LadyStardust schreef:
Het was zijn pauze, hooguit tien minuten had hij voordat elke minuut van zijn loon afging. Hij gebruikte de tijd om een sigaret te roken en even tot rust te komen. Slapen deed hij amper en de fabriek was niet bepaald een plek waar hij rustig aan kon doen. Nachtmerries maakten een goede nachtrust onmogelijk, paranoïde door de schaduwen die 's nachts op de muur verschenen. Niets leek hem rust te bieden, behalve de sigaret op het moment. Kleine hoeveelheden rook kwamen om de paar seconden naar buiten, onderwijl hij wat nonchalant tegen het gebouw leunde. Veel mensen kwam niet voorbij, alle working class mensen waren aan het werk, en iedereen met wat meer geld wilde niet dood gevonden worden bij het industrieterrein. Edward had geen keuze, school was duur en hij moest zijn eigen bestaan betalen. Werk was een betere optie, en in de fabriek voelde hij zich veiliger dan buiten op straat, al waren de verlaten straten 's nachts wel zijn thuis. Een echt huis had hij zeker gehad, tot zijn familie hem als een te grote bedreiging zag en hem uit huis trapte.
Vragend keek hij iets omhoog bij het horen van voetstappen. Een vrouw kwam zijn kant op, wie er overigens niet uitzag alsof ze hier hoorde te lopen. Toch, ondanks zijn vrijwel directe vooroordelen over de vrouw, weigerde hij onbeleefd te zijn. Wie weet had ze connecties met zijn baas en werd zij de reden achter zijn ontslag, hij kon het zich niet veroorloven. Ze zag er jong uit, nief geschikt om het zware werk in de fabriek aan te kunnen, al kon hij het fout hebben. 'Mornin' miss.' antwoordde hij, een glimlach vertoond aan de vrouw. 'Sure.' Geen moeite had hij gedaan om zijn eigen sigaret tussen zijn lippen vandaan te halen, het gemompel verduidelijkte zijn Britse accent, een bepaalde klank had het, duidelijk gemaakt dat hij uit het arme deel van de stad kwam, een detail dat mensen vaak meteen doorhadden. Geen woord liet hij horen bij het pakken van een kartonnen doosje. Lucifers was alles wat hij kon betalen, aanstekers waren een luxe, gemaakt voor hen die sigaren rookte in plaats van sigaretten. 'I've matches, I hope that's alright.' Vertelde hij haar, het kartonnen doosje aan de vrouw overhandigd.
Hij bekeek haar even, ze zag er niet slecht uit, te goed voor deze delen van de stad. Vragen stellen deed hij niet, sinds hem altijd al verteld was dat het zijn zaken niet waren, en hij daarom geen vragen moest stellen. Hij glimlachte enkel, vooraleer hij zijn aandacht weer richtte op het omliggende gebied. Geen aandacht besteedde hij aan de vrouw, enkel gewacht tot hij zijn lucifers weer terug zou krijgen.
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
12
