Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG/ ft. Katnissx

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott
Wanneer ik op het punt sta om naar beneden te gaan hoor ik Stephanie roepen dat ze eten hebben. Ik ben eens benieuwd wat het zou zijn. 'Scarlett is boven,' hoor ik Mason mompelend zeggen. Ik moet lichtjes grijnzen, het is me gelukt om boven te geraken. Ik ga rustig de kapotte trap terug af, lenigheid is veel hierin en met het boekje tussen mijn armen gedrukt stap ik op hun af. Het boekje heb ik gevonden, ik ga het dus niet aan de rest geven voor ik erin gebladerd heb. Ik kom in de kamer toe dat volgens mij vroeger als woonkamer diende en ik zie ze alle drie zitten. 'Boven is er slaapgelegenheid,' zeg ik alleen en ik zet me op de bank. Ik zie Masons ogen priemen naar het boekje dat ik in mijn handen heb en in mijn jaszak heb ik nog steeds het mes. Dit mes hou ik zeker bij me, met een mes kan ik me verdedigen. Vroeger is er mij geleerd hoe je moet messen werpen en ik was er best goed in. 'Vanwaar kom je eraan?', vraagt Mason dan doelend op het boekje. 'Lag boven in een kast en geen denken aan dat jullie het in jullie handen krijgen voordat ik het bekeken heb,' zeg ik dan op de één of andere manier toch vijandig. Het lieve naïeve meisje is weg en heeft plaatsgemaakt voor de persoon die haar vader vermoord heeft.

Mason Spencer Adams
Ik wil nog eens op Scarlett roepen, maar ik zie Brad en Stephanie al het huis inkomen. Brad heeft een shirt aan. Ze hebben dus wat kledij gevonden, dat is een begin. Dan zie ik iets op Brad zijn rug liggen. 'Moet dat ons eten voorstellen?', is het enigste wat ik zeg over het beest, het lijkt een hond. Dan voegt Scarlett zich terug bij ons toe en ik zie iets in haar handen. Een boekje, het lijkt op een boekje zoals wij hadden. Ze had mijn blik al gezien en ik verschiet wel licht van haar reactie. Er lijkt een hele andere Scarlett voor ons te staan. Haar blik is killer, wat heeft ze boven gedaan? Is dit het meisje dat haar daad gepleegd heeft? Ik wil weten welke daad ze heeft gedaan, vast heeft ze iets met haar vader gedaan. Maar wat?

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Zwijgend loop ik achter Stephanie aan. Mijn spieren beginnen te tintelen. Het teken dat ik het beest nu eigenlijk wel kwijt wil. 'Sorry het vijf sterren restaurant was dicht' Grom ik geïrriteerd naar Mason die commentaar op ons eten geeft. Natuurlijk had ik nu ook liever gewoon een pizza besteld maar de mogelijkheden zijn op het moment beperkt. Ik volg het gesprek van Mason en Scarlett maar half. 'Miauw' zeg ik spottend als Scarlett een kattige opmerking maakt. Als ze niet wilt dat wij erna kijken moest ze het niet mee naar beneden nemen en boven gewoon ergens verstoppen. Zodra ik het beest op de tafel heb gedumpt, rek ik even mijn rug. Een vervelend gevoel bekruipt me als de ogen van het beest nog niet dicht zijn. Met mijn vingertoppen ga ik over zijn oogleden heen, zodat hij er wat vrediger uit ziet. Ik draai me langzaam weer richting de groep. 'En nu ijsprinses?' Vraag ik uitdagend aan Stephanie omdat ze nog geen enkele emotie heeft laten zien sinds de coyote dood is.

Stephanie Leah Martin
Even denk ik een moment van zwakte herkennen in het gedrag van Brad als hij de ogen van de coyote sluit, maar zijn opmerking erachter aan herstelt die gedachte. Ik kijk hem waarschuwend aan om zijn opmerking. 'En nu gaan we hem villen. Mason zou jij mij buiten willen helpen?' Vraag ik met een zwakke glimlach. 'Scarlett zou jij het vuur kunnen maken?' Ik wil achter hun aanlopen, alleen Brad pakt mijn bovenarm vast. Hij wacht tot de andere twee buiten zijn. 'Ik weet niet wat jij hebt gedaan maar ik geloof niet in die naïeve act van je. Ik zag je ogen' sist hij mijn kant op. Ik maak me los uit zijn greep. 'Jij bent anders ook niet bepaalt onschuldig.' Brad houdt iets voor ons achter en ik ga uitvinden wat dat is. Ik wil langs hem lopen alleen hij pakt mij opnieuw vast. 'Ik zou oppassen als ik jou was' sis ik tussen mijn tanden door terwijl ik me nog agressiever los maak dan de keer ervoor. 'Of anders vermoord je mij ook?' Ik negeer zijn opmerking en ik stoot expres met mijn schouder tegen die van hem aan als ik naar buiten loop.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott
Wanneer ik Brad miauw hoor zeggen kijk ik hem dreigend aan. 'Als ik jou was zou ik maar je mond houden,' sis ik naar hem en wanneer Stephanie dat zegt, draai ik me om en loop naar buiten. Stephanie heeft gelijk, ik mag me niet zwak opstellen en over me heen laten lopen. Dat zal ik niet meer laten doen, helemaal niet zelfs. Buiten ga ik eerst opzoek naar hout en wanneer ik wel voldoende heb loop ik ermee terug naar voor het huis. Ik maak daar de plek wat vrij en begin het hout goed te zetten om vuur te maken. Ik ben vroeger nog vaak gaan kamperen, dus vuur maken met alleen wat er te vinden is, is voor mij helemaal geen probleem. Niet veel later heb ik een mooi brandend vuur en ik kijk naar het mes dat ik terug in mijn handen heb. Ik bekijk het of er niets opstaat, geen initialen of niets en als ik vaststel dat het een mes is zonder wat op neem ik het boekje en ik begin te bladeren. Ik stop wanneer ik een tekst zie staan dat me maar al te bekent voorkomt. We hebben het namelijk zelf meegemaakt. Wakker worden in het bos met dozen voor je met je naam op en daarin een boekje met je daden in. Dit is zo een boekje, alleen van die persoon dat dit schreef. Ik blader terug naar voor en bekijk de artikels. Moord. Zoals bij mij, volgens mij hebben we allemaal wat met een moord te maken. Ik bekijk het verder. Een moord op Anne Howland, een vrouw van vijftig. Ik klap het boekje dicht en kijk naar de kaft waar de naam van de toen bezitter op staat. Simon Howland. Howland? Zou deze jongen zijn moeder vermoord hebben? Ik laat het er dan even bij en leg het boekje weg. Ik zet me recht en loop naar Mason en Stephanie toe. 'Hulp nodig bij het villen?', vraag ik dan en ik speel met het mes in mijn hand.

Mason Spencer Adams
Ik hoor wat Stephanie vraagt en zonder nog enige andere moeite te doen voor iets te reageren zeg ik me recht en neem het beest mee naar buiten. Stephanie kan wel nog vriendelijk zijn, maar ze heeft een ijzige blik in haar ogen. Wat zou er onderweg bij hun gebeurd zijn? Zou het iets met dit beest te maken hebben? Scarlett heeft opeens ook een heel andere houding gekregen, vijandige, ijziger. Ik kijk toe hou ze vuur maakt en bij wonder lukt het haar redelijk snel. Volgens mij weten we nog veel niet over dat meisje. Als Stephanie er is begin ik samen met haar het te villen. 'We weten nu allemaal wat er met Scarlett gebeurd is, maar ze moet wel iets gedaan hebben, anders zou ze hier waarschijnlijk niet zitten. Heb jij een idee?', vraag ik dan aan Stephanie en ik kijk terug even naar Scarlett, die nu in dat boekje aan het bladeren is. Wat zou er daar eigenlijk instaan? Ik kijk op als ik opeens Scarlett haar stem voor ons hoor met die vraag. 'Wij kunnen het wel alleen,' mompel ik dan.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Een geïrriteerde grom verlaat mijn lippen. De woede die eigenlijk de hele dag al in me zit, giert door mijn lichaam heen. Ik bal mijn handen tot vuisten en merk nu pas hoe zwaar ik adem. Het onrustige gevoel in mijn handen, krijg ik eruit door meerdere malen tegen de muur aan te slaan. Bloedvlekken nemen de muur over. Ik draai met mijn rug naar de muur en laat me door mijn knieën zakken. Mijn hoofd begraaf ik in mijn handen en ik probeer mijn ademhaling weer op peil te krijgen. Mijn blik valt op mijn knokkels. Die zullen morgen niet alleen nog onder de wonden zitten maar ook goed blauw zijn. Als ik merk dat het rustiger is in mijn hoofd, sta ik langzaam op. Ik neem even een kijkje buiten, maar zie al snel dat ze mij hier niet nodig hebben. Een koude windvlaag gaat langs mijn lichaam en ik sla mijn armen over elkaar om meer lichaamswarmte te creëren. Ik snak naar nicotine in mijn longen, maar dat hebben we jammer genoeg nog niet gevonden. Mijn blik gaat naar Scarlett die onhandig met een mes in haar handen staat te prutsen, 'Pas je op dat je jezelf niet bezeerd. Ik denk dat er binnen nog wel een kinder mes voor je ligt' Zeg ik toonloos.

Stephanie Leah Martin
Ik hurk neer bij het beest en pak het mes steviger vast. Als ik eerlijk ben heb ik nog nooit een beest gevild maar goed dat is natuurlijk ook niet een skill die je mee krijgt van huis. Diep in gedachten plan ik uit waar we moeten beginnen. 'Als we nou hier beginnen en dan door gaan naar het eind?' Stel ik voor en zonder echt op antwoord te wachten, zet ik voorzichtig het mes in de huid van het dier. Mason leek toch diep in gedachtes te zijn. Het verbaasd me dan ook niks als hij zijn gedachtegang besluit op te biechten. 'We weten nog steeds niet wat we hier doen, dus ik kan ook niks concluderen' zeg ik met mijn blik gericht op mijn werk. 'Maar vanuit mijn perspectief is ze slachtoffer' Mijn blik gaat naar Scarlett die zit te lezen. Voor hetzelfde geld is dit één of ander gek sociaal experiment waarbij ze slachtoffers en daders bij elkaar gooien en kijken hoe ze op elkaar reageren. Ik weet alleen wel zeker dat als de mensen weten wat ik heb gedaan, dat ze me nooit normaal in de ogen kunnen kijken.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scot
Wanneer ik het antwoord krijg dat het niet nodig is haal ik mijn schouders op. Ik heb al meerdere keren iets gevold, maar als ze geen hulp willen voor mij goed. Ik loop dan wat rond en denk even na over het boekje. Wat ik al heb gelezen is er ook bij ons gebeurd. Ik snap het noet, waren er mensen voor ons die dit hebben ondergaan? Dan kunnen we er zo achter komen waarom we hier zitten. Ik word uit mijn gedachten gehaald als ik Brad wat hoor zeggen. Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik heb skill, dat is messen werpen. Ik werp het mes richting de boom en het komt er perfect aan en blijft erin steken. 'Ik denk niet dat ik een kinderleed nodig heb,' sis ik dan naar hem en ik neem het mes terug. Ik loop naar hem. 'Maar als jij alles beter wilt weten,' sis ik naar hem en zet het punt van mijn mes in zijn schouder. 'Onderschat nooit iemand,' sis ik naar hem en draai me dan om.

Mason Spencer Adamns
Ik knik als ze dat zegt. Ik hou het beest vast zodat Stephanie het kan villen. Als ze dat erop antwoordt knik ik zwakjes. 'Wat heb jij gedaan?', vraagt hij gewoon direct aan haar. Ik kijk terug even naar Scarlett en Brad. Als ze dan een mes werpt kijk ik toch op en ze zo tegen Brad doet. 'Ze is volgens mij in meer instaat,' mompel ik dan en ik kijk dan terug naar het beest. Laten we dan maar verder doen, maar Scarlett is volgens mij iemand nog waar we van moeten opletten.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
'Ik heb geen wapen nodig om mij te verdedigen' sis ik tussen mijn tanden door. Ik laat me niet zomaar op de kast jagen door een meisje met beginnersgeluk. 'Heeft pappie je dat geleerd?' zeg ik terwijl ik haar emotieloos aankijk. Ik weet dat mijn opmerking op het randje was, maar ik laat me niet publiekelijk ten schade zetten. Gelijk schieten Mason en Stephanie omhoog. Mason houdt Scarlett tegen en Stephanie gaat voor mij staan. 'Brad ga naar binnen en kom het eerste uur niet terug' Een spottend lachje verlaat mijn lippen. 'Denk je nou echt dat ik een fuck geef om wat jij mij commandeert?' Schreeuw ik harder dan dat ik eigenlijk van plan was. 'Brad ga gewoon naar binnen' Zegt Stephanie nog even kalm als normaal. Door haar reactie wordt ik alleen maar bozer. 'Jongens er is iets wat jullie moeten weten' zeg ik terwijl ik Stephanie diep in haar ogen blijf aankijken. 'Stephanie heeft net dat beest voor mijn ogen vermoord en reageerde nog emotielozer dan altijd. Ik zou haast denken dat levens nemen je hobby is'

Stephanie Leah Martin
Zoals gewoonlijk lopen de spanningen weer hoog op binnen de groep. Iedereen is verward, moe en heeft honger. Ik wil net onder de vraag van Mason uitkomen als ik de opmerking van Brad hoor. Ik hoef Mason niet eens aan te kijken om hem te seinen dat we moeten ingrijpen. Natuurlijk moet Brad niks weten van autoriteit en trekt hij zijn eigen plan. Een zucht verlaat mijn lippen als ik Brad hoor praten over de coyote. 'Oke ik vertel jullie wat ik heb gedaan' zeg ik terwijl ik op mijn lip bijt. Ik ben de leider van dit zooitje dus dan moet ik ook maar de eerste zijn die gaat bekennen. 'Ik ben een half jaar een huurmoordenaar geweest' zeg ik wetend dat ik de sfeer in de groep flink ga aanpassen. Mijn achtergrond verhaal van hoe ik daar ben terecht gekomen hoeft niemand te weten. Bang voor de reacties, kijk ik de groep rond.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Scarlett Ally Scott
Als hij dat zegt kijk ik hem aan. 'Ik kan ten minste iets van afstand doen, jij moet afwachten tot ze kort genoeg zijn,' sis ik terug en als hij dat zegt van mijn vader, kookt mijn bloed van woede. Ik wil op hem afstappen en ik heb het mes stevig in mijn handen. Het is genoeg, ik kan niet zomaar over me heen laten lopen door hem, de eerste keer was het zo, hij wist van niets af, maar nu wel, we zijn beter af zonder hem. Hij maakt het ons allen moeilijk en hij werkt me op de zenuwen, nee zelfs meer dan dat. Ik wil net uithalen naar hem met het mes als Mason me stevig tegenhoudt. Wat is dit? Kunnen ze me niet even laten en me dit laten afmaken. 'Laat me los,' sis ik dan. 'Ik zou zeggen dat ik je hetzelfde toewens wat hij mij heeft aangedaan, maar zelfs dat durf ik niet omdat het zo erg was,' sis ik. Langzaam gaat mijn woede weg, maar ik begin te trillen en te lijken op een emotioneel wrak. Ik begin te trillen en ik probeer te horen wat er gezegd word. Ik hoor dan wat Stephanie heeft gedaan. Huurmoordenaar. Ik probeer het trillen te stoppen en wanneer ik eindelijk los word gelaten, neem ik mijn mes losjes vast en zonder iets te zeggen loop ik naar binnen. Ik moet even kalmeren. Mijn gedachten gaan van Brad naar mijn vader, naar Stephanie, maar blijven dan bij Stephanie. Huurmoordenaar. Ik had veel in haar gezien, maar dat nee. Ik weet even niet wat ik moet denken, als ze ons dood wou had ze dat volgens mij allang gedaan, kan ik haar wel vertrouwen? Is dat wel een goed plan? Ik moet eigenlijk niemand vertrouwen, het kan dan uit de hand lopen. Kijk naar Brad, ik vertrouwde hem en nu, nu veracht ik hem.

Mason Spencer Scott
Ik hoor en voel hoe de spanningen oplopen. Je voelt de spanning gewoon al in de lucht hangen. Maar wanneer ik Brad zijn opmerking hoor spring ik direct recht. Ik zie wat Scarlett van plan is. Zou ze echt met dat mes Brad neersteken? Ze is een type dat veel in zich heeft volgens mij. Toen ik haar nog deze ochtend zag en hoe we deden, dacht ik er bijna zeker van te zijn hoe iemand ze was. Naïef, meelopend en tot niets in staat, zeker in zelfverdediging niet. Maar wat ik nu van haar zie, ik weet niet meer wat ik van haar moet denken. Snel hou ik haar vast voor ze het mes werkelijk in Brad steekt, ik zag het dat ze het werkelijk zou doen. Stevig hou ik haar vast en volg het gesprek tussen Stephanie en Brad. Het kan altijd dat zoiets je emotielozer maakt toch? Ik voel hoe Scarlett begint te trillen, even kijk ik haar aan. Haar woede ebt weg, ze krijgt heeft het nu precies moeilijk met haar emoties. Ik laat haar langzaam los als Stephanie begint met te vertellen. Ik slik, huurmoordenaar. 'Geweest, ben je al lang gestopt?', vraag ik dan voorzichtig en ik zie hoe Scarlett de groep verlaat en naar binnen gaat.

Account verwijderd

schreef:
Brad Jared Dilano
Haar boze reactie is precies waarop ik had gehoopt. Ze heeft bij zich zelf een knop omgedraaid sinds wij weg zijn geweest om denk ik iets te bewijzen. Haar woorden laten me koud. Ik heb me sowieso nooit zoveel aangetrokken wat anderen van mij dachten. De enige mening die ik belangrijk vond is die van mijn moeder omdat ik zoveel respect voor haar heb. Ze heeft me in haar eentje opgevoed. Zoals verwacht valt Scarlett haar masker af en wordt ze weer het kwetsbare meisje die goed te beïnvloeden valt. Ik frons mijn wenkbrauw als Stephanie als eerste haar misdrijf gaat opbiechten en de waarheid staat me helemaal niet aan. Mijn gezicht betrekt en ik merk niet eens dat Scarlett naar binnen is gegaan. Huurmoordenaar? Ze zou dus professioneel mijn leven kunnen beëindigen als ze dat wou. Vooral omdat we niet de beste vrienden zijn valt dit nieuwtje nog al hard bij mij. Mason en Scarlett zijn veilig voor nu.

Stephanie Leah Martin
Van Scarlett krijg ik geen reactie meer over mijn verleden en ook Brad lijkt eindelijk zijn mond te kunnen zien houden. 'Ik ben een half jaar geleden gestopt' biecht ik eerlijk op. Wetend dat de jongens veel liever hadden gehoord dat het een langere tijd geleden was geweest. Maar dat was niet zo en ik was van plan om open kaart te spelen. Deels om een voorbeeld te geven aan de rest om ook hun misdrijf met ons te delen en deels omdat ik zo meer macht heb op de groep aangezien ik een best heftig beroep hebt uitgevoerd, waar denk ik geen van deze jongeren nog overheen komt. Een deel in mij hoopt dat de groep nu uit elkaar valt zodat ik in mijn eentje verder kan. Ik weet dat we samen misschien sterker zijn maar we zijn samen zeker niet sneller. We hebben ondertussen al een hele dag verspilt aan oplopende gevoelens en hebben geen antwoorden, nog geen eten. Nog niks. Een diepe zucht verlaat mijn lippen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld