Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg~creepDoll

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik klop bij de deur van ons huis aan. Ik wacht ook niet tot de deur word opengedaan, maar ga gewoon naar binnen. Het is nog altijd mijn oude huis en mijn vader heeft zelf gezegd dat ik niet moet kloppen en wachten tot de deur word opengedaan. "Pap?" Roep ik door het huisje. "Ja, wacht ik kom!" Hoor ik. Al snel komt hij bij me gelopen. "Wat was je doen?" Vraag ik lachend. "Ik was een kast aan het maken die gisteren bezweek onder het gewicht." "De kast is dus duidelijk aan het winnen." Zeg ik grinnikend tegen hem aangezien hij er niet uitziet. "Gaan we naar het dorpsfeest? " vraag ik nieuwsgierig. Het zal mijn gedachten afleiden van dat Jason gedoe en dan kunnen we Flinn en Paul in de gaten houden. "Flinn en Paul zijn al aan het feesten dus het is wel handig om mee te genieten en ze in de gaten te houden." Ik heb me net zoals William een soort van vermomd. Met andere woorden, gewoon mijn oude vodden van vroeger aangedaan en Flinn en Paul ook. Zo valt het niet te veel op. "Oke is goed, ik ga me even wat opfrissen." Hij verdwijnt weer even en komt terug met een schoon gezicht en zijn haar terug in model. "Hehe, de papa die ik ken." Glimlach ik en knuffel hem. "Mmm, mijn grote dochter. Gewoon een koningin." "Weet ik, ongelofelijk." Geef ik als antwoord. "Kom we gaan!"
We komen op het feest waar iedereen vrolijk staat te dansen en te drinken. Meteen springen Flinn en Paul me in het oog. Ze zijn een speeltje aan het spelen met willen en een stok. "Normaal gingen we nooit naar dit soort feesten." Hoor ik mijn vader zeggen. "Klopt, maar nu zijn de tijden wel anders. Jij genezen en dan nog William die in ons leven is gekomen." We staan eigenlijk wat gade te slaan van bij een hekken. Het is ondertussen ook al duidelijk dat flinn en Paul ons hebben gezien, want ze begonnen naar ons te zwaaien en daarmee waren ze ook meteen verloren met de race.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

Met een rustige stap liet ik mijn hengst verder stappen, ik had geen zin om er te snel te zijn eigenlijk. Ondertussen nam ik de weg weer voor de zoveelste keer op en glimlachte. Ik was blij dat het alweer wat fleuriger was geworden. De struiken met bloemen stonden weer in de bloei en leek niet zo dor meer aan. In de verte zag ik het dorp al in zicht komen. Het was al wat aan het schemeren dus het licht van de fakkels en het grote vuur was duidelijk te zien. Hierdoor kreeg ik een glimlach op mijn gezicht en liet mijn hengst toch iets door stappen.
Niet veel later kwam ik aan bij het dorp en voelde de warmte van de gezelligheid waardoor er een glimlach weer op mijn gezicht kwam. Ik steef af van mijn hengst en liet die lekker zijn gang gaan, deze zou toch weer komen als ik floot. Rustig liep ik verder het dorp in en werd begroet door de dorpelinge, vriendelijk groette ik terug en ging opzoek naar Yasmine. Haar kon ik helaas niet meteen vinden en ging maar wat spelletjes spelen. Het was een eeuwigheid geleden dat ik dit gedaan had. Gelukkig had ik het al snel weer onder de knie. helaas verloor ik, maar het was leuk om te doen. Dan kwam er een boogschiet hoek in mijn oog en liep er heen. Meteen stopte de dorpelingen die er bezig waren en schudde mijn hoofd. "Ga rustig door." zei ik en glimlachte naar ze. Toch stapte er iemand aan de kant en overhandigde mij de boog. "Dank je." zei ik en nam het over, pakte een pijl, spande deze niet veel later op de boog en richtte de pijl op het doel.
"Die gaat u niet lukken hoogheid. Niemand heeft die ooit gehaald, ook de beste boodschutters van het dorp niet." hoorde ik iemand zeggen en liet meteen de boog zakken. De man grijnsde en ik spande weer mijn boog, trok de pees iets strakker aan. "Als ik hem raak, trakteer jij op mede. Zo niet, dan trakteer ik. Om eerlijk te zijn, schiet ik niet vaak boog meer." zei ik dan en keek hem aan terwijl de boog nog gespannen staat en liet het dan los. Het gezicht van de man stond meteen op verbazing en liet de boog zakken. Meteen schudde de man zijn hoofd en keek mij weer aan. "Ach, wat lul ik zou, ik trakteer jou op mede." zei ik dan en legde de boog weer neer terwijl ik naar de man liep. "En jou naam is?" vroeg ik met een glimlach.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine

"Het is wel leuk ze terug te zien in hun oude omgeving. " Ik knik naar mijn vader en blijf dan om le heen kijken. "Wie zoek je?" Vraagt hij met een lach. "Je weet best wel wie," grinnik ik "de knapste koning van het hele land." "Tuurlijk is het de knapste, want hij is de enigste." Hoor ik mijn vader mij dan pesten. "Dat maakt hem met jouw woorden dus ook de lelijkste ofzo?" Vraag ik met een zielige pruillip. "Niet doen en ja eigenlijk wel, maar we houden het op de knapste." Hij trek even aan mijn pruillip waardoor ik hem terug wegstop.
Het duurt nog even tot ik het paard van William uit het niets zie lopen. Lekker dan! Ik heb meer aan de man die normaal op het paard zit. "Zoek hem maar. Ik ga op de jongens letten." Hij knuffelt mij even en loopt dan weg. Wat een fantastische vader toch. Ik stap de mensenmassa in en hoor hier en daar wat geruchten over de koning die hier is. Ja, dat wist ik al, maar waar is hij? Ik moet hier en daar mezelf tussen mensen duwen en zie dat er een grote kring van mensen staat bij het boogschieten. Wie weet is hij daar wel. Zou me ook weinig verbazen. Ik wurm mezelf naar voor en zie daar William met een andere man staan. Ik laat ze maar doen en kijk naar het spectacel. Het lukt William het doelwit te raken dat niemand anders heeft geraakt. Bij het schot wordt er luid geapplaudisseerd en ik doe vrolijk mee. William begint tegen de man te praten waardoor ik mezelf maar weer verwijder. Hij redt zichzelf wel en vermaakt zichzelf overduidelijk. Ik glimlach even en loop dan terug naar mijn vader. Onderweg terug hoor ik opeens luid geschreeuw en zie ik mensen allemaal in paniek wegrennen. Waarom rennen ze allemaal? Wat is er toch aan de hand?! "Wat is er aan de hand?" Vraag ik aan een vrouw die ik tegenhoud. "Plunderaars! Zorg dat je hier snel wegraakt!" Roept ze zowat en terwijl dat ze wegloopt sleurt ze me half met haar mee. Uit het niets zie ik groot vuur en het dringt pas na enkele seconden tot me door dat ze huizen in brand steken. Ik miet Flinn, Paul en mijn vader vinden, maar misschien zijn ze al weggerend?! Ik loop terug naar het boogschieten waar de paniek ondertussen ook gekomen is. In alle drukte zoek ik naar William. Ik zie iemand die op hem lijkt en ik hoop zo dat ik de juiste tegen hou. Ik pak man zijn schouder vast en draai hem om. "Gelukkig!" Zeg ik opgelucht. "Heb je Flinn, Paul of mijn vader gezien?" Vraag ik bezorgd en zie in de verte een paar mensen op paarden. Twee hebben er een fakkel vast en de andere zitten de buit binnen te halen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

Na het schot stond ik nog een lange tijd met de mannen gepraat die er bij waren komen staan. We lachte over enkele dingen en voelde mij net zoals de mensen hier, en niet een hoge piet ofzo. Ook had ik al snel een kroes mede in mijn handen gekregen en nam daar flinke slokken van. Dorps mede, nog beter dan de wijn die ik in het kasteel had. Dit was nog zoeter dan de wijn.
Dan dacht ik aan Yasmine, ik was opzoek naar haar, was ze er eigenlijk niet even? Ik was te druk bezig met de mannen en het schieten dat ik haar gewoon over het hoofd had gezien. De kroes mede goot ik even naar achteren en bedankte de mannen voor de gezeldschap. Maar toen ik op het punt stond om naar Yasmine te gaan zoeken, kwam er een luide schreeuw, wel meer, en hoorde het oplaaien van het vuur. Mijn ogen schoten meteen richting het geluid en zag hoe enkele huizen in de fik vlogen. Mijn handen balde ik tot vuisten en vloot op mijn vingers, meteen kwam mijn paard aan gerend, ik sprong op zijn rug en keek rond. Om eerlijk te zijn wist ik niet wat ik moest doen, maar besloot toen toch maar zelf actie te nemen, de wachters die ik eerder gestuurd had toen het feest was begonnen, waren bezig om de mensen op te vangen. Dan spoorden ik mijn paard aan en reed richting de plunderaars.
Maar toch schoot het door mijn door, Yasmine, haar vader en haar broertjes. Ik weet dat Yasmine best voor haar zelf kon zorgen, dus baarde ik daar geen zorgen over, maar ook weer wel. Straks grepen de mannen haar. Even haalde ik diep adem en schudde mijn hoofd. De mannen, die moest ik hier weg zien te krijgen, het liefst neer halen, ook al ben ik daar niet zo van.
Na een paar minuten was ik bij de hell aan gekomen en trok ik mijn zwaard. "HEJ! MIJ MOETEN JULLIE HEBBEN!!" schreeuwde ik zo hard ik kon, en gelukkig, keken meteen de ogen van de plunderaars mijn kant op. "JA HIER!!" schreeuwde ik nog een keer en bleef even staan, maar al snel begon mijn paard tegen te stribbelen en spoorden hem dan maar aan zodat we in galop richting de mannen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Algauw zie ik dat ik toch de verkeerde persoon heb, maar waar is William dan? Waar zijn Flinn, Paul en mijn vader. Ik hoop zo hard dat ze ongedeerd zijn weggekomen. Ik loop met de bende mee, want eerlijk gezegd heb ik geen keuze dan de stroom van gillende mensen te volgen. Ik probeer mezelf tussen de mensen te duwen en kom dan in een steegje. Ik haal even diep adem. Oke, wat moet ik nu doen? Misschien is mijn vader met Flinn en Paul naar huis gevlucht? Ik kan het er op wagen. Ik loop via de steegjes verder weg terug naar het huis. Hoe verder ik ga, hoe verder het geluid ook is. Ik zie boven mij een grote rookwolk. Het moet vreselijk zijn voor die mensen om hun huis en bezittingen in vlammen zien op te gaan. Ik zet het op een loopje omdat ik gewoon snel bij het huis wil zijn en omdat ik toch een kleine angst heb dat het vuur mij uit het niets zou inhalen.
Hijgend duw ik de deur van het huis open en het enige dat ik zie is mijn vader die zijn bloedende arm verzorgd en zit te snikken. "Pa, wat is gebeurd?" Vraag ik voorzichtig en pak de doek over. Ik veeg het bloed weg en probeer de wonde voor de rest zo goed mogelijk te verzorgen. "Ze.... Z...ze hebben Flinn en Paul meegenomen." Komt er stotterend uit zijn mond. "Zeg me alsjeblieft dat je een heel erg slecht getimede grap maakt." Ik wil het niet geloven dat ze mijn broertje hebben meegenomen, maar ik zie mijn vader zijn gezicht en die wonde. "Ze grepen ze uit mijn handen." Vervolgt zijn het verhaal. "Ik kon niets doen!" Ik slik even en schrik mij een ongeluk als de deur opengegooid wordt. Ik grijp naar een mes dat op de tafel ligt en haal opgelucht adem als het maar één van onze wachters is. "Ik kom u, uw broertjes en uw vader veilig naar het paleis brengen." Zegt hij. "Doe liever de moeite mijn broertjes te vinden!" Sis ik wat. Ik voel mijn vader mijn hand vastpakken en naar mij kijken met de blik die hij vroeger ook opzette als ik iets verkeerd deed. "Het spijt me, maar mijn broertjes zijn door die mannen meegenomen." Probeer ik dan rustig te zeggen en leg het mes op tafel. "Ik zal het melden, maar voor uw en uw vader zijn veiligheid is het beter als u nu meegaat." Ik knik maar en help mijn vader dan recht. We stappen in de koets en het enige dat ik doe is de hele tijd naar buiten kijken innde hoop ze toch plots te voorschijn komen.
We zijn er eindelijk! De rit leek oneindig lang! Ik help mijn vader en laat bediende hem meenemen naar de ziekenzaal, want daar zullen ze hem betere zorgen geven dan dat ik kon. "Is William hier nog?" Vraag ik aan Martha. "Neen, hij is een tijd geleden naar het dorp vertrokken en nog niet teruggekeerd. Één van de wachters is wel komen zeggen dat ze hem daarnet zagen en er is al extra hulp vertrokken." Licht Martha mij in. Ik knik klein. "Is er iets?" Hoor ik haar vragen. Ze kijkt er nog extra bij met een blik die ik echt niet aankan. "Ze hebben Flinn en Paul." Zeg ik zacht. "Awh meisje kom hier!" Ze pakt me in haar armen en zodra dat ze dat doet begin ik te huilen. "Het komt goed met hun! William en de wachters zullen ze veilig thuis brengen!"

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

Zo snel mijn paard kon, galoppeerde ik achter de rovers aan. Het was al aardig donker, dus het bleef lastig om de rovers in de gaten te houden. Gelukkig waren mijn ogen snel aan het donker gewend en bleef hun volgen. Hoe lang ik al achter ze aan zat wist ik niet, maar toch moesten hun paarden een keer rusten. Na zeker een uur of 3 achter volgt te hebben, zag ik verder op hun kamp al. Mijn paard had ik al een tijdje tot rust gegund, maar toch bleven we lopen. Zelf was ik ook aardig moe. Ik liet mijn paard in halt over gaan, bond hem vast en sloop richting de rovers. Redelijk vlakbij bleef ik staan en probeerde ik af te luisteren. "Weet je zeker dat we hem hebben afgeschud?" hoorde ik één vragen aan de andere. "Ja wat dat hebben we zeker." "Nou ik betwijfel het hoor." hoorde ik een derde persoon zeggen. "Ah, kom op, die gaat nooit alleen het bos in." zei de 2e man en ging zitten. De jongens zag ik vast gebonden zitten bij een boom, beide gezichten waren nat van de tranen. Flinn begon weer te schreeuwen, maar kreeg al snel een schop tegen zijn been aan waardoor die begon te huilen. "Ah shut up jullie." zei de 3e man en liep weer terug naar het kampvuur, pakte wat te eten. Mijn handen balde ik tot vuisten. Het was nu te stil om mijn zwaard te trekken, dan konden ze mij horen. Even haalde ik diep adem en sloop zo stil mogelijk richting de jongens.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Ik hoop het zo hard Martha." Ze pakt me mee naar de ontspanningsruimte. "Kom, zet je neer en ik laat ze je wel een kopje thee brengen om te kalmeren." Enkele bedienden krijgen het bevel thee en wat koekjes te gaan halen. "Martha, heb je nog nieuws van William? Is hij nog veilig? Heeft hij wachters mee?" Op de één of andere manier maakt haar blik me alleen maar meer ongerust. "Hoe is het met papa?" Haar blik verandert gelukkig meteen. "Goed, hij is aan de betere hand." Opgelucht haal ik adem. "Dat is toch al één positief ding." Er wordt geklopt en dan komen ze binnen met de thee. "Dankje" zeg ik zacht. De kop wordt door Martha aangegeven. "Dankje, nog eens." Meteen neem ik een grote teug. "Probeer wat te slapen, dan gaan ze hier sneller zijn." Ik voel Martha me neer duwen en knik klein. Hoe kan ik nu slapen? Mijn broers en mijn echtgenoot zijn beide daar buiten waar die rovers zijn!
Ik schrik op en kijk angstig om me heen. Blijkbaar ben ik toch in slaap gevallen. Hoe? "Je hebt zeker een uur geslapen!" Hoor ik Martha zeggen. "Fijn, nog nieuws?" Martha haar gezegd spreekt weer eens boekdelen. "Is William thuis?" Ze schudt haar hoofd. "Zijn wachters hebben gezegd dat hij er alleen van door is gegaan." Ik zuchr diep. "Stuur ze er heen en laat ze hem zoeken. De mensen hebben niets aan William als hij gevangen is door die rover of als hij dood is." "Yasmine, rustig! William kan voor zichzelf zorgen en we moeten positief blijven denken." Ik gooi mezelf terug neer. "Het wordt me te veel Martha."

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

Het duurde even tot ik bij de jongens aan was gekomen, elke keer kon ik maar een stukje verder. Als ik eindelijk bij de jongens was aan gekomen, bleef ik nog even zitten en wachtte ik tot de mannen sliepen, maar er hielt één de wacht als de andere sliep. Mijn vuist balde ik en zette mijn kaken op elkaar. Ik pakte dan een kiezel van de grond af en gooide deze de andere kant uit, hopelijk trapte hij er in. Als de man er in trapte grijnsde ik even en zette weer een paar stappen voor uit. De jongens zagen mij al snel, maar ik maakte een beweging dat ze stil moesten zijn, meteen knikte ze en ik probeerde dan het touw los te snijden. Het lukte alleen niet en trok een wenkbrauw op. "What the?" mompelde ik, maar als ik eenmaal door het touw gedeelte heen was, zag ik een rare dunne ijzeren draad er door heen gaan. Dit was nieuw en uit gedacht. Ik probeerde niet te vloeken waar de jongens bij was maar dan hoorde ik ze schreeuwen en draaide ik mij om. De die daarnet nog lag te slapen stond achter mij en keek mij kwaad aan. "Hé, alles goed?" vroeg ik maar de man zei niets en haalde uit. Snel zette ik mij af van de grond en rolde weg van hem. "Dat was mis." lachte ik en merkte dat de andere man ook was opgestaan en naar mij toe gerend kwam. Dit ging nog leuk worden, snel trok ik mijn zwaard en ging klaar staan. "Kom maar op." zei ik en daagde ze uit. Natuurlijk hapte ze meteen toe en kwamen op mij af. Een grijns kwam op mijn gezicht en ik ontweek hun slagen. "Ah kom op, 3 tegen 1? Dat is toch niet eerlijk." zei ik en hielt een paar keer hun uithalen tegen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld