Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Bad Luck

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

ORPG ft. the lovely

Don't save me, I'm in no need of savin'
And if you stay with me, I know you need patience
Blood and cologne on the fragrance
'Cause if you deal with me, I know you know what pain is

So if you're gonna love me
You gotta love all of me
You gotta love deeper than that
Now, if you're gonna leave me
You better run far away
I'd hate for you to leave me a chance

Archer West

Demish
Internationale ster

Demish schreef:

They told me once nothing grows
When a house ain't a home
Is it true, honestly
When it's all a part of me?
A couple years of waiting rooms
Finding God and lose him too
Wanna scream but what's the use?

Wooden floors and little feet
A flower bud in concrete
Feeling so incomplete
Wonder will we ever meet?
And would you know it right away
How hard I tried to see your face?
A little screen, a photograph
Mine to take

Marlow Sphene

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De oude prepaid-telefoon had enkele uren getrild in een diepe jaszak. Het bericht dat de blokletters hadden weergeven was niks minder geweest dan één woord: ghost. Een woord wat veel betekenissen had kunnen hebben. Het had kunnen wijzen op een verlaten stad of een verlaten gebouw. Een plek waarvan enkele mensen hadden gesuggereerd dat het er spookte, of een begraafplaats. Het woord had zoveel verschillende invullingen dat het een tijd had geduurd voordat de betekenis ervan was ontcijferd.
Op meerdere plekken in de grote stad bevond zich streetart. Vaak was het niet meer dan een snelle krabbel. Men had geen tijd meer om grote kunstwerken te plaatsen. Het bleek echter een wijze van communiceren te zijn. Het één na het andere bericht werd ontcijferd en er werd in dezelfde code iets terug geschreven. Zo was het ook met dit woord. Het woord “ghost” kwam op meerdere muren in de stad voor.
Marlow had de stad rond gelopen, opzoek naar de juiste locatie. Het bericht op haar telefoon had haar namelijk gehint naar de locatie van een illegale club. Een club waar haar gasten gewenst waren binnen de vier muren, maar in de buitenwereld niet. In de buitenwereld werden mensen zoals Marlow onderdrukt, vernederd en gekleineerd. Ze werden zelfs opgejaagd en als ze iemand te pakken hadden, dan was het nog maar de vraag hoe diegene eruit zou komen.
Bij deze club was het anders. Het feest dat er werd gehouden, werd gehouden door een invloedrijke groep mannen en vrouwen. Het was de bende die bij iedereen bekend was, en door velen gevreesd: The Outlaws.
De bende kon bescherming bieden aan iemand als Marlow, maar niet zonder een tegenprestatie. Om echter in contact te komen met de bende, was de eerste stap nodig. De eerste stap was het betreden van de club met een uitnodiging. Haar bericht, op de oude telefoon, was haar uitnodiging. Deze kon ze laten zien en dat zou haar ticket naar binnen zijn.
Marlow wachtte al enkele minuten voor het pand, wat er aan de buitenkant leegstaand uitzag. Als men echter goede luisterde, dan was er een vaag gedreun te horen. De bas van de muziek die er werd gedraaid. Er waren anderen die de locatie ook hadden gevonden en zij stonden voor haar in de rij. Iedereen had, ondanks de situatie in de wereld, zijn of haar best gedaan om indruk te maken om de mensen die ze zouden ontmoeten.
Voor de ingang stond een intimiderende vrouw. Haar gezicht was deels verborgen door het mondkapje dat ze droeg, waarvan Marlow zich afvroeg of het een statement was, of dat er daadwerkelijk iets aan de hand was met haar gezicht. De vrouw hield haar hand op naar de blondine. Twijfelend gleden haar ogen naar de telefoon in haar handen, maar uiteindelijk overhandigde ze die.
De vrouw controleerde het bericht en wierp een blik op haar, waarna ze de simkaart uit de telefoon haalde en deze door midden brak. Zo was er niets te traceren, zelfs al was het een prepaid simkaart. De telefoon kreeg Marlow terug.
De vrouw stapte aan de kant, wat haar teken was om naar binnen te gaan. Ze liep het gebouw binnen en volgde het geluid van de muziek, totdat ze zich opeens tussen de mensen bevond. De leden van de bende wisten zich te onderscheiden door het dragen van een leren jasje. Er was echter één man met wie de meeste bezoekers wilden praten. Marlow kende zijn uiterlijk niet, maar ze wist zijn naam wel.
Archer.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar golvende, rode haar was hem vanaf het begin van de avond al opgevallen. Ze had een opvallende uitstraling, eentje die hij enkel en alleen op had kunnen merken omdat haar ogen al die tijd aan de zijne gelijmd waren geweest. Nee, hij kende haar niet. Maar daar zou zo wel verandering in komen.
Achteloos had hij bij de bar gestaan. Een glas met whiskey in zijn ene hand, een sigaret in de andere. Afwachtend op wat de avond hem brengen zou, puur omdat Archer wel wist wat zijn taak was op feesten als deze. Desondanks dat het doel hiervan was om een leuk feest te hebben, een tafereel waar ze zich veilig voelen konden en even konden denken dat ze niet de grootste vijanden van de regering waren, was dat niet het enige. Archer had nog altijd dezelfde taak die op zijn schouders rustte en daarbij vormde het feest van vanavond geen uitzondering. Dat de roodharige dame hem dan ook opzocht, uit alle bendeleden die er te vinden waren, was allesbehalve vreemd. Ze wist dat ze bij hem zijn moest als ze een toegangsticket naar de The Outlaws wilde hebben. Verrast was hij dus ook niet geweest toen ze, na een half uur lang rondgezworven te hebben in de club, haar weg naar hem had afgelegd.
Ze wilde hetzelfde als wat ieder ander zowat leek te willen, wanneer ze hem tijdens een feest opzochten. Echter was het haar gedrag wat Archer merkwaardig had gevonden. Ze deed haar best om het gesprek gaande te houden, stelde zichzelf voor en gaf hem een uitdagende blik bij elk woord dat ze uitsprak. Alpha, zoals ze zichzelf noemde, leek goed te weten hoe ze zich voor een man plaatsen en gedragen moest. Een beetje té goed.
Met een halve grijns keek hij toe hoe ze een lok van haar haar om haar vinger wond. "So you wanna be an Outlaw, hm?" Hij nam nog een trek van zijn sigaret en liet deze even tussen zijn lippen rusten, de rook weg laten sijpelen tot er niets meer van over was. Een verleidelijke glimlach ontstond op haar gelaat. "I would love to."
