Forever21 schreef:
De flitsen kwamen meteen van alle kanten toen Alex alleen nog maar een voet buiten de limousine had gezet. Hij was het gewend. Als een zoon van de meest invloedrijke mannen van de hele wereld, stonden de camera's al op hem gericht toen hij nog niet eens geboren was. Bijna alles in zijn leven werd vastgelegd door paparazzi en de media, privacy kende hij nauwelijks. Toch had hij het nooit heel erg gevonden. Er waren momenten waarin hij wenste dat hij op straat kon lopen zonder dat hij meteen aan alle kanten benaderd werd, maar er waren ook momenten waarin hij juist hield van alle aandacht. Zo'n moment was nu.
Met een strak gezicht stapte hij nu volledig de limousine uit en nam hij de flitsen in ontvangst. Aan alle kanten werd zijn naam geroepen, iedereen wilde zijn aandacht. Voor menig ander persoon waren momenten zoals dit overweldigend geweest, maar voor Alex was het zo makkelijk als het strikken van zijn schoen. Daar kwam nog bovenop dat dit het belangrijkste en het geweldigste feest van het jaar was. Elk invloedrijk persoon van de Upper East Side kwam er naar toe, daaraan toegevoegd dat zakenmensen van over de hele wereld het event bezochten. Dit feest was het feest waarin de successen van bedrijven van het afgelopen jaar werden geprezen en falende pogingen werden vermeden. Nieuwe deals voor het komende jaar werden gemaakt onder het genot van vele, dure cocktails. Echter was het belangrijkste moment van dit event, het moment dat de meest invloedrijke krant werd uitgeroepen tot krant van het jaar. Al vier jaar op rij, sinds dat hij het krantenbedrijf van zijn vader had overgenomen, stond Upper East Tales aan de top van de berg. De jaren daar voor had zijn vader de krant ook al jaren aan de top weten te houden. Alex verwachtte dat hij dit jaar zijn vijfjarige jubileum zou vieren.
"Alex!" Zijn ogen zochten naar de welbekende persoon die zijn naam zojuist had geroepen. Blond haar, lange benen en een geweldig lichaam, dat kon maar één iemand zijn, Valérie Woods. Ze was een pracht plaatje, het schoonheidsideaal van iedere vrouw en elke man zou een nacht met haar willen delen. Echter lag er onder dat prachtige exterieur niet veel meer dan een oppervlakkige, domme vrouw. Dat was ook de reden dat hij haar alleen maar op dit soort evenementen zag en hij haar alleen mee naar zijn penthouse nam, als hij zin had. Hij wist dat ze meer wilde van hem, ze had al vaak zat gezegd dat ze een serieuze relatie met hem wilde en dat ze het power couple van de Upper East zouden zijn, maar Alex had er geen trek in. Voor een serieuze relatie moest je open zijn en je geheimen kwijt kunnen bij die persoon en dat was iets wat hij niet kon. Hij was een populaire man, iedereen kende hem, maar niemand wist echt hoe hij in elkaar zat. De echte Alex liet hij aan niemand zien, want als hij dat zou doen, dan was hij kwetsbaar en dat was nou net iets wat je in deze maatschappij niet kon zijn.
Met een brede glimlach op haar gezicht benaderde Valérie haar doelwit.
"Hey Val," groette Alex haar met een grijns waarna ze elkaar een kus op elke wang gaven. Iedereen wist van hun situatie af, ze waren niks serieus, maar ze waren wel graag bij elkaar. Daarom was het ook niet erg dat ze elkaar op deze manier begroette op de rode loper, vlak voor alle hongerige camera's.
"Hoe gaat het met je? Lang niet gezien, joh. Je ziet er goed uit!" zei ze waarna ze haar blonde gekrulde haren naar achteren gooide voor een foto.
"Ik zie er altijd goed uit," antwoordde hij met een knipoog, waarna hij haar weer passeerde. Hij had nu geen zin om te lang met haar te blijven praten, hij zou haar binnen wel weer tegenkomen. Nu was het tijd om de camera's een goede foto van hem te laten schieten. De tijd voor deals en versiertrucs kwam later wel weer.
@Elexis