ik hem het filmpje had gestuurd. “Hij zegt dat ik je de groetjes moet doen. En hij vond het filmpje heel erg leuk om te zien.” Ik vond het ook leuk om het dansen op te nemen en het op een later moment terug te krijgen. Of aan Michael te sturen, die was ook altijd behoorlijk enthousiast. Ik kon niet wachten totdat hij een keer echt kon kijken. Aan het einde van de lessen zouden we namelijk wat mensen uit mogen nodigen! Ik hoopte echt dat Michael dan vrij was en kon komen, net zoals Luke!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het leek me best gek voor Edyn. Haar zusje, of eigenlijk pleegzusje, had met Luke gedate. Nu niet meer, wat betekende dat ze tussen twee personen in stond. Ze leek nu blij te zijn met dat de relatie tussen de twee uit was, maar toch. Ze gaf om Rhi en ze gaf om Luke. Dan leek het me best lastig om er voor allebei evenveel te zijn, zonder dat de ander daar last van had. Ik had Rhi echter nog niet ontmoet en misschien was het maar beter ook, zeker met hetgeen wat ik op het punt stond om toe te geven. ‘Misschien een beetje,’ gaf ik toe. Ik wist zeker dat mijn wangen nu rood waren geworden om wat ik zojuist aan Edyn had bekend. Zij vond het dan wel lief en schattig, maar het leek me niet dat ik er echt iets mee zou kunnen. Het was ook moeilijk om Luke niet leuk te vinden? Hij was heel aardig naar me geweest, had interesse getoond in hetgeen wat ik had gedaan. Hij had het zelfs badass genoemd! Daarnaast was hij erg grappig en had hij een hele leuke, aanstekelijke lach! En zijn neus, die was ook schattig. Luke zag er sowieso heel erg goed uit! Daar kon je toch niet omheen? Ik in ieder geval niet! Ik schudde mijn hoofd toen Edyn zei dat Luke aan me dacht. Dat hoefde helemaal niet zo te zijn! Zij was degene die hem een filmpje had gestuurd, waar we allebei op hadden gestaan. Daardoor had hij mij gezien en waarschijnlijk was het niet meer dan beleefd om mij de groetjes te doen, omdat hij wist dat ik nu bij haar was. Dat vond ik niet tellen als “aan mij denken”. Al hoopte ik stiekem wel dat hij dat deed. ‘Doe hem maar de groetjes terug,’ zei ik tegen Edyn, aangezien dat wel het meest nette was om te doen. Als je van iemand de groetjes kreeg, dan deed je die terug! Ik pakte mijn tas en gooide mijn flesje water er in. ‘Maar of ik Luke nou leuk vind of niet, het gaat toch niet gebeuren?’ Dat was niet pessimistisch, maar juist realistisch! Ik was er vrijwel zeker van dat er nooit iets tussen mij en Luke zou gaan gebeuren. Alleen al omdat hij nu aan de andere kant van Amerika zat, en ik hier! En straks zou hij naar Europa gaan. Luke had een compleet ander leven dan dat ik had. En dat was prima, maar alleen dat al was een reden om er zeker van te zijn dat er nooit iets zou gebeuren. ‘Dat moet je niet zeggen!’ zei Edyn meteen. ‘Natuurlijk wel? Dat is niet meer dan realistisch. Kijk naar de vriendin die Luke eerst had, kijk naar hoe verschillend onze levens zijn. Dat zijn toch al redenen genoeg om te zeggen dat er nooit iets zou gaan gebeuren tussen mij en Luke?’ vroeg ik aan haar. Ik kwam overeind en stak mijn handen uit naar Edyn, zodat ik haar overeind kon helpen. ‘Het is juist zo goed dat jij anders bent dan Rhi. En ik denk dat Luke dat ook weet. Hij heeft iemand nodig is die lief voor hem is en naar hem luistert. Iemand die hem gelukkig kan maken.’ Ik haalde mijn schouders op. Natuurlijk verdiende Luke zo’n iemand. Iedereen verdiende dat. Ik kon alleen niet zeggen dat ik diegene was voor Luke. Edyn leek dat wel te denken. Iets wat ik heel erg lief vond. Ze kende Luke goed en mij ook, en misschien zag ze wel iets wat wij niet zagen. Maar in mijn ogen zou het gewoon niet kunnen gebeuren, ook al hadden we veel overeenkomsten. ‘Mag ik aan Luke vragen wat hij van jou vindt?’ vroeg Edyn, die haar tas pakte en vervolgens haar arm door die van mij haakte. Ik keek twijfelend opzij naar Edyn. Het zou zo obvious zijn als ze dat aan hem zou vragen! Straks dacht hij dat ik aan Edyn had gevraagd of ze dat had kunnen doen! Dat was niet zo! Edyn had het zelf bedacht. ‘Alleen als je het niet zo doorzichtig vraagt? Ik wil niet dat hij denkt dat ik jou heb gevraagd om dat te doen,’ zei ik tegen Edyn, die knikte. ‘En als je me vertelt wat hij zegt,’ zei ik er nog snel achteraan. Als eenmaal antwoord had, dan wilde ik eigenlijk wel weten wat hij over me had gezegd. Tenzij het negatief was, dan niet!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Frankie had het echt toegegeven, ze vond Luke leuk! Een beetje, zei ze nu in ieder geval, maar dat kon altijd meer worden. Een klein beetje betekende al heel erg veel. Er zat iets en dat kon altijd uitgroeien naar iets heel erg moois. Ik hoopte van wel, maar daarvoor moest ik wel eerst weten of Luke er hetzelfde naar keek. Ik kon niet inzien waarom hij dat niet zou doen. Frankie was een heel erg mooi meisje, daar hield het echter niet op, ze was ook nog eens heel erg lief. Rhi was ook lief, dat was ze zeker, maar op sommige momenten had ze niet heel erg goed door wat ze precies zei of wat ze deed. De afgelopen jaren had ze heel wat mensen pijn gedaan. Luke had heel wat last van gehad. Nu ging het beter met hem, maar ik gunde hem ook gewoon dat hij een relatie kreeg waarbij alles goed was. Dat hij zich geen zorgen hoefde te maken dat iemand zomaar weg zou zijn op het moment dat hij wakker werd. Zelfs ik had daar een tijdje last van gehad, terwijl Luke het echt had mee moeten maken. Op een ochtend was zijn bed leeg geweest, terwijl Rhi daar had moeten liggen! Die pijn was nu gelukkig wel weg, maar soms vond ik het nog wel lastig en Luke deed dat ook. Daar hadden we het wel eens over. “Ik zou het heel erg voorzichtig doen!” Beloofde ik. Ik wist nog niet hoe ik het Luke zou vragen, maar ik wist zeker dat ik iets kon bedenken. “Al weet ik nu al wel wat hij gaat zeggen.” Fluisterde ik. “Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die je niet leuk vinden.” Frankie was echt een lieverd. De mensen online waren niet altijd even lief, maar dat waren ze eigenlijk nooit. Ik snapte er nog steeds niet heel erg veel van. In het begin had ik alles op privé gezet. Ondertussen had ik dat niet meer en er waren genoeg mensen die reacties plaatsten onder de foto’s of waarvan in de mentions zag. Hoe moeilijk het soms ook was. “Heb je het nog druk voor de rest van de avond?” Vroeg ik aan Frankie, terwijl we in de richting van de parkeerplaats liepen. Ik was hier sowieso met de auto. “Ik dacht we misschien samen konden koken. Ik weet zeker dat de diertjes je graag willen zien.” Het was nu wel wat drukker thuis omdat ik ook op Petunia paste. Frankie schudde haar hoofd “Nee, ik wil graag mee, gezellig!” Ik klapte even in mijn handen. Ik vond het altijd leuk als Frankie mee ging. Ik wilde dat ze zich ook een beetje op haar plek voelde bij ons thuis. Ze mocht straks ook wel douchen, iets wat altijd fijn was na het dansen. Daarna konden we wel kijken wat we precies gingen maken, ik had wel wat spulletjes thuis voor iets lekkers. Daarom gingen we ook met z’n tweeën naar huis, waar we ongeveer een driekwartier later aan kwamen. Het was wel een eindje, zeker in Los Angeles, maar dat maakte me niet uit. We hadden het heel erg leuk gehad in de auto, omdat we een leuke playlist op hadden gezocht en daar zachtjes aan mee hadden gezongen! Dus in mijn ogen waren we echt binnen tien minuten al weer thuis. Daar werden we enthousiast begroet door de drie hondjes, die al vrolijk stonden te kwispelen. “Hey lieverds!” Ik gaf ze allemaal een aai over hun kopje, voordat ik naar Star liep, die in de opening van de woonkamer. Ik pakte Star op en voelde zijn kopje langs die van mij gaan. “Ja, ik heb jou ook gemist! Jullie hebben vast zin in iets lekkers!” Als i keeen tijdje van huis was, kregen ze allemaal wat lekkers als ik weer terug was. Ergens vond ik het wel vervelend om ze achter te laten. Natuurlijk had ik ze het liefst de hele dag bij me! Ik zette Star neer voor het kastje, waar ik de lekkere dingetjes in bewaarde. “Frankie, wil jij de hondjes doen?” Iets wat ze volgens mij wel wilde doen, want ze was nog aan het aaien. Het was lief om te zien dat ze echt gek was op ze allemaal! Dat waren ze ook op haar. Ik legde de drie koekjes op het kastje, zodat Frankie dat zo kon doen. Vervolgens gaf ik Star zijn snoepje en pakte ik als laatste nog iets voor Suzy. Ik liep naar haar kooitje toe, maar ze stond niet te wachten tegen de tralies aan, zoals ze normaal wel deed. “Suuz?” vroeg ik zachtjes. Ik opende het kooitje, om te kijken of ze misschien in haar kleine huisje zat. Dat was ze inderdaad, maar zag lag! En zelfs toen ik mijn hand er bij deed, bewoog ze niet! Wat ze normaal wel deed. “Suzy?” Fluisterde ik nog een keer, voordat ik haar oppakte. Ze bewoog helemaal niet meer! “Frankie!”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik vond de hondjes echt ontzettend leuk! Pixie en Loulou waren heel erg lief, allebei op hun eigen manier. Loulou was wel echt een knuffelhond, met name omdat ze zo groot en zacht was. Pixie was een stuk kleiner, maar die kwam juist vaak bij je op schoot zitten en was heel enthousiast! Nu was er nog een derde hond, namelijk de hond van Luke! Edyn had me al wel verteld dat ze op Petunia paste. Ik vond het lief van haar dat ze dat wilde doen, zeker omdat ze al vier dieren had om voor te zorgen. Ik ging door mijn knieën en gaf het eerste koekje aan Pixie. ‘Voordat die grote doggo’s het van je afpakken,’ zei ik lachend tegen hem. Pixie blafte enthousiast en ging vervolgens ergens met zijn koekje zitten. Ik gaf de tweede aan Loulou en gaf de laatste vervolgens aan Petunia. Ik kon het niet laten om haar een extra knuffel te geven. Ze was gewoon zo lief! En ze kon zo blij kijken. Ik snapte heel goed waarom Luke haar uit had gekozen. Daarnaast was het ook een hele lieve actie van hem? Hij had voor een oudere hond gekozen. Eentje die misschien al heel veel mee had gemaakt. ‘Misschien krijg je zo een extra koekje, maar niet tegen Pixie en Loulou vertellen. Of aan Edyn,’ fluisterde ik tegen Petunia, waarna ik haar nog even in haar hals kriebelde. Ik keek op toen ik de geschrokken stem van Edyn hoorde. Het klonk alsof er iets was gebeurd! Ik kwam overeind en veegde mijn handen af aan mijn legging, waarna ik naar Edyn toe liep. Ze stond stilletjes bij het kooitje van Suzy, met het muisje in haar hand. Normaal bewoog die wel, maar nu lag ze heel stil! Dat kon maar één ding betekenen. ‘Ach, lieverd,’ zei ik zachtjes. Ik sloeg mijn armen om Edyn heen en streek zachtjes over haar zij. ‘Arme Suus,’ fluisterde ik. Edyn had het muisje volgens mij al wel een jaartje gehad! Misschien al wel langer dan dat. Muisjes werden nooit zo oud, maar het bleef toch ontzettend zielig dat ze nu dood was! ‘Ze kan toch niet zomaar dood gaan?’ vroeg Edyn aan me, met een betraand gezicht. Ik zuchtte en wreef over haar rug. ‘Muisjes worden niet zo heel erg oud, Eddy. Maar ze heeft een heel goed leven gehad hier. En ze ligt er heel rustig bij, toch? Alsof ze slaapt.’ Ik knikte naar het muisje, dat in Edyn haar handen lag. ‘Misschien is het beter als we haar eventjes terugleggen in haar huisje. Tussen de watjes? Dan kunnen we een doos zoeken en die versieren, zodat we haar een mooi afscheid kunnen geven.’ Dat was wat ik vroeger ook had gedaan met huisdieren. Dus dat zouden we nu ook met Suzy kunnen doen! Ik zag Edyn beteuterd naar het muisje kijken. Waarschijnlijk wilde ze haar liever bij zich houden. Dat kon echter niet! Zeker niet met Star en de hondjes. ‘Kom maar. Ik leg haar weer in haar huisje.’ Voorzichtig pakte ik het muisje uit haar handen, waarna ik haar weer in haar huisje legde, goed tussen de watjes. ‘Ze vond de watjes zo leuk om mee te spelen,’ snikte Edyn. Ik knikte en sloeg mijn armen om haar heen. ‘Dan doen we heel veel watjes in haar doosje. Samen met andere dingen die ze leuk of lekker vond.’ Edyn knikte, al was het duidelijk dat ze heel verdrietig was om wat er was gebeurd. Iets wat logisch was! Ze hield heel erg veel van haar diertjes en als er eentje dood ging, dan was dat altijd verdrietig. Ik aaide zacht over haar rug en steek door haar haren, alles om haar een beetje rustig te krijgen. ‘Ik weet zeker dat Suzy het hier heel erg fijn heeft gehad. Er is niemand die zo goed voor diertjes zorgt als jij,’ verzekerde ik Edyn. ‘Misschien was het gewoon haar tijd. Hoe verdrietig dat ook is.’ Het was heel naar! Ik was vroeger ook ontroostbaar geweest toen mijn hamster dood was gegaan. Dat had ieder kind wel! ‘Heb je een klein doosje, waar we haar in kunnen doen? En misschien kunnen we er wat glitters in doen?’ Edyn had vast wel glitters! ‘Als je me vertelt waar alles staat, dan pak ik het wel voor je.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Suzy kon toch niet zomaar dood zijn?! Vanmorgen had ze nog vrolijk door haar kooitje heen gerend en had ze enthousiast bij de tralies gestaan toen ik haar eten had gegeven. Voordat ik weg was gegaan had ik haar er zelfs nog even uit gehaald om haar een kusje te geven, zoals ik dat altijd deed voor ik weg ging. Alles had toen goed geleken. Er was helemaal niets aan de hand geweest! Nu was ze er ineens niet meer, wat gewoon niet zo mocht zijn! “Het meeste staat in de kast in de lege kamer boven.” snikte ik. Ik ging wat door mijn knieën, zodat ik op de hoogte van het kooitje was. Ik kon nog zo zien hoe ze hier rond rende, iets wat ze nu ook hoorde te doen! Ze moest blij zijn dat ze haar snoepje kreeg. Normaal pakte ze die aan en nam ze het mee naar haar huis, waar ze het dan rustig op at. Nu was dat er helemaal niet meer? Ze mocht niet weg zijn! Ik hoorde hoe Frankie naar boven liep. Ik wist niet eens hoe we dit moesten gaan doen. Suzy verdiende een mooie plaats om in te rusten, maar waar moesten we haar dan naar toe brengen? Was daar een plaats voor? Ik wist het echt niet. Het duurde eventjes voordat Frankie weer terug kwam in de kamer. Ik was ondertussen nog niet veel rustiger geworden. Dit was gewoon heel erg verdrietig! We waren een deel van ons gezinnetje verloren. Suzy had zo vrolijk rond kunnen rennen, zelfs als we haar mee hadden genomen naar boven. Dan was ze gewoon in het bed gekropen, maar was ze ook komen kijken hoe het met ons ging! Dat soort dingen konden nu helemaal niet meer. “Kom lieverd.” ik voelde de hand van Frankie over mijn arm gaan, zodat ze uiteindelijk mijn hand kon pakken. Ik liet me door haar meenemen naar de tafel, waar ze de spulletjes al neer hadden gezet. Nog even voelde ik haar armen om me heen en zelfs haar vingers die zachtjes over mijn rug gleden. “Ik vind het echt heel erg voor je.” Fluisterde ze. Ik knikte, het was ook heel erg! Voor ons allemaal! “We gaan iets heel moois voor haar maken en misschien kun je over haar vertellen wanneer we bezig zijn.” Weer knikte ik, waarna ik met mijn handen langs mijn wangen ging om de tranen weg te halen, ondanks dat ze er zo weer op kwamen. Ik ging aan de tafel zitten en keek naar het doosje dat Frankie had gevonden, het was de perfecte grootte voor Suuz. Ik pakte een van de kleurtjes van de verf. “Ze hield van oranje.” Fluisterde ik. Ze had worteltjes altijd lekker gevonden en de oranje snoepjes waren haar favoriet! Zelfs het dakje van haar huisje was oranje! Daarom moest haar doosje nu ook wel echt oranje worden. “Ze liep op een dag in onze keuken?” snikte ik. Volgens mij wist Frankie niet eens hoe we haar hadden gekregen. Het was niet zo dat we haar hadden gekocht in de winkel! Maar ze was wel heel erg lief geweest en ze had het helemaal niet erg gevonden om hier te blijven. “En ze was zo schattig? Hoe haar neusje telkens op en neer ging en ze eten probeerde te zoeken.” Ze had gewoon honger gehad en ze had niet eens goed geweten hoe ze eten had moeten krijgen! Iets wat eigenlijk best wel heel zielig was geweest. “Dus ik vroeg aan Michael wat ik moest doen?” Ergens was ik bang geweest dat ze zich niet prettig had gevoeld in een huis. Ik had ook niet echt geweten wat voor muisje het precies was geweest, misschien was ze wel gewend geweest om ergens buiten te lopen. “Michael zei dat ik haar kon proberen te vangen als ik dat wilde en dat we konden kijken of we haar konden houden. Dus ik legde een stukje wortel neer, wat nog wel lastig was, omdat Pixie het ook wilde hebben en ik was juist bang dat hij Suuz af zou schrikken?” Daarom had ik Pixie even mee genomen naar een andere kamer. “Uiteindelijk kwam ze op de wortel af en kon ik haar gewoon oppakken!” Dus misschien was ze wel gewend geweest aan mensen? Dat wist ik verder niet. “Uiteindelijk is ze zelfs heel erg goede vriendjes met Pixie geworden. Ze vond het leuk om over zijn hoofd heen te lopen en Pix vond het allemaal prima.” Daardoor moest ik toch nog wel wat harder huilen, het idee dat niet alleen ik, maar ook Pixie haar moest missen. Iedereen! Michael ook en hij wist het nog niet eens! “We moeten het Michael vertellen?”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het verliezen van een huisdier was altijd zwaar. Dat veranderde ook niet als je ouder werd? Als je een tijdje voor iets had gezorgd, je aandacht er aan had gegeven, dan was het gewoon kut dat datgene er opeens niet meer was. Daarom was het nu ook zo erg voor Edyn! Ze had heel veel van Suzy gehouden en dat deed ze waarschijnlijk nog steeds! Dat was wel aan haar te merken terwijl ze het verhaal vertelde. Ze vertelde zo lief over haar muisje. Wat ze leuk had gevonden en hoe ze haar in eerste instantie had gekregen. Dat was ook zo bijzonder! ‘Wat een lief verhaal.’ Dat was het echt! De meeste mensen vonden het juist erg als ze een muis tegen kwamen in hun huis! Die wilden er zo snel mogelijk van af. Ik wilde dat liever ook, als ik er eentje door mijn kamer zag lopen! Dan probeerde ik toch een diervriendelijke val te vinden, zodat ik hem later wel weer vrij zou kunnen laten! Maar Edyn had aan Michael gevraagd wat ze had moeten doen en hij had gezegd dat ze hem misschien wel had kunnen vangen. Dat had ze gedaan en zo had ze Suzy gekregen! En blijkbaar had ze het ook heel goed met Pixie kunnen vinden. Dat was al helemaal lief! ‘Ze gaan haar vast allemaal missen. Dat weet ik zeker. Ik ga haar ook missen.’ Het was altijd heel leuk geweest om naar haar te kijken, wat ze allemaal deed in dat hokje van haar! Edyn had voor genoeg speelgoed gezorgd, een huisje waar ze lekker kon slapen en genoeg andere dingen. Het was echt één van de diertjes geworden en ze had net zoveel aandacht gekregen als ieder ander. Ik boog me iets over de tafel heen, zodat ik Edyn haar hand vast kon nemen. Ik vond het echt naar dat ze zo verdrietig was! Op dit moment kon ik er ook niks aan veranderen. Dat was misschien nog wel het ergste. ‘We kunnen het Michael straks vertellen. Als we nu bellen en hij hoort datje zo overstuur bent, dat vindt hij vast niet fijn.’ Natuurlijk moest Michael wel weten dat één van zijn diertjes dood was gegaan. Dat was ook verschrikkelijk nieuws! Ik wist echter wel zeker dat Michael er iets nuchterder in zou staan dan Edyn, die op dit moment nog behoorlijk overstuur was. Dat mocht ze zijn. Daar had ze al het recht toe. Maar ik wilde Michael niet onnodig laten schrikken om dit. ‘Zullen we eerst iets moois maken voor Suzy? Misschien kunnen we de doos wel oranje verven, omdat ze dat mooi vond? Dan beginnen we met de deksel, want als de verf droog is, dan kunnen we haar naam er op schrijven. Misschien zelfs wel met glitters.’ Edyn had genoeg knutselspullen, dus we zouden er van kunnen maken wat ze maar wilde. Ik opende de doos en gaf de deksel aan Edyn, zodat zij die alvast zou kunnen schilderen. Ik pakte de oranjeverf en spoot wat op één van de schaaltjes, zodat we genoeg hadden voor ons beide. Ik draaide de onderkant van de doos iets bij, zodat ik er goed bij kon, en overhandigde Edyn vervolgens een kwast. Ik begon rustig te verven, terwijl Edyn dat ook deed. ‘Misschien moeten we er straks ook worteltjes op tekenen? Die vond ze altijd heel lekker, toch?’ vroeg ik aan Edyn. Altijd als ik Edyn haar iets had zien voeren, dan was het een klein stukje van een wortel geweest! Edyn knikte stilletjes en verfde door. Zelf focuste ik me op de onderkant, wat een stukje langer duurde dan de bovenkant. Edyn was daar ondertussen al mee klaar. ‘Als we met verf haar naam schrijven, en er dan glitters overheen gooien, dan staat haar naam er in glitters op?’ stelde ik voor aan Edyn. Glitters waren altijd goed! Ondertussen was de onderkant ook klaar en legde ik er alvast watjes in, die ze ook in haar huisje had gehad. ‘En als we straks klaar zijn, kunnen we eten bestellen, ijs eten en films kijken. En Michael bellen.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
14 oktober
---
Luke.
Hoe dit allemaal was gebeurd was mij ook nog een klein beetje een raadsel, maar dat het was gebeurd vond ik wel echt geweldig! Niet zo heel erg lang geleden had ik met Edyn gesproken, zoals ik de laatste tijd wel vaker deed. Ze was toch wel echt een goede vriendin geworden. Er waren genoeg enthousiaste berichtjes over en weer gedaan wat we op die dagen hadden gedaan. Ik kreeg foto’s en filmpjes van hetgeen wat zij deed. Verschillende foto’s van de school, selfies samen met Frankie en ook filmpjes waarop de twee aan het dansen waren. Vanuit daar hadden we het wel eens over Frankie gesproken. Ik had gevraagd hoe het met haar was gegaan, al had ik haar nummer zelf ook wel, maar als Edyn er toch was geweest had ik het haar ook kunnen vragen! Op een dag was het ook over Frankie gegaan, omdat ze een foto van haar en Petunia naar me had gestuurd. Waar ik natuurlijk op had geantwoord dat ze zo mooi was geweest. Ik had vooral op Petunia gedoeld en Edyn had het niet helemaal goed begrepen en had gedacht dat het over Frankie was gegaan. Natuurlijk ook wel een klein beetje, want Frankie was gewoon heel erg mooi om te zien? Vanuit daar was een gek gesprek ontstaan waar Edyn had gezegd dat ik met Frankie moest trouwen. Trouwen! Ik had eerst gedacht dat ze een grapje had gemaakt, waar het niet echt op had geleken. Daarom had ik tegen haar gezegd dat we maar met daten moesten beginnen. Iets waar ik al wel over na had gedacht. Frankie en ik hadden het heel erg leuk gehad op de kermis. We hadden met elkaar gelachen, maar ook heel rustig naast elkaar kunnen zitten. Ik voelde me op mijn gemak bij haar in de buurt! Ze was een mooi persoon, niet alleen als je naar haar uiterlijk keek, maar met de combinatie haar innerlijk was het hetgeen wat het me het meest in haar aan had getrokken. Daarom had ik het gesprek met Edyn aangehouden en had ik Frankie gevraagd of ze vandaag met mij op date wilde. Waar ze ook nog eens positief op had geantwoord! Ergens kon ik het gewoon niet geloven? Frankie was echt een geweldig persoon en ik had nooit gedacht dat ze dit ook zou willen! Iets wat wel zo was! Dat was echt geweldig. Ik had haar wel een zo’n normaal mogelijke date willen geven. Niet ergens weggestopt in een huis, omdat er een kans was dat mensen ons konden zien. Ik had er juist voor gekozen om haar mee te nemen naar een plaats waar het druk was! Ergens waar we op konden gaan in de menigte. Iets waar we beiden misschien wel goede herinneringen aan hadden. Ik in ieder geval wel! De kermis op de Santa Monica Pier was het dan ook geworden. Het was misschien niet het meest handige moment om op date te gaan. Ik was nu iets meer dan een weekje thuis, wat betekende dat we elkaar van de week nog konden zien en daarne moest ik weg. Als het vandaag echter slecht ging, waar ik niet vanuit ging, hoefden we elkaar de komende tijd in ieder geval niet te zien. Het was een beetje dubbel! Tot nu toe had ik het heel erg leuk met Frankie. We hadden een klein stukje over de kermis gelopen en waren een kraampje tegen gekomen waar ze bubbelwafels verkochten. Waarvan ik er twee van had gekocht. Ik liep terug naar Frankie en gaf haar er eentje aan. Ik kon het even niet laten om naar haar te blijven kijken. “Wat is er?” vroeg Frankie voorzichtig, waardoor ik een beetje schrok. Ik had het niet verkeerd bedoeld en ik wilde niet dat ze zich zo voelde. “Ik kan gewoon niet geloven dat we hier samen zijn. Dat je ja hebt gezegd.” Ik kon het gewoon echt niet geloven. Frankie was echt een babe? Ik kon het gewoon niet anders beschrijven. Ze was een hele bijzondere vrouw! Voor mij was het daarbij echt een tijd geleden dat ik op een date was geweest. Eigenlijk nog voordat ik Rhi had leren kennen? Daar wilde ik vandaag helemaal niet aan denken, ik wilde het gewoon leuk hebben met Frankie.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Toen Luke me had gevraagd of ik vanavond iets met hem had willen doen, had ik eerst goed moeten kijken of het er wel echt zo had gestaan. Zelfs toen Luke duidelijk had gemaakt dat het om een date ging, had ik het nog niet helemaal geloof. Maar toch waren we nu samen hier en liepen we over de Santa Monica Pier! Het deed me denken aan de kermis waar we van de zomer samen waren geweest. Misschien had hij dit juist daarom wel uitgekozen! Luke was net terug van het halen van wat lekkers. ‘Jij kan niet geloven dat ik ja heb gezegd?’ herhaalde ik, omdat ik zelf niet helemaal kon geloven dat hij dat zojuist had gezegd! Ik kon me niet indenken wie er nee zou zeggen op zijn vraag. Luke was zo leuk! Hij was aardig en grappig en hij zag er heel erg goed uit. Hij had een prachtige stem en hij vertelde zulke leuke verhalen! Natuurlijk wilde ik met hem op date. Wie zou dat niet willen? ‘Ik kon juist niet geloven dat je het echt aan me had gevraagd?’ Edyn had wel tegen me gezegd dat ze met Luke had gepraat en aan hem had gevraagd wat hij van me had gevonden. Ze had me verteld dat hij me heel erg mooi had gevonden en graag met me op date had gewild! Ik had eigenlijk gedacht dat ze het een beetje aan had gedikt. Dat ze het positiever had gemaakt dan dat het in eerste instantie was geweest, omdat Edyn graag leuke dingen wilde bespreken en het allemaal ook zo leuk mogelijk wilde maken! Ik had nooit verwacht dat Luke echt een berichtje naar me zou sturen met de vraag of ik vanavond met hem mee wilde naar de kermis. Dat had hij wel gedaan en nu waren we hier! Luke zei er verder niks op, maar hij beantwoordde mijn woorden met een grote, iets verlegen glimlach en een hand door zijn krullen, alsof hij niet wist wat hij daar op moest zeggen! Luke hoefde ook niks te zeggen, want alleen al door zijn glimlach voelde ik de vlinders in mijn buik kriebelen. Ik brak een stukje van de wafel af, die gevouwen was in de vorm van een hoorntje. In het midden zat een soort vulling, net als een soort ijsje. Ik ging met mijn wafel langs de vulling en de sprinkels en stopte het vervolgens in mijn mond, waarna ik vrolijk heen en weer bewoog met mijn schouders. Het was zo lekker! Ik likte mijn lippen af en keek naar Luke. ‘Ik ben heel blij dat je me mee hebt gevraagd, Luke. Ik vind het echt heel erg gezellig en ik ben vereerd dat je je vrije tijd met mij door wil brengen.’ Twee dagen geleden had hij nog een show gehad hier in Los Angeles! Ik wist niet de precieze datum, maar ik wist wel dat ze nog voor het einde van de maand al zouden beginnen aan de tour in Europa. Daardoor had ik wel eventjes getwijfeld over de date. We zouden elkaar dan pas weer aan het einde van de november zien, na deze date. Afhankelijk van wat er vanavond uit zou komen, zou dat misschien wel heel jammer zijn? En ik wist niet goed hoe ik daar mee om moest gaan! Ik kon Luke echter ook niet weigeren. Hij had het zo lief aan me gevraagd en hij had meteen al duidelijk gemaakt dat hij iets leuks had willen doen. Niet alleen maar een film kijken of wat eten. ‘Weet je dat dit trouwens de eerste keer is dat ik hier ben?’ vroeg ik aan hem en ik gebaarde naar de pier om ons heen. ‘Echt? Maar je bent hier al zo lang!’ zei Luke. ‘Al duurde het voor mij ook wel even voordat ik hier kwam.’ Ik knikte. ‘Ik denk dat ik het gewoon te druk was. En ik was soms zo bezig met wat daar boven allemaal gebeurde, dat ik de dingen hier niet eens echt miste.’ Zo was het wel geweest. Ik was druk geweest met school en met werk. Natuurlijk had ik leuke dingen gedaan met vrienden, dat hoorde er ook bij! Maar ik had lang niet alles van Los Angeles gezien, inclusief deze pier! Daar was het zo leuk dat Luke me mee had genomen. ‘Wil je nog een stukje verder lopen?’ vroeg ik aan hem. We konden ook een plekje zoeken om te zitten, als hij dat liever had.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Er was nog zoveel dat we van elkaar konden leren kennen. Iets wat best wel spannend was. In mijn hoofd was Frankie zeker iemand op wie ik kon vallen. De manier waarop ze over het helal kon praten, haar ogen die net zo konden twinkelen als de sterren deden, haar gevoel voor huor die precies aansluit op de mijne. Er was genoeg aan haar wat haar heel erg interessant maakte. Daarbij kwam nog eens bij dat ze gewoon heel mooi was om te zien. Dan was nog de manier waarop ze reageerde op eten, zoals ze net had gedaan met de wafel. Aan tafel bij Edyn en Michael, had ze het een happy food dance genoemd, dat was toch ongelofelijk schattig! Edyn vond heel wat mensen aardig, maar met Frankie had ze toch echt wel in de roos geschoten! “Alles daar boven is waarschijnlijk veel interessanter dan een veel te drukke pier, dus ik geef je groot gelijk.” Niet dat het niet leuk was hier. Dat was het zeker wel! Al was het gewoon heel erg druk met toeristen. Ik was er zelf ook niet heel erg vaak geweest, maar het was wel een leuke plek. Helemaal omdat je de drukte ook zo kon ontsnappen door het strand op te lopen. Daar liepen ook wel mensen, maar lang niet zo veel als er hier waren. “Maar er zijn ook zeker dingen in Los Angeles die je zeker niet over moet slaan.” Ik had de stad zelf moeten ontdekken. Ik kende natuurlijk lang niet alles, zeker niet zoals de mensen die hier waren geboren. Ik had echter genoeg plekken leren kennen. Fijne plekken, maar ook diegene waar ik liever nooit meer terug kwam. Soms was het gek te bedenken dat er mensen waren die niet zoals wij hier naar toe waren verhuisd, maar hier vanaf de geboorte al hadden gewoond. “Laten we een stukje gaan lopen. Als dat gaat met het eten.” Het zat gelukkig wel in een beker, dus als er iets uit viel, dan werd het ook weer opgevangen. “Ik denk dat het wel lukt.” Ik knikte en nam een hap van de wafel, wat misschien niet de manier was om hem op te eten. “Waar ben je eigenlijk opgegroeid?” Frankie had het gehad over het feit dat ze hier niet alles had gezien, dat betekende dat ze hier niet was opgegroeid! Misschien dat haar familie hier niet eens echt in de buurt woonde. Ik wist hoe dat voelde. Op sommige momenten was het best wel moeilijk dat mijn familie aan de andere kant van de wereld woonde. Aan de andere kant was het ook wel weer prettig. Er waren wel momenten waarop ik niemand van mijn familie had willen zien? Dat ik niet had gewild dat ze zich zorgen om mij hadden gemaakt. “Ik ben opgegroeid in Arizona, in een niet zo’n hele grote stad precies tussen Phoenix en Tucson.” Ik knikte, daar waren we wel eens geweest. Het was nog niet heel erg ver hier vandaan, volgens mij was het zelfs wel te doen met de auto. Het beekende echter niet dat Frankie haar familie iedere week zag. “Dus je bent hier ook in je eentje gekomen?” Ik had nog mijn vrienden gehad, dat was heel erg anders geweest. “Ja, de universiteit hier heeft een betere faculteit in astronomie.” Ik knikte, dan was het ook wel logisch dat ze had gekozen om iets verder weg te gaan. “Dat is een hele dappere keuze.” Een keuze die niet heel erg veel van die van mij af had gelegen? “Ik ben niet naar een heel ander land verhuisd. Maar het was soms wel lastig ja.” zei Frankie lachend. “Ja, maar ik was niet alleen.” Ergens vond ik het wel heel erg fijn dat Frankie wat meer over hetgeen wat ik had gedaan. Daardoor zou ik het niet hoeven te vertellen. Natuurlijk waren we elkaar nu vooral beter aan het leren kennen, maar dat betekende niet dat ik alleen maar hoefde te praten over hetgeen wat ik deed! “Wil je wat meer over je familie vertellen?” Ik wist dat ik haar beter wilde leren kennen, maar haar familie zeiden heel erg veel over een persoon. Al kon het natuurlijk ook gewoon een verkeerd onderwerp zijn. Niet iedereen had een goede band met de rest van zijn of haar familie. Wanneer dat zo was, wist ik dat dan ook? Al was het de keuze van Frankie of ze er over wilde praten of niet.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was heel gemakkelijk om met Luke te praten. Er waren geen ongemakkelijke stiltes. En als we stil waren, dan was het omdat we aan het eten waren of omdat we rondkeken naar wat er op de pier gebeurde. Het was immers een hoop. Het was een goede plek voor een eerste date. Het was wel luid, maar ik had geen probleem om Luke te verstaan. Hij mij volgens mij ook niet! Nu waren we ook wel iets verder weg van de attracties, wat misschien ook wel hielp. Ik at verder van de wafel, terwijl ik in gesprek was met Luke. ‘Natuurlijk!’ zei ik glimlachend. Ik vond het heel lief dat hij naar mijn familie vroeg? Net zoals dat hij vroeg naar waar ik vandaan kwam. Ik hoopte dat ik dezelfde vragen aan hem kon stellen. Al wist ik al een aantal dingen over hem. Die zou ik ook niet alsnog aan hem vragen, want ik wist zeker dat Luke ook wel door had dat ik het één en ander wist. Ik wilde dat ook niet achterhouden. Dan zou het alleen maar nep over komen, terwijl ik wel echt geïnteresseerd was in hem. ‘Mijn ouders wonen dus nog in Arizona. Ik heb één broer, Kinton. Al noemde ik hem vroeger altijd Kit. Nu nog steeds, als ik de kans krijg om hem te spreken.’ Het ging niet altijd makkelijk. Het lag er aan waar hij precies was. Of hij op een basis hier in Amerika was, of dat hij uitgezonden was. Op het moment was hij op een basis in Nebraska. Ik zag dat Luke vragend naar me keek, waardoor ik me besefte dat ik het aan hem uit moest leggen. ‘Kinton zit bij het leger. De landmacht. Hij zit het grootste gedeelte van een jaar vaak op een basis hier in Amerika, tenzij hij uitgezonden wordt. Nu zit hij in Nebraska. Soms kunnen we bellen, brieven schrijven. Hij heeft ook wel een telefoon, maar hij gebruikt hem niet vaak.’ Contact hebben met families was natuurlijk ontzettend belangrijk. Het was ook goed voor ze, om te weten wie er achter hen stond en dat er altijd mensen waren die aan ze dachten. Maar het was belangrijk werk en veel afleiding konden ze er niet bij gebruiken. ‘Wow,’ hoorde ik Luke zachtjes zeggen. Ik ging er vanuit dat hij niemand anders kende die zoiets deed. Het was ook wel heel bijzonder, vond ik dan! En dapper. ‘Dat lijkt me soms best moeilijk? Maar het is geweldig dat hij dat doet.’ Ik glimlachte en knikte. ‘Het is geweldig. Hij is geweldig. Hij wilde het al sinds dat hij klein was? De opa van mijn moeder, de man naar wie hij is vernoemd, heeft meegevochten in de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog. En toen hij overleed, heeft hij al zijn spullen aan mijn moeder gegeven. En zo is het bij Kinton terecht gekomen. En sindsdien heeft hij nooit over iets anders gepraat dan over het leger.’ Ik vond het bewonderingswaardig dat hij vanaf zo vroeg aan al had geweten wat hij had willen doen met zijn leven. En dat het hem was gelukt! Ik stopte met lopen toen we bij de railing aan kwamen. Ik zette de beker met de wafel er op en legde mijn armen er op, zodat we even rustig konden staan. ‘Mis je hem?’ vroeg Luke aan me. Ik staarde voor een paar seconden naar de zee en knikte vervolgens. ‘Ja, soms wel. Al denk ik dat zijn vrouw hem nog veel meer mist. Ze zijn vorig jaar getrouwd.’ Het was een hele mooie bruiloft geweest en volgens mij waren ze nog steeds ontzettend gelukkig samen! Ook al zagen ze elkaar dan niet iedere dag. Ze lieten het werken en dat vond ik erg knap. ‘En jouw familie?’ vroeg ik aan Luke. Ik veegde mijn haren uit mijn gezicht, die er door de wind in werden geblazen. ‘Ik weet dat je twee broers hebt, maar hoe zijn ze? Opgroeien met twee oudere broers kan vast nog veel erger zijn dan met één.’ Kinton had mij vaak genoeg geplaagd. Dat was bij Luke vast ook zo.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het verhaal over Frankie haar broer was indrukwekkend. Hij had er voor gekozen om het land te dienen, door bij de landmacht te gaan. Iets waar hij al voor had gekozen toen hij nog heel erg jong was geweest. Al leek het me best wel moeilijk voor Frankie en haar familie dat ze hem niet heel erg vaak konden zien, maar ook niet echt konden spreken. Volgens mij waren daar wel speciale regels voor. Het was niet de bedoeling dat ze dagen lang met hun telefoon zouden wonen en er waren vast genoeg plaatsen waar niet eens goed bereik was. Dus dan moesten ze doen met een paar telefoontjes in de maand. Door het gesprek was ik echter ook te weten gekomen dat Frankie haar familie uit Indonesië kwam, misschien was ze er zelf ook wel geboren. Ondertussen was het gesprek echter op mijn familie uit gekomen, dus dat was een vraag voor later. “Het had zijn ups en downs?” zei ik lachend. Want dat was het wel echt geweest. Ergens was het geweldig om twee broers te hebben. Iets wat ik pas in was gaan zien toen ik wat ouder was geweest. “Ik heb veel van ze geleerd, maar soms was het ook echt een hel. Hoe vaak ze wel niet tegen me samen hebben gespannen.” Achteraf was het iets waar ik wel om kon lachen, maar destijds had ik het niet heel erg prettig gevonden, zeker omdat het op school ook niet altijd even lekker was gelopen. “En natuurlijk heb je zoveel verwachtingen waar je aan moet proberen te voldoen. Leraren die je naam al kennen en weten hoe je broers het doen. Mensen die naar je kijken omdat je het broertje van bent. Maar ik denk dat het bij niet heel veel anders was?” Frankie knikte. “Dat herken ik wel ja.” Volgens mij was dat echt overal zo! “Maar ondertussen ben ik heel dankbaar dat ze er zijn. Als ik in Australië ben, dan voelt het alsof het weer is zoals het vroeger altijd was. Soms ben ik nog steeds het stomme vervelende broertje, maar nu willen ze in ieder geval naar me luisteren.” Dat was wel echt veranderd en dat was wel heel erg fijn. Ze hadden daarbij hun eigen dingen meegemaakt in hun leven, waarmee het soms mogelijk was om vragen te stellen over hetgeen wat ik moest doen? “Al is het soms raar om te geloven dat ze hun eigen gezinnetjes aan het stichten zijn en dat ik er soms echt te weinig van mee krijg.” Soms vond ik het wel echt moeilijk dat ik iedereen daar achter had gelaten. Het was mijn familie geweest aan wie ik heel veel had gehad, waardoor ik hier wel echt was gekomen. Mijn moeder was zelfs een hele tijd mee geweest op tour. Natuurlijk miste ik haar nu! “Maar we proberen vaak genoeg contact te hebben en dat is goed.” Ik nam nog een hap van mijn wafel, terwijl ik naar het water keek. Het had iets kalmerends, maar dat had deze hele situatie. Naast Frankie staan voelde zo natuurlijk, met haar praten ook. Aan de andere kant was er van alles in mijn hoofd dat gewoon niet begreep dat zij hier ook wilde staan met mij. Dat ze hier echt was en dat ik het geluk had dat we vandaag een date hadden. “Het klinkt alsof je heel veel van ze houdt.” “Oh dat doe ik zeker. Van ze allemaal. Iedereen daar. Soms is het alleen moeilijk om er echt over na te denken? Want daardoor ga ik ze alleen nog maar meer missen.” Er waren momenten zoals deze waarop ik er ook voor had kunnen kiezen om naar Australië te gaan. Iets wat ik soms gewoon niet wilde doen, omdat ik wist hoe het was om weer afscheid te nemen. Anderhalve week was te weinig, maar ik was van plan om ze te bezoeken als we klaar waren met de rest van de tour. Dan was er tijd genoeg, helemaal omdat de feestdagen er dan ook al weer aan zaten te komen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Dit was het goede aan dates. Dat je iemand op een persoonlijke manier kon leren kennen. Ik vond het altijd belangrijk om vragen te stellen. Om te weten wie ik tegenover me had. En ondanks dat Luke geen onbekend persoon voor me was, was er meer dan genoeg wat ik iet wist van hem. En zo leerde ik hem juist iets beter kennen. Ik leerde over zijn familie en zijn ouders. Over wat hij belangrijk vond. Dat waren de dingen die je hoorde te leren over elkaar op dates en ik was blij dat ik daar nu de gelegenheid toe had. Voorzichtig legde ik mijn hand op zijn arm, waarna ik er zachtjes in kneep. Het was naar om je familie te missen. Om er langer over na te denken dan nodig was. Soms was de afstand zo groot dat je er niet aan dacht. Op andere momenten was het juist de afstand die er voor zorgde dat het alleen maar erger voelde. Mijn familie zat misschien maar een staat verderop, maar op sommige momenten had het voor mij ook gevoeld alsof we aan verschillende kanten van de wereld hadden geleefd. ‘Het lijkt me echt heel moeilijk, al je familie zo ver weg. Mijn familie woont tenminste nog in hetzelfde land als ik doe. De tijdzones verschillen niet eens veel. Maar jouw familie? Die zijn al begonnen aan een nieuwe dag.’ Dat was heel erg gek. En ik begreep maar al te goed dat hoe meer Luke er over na zou denken, hoe meer hij hen zou missen. Ze waren zo ver weg, ze hadden allemaal hun eigen leven. En Luke was hier. Hij was niet alleen. Hij had vrienden om zich heen en veel mensen die om hem gaven. Mensen die voor hem zorgden, zoals Edyn. Maar het was toch anders dan familie. Familie had altijd een speciale plek in iemand zijn hart. Zo dacht ik er tenminste over. ‘Heb je ze wel kunnen zien, toen jullie naar Australië gingen voor de tour?’ Het leek me van wel. Zijn ouders hadden hem vast willen opzoeken en hem willen zien spelen. Dat was vast een geweldig iets. Om te zien dat je kind zijn eigen dromen waar had gemaakt en terug kwam om het allemaal te laten zien. ‘Ja! Ze zijn allemaal komen kijken bij de show in Sydney. En mijn moeder is zelfs nog mee gegaan naar een aantal andere shows, ook in Amerika, om daar foto’s te maken. Ze is daar echt heel erg goed in.’ Het was duidelijk dat Luke dol was op zijn moeder. Alleen al de manier waarop hij over haar praatte! Het was echt heel erg lief. Een man die dol was op zijn moeder, was ook heel aantrekkelijk? Ik wist zelf ook niet precies waarom. Maar een moeder was vaak toch een heel belangrijk persoon in iemand zijn leven. Een voorbeeld, voor wie je zelf wilde zijn of misschien wel voor wat je zocht in een vrouw. ‘Ik heb wel eens foto’s van haar gezien. Ze is echt ontzettend goed.’ Ik had ze wel eens voorbij zien komen op social media. Het was ook onmogelijk om dat niet te doen! ‘Was ze ook bij de shows waar Edyn en ik waren?’ Volgens mij had ik haar daar niet gezien! Ik zag dat Luke even moest nadenken, waarschijnlijk omdat het al een tijd geleden was dat hij mij daar had gezien. Los van de show hier in Los Angeles natuurlijk! Uiteindelijk schudde hij zijn hoofd. ‘Het waren een paar shows in Californië. Ze heeft een roadtrip met haar vriendinnen.’ Ik kon het niet helpen. Ik moest er gewoon om lachen. ‘Dat is pas echt badass. Een roadtrip door Californië met je vriendinnen én een paar concerten van je zoon meepakken.’ Dat was echt ontzettend cool! Daarnaast was het ook heel lief dat ze nog een paar concerten van Luke had kunnen zien! Daar deed ze het vast ook voor. Luke zag ze waarschijnlijk het minst van iedereen. Dat kon ook niet makkelijk zijn. ‘Ik denk niet dat mijn ouders dat ooit zouden doen. Die zitten veel te comfortabel op hun plekje thuis.’ Ze kwamen wel eens op bezoek hier in Los Angeles, maar ze zouden nooit door de hele staat trekken!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Praten met Frankie ging zo gemakkelijk. Het was alsof ik haar al jaren kende en we nu aan het bij praten waren over wat we in elkaars leven hadden gemist. Als ik Frankie echter jaren in mijn leven had gehad, dan had ik er sowieso alles aan gedaan om bij te blijven met dat soort dingen. Haar aanwezigheid was zo prettig, het deed wel echt iets met me. Het zorgde er voor dat ik mee van dit soort avonden wilde hebben. Ik wilde naar haar gezicht kijken, terwijl ze zachtjes aan het praten was. Ik wilde luisteren naar hoe ze vertelde over sterren, planeten en al hetgeen wat daar boven nog meer zat. Haar familie was heel erg interessant en ze kon er echt met liefde in haar ogen over praten. Stiekem hoopte ik dat ze ooit ook op die manier over mij kon praten. Waarschijnlijk was dat veel te hard van stapel lopen, dit was immers onze eerste date. Wat er na vanavond gebeurde, wist geen van ons beiden. Misschien wilde Frankie er wel niet mee verder, zag ze het niet zitten om te ontdekken wat er verder tussen ons kon zitten. “Ieder heeft hun eigen ding? En dat maakt het juist mooi?” Er was een reden dat mijn moeder het wel had gedaan en mijn vader niet? Die voelde zich gewoon fijner in de buurt van zijn eigen huis. Iets wat prima was. Mijn moeder had het alleen maar leuk gevonden dat ze er even uit had kunnen zijn. “De een blijft gewoon graag thuis. De andere is juist graag zoveel mogelijk weg van huis.” Er was een tijd waarop ik er niet eens aan willen denken om in huis te zjin. Huis was de plaats waar te veel herinneringen hadden gehangen. Hetgeen wat ik niet aan had gekund. Het had gewoon een paar weken geduurd vorodat ik überhaupt weer door die deur had willen lopen. Gelukkig had ik de kans gehad om tot rust te komen bij Ashton thuis. “Eddy zei dat je was verhuisd?” Vroeg ik aan Frankie. Want dat had ze me wel verteld. Ze had volgens mij zelfs geholpen. “Ja dat klopt. Ik wilde wat anders dan de campus?” Iets wat ik me wel voor kon stellen. Ze had daar al vaak genoeg moeten zijn voor de lessen en dan had ze daar ook nog eens moeten slapen, waarschijnlijk met iemand anders en had ze niet veel kanten uit gekund met haar kamer. Daarbij hadden we allemaal het verhaal van de sok gehoord. Ik at het laatste beetje ijs uit mijn beker. “Zullen we een stukje over de kermis lopen? Dan kun je me vertellen over je plaatsje?” Frankie haar wafel was namelijk ook op en volgens mij was ze wel gek op haar nieuwe plaatsje, dus ik wilde er wel meer over horen! “Natuurlijk.” Ik pakte haar lege beker van de reling en gooide het samen met het mijne weg. Toen ik terug liep nam ik Frankie nog eens goed in me op. Ik zag haar kijken en er kwam een kleine glimlach op haar gezicht, wat mij ook vanzelf liet glimlachen. “Nou vertel.” Ik wist niet in hoeverre er iets over het huisje te vertellen was, maar ze was er volgens mij wel druk mee bezig geweest. “Het is niet heel erg ver van de campus is. Maar ik was wel toe aan een plaatsje voor mezelf, na vier jaar samen met iemand te hebben gewoond. Het is niet heel groot, een klein appartementje wat ik kan betalen met mijn T.A. Positie en het werk bij de planetarium.” “T.A.?” Ik wist niet echt waar ze het over had. “Teacher assistent. Ik assisteer de leraar. Help soms met voorbereiden, help mensen als ze er niet uit komen en het is de bedoeling dat ik uiteindelijk een stukje les op mag pakken.” Dat was echt heel erg cool! “Dat je daar allemaal tijd voor hebt?” Dat vond ik echt heel erg knap! Ze was ook nog eens druk met het afstuderen volgens mij en ik zag dat zij en Edyn ook nog een paar keer per week gingen dansen, ze had nog een andere baan en dan deed ze dit er ook nog eens bij! “Het is wel druk, maar uiteindelijk valt het wel mee hoor?” Ik vond het zelf best wel knap dat ze het allemaal maar deed!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik had nooit gedacht dat mijn eerste keer op de Santa Monica Pier meteen zo lang zou duren. Luke en ik waren er nog geweest toen de zon aan de hemel had gestaan, al was het al snel begonnen te schemeren toen we er een tijdje waren geweest. We waren gebleven tot het donkerste moment in de hemel en we hadden zelfs enkele attracties al uit zien gaan. We waren gebleven tot sluitingstijd. Misschien zelfs wel langer als ze dat toe hadden gestaan. We hadden zo lang met elkaar gepraat en gelopen dat de tijd ons in had gehaald. Natuurlijk hadden we wel een paar attracties meegepakt. Het reuzenrad, zoals in Allentown, een Funhouse met allerlei obstakels en nog een paar andere dingen. Toch hadden we een keer naar huis gemoeten, wat had betekend dat er een einde aan onze avond zat te komen. Al leken we die allebei niet te willen. Luke had een paar keer zijn navigatie genegeerd en we waren onderweg nog gestopt voor een paar frietjes en een milkshake. Die hadden we uiteindelijk opgegeten en gedronken voor mijn appartementje, maar het was nu toch echt tijd geweest om afscheid te nemen. Luke was de hele avond een echte heer geweest en dat had hij ook nu weer bewezen, door met me mee te lopen naar de voordeur. Als het aan mij lag, mocht de avond nog veel langer duren. Wie weet zouden er nog wel meer avonden zoals deze komen. Ik hoopte er wel op, maar ik durfde het nu niet te vragen. In plaats daarvan besloot ik om afscheid van Luke te nemen, hoe stom dat op dit moment ook voelde. Ik sloeg mijn armen om Luke heen, zodat ik hem een knuffel kon geven. ‘Ik heb echt een hele leuke avond gehad. Dankjewel, Luke. Voor dat je me mee vroeg en voor vanavond zelf,’ zei ik glimlachend. Het was Luke zijn idee geweest om samen iets te doen. Als hij het niet had geopperd, had ik dat ook niet gedaan. Ik was veel te bang geweest dat hij nee zou zeggen. Al leek dat nu totaal niet zo te zijn. Ik had zelfs de indruk dat Luke me zag zitten. In ieder geval genoeg om openlijk mee te praten en het gezellig mee te hebben. Wat al voor een hele mooie avond had gezorgd! ‘Nee, jij bedankt! Ik heb er echt van genoten om je beter te leren kennen. Ik kan nog steeds niet helemaal geloven dat je ja hebt gezegd en dat we de hele avond samen hebben gepraat.’ Ik kon het niet laten om Luke nog iets langer vast te houden. Om mijn greep nog iets om hem te verstevigen. Het was zo lief dat hij er op die manier over dacht. Dat hij zo blij was dat we deze avond samen hadden gehad. ‘Het was een hele succesvolle avond. Echt.’ Ik had het echt ontzettend leuk gehad en hij volgens mij ook! Ik liet Luke langzaam los, ondanks dat ik dat liever niet wilde. Het voelde zo veilig in zijn armen. Alsof er niks kon gebeuren. De bliksem zou in kunnen slaan en dan nog zou ik veilig in Luke zijn armen staan. Luke Zijn armen bleven echter rond mijn middel liggen, waardoor we nog steeds dicht tegen elkaar aan stonden. Ik keek op naar Luke en glimlachte. Een glimlach die hij ook terug aan mij schonk. ‘Het is net alsof we onze date af hebben kunnen maken. Dat we zijn begonnen in Allentown en nu zijn we hier,’ zei Luke. Ik knikte. Het waren dezelfde soort activiteiten geweest! Allebei op een kermis. In Allentown was het geen echte date geweest. Dat was eigenlijk toevallig geweest, omdat Michael en Edyn ons alleen achter hadden gelaten. Maar misschien was dat wel de reden dat we nu hier stonden. ‘Ik ga je nu iets heel brutaals vragen. Maar als ik het niet doe, dan ga ik er spijt van krijgen. Dat weet ik wel zeker.’ Luke boog zich iets naar voren, waardoor ik al een idee had van wat hij precies wilde vragen. Ik durfde echter niet spontaan antwoord geven. Wie weet had ik het toch fout. ‘Mag ik je een kus geven, Frankie?’ Ik knikte vrijwel meteen. Natuurlijk mocht hij dat! Luke boog zich verder naar me toe. Zijn blauwe ogen haakten in die van mij en ze waren het laatste wat ik zag, voordat zijn lippen op de mijne belandden. Voor enkele seconden maar, maar genoeg om de avond tot een perfect einde te brengen.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De wereld was een beetje aan ons voorbij gegaan. De uren waren voorbij gevlogen, terwijl ik het niet eens door had gehad. Het ene gesprek was in een volgende overgelopen. We hadden geprobeerd wat leuke dingen te doen op de pier en daarna hadden we nog een stukje over het strand gelopen. Op een gegeven moment was het echter wel tijd geweest om in richting huis te gaan. Frankie had het echter niet erg gevonden om nog even ergens te stoppen om wat eten te halen. Alles ging zo gemakkelijk. Vanzelfsprekend. Een kus was een perfecte manier om af te sluiten. Een voorzichtige kus. Op het moment hoefde ik ook niet meer dan dat. Ik wilde Frankie laten weten dat ik haar leuk vond, dat ik de avond leuk had gevonden en graag wilde dat er meerderen volgden. De kleine kus had zoveel met me gedaan. Genoeg gevoelens die in één keer leken te ontploffen. Toch was dit iets wat ik rustig aan wilde doen. Er was geen haast bij. Ik had niet het idee dat Frankie ieder moment weg kon gaan als we het op een rustige manier deden. Op het moment was het hetgeen waar ik behoefte aan had en Frankie was diegene met wie ik het wilde doen. Ik wilde meerdere dates, ik wilde haar beter leren kennen, iedere dag weer. “Oh wacht voordat ik het vergeet, ik heb nog iets voor je.” Ergens wilde ik dit niet verpesten en ik wist niet of mijn woorden dat deden of het feit dat ik haar los liet. Ik liep echter nog even naar mijn auto toe, waar ik iets klaar had gelegd in het dashboardkastje. Ik haalde het knuffeltje eruit wat Frankie had gewonnen op de kermis en liep er mee terug richting de deur. “Ik dacht we hem misschien konden delen?” Ik had hem overal mee naar toegenomen en thuis had hij een goed plaatsje gekregen zodat Piggy er niet bij had gekund. Als ik er naar had gekeken had ik gedacht aan de leuke avond die we hadden gehad. Ik hoopte dat Frankie er ook naar kon kijken en terug kon denken aan vanavond. Een andere keer zou ik hem dan misschien wel weer hebben en er waren er misschien nog meer herinneringen die we samen hadden gemaakt. “Dat is echt heel erg lief. Ik wil hem graag met je delen.” Frankie pakte het knuffeltje van me over, waardoor ik mijn armen nog even om haar heen kon slaan. “Bedankt voor de geweldige avond. Ik hoop dat we nog wat kunnen doen de komende twee weken?” Ik had natuurlijk niet zo heel erg lang voordat ik weer weg zou moeten voor het Europese gedeelte van de tour, maar als Frankie haar agenda het toe liet, wilde ik nog graag iets met haar doen. Dan zou ik er wel voor zorgen dat mijn eigen agenda vrij was. Ik had wel wat dingetjes staan, maar niet iets heel groots. Ik wilde het vooral rustig aan doen. “Ik denk dat dat wel lukt.” Dat betekende dat Frankie het ook graag wilde en dat was eigenlijk hetgeen wat er echt toe deed. Als het dan onverhoopt niet kon, vond ik dat ook niet heel erg, al was het natuurlijk wel jammer. Ik liet Frankie uiteindelijk weer los. “Slaap lekker.” Het was laat, ik zou straks ook wel het bed in kruipen als ik met Petunia naar buiten was geweest. “Jij ook Luke.” Ik glimlachte en stapte weer van haar weg. Ik wachtte nog totdat ze naar binnen was gelopen en liep weer terug naar de auto. Daar ging ik achter het stuur zitten. Ik moest even verwerken wat er net allemaal was gebeurd, wat er vandaag was gebeurd. Hoe goed dit allemaal voelde! Frankie was geweldig? En de kus had echt goed gevoeld! Onze lippen die zachtjes op elkaar hadden gelegen, al was het maar voor even, het was lang genoeg geweest om te weten dat het goed zat, dat er genoeg gevoelens waren en dat die nog meer konden worden. Ik hoopte echt dat het wat kon worden. Dat we ergens naar toe konden werken samen. Al kon ik haast niet geloven dat Frankie misschien hetzelfde wilde.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld