Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

8 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Viole

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Het lukte Adelyn redelijk om te blijven tillen en ze mocht al best vlug naar de 15 kilo. Oliver wachtte niet echt op reacties en gaf haar gewoon de andere gewichten. Ze begon te tillen, maar na enkele seconden kon ze haar armen amper nog voelen. Juist op het moment dat ze dacht dat haar armen er af gingen vallen, was de training voorbij.
"Eh, nou ik weet de gang eigenlijk niet zijn. Lexis heeft niet echt moeite gedaan om dat uit te leggen. Zou je me het vlug even kunnen tonen? En zouden we ook vlug langs de kamer kunnen waar ik me had omgekleed, dan neem ik mijn kleren al mee." Antwoordde ze. Nu realiseerde ze eigenlijk dat Lexis haar zo goed als niks had uitgelegd. Hij had haar gewoon uitgehoord en dan gezegd dat ze moest volgen. Het leek haar slim om later nog een bij Lexis langs te gaan. Adelyn hoopte niet dat Olivers plannen in de war had gegooid, maar ze zou nu best naar haar kamer gaan. Ze moest haar omkleden en vlug nog naar winkels gaan in de hoop dat ze nog niet dicht waren en Oliver wou waarschijnlijk zelf ook nog wat dingen doen. Toen ze zijn buik hoorde brommen moest ze grinniken. "Ik kan natuurlijk altijd iemand anders vragen om me de gang en mijn kamer te tonen." Voegde ze er dan aan toe omdat ze hem niet wou er van te weerhouden om te eten.
Ze moest dus vlug langs de kleedkamers gaan om haar kleren en zich in haar kamer verkleden. Douchen zou ze later moeten doen aangezien waarschijnlijk iedereen nu ging douchen. Daarna moest ze hier weg en winkels vinden wat best moeilijk kon worden aangezien ze niet van deze stad was en ze had geen telefoon waarvan ze haar GPS kon gebruiken. Ze had de hare achtergelaten want anders konden mensen haar misschien traceren en dat wou ze niet. Nog iets wat ze moest kopen dus. Adelyn was niet zeker hoeveel ze mee had genomen, maar waarschijnlijk wel genoeg voor nieuwe kleren en een telefoon.

Account verwijderd

schreef:
15 kilo was niet veel, maar hij nam het haar niet kwalijk. Mannen leken vaak te vergeten dat vrouwen minder makkelijk spieren kweekte dan dat zij dat deden, mannen waren erop gebouwd. Vrouwen daarentegen waren gebouwd om kinderen te krijgen, hoewel dit tegenwoordig lang niet altijd meer gebeurde. Ze konden heus wel sterk zijn, maar daar moesten ze nu eenmaal meer voor doen dan mannen.
'Het is oké, we lopen gewoon eerst even langs de keuken.' zei hij, waarna hij even glimlachte. Een rondleiding zou niet lang duren, het gebouw was niet ingewikkeld ingedeeld. In principe was er één centrale gang waar alles aan vast zat, je hoefde dus alleen maar door de gang te lopen om op je bestemming te komen.
Ze liepen de trainingszaal uit, waarna hij vlug de keuken in dook en twee boterhammen pakte. Vervolgens ging hij terug de gang in en keek hij even naar haar, ze leek zich aardig te redden hier, hij twijfelde er niet aan dat ze ergens ervaring opgedaan had.
'Goed, de nieuwelingen hebben allemaal om de zo veel weken kookdienst. Boven de eettafel hangt een weekverdeling, dus daar zal Lexis je vroeg of laat ook wel op zetten. Houd dat in de gaten, de meesten zijn er niet blij mee als er 's avonds geen eten is. Hier rechts is dus de trainingszaal, daarnaast is het kantoor van Lexis en daarnaast de grote zaal waar Lexis je heeft voorgesteld. Tegenover Lexis' kantoortje zit dus de kleedkamer, hoewel de meesten hun eigen kamer als kleedkamer gebruiken. Tegenover de grote zaal is een soort woonkamer, elke vrijdagavond organiseert Lexis een soort groepsavond, waarin we spellen spelen of een film kijken of iets dergelijks. Lexis denkt dat het goed is voor de groep omdat we zo een betere band vormen. Alle andere deuren zijn kamers, naast de deur hangt een bordje met de naam van de persoon die daar slaapt, mocht je ooit iemand zoeken. Waarschijnlijk zit jouw kamer een beetje achterin, maar Lexis zal ondertussen je naam wel op een bordje geschreven hebben.' legde hij uit. Ingewikkeld was het dus duidelijk niet.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Adelyn volgde Oliver naar de keuken, maar ze ging niet mee naar binnen. Ze kruiste haar armen en leunde tegen de muur aan. Alles hier leek zo anders, maar ze was dan ook wat meer luxe gewend. Als je niet hoeft te werken voor je geld, maar het alleen maar moet afpakken van anderen dan kan je snel rijk worden. Het gevolg waas daarvan dus dat haar vorige bendeleider niet bang was om geld uit te geven en te zorgen dat ze in best wel wat luxe konden leven. Niet dat het hier niet goed was, maar ze moest zich toch even aanpassen.
Oliver kwam de keuken uit en Adelyn glimlachte even naar hem. Het woord kookdienst klonk niet positief in haar oren. Als mensen deftig wilden eten zou het misschien beter zijn als ze haar geen kookdienst gaven. Adelyn kon nog niet eens een eitje bakken zonder er een vuile boel van te maken, laat staan dat ze voor een hele bende zou kunnen koken. Ze hoopte met heel haar hart dat Lexis zou vergeten om haar op de weekverdeling in te plannen, maar dat zou waarschijnlijk niet gebeuren. Haar gedachten werden onderbroken door Oliver die verder ging over wat je waar kon vinden. Wat hij zei klonk allemaal heel simpel dus ze zou eigenlijk geen problemen mogen hebben met de weg vinden. "Oké, klinkt simpel. Dank je!" Zei ze met een vriendelijke glimlach. Oliver was eigenlijk heel behulpzaam en vriendelijk, iets wat niet van iedereen hier kan gezegd worden. Tot nu toe zijn hij en Dorian de enige die wat gezegd hebben tegen haar waarvan Dorian eigenlijk niks interessants had gezegd.
Juist toen ze wou wegwandelen, schoot haar te binnen dat ze Olivers shirt nog droeg. Adelyn verwachtte dat hij het wel terug zou willen, maar misschien niet nu aangezien ze er zojuist in getraind had. Ze wou het shirt ook nu wel terug geven, maar ze kon zich inbeelden dat dat waarschijnlijk onbeleefd was aangezien ze het niet gewassen had. Haar ouders hebben haar goede manieren geleerd dus"Eh, ik geef je shirt later terug als je dat goed vindt..." Toen had ze door dat ze eigenlijk niet wist wat ze moest doen met het shirt om er voor te zorgen dat het gewassen werd. Moest ze het zelf wassen of hadden ze een wasmachine? Ze kon het altijd zelf wassen maar dan had ze zeep nodig. "Eh, ik bedenk me net, wat moet je met je was doen?"Dit was haar laatste vraag want ze wilde Oliver niet veel langer bezig houden.

Account verwijderd

schreef:
Zijn blik gleed even over Adelyn, ze had inderdaad zijn shirt nog aan. Niet dat hij zich er druk om kon maken, shirts had hij genoeg. Lexis gaf hen elke maand geld om iets te gaan doen, maar hij had het geld altijd opgespaard. Sinds hij niet altijd de meeste voorzichtige man was, sneuvelde zijn shirts regelmatig. Binnen viel dat wel mee, maar als hij buiten aan zijn conditie werkte, waren scheuren in zijn shirt niet te vermijden.
'Is prima, je ziet me vast wel weer een keer verschijnen ergens. En als het goed is, staat alles wat je nodig hebt om te wassen al op je badkamer. Lexis heeft alle kamers ingericht voor het geval dat er onaangekondigd een nieuw lid bij zou komen.' zei hij.
'Je kunt trouwens vanaf half zes eten, iedereen eet op andere tijden dus je moet maar even kijken wat jou het best uitkomt.' zei hij, bij wijze van afscheid. Waarschijnlijk zou hij haar weer zien bij de volgende training, als ze er dan nog zou zijn. Hij zou het zich best kunnen voorstellen als ze er niet meer zou zijn, een bende waarin alle mannen je op diezelfde manier aankeken, dat kon je waarschijnlijk geen pretje noemen.
Hij at zijn boterhammen terwijl hij naar zijn kamer liep, waarna de deur achter zich sloot en hij naar de badkamer ging. Hij was wel toe aan een douche, ondanks het feit dat hij niet erg hard getraind had vandaag. Dat was ook niet langer wat hij deed, zijn taak was nu om anderen hard te laten trainen. In de tijden dat hij niet hoefde te trainen, trainde hij dan ook vaak in zijn eentje. Gewichten had hij op zijn kamer liggen en buiten in de bossen was meer dan genoeg ruimte om aan zijn conditie te werken. Lexis had het nooit een goed idee gevonden dat hij alleen was buiten, maar hij kon prima voor zichzelf zorgen en had daar nooit naar geluisterd. Het was niet alsof een hele bende hem buiten zou opwachten om hem eens een lesje te leren, ze wisten niet eens waar ze woonden en zelfs als ze dat wel deden, konden ze niet weten dat hij bij hen hoorde. Voor hetzelfde geld was hij een hele normale man, normale mensen rende ook door de bossen puur voor hun eigen vermaak en om een beetje actief te blijven.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Het feit dat iedereen op een ander tijdstip at, was niks nieuwe voor Adelyn. Tijdens het eten was ze toch niet zo super sociaal en ondertussen was ze het ook al gewoon om alleen te eten. Als antwoord op wat hij zei knikte ze even, de knik was ook deels als afscheid bedoelt aangezien gewoon weglopen een beetje onbeleefd zou zijn.
Onderweg naar haar kamer ging ze de kleedkamer binnen om haar andere kleren te nemen. De kleedkamer was helemaal leeg tot haar verbazing. Zonder er verder op in te gaan ging ze op zoek naar haar kamer. Ergens achteraan vond ze haar naam op een bordje naast de deur.
De kamer was niet heel groot, maar ook niet klein. Alles was aanwezig zoals Oliver al had gezegd. Het was zoals verwacht niet echt luxueus aangezien de rest hier ook niet heel chic was, maar het was zeker niet mis. Zonder er verder nog aandacht aan te hechten keek Adelyn op de klok in haar kamer. Het was vier uur dus ze had nog meer dan genoeg tijd om te winkelen. Eigenlijk wou ze eerst douchen, maar waarschijnlijk zou iedereen nu douchen en ze had liever geen koud water. Gelukkig had ze niet echt veel gezweet dus ze zou het nog kunnen uithouden tot vanavond. Adelyn trok het shirt over haar hoofd smeet het op haar bed. Daarna deed ze ook de sportkleren uit om dan weer haar gewone kleren aan te doen.
Toen ze klaar was taste ze in de binnenzak van haar jas, de plek waar het geld zat. Ze keek kort en zag dat ze zo'n 5000 euro mee had, wat eigenlijk meer is dan ze zich kon herinneren. Ze was gisteren dan ook wel zo gehaast dat ze niet echt heeft gekeken hoeveel ze mee had. Hier kon ze zeker een nieuwe garderobe en telefoon mee gaan kopen. De sportkleren en het shirt van daarnet liet ze achter op het bed en ze verliet haar kamer.
Adelyn liep door de verlaten gang, voorbij het kantoor van Lexis helemaal naar buiten. De verblijfplaats lag duidelijk niet in een super bewoond gebied, maar Adelyn weet nog wat de kortste weg naar de stad was.

Account verwijderd

schreef:
Enkele dagen waren verstreken, niet veel interessants was gebeurd. De trainingen waren altijd hetzelfde, hij trainde Dorian en Adelyn elke dag. Hij had Dorian de opdracht gegeven om af en toe met Scott te trainen, maar Dorian bleef liever bij hen. Natuurlijk wist hij ook wel dat het Dorian niet ging om hem, maar daar had hij verder niets over gezegd. Dorians liefde voor Adelyn was niet zijn zaak, daar bemoeide hij zich dan ook niet mee. Dorian was een prima vent, hij zou haar nooit opzettelijk iets aan doen.
Nu zat hij tegen een boomstronk aan, starend naar het vuur voor hem. Diverse boomstronken lagen om het vuur, enkelingen zaten er tegenaan, anderen zaten er bovenop. Nog niet iedereen was aangekomen, maar langzaamaan werd het steeds drukker rond het vuur. Ze deden dit elke twee maanden, Lexis dacht dat het een goede manier was om hen met elkaar te verbinden. Allemaal hadden ze een beker sterke drank in hun hand, Lexis was nooit vies geweest van wat alcohol. Hij keek kort naar zijn beker, dronken zouden ze er niet van worden. Je had natuurlijk altijd mensen die meerdere bekers dronken, maar daar deed hij nooit aan mee. Dronken zijn, had hij nooit leuk gevonden. Het feit dat hij de volgende dag ontiegelijke hoofdpijn had of de hele nacht over had staan geven, trok hem niet zo aan.
'Jullie kennen het spel allemaal wel, voor de nieuwelingen zal ik het heel simpel uitleggen. Je verteld de rest iets wat jij nog nooit gedaan hebt, zij die dat wel gedaan hebben, moeten een slok drinken. Als niemand het gedaan heeft, moet je zelf een slok nemen.' riep Lexis, boven het geknetter van het vuur en de stemmen van de leden uit. Hij had het al ontzettend vaak gespeeld, maar hij leerde elke keer weer nieuwe dingen bij. Waarschijnlijk omdat leden gingen en kwamen, iedereen had zo zijn eigen verhaal. Bovendien zei iedereen elke keer weer iets anders, anders was er natuurlijk ook niets meer aan. Na twee keer wist iedereen ook wel dat je iets nog nooit gedaan had.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
De tijd had voorbijgevlogen en ondertussen was Adelyn nu al een paar dagen bij de groep. Ze voelde zich hier al meer thuis dan in het begin, maar het voorval in de trainingszaal op de eerste dag was ze nog lang niet vergeten. Gelukkig had ze de dag erna haar eigen kleren dus keken de mannen niet meer zo. Ze kon niet zeggen dat ze met iedereen goed contact had hier, maar vooral Dorian deed moeite om gesprekken aan te gaan met haar.
Adelyn wandelde naar de plek waar ze hadden afgesproken. Het licht en de warmte leidden haar de weg. Toen ze aankwam zag ze al heel wat mensen zitten. Dorian, degene waar ze tot nu toe het best 'bevriend' mee was, was nergens te zien dus bij hem moest ze al niet gaan zitten. Uit het niets gaf iemand haar een beker met vloeistof erin, waarschijnlijk alcohol, maar haar vraag was waarom. De geur van de drank gaf aan dat dit vrij sterk was. De persoon die haar de beker had gegeven was al weer gaan zitten en had ondertussen zelf al weer een beker. Ze besloot de beker gewoon te houden aangezien iedereen een beker vast had en ze kon hem alsnog aan iemand anders geven. Dorian was nog altijd niet aangekomen dus besloot ze naast Oliver te gaan zitten, hij was dan ook één van de mensen hier waarmee ze al gepraat had. Ze ging gewoon naast hem zitten, tegen de boomstronk aan.
Het moment dat Adelyn haar mond wou openen om Oliver te begroeten, begon Lexis te praten. Het was zijn plan om een spel te spelen dat heel veel geheimen van Adelyn kon blootgeven. Ze wist niet of hij dit spel vaker speelde, maar ze was zeker dat dit goed uitkwam voor Lexis als hij meer te weten wou komen over haar. Hij vertrouwde haar nog altijd niet helemaal en had dat ook eerlijk toegegeven toen ze onlangs met hem een gesprek had gehad. Adelyn kwam van een andere bende, een bende die stal en mensen vermoorde en de enige twee die dit wisten was zijzelf en Lexis. Dit kon niet goed aflopen, maar als ze niet wou meedoen zou dat waarschijnlijk nog meer wantrouwen bij Lexis oproepen.
In het begin was alles vrij makkelijk en tam. Toen iemand zei dat hij nog nooit gekust had, dacht ze serieus dat bijna iedereen een slok zou nemen, maar er waren er toch een paar die dat niet deden. Hoe verder ze kwamen hoe gevaarlijker de vragen werden om te beantwoorden.

Account verwijderd

schreef:
Hij moest eerlijk toegeven dat hij in eerste instantie niet eens gemerkt had dat Adelyn naast hem was komen zitten, nog altijd in gedachten verzonken. Het spel was simpel, maar effectief. Lexis bepaalde hoe veel hij te weten wilde komen en dus ook hoe lang er gedronken werd, zodra je beker leeg was, moest je weer bijvullen. Nu waren de bekers vrij groot, dus dat duurde altijd een poosje en Lexis speelde het spel nooit te lang.
'Je moet eens op Dorian letten als hij er straks is, hij heeft maar zelden iets niet gedaan.' zei hij tegen Adelyn, waarna hij grijnsde. Dorian dronk misschien wel het meest van hen allemaal, er was niets wat de man te ver ging. Als iemand het voor elkaar kon krijgen om dronken te worden in een half uur, was Dorian het wel. Niemand had dat erg gevonden, het bracht wat luchtigheid in het spel. Het begin was altijd makkelijk, in het begin werd altijd het meest gedronken. De simpele dingen als nog nooit gezoend hebben, nog nooit met iemand naar bed geweest zijn en dat soort dingen waren dan ook al snel voorbij. Dat waren altijd de soort vragen waarbij zijn beker het snelst leeg raakte, de diepere vragen waren een stuk beter voor zijn lever.
'Ik heb nog nooit iemand ten huwelijk gevraagd.' kort keek hij naar de man naast hem, waarna hij een diepe zucht niet in kon houden. Dat had hij wel gedaan, hoewel het lang geleden was. Hij nam een slok uit zijn beker en staarde naar het vuur, wat had hij nog nooit gedaan?
'Ik heb nog nooit met iemand gezoend waarmee ik dacht geen toekomst te hebben.' zei hij toen maar, in de hoop het voor nu nog een beetje luchtig te houden. Hij was nooit heel erg open geweest over zijn liefdesleven, niet omdat hij zo gesloten was, maar gewoon omdat zijn liefdesleven een drama was. Zijn leven zelf viel heus wel mee, maar op een of andere manier ging het op dat vlak altijd mis. Vrijwel iedereen nam een slok, uitgezonderd van de mensen die gewoon nog nooit iemand gezoend hadden. Verbazingwekkend was het niet, waarschijnlijk had hij dat ook gedaan, als zijn liefdesleven niet net iets anders was geweest dan dat van de meesten.
Rechts van hem zag hij Dorian aan komen lopen, waarna de man naast Adelyn plofte. Hij keek kort naar Adelyn, het was haar beurt. Dorian sloeg, zoals altijd overigens, zijn arm om haar heen. Dit zou nog een lange avond gaan worden.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Het was niet moeilijk om te geloven dat Dorian bijna alles had gedaan wat hier gezegd zou worden. Adelyn kende hem niet goed, maar als ze moest afgaan op wat ze wist zou ze best geloven wat Oliver juist gezegd heeft. Dorian had zoveel zelfvertrouwen dat hij waarschijnlijk al heel veel impulsieve dingen heeft uitgespookt, maar eigenlijk mocht ze niet echt beoordelen.
In het begin werd iedereen goed dronken en was alles fun, maar ze kwamen steeds dichter bij gevaarlijke vragen en Adelyn kon gewoon voelen dat Lexis haar in de gaten hield. Ze probeerde zich alsnog er niet te veel van aan te trekken aangezien ze eigenlijk nog niks verkeerds had toegegeven. De drank maakte haar wel al een beetje licht in het hoofd, maar ze moest steeds minder drinken. Toen Oliver aan de beurt was, moest ze na een hele tijd weer drinken. Natuurlijk had ze al met iemand gezoend waarmee ze geen toekomst zag. Adelyn was nog jong en ze had ook haar momenten waar ze zich jong gedroeg alhoewel daar de laatste dagen niet echt iets van te zien was. In haar vorige bende had ze zich iets te vaak jong gedragen en nu wilde ze serieus genomen worden.
Dorian kwam vlak naast Adelyn zitten juist toe het haar beurt was en sloeg een arm om haar heen. Hij deed het wel vaker en Adelyn was het gewoon geworden ondertussen. "Hm, ik heb nog nooit mijn partner bedrogen." Zei ze en toen keek ze rond de kring. Er waren er maar weinig, maar toch namen enkelen een slok van hun drank. Tegenwoordig was het niet uit te sluiten dat mensen elkaar soms bedrogen dus was dit de perfecte vraag om zelf niet te moeten drinken. Adelyn dronk niet zo graag want dan zou ze alleen maar dingen gaan vertellen en heel melig gaan doen tegen iedereen. Dorian was aan de beurt en Adelyn wist niet wat ze moest verwachten.
"Ik heb nog nooit iemand vermoord." Zei hij met een grijns die duidelijk maakte dat hij dit zei om zelf te mogen drinken. Adelyns hart stopte en ze hapte naar adem want dat had ze wel degelijk gedaan, meer dan 1 zelfs. Ze kon liegen, dat kon ze zeker, maar ze wist dat Lexis haar zou door hebben. Haar blik gleed naar Lexis, hij keek haar intens aan en volgde iedere beweging die ze maakte nauwkeurig op, hij wist het en ontkennen zou niet meer mogelijk zijn. Adelyn nam niet gewoon een slok, maar ze dronk haar hele beker leeg. Ze was klaar met dit spel en stond op om te vertrekken. De verwondering van de mensen in de cirkel was duidelijk voelbaar, maar dat boeide Adelyn niet. Ze voelde zich misselijk en liep gewoon weg van de groep.

Account verwijderd

schreef:
Zijn beker was niets eens leeg, het spel van vandaag was makkelijk voor hem geweest. Veel had hij niet gedaan in zijn leven, de enkele dingen die hij wel gedaan had, kwamen niet aan bod. Misschien later, wanneer het echt diep zou gaan, maar tot noch toe was het prima te doen voor hem. Hij staarde naar het vuur en luisterde naar de dingen die anderen nooit gedaan hadden, af en toe een slok nemend uit de beker. Dorian, wie anders ook, zei natuurlijk iets wat hij wel gedaan had. Zijn blik gleed even op zij, typisch een actie van Dorian. Hij nam een slok uit zijn beker, het maakte hem niet uit. Hij had nooit spijt gehad van de moord die hij gepleegd had, nog geen seconde.
Adelyn stond op, zelfs hij keek even verwonderd naar haar. Het spel was niet afgelopen, maar voor haar was dat het duidelijk wel. Heel even dacht hij eraan om er niet achteraan te gaan, heel even maar. Toen kwam de inmiddels wel bekende drang om haar te beschermen weer opborrelen. Dorian leek niet achter haar aan te gaan, hij genoot te veel van dit spelletje. Niemand anders leek op te staan, zelfs Lexis keek haar alleen na. Lexis vertrouwde haar niet, besefte hij. Hij zag het aan de manier waarop Lexis haar nakeek. Er was iets met haar, iets waardoor Lexis haar niet vertrouwde.
Hij duwde zichzelf van de grond en sloeg de rest van de inhoud in zijn beker achterover, waarna hij zich maar achter haar aan haastte. Ergens had hij er een hekel aan dat hij zichzelf niet gewoon kon beheersen, de situatie waar zij zich in bevonden was verre van ideaal en hij had liever gehad dat hij haar kon laten gaan zonder erbij na te denken. Het zou zo veel gemakkelijker zijn.
Eenmaal bij Adelyn aangekomen, hield hij zijn mond. Als ze er iets over kwijt wilde, zou ze dat waarschijnlijk vanzelf doen. Bovendien zag ze er niet uit alsof ze gezelschap zeer op prijs stelde op dit moment, maar alleen rondlopen in de bossen 's nachts was nu niet bepaald de meest verstandige zet die ze zetten kon. Lexis leek haar al niet te vertrouwen, waarschijnlijk zou dat alleen maar erger worden als ze er in haar eentje vandoor zou gaan. Heel even twijfelde hij eraan om te vragen waarom Lexis haar niet vertrouwde, maar waarschijnlijk was dat de reden dat ze weggelopen was. Dus bleef hij stil, wachtend tot ze er zelf iets over wilde zeggen.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Vroeger had ze het er nooit moeilijk mee om iemand te vermoorden, maar nu ze het moest toegeven voelde ze zich gewoon niet goed. Ze was getraind om te moorden zonder achteraf veel te voelen. Hier wou ze liever een nieuwe start en het feit dat ze mensen vermoord had zou haar waarschijnlijk niet helpen om vrienden te maken. Dorian was hier al geaccepteerd dus voor hem was het niet zo erg om dat toe te geven.
Het geluid van ritselende bladeren achter haar was duidelijk hoorbaar, maar ze bleef verder wandelen. Iemand was haar achterna gekomen en ze had geen idee wie het kon zijn. Lexis zou haar niet achterna komen, hij zou waarschijnlijk gewoon blijven zitten en nadenken hoe hij mee informatie uit haar zou krijgen. Plots liep Oliver naast haar, iets wat ze eigenlijk niet verwacht had. Waarom was hij haar achterna gekomen? En belangrijker nog, zou ze hem vertellen wat haar dwars zat? Ze kende Oliver amper, maar toch vertrouwde ze hem op de een of andere manier. Het feit dat Oliver niks zei, maakte haar gek en stelde haar gerust tegelijkertijd.
"Ik snap niet dat hij me erin heeft gelaten als hij me toch niet vertrouwt." Zei Adelyn na een paar minuten stilte. Waarschijnlijk zou hij wel begrijpen wie ze bedoelde met 'hij'. Haar pas vertraagde steeds meer tot ze helemaal stilstond en ze draaide zich zodat ze Oliver kon aankijken. Moest ze het vertellen? Wat zou hij dan van haar denken? Straks wou hij haar niet meer zien, laat staan met haar trainen. Vroeg of laat zou hij er wel achter komen...
"Hij heeft zijn redenen om me niet zo te vertrouwen. Een paar dagen geleden zat ik bij een andere bende, maar nu ben ik hier en dat is het verhaal in het kort." Zei ze met een droge grinnik. Het er was nog net genoeg licht om Oliver gelaat vaag en glans in de ogen te zien, maar een uitdrukking aflezen was moeilijk. Ze bleef net zolang kijken tot hij antwoord zou geven, maar het feit dat ze licht aangestoken was en Oliver zeker niet lelijk was, was het moeilijk om te focussen zelfs in het donker.

Account verwijderd

schreef:
Ondertussen had hij wel geleerd dat het wijs kon zijn gewoon je mond te houden, vooral als iemand zijn bui niet had. Voor hem was dat niet anders, hij was ook de leukste niet als hij zijn bui niet had. Maar met zijn bui was niets mis en als er al iets mis geweest was, had de alcohol dat een beetje weggespoeld. Hij keek alleen maar voor zich uit, op de bomen lettend. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij tegen aan boom aan zou lopen omdat hij gewoon even niet aan het opletten was.
Hij keek opzij toen Adelyn toch besloot te gaan praten, hij deed moeite om zich te concentreren op wat ze zei. Dat werd al een stuk gemakkelijker toen ze stil ging staan, toen er geen bomen meer uit het donker opdoemden. Een andere bende dus, hij fronste even bedenkelijk zijn wenkbrauwen. Hij kon begrijpen waarom Lexis twijfelde aan haar betrouwbaarheid, daar zou hij niet over liegen. Aan de andere kant, hij vertrouwde haar wel, hij had totaal geen twijfels gehad bij het trainen. Niet dat zijn gevoel nu alles zei.
'Waarschijnlijk draait hij wel bij, hij wacht alleen op het moment dat je bewijst dat je betrouwbaar bent. En voor wat het waard is, ik geloof niet dat je hier bent om ons te saboteren' zei hij, waarna hij zijn schouder ophief. Hij kon zich niet druk maken over het feit dat ze vanuit een andere bende gekomen was, er waren er vast wel meer. Er kwamen vaker mensen binnen die al getraind waren, het kon niet anders dan dat zij van een andere bende waren gekomen. Hij had nooit vragen gesteld, hij vertrouwde erop dat Lexis de goede keuzes maakte.
'Bovendien had Lexis je nooit toegelaten als hij echt dacht dat je niet betrouwbaar was, hij heeft alleen maar wat twijfels.' Lexis zou nooit iemand toelaten waarvan hij serieus dacht dat hij of zij een bedreiging vormde. Hij glimlachte even naar Adelyn, hoewel hij haar niet zo goed kon zien.
'Maar misschien is het beter als we toch nog even terug gaan, ik wed dat je vriendje Dorian je al mist. Ik beloof dat je niet meer hoeft te spelen' zei hij, waarna hij even grinnikte. Dorian had daar wel interesse in, Adelyn leek er minder in geïnteresseerd.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Adelyn had er wel niet bijgezegd dat haar bende bijna iedere dag mensen vermoorde en geld stal, of welke bende het precies was. Het kon maar beter geheim blijven bij welke bende ze zat want hoe meer mensen er van wisten, hoe meer kans dat haar voormalige bende er van zou horen. Dat risico mocht ze niet nemen aangezien ze hierheen zouden komen om wraak te nemen op haar en haar nieuwe bende. Ze was een verrader in hun ogen en de straf daarop was helemaal niet licht.
Het feit dat Oliver haar wel vertrouwde, deed Adelyn goed. Ze zou eigenlijk wel snappen mocht dat niet zo zijn want een meisje van een andere bende die plots voor je deur staat, roept veel vragen op. Daarom had ze ook liever niet dat de rest er van wist aangezien er sowieso mensen zouden zijn die dachten dat ze een spion was. Lexis had het recht om wantrouwig tegenover haar te zijn, maar ze had het gevoel dat hij net iets te veel op haar lette. Olivers woorden zorgden er wel voor dat Adelyn zich zoveel beter voelde. "Eh, zou je dit wel geheim willen houden? Als het bekend wordt bij andere bendes dat er hier een nieuw meisje is die eerst in een andere bende zat, dan duurt het niet lang voor mijn vorige bende hier voor de deur zal staan. Momenteel denken ze dat ik in het niets ben opgegaan en dat is ook maar beter zo." Ze dacht niet dat Oliver dit zou doorvertellen, maar voor de zekerheid kon ze het toch maar beter even vragen.
"Wacht, wat? Mijn vriendje Dorian?" Proestte ze plots uit van het lachen. Ze had wel door dat hij steeds met haar flirtte, maar Adelyn negeerde het omdat ze geen interesse had in de man. "Nou goed vriendje is hij dan... Jij bent degene die me is achtervolgt en hij zit gewoon te zuipen zonder zich zorgen te maken. He missed his shot, niet dat hij er ooit een had." Ging ze verder met een glimlach. Ze begon terug te wandelen met hem naar de rest in de hoop dat er al een nieuw spel zou bezig zijn. De kans was klein dat dat het geval was, maar hopen kon geen kwaad.

Account verwijderd

schreef:
Oliver schudde slechts zijn hoofd, natuurlijk zou hij het aan niemand vertellen. Hij leek misschien niet bijster slim, maar dom kon je hem zeker niet noemen. Hij begreep dat haar vorige bende haar achterna zou komen, ze was een verrader. Daar kon hij niets mooiers van maken, voor haar vorige bende was ze nu eenmaal een verrader en verraders waren niet erg geliefd. Als ze haar zouden vinden, kon dat zo het einde voor haar betekenen.
Toen Adelyn begon te lachen, kon ook hij zijn lach niet inhouden. Haar lach was aanstekelijk, al helemaal met wat alcohol in zijn systeem. Adelyn en Dorian konden prima met elkaar opschieten en hij kon ook met allebei prima opschieten, maar ergens was het een opluchting dat ze geen interesse in hem had. Stom, natuurlijk. Hij kon beter niet gehecht aan haar raken, wetende dat dit een risicovol leven was. Voorzichtig was hij altijd al geweest op dat vlak, maar sinds enkele jaren geleden was hij al helemaal voorzichtig te noemen. Niet dat dat nu zo duidelijk bleek in haar bijzijn, hij gooide er dingen uit voor hij er erg in had en vaak waren het opmerkingen die hij nooit hardop gezegd zou hebben als hij er ook maar een seconde bij na had kunnen denken.
'Oh kom op, Dorian is best een vriendelijke man en ik wed dat hij niet lelijk is, gebaseerd op de reactie die hij van de meeste vrouwen krijgt. Hij moet toch wel een heel klein kansje hebben gehad hoor.' zei hij plagend, waarna hij grinnikte en door liep. Heel ver waren ze niet gekomen, hij kon de stemmen van de anderen weer horen. Kort luisterde hij naar wat er gezegd werd, waarna hij stopte met lopen en even Adelyns arm pakte om ook haar tot stilstand te brengen.
'Het spel is bijna afgelopen. En om heel eerlijk te zijn wacht ik liever hier een paar minuten, dan dat ik met Lexis in discussie ga over het niet meer meespelen.' Lexis had liever dat iedereen meespeelde, anders kreeg hij zijn twijfels bij je eerlijkheid. Daar kon hij zich niet druk om maken, maar het scheelde behoorlijk wat moeite om gewoon even te wachten tot het voorbij was. De laatste paar vragen waren altijd de diepe vragen, altijd gaand over gebeurtenissen waar ze het liever niet meer over hadden. Het was zijn minst favoriete deel van het spel, hoewel het zelden voor kwam dat hij moest drinken. Als je dronk in die laatste ronde, moest je uitleggen wat er gebeurd was, een regel die Lexis ingevoerd had. Hij was er altijd best goed vanaf gekomen, maar toch was hij altijd een beetje zenuwachtig geworden in die laatste paar minuten.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:

Het was een opluchting dat Oliver niet van plan was om iets van het gesprek door te vertellen. Ook al dacht ze niet dat Oliver de persoon was die alles zou gaan doorvertellen, ze kende hem maar enkele dagen dus kon ze toch maar beter vragen om het geheim te houden. Het was niet alleen voor haar eigen veiligheid, maar die van heel de bende.

"Ben je zeker dat jij hem niet liever als vriendje wilt?" Grapte ze toen Oliver Dorian complimenteerde. "Je mag hem hebben als je wilt." Zelf had ze nog geen enkele keer de nood gevoeld om iets te starten met Dorian. Ze was gewoon niet aangetrokken tot hem en niet omdat de man lelijk is want dat was hij helemaal niet. Adelyn was niet snel aangetrokken tot mannen alhoewel ze niet kon zeggen dat er niemand in de bende was die haar interesseerde, er was wel één iemand en die persoon wandelde toevallig naast haar. Toch was het geen slim idee om daar iets aan te doen aangezien Lexis haar al de regels had uitgelegd, hij hield niet van relaties binnen de groep. Ze wist trouwens niet hoe Oliver over haar dacht dus nog een reden om haar gevoelens stop te zetten voor ze groter worden.
Een hand raakte haar arm en zorgde ervoor dat ze stopte met wandelen. "Snap ik, zelf heb ik ook geen behoefte om terug te keren met de kans dat Lexis wilt dat ik terug meedoe." Antwoordde ze met een begrijpende glimlach. Ze kon mensen horen praten over wat ze gedaan hadden, het waren zeker geen luchtige gesprekken die er nu gevoerd werden. "Komen er nog spellen? Als dat het geval is hoop ik op z'n minst dat ze niet zo serieus zijn. Om eerlijk te zijn doe ik nog liever kinderachtige spelletjes dan dit spel." Dit soort spellen beginnen altijd als een heleboel fun maar de sfeer wordt steeds grimmiger en sommigen hebben gewoon geen zin meer in het spel.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld