Dauntless schreef:
Nog even staarde Valentina naar buiten voor ze het gebouw verliet. Ze reed zelf naar haar huis, een chique loft in het hart van de stad. "Jij ben laat thuis." hoorde ze een stem zeggen toen ze binnen kwam.
"Inderdaad en ik ben nogal moe dus zou liefst meteen gaan slapen."
"Mijn liefste Valentina ben je daar echt zeker van?" de stem streelde verleidelijk haar hals. Ze had moeite er niet aan toe te geven.
"Mephistopholes, Ik ben er zeker van dat er nog genoeg andere stervelingen zijn die met plezier de lakens met je zouden delen." Valentina kleedde zichzelf uit zodat ze haar pyjama kon aandoen.
"Maar Valentina jij bent de enige naar wie ik verlang, dat weet je toch? Ben je al mijn giften aan jou dan vergeten. Laat me je vleugels alsjeblieft zien. Het heeft me veel tijd gekost ze te ontwerpen."
Val ademde vermoeid in, maar spreidde toch haar vleugels. Het was niet bepaald slim een demon te weigeren en wie weet zou hij haar hierna met rust laten.Â
"Prachtig, werkelijk prachtig." zei de demon.
"Wel daar denk ik anders over. Ze mogen dan wel mooi zijn, maar praktisch zijn ze allerminst. Vliegen met glazen vleugels, dat is onmogelijk."
Dit bracht de demon aan het lachen.
"Valentina ik heb je gezegend met de krachten van het element lucht. Vliegen met of zonder vleugels is voor jou absoluut niet onmogelijk. Je moet alleen oefenen." Ze voelde hoe twee armen haar naakte lichaam omhelsden en hij een menselijke vorm aannam. "Laten we naar bed gaan, dan vertel ik je honderduit over hoe'n prachtig schepsel je wel niet bent."
Nog even staarde Valentina naar buiten voor ze het gebouw verliet. Ze reed zelf naar haar huis, een chique loft in het hart van de stad. "Jij ben laat thuis." hoorde ze een stem zeggen toen ze binnen kwam.
"Inderdaad en ik ben nogal moe dus zou liefst meteen gaan slapen."
"Mijn liefste Valentina ben je daar echt zeker van?" de stem streelde verleidelijk haar hals. Ze had moeite er niet aan toe te geven.
"Mephistopholes, Ik ben er zeker van dat er nog genoeg andere stervelingen zijn die met plezier de lakens met je zouden delen." Valentina kleedde zichzelf uit zodat ze haar pyjama kon aandoen.
"Maar Valentina jij bent de enige naar wie ik verlang, dat weet je toch? Ben je al mijn giften aan jou dan vergeten. Laat me je vleugels alsjeblieft zien. Het heeft me veel tijd gekost ze te ontwerpen."
Val ademde vermoeid in, maar spreidde toch haar vleugels. Het was niet bepaald slim een demon te weigeren en wie weet zou hij haar hierna met rust laten.Â
"Prachtig, werkelijk prachtig." zei de demon.
"Wel daar denk ik anders over. Ze mogen dan wel mooi zijn, maar praktisch zijn ze allerminst. Vliegen met glazen vleugels, dat is onmogelijk."
Dit bracht de demon aan het lachen.
"Valentina ik heb je gezegend met de krachten van het element lucht. Vliegen met of zonder vleugels is voor jou absoluut niet onmogelijk. Je moet alleen oefenen." Ze voelde hoe twee armen haar naakte lichaam omhelsden en hij een menselijke vorm aannam. "Laten we naar bed gaan, dan vertel ik je honderduit over hoe'n prachtig schepsel je wel niet bent."



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


18