ORPG | Find my soul and I'm yours forever - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Find my soul and I'm yours forever

Daynty
Internationale ster

Daynty schreef:

Seduce my mind and you can have my body,
Find my soul and I am yours forever

Izabela Ella Clarke

Bukowski
Landelijke ster

Bukowski schreef:
Alfie Leonce Maxime Puicant

Bukowski
Landelijke ster

Bukowski schreef:
Krampachtig had Alfie zijn vingers om het stuur van zijn Jaguar F-type gewikkeld. Zijn blik gleed langs de gebouwen die aan de weg stonden. Het waren allemaal appartementencomplexen, waarvan de meeste wel aan renovatie toe waren. Graffiti hier en daar, ontbrekende stenen en afgebladerde verf waren nergens te missen. Ondanks dat, had de buurt wel sfeer, vond hij. Het was weer eens iets anders dan de moderne, gelikte gebouwen waarin hijzelf een appartement bezat.
Zijn rechterhand ontspande, liet het stuur los en gleed in de binnenzak van zijn colbert, waar hij zijn telefoon uithaalde. Vijf voor acht. Hij stond hier nu al ruim tien minuten te wachten en het was nog steeds geen tijd. Dit was overigens puur zijn eigen fout geweest; uit zenuwen was hij veel te vroeg van huis vetrokken. Hij was zelfs nog drie of vier blokken omgereden, maar ook die hadden niet heel veel tijd in beslag genomen.
Hij opende het contact “Izabela Clarke” in zijn telefoon. Behalve het adres, had ze niks meer gestuurd. Om zeker te zijn dat ze zo dadelijk in de juiste auto zou stappen, tikte hij zijn nummerbord in en drukte op verzenden. Vervolgens liet hij zijn telefoon weer in zijn zak glijden en toverde hier een pakje sigaretten uit. Het portier gooide hij open, hij stapte uit en deed hem vervolgens weer achter zich dicht. De auto was de duurste aankoop die hij ooit had gedaan en daarom mocht er niet in gerookt worden; hij zag én behandelde het voertuig als zijn kindje.

Daynty
Internationale ster

Daynty schreef:
Iedere avond voelde het alsof ze een andere huid aantrok. Ook nu, terwijl ze de zwarte stof van haar jurkje gladstreek en er een denkbeeldig pluisje vanaf plukte. De stof sloot zo strak om haar lichaam dat het haast daadwerkelijk voelde als een tweede huid. Op een vreemde manier had het iets geruststellends. Het vertrouwde van even wegglippen uit de dagelijkse realiteit.
Izabela schoof haar voeten in een paar hoge hakken en nam haar jas van de rugleuning van één van de eettafelstoelen. Het was een mooie dag geweest, maar met de heldere lucht kroop de kou van de nacht al snel door de straten. De jas kwam tot een paar centimeter boven haar knieën en was iets langer dan het jurkje dat ze droeg. Kort, zo zouden de meeste mensen het jurkje bestempelen, maar niet zo kort dat het ordinair werd. Dat gold ook voor de hoeveelheid huid rond haar schouders die het kledingstuk onbedekt liet. Bloot, maar niet té. Het was verleidelijk, maar niet ordinair. De jongedame wist inmiddels precies hoe ze op dat randje kon balanceren met haar outfit en haar make-up. Ze zou het bijna een kunst noemen.
Izabela keek een laatste keer in de spiegel, glimlachte even naar haar spiegelbeeld alvorens haar tasje van het tafeltje te pakken en het appartement te verlaten. De vloerbedekking dempte haar passen toen ze zich door de gang een weg maakte naar de lift, die haar van de tweede verdieping naar de begane grond bracht. Ze duwde de zware deur in de hal van het complex open en stapte over de drempel.
Haar mobiel trilde kort in haar hand. Ze nam de reeks letters en getallen in zich op, waarna ze haar blik naar de paar auto’s bracht die langs de weg geparkeerd stonden. Slechts bij één ervan was activiteit te bekennen. Na een korte blik op het kenteken van de auto, liep Izabela naar het voertuig toe. Ze liet haar mobiel in haar jaszak glijden, drukte haar mondhoeken omhoog tot een glimlach en stapte op de man, die tegen de zijkant van de auto stond geleund, af.
‘Goedenavond, mr. Puicant’, begroette ze hem. Ze legde haar hand tegen zijn bovenarm en drukte een vederlichte kus op zijn wang - haar standaard begroeting. De reactie erop leerde haar vaak veel over wat een klant precies wilde. ‘Ik ben Izabela.’

Bukowski
Landelijke ster

Bukowski schreef:
Alfie had de hele avond al naar een sigaret gesnakt maar de verleiding weten te weerstaan, omdat hij niet naar rook wilde ruiken. Nu had zijn verslaving, met behulp van zijn zenuwen, toch te erg aangedrongen en gaf hij zichzelf gewonnen.
Hij klemde een sigaret tussen zijn lippen en liet het pakje weer in zijn zak verdwijnen. Zijn vingers, die nog steeds krampachtig aanvoelde, hielde een worsteling met zijn aansteker. Een geïrriteerde zucht rolde over zijn lippen, in hoeverre dit mogelijk was met de sigaret er tussen. Het klonk meer als een dierlijk gegrom.
Op het moment dat hij uit frustratie wilde gaan schelden, gaf de aansteker vlam en maakte hij vluchtig zijn sigaret aan, voordat het vuur weer verdween. Gulzig nam hij een trekje, de rook over zijn longen met zijn ogen dicht van genot. Hij voelde direct hoe zijn lichaam zich ontspande.
Roken was vaak Alfie zijn rust momentje, waarin hij zichzelf compleet kon verliezen. Daardoor had hij pas door dat er een jongedame zijn kant op was genomen, toen zij hem begroette. Haar stem klonk zwoel, met een enigszins rauw randje.
Nog voordat hij kon reageren voelde hij haar zachte lippen op zijn wang. Dit zorgde voor tinteling in zijn lichaam, alsof hij een kleine stroomstoot kreeg. Het was geen onaangenaam gevoel.
Hij gooide hetgeen wat nog over was van zijn sigaret direct op de grond, en trapte deze uit met de punt van zijn schoen. De dame stelde zich voor als Izabela, waardoor hij zeker wist dat ze de juiste was. Hij vroeg zich af of dit ook de naam was die haar ouders haar bij de geboorte hadden gegeven, maar het leek hem onbeleefd dit te vragen.
Terwijl hij haar in zich opnam, schonk hij haar een glimlach. ‘Zeg maar gewoon Alfie.’ Hij moest zeggen dat ze een prachtige verschijning was met haar donkere haren en lichte ogen. Ze oversteeg zelfs zijn verwachtingen.
‘Klaar om te gaan?’ vroeg hij waarna hij, zonder te wachten op een antwoord, om zijn auto heenliep. Hij trok het portier van de passagierskant open en knikte nog glimlachend, als teken dat ze in kon stappen.

Daynty
Internationale ster

Daynty schreef:
Hij rookte. Dat was het eerste dat haar opviel zodra ze voor de man stond. Was het niet de walm van rooklucht die rond hem hing, tot een bedwelmende mix vermengd met de geur van zijn aftershave, dan wel de uitgetrapte sigaret die op de grond lag en zijn slechte gewoonte verraadde. Ze vroeg zich af of het roken een verslaving van hem was of dat het op dit moment enkel voortkwam uit de zenuwen. Hij zag er in ieder geval een tikkeltje nerveus uit, maar dat was weinig nieuws voor haar.
‘Oké, Alfie’, herhaalde ze zijn naam, de klank ervan proevend op haar tong, terwijl ze kort zijn gezicht in zich opnam. Zelfs in het schemerige licht van de straatlantaarn viel de lichte kleur van zijn ogen haar op. Ze sprongen uit zijn verschijning, keken haar indringend aan. En hij was jong. Vergeleken met het merendeel van haar andere klanten dan toch. Toch had Izabela geleerd dat jonger niet altijd beter betekende. Qua uiterlijk ging die regel wellicht vaak op, maar over het algemeen waren haar al iets oudere klanten veelal een stuk vriendelijker.
Izabela knikte instemmend op zijn vraag en volgde hem naar de andere kant van de auto, waar ze plaatsnam op de passagiersstoel. Zoals altijd trok er een korte kriebel door haar lichaam op het moment dat hij de deur sloot. Hoewel het toen ze een kleine twee jaar geleden begonnen was met dit werk veel sterker was geweest dan tegenwoordig, was het er altijd even: het moment van spanning als ze met een klant meeging. Ondanks dat het bureau de klanten aan een kleine screening onderwierp, was het immers nooit met volle zekerheid te zeggen wat voor intenties iemand had. En op momenten als deze drongen de nare verhalen die vaak genoeg in het nieuws waren zich altijd even aan haar op.
‘Dus, waar gaan we naartoe?’ vroeg ze met lichte nieuwsgierigheid, terwijl ze de spanning van zich af schudde. Ze was benieuwd wat hij precies van haar verwachtte deze avond. Met nieuwe klanten was dat altijd even aftasten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld