Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O - Shiri & Maiev |

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het deed Lynn pijn om te zien dat Sem daadwerkelijk gekwetst te zien omdat zij een paar egoïstische opmerkingen had gemaakt. Nu voelde ze zich alleen maar schuldig erdoor, wat het lastiger maakte om nee te zeggen tegen Sem.
'N-nee, sorry... ik was egoïstisch...' zei ze zacht. Ze glimlachte zwakjes naar Sem. 'Ik weet dat je het niet zomaar zou vergeten. Sorry dat ik aan je twijfelde.' Ze was ook echt een stuk ongeluk dat niets anders dan ongeluk bracht bij de mensen om haar heen.
Toen Sem haar vroeg om te blijven, glimlachte Lynn bijna automatisch met een soort "troostend" gezicht.
'Het geeft niet... ik heb morgen toch niet iets speciaals, dus als je wilt... dan kan ik wel blijven?' Ze wist zelf nog niet hoe comfortabel ze daar eigenlijk wel mee was, maar ze voelde zich ook schuldig gedeeltelijk en als hij zich hierdoor beter zou gaan voelen... dan was dat maar de prijs die ze ervoor moest betalen. Ze had nog wat goed te maken. Wie had ooit gedacht dat deze dag zo zou verlopen... Zij niet in ieder geval.
'Als jij je er beter door voelt,' voegde Lynn nog aan haar zinnen toe. 'Dan wil ik best blijven. Geen probleem.'

a bit short sorry

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De man hoopte eigenlijk stiekem dat ze wel wilde blijven slapen. De laatste tijd was hij zo bang in zijn eigen huis en hij wist niet waarom. Misschien kwam het doordat hij begon te hallucineren als hij heel erg veel gedronken had en dan hoorde hij van alles en zag hij dingen die er niet waren. Dat was een bijkomend effect van de hoeveelheid alcohol die Sem dagelijks consumeerde. Dan kon je dingen gaan zien die er niet waren.
Een grijns kwam op zijn gezicht te staan nadat ze zei dat ze wilde blijven en hij knikte even. 'Leuk, ja... Goed! Je kan overal slapen! Ik heb veel kamers...' De man kwam opgewekt en gehaast het bed uit, waarna hij trillend op zijn ontzettend dunne benen stond en zijn kamer uit wankelde. Hij wenkte Lynn dat ze mee moest lopen en zelf strompelde hij al voor haar uit. Af en toe moest hij zichzelf vasthouden aan de muur om rechtop te kunnen blijven staan. Zijn lichaam was echt zo ontzettend dun dat het wel wat gevaarlijk leek te worden.
'Hier heb ik allemaal kamers en... En dan kan jij uitkiezen.' Hij leunde wat buiten adem tegen de deur aan van een kamer en hij ademde even zwaar. De deur maakte hij vermoeid open en hij viel haast naar binnen toe, maar hij schrok even kort van wat hij zag.
'Oh ja... Dit is mijn opgezette dieren kamer...' Overal stonden opgezette dieren: van leeuwen en tijgers tot ijsberen, struisvogels, vogels en knaagdieren. Alles was er te vinden, want hij moest zijn geld ergens kwijt. Zo'n leeuw kostte al meer dan 20.000.
'Andere deur...' De man wankelde weer terug en liet de deur openstaan, waarna hij een andere kamer opende die minstens net zo groot en luxe was als zijn eigen kamer. Het was alleen net iets kleiner misschien. 'Hier kan jij slapen als je wilt...'

@Shiri

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn keek even verbaasd naar Sem. Voor iemand die net nog heel graag wilde rusten - en iemand die ze net had aangekleed - voelde het vreemd dat hij ineens opsprong. Hij wankelde, dat wel, maar hij leek ineens toch een stuk levendiger. Was dat echt omdat ze bleef slapen? Ze zou niet eens in zijn kamer blijven... Toch volgde Lynn Sem maar en toonde ze hem een glimlach.
Voor zover dat ze dat kon, negeerde ze de opgezette dieren kamer. Zij zelf was tegen het opzetten van dieren tenzij ze een natuurlijke dood waren gestorven, maar vaak was dat niet zo. Het leek haar dan ook niet nuttig om hier een opmerking over te maken terwijl Sem met al zijn macht een kamer voor haar probeerde te vinden in dit labyrint.
Toen Sem uiteindelijk daadwerkelijk een kamer voor haar had gevonden, keek Lynn met grote ogen rond. Dat hij dit allemaal kon betalen... het verbaasde haar. Zo groot en zo luxe, ze was dit alles behalve gewend.
'J-ja...' stamelde ze. 'Het is... groot...' merkte ze op. Nee, echt? Thank you, captain obvious. Alsof Sem dat niet wist. Daarnaast, waarom was ze nog verbaasd? De kamer was qua grote en luxe zowat identiek, dus heel veel om verrast over te zijn was er niet. Misschien was het dan toch het feit dat er dus meerder kamers zoals die van Sem waren, allemaal kamers die eigenlijk nooit gebruikt werden. Tot nu dan, maar dan nog... het grootste gedeelte zou waarschijnlijk nooit gebruikt worden.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De dieren die Sem had, waren allemaal met speciale certificaten verkregen en waren dus niet uit de stroperij. Dat zou hij nooit willen, maar dit was toch een soort van tweede leven schenken aan prachtige dieren waar Sem zo veel van hield. Zijn pronkstuk was toch wel de gigantische tijger die middenin de kamer stond op een voetstuk. Sem hield gewoon veel van dieren namelijk. De man kon heel rustig worden van het kijken naar natuurdocumentaires of wat dan ook. Het maakte hem blij, rustig en ontspannen. Alhoewel hij tegenwoordig natuurlijk niet helemaal ontspannen meer kon zijn vanwege alle psychische problemen en zijn verslaving.
De kamer waar ze nu waren, was heel neutraal ingericht en had alles wat je nodig had. Sem keek zelf nog even rond en hij fronste even. In deze kamer kwam hij eigenlijk nooit. Zoals in alle kamers die hij had. Er waren slechts een aantal kamers waar hij graag kwam, maar daar waren alle extra slaapkamers niet bij inbegrepen.
Sem wankelde naar binnen en ging vermoeid op het bed zitten, waarna hij erop klopte en naar Lynn keek.
'Jij slaapt hier en ik slaap helemaal aan de andere kant...' De man rilde wat van angst en wiegde ziczhelf kort heen en weer. Hij had het idee alsof hij niet op tijd bij haar zou kunnen zijn als er iets aan de hand was. Sem zou zo graag willen dat hij bij haar kon slapen, of eerder: zij bij hem in bed, maar dat kon natuurlijk niet. Hij kon helaas gewoon niet vragen van haar om dat te doen. Dus eigenlijk had hij nu nog steeds geen rust in zijn hoofd.
'Je moet alleen niet... Eh... Niet dingen... Verschuiven...' Verward keek hij rond en hij bracht zijn hand naar zijn haren toe. Er was lichte paniek in zijn ogen te zien op het moment dat hij zich realiseerde dat ze misschien de perfecte in deze kamer helemaal in de war kon schoppen... Dan was hij weer een hele dag bezig het terug naar perfecte te brengen.

@Shiri

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Het was goed te merken dat Sem zich in een tweestrijd bevond. Aan de ene kant wilde hij dat Lynn zou blijven, maar aan de ander kant voelde het voor haar niet helemaal alsof ze welkom was. Natuurlijk wist ze wel dat dit niet helemaal aan Sem lag, dus daarom zette ze zich er overheen.
Lynn ging naast Sem op het bed zitten en keek hem aan. 'Ik zal niets verschuiven,' beloofde ze. 'Stelt dat je al een beetje gerust?' Ze hoopte van wel. De man tegenover haar leek alleen al bij de gedachte van een verstoord systeem te trippen, wat niet heel positief was. Als ze hem dan ook maar een beetje op zijn gemak kon stellen, dan wilde ze dat graag doen. Ergens kreeg Lynn wel het gevoel dat Sem niet wilde dat ze hier sliep. Dan bedoelde ze niet dit huis, maar deze kamer. Lynn had expres niet gereageerd op de opmerking waarin insinueerde dat de afstand tussen de twee - en de twee kamers - zo groot zou zijn, omdat zij zelf waarschijnlijk niet heel comfortabel was met het idee om bij hem in één bed te slapen. Dat was in ieder geval wat Lynn dacht dat Sem graag wilde. Als dit niet zo was en ze er dan op had gereageerd, dan zou ze zich alleen maar weer schuldiger voelen en dat wilde ze voorkomen. Ze had al genoeg aangericht vandaag. Van Sem in elkaar zien storten tot hem een helpende hand bieden zodat hij in ieder geval kon rusten... Lynn wilde zich niet voorstellen hoe het zou zijn geweest als ze niet was langsgekomen. Waarschijnlijk zou het voor Sem geen verschil maken, maar dat deed het wel voor haar. De gedachte dat Sem elke dag dit meemaakte, levend op drank en slapend op een bank, maakte haar vreemd genoeg verdrietig. Het wekte medelijden in haar op, iets dat ze niet vaak voelde voor iemand.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De man kon er niets aan doen dat hij in zo'n gigantische tweestrijd was. Ze zou alles kunnen verpesten door een nacht hier te verblijven, maar dat kon ze in principe in iedere kamer. Misschien moest hij het maar gewoon toelaten en haar geloven als ze zei niets te verschuiven. Het enige wat kon verschuiven, waren de lakens en kussens op het bed. Daar kon hij nog wel mee leven, maar de rest moest absoluut niet verschoven worden anders zou hij gek worden. Daarnaast moest ze er ook voor zorgen dat ze het bed weer goed achter zou laten morgen.
Sem knikte even. 'Niks verschuiven, ja...' Fluisterde hij verward en hij bracht zijn hand voorzichtig naar zijn haren toe terwijl hij er wat aan begon te trekken. De man slikte onzeker en hij stond daarna moeizaam op. Wankel begon hij door de kamer te ijsberen met een hand in zijn haren. Eigenlijk werd hij langzaam maar zeker enigszins gek doordat het besef bij hem binnen kwam. Het besef dat ze alles op z'n kop zou kunnen zetten en als dat gebeurde, zou hij zeker gaan breken. Dan zou je hem haast op kunnen vegen en dat idee maakte hem heel angstig.
'Niks aanraken...' Mompelde hij weer en hij begon sneller te ademen, de wanhoop was gek genoeg in zijn ogen te zien. Dat het mensenlijk brein zo raar werkte dat mensen zo overstuur konden raken door iets als dit. Het was naar en de ene was er gevoelig voor en de ander niet.
'Ik ga wel... slapen...' Zijn trillende hand bracht hij naar zijn gezicht en hij wreef er even doorheen, waarna hij half hyperventilerend de kamer verliet en zich vasthield aan de muur in de gang. Helaas kon hij zichzelf niet meer overeind houden en zakte hij in elkaar op de gang. Het ging gewoon niet meer en hij was alweer in elkaar gezakt.

@Shiri

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Lynn had nog een tijdje naar Sem gestaard, maar hoe ze het ook wendde of keerde, het ging ook nu niet goed met hem. Ondanks dat ze had beloofd dat ze niets zou verschuiven, was hij nog niet gerustgesteld. De onrust en paniek was dan ook goed in zijn ogen te zien. Was dit echt alleen zijn OCD? Het leek met de minuut wel heftiger te worden.
Toen Sem een poging deed om de kamer te verlaten terwijl hij naar adem aan het snakken was, schoot Lynn van het bed af en rende ze achter Sem aan - want elke seconde telde. Eenmaal buiten de kamer zag ze dat Sem al in elkaar gestort was. Dit ging niet werken zo. Ze ging voor Sem op haar knieën zitten en keek hem doordringend aan.
'Sem, probeer rustig adem te halen, oké?' probeerde ze hem te kalmeren. 'Adem in,' zei ze terwijl ze zelf ook inademde. Niet veel later blies de de lucht weer uit haar longen. 'En adem uit, heel rustig aan.' Hopelijk zou dit hem al enigszins kalmeren. Lynn bedacht zich ook dat het misschien verstandiger was om te wachten tot hij in slaap zou vallen zodra ze hem weer op zijn bed had weten te krijgen, zodat hij niet weer een paniekaanval zou krijgen. Dan kon Sem in ieder geval slapen en in de ochtend zou hij merken dat er helemaal niets veranderd was en dat er dus niets was om zich zorgen om te maken. Misschien was dat de beste manier om zijn vertrouwen te winnen wat dat betreft.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem was simpelweg niet gewend dat er bezoek was en dat zorgde er dan weer voor dat de man nog meer in paniek leek te raken als hij dan eens iemand over de vloer had. Op zijn werk had hij natuurlijk altijd met mensen te maken, maar die kwamen natuurlijk niet in zijn huis en zijn echt vertrouwde omgeving. Zijn kantoor was prima, maar het was niet echt een gemakkelijke plek voor hem. De man had het gewoon altijd moeilijk met alles eigenlijk, maar dat zag je niet wanneer hij bezig was met zijn werk. Dat kwam allemaal pas tot uiting als hij thuis en alleen was.
In elkaar gezakt zat hij op de grond en hij legde zijn hand tegen zijn hoofd aan. De man voelde zich echt lamlendig. Alles deed pijn, alles leek te draaien... Zijn ademhaling ging niet goed en daar werd hij alleen maar duizeliger van leek het wel. De man kon er echter niets aan doen op dit moment, want dit was voor hem even het enige wat hij kon doen.
Hij keek op naar Lynn die bij hem was gaan zitten en hij probeerde zo goed mogelijk op adem te komen. Hij luisterde wel naar haar en deed zo goed mogelijk zijn best, maar het was heel lastig voor hem. Gelukkig werd hij uiteindelijk wel rustiger en kwam hij weer op een goed ademtempo, waarna hij ook in zijn hoofd weer alles op een rijtje kon krijgen. Nu pas voelde hij hoe moe hij was nu hij echt weer rustig was. De man staarde leeg voor zich uit en hij zuchtte diep, waarna hij wat verder naar de grond leek te zakken en zijn ogen dicht deed. Hij had geen energie meer om naar bed te lopen, maar gelukkig deed hij dit wel vaker en was hij eraan gewend. De man was niet zo heel zwaar, omdat hij nauwelijks at, maar toch. Sem had het er gewoon lastig mee, met alles... De afgelopen tijd zag hij het allemaal niet meer zo goed zitten. Waarom zat alles hem tegen en kon hij niet "normaal" zijn?

@Shiri

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld