Nolite schreef:ClaryFray schreef:Nolite schreef:
Nou ja, het zoeken is niet per se het probleem. Meer dat ik gewoon echt niet weet hoe ik ze hiervan ga overtuigen. Ze luisteren soms ook gewoon helemaal niet naar me of zo.
Eergisteren had ik dus weer ruzie omdat mijn moeder me weer met dingen bemoeide waar ze niets van af wist. Ik zou te weinig melk drinken, terwijl ik die ochtend nog havermout met melk op had. Dus toen dacht ik weer van jezus... je behandeld me echt als een klein kind. Je zit me gewoon op dit soort onzin te controleren??? Heb je niets beters te doen?
Nou, gisteren hadden we dus weer ruzie, omdat ze zich overal mee bemoeit. Toen probeerde ik op een volwassen manier hierover te praten, ging ze gewoon liedjes door me heen zingen zodat ze me niet hoorde? Dus ik werd verdrietig en zei: ‘Ik ben bloedserieus hoor. Ik probeer over iets te praten waar ik mee zit en je luistert niet eens, dan zal het ook nooit opgelost worden.’ Toen ging ze opeens poeslief doen en appen met ‘ik hou van je 😘’ nou ik zat gewoon in de woonkamer dus ze had het ook kunnen zeggen. Ik negeerde haar en sindsdien heeft ze gewoon geen sorry gezegd? Dit is toch kinderachtig en frustrerend??
Oh jeetje wat ontzettend irritant. Ik denk eerlijk gezegd dat je het gewoon een keer tijdens het eten oid moet zeggen of als je ouders beide op de bank zitten ofzo. Dat je van plan bent een kamer te zoeken in Tilburg en op jezelf te wonen. Misschien reageren ze juist goed en anders heb je juist meer reden om echt te gaan
Ja, ik denk dat papa het wel zou begrijpen op zich. Die is ook echt helemaal enthousiast als ik zeg dat ik naar Rotterdam wil en zo en die wil me daar dan ook echt bij helpen en hij luistert ook wel als ik zeg ‘waarom bemoeien jullie je altijd overal mee?’ dan stopt hij wel. Dus misschien dat ik er eerst gewoon maar met hem over moet praten en dan later samen met mama of zo.
Het is ook echt gewoon... Eerst ging alles prima,
maar mijn zus is nu ongeveer een jaar uit huis en sindsdien krijg ik echt een dubbele dosis aan bemoeienis over me heen en ik kan er gewoon niet aan wennen. Misschien mist je moeder gewoon haar kleine meisjes? Lege nest syndroom, had mijn moeder ook heel erg bij mijn zus die als laatste uit huis ging.