Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
coconut schreef:
Zit echt al n lange tijd in mijn kop, wil het nu gewoon echt een van me aftypen, dit word een verhaal word je niet vrolijk van.
Dus mijn oom was een verslaafde aan alcohol en heroïne. Hij heeft nadat zijn ex hem gedumpt heeft naar 20 tal jaar idk, op straat geleefd. Wij zochten hem toen in die tijd maar we vonden hem nooit en hij heeft ook nooit contact met ons gezocht.
In mei is hij overleden aan vernauwing van zijn aderen, hartstilstand, hij zei die dag dat hij morgen wel naar het ziekenhuis zou gaan. Hij woonde toen in een opvanghuis, waar hij een bewindvoerder had, waar hij zijn kamer moest betalen, en hij dus goed geholpen werd, hij was onderhand ook schuld vrij! En hij gebruikte nog maar 1x in de week heroïne, nu kun je denken dat is niks, maar van dagelijks gebruik naar dit, is de grootste stap geweest die hij ooit gemaakt heeft! Mijn zus was hem de dag voor zijn overlijden nog tegen gekomen en zei dat hij donderdag de sleuten van zijn flat ging krijgen en dat hij dan weer contact met ons ging zoeken, wij zijn er achter gekomen dat hij dit niet wou omdat hij zich schaamde voor zijn situatie!
Hij is dus op zaterdag overleden, in het tehuis, schuldvrij en afgekickt. Mijn moeder haar jongste broertje van 46 was er plots niet meer, nu heb je zoveel zussen en broers, die niks met je te maken willen hebben, dus mijn moeder heeft vanalles willen regelen, een uitvaart ging niet, want dat kost heel veel geld, dat kon mijn moeder niet alleen en de rest, die wou niks bijleggen want het was maar een ''junk'' en een ''zwerver'' (Hij is geen zwerver want hij zou een flatje krijgen en was gewoon ergens ingeschreven!!) Met heel veel gedoe en discussie's (ook instantie's die zeiden dat het maar een zwerver was) konden we op 7 mei naar de opbaring toe.. Dit was de 1e keer dat ik ging, de deur ging open en daar lag hij, zijn gezicht naar ons toe gericht, en ik werd haast de kamer ingeduwd door die vrouw die daar werkte. Zijn nagels zwart, niet geschoren, haren niet in de gel, kleren aan waar hij in is gestorven, echt een ''zwerver'' want dat was hij in hun ogen.En een zus van hem die daarnaast zat met krokodillen tranen, nou als zij het echt zo erg vond had ze samen met mijn moeder wel wat kunnen regelen, want er mochten maar 15 mensen binnen, dat was van zn levensjaren niet genoeg! Ik heb hier oprecht angsten van gehad en ben ook echt in therapie voor moeten gaan! Mijn moeder wou een foto van hem want ze geloofde het niet en kon niet naar de opbaring gaan omdat ze dat niet aankon. De foto was gestuurd, en n uur later waren we onderweg naar huis, toen ik bij mijn pa uitstapte werd ik gebeld door mijn andere zus dat mijn moeder helemaal in paniek was NATUURLIJK! dus ik en mn zus die de foto stuurde racede naar mijn moeder, ik hoorde haar al tot buiten huilen, helemaal bezweet, handdoek was zeiknat van haar tranen en de foto van mijn oom was helemaal op zijn gezicht ingezoomd, echt een beeld die je nooit vergeet. Uiteindelijk is mijn pa ook langs gekomen en is ze gekalmeerd, maar even om het kort uit te leggen, het was zo erg dat we alle medicatie van dr hebben afgenomen totdat ze rustig was! Ik ben die dag bij mijn vriend gaan slapen omdat ik niet alleen durfde te slapen, en ik eigenlijk in een keer in huilen uitbarstte met waarom ik ook altijd zoiets doms doe als naar een opbaring gaan. Maar je gaat daarheen met het idee dat diegene er mooi bij ligt.
Nou goed, dat is gebeurd, prima. Respectloos, maar prima. We zeggen maar zo ''hij heeft simpel geleefd dus hij is ook simpel gegaan'' 8 mei om 10 uur werd hij gecremeerd, alleen. Die dag ging mijn beugel eruit, zou een leuke dag moeten zijn, was het natuurlijk niet. Mijn moeder wou dat haar broertje eindelijk thuis kwam, maar het as was in bezit van de gemeente!! En mijn moeder moest handtekeningen van alle broers en zussen zodat zij de urn zou mogen krijgen. Nou, ik heb een berichtje gelezen van 2 zussen die het niks interesseerde of hij nou in de maas werd uitgestrooid of niet, en een drvan was diegene die naast m zat met dr krokodillen tranen! VAN JE FAMILIE MOET JE HET HEBBEN! Met die screens is mijn ma naar de gemeente gegaan en heeft ze zo gezegd ''gewonnen'' en heeft ze de urn gekregen. Hij staat nu thuis, in mijn moeder haar kastje. Echt een plekje voor hem. Maar vind het heel triest dat een burger, geen zwerver zo moet gaan! En dat je familie leden zo kunnen zijn! Mijn zus wou mijn moeder wel geld lenen, maar mijn moeder iwst dat ze dit nooit kon terug betalen dus dat heeft ze moeten weigeren. We hebben 1 uur van te voren te horen gekregen dat we naar de opbaring konden, dus zijn beste vriend van de opvang, is niet mee kunnen gaan en dat was echt zijn maatje, altijd samen! Die zit er met de dag van vandaag nog doorheen en zit soms nog naar zijn deur te staren. We hebben hem aangeboden om een ketting te geven met zijn as erin, maar daar is hij nog niet klaar voor. Ik hoop dat hij ooit belt met dat hij het nog wilt! Het ergste is.. Hij heeft de foto van mijn oom in zijn kist op zijn kamer staan.. Weet niet wat ik er perse van moet vinden.
Dit wou ik even kwijt want dit was echt een zware tijd en kom er met mijn gedachten niet bij hoe je zo met iemand om kan gaan! Hoe je iemand een zwerver kan noemen die elke facking maand zijn kamer waar je je reet niet eens kan draaien betaald!!
Zit echt al n lange tijd in mijn kop, wil het nu gewoon echt een van me aftypen, dit word een verhaal word je niet vrolijk van.
Dus mijn oom was een verslaafde aan alcohol en heroïne. Hij heeft nadat zijn ex hem gedumpt heeft naar 20 tal jaar idk, op straat geleefd. Wij zochten hem toen in die tijd maar we vonden hem nooit en hij heeft ook nooit contact met ons gezocht.
In mei is hij overleden aan vernauwing van zijn aderen, hartstilstand, hij zei die dag dat hij morgen wel naar het ziekenhuis zou gaan. Hij woonde toen in een opvanghuis, waar hij een bewindvoerder had, waar hij zijn kamer moest betalen, en hij dus goed geholpen werd, hij was onderhand ook schuld vrij! En hij gebruikte nog maar 1x in de week heroïne, nu kun je denken dat is niks, maar van dagelijks gebruik naar dit, is de grootste stap geweest die hij ooit gemaakt heeft! Mijn zus was hem de dag voor zijn overlijden nog tegen gekomen en zei dat hij donderdag de sleuten van zijn flat ging krijgen en dat hij dan weer contact met ons ging zoeken, wij zijn er achter gekomen dat hij dit niet wou omdat hij zich schaamde voor zijn situatie!
Hij is dus op zaterdag overleden, in het tehuis, schuldvrij en afgekickt. Mijn moeder haar jongste broertje van 46 was er plots niet meer, nu heb je zoveel zussen en broers, die niks met je te maken willen hebben, dus mijn moeder heeft vanalles willen regelen, een uitvaart ging niet, want dat kost heel veel geld, dat kon mijn moeder niet alleen en de rest, die wou niks bijleggen want het was maar een ''junk'' en een ''zwerver'' (Hij is geen zwerver want hij zou een flatje krijgen en was gewoon ergens ingeschreven!!) Met heel veel gedoe en discussie's (ook instantie's die zeiden dat het maar een zwerver was) konden we op 7 mei naar de opbaring toe.. Dit was de 1e keer dat ik ging, de deur ging open en daar lag hij, zijn gezicht naar ons toe gericht, en ik werd haast de kamer ingeduwd door die vrouw die daar werkte. Zijn nagels zwart, niet geschoren, haren niet in de gel, kleren aan waar hij in is gestorven, echt een ''zwerver'' want dat was hij in hun ogen.En een zus van hem die daarnaast zat met krokodillen tranen, nou als zij het echt zo erg vond had ze samen met mijn moeder wel wat kunnen regelen, want er mochten maar 15 mensen binnen, dat was van zn levensjaren niet genoeg! Ik heb hier oprecht angsten van gehad en ben ook echt in therapie voor moeten gaan! Mijn moeder wou een foto van hem want ze geloofde het niet en kon niet naar de opbaring gaan omdat ze dat niet aankon. De foto was gestuurd, en n uur later waren we onderweg naar huis, toen ik bij mijn pa uitstapte werd ik gebeld door mijn andere zus dat mijn moeder helemaal in paniek was NATUURLIJK! dus ik en mn zus die de foto stuurde racede naar mijn moeder, ik hoorde haar al tot buiten huilen, helemaal bezweet, handdoek was zeiknat van haar tranen en de foto van mijn oom was helemaal op zijn gezicht ingezoomd, echt een beeld die je nooit vergeet. Uiteindelijk is mijn pa ook langs gekomen en is ze gekalmeerd, maar even om het kort uit te leggen, het was zo erg dat we alle medicatie van dr hebben afgenomen totdat ze rustig was! Ik ben die dag bij mijn vriend gaan slapen omdat ik niet alleen durfde te slapen, en ik eigenlijk in een keer in huilen uitbarstte met waarom ik ook altijd zoiets doms doe als naar een opbaring gaan. Maar je gaat daarheen met het idee dat diegene er mooi bij ligt.
Nou goed, dat is gebeurd, prima. Respectloos, maar prima. We zeggen maar zo ''hij heeft simpel geleefd dus hij is ook simpel gegaan'' 8 mei om 10 uur werd hij gecremeerd, alleen. Die dag ging mijn beugel eruit, zou een leuke dag moeten zijn, was het natuurlijk niet. Mijn moeder wou dat haar broertje eindelijk thuis kwam, maar het as was in bezit van de gemeente!! En mijn moeder moest handtekeningen van alle broers en zussen zodat zij de urn zou mogen krijgen. Nou, ik heb een berichtje gelezen van 2 zussen die het niks interesseerde of hij nou in de maas werd uitgestrooid of niet, en een drvan was diegene die naast m zat met dr krokodillen tranen! VAN JE FAMILIE MOET JE HET HEBBEN! Met die screens is mijn ma naar de gemeente gegaan en heeft ze zo gezegd ''gewonnen'' en heeft ze de urn gekregen. Hij staat nu thuis, in mijn moeder haar kastje. Echt een plekje voor hem. Maar vind het heel triest dat een burger, geen zwerver zo moet gaan! En dat je familie leden zo kunnen zijn! Mijn zus wou mijn moeder wel geld lenen, maar mijn moeder iwst dat ze dit nooit kon terug betalen dus dat heeft ze moeten weigeren. We hebben 1 uur van te voren te horen gekregen dat we naar de opbaring konden, dus zijn beste vriend van de opvang, is niet mee kunnen gaan en dat was echt zijn maatje, altijd samen! Die zit er met de dag van vandaag nog doorheen en zit soms nog naar zijn deur te staren. We hebben hem aangeboden om een ketting te geven met zijn as erin, maar daar is hij nog niet klaar voor. Ik hoop dat hij ooit belt met dat hij het nog wilt! Het ergste is.. Hij heeft de foto van mijn oom in zijn kist op zijn kamer staan.. Weet niet wat ik er perse van moet vinden.
Dit wou ik even kwijt want dit was echt een zware tijd en kom er met mijn gedachten niet bij hoe je zo met iemand om kan gaan! Hoe je iemand een zwerver kan noemen die elke facking maand zijn kamer waar je je reet niet eens kan draaien betaald!!
18
