Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

THGORPG | Careers

Account verwijderd

schreef:
Ze kregen nog wat informatie en hulp van hun mentoren. Hoe ze zich best konden gedragen, hoe hun gezichtsuitdrukkingen konden overkomen. Het was best raar allemaal, hoe een kleine beweging alles kon verpesten. Michael ging normaal wel mee met de flow, hij gedroeg zich zoals het moment kwam. Zo zou hij dat nu ook doen, en hij zou zeker niet compleet gaan verstijven of zich anders voordoen, ook al zouden de mentoren dat misschien willen. Hij wou zo dicht mogelijk bij zichzelf blijven en alles wat hij thuis had geleerd tijdens zijn trainingen. Hij geloofde ook dat dat hem het verst zou brengen. Toneel spelen kon je vast wel voor eventjes, maar dat bleef niet duren. De muziek weerklinkt, een teken dat het tijd is. Als District 1 vertrokken ze dan ook gelijk als eerste, en voor Michael het goed beseft rijdt hun wagen het schouwspel op, en weerklinkt het gejoel en geklap van de bewoners van het Capitool. Het was een geweldig gevoel wat hij hier van kreeg. De adrenaline raasde door zijn lijf heen en met een brede glimlach zwaaide hij naar het publiek, die enthousiast terug zwaaiden en riepen. Het was een heel werk. Je moest ervoor zorgen dat je de mensen een voor een aan keek en het gevoel gaf dat je hen had opgemerkt, je moest je dan ook nog eens in een mooie houding opstellen, en er tegelijkertijd voor zorgen dat je niet van de wagen afvalt. Moeilijk, maar niet onmogelijk. Michael kijkt naast zich wanneer hij de hand van Glimmer tegen zijn schouder voelt. 'Hou me vast, ze gaan het geweldig vinden', reageert ze, de glimlach nog steeds om haar gezicht. Michael aarzelt even, maar besluit dan maar te doen wat ze voorstelt. Hij had geen idee hoe hij de mensen kon bekoren, en als zij dacht dat het een goed idee was om zo te laten zien dat ze samen als District sterk staan, dan zou hij dat maar doen. Zonder aarzeling laat hij zijn hand op haar rug rusten, terwijl hij gretig naar de mensen zwaait. Haar idee werkt, want het applaus en gejoel wordt alleen maar luider. Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk komt hun wagen aan op de grote ronde boog voor het podium van President Snow, waar hun wagen stopt, en Michael weer normaal kon ademhalen. Dat was alvast gelukt. Een goed begin voor hem.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie en Cato kijken toe hoe de enorme poorten open slaan. Kort daarna begint de eerste kar dan ook te rijden. Het publiek gaat uit hun dak, joelend en juichend springen ze op en neer. Enthousiast zitten ze te zwaaien naar Michael en Glimmer. Maggie grinnikt, ze zien er eigenlijk ook idioot uit. Een mix van suikerspinnen, snoepjes en glitters. Ach, het lachen zal ze in ieder geval goed af gaan. De kar van District 2 begint nu ook te rijden. Door de plotselinge beweging grijpt Maggie de kar vast en Cato plaatst zijn hand op haar schouder. "Het zou er niet goed uit zien als je zou vallen," hij knipoogt en beide beginnen we te lachen en zwaaien naar het publiek. Als het er maar echt uit ziet, dan kom je er gauw. Zwaaien, kusjes blazen en knipogen. Vooral de meiden zaten achter Cato aan. Maggie glimlacht breed, zoveel mensen die de tributen en de Spelen bewonderen. Een raar gevoel eigenlijk, maar zeker niet ongewenst.

Al snel genoeg hoort ze een andere kar achter hun starten. De rest maakt haar niet meer zoveel uit. Ze zal een paar minuten moeten wachten op het grote middenplein totdat de rest van de tributen aankomen. Hoe eerder je in de Parade bent, hoe langer het publiek je ziet. Dan alles opnieuw, zwaaien en lachen. Ook de wagen van District 2 stopt, recht naast de wagen van District 1 en voor President Snow. De glimlach op Maggie haar gezicht verdwijnt niet en ze kijkt even op naar Cato. Daarna kijkt ze naar de wagen van Michael en Glimmer. Ze glimlacht klein naar beide, al toch net wat meer naar Michael dan Glimmer, waarna ze weer haar aandacht keert op het publiek. Enobaria en Brutus heeft ze nog niet kunnen vinden in het publiek, maar ze zal ze wel spreken na de Parade. Ze gaan toch met zijn allen avondeten. Langzaamaan komen de laatste wagens ook aan en komen tot een stop.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Het lijkt een eeuwigheid te duren voor uiteindelijk alle wagens zijn aangekomen, en het publiek volledig stil wordt. Wanneer Michael opkijkt ziet hij ook meteen hoe dat komt. President Snow stond alvast klaar om zijn jaarlijkse toespraak te geven. Elk jaar hetzelfde, en dus wist Michael ook precies wat er zou volgen. Toch besluit hij maar gewoon te kijken en luisteren. Hij kon het zich niet permitteren om zich ongeïnteresseerd op te stellen tegenover deze man. Hij had namelijk alles in handen, en Michael wou daar best voordeel uit halen door zich voorbeeldig te gedragen zoals het Capitool dat van hem verwachtte. Niet als een soort pop die ze konden bespelen en alles laten doen, maar wel gewoon zoals ze het hier graag hadden. Iemand die alles wou doen om te winnen, die grote bewondering toont voor het systeem en niet bang is om te sterven in de Arena. Iemand die hier vrijwillig naartoe komt om zijn District te dienen. De toespraak loopt op zijn einde en wanneer President Snow het podium verlaat, begint iedereen te klappen, en vertrekken de wagens ook weer. Binnen enkele ogenblikken waren ze alweer achterin waar hun mentoren stonden te wachten, duidelijk tevreden. Michael stapt als eerste de wagen af, waarna hij Glimmer helpt en naar Augustus stapt. 'Jullie waren geweldig, het publiek had het er de hele tijd over, oogverblindend gewoon!', zegt Cashmere vrolijk, en ze stoot Augustus aan die ook instemmend knikt. 'Jullie hebben het goed gedaan. De mensen weten nu in ieder geval op wie ze moeten letten, en wie ze moeten sponsoren', reageert hij tevreden. Michael kan het niet laten om toch even te glimlachen. Hij was zeer blij om dit te horen. Dat betekende in ieder geval dat ze goed bezig waren, en dat ze het nu in deze lijn moesten doortrekken tot aan de Spelen. Natuurlijk hadden ze nog genoeg kansen daarvoor. De trainingen, de laatste proef waar ze een score zouden krijgen, het interview de avond voor de Spelen. Genoeg kansen.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
President Snow geeft dan weer zijn toespraak. Niks anders, hetzelfde als alle voorgaande jaren. Maggie kan hem bijna meepraten, dat is hoe vaak ze het al gehoord heeft. De Parade keek ze vroeger graag terug, de kostuums waren vaak wonderschoon en ze deed altijd alsof ze zelf in de Parade zat. Nu zit ze er dan echt in, alle jaren werk leiden hiertoe. Aandachtig kijkt Maggie naar President Snow. Niet dat ze iets anders kon doen, als ze een beetje verveeld rond zou kijken dan zou ze heel veel mensen uit het publiek verliezen. Al snel is zijn toespraak afgelopen en iedereen klapt luid voordat de wagens weer omkeren. Cato zijn arm terug over Maggie haar schouders zodat ze niet valt en zijn andere arm zwaaiend naar het publiek. Maggie volgt zijn voorbeeld, een grote grijns op haar gezicht terwijl ze zwaait naar het publiek. Ze hoopt maar dat Enobaria en Brutus vinden dat het goed is gegaan. De wagen gaat dan weer naar binnen. Aan één kant van de ruimte staan alle mentoren ons op te wachten. Allemaal hebben ze zelf ook op deze karren gestaan.

Maggie neemt Cato zijn hand en stapt van de wagen af. Haar kroon is zwaar en haar hakken hoog, maar ondanks het oncomfortabele gevoel is ze toch enorm blij. De mentoren lopen richting de wagen en knikken goedkeurend. "Top gedaan," Brutus klapt Cato op zijn rug en glimlacht naar Maggie. "We hebben veel dingen gehoord vanuit het publiek. Veel sponsoren, zelfs fans." Maggie grinnikt en elleboogt Cato in zijn zij. "Misschien al die meisjes." Al snel komen de stylisten terug om de kostuums van ze af te nemen. Hoe mooi het goud ook is, het is ook best zwaar en oncomfortabel. Ze kijkt nog even terug naar de andere tributen voordat ze meeloopt om haar make-up eraf te wassen en weer wat comfortabels aan te trekken. Morgen beginnen de trainingen, dus voor vandaag wilt ze best rustig aan doen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael laat zijn blik even over de andere tributen glijden. Hij merkte het altijd meteen op als iemand naar hem aan het kijken was, en dan zou hij ook beslist terug kijken, al was het maar om ze een beetje te jennen. Daar kon hij al plezier uithalen. 'Het is tijd om naar boven te gaan zodat jullie je wat kunnen opfrissen in jullie kamers voor het avondeten. Kom', gebaart Augustus die voor hen op naar de lift loopt. Michael volgt zijn voorbeeld en eenmaal bij de lift wachten ze geduldig tot deze er is, waarna ze instappen en naar verdieping 1 worden gebracht. 'We verwachten jullie zo meteen terug voor het avondmaal, jullie bondgenoten zullen ook komen dus doe wat door', reageert Augustus als ze eenmaal aankomen. Michael had nooit veel tijd nodig, en zou nu dan ook zo klaar zijn. Voor Glimmer duurde het waarschijnlijk wat langer. Dames namen altijd veel tijd in de badkamer, dat had Michael wel bij zijn moeder gezien. Zijn vader kon er altijd zo verveeld door raken, Michael vond het wel grappig hoe de twee om het minste ruzie konden krijgen, zelfs om dat soort dingen. Michael gaat gelijk naar zijn kamer toe waar hij zijn kostuum uittrekt en op het rek hangt dat er klaar staat. Hierna loopt hij de badkamer in, waar hij een heerlijke warme douche neemt. Hier genoot hij zo van, en al had hij niet zoveel tijd, toch deed hij het rustig aan. Eenmaal klaar stapte hij uit de douche, wikkelde een handdoek om zijn lichaam heen, waarna hij de kamer weer in liep. Hij was verbaasd toen hij opmerkte dat er intussen al een stapeltje kleding op zijn bed was geplaatst. Een comfortabele broek met een overhemd. Ideaal voor de avond. Hij trekt het dan ook aan en gaat even door zijn haren heen, waarna hij zijn kamer weer verlaat.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Al snel is het kostuum uit en Maggie haalt meteen haar handen door haar haar en masseert haar hoofd. De kroon was toch best strak. Ze glimlacht en bedankt de stylisten voordat ze de gang in loopt en richting de lift gaat. Samen met Cato stapt ze in en al snel komen ze aan op hun verdieping. Natuurlijk waren de mentoren al boven en zaten ze aan de tafel. "Jullie kunnen jezelf even opfrissen," zegt Brutus. "Er is een hele kledingkast in jullie kamers. Wees wel snel, we gaan zo meteen ook naar District 1. Wij om te praten over wat er gaat gebeuren en jullie om kennis te maken met de tributen." Beide tieners knikken en lopen naar hun kamers. "Eindelijk iets comfortabels aan," mompelt Maggie voordat ze de deur open duwt en achter haar sluit. Ze hadden gelijk, haar kamer heeft een reusachtige kledingkast, groter dan dat ze thuis heeft.

Het eerste dat ze pakt is een shirt en een joggingsbroek. Lekker comfortabel. De rest van de week zal ze vaak al wel weer iets aan moeten dat oncomfortabel is. Het shirt is iets te groot waardoor het over de broek heen valt, maar dat maakt haar nu niet zoveel uit. Het shirt is een lichtroze kleur en de joggingsbroek is zwart dus vist ze ook maar de zwarte schoenen uit de kast. Nadat ze een kam door haar haar heeft gehaald wast ze nog een extra keer haar gezicht en kijkt ze even in de spiegel. In de kastjes in de badkamer staat ook van alles, maar om echt make-up op te doen heeft ze geen zin in. Maggie pakt de lippenbalsem en doet dit op voordat ze het terug legt en de kamer uit loopt. Cato is al klaar en zit op de grote bank in het midden van het appartement. "Jeetje, wat duurt dat lang met jou," grinnikt Cato. Maggie rolt haar ogen met een grote lach en laat haar dan op de bank naast hem vallen. "Zijn jullie klaar? Dan vertrekken we," Enobaria komt de kamer in en Maggie en Cato staan dan meteen op en volgen de mentoren naar de lift. Tijd om te gaan.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Rustig loopt hij richting de woonkamer, waar Cashmere op de bank zit en naast haar tikt van zodra ze hem opmerkt. Hij loopt naar de bank toe en neemt plaats. Zijn blik laat hij even door het raam naar buiten glijden. Het was echt geweldig, de omgeving hier. Thuis had hij ook niet te klagen, maar dit was toch wel van een ander niveau. Wat hij hier zou zien en meemaken zou hij sowieso voor de rest van zijn leven onthouden, en daar zou hij ook dankbaar voor zijn. Niet iedereen kon zeggen dat hij mee had gedaan aan de Spelen en dat hij in het Capitool was geweest, tussen mensen die je fans zijn en je voor de rest van hun leven gaan herinneren. Een best overweldigend idee als hij er zo over nadacht. Hij had het gewoon nog niet zo bekeken. Dat ze zijn naam echt zouden onthouden hierna moest hij winnen. 'Je krijgt hier veel tijd om na te denken, laat het niet te veel door je hoofd spoken. Het ligt niet altijd in je eigen handen', hoort hij Cashmere zeggen. Hij kijkt naast zich en knikt. 'Ik weet het, al hoop ik toch dat ik het ergens in eigen handen ga hebben. Hier heb ik jaren voor gewerkt, nu is het mijn kans om te laten zien dat het het waard was', zei hij, waarop de vrouw knikt. Hij vond het fijn dat ze hem zo goed leek te begrijpen. Ze was hier natuurlijk zelf ook geweest, maar toch. Hij was dan wel een Beroeps maar dat maakte geen verschil. Ook hij kon gewoon aan zichzelf twijfelen, en dan niet perse aan zijn vaardigheden, maar gewoon of hij wel gefocust genoeg zou kunnen blijven en met wie hij best wel kon omgaan en wie niet. 'Ik heb vertrouwen in je, en als ik voorlopig op iemand mijn geld zou moeten inzetten, dan was jij het wel', zei ze met een gemeende stem. Michael glimlachte zwakjes. Misschien was dat gewoon het laatste duwtje wat hij nodig had, een goede mentor die hem kon bijstaan als hij even niet wist wat hij best kon doen. 'Bedankt', zei hij tevreden, en hij keek op toen hij de lift zag openen. Augustus staat er alvast, en ook Cashmere en Michael staan op en lopen naar de lift toe waar District 2 vast zou zijn. Hij was benieuwd wat er vandaag gezegd zou worden.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
"We hebben trouwens de algemene ruimte gereserveerd," zegt Brutus dan. Die ruimte heeft Maggie nog niet gezien en ze is best benieuwd. "Die ruimte is namelijk enorm. Groter dan het appartement dus meer dan genoeg plek. Misschien een beetje overbodig, maar het is een mooie ruimte." De lift stopt al snel op de juiste verdieping en de deuren vliegen open. De Avox staan al op een rij, de knalrode kleding springt eruit. De ruimte is inderdaad adembenemend en enorm groot. Alles modern, strak en wit en met veel details. Luxe en groot. Eigenlijk is dat jaren werk het ook wel waard, vooral als je omringt bent met omgevingen als dit. Er staan twee verschillende tafels in de ruimte beide met 4 zitplaatsen. De tafels zijn voor zo weinig mensen eigenlijk best groot. "Wij zitten aan deze tafel," Brutus wijst naar de tafel en dan naar de andere. "En jullie hier."

Maggie moet toegeven dat ze er niet bepaald naar uit kijkt om aan een tafel te zitten met Glimmer. Het meisje irriteert haar nu al en ze hebben nog niet eens een normaal gesprek gehad. Ze vraagt zich af hoe dat in de Spelen gaat, ze meten immers gaan samenwerken. Het is geen slim idee om haar als eerst aan te vallen. "Neem maar alvast plaats, ze komen er zo aan." Maggie en Cato gaan dan zitten en een Avox loopt meteen naar ze toe om drinken in te schenken. "Oh, gewoon water alsjeblieft," knikt ze. De Avox schenkt haar glas vol met ijskoud water en loopt dan naar Cato en daarna de andere tafel. Wat is ze blij dat ze geen Avox is. Ze neemt een slok van het water en kijkt op als de liftdeur weer open vliegt.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Nadat ook Glimmer uiteindelijk haar kamer uitkomt, en ze nu voltallig zijn, stappen ze in de lift die hen naar de algemene ruimte brengt waar ze kunnen gaan eten. Michael wacht tot de rest naar buiten is gestapt tot hij zelf ook de lift verlaat en hij kijkt toe hoe zowel de mentors als de tributen alvast plaats hebben genomen aan de tafels. Michael begroet dan ook eerst de mentors, waarna hij plaatsneemt bij de tributen aan tafel. Glimmer doet hetzelfde en Michael bedankt de Avox, die al snel zijn glas vult en al even snel terug verdwijnt. Het leek hem een vreselijk bestaan, maar je wist dan ook niet wat ze gedaan hadden om hier te belanden, en dus sprak hij zich er niet over uit. Wanneer het eten aan tafel wordt gebracht kijkt Michael even naar de goed gevulde schotels. Thuis had hij altijd luxe gehad, en zijn moeder kon ook zeker goed koken, maar dit was toch heel wat anders dan hij gewend was. Het zag er zo goed uit, dat hij niet kon wachten om er aan te beginnen. 'Dus, als niemand wat over zichzelf gaat vertellen zal ik maar beginnen, zo komen we misschien nog wat van elkaar te weten wat handig kan zijn, aangezien we de Spelen samen zullen moeten doorbrengen, voor een stuk toch dan', hoort hij Glimmer zeggen. Hij vond het een goed idee om elkaar wat te leren kennen. Je moest weten wie je bondgenoten waren, wie waar goed in was en hoe je dat kon gebruiken. Michael was namelijk niet zo handig met klein prutswerk dus het zou wel handig zijn om iemand te hebben die dat kon, zodat hij zich daar niet al te veel van moest aantrekken. Zelf was hij meer van het vechten, het hanteren van wapens, al wist hij ook perfect wat hij kon eten en waar hij van moest afblijven, en hoe hij aan voedsel moest komen.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie glimlacht naar beide Michael en Glimmer en Cato doet hetzelfde. Maggie neemt dan nog een slok van haar water en zet haar glas neer. Eigenlijk kijkt ze er wel een beetje naar uit om eens te praten met ze. Ze heeft niet vaak gesprekken gehad met mensen uit andere Districten. Dan komen de Avox binnenlopen met al het eten. Schalen vol met dingen van vlees tot groente en kleine hapjes. Het ziet er allemaal enorm goed uit en Maggie krijgt er meteen al honger van. Ze bedankt de Avox als er een dienblad recht voor haar wordt gezet. Ze is veel eten gewend, maar er ligt nu toch wel echt een hele berg eten op tafel. Iedereen schept op en ook Maggie neemt wat eten op haar bord. Het ruikt in ieder geval heerlijk en als ze een hap neemt is ze ook niet verbaasd dat het enorm goed smaakt.

Ze heeft net een hap in haar mond als Glimmer begint met praten. Maggie knikt, ze is het eigenlijk wel met haar eens. Het groepje moet met elkaar overweg kunnen in de Spelen en tijdens het trainen, elkaar leren kennen is niet erg, toch? Maggie luistert naar Glimmer als ze begint met haar hele levensverhaal. Eigenlijk is Maggie drukker met eten nu, maar ze wilt niet respectloos lijken. Af en toe knikt ze voordat ze weer een hap neemt. Glimmer is niet iemand waar ze heel geïnteresseerd in is. Het leek niet alsof haar persoonlijkheid veel te zeggen had. Maggie wacht haar beurt af, eerst wilt ze de rest wel horen. Ze weet welke messen haar favoriet zijn, waar ze verbeterpunten heeft en andere dingen die belangrijk zijn voor de Spelen.

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld