TW - Hoe dealen jullie met mental breakdowns - Forum

Tim
Wereldberoemd

Tim schreef:
Ik ga trouwens ff morgen weer reageren, maar voor nu ben ik echt ff super moe en moet ik echt ff gaan slapen

Hartstikke bedankt voor de reactie, en ik reageer morgen weer ff verder (l)

Marissa
Internationale ster

Marissa schreef:

Tim schreef:
Ik ga trouwens ff morgen weer reageren, maar voor nu ben ik echt ff super moe en moet ik echt ff gaan slapen

Hartstikke bedankt voor de reactie, en ik reageer morgen weer ff verder

Slaap lekker!

Demi
Wereldberoemd

Demi schreef:

Tim schreef:

Demi schreef:
ik heb gewoon vrij weinig gevoel en dan ga ik gewoon weer door met waar ik stress van krijg want ain't nobody got time for stress

Same dus, ik blijf altijd heel erg in die mental breakdown hangen en ik kan het ook echt pas voelen als het te laat is en dan ben ik weer een hele dag kwijt.

Ja same! Ik kan eigenlijk echt al heel lang niet meer iets écht geconcentreerd en productief doen, dus moet ik er al m’n vrije tijd in steken en wordt ‘t eigenlijk alleen nog maar erger

Best erg als ik er zo over nadenk van hoe zet je in hemelsnaam die knop om om weer dingen écht productief te doen en dan daarnaast ook goed je rust te pakken als blijkbaar zelfs hele vakanties niks doen vrij weinig heeft geholpen

Tim
Wereldberoemd

Tim schreef:
Ik doe even alle reacties in 1. Also, please sluit dit topic niet voor het ophalen van een oud topic.

Oh wat voor tips heb je van de psycholoog gekregen, misschien pik ik er nog wat van op haha

Nee precies, ik heb vaak dat iets voor niemand werkt, behalve voor mij. Of andersom, iets wat voor iedereen werkt, werkt dan niet voor mij.

Waar schrijf je die taken altijd op? Ik vind het juist heel lastig als ik heel veel notities voor mezelf op papier heb geschreven. Dan liggen er echt 6 notities op mijn bureau en krijg ik daar weer kortsluiting door.
+ Door het opdelen krijg ik het gevoel dat ik niet productief ben geweest als ik voor mijn gevoel 'te weinig' heb gedaan op een dag.

Oh sure! Ik zal je even een mailtje sturen, heb namelijk atm echt een grote stressfactor.

Mijn breakdowns zijn dus ook echt gewoon door uni, en deadlines, werkgroepen en allemaal dat soort dingen.
Het voelt echt als een soort van loopband-fabriek, waarbij je op 100% kan functioneren en de loopband op 125% loopt, waarbij je constant dingen moet doen en amper pauzes hebt tussen de taakjes.

Maar dat lijkt me ook heel vervelend als je juist NIET weet wat de oorzaak is. Dan voelt het alsof je een probleem moet oplossen waarvan je niet eens weet wat de probleem in eerste instantie zelf eigenlijk is. Wat kut zeg.

Oh ik heb hier wel veel aan hoor, het voelt gwn fijn om even te ranten en om er met mensen over te praten. Het voelt ook wat vertrouwder als die mensen ook echt snappen wat je struggle is, dan voelt het toch minder alleen.

Precies en als ik wil ontspannen gaat dat van kostbare tijd af. Het is vandaag helemaal niet gelukt om te studeren (nja wel een beetje, maar echt heel weinig) en verder kon ik me echt niet ertoe verzetten. Dan kan ik wel beter ontspannen dan stressen, maar toch is het resultaat hetzelfde: ik ga dat tentamen falen.

Precies, ik had iets van 5 weken geleden, dan 2 weken vakantie (late instroom van jaar 1 naar 2, omdat ik bleef zitten), maar toch voel ik me echt mega burnt out. Like hoe dan in 5 weken?

Anoniem
Wereldberoemd

Melodrama schreef:
Psychologische begeleiding hielp heel erg

Toen ik héél diep zat heb ik crisishulp gekregen, maar dat is volgens mij enkel iets wat je krijgt als je 101% ingestort bent

Naast begeleiding helpen muziek/netflix/vrienden me heel erg

Tim
Wereldberoemd

Tim schreef:

Scandalous schreef:
Psychologische begeleiding hielp heel erg

Toen ik héél diep zat heb ik crisishulp gekregen, maar dat is volgens mij enkel iets wat je krijgt als je 101% ingestort bent

Naast begeleiding helpen muziek/netflix/vrienden me heel erg

Ik loop nu ook bij een psycholoog, cognitieve gedragstherapie om specifiek te zijn, maar ik vind het heel lastig. De tips die gegeven worden klinken dan altijd heel mooi en praktisch, maar toch zit er een soort blokkade in mij, alsof er allemaal achterliggende oorzaken zijn. Like alsof we nu naar de top van de ijsberg kijken, terwijl er nog heel veel van de ijsberg onder water, buiten het zicht, zit.
Ik weet alleen niet wat dat is en wat ik daarmee moet, maar dat voelt heel ontmoedigend. Vooral als je behandeling 8 sessies heeft en je er al 4 op hebt zitten en eigenlijk nog weinig echt hebt kunnen profiteren van de therapie.

Op de een of andere manier, maakt niet uit wat ik zeg, wordt het soort van heel simpel weggewuifd als ik zeg dat ik echt gwn op instorting sta (niet durven te vertellen dat ik al kinda aan het instorten ben). Like wat wil je dat ik doe, een zelfmoordpoging om serieus genomen te worden?

Muziek helpt idd ook echt zeker en netflix vind ik fijn als afleiding soms, maar niet te veel want daar wordt mijn hoofd echt moe van en vrienden vind ik lastig aangezien ik er echt maar een paar heb die alles weten en waarvan ik ook het gevoel heb dat ze echt om mij geven.
Even vp friends buitengelaten, want vp is echt fucking lief, maar vind het gewoon heel lastig om via vp hulp te vragen, omdat ik in een periode van isolatie dan echt niet de fut heb om mijn mails te checken of dergelijken. Terwijl mijn twee bffs soms facetimen en dan is de drempel lager om op te nemen.

(Wow sorry voor het lange lulverhaal)

SpencerReid
Wereldberoemd

SpencerReid schreef:
Ik zorg eigenlijk atlijd dat ik even een momentje voor mezelf neem. Dat is meestal door iets te doen waarop ik even geen internet of social media gebruik of te veel bezig ben met school of werk. Ik probeer dan meestal even een paar uurtje svoor mezelf te nemen.

Wat bij mij ook helpt is om dat soort momenten iin te plannen. Ik weet dat het waarschijnlijk niet heel relaxend is maar voor mij helpt het om echt even per dag een of twee uurtjes iets anders te doen dan aan school werken of met andere dingen bezig zijn (voor mij is het nu voornamelijk school en werk zoeken dus ik neem dat even als voorbeeld) dus dan ga ik sporten of wandelen of even aan een hobby werken. Misschien helpt dat voorjou ook wel als je het inplanned. Dan ben je alsnog veel bezig en krijg je aan het einde van de dag of tussendoor toch even een momentje om rust te nemen.

Tim
Wereldberoemd

Tim schreef:

Exudes schreef:
Ik zorg eigenlijk atlijd dat ik even een momentje voor mezelf neem. Dat is meestal door iets te doen waarop ik even geen internet of social media gebruik of te veel bezig ben met school of werk. Ik probeer dan meestal even een paar uurtje svoor mezelf te nemen.

Wat bij mij ook helpt is om dat soort momenten iin te plannen. Ik weet dat het waarschijnlijk niet heel relaxend is maar voor mij helpt het om echt even per dag een of twee uurtjes iets anders te doen dan aan school werken of met andere dingen bezig zijn (voor mij is het nu voornamelijk school en werk zoeken dus ik neem dat even als voorbeeld) dus dan ga ik sporten of wandelen of even aan een hobby werken. Misschien helpt dat voorjou ook wel als je het inplanned. Dan ben je alsnog veel bezig en krijg je aan het einde van de dag of tussendoor toch even een momentje om rust te nemen.

Lukt het ook om dat te combineren met je studie? Want het lukt mij dus echt niet om dat te combineren. Mijn self-care tijd gaat af van mijn studietijd en dat merk ik ook echt meteen in mijn resultaten.

En als je dan zo'n blok van twee uur hebt ingepland en doet, hoe kom je dan weer terug bij je studie en ga je weer verder? Ik vind dat echt heel lastig om dan na zo'n pauze weer verder te gaan.

Also, lukt het jou dan ook om tijdens het wandelen, met je gedachten ergens anders te zijn dan je school of werk? Want als ik wandel dan denk ik eigenlijk nog steeds aan mijn studie.

Anoniem
Wereldberoemd

Mhysa schreef:
update: zit nu ook in een mental breakdown lol dus ik kom weer even terug naar dit topic

wat ik nu doe is letterlijk niks. geen kut. helemaal niks. ik klik doelloos op elk klikbare element op deze site in de hoop dat de tijd sneller gaat. in de tussentijd heb ik een stream openstaan waar ik maar met halve aandacht naar kijk/luister. dan klik ik youtube door en doe ik hetzelfde. af en toe sta ik op en ga ik ineens ergens random zitten en voor me uit staren en mezelf laten janken door teveel na te denken over dat ene ding waardoor ik een mental breakdown heb gekregen. dan kijk ik naar de tijd en reken ik uit hoe lang het nog duurt voordat ik naar bed kan gaan zonder dat ik om 4 uur 's ochtends wakker te worden.

maar!!!!! ik voel me niet schuldig. het is namelijk (deze keer lmao) niet mijn schuld dat ik deze mental breakdown heb. ik snap mezelf en laat me gewoon bovenstaande dingen doen. ik weet dat het over gaat, maar nu gaat het gewoon even heel kut en kan ik niks anders doen en daar heb ik mezelf bij neergelegd.

als mijn broertje vandaag beschikbaar was, dan zou ik met hem een tijdje hebben gegamed. daar haal ik altijd veel steun en plezier uit, want dan kan ik alles uit me gooien en tegelijk lachen en plezier hebben. helaas kon dat vandaag niet, maar morgen komt hij even bij me thuis langs en dan gaan we denk ik 's avonds als hij weer thuis is nog even samen gamen. dus dat zijn de kleine dingen die me er nu doorheen helpen i guess.

Anoniem
Wereldberoemd

theBlondeSalad schreef:
als 't echt erg is bel ik altijd m'n moeder eigenlijk
die is echt heel goed in me uit m'n spiraal te praten

Tim
Wereldberoemd

Tim schreef:

Mhysa schreef:
update: zit nu ook in een mental breakdown lol dus ik kom weer even terug naar dit topic

wat ik nu doe is letterlijk niks. geen kut. helemaal niks. ik klik doelloos op elk klikbare element op deze site in de hoop dat de tijd sneller gaat. in de tussentijd heb ik een stream openstaan waar ik maar met halve aandacht naar kijk/luister. dan klik ik youtube door en doe ik hetzelfde. af en toe sta ik op en ga ik ineens ergens random zitten en voor me uit staren en mezelf laten janken door teveel na te denken over dat ene ding waardoor ik een mental breakdown heb gekregen. dan kijk ik naar de tijd en reken ik uit hoe lang het nog duurt voordat ik naar bed kan gaan zonder dat ik om 4 uur 's ochtends wakker te worden.

maar!!!!! ik voel me niet schuldig. het is namelijk (deze keer lmao) niet mijn schuld dat ik deze mental breakdown heb. ik snap mezelf en laat me gewoon bovenstaande dingen doen. ik weet dat het over gaat, maar nu gaat het gewoon even heel kut en kan ik niks anders doen en daar heb ik mezelf bij neergelegd.

als mijn broertje vandaag beschikbaar was, dan zou ik met hem een tijdje hebben gegamed. daar haal ik altijd veel steun en plezier uit, want dan kan ik alles uit me gooien en tegelijk lachen en plezier hebben. helaas kon dat vandaag niet, maar morgen komt hij even bij me thuis langs en dan gaan we denk ik 's avonds als hij weer thuis is nog even samen gamen. dus dat zijn de kleine dingen die me er nu doorheen helpen i guess.

Ik begin ook weer echt te backsliden, dus ik pak dit topic er ook weer even bij om te kunnen blijven ademhalen, voordat ik weer helemaal bad ga.

Dat (min het janken) is echt precies wat ik ook altijd doe.

Oh dat is wel heel knap eigenlijk, ik voel me dan altijd wel schuldig.

Wat leuk! Ik hoop dat hij tijd heeft om morgen met je te gamen

SpencerReid
Wereldberoemd

SpencerReid schreef:

Tim schreef:

Exudes schreef:
Ik zorg eigenlijk atlijd dat ik even een momentje voor mezelf neem. Dat is meestal door iets te doen waarop ik even geen internet of social media gebruik of te veel bezig ben met school of werk. Ik probeer dan meestal even een paar uurtje svoor mezelf te nemen.

Wat bij mij ook helpt is om dat soort momenten iin te plannen. Ik weet dat het waarschijnlijk niet heel relaxend is maar voor mij helpt het om echt even per dag een of twee uurtjes iets anders te doen dan aan school werken of met andere dingen bezig zijn (voor mij is het nu voornamelijk school en werk zoeken dus ik neem dat even als voorbeeld) dus dan ga ik sporten of wandelen of even aan een hobby werken. Misschien helpt dat voorjou ook wel als je het inplanned. Dan ben je alsnog veel bezig en krijg je aan het einde van de dag of tussendoor toch even een momentje om rust te nemen.

Lukt het ook om dat te combineren met je studie? Want het lukt mij dus echt niet om dat te combineren. Mijn self-care tijd gaat af van mijn studietijd en dat merk ik ook echt meteen in mijn resultaten.

En als je dan zo'n blok van twee uur hebt ingepland en doet, hoe kom je dan weer terug bij je studie en ga je weer verder? Ik vind dat echt heel lastig om dan na zo'n pauze weer verder te gaan.

Also, lukt het jou dan ook om tijdens het wandelen, met je gedachten ergens anders te zijn dan je school of werk? Want als ik wandel dan denk ik eigenlijk nog steeds aan mijn studie.

Ik heb op dit moment niet z'n hele drukke studie dus dat zal wel helpen maar ik probeer mijn dag eigenlijk atlijd in drie blokken in te delen.

In de ochtend ben ik meestal van ong. 8 - 10/11 bezig met mijn studie en dan ga ik daarna lunchen en heb ik even tijd voor mijzelf en mijn online klassen beginnen altijd om 1 tot een uur of 4 en dan ga ik daarna koken zeg maar en dan in de avond nog even verder als het nodig is.

Ik heb er ook echt moeite mee, zeker nu alles bijna online is, maar ik maak meestal een to do lijstje en dat scheelt echt als je het zo af kan strepen! Dat houd het ook een beetje overzichterlijker. Verder helpt het bij mij ook als ik een vaste plek heb om te studeren dus niet zeg maar studeren op mijn bed en dan daarna ook netflixen op dezelfde plek. Als ik aan mijn bureau ga zitten weet ik ook echt dat ik moet studeren zeg maar.

En als ik wandel dan luister ik meestal naar podcasts of luisterboeken. Muziek helpt bij mij nooit zo goed want al mijn gedachten gaan er dwars door heen maar met een goeie podcast dan ben ik echt even in een andere wereld zeg maar.

Tim
Wereldberoemd

Tim schreef:

theBlondeSalad schreef:
als 't echt erg is bel ik altijd m'n moeder eigenlijk
die is echt heel goed in me uit m'n spiraal te praten

Goeie tip, maar heb alleen niet echt iemand die dat kan

Pastel
Wereldberoemd

Pastel schreef:
Heel raar maar als ik dan moet huilen ga ik denken aan leuke dingen waar ik ook om moet huilen ofzo, dan voelt het minder erg en kan ik mezelf toch redelijk rustig houden. Vaak gaan mijn mental breakdowns over het feit dat ik de dingen niet goed genoeg doe voor mezelf en andere. Ga bijvoorbeeld denken aan die ene keer dat ze me wel heel dankbaar waren en waar ik trots op ben, weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen. Lukt ook biet altijd maar vaak helpt het me wel

Bowie
Wereldberoemd

bowie schreef:
Haha ik deal er vooral niet mee <3

Maar ja vooral alles doen behalve wat ik moet doen en vervolgens nog meer in de stress schieten want gemiste deadlines enzo