ladybambi schreef:
De hele avond lig ik naar het plafond te staren, wat nu bezaaid is met kleine sterretjes. Het kan wel, in de nachten en ochtenden komt mijn vader nooit mijn kamer in. Niet zonder eerst te kloppen tenminste. Hij heeft nog wel een heel klein beetje fatsoen. Niet veel, maar wel een beetje. Ik maak me zorgen om morgen. Dan moeten we met Jupiter en zijn zoon onderhandelen. Jupiter zijn zoon stelde vroeger niet veel voor, maar hoe zit het nu? Ik zucht zacht, maar val dan toch langzaam na een tijdje in slaap.
De volgende ochtend wordt ik wakker van een harde klap op de deur. "OPSTAAN" klinkt het ruw aan de andere kant van de deur en ik kreun zacht. "Ach hou toch je waffel op deze ochtend" grom ik terug, maar zo gaat het eigenlijk elke ochtend. Hier normaal opstaan, bestaat niet. Ik zucht zacht en sta langzaam op, waarna ik weer op het knopje in de schedel druk. De schedel is het enige duistere aan mijn engelenkamer. Anders krijg ik geen demonenkamer meer. Ik zucht zacht als mijn kamer weer duister is en loop naar mijn kledingkast toe, waar ik een setje uitpak. Snel trek ik het setje aan en haast me naar de eetzaal, waar mijn vader al zit te ontbijten. Snel schuif ik aan tafel. "Diana, kun je alsjeblieft je moeder en broer straks te eten brengen?" vraagt mijn vader zonder op te kijken en ik knik. "Ja vader" zeg ik en begin rustig te eten.
De hele avond lig ik naar het plafond te staren, wat nu bezaaid is met kleine sterretjes. Het kan wel, in de nachten en ochtenden komt mijn vader nooit mijn kamer in. Niet zonder eerst te kloppen tenminste. Hij heeft nog wel een heel klein beetje fatsoen. Niet veel, maar wel een beetje. Ik maak me zorgen om morgen. Dan moeten we met Jupiter en zijn zoon onderhandelen. Jupiter zijn zoon stelde vroeger niet veel voor, maar hoe zit het nu? Ik zucht zacht, maar val dan toch langzaam na een tijdje in slaap.
De volgende ochtend wordt ik wakker van een harde klap op de deur. "OPSTAAN" klinkt het ruw aan de andere kant van de deur en ik kreun zacht. "Ach hou toch je waffel op deze ochtend" grom ik terug, maar zo gaat het eigenlijk elke ochtend. Hier normaal opstaan, bestaat niet. Ik zucht zacht en sta langzaam op, waarna ik weer op het knopje in de schedel druk. De schedel is het enige duistere aan mijn engelenkamer. Anders krijg ik geen demonenkamer meer. Ik zucht zacht als mijn kamer weer duister is en loop naar mijn kledingkast toe, waar ik een setje uitpak. Snel trek ik het setje aan en haast me naar de eetzaal, waar mijn vader al zit te ontbijten. Snel schuif ik aan tafel. "Diana, kun je alsjeblieft je moeder en broer straks te eten brengen?" vraagt mijn vader zonder op te kijken en ik knik. "Ja vader" zeg ik en begin rustig te eten.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


21