Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Keana

Account verwijderd

schreef:
Hij hief zijn schouders op toen ze hem te braaf noemde. Misschien was hij braaf, maar dat paste wel bij hem. Hij vond het prettig om rustig aan te doen, om dingen even aan te kijken voor hij actie ondernam. Hij hoefde niet de meest wilde dingen te doen, met minder was hij ook tevreden. Hij was sowieso erg snel tevreden. Sommige mensen zochten altijd naar meer, maar hij deed dat niet.
'Dan is het maar goed dat ik niet alleen ben,' merkte hij op. Als hij alleen was geweest, was hij hier nooit geweest, maar dat liet hij heel even buiten beschouwing. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem vroeg wat hij nu zat te kijken. Het verbaasde hem gewoon dat Mariana iets dergelijks aan iemand gevraagd had. Waarschijnlijk ook nog iemand die ze niet kende.
'Je zei dat het niet was zoals in de films.' Goed, het was ook niet helemaal zoals de films, maar er waren gelijkenissen. Mariana had gezegd dat het helemaal niet zo was, maar dat viel dus wel mee. Hij bromde even wat toen ze het een leugen om eigen bestwil noemde. Waarschijnlijk was hij ook wel meegegaan als ze had gezegd dat het erop leek, alhoewel hij dan misschien meer had moeten drinken.
Hij keek Mariana even aan bij haar berisping. Zijn blik dwaalde inderdaad zo nu en dan af.
'Ik wil niet dat ze er tegen zijn, Mari,' gaf hij toe. Eigenlijk was het maar gek dat hij zich daar nu al druk over maakte. Ze hadden slechts één date gehad, hoewel dit waarschijnlijk telde als tweede date. Ze hadden niets en omdat ze niets hadden, had hij de toestemming van haar familie ook niet nodig. Toch leek het op een of andere manier wel belangrijk voor hem.
Zijn blik gleed even over haar outfit, waarna hij even glimlachte.
'Ik kan wel begrijpen waarom hij het haat,' gaf hij toe. Haar oudere broer vond waarschijnlijk dat ze er te sexy bijliep, dat ze daarmee een bepaalde reactie uitlokte bij mannen. Over zijn eigen zusjes zou hij hetzelfde zeggen, maar bij Mariana zou hij dat niet zeggen. Hij vond het wel leuk.
Met een paar slokken dronk hij zijn glas leeg, waarna hij het glas op de dichtstbijzijnde tafel plaatste en zich toen weer bij Mariana voegde. Ze konden nog wel even dansen als ze wilden, maar dan zou Mariana eerst haar glas leeg moeten drinken.

Account verwijderd

schreef:
Mariana glimlachte bij zijn woorden en stak haar tong uit. "Misschien laat ik je wel alleen als je niet meer danst," plaagde ze hem. Ze keek hem vrolijk aan en merkte toen pas op dat ze op één of andere manier weer hand in hand waren aan het lopen. Ze speelde met zijn vingers. Ze hadden blijkbaar iets voor handen vasthouden.
Mariana gaf hem haar schuldige blik bij zijn woorden en duwde een kusje tegen zijn wang. "Sorry," verontschuldigde ze zich heel lief. "Je vergeeft me ooit wel," merkte ze op. Ze glimlachte opnieuw toen ze zijn brommetje hoorde. Hij hoefde het zelf niet te ontkennen.
Mariana keek hem verward aan bij wat hij toegaf en prutste aan zijn haar. "Ze zijn er heus niet tegen Kaelan," beloofde ze hem, toch wat serieuzer nu. "Wist je dat ze bij mijn laatste vriend niet eens wilden glimlachen?" vroeg ze hem met een lichte grijns. "Geloof me, ze mogen je heus wel," beloofde ze hem.
Mariana fronste plotseling en glimlachte. "Noemde je me nou net Mari?" vroeg ze met een brede glimlach. "I like it," gaf ze vrolijk toe.
Ze gaf hem een mepje toen ze hoorde wat hij zei en gromde. "Dus je vindt het niet mooi?" klaagde ze terwijl ze ongemakkelijk haar armen over elkaar heen sloeg en een pruillip trok. Ze dronk de rest van haar glas ook uit en zette die bij het lege glas van Kaelan.

Account verwijderd

schreef:
'Stop met dreigen,' lachte hij. Mariana had de neiging te dreigen als hij iets wel of niet deed. Hij wist wel dat ze het bedoelde als grap, maar hij was ook benieuwd wat ze hem zou zeggen als ze niet meer kon dreigen. Hij wierp haar een geamuseerde blik toe en keek even naar hun handen. Had hij dat gedaan of had zij dat gedaan? Het was in elk geval duidelijk dat ze elkaars handen graag vasthielden.
Hij glimlachte toen ze een kus tegen zijn wang duwde en zich vervolgens verontschuldigde. Als dat haar manier van verontschuldigen was, mocht ze het wel vaker doen. Hij kon niet geloven dat hij dat soort dingen daadwerkelijk dacht. Het was maar goed dat hij geen flapuit was.
'Ze wilden niet glimlachen?' vroeg hij lachend. Hij was ook een overbezorgde broer, maar hij wist zeker dat hij niet zo overbezorgd geweest was. Hij had nog wel kunnen glimlachen. Meestal had hij ze zelfs een kans gegeven, hoewel ze die vaak ook al snel verpest hadden. Toch had hij niet alle vriendjes van zijn zusjes afgekeurd. Er hadden ook goede jongens bij gezeten.
'Ik denk het wel,' gaf hij toe, toen Mariana hem vroeg of ze hem net Mari genoemd had. Onbewust had hij haar naam afgekort, eerder had hij haar nog niet zo genoemd. Dat ze het leuk vond, betekende waarschijnlijk dat dat erin zou blijven zitten.
'Jawel, ik vind het heel mooi, maar dat is precies waarom je broers het haten,' vertelde hij. Haar broers hadden liever dat ze er onflatteus uitzag, dan had ze ook geen mannen achter haar aan. Nu had ze dat wel. Hij.
Toen Mariana haar glas weggezet had, liet hij zijn hand in de hare glijden en trok hij haar weer zachtjes mee, de groep met mensen in. Hij draaide haar naar zich toe en zijn handen vonden de vertrouwde plek op haar heupen weer, waarna ze zich voor een tweede keer voortbewogen op de muziek. Deze keer maakte hij zich minder druk over haar broers en daarmee werd de afstand tussen hen ook steeds kleiner. Hij voelde haar warmte tegen zijn lichaam en haar ademhaling kriebelde zachtjes op zijn huid. Hij glimlachte terwijl hij zijn hand heel even op haar wang legde, hun gezichten slechts enkele centimeters van elkaar verwijderd. Toen gleed zijn hand echter weer terug en bewogen ze opnieuw mee met de melodieën.

Account verwijderd

schreef:
Mariana trok het zieligste gezicht ooit en de grootste ogen die ze kon trekken. "Maar..." Ze maakte een pruillipje en zielig keek ze hem aan. "Kaelan!" klaagde ze. "Het is het enige waardoor je een beetje doet wat ik zeg," plaagde ze hem. "Okey, dat is niet waar, want je doet zo bijna alles perfect, maar goed," lachte ze.
Mariana knikte bij zijn vraag. "Geloof me, ik heb geprobeerd grapjes te maken en je zag ook dat Gabriel en Lucas hun lach moesten inhouden, maar ze weigerden mijn ex een glimlach te schenken," lachte ze. "Wel, hij was dan ook niet het geweldigste vriendje en was een uur te laat voor onze date, gaf ze toe. Ze haalde haar schouders op en keek hem aan aan. Ze hadden misschien wel een beetje het recht gehad om kwaad te zijn.
Ze glimlachte bij zijn woorden en keek hem geamuseerd aan. Iedereen noemde haar altijd Ana, maar als ze eerlijk was, vond ze Mari misschien wel nog beter. Het kon ook zijn door de manier waarop hij het zei, met zijn Canadees accent. Mariana glimlachte. Ja, ze kon wel leven met die bijnaam.
Mariana gniffelde en gaf hem een paar porren. "Zeker?" klaagde ze met een brede grijns. Ze wist zelf ook wel dat het zo was. Ze dolde maar wat met Kaelan.
Ze lachte toen deze keer Kaelan haar terug meetrok in de groep met mensen om te dansen. Mariana glimlachte en beet op haar onderlip toen zijn duim over haar wang gleed. Ze ontmoette zijn blik en ze gaf hem een glimlach. Ze vond het jammer dat zijn hand terug gleed naar zijn oorspronkelijke plek. Mariana draaide en rondje onder zijn arm en lachte, waarna ze haar armen terug om zijn nek heen sloeg en lichtjes met haar voorhoofd tegen zijn voorhoofd leunde. Ze voelde zijn hand even bewegen op haar heup.

Account verwijderd

schreef:
Mariana trok een behoorlijk zielig gezicht, maar in plaats van dat hij zijn eerdere woorden terugnam, schoot hij in de lach. Het zag er redelijk komisch uit. Ze zag er van haarzelf al lief uit en met die grote ogen leek ze op een verdwaalde puppy. Dat was waarschijnlijk ook de bedoeling.
'Ben ik even blij dat ik wel op tijd was voor onze date,' merkte hij op. Hij was zelfs iets te vroeg geweest. Dat kreeg je als je er de hele dag op zat te wachten en toch enigszins nerveus was. Het had niet zo veel uitgemaakt. Hij had nog een kort praatje kunnen maken met Isabel en toen was zij ook klaar geweest. Hij was nu ook weer niet heel veel te vroeg geweest.
Hij knikte toen ze hem vroeg of hij het zeker wist. Natuurlijk wist hij het zeker. Mariana had een mooi getinte huid, waar het rood precies bij paste. Het was heel erg mooi. Hij had bijna het idee dat het niet uitmaakte wat ze droeg, want ze zou er altijd mooi uitzien.
Hij glimlachte toen Mariana onder zijn arm draaide en vervolgens haar armen weer om zijn nek legde, waarna hun voorhoofden zachtjes tegen elkaar leunden. Hun neuzen raakte elkaar zo nu en dan zachtjes terwijl ze op de muziek wat op en neer bewogen. Hij kon haar ademhaling op zijn huid voelen. Heel veel dichterbij kon ze niet komen. Toch wilde hij het liefst dat ze wel dichterbij zou komen. Het liefst wilde hij zijn lippen tegen de hare drukken en de mensen om hen heen even vergeten. Dat kon echter niet. Niet hier. Niet waar haar broers naar hen keken en waar haar vrienden rondliepen. Langzaam trok hij zich los van Mariana, waarna hij zijn hand in de hare liet glijden en hij haar zachtjes met zich meetrok. Ze verlieten de groep met mensen.
'Zullen we een stukje wandelen?' stelde hij voor, waarna hij Mariana even vragend aankeek. In de groep met mensen was praten lastig, maar daarbuiten was het een stuk minder rumoerig. Hij keek heel even om zich heen, waarna hij de blikken van haar broers vond.
'Misschien moet je je broers er even van verzekeren dat het goed is,' merkte hij op. Haar zouden ze waarschijnlijk wel geloven, hem niet.

Account verwijderd

schreef:
Mariana maakte een klagend geluidje bij zijn gelach en gaf hem een stomp tegen zijn schouder, waarbij ze eerder haar eigen vuist pijn deed. "Niet lachen," klaagde ze. "Niet grappig," gromde ze, waarna ze zelf ook in de lach schoot.
Mariana glimlachte breed. "Oh, daarom was ik ook bij Isabel, voor het geval dat you know," grijnsde ze. Ze was op alles voorbereid. Mariana keek hem vrolijk aan. Het had dus niet veel uitgemaakt als hij wat later was geweest. Dat betekende niet dat ze het niet fijn vond dat hij mooi op tijd haar had opgehaald. Ze kon het wel waarderen als een man wat moeite deed.
Ze glimlachte toen hij knikte en bedankte hem, waarna ze een lachend rondje voor hem draaide en haar tong uitstak.
Dansen met Kaelan was zoveel maal leuker dan dansen met iemand anders, ondanks het feit dat hij zich eerst wat ongemakkelijk had gevoeld. Haar vingers gleden zacht door zijn haren terwijl ze wat heen en weer bewogen op de maat van de muziek.
Mariana fronste toen hij haar losliet, maar toch met zich meetrok. Ze schonk hem een vragende blik en glimlachte bij zijn woorden. "Sure," antwoordde ze, blij dat ze toch even weg konden van de drukte. Ze glimlachte toen ze zijn woorden hoorde en stak haar hand uit naar haar broers, waarna ze even gebaarde dat ze even weg ging. Lucas knikte en stak zijn duim naar haar op, voordat hij zijn glas weer oppakte. Wel, alcohol was blijkbaar niet alleen goed voor Kaelans spontaniteit.
Mariana liep met hem Kaelan mee en keek hem vragend aan.

Account verwijderd

schreef:
'Had je verwacht dat ik te laat zou komen?' vroeg hij, waarna hij Mariana even aankeek. Hij had gedacht dat ze wel verwacht had dat hij op tijd zou zijn. Zeker omdat hij altijd rond hetzelfde tijdstip het restaurantje binnenliep. Een date was belangrijker dan hij die iets kwam in eten in het restaurantje, dus ze had zich geen zorgen hoeven maken over hij die wel of niet op tijd zou komen.
Als hij eerlijk was, wist hij ook nog niet zo goed wat zijn plan was. Hij had de blikken van haar broers willen ontwijken, maar niet omdat hij echt een plan had. Hij haalde zijn hand even door zijn haren en glimlachte toen haar broer zijn duim naar haar opstak. De alcohol maakte haar broers duidelijk wat losser. Eén van de twee in elk geval. Gabriel keek slechts naar hem, maar niet meer zo geïrriteerd als hij even geleden had gekeken.
'Je kijkt naar me alsof er iets aan de hand is,' merkte hij op. Ze hadden op hun vorige date ook gewandeld over het strand, toen was er ook niets aan de hand geweest. Hij keek Mariana en hield zijn hoofd iets schuin. Het feest hadden ze inmiddels wel achter zich gelaten, hier zouden haar broers hen niet meer kunnen zien.
'Ik dacht dat het beter zou zijn dit te doen zonder het toeziend oog van je broers,' lachte hij, waarna hij haar hand losliet en zijn handen zich voorzichtig rond haar gezicht vouwde. Heel even bekeek hij haar, op zoek naar een teken dat hij los moest laten, maar dat teken vond hij niet. Dus drukte hij zijn lippen tegen de hare. In eerste instantie zacht en enigszins afwachtend, maar toen hij niet het gevoel kreeg dat ze wilde dat ze het niet wilde met meer zekerheid. Onbewust had hij hen iets gedraaid, waardoor Mariana nu tussen de muur en zijn lichaam stond.
Wanneer was de laatste keer geweest dat hij iemand gezoend had? Hij kon het zich niet eens meer precies herinneren. Waarschijnlijk was het alweer een jaar geleden. Hij was niet zo ongeduldig. Als hij lang moest wachten voor hij weer iemand tegenkwam die hij interessant vond, dan was dat maar zo. Hij hield er niet van om met vrouwen te gaan in wie hij geen interesse had. Daar voelde hij zich flink ongemakkelijk bij.

Account verwijderd

schreef:
"Maybe?" vroeg Mariana zelf een beetje verward. "Ik weet het niet," gaf ze grijnzend toe. "Je bent nog steeds een mysterieuze Canadees, remember?" vroeg ze hem. Ze wist niet hoe de gewoontes waren in Canada en of ze casually late kwamen voor een date of stipt op tijd. Ook dat, hing waarschijnlijk af van persoon tot persoon.
Mariana liep rustig met Kaelan mee. Haar broers moesten vaker wat dronken zijn. Het zou haar leven wat makkelijker maken. Ze lachte toen ze zag hoe Kaelan toch even naar Gabriel keek, die hen gewoon vluchtig controleerde. Wel, hij wierp hen tenminste geen kwade blik toe. Ze glimlachte en keek kort naar de sterren.
Ze lachte bij zijn opmerking en schudde haar hoofd. "Ik ben gewoon wat aan het denken," knikte ze. Ze hield haar hoofd schuin en glimlachte toen ook hij haar bekeek terwijl hij zijn hoofd schuin hield.
Ze trok een wenkbrauw op bij zijn woorden, maar liet die al snel zakken toen hij zijn handen rond haar gezicht vouwde. Ze bestudeerde zijn gezicht en ontmoette zijn ogen, net voordat hij zijn lippen tegen de hare drukte. Vrijwel onmiddellijk gleden haar vingers weer door zijn haren en voelde ze de muur tegen haar rug. Ze leunde er lichtjes tegen en glimlachte tegen zijn lippen aan, voordat ze hem dichter tegen haar aantrok.
Kaelan was voorzichtig in het begin, maar ze merkte al snel dat hij die onzekerheid liet varen toen hij zeker wist dat zij het ook wilde. Mariana sloot haar ogen en haar vingers gleden naar zijn nek, zijn schouders en terug.

Account verwijderd

schreef:
'Een mysterieuze Canadees,' herhaalde hij lachend. Mensen hadden hem altijd gewaarschuwd voor het cultuurverschil in een relatie. Regelmatig was hen verteld dat de verschillen in cultuur soms onoverbrugbaar waren en zelfs als ze niet overbrugbaar waren, irritaties regelmatig hoog opliepen. Hij had zich er nooit zo veel van aangetrokken. Ook nu zag hij geen probleem in het cultuurverschil tussen Mariana en hem. Dat verschil maakte wel dat sommige situaties behoorlijk komisch werden. Als ze het wilden, zouden ze het makkelijk kunnen overbruggen.
'Geen zorgen, ik ben altijd wel op tijd. Als ik niet op tijd ben, is er waarschijnlijk iets aan de hand.' Alleen als het echt niet anders kon, kwam hij te laat. Hij vond echter niet snel of makkelijk dat het niet anders kon. Op tijd zijn was voor hem vrij belangrijk.
'Waarover denk je?' vroeg hij, waarna hij Mariana even aankeek. Hij vond haar gedachten wel interessant, vooral als ze iets met hem te maken hadden. Gezien de situatie kon dat bijna niet anders.
Haar vingers gleden in zijn haren. Iets waar hij weinig moeite mee had, want zijn haren waren standaard warrig. Het maakte weinig uit wat ze met zijn haren zou doen, want het zou niemand opvallen dat zijn kapsel veranderd was. Vervolgens voelde hij haar vingers in zijn nek, over zijn schouders en weer terug. Hij liet haar gezicht gaan en zijn handen gleden langs haar lichaam naar haar heupen. Zij had hem al dichter naar zich toe getrokken, nu konden ze daadwerkelijk niet meer dichterbij elkaar staan. Haar lichaam zat gevangen tussen het zijne en de muur.
Hun zoen was redelijk rustig begonnen, maar groeide steeds gepassioneerder. Zijn handen probeerden haar dichterbij te trekken, ook al kon dat helemaal niet meer. Normaal gesproken was hij een stuk rustiger, maar blijkbaar haalde Mariana een andere kant van hem naar boven. Een kant waar hij nog niet zo vaak mee te maken had gehad. Hij vergat zelfs heel even dat ze op straat stonden en dat iedereen die langsliep of langsreed hen kon zien.
Op een gegeven moment moest hij haar lippen echter wel moeten laten gaan. Hij was zo in de zoen opgegaan, dat het te lang geduurd had voor hij adem had gehaald, waardoor hij bijna een soort van naar adem moest lachen. Hij lachte, normaal gesproken stopte hij wel op tijd om adem te halen.
'Dat had ik zeker weten de vorige keer moeten doen,' lachte hij, waarna hij Mariana aankeek.

Account verwijderd

schreef:
De mysterieuze Canadees van mijn dromen," opperde ze grijnzend. "Die ook nog eens zeer charmant is en er goed uitziet," glimlachte ze, waarna ze hem zacht porde. Het was wel zo. Kaelan was één van de vriendelijkste mensen die ze ooit had ontmoet, Mexicanen inbegrepen. Mariana trok een wenkbrauw op bij zijn woorden en schudde haar hoofd. "Dus als je ooit te laat komt, mag ik de politie en ambulance bellen?" Grapte ze. "En met politie bedoel ik eigenlijk gewoon mijn broer," voegde ze eraan toe met eeç lachje. De rest vertrouwde ze nou niet echt genoeg om hun hulp te vragen."Ik denk gewoon aan hoeveel geluk ik heb dat je in Pablo's restaurantje bent gaan eten en dat je besloot dat je wilde terugkomen," gaf ze toe. Ze keek hem glimlachend aan. "En dat je besloot dat je me uit wilde nemen," voegde ze eraan toe. "En nog eens mee wilde naar dit feest," lachte ze. Ze had het zoveel meer naar haar zin als hij erbij was. Mariana genoot er oprecht van. Ze liet zijn lippen niet los terwijl hij zijn handen verplaatste naar haar heupen, waardoor ze als vanzelf die tegen hem aandrukte. Ze wilde niet stoppen. Het leek alsof ze tijden had moeten wachten op die kus, maar het was het zeker waard. Hij kon er wel wat van ja. Mariana voelde de warmte van zijn lichaam tegen het hare aan en ze kon haar handen niet stilhouden. Zelfs toen er een groepje vrienden begon te fluiten, stopten ze niet.Wat eerst rustig en wat onzeker was begonnen, was nu gepassioneerd en vol met lust. Mariana hapte zelf bijna ook naar adem en hijgde toen ze zich eindelijk van elkaar losmaakten. Ze lachte bij zijn woorden en hees een.wenkbrauw op. "Oh really?" Lachte ze. Ze gniffelde toen ze zijn gezicht zag en trok hem zacht weer naar haar toe, maar deze keer niet om hem te kussen. Of nou ja, ze kon het niet laten om toch nog eens zacht haar lippen tegen de zijne te drukken. Dat was waarschijnlijk de beste kus die ze ooit had gehad. "Je hebt wat op je lippen," glimlachte ze geamuseerd. "Misschien was het toch niet zo'n goed idee om rode lippenstift te dragen," merkte ze op voordat ze met haar duim zacht de rode sporen van zijn onderlip veegde. Ze glimlachte en deed dat opnieuw met zijn bovenlip. Mariana keek hem lachend aan. "How do I look?" Vroeg ze hem.

Account verwijderd

schreef:
'Wil je nu zeggen dat ik niet charmant was en er niet goed uitzag in je dromen?' vroeg hij haar met een geamuseerde blik op zijn gezicht. Dat was in principe wat ze hem vertelde.
Hij schoot in de lach toen ze hem vroeg of ze de politie en een ambulance mocht bellen, waarna ze vervolgde dat ze dan haar broer zou bellen.
'Ik weet niet zeker of je broer me wel zou willen reden,' merkte hij lachend op. Hoewel Gabriel vriendelijk was geweest voor hij geweten had dat zijn zusje met hem op date geweest was, was er nu weinig van die vriendelijkheid over. Hij begreep het wel, maar hij betwijfelde of de man hem wel zou willen helpen nu hij wist dat hij met zijn kleine zusje ging. Tijd zou het waarschijnlijk wel leren.
Hij hield zijn hoofd iets schuin toen ze hem vertelde waar ze over dacht. Het was lief. Heel erg lief zelfs. Hij was ook blij dat hij besloten had om naar Pablo's restaurantje te gaan en hij was ook blij dat hij er uiteindelijk voor gekozen had om Mariana mee uit te vragen. Al had dat misschien wel wat moed van hem gevraagd. Mariana leek ergens zo onbereikbaar, ondanks dat ze zelf vond dat ze dat niet was.
Net als hij, zag hij Mariana bijna naar adem happen. Hoewel hij enigszins onzeker begonnen was, was die onzekerheid al snel verdwenen en had plaats gemaakt voor een bepaalde soort honger. Het was jaren geleden dat hij echt geïnteresseerd was geweest in iemand. Hij had het gevoel gemist. Nu het gevoel er weer was, wilde hij het ook niet meer laten gaan. Nu had hij zijn zinnen eenmaal gezet op daten met Mariana en hij kon alleen maar hopen dat dat succesvol zou zijn.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze hem nog een zachte kus schonk, waarna ze de lippenstift van zijn lippen veegde. Als ze die had laten zitten, hadden haar broers in elk geval zeker geweten waar ze de afgelopen tien minuten naartoe gegaan waren.
'Je ziet er heel goed uit,' knikte hij, waarna hij wat haren aan de kant streek en hij haar kort bestudeerde. Haar wangen waren een beetje rood gekleurd, maar meer was er niet veranderd. Haar lippenstift was niet verpest, haar haar lag nog waar het eerder gelegen had en haar kleding was niet verschoven. Ze zag er heel erg mooi uit.

Account verwijderd

schreef:
Mariana lachte bij zijn woorden en schudde haar hoofd. "Dat heb ik niet gezegd," lachte ze. Ze trok een pruillipje. Wel in feite had ze dat indirect gezegd, maar dat was niet de bedoeling geweest.Mariana gniffelde en schudde haar hoofd, waarna ze zacht met haar vinger tegen zijn kin tikte. "Misschien red hij je wel omdat het een slecht beeld zou geven als een jonge Canadees zou sterven," plaagde ze hem. "Of misschien nu niet meteen, maar later wel," gniffelde ze. "In ieder geval, ga ik je wel redden," beloofde ze hem grijnzend. Ze zou haar date wel redden van haar enge broers. Als ze dat niet zou doen, liet ze een kans gaan. Ze wilde hem niet laten gaan. Kaelan zorgde ervoor dat het veel interessanter werd in haar leven. Het zou stom zijn om hem omwille van haar broers te laten gaan. Mariana hield haar hoofd ook schuin toen hij dat deed en glimlachte. Ze duwde een kusje tegen zijn wang en haalde haar schouders op. Ze was gewoon heel blij, dat was de waarheid. Alles zou helemaal anders zijn gelopen als Kaelan die eerste dag niet in het restaurantje was verschenen en fan later haar mee had uitgevraagd. Als ze erover nadacht, was het een soort van butterfly effect. Mariana wilde haar lippen niet van de zijne los maken, maar uiteindelijk moest het wel. Net op tijd, aangezien ze allebei naar adem moesten happen op het laatste moment. Ze liet haar vingers glijden over zijn haren en prutste aan een lok. Ze had het gemist, het daten, kussen met iemand die ze echt mocht en leuk vond. Mariana was geen groentje op het vlak van daten, maar het was alweer een tijd geleden, dat wel. Ze keek hem glimlachend aan toen hij haar haren uit haar gezicht wegstreek en knikte. "Ready?" Vroef ze zachtjes, waarna ze aijn hand nam en meetrok

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld