Forum

Jarvis schreef:
Nee, ik krijg geen uitkering. Voor een uitkering moet je solliciteren, ook al heb je geen arbeidsvermogen. Dat hebben we onderzocht. Je moet of vrijwilligerswerk gaan doen uiteindelijk, of solliciteren voor een baan. Zij wisten het ook niet zeker, en iemand in een eerder gesprek gaf ook aan dat een uitkering is met solliciteren of vrijwilligerswerk.

Het feit dat ze al toegaven dat er nu geen arbeidsvermogen is, maar dat misschien verbetering in kan komen, zorgt ervoor dat ze er nu niets aan gaan doen. Of althans, hoogstwaarschijnlijk niets gaan doen eraan.

xmendesxputhx schreef:
Ik heb een Wajong vanaf 2010, en ik hoefde totaal niet te solliciteren. Je zou mss een beschutte werkplek aan kunnen vragen?  Bij ons werken er ook mensen met autisme, ondanks de prikkels doen ze hun werk wel! En er is veel begrip en respect voor ze, op 1 gozer na maar die is gwn heel vies.. 

Demish schreef:
Volgens mij heb je zelf al behoorlijk veel gedaan en heb je zelf ook best een goed idee van wat je aan kan en wat niet! En ik lees dat je ook al met mensen in gesprek bent gegaan over beschut werken etc. Wat ik persoonlijk al best knap vind!

Ik snap nu alleen niet zo goed of je nou wel of geen uitkering krijgt, maar ik hoop voor jou van wel!

Jarvis schreef:
Oh ik bedoelde met een uitkering dat je moet solliciteren, niet met een WAJONG, haha

En voor het hele gebeuren met de WAJONG, ben ik op gesprek gegaan voor Beschut Werk. In dat gesprek zei die vrouw al vrij snel dat ze al zag dat ik het werken niet ging redden, dat het te veel voor mij zou worden, en dat ik binnendoor doorgestuurd zou worden voor een WAJONG (zodat ik niet alles opnieuw hoefde te doen).

Ik heb extreme overprikkeling, btw. Mijn verwerkingsvermogen ligt vrij laag in vergelijking tot de rest van mijn IQ, dus ik krijg veel meer prikkels binnen dan ik aankan. Gezien ik normaal kan communiceren en handelen, denken vele dat ik alles wel aankan, maar ik crash in een veilige omgeving vaak en slaap dan een hele hoop om te verwerken.

Rhyolite schreef:
Ja dit dus. Tien jaar is echt enorm lang, jij kan je dan ontwikkelen, maar ook de maatschappij ziet er over tien jaar anders uit. Er zijn speciale werkplekken voor mensen met een zware vorm van autisme, daar zou je ook naar kunnen kijken. Je haalt meer kwaliteit van leven uit kijken naar wat je wel kan en niet naar wat je niet kan.

xmendesxputhx schreef:
Oh op die manier haha. Maar er werken bij ons genoeg met autisme, 1 ervan heeft een hele heftige vorm, (loopt constant rond op de werkvloer, moet aangewezen worden wat hij moet doen etc ) Maar hij werkt apart, omdat hij niet tegen de drukte kan.  ( na 5 min werken gaat die weer lopen 2 uur lang etc) Maar dat is allemaal geen probleem, een beschutte werkplek is een plek waar je geaccepteerd word en waar je in je eigen tempo kan werken. Er is hier geen tijdsdruk.

Ik werk zelf ook op een beschutte werkplek, omdat ik begeleiding nodig heb, die een normaal bedrijf mij niet kan geven. Maar ik snap je ook wel, omdat ik ook normaal kan communiceren en handelen denken de mensen daar ook dat ik alles aan kan. ( hoge verwachtingen ) 

Bovendien vind ik het enorm tof dat je aangeeft wat je wel en niet kan, en dat je je daar ook van bewust bent. 

Demi schreef:
Is het heel kort door de bocht als ik zeg dat ik niet echt snap waarom je dit zo negatief vindt? Volgens mij krijgen mensen tegenwoordig al heel moeilijk een Wajong en je hebt een uitkering toegezegd gekregen waarbij je niet hoeft te solliciteren, dus dat is toch al heel positief? 

En wie zegt dat je perspectieven over een tijd niet verbeteren? Misschien zijn er over een paar jaar wel medicijnen of andere hulpmiddelen waardoor je wel beter met prikkels om kunt gaan en misschien wel kunt werken. 

Jarvis schreef:
Thanks, en ja, bij mij is het extremer dan de meesten verwachten.

Het is niet per se dat ik niet wil werken, want ik ga juist graag werken. Ik wil bezig zijn en dingen doen, maar als ik een week moet bijkomen van 2 uurtjes werken, noem ik dat niet echt gezond meer. Ik bedoel, ik kon de eerste paar dagen niets anders doen dan slapen.

En dank je. Ik heb al van alles geprobeerd om normaal mee te kunnen draaien in de maatschappij, maar op een gegeven moment heb je je grenzen bereikt

Jarvis schreef:
Oh ik bedoelde met een uitkering dat je moet solliciteren, niet met een WAJONG, haha

En voor het hele gebeuren met de WAJONG, ben ik op gesprek gegaan voor Beschut Werk. In dat gesprek zei die vrouw al vrij snel dat ze al zag dat ik het werken niet ging redden, dat het te veel voor mij zou worden, en dat ik binnendoor doorgestuurd zou worden voor een WAJONG (zodat ik niet alles opnieuw hoefde te doen).

Ik heb extreme overprikkeling, btw. Mijn verwerkingsvermogen ligt vrij laag in vergelijking tot de rest van mijn IQ, dus ik krijg veel meer prikkels binnen dan ik aankan. Gezien ik normaal kan communiceren en handelen, denken vele dat ik alles wel aankan, maar ik crash in een veilige omgeving vaak en slaap dan een hele hoop om te verwerken.

Bleach schreef:
pff ik heb bijna het zelfde gehad toen ik een wajong ging aanvragen. (ik heb ook autisme en kwam toen net uit een psychose)

ik hoef niet te solliciteren om mijn uitkering te krijgen ook in het begin niet dus denk dat ze dat wel begrijpen. dat als t niet gaat dat het dan weinig zin heeft.

en als je nog niet klaar bent voor werk of vrijwilligers werk kan je dat ook super rustig opbouwen ik ben ook echt 3 jaar al bezig met opbouwen en ik heb bijna de volle 3 jaar bij een dagbesteding gelopen en daar kwam ik alleen als het ging en dan 2 uurtjes per dag en dan like 1 a 2 dagen in de week in het begin was ik daar een keer per week voor 1 uur dus opbouwen krijg je denk ik alle ruimte voor ik ga nu naar vrijwilligers werk en het sloopt me ook als ik daar 2 uurtjes per dag heen ga 2x per week maar ik ben wel vooruit gegaan.

met autisme moet je in je hoofd houden dat alle stapjes tellen hoe klein ook en dat grote veranderingen veel tijd nodig hebben want dat zit nou eenmaal zo als je snel overprikkeld bent. maar ik denk dat als je alles met hele kleine stapjes doet en veel tijd neemt er voor en dat ook krijgt dat je dan wel merkt dat er vooruitgang komt. 2 jaar terug kon ik bijna niks alleen op de bank voor me uit staren en nu kan ik aardig wat dingetjes om dat ik kleine stapjes heb genomen. het is keihard werken en ook lang niet altijd leuk maar als je verbetering wil dan moet je dat zelf doen jij bent de enige die hier wat aan kan veranderen. (dit is niet leuk om te horen ik weet het ik vond het vroeger ook vreselijk als mensen dit zeiden maar het is wel waar en ik ben ook blij dat mensen dit zo vaak hebben gezegd want het heeft me geactiveerd)