"Then you should already know that in order to become one of us, you've got to show me you're mutant," murmelde hij haar geamuseerd toe. "Oh, Archer. If you want me to strip for you, you can just ask." Haar stralende, witte tanden glinsterden in het gekleurde licht onderwijl ze deze lach behield. Hij keek haar slechts plezierig aan. "I'm doing that right now, don't you think?"
Hij zag hoe ze haar hoofd langzaam schudde. "Now, you do make me think that you believe I'm a liar," hoorde hij haar prevelen. "Don't you take me for my word?" Het was alsof elke poging die hij deed om haar markering op haar schouderblad te mogen zien, geheel af werd geslagen. Alsof ze hem om de tuin wilde leiden en er alles aan deed om eroverheen te praten, doende dat ze de hint niet begreep. Ze leek zelf niet eens door te hebben dat ze zo juist door de mand viel.
"Of course I believe you, darling. I just want to take a better look at you." Hij hield zijn hoofd ietwat schuin en liet zijn blik onafgeweken bij de hare hangen. "Take a spin around for me, will you?" Kort liet hij zijn ogen afdwalen naar de rest van haar figuur, haar hiermee uitgedaagd om zijn opdracht aan te nemen. Ze leek hierdoor precies te zijn waar hij haar wilde hebben; een tevreden grijns betwistte haar lippen, haar haren in een kwestie van secondes naar achteren geslagen. "Just because it's you, Archer.." Traagzaam begon ze een rondje voor hem te draaien, eentje die hij niet van plan was om volledig ongestoord te laten.
Hij klemde de sigaret tussen zijn lippen, deze in zijn mondhoek laten hangen. Het moment dat ze met haar rug naar hem toe stond, pakte hij haar hardhandig bij haar schouders vast om haar tot stilstand te dwingen. Nog geen seconde later leek ze opgeschrokken te zijn door zijn bewegingen; hij dacht haar lichaam even te voelen schokken door zijn onverwachte grip op haar schouders. Met een gezicht van staal trok hij haar shirt over haar linkerschouderblad naar beneden. Zoals hij al had verwacht, was er nog geen markering of ook maar een litteken te spotten. Ze was geen mutant maar gewoonweg een mens die een club zocht om bij te horen, of iets wilde om haar ego op te krikken.
Zacht begon hij te lachen. Hij nam nog een laatste trek, de sigaret vervolgens uitgedoofd in de asbak op de bar om de peuk daar achter te laten. Met diezelfde hand wenkte hij een paar van de jongens achter hem naar zich toe. "Get over here boys. We got another one."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
De bar was de meest logische plek geweest om te oriënteren. Vanuit daar was de club het meest gemakkelijk te overzien. De dansende mensen, maar ook het onderscheid er tussen. Mutanten die trots hun gave lieten zien, aan niemand in het bijzonder. Als ze maar gezien werden. Er waren vermoedelijke mutanten die zich niet op hun plaats voelden of niet wisten wat te doen, er waren normale mannen en vrouwen die slechts ergens bij wilden horen. Dan waren er nog de mutanten die bij de bende hoorden, die met een soort welverdiende arrogantie door het pand liepen. Het was een interessante situatie om te waarnemen en te observeren.
Het was de naam die een vrouw noemde wat er voor zorgde dat Marlow haar aandacht naar haar toe werd getrokken. Ze had het over Archer. Sterker nog, zo had ze de mand genoemd bij wie ze had gestaan. Aan haar lichaamshouding alleen al was te zien geweest dat ze had geprobeerd om hem te verleiden. Het was een tactiek, maar niet één waar Marlow zelf ook maar over zou peinzen. Ze wist dat ze veel meer nodig had dan alleen haar vrouwelijke vormen om binnen te komen. Dat leek de vrouw aan de bar echter niet te beren.
De schrik trok door haar lichaam toen de vrouw hardhandig vast werd gepekt door de man die waarschijnlijk Archer heette. Marlow deinsde zelf iets achteruit terwijl ze toekeek hoe hij tot de conclusie kwam dat de vrouw slechts een bedriegster was. Ze had geen markering op haar schouder, wat betekende dat ze niet bij de mutanten hoorde. Waarom ze had gedacht dat niemand er ooit achter had kunnen komen, was voor Marlow een raadsel. En waarom ze wilde behoren tot een groep die opgejaagd en geteisterd werd door de omgeving, was voor haar een nog groter mysterie.
De vrouw was duidelijk gefrustreerd dat haar plan zo snel was mislukt. Twee mannen kwamen al op haar af gelopen en namen haar zonder moeite vast. Marlow stapte opzij, zodat ze niet in de weg stond voor de mensen. Haar ogen hield ze echter op Archer. Hij was duidelijk degene die ze moest hebben als ze zichzelf kenbaar wilde maken, maar ze wist nog niet hoe. Ze wilde niet te gierig zijn, te hebberig overkomen. Ze wilde echter ook niet dat hij zou denken dat hij een blonde pop voor zich had waar hij van alles mee kon doen.
‘Can I get whiskey?’ Marlow richtte zich tot de barman en hield een paar dollars omhoog. Veel had ze niet tot haar beschikking, maar voor dit soort gelegenheden hield ze wat geld achter de hand. Het scheelde dat ze het niet uit hoefde te geven aan een plek om te wonen, aangezien die van dag tot dag verschilde.
Zodra ze haar geld had ingewisseld voor een glas met whiskey, nam ze een slok. Moed indrinken, want dat was wat ze nu nodig had. Ze had niks te vrezen. Zij was een mutant. Zij had een markering op haar schouder, die ze zonder twijfel kon laten zien. Daardoor riskeerde ze niet de club uitgegooid te worden. Toch voelde ze alles in haar buik kriebelen. Ze was nerveus. Archer was nu echter nog vrij. Het zou niet lang duren voordat een ander op hem af zou stappen.
Nog een slok whiskey. Ze likte haar lippen af en liep vastberaden richting de man. Zijn zwarte haren glommen in de lichten van de club en zijn scherpe kaaklijn was hetgeen wat haar aandacht trok. Hij was intimiderend, maar dat kon zij ook zijn. Zeker met de blik die ze nu in haar ogen had.
Een onverklaarbare kracht trok haar echter naar anderen. Haar glas viel uit haar handen en Marlow belandde tegen de bar aan.
‘Sorry, princess, but I think it’s time for the men to talk.’ Een man liep langs haar heen, vermoedelijk was hij degene die zijn gave had gebruikt om haar aan de kant te duwen en haar zo te weerhouden om Archer aan te spreken. Blijkbaar haalde hij het in zijn hoofd dat hij voorrang had op haar.
Ze fronste haar wenkbrauwen en met een norse uitdrukking op haar gezicht staarde ze naar zijn glas, waar waarschijnlijk een vorm van alcohol in zat. Als ze zich hard genoeg concentreerde, zou het alcoholgehalte zich verhogen. Zo hoog dat zelfs een grote man als hij er binnen enkele seconden door om kon vallen als hij er een slok van zou nemen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Met veel gestommel liet het meisje zich meetrekken. Haar protest was nog van een paar meters afstand te horen, enigszins woedende woorden uitgebracht die vast en zeker voor hem bedoeld waren. Het had hem echter niet kunnen baten dat ze zo hardhandig de club uit werd gezet. Ze wist precies wat haar te wachten stond als ze niet voldeed aan de voorwaarden van het lidmaatschap. Daarnaast was het simpelweg kortzichtig van haar geweest om te denken dat ze ermee weg zou komen, zonder ook maar haar schouderblad te laten zien. Als ze iedereen tenslotte op hun woord geloven zouden, was de helft van hen inmiddels al in de handen van de regering gevallen of vermoord.
Grijnzend bekeek hij het tafereel, zich tegen de bar neergezet om er met zijn onderarm op te leunen. Eenmaal de roodharige uit zijn zicht was verdwenen, zette hij zijn glas weer aan zijn lippen om nog een slok whiskey te nemen. Op naar de volgende die dacht aan hem aan te moeten spreken; datgeen waar hij klaarblijkelijk niet lang op zou moeten wachten.
Vanuit de andere kant van de bar zag hij een blondine op hem afstappen. Haar pupillen zaten aan die van hem gelinkt, haar blik op hem voelen branden onderwijl ze zelfverzekerd op hem afstapte. Dat was tenminste totdat ze door een onzichtbare kracht tegen de zijkant van het baroppervlak gegooid werd. Met opgeheven wenkbrauwen bekeek hij haar tere lichaam, die tegen de barzijde was gevallen alsof ze nog geen gram woog. Het was vervolgens een mannelijk gestalte dat haar plaats in had genomen en voor hem tot stilstand kwam.
"Archer West. I've waited quite some time for my turn." Zijn zware stem weerklonk achteloos door de ruimte, eentje die hij nergens van herkende maar desalniettemin geen interesse gaf. Met enige onverschilligheid zichtbaar, wierp hij een blik op zijn bijna lege glas. "Maybe you should wait a little longer. It ain't your turn."
Vanuit zijn ooghoeken zag hij het meisje weer op beide voeten komen, zich van de grond afgeduwd om haar evenwicht weer terug te vinden. Ze was kleiner, niet enorm angstaanjagend en allesbehalve gelukkig geweest met de actie van de vreemdeling voor hem. De glinstering in haar ogen verried onraad zodra deze de achterzijde van de man vonden, die zonder enig idee nog naar hem bleef kijken. Het zorgde er dan ook voor dat Archer er geen moeite meer toe deed om hem weg te werken; dat zou de blondine wel voor hem doen, en zo te zien binnen enkele seconden.
"Oh c'mon. Can't a man take what's his for a moment, and have a drink with the Archer West?" Hem werd een grijns gegeven, onderwijl hij zijn glas ophief. Wat erin zat wist Archer niet, maar gezien de doorzichtige substantie leek het wodka of andere sterke drank te zijn. Een kleine straal aan beweging in de vloeistof verried desalniettemin dat er iets anders aan de hand was, dan slechts alcohol.
"Well, of course." Een grote grijns gaf Archer hem terug, ook zijn glas opgeheven voor hij deze net als zijn gast naar zijn mond bracht. Hoe hij een slok nam alsof het niets was, bleek de man echter iets anders te proeven dan de drank; binnen een mum van tijd zag Archer hoe hij niet goed leek te worden en een expressie van radeloosheid met zich meedroeg. Nog voor hij een woord uit had kunnen brengen, was hij al door zijn benen gezakt om met een harde klap tegen de grond terecht te komen.
Geamuseerd keek hij weer naar de blondine. Hij klapte met zijn handen, dit traagzaam gedaan maar zeker hard genoeg voor haar om het te kunnen horen. "Impressive." Het was een goede truc die ze uitgehaald leek te hebben, dat was misschien nog wel een understatement. Ze had hem nu wel nieuwsgierig gemaakt naar datgeen wat ze in petto had en hij deed niet eens de moeite om dit voor haar te verbergen.
Wederom wenkte hij een paar jongens naar zich toe, hen het lichaam van de man aan zijn bovenarmen op laten tillen zodat ook hij het pad van de roodharige achterna kon. Hem hier levenloos op de grond laten liggen was immers niet leuk om aan te zien, voor zowel hem als hun gasten.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Gespannen keek ze toe. Het verbaasde haar dat de man werd verteld dat het nu niet zijn beurt was. Marlow had niet verwacht dat iemand zoals Archer, die waarschijnlijk dagelijks mensen zag die om zijn aandacht vochten, het ook maar iets uitmaakte wiens beurt het was. Blijkbaar hechtte hij daar toch enigszins waarde aan. Niet dat de man er naar had geluisterd, maar dat was nu een kleine bijzaak. Het drankje wat hij in zijn handen had, zou er ieder moment voor kunnen zorgen dat hij zou bezwijken onder zijn eigen gewicht.
De blik die Archer wierp op het glas, en vervolgens op haar, maakte kenbaar dat hij haar doorhad. Misschien niet in de volledige zin, want hij kon onmogelijk bevatten wat ze zojuist had gedaan. Toch was er een twinkeling in zijn ogen die haar liet weten dat hij het wist. Hij moedigde de man dan ook aan om een slok van zijn drinken te nemen, door samen te proosten. Met gespleten ogen hield ze de man in de gaten. Ze zag enkel zijn rug, maar het duurde niet lang voordat zijn gehele lichaam in elkaar zakte en hij op de grond belandde.
Haar actie leek een applaus te verdienen van het bendelid. Traag klapte hij in zijn handen, wat de aandacht trok van enkele omstanders. Triomfantelijk wierp ze op het ingezakte hoopje op de grond, dat al snel werd vervoerd door dezelfde mannen die enkele momenten geleden de schreeuwende vrouw naar buiten hadden begeleid. Dit keer tilden ze haar slachtoffer met twee man op en brachten ze hem weg. Het leek de normaalste zaak van de wereld om iemand naar buiten te vervoeren, alsof het op ieder feest gebeurde.
‘Thank you,’ antwoordde ze op Archer. Het was slechts een kleine truc. Het beïnvloeden van stoffen als alcohol was één van haar eerste ontdekkingen geweest. Door de jaren heen had Marlow het één en ander moeten ondervinden, maar uiteindelijk had ze de conclusie kunnen trekken dat zij het in zich had om gifstoffen te produceren. In een zeer onschadelijke manier, waardoor een mens slechts even zou hallucineren of zich intens goed zou voelen, tot aan de milde variant die ze net had laten zien. De man was enkel bewusteloos, maar ze was ook in staat om de concentratie zo hoog te maken dat hij niet meer wakker zou worden.
Haar kleding was in een scheve positie beland door de duw achteruit en hoe ze vervolgens tegen de bar aan was gekomen. Met een paar simpele aanpassingen had ze zichzelf weer bij elkaar geraapt en liep ze af op de persoon naar wie ze in eerste instantie al naar toe had gewild. Met een glimlach op haar gezicht stak ze haar hand naar hem uit, wachtend totdat hij hem aan zou nemen om hem te schudden.
‘I’m Marlow,’ liet ze hem weten. Haar achternaam was voor nu niet van belang. ‘Don’t worry, I won’t poison you just by shaking your hand.’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze leek net zo ingenomen te zijn door haar prestatie als hemzelf. Hem werd immers een blik van overwinning geschonken, een uitstraling van tevredenheid over haar hele gezicht geschreven. Zonder enige moeite liet ze blijken geen enkel greintje van spijt te hebben van haar acties. Dat Archer dit allesbehalve erg vond, mocht ook wel aan hem te merken zijn; met geen gevoelens van medelijden voor de man had hij hem weg laten brengen, om zijn blik terug op de blondine te werpen.
Hij leunde wat verder op de bar en keek even schuin naar de bartender. "Give the lady another drink," knikte hij. Zijn eigen glas tikte hij in een enkele beweging achterover, om deze naar hem toe te schuiven. "And pour me one as well." Vrijwel direct werd er een fles whiskey bij gepakt, het tafereel wat Archer geduldig bekeek onderwijl zo zijn glas eveneens als de hare vol werd geschonken. Ze kon het zien als welkomstgift of beloning, dat zou hem verder niet baten. Het enige dat hem bezighield was het feit of ze nu nog aan zijn hoge verwachtingen kon voldoen, na de actie van net. Ze had zichzelf tenslotte op een voetstuk geplaatst zonder nog maar een gesprek aan te zijn gegaan.
Ze trok haar kleding recht en wandelde schaamteloos naar hem toe. Zich voorgesteld als Marlow, reikte ze haar hand naar hem uit, een die hij na haar opmerking met een grijns vastpakte. "Alright then. If you say so." Hij geloofde haar voor nu op haar woord. Deels omdat het nu de meest dramatische plek was om hem van zijn leven te beroven; er waren tientallen, dan wel niet honderden getuigen en daarmede velen van zijn eigen bende, of niet soms?
"Archer West." Hij trok zich terug, het glas met whiskey naar haar toegeschoven. Zijn eigen glas nam hij wederom weer in handen om een slok te nemen. Ze zag er interessant uit. Alhoewel ze simpele kleren aan had en niet al te veel aandacht naar zich toetrok, had ze zich wel zo aangekleed dat haar figuur er goed door uitkwam. Haar skinny jeans en strakke top zorgden er al voor dat het meer dan zichtbaar was dat ze goede vormen van zichzelf had, dat moest Archer in ieder geval toegeven.
"I must say I'm flattered that people are willing to fight or kill, in order to talk to me," greens hij haar lichtjes toe. "But it does make me wonder something about you. Is it gang membership you seek for, or are you just.. obsessed with me?" Het was meer sarcasme waarmee hij zijn laatste woorden liet blijken dan oprechtheid, maar dat maakte het niet minder plezierig voor hem om haar uit te horen en misschien zelfs in verlegenheid te brengen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Er werd een whiskey voor haar op de bar gezet, die ze dankbaar aan had genomen. Het was duidelijk dat Archer werd bediend en op handen werd gedragen. Toch was hij niet de mand die aan het hoofd van de bende stond. Die man hield zich afzijdig van dit soort feesten. Archer moest echter wel een grote naam binnen de bende hebben, anders zou hij niet zo worden behandeld. Het was een positie die hij moest koesteren, en tevens ook moest beschermen. Er lagen vast genoeg kapers op de kust.
‘Oh, don’t flatter yourself, Acher West. I was not fighting over your attention. I was just simply making a statement that I should not be underestimated and that people should not try to take what is rightfully mine. It had nothing to do with your charming good looks,’ vertelde ze hem, terwijl ze nipte aan haar whiskey. ‘Although, they are as charming as they say they are.’ Het viel niet te ontkennen dat Acher een knappe verschijning was. Met zijn donkere haren, een strakke kaaklijn en donkere ogen die een zeer gevaarlijk spelletje konden spelen als ze dat zouden willen.
‘But since you brought up the membership, I think I made it very clear that I am, indeed, interested. Like almost everyone around here is.’ De meeste mutanten kwamen op deze feesten af omdat ze wisten dat dit hun enige kans was om te overleven. Natuurlijk waren The Outcasts niet de enige groep, maar ze waren wel de meest invloedrijke groep. De groep die haar het meeste kon bieden, zowel in de vorm van bescherming als op andere manieren. Daarmee kwam echter ook het gevaar kijken: de grootste groep trok de meeste aandacht van de autoriteiten. Daarom nam de bende lang niet iedereen aan. Ze moesten er zeker van zijn dat er niemand zou zijn die hen zou kunnen verlinken.
‘But this is not enough, right?’ vroeg ze aan Archer. ‘You saw me perform a minor trick, but that is not enough to prove my loyalty, or my abilities, is it? You want to see more. And even after that, there must be a whole trial period to see if I can be trusted and if I fit in this life.’ Marlow liet haar jasje van haar schouders glijden en legde deze op de lege barkruk naast haar. Met haar ellebogen leunde ze tegen de bar. De rand plakte van de gemorste alcohol. Ze schudde haar blonde haren uit haar gezicht en keek hem afwachtend aan.
Het was niet bekend was de precieze inwijding was voor de bende. Er werd veel over geroddeld. De één zei dat ze met hun gave een ander zouden moeten vermoorden. De ander riep dat het bestond uit een training die weken zou duren, met daarin de meest verschrikkelijke rituelen en opdrachten. Het zou vernederend en onaangenaam zijn. Wat het ook zou zijn, zij wist dat de waarde van het behoren bij de groep veel groter zou zijn.
Haar leven zou een stuk gemakkelijker worden als ze een groep mensen zou hebben op wie ze terug zou kunnen vallen. Als er mensen zouden zijn die haar in bescherming zouden nemen, dan zou ze het niet alleen op te hoeven lossen. Dan zou ze niet van stad naar stad hoeven te zwerven om er maar voor te zorgen dat ze een plek zou hebben om te slapen. Ze zou geen handelingen uit moeten voeren die haar zouden belonen met wat te eten of te drinken. Niet in de erge mat die ze nu mee maakte.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Enigszins geconcentreerd bekeek Archer zijn glas met whiskey. Traagzaam draaide hij het glaswerk met zijn pols in rondes, de vloeistof zacht doen golven voor zijn ogen. Ze had dezelfde arrogantie als de roodharige die hem net op had gezocht. Echter leek ze beter te weten hoe ze haar opmerkingen plaatsen moet, zodat ze zijn aandacht trekken kon. Op de een of andere wijze trok ze zijn interesse, enkel en alleen al door de mysterie die ze uitstraalde en die in haar uitspraken schuilde.
Hij hief zijn gelaat weer op. Met een grijns greep hij even naar zijn borstkas, sarcasme over zijn lippen laten vloeien onderwijl hij zogenaamd een kreet van pijniging uitbracht. "Ouch. That hurt." Alsof hij geloofde dat ze niet aan het vechten was voor zijn aandacht; ze wisten immers allebei wel beter, nadat ze de man voor haar het bewustzijn had ontnomen. Ze deed dat juist om hem onder ogen te kunnen komen, of niet soms?
Zijn grijns bleef even staan, het compliment stilzwijgend in ontvangst genomen terwijl hij een slok whiskey naar binnen werkte. Wat er toedeed, was dat ze inderdaad geïnteresseerd was in het lidmaatschap. Dat wat Archer allang verwacht had maar desalniettemin uit haar mond had willen horen, voor hij conclusies trok. "You, Marlow, make nothing clear until you tell me about it," murmelde hij plezierig. "For all I know, you just enjoy making people faint, and the man before you was just an object of pleasure to you." Het was belangrijk voor haar om te weten dat hij niet ergens omheen draaide. Als ze iets wilde, moest ze dat gewoon uitspreken en dat was iets wat ze snel moest gaan leren, als ze bij de bende wilde. Niemand zat te wachten op een dubbelzinnig lid die dacht overal tussendoor te kunnen glippen.
Ze begreep tenminste wel dat er van haar verwacht werd dat ze meer deed, dan enkel haar gave te laten zien. De vreemdeling had zich op zijn minst goed voorbereid. "Not even close to enough." Hij nam wederom een slok van zijn glas en liet deze vervolgens in zijn handpalm rusten, even zijn blik opzij laten glijden om een van de zijdeuren te bekijken. Er stond nog altijd iemand voor de wacht te houden en het pad was vrij genoeg voor hen om erheen te lopen, zonder te veel aandacht te trekken. Ze had een goed moment uitgezocht.
"Now, if you're sure you want to take the gamble and you want to prove yourself, it's time to find ourselves another location. A bit more.. private." Zijn ogen bleven uitdagend bij de hare hangen, zijn mondhoeken ietwat opgetrokken uit amusement. "Follow me." Met het glas whiskey in handen begon hij koers te zetten naar een van de zijkamers, zijn weg moeiteloos door de kleine menigte gemaakt. De bewaker zag hem al aankomen en opende vrijwel direct de deur, waarna Archer de kamer binnenstapte. Aan de klanken van de voetstappen achter hem, was Marlow niet van gedachten veranderd. Ze leek bereid te zijn om te doen wat er van haar werd verwacht, dat wat hij ergens ook wel had verwacht. Er was een bepaalde zelfverzekerdheid in haar blikken te zien die hem al had doen vermoeden dat ze niet snel terug zou deinzen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Dit was slechts het begin. Haar avontuur met de bende was nog maar net begonnen en Marlow was er nog lang niet. Zelfs als ze al een kans zou maken om en permanent lid te worden, zouden er nog weken overheen gaan. Wellicht zouden er zelfs maanden verstrekken voordat ze uiteindelijk haar plek had verdiend, maar alles was beter dan waar ze vandaan kwam.
‘That’s true. You haven’t quite seen the things I am capable of,’ merkte ze op. Voor haar was het vanzelfsprekend wat ze had gedaan, en ondanks dat hij wel een blik had geworpen op het drankje wat ze had vergiftigd, had hij in werkelijkheid geen idee van haar kunnen. Marlow was niet verlegen en wilde haar gave graag met hem delen. Ondanks dat het geen gave was waar ze gevechten direct mee kon winnen, was het verdomd handig om een persoon te kunnen vergiftigen in geval van nood. Ze wist zeker dat ook Archer West die kracht zou kunnen waarderen, en daarmee ook de rest van de bende.
Een glimlach speelde rond haar lippen toen hij haar uitnodigde om ergens anders naar toe te gaan. Dit was de eerste stap. Ze had zichzelf kenbaar gemaakt en hij leek geïnteresseerd te zijn. Ze wist niet wat er nog meer van haar werd verwacht, maar daar zou ze maar op één manier achterkomen.
‘Archer West, asking me to go somewhere a little bit more private? You’d think I would faint,’ grapte ze, inspelend op de arrogantie van de man. Ze wist zeker dat de vrouw die ze als eerste in zijn buurt had gespot, dit had willen bereiken. In ieder geval dat ze samen een afgezonderde plek hadden kunnen zoeken, om vervolgens daar verder te gaan met haar spel der verleiding. Voor Marlow was dat niet aan de orde, al kon ze niet ontkennen dat het een knappe verschijning was en dat als het er naar zou leiden, ze zijn aandacht en affectie zou weigeren. Dat was echter niet waarvoor hij haar nu meevroeg.
Hij droeg haar op om hem te volgen, wat ze gewillig deed. Voor het laatste beetje moed dronk ze haar glas met whiskey leeg en zette ze het glas met een klap op de bar. Ze graaide haar jas van de barkruk en volgde de man. Zijn brede rug en zijn zwarte haren, die glansden in de lichten van de club, waren goed te volgen tot aan de plek waar hij haar mee naar toe nam.
Het was een kleinere kamer, eentje die vermoedelijk gebruikt werd voor bezoekers van de club die veel hadden willen betalen voor een ruimte voor zichzelf. Nu leek het een ruimte te zijn waar Archer West zijn potentiële nieuwe leden mee naar toe nam. Er was verder niemand aanwezig, maar Marlow betwijfelde of ze ook echt alleen waren, of dat er camera’s en microfoons verstopt waren.
‘I’m guessing you didn’t bring me hear to have a hot make-out session, although I appreciate the gesture.’ Marlow gooide haar jasje op de bank die er stond en zette haar handen in haar zij, terwijl ze hem met een afwachtende en uitdagende blik aankeek. ‘So tell me, Archer West,’ ze sprak zijn naam langzaam maar duidelijk uit, ‘what is it that you want?’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De uitnodiging had voor haar vast als iets anders geklonken dan voor hem. Hij had haar immers nog geen inzicht gegeven in waarom de privé locatie gewenst was, dus ergens kon hij het haar ook niet kwalijk nemen. Wel kon hij erop inspelen zoals zij dat ook deed; iets wat hij met alle plezier deed. Grijnzend keek hij haar kant op. "You wouldn't be the first," lispelde hij haar tevreden toe. Ze zou niet de eerste zijn die flauw zou vallen wanneer ze door hem mee werd genomen naar een aparte locatie, en dit mocht ze van hem ook weten. Daarbij was er niets verkeerd aan het soms even duidelijk maken dat hij ook wel doorhad dat hij in de smaak viel bij de dames. Het zou een leugen zijn als hij aan zou geven dat daar helemaal geen sprake van was.
De deur werd als vanzelf gesloten, eenmaal ook het Marlow de kamer binnen was gewandeld. Dit was een klus die niemand van de clubgasten zien hoefde en slechts voor zijn ogen bedoeld was, datgeen wat ook hun bewakers wisten. Zodra Archer iemand meenam in deze kamer, was het protocol om ervoor te zorgen dat niemand ook maar een blik op hen werpen kon en dat was iets waar ze zich streng aan hielden. Dat de deur door een bewaker werd gesloten nog geen seconde nadat het laatste gedaante in de kamer te vinden was, was standaard.
Hij leunde tegen de rand van de tafel, zijn glas met whiskey op het houten oppervlak gezet. De wijze waarop ze haar handen in haar zij zette en zich van haar jasje ontdeed, waren aanlokkelijk, maar hij zou zich nog niet zo snel laten verleiden. Er waren genoeg andere dingen die hij in deze kamer doen kon en wilde, maar dit betekende niet dat Archer dat ook zou doen. Precies zoals Marlow het verwoordde, had hij haar inderdaad hier gebracht voor een andere reden.
Hij wierp haar een uitdagende blik toe, met zijn vingers zacht getikt tegen het hout op de maat van de beat van de muziek in de clubzaal. "I want you," murmelde hij zonder een kik te geven. "To take off all your clothes." Het glas whiskey haalde hij van de tafel af om een slok te nemen, een lichte stilte laten vallen voor hij zijn stem weer liet horen. Omdat hij haar in spanning wilde laten, misschien.
"Everything but your lingerie. We don't want any bugs here to monitor our... interesting conversations." Het waren gesprekken van grote waarde die hier gevoerd werden en het laatste wat ze wilden, was dat de autoriteiten meeluisteren konden met dat wat ze te zeggen hadden. Het was dan ook van belang dat ze gecheckt werd op afluisterapparatuur, en mocht dit nou net een klus zijn waar Archer geen problemen mee had om deze uit te moeten voeren.
Afwachtend bleven zijn ogen bij de hare. Nu zou blijken of ze deze eerste drempel over wilde gaan, of zodanig bang werd dat ze afdruppelde. Het zou hem benieuwen wat het bij deze Marlow werd.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Er waren vast velen voor haar in deze kamer gestapt. Mannen en vrouwen die zich bij de bende hadden willen voegen en zich ieder op hun eigen manier hadden moeten bewijzen. Er waren echter geen sporen van gevechten of strubbelingen. Er stond een tafel, een bank en nog een paar andere meubelstukken. Er waren geen ramen, waardoor er geen andere mogelijkheid was om te ontsnappen, mocht er iets mis gaan. Marlow betwijfelde echter of ze weg zou kunnen vluchten. Archer was een sterke man en zijn gave was nog onbekend voor haar. En buiten de kamer stonden ook nog eens bewakers.
‘Normally I let a guy buy me diner first,’ sprak ze met een grijns op haar gezicht. Marlow begreep de vraag. In deze wereld was er niets zeker. Er bestond een mogelijkheid dat ze een spion was, een agente die undercover was en wilde infiltreren in de bende. Hij liet de controle nog bij haar. Hij was niet degene die haar ontdeed van haar kleding, ondanks dat hij het wel van haar eiste. Was dat een klein teken van vertrouwen? Had hij het idee dat hij hier stond met iemand die oprecht was? Marlow hoopte van wel.
‘But all right, since you’re the Archer West.’ Ze had maar al te goed door dat ze aan arrogante, jonge man voor zich had. Iemand die haar probeerde uit te dagen en elk compliment naar zichzelf toetrok. Iets wat ze zeker kon waarderen. Niet dat ze echt een keuze had op het moment. Als ze kans wilde maken op een plek in zijn groep, dan moest ze doen wat er van haar gevraagd werd.
Als eerste bracht ze haar voet omhoog, zodat ze de veters van haar sneakers los kon trekken en zo haar schoen uit kon wippen. Normaal gesproken had ze gekozen voor een paar mooie hakken, maar het was een lange tijd geleden dat ze die had kunnen dragen. Ze had comfortabele schoenen nodig, waarop ze snel kon rennen en zich kon verplaatsen als het nodig was. Er zaten dan ook de nodige sporen op de afgetrapte gympen.
Na haar schoenen bracht ze haar vingers naar de knoop van haar jeans. Al die tijd hield ze oogcontact met Archer. Hij moest er vast van genieten, dacht ze. Een vrouw die zich gewillig voor hem uitkleedde. Niet met de voor de hand liggende motieven, maar desalniettemin kon hij wel genieten van wat er nu voor hem gebeurde. Ze was vast niet de eerste vrouw aan wie hij dit vroeg. Al waren er vast ook genoeg mannen die zich bij de bende wilde voegen. Ook zij zouden zich uit moeten kleden om te bewijzen dat ze geen afluisterapparatuur bij zich droegen. Ze vroeg zich af of hij daar dan minder van zou genieten.
Langzaam duwde ze haar broekspijpen naar beneden en stapte ze uit het kledingstuk. Nu was er enkel nog haar top die het één en ander geheim hield, maar Archer had van haar gevraagd om alles uit te trekken behalve haar lingerie. Een gebod waar ze gehoor aan gaf, want met twee handen trok ze ook haar laatste kledingstuk over haar hoofd. Het stuk stof liet ze op de grond vallen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had nog geen stap richting de deur gezet sinds hij haar had laten weten wat hij van haar wilde. Daarentegen, ze greens en maakte een opmerking terug alsof het haar niet had kunnen deren dat Archer haar zojuist had gevraagd om zich uit te kleden. Hij vond haar zo langzamerhand wel fascinerend worden; er waren weinig meiden die Archer had ontmoet, die hem teruggaven wat hij hen gaf zonder ook maar een hint van angst weg te geven. Ze had lef.
"I'm not a normal guy." Hij zette zijn handen wat beter op het tafeloppervlak en leunde des te meer tegen de rand van het hout, het zich gemakkelijk gemaakt onderwijl ze begon aan het uittrekken van haar kleding. Ze was begonnen bij haar schoenen die als stukken vuil op de grond werden geslingerd. Haar ogen had ze steevast bij de zijne gehouden en iets glinsterende in haar blikken, dat hem het idee gaf dat ze hem des te meer uit de tent wilde lokken met elke beweging die ze maakte. Ze wist het hem op deze wijze wel moeilijk te maken, maar dit was iets wat Archer vertikte om ook maar aan haar te laten zien. In plaats van verlangend haar figuur te bekijken, bleven zijn ogen onbewogen bij de hare terwijl ze kledingstuk voor kledingstuk meer blote huid aan het licht bracht. De enige bewegingen die hij maakte, was de beweging om met zijn hand het glas met whiskey aan zijn lippen te zetten.
Eenmaal ze enkel in lingerie voor hem stond, nam Archer het initiatief om zich van het houten oppervlak weg te duwen. Uit de lade onder de tafel haalde hij een handmetaaldetector en een zaklamp weg, deze in zijn handpalmen laten rusten in plaats van het glas drank van net. Deze had hij al achtergelaten op de tafel nadat hij de laatste slok naar binnen had gewerkt.
"Stand still," murmelde hij haar toe. Met het metaaldetectie apparaat ging hij haar hele lichaam langs. Deze hield hij op een afstand van een paar centimeter van haar huid, om zeker te zijn dat als ze afluisterapparatuur met zich meedroeg, ze het apparaat ook zouden triggeren. Er gebeurde echter niets. Nadat hij rond haar was gelopen en overal gescand had, was er nog geen geluid van het apparaat weer te horen. Ook met zijn ogen had hij nog geen apparaatje of iets verdachts kunnen spotten. Het zag ernaar uit dat ze de eerste test gehaald had.
Hij stopte het apparaat in de achterzak van zijn jeans, vervolgens de zaklamp in handen genomen om deze aan te klikken. "Open your mouth and tilt your head to the back." Hij keek zwijgzaam toe hoe ze zijn instructies volgde, al dan wat traagzaam en niet geheel op de wijze waarop hij het wilde. Achteloos zwierf zijn hand dan ook even langs haar kin, deze zachtaardig wat meer omhoog geduwd zodat hij het beter zien kon. Met de zaklamp scheen hij langs haar tanden, zijn pupillen er aandachtig langs laten gaan voor hij erachter kwam dat ook hier geen afluisterapparatuur of verdachte capsule zat. Ze was clean.
Al grijnzend liet hij zijn hand van haar kin afglijden. De zaklamp zette hij uit, met deze naar de tafel gelopen om hem samen met de metaaldetector in zijn achterzak, weer in in de lade te stoppen. "Alright, Marlow. You aced the first check," opperde hij geamuseerd, zich weer naar haar omgedraaid. "You got a long road ahead of ya, but you're allowed to meet the others. So consider yourself a... prospect, now." Ze was nog allesbehalve een lid, maar ze was voor nu goedgekeurd om naar hun tijdelijke bendehuis te komen.
Echter boog hij nog toe naar haar jeans, om de zakken binnenstebuiten te keren. Omdat hij geen afluisterapparatuur of andere verdachte dingen op haar lichaam had gevonden, betekende tenslotte niet dat ze dit niet in haar broekzakken had zitten. Gelukkig voor Marlow bleek ook hier niets bijzonders tussen te zitten; tevreden stopte Archer de paar dingen die hij had gevonden weer in haar broekzakken terug. "So you're cleared," greens hij haar toe, zijn plek weer gevonden bij de tafel om weer op haar te wachten. "You can put your clothes back on, if you'd like."

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Haar leven ging niet over rozen. Dat kon wel vast werden gesteld. Welke vrouw zou zich dan ook vrijwillig in deze positie brengen? Niemand, maar het was wat nodig was. Om te overleven. In haar eentje was het simpelweg niet meer te doen. Ze had het jaren geprobeerd. Een hoop van haar oude leven had ze achter moeten laten. En nu stond ze hier. Gestript van haar kleding, in de hoop dat een man genoeg in haar zou zien om haar in ieder geval een kans te geven.
Wellicht was het zorgwekkend hoe gewillig ze zich overgaf aan een mand die ze niet kende. Niet eens op de manier die ze gewend was. Op vele momenten liet ze zich overvallen voor de onbekende handen van een man die haar lichaam wisten te plezieren. Ook nu gleden de handen van een onbekende man over haar lichaam, maar dit was enkel om er zeker van te zijn dat ze geen spion was. Hij bekeek haar lichaam, gleed met zijn hand onder haar kin om er zeker van te zijn dat ze niks verborg. Eén beweging en hij kon haar aanvallen, zelfs doden als hij dat nodig achtte. En toch deed ze wat hij wilde, zonder zijn beweegredenen in twijfel te trekken.
Zijn vingers gleden weer van haar kin, wat betekende dat ze haar postuur weer kon herstellen. Afwachtend op zijn conclusie sloeg ze hem, zonder moeite doen om haar lichaam te bedekken. Dat deed haar lingerie in zekere zin nog steeds. Ze likte langs haar lippen en hield haar hoofd een tikje schuin, terwijl ze hem volgde naar de tafel waar hij zijn plaats weer innam.
‘Well, a prospect is already much better than I expected to be.’ Marlow speelde open kaart. Haar gedachten en meningen kwamen uit haar mond voordat ze er erg in had. Lag het aan de gevaarlijk charmante man die ze tegenover zich had? Waarschijnlijk. Hij had een vreemd effect over haar. Een effect wat hij waarschijnlijk ook uitoefende op anderen. Dat was vast één van de redenen dat hij de aangewezen persoon was om de nieuwelingen te rekruteren.
Archer gaf haar toestemming om haar kleding weer aan te trekken. Ondanks dat ze er geen erg in had om in haar ondergoed voor hem te staan, pakte ze toch iets opgelucht haar jeans en liet ze haar benen in de pijpen glijden. Ze bukte net voor haar top toen de eerste geluiden hoorbaar werden. De muziek uit de club werd overstemd door geschreeuw en een aantal knallen waarvan Marlow niet wist of ze te herleiden waren naar het vuren van wapens of dat het een andere oorzaak was.
De deur van de kamer werd geopend en één van de bewakers kwam gehaast naar binnen. ‘There is a raid! The narcs are here!’
Marlow haar ogen schoten meteen naar Archer, niet weten wat ze nu moest doen. Haar eerste ingeving was om meteen in haar sneakers te stappen en haar kleding van de grond te graaien. En vluchten. Zo snel als ze zou kunnen. Want als de politie haar te pakken zou krijgen, dan zou het binnen een paar uur gedaan zijn met haar leven. Ze was echter in een gebouw dat ze niet kende, met mensen waarvan ze nog niet wist of ze hen kon vertrouwen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een prospect was beter dan dat wat ze verwacht had? Hij had geen idee wat voor ideeën Marlow dan precies in haar hoofd had gehad, al was het geen vraag die hij ook maar over zijn lippen liet rollen. Voor nu deed het er niet toe wat ze in gedachten had gehad na deze eerste onderzoeken. Het enige wat van belang was, was dat ze nu wist dat ze een prospect zou worden; het speculeren was volledig nutteloos en daarnaast niet iets waar Archer zin in had.
Eerst had ze hem nog gevolgd naar zijn plek bij de tafel. Daar voor hem, staande in haar lingerie met het figuur van een engel, had Archer zichzelf er toch niet van kunnen weerhouden om zijn ogen even over haar lichaam heen te laten gaan. Dat was wat ze ditmaal zelf uitlokte door haar stappen in zijn richting te zetten, alsof Marlow allang wist hoe ze hem tergen moest door haar lichaam in de strijd te gooien. Echter had ze ook van hem opgepakt dat ze haar kleding weer aan mocht doen en duurde het niet lang vooraleer hij haar haar kledingstukken weer op zag rapen, om zich weer aan te kleden. Hoewel ze hem niet zou horen klagen als ze er nog wat langer in lingerie zou staan, was het waarschijnlijk beter ook. Sinds het geschreeuw en de pistoolschoten door de club waren gegalmd, zag het ernaar uit dat ze hier niet al te lang meer konden blijven.
Verrast keek Archer naar de deur, overvallen door het lawaai wat plotseling door het gebouw gejaagd werd en de bewaker die gehaast naar binnen vluchtte. Even leek het erop alsof hij zich nog niet helemaal besefte wat er precies aan de hand was. Het was de hand van Andy die hem wakker schudde, met zijn grip op zijn schouder en zijn geroep. "Archer, we have to go! Did you hear me?"
"Yes." Teruggekeerd uit zijn kleine trance, wierp hij gelijk zijn blik op Marlow. "Get your stuff, now. We're leavin'," Hij duwde zich van de tafel weg en greep naar de deurklink van de uitgang naast hen, de deur in één beweging open gezwaaid. Met zijn hoofd knikte hij naar de steeg achter hen, het naar Andy en de nieuwe blondine gebaard waar ze heen moesten. "Let's go."
Om de hoek had hij zijn crossmotor nog geparkeerd gehad. Het leek erop dat zijn oude gewoontes dan toch nog van pas kwamen; ondanks dat invallen de laatste tijd amper waren gebeurd, bleef Archer zijn voertuigen bij een nooduitgang plaatsen om snel weg te kunnen. Dat wat bij een situatie als deze flink van pas kwam. In een sneltempo liep hij naar de motor toe, de helm van het stuur gevist om deze jachtig naar Marlow uit te reiken. "Take this and hop on." Zelf nam hij plaats voor het stuur, een andere helm opgezet en het voertuig vast opgestart om het geluid van een lopende motor weer te horen galmen door de kleine steeg. Als Marlow nou ook nog opschoot, zouden ze hier weg zijn voor de politie ook maar uit had gevonden waar het geluid van de motor vandaan kwam.
Andy zag hij wegrennen richting een van de auto's. "Take a Dtour and get back at the pit!" riep hij hem nog gedempt na, voor hij de steeg uit verdwenen was om in een ander voertuig te stappen. Met gezucht greep hij naar zijn onderrug, zijn pistool achter zijn broekriem weggevist om de veiligheidspal eraf te halen. Vrijwel meteen stopte Archer het wapen weer weg. Voor nu hoefde hij er niet mee te rijden met het pistool in zijn handpalmen, maar zodra de situatie echt gevaarlijk werd, hoefde hij enkel nog maar de trekker over te halen om een kogel af te vuren. Bovendien zou Marlow op deze wijze ook bij het wapen kunnen om zich te verdedigen, wanneer hij dat niet kon. Hij geloofde er inmiddels niet meer in dat ze hem wat aan zou doen; als ze hem daadwerkelijk dood had willen hebben, had ze dat wel eerder gedaan en tenslotte wist zij nu ook wel dat hij een belangrijk figuur in de bende was. Als ze hem doodde dan tekende ze een dusdanig grote target op haar rug, dat ze haar hele leven lang over haar schouders moest kijken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld