Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | Japanese Imperial Demon Army

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Nobu wist dat Yumi en hij ongeveer even sterk waren. Als ze hem begon aan te vallen bood hij flink wat weerstand, dat was niet moeilijk als vampier. Eigenlijk was dit goed voor haar training, vechten met een vampier. Maar doordat hij een vampier was geworden was hij niet alleen sterker geworden maar zijn zintuigen waren ook meer ontwikkeld, net zoals zijn gehoor dus toen Yumi tegen zichzelf fluisterde ''Waarom lijk je zo erg op hem?'' kreeg hij haar wel op de grond maar ook hij was zijn concentratie hierdoor verloren. Hoe lang zou ze nodig hebben om te beseffen dat hij echt Nobu was? Als zij hem dan tackelde hing ze even boven hem. Nobu slikte even, niet alleen door de geur van haar bloed natuurlijk. Dat was misschien wel overheerlijk maar hij kon alles in zich inhouden, maar haar ogen, dat was waar hij vroeger stiekem verliefd op was geworden. Hij was verliefd geweest op haar, hij had het haar nooit verteld. Niet dat hij het niet had gedurfd maar hij wou niet dat als het niets werd alles tussen hen veranderde op een slechte manier. Even had hij gedacht dat hij het haar beter wel gezegd had, dat was toen vampiers hem 'vermoord' hadden, maar hier was hij nu. Hij begon weer weerwerk te bieden wat aardig lukte ook.

Account verwijderd

schreef:
Yumi hing even boven hem en keek in zijn ogen. ''Nobu, niet verliezen van een meisje!'' Het was zijn teamgenoot. Haar ogen werden groot. 'Nobu?'' fluisterde ze. Het was hem echt? Hoe? Hoe kon dat? De andere jongen had Lis tegen de grond aangedrukt. Er ging nu van alles door Yumis hoofd heen. ''Hoe kan dat in godsnaam?'' Eigenlijk had ze het al in zijn ogen gezien, die blik.. Ze drukte hem nog harder tegen de grond aan toen hij tegen begon te stribbelen en beet op haar lip. ''Ben jij het echt?'' De andere jongen had Lis ondertussen los gelaten en beide keken ze naar hen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Nobu kon zichzelf wel voor z'n hoofd slaan toen Kyro hem bij zijn naam had genoemd. Toen Yumi mijn naam vragend zei slikte ik even. Hij antwoordde niet toen ze vroeg het in godsnaam kon. Hij keek naar haar, zeker het meisje waar hij verliefd op was geworden. ''Ben jij het echt?'' Vroeg ze nu en ik keek naar haar. Ik wilde geen antwoord geven, er was een manier waarop ze het zekerder zou weten. Hij was namelijk de enige die haar zwakke plek kende. Hij wrikte zijn hand los en porde haat zacht midden in haar zij en draaide nu de rollen om zodat zij op de grond lag. ''Is dat antwoord goed?'' Vroeg Nobu nu en keek in haar ogen. Hij wist dat Kyro en het meisje naar hen zaten te kijken maar op de een of andere manier maakte hem dat even niet meer uit.

Account verwijderd

schreef:
Yumi voelde de zachte por in haar zij en beet zachtjes op haar lip. Met tranen in haar ogen sloeg ze haar armen om zijn nek heen en trok hem in een innige omhelzing. Geen tijd voor vragen nu, misschien later. Ze was blij dat ze hem eindelijk weer had, dat hij überhaupt nog leefde. ''Ik, ik heb je zo gemist.'' fluisterde ze in zijn oor en kneep haar ogen dicht. Tranen stroomden over haar wangen heen. Al die jaren zonder hem waren eenzaam geweest en nu, nu was hij plotseling weer opgedoken. ''Ik ben speciaal voor jou naar deze school gegaan, Nobe.. Ik wilde je wreken..'' fluisterde ze. Haar hart ging te keer. Eindelijk kon ze hem weer in haar armen sluiten.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Nobu werd in een innige omhelzing getrokken door Yumi. Het deed hem goed, na die jaren dat hij haar niet meer gezien had. Als ze zei dat ze hem gemist had. ''Ik jou ook Yumi.'' Zei Nobu, alleen was er een probleem, nu ze hem zo in haar armen had voelde heg misschien wek fijn maar hij rook haar bloed nu te sterk, hij kon zich nog inhouden alleen moeilijker. Hij had jaren geoefend erop maar hier had hij zich niet op voorbereid. Toch lukte het hem net nog zodat het niet op viel. Hij hoorde wat ze fluisterde en hij zou bijna kunnen smelten als ze dat zei, alleen bijna, hij was dan ook dood. Zijn hart zou nu zo erg tekeer zijn gegaan als hij geen vampier was. Maar hij hoorde haar hart wel tekeer gaan. ''Dank je Yumi.'' Zei hij dan maar lief zodat niets opviel aan hem. Toen ze hem los liet veegde hij wat tranen van haar wang weg. ''We kunnen beter recht gaan staan nu.'' Zei Nobu nu en trok haar recht.

Account verwijderd

schreef:
Ze besloot hem maar los te laten en keek hem aan, toen hij de tranen van haar wangen veegde voelde ze de warmte naar haar wangen stijgen. Yumi keek weg en voelde daarna hoe ze omhoog werd getrokken. Lis en de jongen stonden met open mond te kijken. '''Nou eh Lis.. Dit is hem dus..'' mompelde ze. Lis glimlachte breed en knikte. De bel ging, dit betekende dat ze een kleine pauze mochten nemen. Lis en de jongen liepen weg. ''Nobu, er is iets. J-Je voelt heel koud aan..'' fluisterde ze nu tegen hem en legde haar hand op zijn voorhoofd. Met haar andere hand pakte ze zijn hand, om te voelen of hij daar ook koud was. Uhu. ''Hier, neem dit maar..'' Ze pakte haar vestje en hing dat over zijn schouders heen. ''Misschien warm je dan iets op..''

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Nobu vond het best lief dat ze over hem had verteld tegen iemand anders, Lis. Ik gaf Lis een glimlachje terug en de bel ging en de rest liep weg. Nobu voelde zich dom en kon wel zichzelf voor z'n hoofd slaan. Ze had ontdekt dat hij koud aanvoelde, dit was niet goed. Hij had gehoord dat koffie of thee zou helpen om warm te worden dus dan moest hij dat maar doen. Hij wilde bijna tegenstribbelen toen ze hem haar vestje omhing. Maar hij besloot dat het beter was dat ze geloofde dat hij zich niet helemaal goed voelde. ''Dank je, ik weet ook niet wat er is.' Loog Nobu dan en kon zijn ogen niet van Yumi afhouden. In die jaren was ze toch wel iets verandert. ''Kom je?'' Vroeg hij dan maar met een glimlachje aan haar. ''Behalve natuurlijk als je hier wilt blijven.'' Zei hij dan met een glimlachje. Niet dat hij ergens anders naartoe zou gaan als zij hier bleef. Hij bleef het liefst bij haar, na al die jaren.

Account verwijderd

schreef:
Yumi glimlachte. ''Natuurlijk kom ik met je mee, ik zou niets liever willen.. Kom je anders mee naar mijn kamer? Weet je wat, je komt maar gewoon..'' Ze pakte zijn hand en liep met hem de kelder uit, de trappen op naar de derde verdieping van de school. Haar kamernummer was 239. In de brief die ze hadden gekregen stond dit, ook had er een klein sleuteltje ingezeten. Ze pakte de sleutel uit haar broekzak en maakte de deur open. Toen ze de deur opendeed glimlachte ze licht, het was echt een soort studeerkamertje. Ach who cares. Yumi ging op het bed zitten en keek naar Nobu. ''Kom je nog binnen of blijf je daar maar staan wachten?''

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Nobu glimlachte toen ze het zo vanzelfsprekend vond dat ze met hem mee ging en dan vroeg of hij mee ging naar haar kamer. Ze pakte dan gewoon zijn hand en zo gingen ze de kelder uit, de trappen op tot wat volgens hem de derde verdieping was. Ze opende de deur van haar kamer en ging met een glimlach naar binnen. Hij wou wel naar binnen maar wist niet zo zeker of dat wel ging. Als ze vroeg of hij naar binnen ging vatte hij dat maar op als een uitnodiging en glimlachte. ''Tuurlijk kom ik nog naar binnen.'' Zei hij nu met een lichte grinnik en stapte zonder probleem naar binnen en ging naast haar zitten. ''Dit is echt zo lang geleden, dat ik je nog gezien heb.'' Zei ik nu en keek in haar ogen. Dat was ook zo, hij had gedacht dat hij haar nooit meer zou zien.

Account verwijderd

schreef:
''Ik weet het, hoeveel jaar ongeveer geleden? Ongeveer vijf jaar toch?'' mompelde Yumi. Even legde ze haar hand op zijn knie. ''Oh Nobu, ik heb je zo vreselijk erg gemist.. Ik ben zo blij dat je er nu weer bent, hoe dat ook kan..'' Nu ging ze in de kleermakerszit zitten. ''Je bent knapper geworden, Nobu..'' Die blonde haren, die ogen.. Perfect. Hij was echt veranderd, opgeknapt. Vroeger was hij eerder schattig, maar nu was hij vreselijk knap. Kort haalde ze haar hand door zijn haren heen. Ze kon hier nog wel lang met hem zitten, want de pauze duurde ongeveer een uurtje.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
'Dat zou best kunnen.'' Zei Nobu als ze zei dat het ongeveer 5 jaar geleden zal geweest zijn. Haar hand op zijn knie voelde nogal vertrouwd. ''Ik heb je ook erg gemist Yumi.'' Zei hij nu en keek in haar ogen. Het voelde goed als ze zei dat hij knapper geworden was. ''Jij bent anders ook heel mooi geworden Yumi.'' Zei hij nu en als ze door zijn haren ging glimlachte hij en wreef even een pluk haar achter haar oor in. Het was fijn om zo hier met haar te zitten, dat kon hij echt wel eeuwig volhouden. Hij keek naar haar, ze was in die 5 jaar ook heel mooi geworden maar Nobu snapte wel wat ze bedoelde. Dat was nu eenmaal het probleem bij vampiers, ze worden perfect. Alleen ging hij daar niet op in gaan en doen alsof het niets was. Ze mocht niet weten wat hij was. Neit nu ze elkaar eindelijk terug gevonden hadden. Dit moment mocht echt niet verbroken worden.

Account verwijderd

schreef:
Toen hij haar mooi noemde glimlachte Yumi licht. ''Nobu, telkens als ik mijn ogen dicht doe zie ik het opnieuw gebeuren.. Alles.. Moet je kijken, die beet is nog steeds niet weg na vijf jaar..'' Ze ontblootte haar schouder en zuchtte zachtjes. De twee gaatjes zaten er nog steeds in. De vampier had haar nog gebeten voordat ze weg kon rennen, het paleis uit. ''Oh en hier, van de ene keer dat ze me hard tegen de muur aangooide..'' Ze tilde haar shirt een stukje op, zodat hij de grote blauwe plek op haar zij kon zien. ''Hoe gaat het eigenlijk met jou? Ik praat veel te veel over mezelf..'' Zachtjes streelde Yumi over zijn arm heen en keek hem aan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Nobu moest echt oppassen wat hij zei als ze over vampiers praatte, hij zou zichzelf kunnen verraden en dat wilde hij helemaal nog niet. Een zucht rolde over zijn lippen als ze zei dat ze alles weer opnieuw zag gebeuren als ze haar ogen sloot en hij knikte. Haar beet was misschien nog niet weg na die 5 jaar, maar bij hem? Elke beet, kneuzing, breuk, wonde van 5 jaar geleden was van geen kanten meer te zien, alles was perfect geheeld, perfect, daar zat het probleem dus. Hij was een van hun geworden, een vampier. Hij had bijna 5 jaar bij hun geleerd hoe het was om een vampier te zijn maar hoe ze deden vond hij walgelijk en dus verzette hij zich er tegen. Hij keek even naar de twee gaatjes, zijn blik bleef er op rusten dus moedt hij even zijn gezicht afwenden. De blauwe plek zat er ook nog. ''Wonderbaarlijk beter dan ik had verwacht.'' Zei ik nu met een zucht als ze hem vroeg hoe het ging met hem. ''Alleen krijg ik de beelden niet uit mijn hoofd, vooral het laatste niet...'' zei hij voorzichtig. Hij doelde eigenlijk op de dag dat ze hem 'vermoord' hadden, maar hij wilde niet te veel aandacht op zichzelf vestigen. ''Maar het is niet erg dat je over jezelf praat. Ik hoor graag hoe het de afgelopen 5 jaar is geweest.'' Zei ik nu en probeerde een glimlachje te forceren terwijl hun vingers elkaar weer zachtjes raakten. Vroeger moest ze dan altijd blozen en keek ze weg. Dat had hij altijd schattig gevonden.

Account verwijderd

schreef:
''De laatste beelden..'' fluisterde Yumi zachtjes. Het laatste wat ze zich kon herinneren was dat ze wegrende en toen ze achterom keek, staarde hij haar na. ''Ik kan het mezelf niet vergeven, Nobu. Ik kan het mezelf niet vergeven dat ik je achtergelaten heb, bij hen. Ze hebben je toch niets aangedaan, toch?'' Haar ogen stonden nu bezorgd. Hun vingers raakten elkaar zachtjes. Vreemd genoeg was het ineens zo intens geweest, het weerzien van hem, de omhelzing.. Nu ze hem weer had kon ze hem niet meer kwijt raken, daar zou ze voor zorgen. ''Anders moet ik nog even terug gaan om met ze af te rekenen, nja dat ben ik toch van plan. Vooral om af te rekenen met haar..'' De vampier die hem had 'vermoord' was een meisje van hun leeftijd geweest, iets ouder. Ze had bruine haren en fel blauwe ogen. Hoe dan ook moest Yumi haar dood zien. ''Ik weet niet wat ze allemaal met je gedaan heeft en dat wil ik niet weten ook..'' Yumi liet zich naar achter vallen op haar bed en staarde naar het plafond.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Nobu knikte met een zucht als ze 'de laatste beelden' fluisterde. ''Ssst Yumi, ik vergeef het je wel, ik heb het je al lang vergeven.'' Zei hij nu en keek bezorgd door haar bezorgde blik. Natuurlijk hadden ze hem wat aangedaan, erger dan vermoorden, ze had hem 1 van hen gemaakt. Hij wist waarom maar dat was nooit wederzijds geweest omdat hij al van Yumi hield en daarbij had ze altijd gevoed aan hem, waarom zou hij dan voor haar vallen? ''Hangt er van af wat je daarmee bedoelt.'' Zei hij op de vraag of ze hem iets aangedaan hadden. Hij zuchtte even nu. ''Geloof me, daar help ik je graag mee.'' Zei hij nu toen ze zei dat ze met haar wou afrekenen en de rest van de vampiers. Zolang ze nooit maar met hem wou afrekenen. ''Hoe dan ook zullen ze er spijt van krijgen wat ze gedaan hebben.'' Zei hij nu vastbesloten, ookal was hij 1 van hen nu. Hij keek naar haar als ze zich neerlegde. Hij had haar een keer zien slapen, dat was volgens hem echt prachtig geweest.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld