Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Halloween ORPG met Dalliance

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
hoe weet Hunter dat Patricia ook vast zit??

Fabian
Hunter keek vreemd naar Fabian toen hij dat zei. Ze gebood Lisa de ladder te zoeken, wat ze zonder te klagen deed, waardoor zij en Fabian alleen achter bleven. Ze pakte zijn hand en trok hem de gang op. 'Hé, dit is hartstikke gaaf, oké? Ik had zoiets nooit bedacht en ik vind het echt cool. Ik snap heus dat je je zorgen maakt om Noah en Patricia, maar suck it up. We gaan ze daar vandaan halen en dan gewoon verder, oké?' Gaf Hunter hem zojuist nou een compliment? Hoe raar dit ook was, Fabian was nog niet helemaal gerust gesteld. Toen sloeg Hunter ineens haar armen om zijn middel en drukte haar gezicht in zijn shirt. Fabian omhelsde haar een beetje onbeholpen, en toen ze losliet zag ze er een beetje ongemakkelijk uit. 'Oké, I swear: als je iemand ooit over dit vertelt, ik doe je wat.' Fabian schoot in de lach. 'Dit huis brengt een hele andere kant van je naar boven. Ik vind het wel leuk.' Toen hoorde hij Lisa terugkomen. 'Er stond geen ladder, ze zullen er zelf uit moeten komen.' riep ze al voordat ze haar zagen. 'Lekker dan. Laten we er maar een leuk uitje van maken. Ze redden zich wel.'

Patricia
Noah kwam op Patricia af en pakte voorzichtig haar hand. Hij was erg warm, en het voelde prettig en veilig. 'Ik wil je gewoon niet kwijt raken...' Patricia kreeg het ineens heel warm. 'O, zo bedoel ik het niet... meer van dat we samen eerder hieruit kunnen komen dan ieder voor zich.' Patricia glimlachte en voelde dat Noah zacht in haar hand kneep. Het voelde een beetje ongemakkelijk, maar toch heel vertrouwd. Samen liepen ze de duisternis in, en Patricia was bang dat ze ieder moment ergens tegenaan kon botsen. Plotseling slaakte ze een gil. 'Ik voelde iets bij mijn schouder!' Gauw ging ze dichter bij Noah staan.

Account verwijderd

schreef:
Hunter

Hunter trok een gek gezicht en zuchtte. Oke geen ladder. Eigenlijk maakte ze zich wel een beetje zorgen om Noah, hij was als een klein onbeholpen broertje waar ze voor moest zorgen en nu zat hij in de problemen. Maar aan de andere kant is hij oud genoeg om zijn eigen keuzes te maken en voor zichzelf te zorgen. Vastberaden liep ze voor Fabian en Lisa uit naar de deur aan het einde van de gang. "Goed, ik denk dat we ons moeten opsplitsen. We moeten echt iets vinden om Noah te helpen, en aan het kabaal van net te horen is Patricia ook gevallen, al hoop ik dat dat niet het geval is. Goed, ik neem deze deur, lisa neem jij de linker en Fabian de rechter. Ik heb mijn mobiel aan, bel als je iets vind."vervolgens opende ze de deur voorzichtig, wierp nog een laatste blik op de anderen en liep naar binnen. Voor haar doemde een massieve trap op, sterk uitziend, maar krakend toen ze er voorzichtig op leunde. Toen ze boven kwam voelde ze opeens iets op haar schouder. Ze schrok en draaide zich om, maar niks was er te zien. Toen opeens hoorde ze de deur beneden aan de trap dichtslaan. Ze wilde de trap af rennen, maar halverwege struikelde en viel opzij door een gat in de muur. Keihard gillend viel ze naar beneden, tot ze met en knal op de grond terecht kwam.

Noah

Samen met Patricia liep hij nu in het stikkendonker, tot hij opeens met zijn hand iets voelde. Het was zacht, maar op een rare manier. Hij ging met zijn hand iets opzij en toen werd het nat. Hij trok zijn hand terug en zag dat die donker gekleurd was. Maar omdat het te donker was om te zien wist hij niet wat het was. Toen opeens een geluid. "Kill, I want to kill…" "wat was dat…?"vroeg Noah met een bibberende stem. "Bloed… geef mij meer bloed!" Hoorde hij deze keer. Het geluid kwam steeds dichterbij, en toen opeens zag hij een lichtje. "RENNEN!" Schreeuwde hij. "RENNEN!"

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Toen Hunter voorstelde op uit elkaar te gaan schrok Fabian. Hij wilde protesteren, en zeggen dat dat altijd fout gaat, maar ze was al verdwenen. Met een slecht voorgevoel legde hij zijn hand op de deurklink en duwde tegen de deur, maar die zat potdicht. Plotseling hoorde hij een snerpende gil, die van Hunter af leek te komen. Samen met Lisa rende hij naar de deur en hij gooide hem open. Hij keek om zich heen, maar Lisa was de eerste die iets zag. Ze gilde net zo hard als Hunter en wees op iets bovenaan de trap. Daar zag Fabian het engste wezen dat hij ooit had gezien. Het was niet menselijk, dat kon gewoon niet. De armen waren merkwaardig lang en waren in de raarste hoeken gebogen. Op het vreselijke gezicht was een brede grijns te zien, en de pikzwarte ogen waren in die van Fabian geboord. Net toen hij dacht dat het met hem gedaan was rende het wezen weg. Lisa stond te trillen en kneep pijnlijk in Fabians arm, en Fabian zelf had het gevoel dat hij ieder moment over zijn nek kon gaan. 'Hunter?' riep hij angstig. Als dat wezen haar iets had aangedaan...

Patricia
Patricia had maar een paar stappen gezet toen Noah plotseling stil stond. 'Wat was dat?' vroeg Noah, met een merkwaardig hoge stem. 'Wat is er? Waar heb je het over?' Patricia spitste haar oren, maar ze hoorde niks. 'RENNEN!' riep Noah plotseling, en hij trok haar mee. 'Noah, wat is er aan de hand?' vroeg Patricia hijgend. Het was eng om in het donker te rennen, en plotseling knalde ze haar hoofd tegen een balk. Kreunend viel ze op de grond, met het gevoel dat haar hoofd open zou barsten van de pijn. Met tranen in haar ogen krabbelde ze overeind en rende verder.

Account verwijderd

schreef:
Hunter

Door de klap was alle lucht uit haar longen geperst en nu lag ze op de grond. Even kreunde ze en krabbelde toen overeind. Toen hoorde ze Fabian haar naam roepen. Ze deed haar mond open op te roep dat ze oke was, maar toen opeens werd er een spierwitte hand op haar mond gelegd en ze werd stevig vast gehouden. Ze probeerde te gillen, maar de enige die het hoorde was zij. Ze viel op de grond en werd aan haar enkel meegesleurd. "Fabian help!!" Krijste ze, nu de hand weg was. "Fabiaaaaaaan!" Maar er was geen ontkomen mogelijk van de greep die haar meesleurde. Toen stopte het. Ze werd door een onzichtbare kracht overeind getrokken en tegen de muur gepind. "Als je wil overleven geef je mij je vrienden…" fluisterde een stem in haar oor. Hunter gilde en begon hartverscheurend te snikken. "Nee je krijgt ze niet!!" Toen verdween de kracht opeens en viel ze voorover op de grond. Met die smak werd alles nog donkerder dan het al was en zodra ze met haar hoofd tegen de grond sloeg verloor ze bewustzijn.

Noah

Ergens heel in de verte konden ze gegil horen. Een ijskoude rilling liep over zijn rug en iets vertelde hem dat het Hunter was. Tijdens het rennen was hij Patricia kwijtgeraakt en nu stond hij tegen een muur aangedrukt. Hij liet zijn ogen weer even wennen aan het donker en zag toen een touwtje met daarnaast aan de muur een lampje. Voorzichtig pakte hij het draatje vast en trok eraan. Het lichtje sprong aan en nu kon Noah eindelijk zien waarin hij beland was. Om zich heen zag hij niks. Hij bevond zich on een reusachtige ruimte zonder meubels of wat dan ook. Het leek wel een ontruimde fabriek. Hij keek eens goed om zich heen, en zag toen Patricia tegen een muur van de zijkant aangedrukt. Hij rende naar haar toe en vroeg of alles oke was. Hij was echt heel bang, maar probeerde zich groot te houden voor haar.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Het was doodstil, en Fabian dacht het ergste, maar toen hoorde hij Hunter zijn naam schreeuwen. 'Hunter!' riep hij terug. Hij rende wanhopig heen en weer, terwijl Lisa op de grond zat te snikken. Weer gilde Hunter. Het klonk gesmoord, alsof ze onder de grond zat. Fabian rukte het tapijt los en keek naar de houten planken. Met het gevoel dat het er niet erger op kon worden begon hij erop te stampen, zodat er een gat ontstond. Hij stak zijn hoofd erdoor en zag verderop het slappe lichaam van Hunter liggen. 'NEE!' schreeuwde hij, en hij begon het gat nog groter te maken. Toen het groot genoeg was sprong hij naar beneden. Lisa snakte naar adem, maar hij negeerde haar. Hij landde pijnlijk op de grond en rende naar Hunter. Toen hij merkte dat ze nog ademde begon hij van opluchting te lachen. Hij pakte haar verrassend lichte lichaam op en liep terug naar het gat. 'Lisa, trek haar naar boven.' Gelukkig lukte het haar en was Hunter veilig. 'Help me!' riep hij terwijl hij zijn hand uitstak. Nu trok Lisa hem ook naar boven, en een paar tellen later lag hij hijgend op de vloer naast het bewusteloze lichaam van Hunter.

Patricia
De pijn was ondraaglijk, dus zakte ze weer op de grond en ging met haar rug tegen de wand zitten. Plotseling ging een fel licht branden, en ze zag Noah op haar afkomen. 'Is alles oké?' vroeg hij. Zijn angst leek plaats te hebben genomen voor bezorgdheid, en Patricia knikte. Dit deed echter zo veel pijn dat ze in elkaar kromp. 'Nee, het is niet oké. Mijn hoofd doet zo veel pijn, ik knalde tegen een balk ofzo.' Ze keek om zich heen. Ze zat in een gigantische ruimte, maar ze had geen idee hoe ze er was gekomen. Dit huis leek een eigen leven te leiden.

Account verwijderd

schreef:
Hunter

Langzaam begon ze bij te komen. Ze probeerde om zich heen te kijken, maar kreunde omdat haar nek pijn deed. Heel voorzichtig ging ze overeind zitten. Toen pas zag ze Fabian en Lisa. Het leek alsof Lisa op het punt stond in tranen uit te barsten en Hunter keek haar boos aan. "Niks aan de hand oke…" vervolgens stak ze een hand uit naar Fabian om haar overeind te helpen. "Er was daarboven in ieder geval niks, laten we verder gaan." En ookal deed het pijn, Hunter liep zo snel mogelijk weg weg van de trap en weg van het gaat. Even keek ze naar beneden. Ze had een wit shirt aangehad, maar nu zat hij onder het stof en zaten er allemaal scheuren in. In de gang hingen wel een paar spiegels, maar ze probeerde niet naar zichzelf te kijken, bang voor wat ze zou zijn. Maar toen hoorde ze een stem. Ze keek achter zich en zag Lisa in een spiegel kijken, ernstig stil stond ze, en toen zei ze opeens "Kill… I want to kill…" vervolgens draaide ze zich langzaam in de richting van Fabian en Hunter. "Kill…" fluisterde ze, en staarde naar hun met haar nu opeens pikzwarte ogen. Een duivels grijns verscheen op haar gezicht en opeens had ze een mes in haar hand. Hoe ze eraan kwam? Een mysterie. Met opgeheven mes kwam Lisa langzaam op hun aflopen. Hunter begon sneller adem te halen en pakte van schrik Fabians hand vast. "Lisa… lisa luister naar me…" probeerde ze, maar de grijns werd alleen maar duivelser.

Noah

Hij keek nu ook om zich heen. Nergens een balk te bekennen. Toen voelde hij opeens een koude vlaag. "Patricia… voelde jij dat ook…" stamelde hij. En toen opeens staarden bloedrode ogen hem aan. Bloedrode ogen, een mond vol scherpe hoekige tanden en geen neus. Noah hield zijn adem in en probeerde naar achter te lopen, maar het ding had hem bij zijn nek vastgepakt en tilde hem daar nu mee op. Patricia zag het monster niet, alleen dat Noah opeens van de grond los kwam. Noah probeerde adem te halen, maar het lukte nauwelijks. Met het laatste beetje adem wat hij had fluisterde hij "ren… patrice…" en toen werd alles om zich heen zwart en zakte hij op de grond in elkaar. Het laatste wat hij zag, was dat het monster achter Patricia aan ging.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Hunter kwam snel bij, en Fabian trok haar overeind. 'Kill...' klonk een rasperige stem achter hem. Lisa's ogen waren plotseling net zo zwart en levenloos geworden als die van het wezen bovenaan de trap, en ze kwam langzaam dichterbij met een mes in haar hand. 'Lisa, luister naar me!' stamelde Hunter, maar het hielp niet. 'Wat doe je? We moeten hier weg!' riep Fabian terwijl hij aan Hunters arm sjorde en haar wegtrok bij Lisa. Dit was net op tijd, omdat Lisa op dat moment uithaalde met haar mes, en Hunter op het nippertje miste. 'Ik haat dit huis.' mompelde Fabian, en terwijl hij Hunter meetrok rende hij naar de hal. Daar trapte hij de deur open en rende naar buiten, gevolgd door Hunter. Lisa was stil blijven staan, en leek weer bij haar bewustzijn te komen.

Patricia
Noah keek angstig om zich heen, en huiverde. 'Patricia, voelde jij dat ook?' Alweer leek er iets te zijn wat Patricia niet zag, hoorde of voelde. Noah werd plotseling omhoog getrokken door een onzichtbare kracht. 'Ren... Patrice...' bracht hij uit, en zijn ogen vielen dicht nadat hij weer op de grond was gezakt. Een ongekende golf van woede spoelde plotseling over Patricia en voor haar ogen zag ze een verschrikkelijk wezen. Een rode waas zakte voor haar ogen en ze voelde hoe ze haar arm optilde en het wezen sloeg in wat een gezicht leek te zijn. Het krijste en jammerde en spoot bloed. 'Noah, Noah alsjeblieft we moeten nú weggaan.' zei Patricia wanhopig terwijl het wezen afgeleid was. De rode waas verdween niet, en Patricia trok impulsief de arm van Noah over haar schouder. Ze sleepte hem mee naar de trap die plotseling verschenen was, en klom met moeite de trap op, tot ze koude vinger rond haar enkels voelde sluiten.

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Ze rende achter Hunter aan en toen ze eindelijk buiten waren stond ze hijgend stil. Ze ademde de koude lucht diep in en probeerde de tranen terug te dringen, wat niet lukte. Toen ze opkeek zag ze Fabian raar naar haar kijken. "Wat? Ik huil niet hoor, er zit gewoon stof in mijn oog." mompelde ze en veegde de tranen weg. Toen pakte ze Fabians hand vast en trok hem mee. "Komop schat, we moeten Noah nog helpen." Ze liep om het huis heen en zag toen verschuilt achter een struik nog een deur. Met Fabian naast zich draaide ze vervolgens voorzichtig de deurknop om. De planken die voor de deur lagen kantelden opeens, waardoor ze beiden naar beneden vielen. Ditmaal viel ze iets minder hard, wat kwam doordat ze op Fabian viel. Toen ze haar blik op zijn gezicht richtte begon ze te giechelen en vervolgens te lachen. Ze rolde van hem af en staarde naar het gat boven hun. Het lachen verging haar snel toen ze weer bedacht waar ze waren. "Goed, we zijn nou toch beneden, laten we op zoek gaan naar Noah, misschien had hij zich wel bezeerd." Ze stond op en stak haar hand naar hem uit om hem overeind te helpen. Ze trok iets te hard en hij knalde tegen haar borst. Ze grinnikte "Sorry, ik ben beetje onhandig. Coördinatie beetje kwijt geraakt toen ik tegen die kast viel."

Noah
Hij hoestte en paar keer hard en knalde toen met zijn rug tegen de trap. "Wow, voorzichtig." mopperde hij. Toen zag hij Patricia onder hem op de trap staan, proberend haar enkel los te trekken. Voorzichtig stond hij op en liep omlaag tot hij naast haar stond. Toen schopte hij tegen het hoofd van het monster, wat vreselijk begon te krijsen, terwijl er nog meer bloed rond vloog. Noah pakte Patricia's hand en trok haar mee de trap op en de deur door, om vervolgens de deur in het gezicht van het monster te slaan. Toen stonden ze weer in de gang. Noah keek even naar rechts, en zag daar Lisa staan met een mes. "Lisa.. alles goed met je..? " zei Noah aarzelend. Lisa stond verbijsterd te kijken naar het mes in haar handen en keek toen op. Ze liet het mes vallen en rende naar hun toe. Vervolgens voelde Noah koude rillingen over zijn rug lopen. "Lisa.. waar is Hunter?"

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
'Ik merk het.' mompelde hij terwijl hij over zijn voorhoofd wreef. Hij keek om zich heen en zag Patricia en Noah verdwijnen door een deur bovenaan een trap. Hij wilde naar ze roepen, maar een koude hand sloot zich om zijn mond. Een misselijkmakende smaak drong zijn mond binnen, waardoor hij kokhalsde. Het leek alsof al zijn kracht uit hem werd gezogen. Toen hij dacht dat hij zou flauwvallen liet het wezen hem los en zakte hij op de grond. Hij hoestte en gaf over. 'Gadverdamme, die mag zijn handen ook wel eens wassen.' mompelde Fabian zwak. 'Dit huis begint me behoorlijk de keel uit te hangen, laten we Noah en Patricia maar volgen.' Met moeite krabbelde hij overeind en liep wankelend naar de deur. Die gaf toegang tot de gang, waar Noah, Patricia en Lisa stonden. Hij kreunde dankbaar en rende op Patricia en Noah af.

Patricia
Patricia rukte het mes uit Lisa's hand en gooide dat weg. Daar schrok Lisa van, en ze keek haar aan alsof ze haar nu pas herkende. 'Het spijt me, het is dit huis... Ik wil weg.' snikte ze terwijl ze haar armen om Patricia's nek sloeg. 'Het is goed, we komen hier wel weg. Kom maar.' zei ze vriendelijk terwijl ze haar zachtjes richting de hal duwde. Plotseling hoorde ze een geluid, en het volgende moment knalde iemand tegen haar aan. 'Fabian!' riep ze toen ze zag wie het was. 'Hunter!' riep ze toen uit. 'Goddank, we zijn compleet. Fabian, ik haat je met heel mijn hart, maar laten we eerst weggaan.' Ze stompte hem tegen zijn schouder, en trok hem toen mee, omdat hij erg onvast op zijn benen stond. Ze ademde de koele buitenlucht dankbaar in toen ze eindelijk buiten stonden.

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Iets langzamer dan Fabian liep ze naar de anderen toe. Ze voelde zich niet helemaal goed en haalde een paar keer diep adem om de misselijkheid weg te dringen. Vervolgens legde ze een hand op de schouder van Fabian. "Komop, laten we gaan." Langzaam liep ze naar de scooters toe en klom bij Fabian achterop. Toen ze wegreden van het huis haalde ze opgelucht adem. No way dat ze daar ook nog naar terug ging. Bij de kruising namen ze afscheid van de anderen. Maar toen kwamen ze bij haar huis aan. Vervolgens keek ze een beetje ongemakkelijk naar Fabian. "Hee, ik had gezegd dat ik bij een vriendin zou logeren maar nouja dat had ik dus gelogen. Any chance dat ik bij jou kan blijven vannacht? Ik slaap wel op de bank ofzo."

Noah
Toen ze eindelijk weg reden naar dat huis voelde Noah alle spanning van zich af glijden. Om de een of andere rede voelde hij zich best stoer voor een klein momentje, maar toen bedacht hij weer dat hij niet zo'n persoon was. Snel namen ze afscheid van de rest en toen bracht Noah Patricia naar huis. Toen ze daar aan kwamen rijden gingen Noah langzamer rijden en stopte toen voor de deur. Hij voelde zich nu best ongemakkelijk. "Nou.. eh.." mompelde hij, en voelde weer zo'n hinderlijke blos opkruipen in zijn nek. "Ik eh, zie je nog wel." zei hij, waarna hij haar ongemakkelijk een knuffel gaf.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Toen Fabian de scooter stilzette voor Hunters huis stapte ze niet af. 'Hee, ik had gezegd dat ik bij een vriendin zou logeren, maar nouja, dat had ik dus gelogen. Any chance dat ik bij jou kan blijven vannacht? Ik slaap wel op de bank ofzo.' Fabian nam het haar niet kwalijk dat ze bij iemand wilde slapen na vanavond, dus startte hij de scooter zwijgend en reed naar zijn eigen huis. 'Mijn ouders komen pas over een uurtje thuis.' zei hij terwijl hij zijn sleutel in het slot stak en de deur openmaakte. Er brandde geen licht, dus tastte hij de muur af op zoek naar een schakelaar, en deed de lampen aan. 'Wacht hier, dan haal ik mijn matras naar beneden en kunnen we samen in de woonkamer slapen. Ik wil je niet alleen laten.' Eigenlijk wilde Fabian zelf niet alleen zijn. Al snel had hij zijn matras in de kamer gelegd, en nu pakte hij een deken voor Hunter

Patricia
Patricia had haar telefoon laten liggen bij de scooter van Noah, en zag een bericht van haar vader, waarin stond dat hij haar fiets had meegenomen van het park, omdat hij daar met sleutel en al stond. Gelukkig bracht Noah haar naar huis. Ze sloeg haar handen om zijn middel en begroef haar gezicht in zijn shirt. Nu pas drongen alle gebeurtenissen tot haar door, en al snel rolden de tranen over haar wangen. Toen de scooter vaart minderde veegde ze vlug haar gezicht droog en stapte af. 'Nou eh... Ik zie je nog wel.' mompelde Noah blozend. Hij sloeg zijn armen om haar nek, en wilde al snel loslaten, maar Patricia hield hem stevig vast. 'Ik was zo bang.' fluisterde ze gesmoord. 'Wil je alsjeblieft hier blijven?'

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Hunter glimlachte en ging op de bank zitten. Ze was hier al zo vaak geweest, maar nog nooit zonder de anderen en dat maakte het een beetje ongemakkelijk. Snel stond ze op. "He ik loop even naar boven en leen een shirt van je, ik kan niet in m'n kleren slapen." Vervolgens liep ze snel de kamer uit en liep de trap op naar zijn kamer. Daar aangekomen ademde ze diep in. Rustig blijven, zei ze tegen zichzelf. Hij is gewoon een vriend, dit betekend niets. Hij helpt je gewoon zodat je niet echt tegen je moeder liegt. Vervolgens liet ze haar blik door de kamer glijden en grijnsde toen ze op zijn bureau een foto zag staan van haar op zijn rug. Die foto was van 2 jaar terug, toen ze hem nog leuk vond. Ze grinnikte en liep naar zijn kast. Toen ze de deur open trok keek ze even en trok toen een shirt van de plank. Een shirt wat hij heel vaak droeg, en ook aan had op die foto. Ze trok het aan en legde haar kapotte kleren op de bureaustoel. Vervolgens liep ze de badkamer in en waste haar gezicht. Toen ze vervolgens naar zichzelf keek in de spiegel moest ze lachen. Er begon een blauwe plek te ontstaan onder haar oog en dat zag er best stoer uit. Toen liep ze snel weer naar beneden en bleef in de deur opening staan. Ze legde haar hoofd tegen de deurpost en leunde er tegenaan. Er waren allemaal kaarsjes aangestoken, ze snapte wel waarom. Licht was te fel en kaarsjes waren net licht genoeg en zorgden ook voor een beetje warmte. "Hey.." fluisterde ze.

Noah
Hij voelde dat hij knalrood werd en knikte toen aarzelend. "Ik had eigenlijk afgesproken bij Hunter te blijven slapen, maar ik denk dat ze het niet erg vind." Hij zette zijn scooter in de voortuin en zette hem op slot. Vervolgens wist hij even niet wat te doen, en liep toen maar achter Patricia aan naar binnen. "Dus uhm.. waar eh.." mompelde hij, terwijl hij het nog heter kreeg "Waar mag ik slapen?" Hij ging aarzelend op de bank zitten en wreef telkens weer met zijn handen tegen elkaar en beet zo hard op zijn lip dat deze wit werd.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
Toen Hunter naar boven ging deed Fabian de lamp in de woonkamer aan, maar het licht brandde zo fel dat hij hem snel weer uitdeed. Het was ook nog ijskoud, dus haalde hij uit de keuken een paar kaarsen, die na een minuutje vrolijk brandden. 'Hey,' hoorde hij vanuit de deuropening. Hunter had een shirt van hem aan, die zo lang was dat hij haar onderbroek niet kon zien. 'Hé, ik heb een deken voor je op de bank gelegd. Als je wil kunnen we nog een film kijken. Ik heb niet echt zin om nu te gaan slapen.' Toen hij dat zei ging één van de kaarsen uit. Er liep een rilling over Fabians rug, en hij wist niet wat hij moest zeggen.

Patricia
Noah zag er zo ongemakkelijk uit dat Patricia moest lachen, wat erg onnatuurlijk voelde. 'Waarom ben je zo rood? Heb je het warm? Ik kan de verwarming wel wat lager zetten. Oh, en ik pak wel een luchtbed, wacht.' Met tegenzin liep ze naar de stoffige zolder. Het viel haar voor het eerst op dat er veel donkere hoeken waren, en het was er ijskoud. Vlug pakte ze het luchtbed en de pomp en rende bijna naar beneden. 'Hier, kan jij hem opblazen?' zei ze terwijl ze de spullen in zijn handen drukte.

Account verwijderd

schreef:
Hunter
Ze keek van de kaars naar Fabian en hield haar adem in. "Misschien was het gewoon een beetje tocht door de deur ofzo.." mompelde en ze liep snel naar hem toe. "Goed, een film dus. Wat gaan we kijken? En even geen horror, dat heb ik al genoeg gehad vandaag." Ze liep naar de bank en plofte neer. Nog een kaarsje ging uit. Haar blik flitste naar Fabian en ze voelde het bloed wegtrekken uit haar wangen. "F..F..Fabian... Voelde jij dat ook..?" stotterde ze, nadat ze een ijskoude vlaag voelde. Ze sprong overeind en ging achter Fabian staan en sloeg haar armen om zijn middel. "I swear, niemand hoeft dit te weten, maar ik voel me veiliger met jou erbij, daarom ben ik niet thuis gewoon naar bed gegaan." mompelde ze tegen zijn rug. Vervolgens kneep ze haar ogen dicht en haalde diep adem. "En nee ik ben niet bang.. althans.. niet echt.." fluisterde ze. "Als iemand dit hoort is mijn hele reputatie naar de maan." grinnikte ze vervolgens zachtjes.

Noah
Verbaast keek hij naar Patricia die zo wit was als een doek. Hij haalde zijn schouders op. "Sure, geen probleem." hij pakte de pomp en binnen no time had hij hem opgepompt. Toen hij zich oprichtte keek hij in twee bloedrode ogen. "Patrice...." mompelde hij, maar toen hij knipperde verdwenen de ogen. Een koude vlaag streek langs hem en hij sprong opzij en knalde tegen de tafel. "O god dat doet pijn. " mompelde hij met op elkaar geklemde kaken.

Peeves
Wereldberoemd

Peeves schreef:
Fabian
'Waarom maak je je op dit moment nog zorgen om je reputatie? Wat ben jij toch onvoorspelbaar.' mompelde Fabian hoofdschuddend. 'Een of andere klopgeest denkt dat hij grappig is, maar dan kent hij mij nog niet. Ik heb genoeg Ghost Busters gezien om te weten dat stofzuigers zijn zwakke plek zijn.' zei hij lachend. 'Wees niet bang, my lady, ridder Fabian zal u beschermen.' Met een indrukwekkende beweging haalde Fabian de aansteker tevoorschijn en stak de twee kaarsen weer aan. 'Ik zet wel een komedie op.'

Patricia

Patricia legde een deken en kussen voor Noah klaar, toen ze een harde klap hoorde. Noah stond met zijn handen tegen zijn zij gedrukt bij de tafel, en zijn gezicht was vertrokken van de pijn. 'Wat is er gebeurd? Je wilt toch niet zeggen dat je tegen die tafel bent gevallen? Ik ken geen EHBO.' Patricia liep bezorgd op Noah af, maar bleef toen geschrokken stilstaan. Achter Noah was een raam, en ze zou zweren dat ze zojuist iemand in de tuin had gezien.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld