Lespoir schreef:
Audrey.
Er word nog voor me aangebeld omdat ik er niet bij kan door mijn rolstoel. Ik glimlach als ik zie dat Justin de deur opent. Ik knik dan even. 'Ja', zeg ik dan. Gelukkig kan ik mezelf in houden en ga ik niet meteen hysterisch doen of zo. Vanbinnen ben ik wel aan het gillen maar dat laat ik niet merken. Ik vind het wel heel erg vervelend dat ik in een rolstoel zit. Ik kan niet meer lopen door een ongeluk dat ik pasgeleden had. Mijn ouders en mijn broer hebben het niet overleef. Alleen ik was overgebleven. Naja, had ik langer onder de stukken van de auto gelegen had ik het ook niet overleefd maar ik heb echt geluk gehad.