Orpg || Avec Mysteryland - Forum

Cezinando schreef:
Leah
Ik glimlach zwakjes als hij zegt dat Leah een mooie naam is. "Mijn vader noemde me altijd LayLay." Vertel ik zachtjes terwijl ik ongemakkelijk met mijn handen speel, ik weet niet eens waarom ik het tegen hem zei, ik had het nooit over mijn ouders met andere vooral niet met vreemde. Het was iets aan Ethan die me gerust stelde, het gevoel dat ik hem wel kan vertrouwen ook al ken ik hem pas een paar uur. Hij was rustig en geïnteresseerd, maar niet te geïnteresseerd zoals sommige wel zijn. De meeste jonge mannen waarmee ik praat blijken uiteindelijk alleen maar uit te zijn naar mijn lichaam, soms boden ze me zelfs geld aan voor een nachtje, ze dachten dat ik het zou accepteren door mijn leefomstandigheden. Het nare gevoel die ik krijg bij die meeste jonge mannen krijg ik helemaal niet bij Ethan. "Wat ik deed in het bos?" Vraag ik en kijk op, ik had de vraag wel zien aankomen, ik vroeg het hem immers ook. "Overleven." Antwoorde ik, want dat was, ik was in het bos om te overleven. "Ik heb het geld niet voor eten, ik kom eraan door te stropen." Voeg ik er aantoe, wat zou ook doen? Mij verraden bij een baljuw? Ik heb hem net geholpen, dat zal hij vast niet doen.

mysteryland schreef:
Haar vader noemde haar altijd LayLay. Daaruit concludeerde Ethan al vrij snel dat haar vader er niet was. Hij zag het ook haar houding, toen hij naar haar handen keek. Hij vond het erg voor haar, maar hij ging er niet op in wetend dat het een gevoelig onderwerp was.
Haar antwoord kwam niet als een verrassing, op zijn vraag wat zij in het bos had gedaan. ''Dat snap ik wel,'' zei Ethan geruststellend. Want als je arm was en geen werk had, dan liet je jezelf toch niet uithongeren? En als je een gezin had zeker niet. Ethan vroeg me zich of Leah hier alleen woonde, maar hij dacht het antwoord wel te weten. Ook vroeg hij zich af hoelang ze dan alleen was. HIj had de neiging om haar te helpen, want hij vond het sneu dat ze er alleen voorstond en dat ze alleen moest overleven in deze kou. Hij vroeg zich af hoe hij dat het beste zou kunnen doen, zonder zijn ware identiteit te ontrafelen. Hij wilde niet dat ze wist wie hij was. Hij had nooit iemand verteld dat hij de kroonprins was tijdens zijn tripjes naar de buitenwereld. Bovendien leek Leah het ook niet zo te hebben met de koninklijke familie. Waarschijnlijk zou ze hem haten...
''Ik wil je helpen, met eten zoeken.'' Zei hij toen plotseling. ''Ik weet dat ik nu nog rustig aan moet doen, maar... Als ik mijn krachten terugheb kan ik je helpen.''